acamantam (p. 5) s. A mountain fig, மலையத்தி. 2. [priv. அ.] Drowsiness, stupidity, laziness, மந்தகுணம். (c.) 3. Unconformity, சம்பந்தமின்மை. அசமந்தன், s. A lazy, stupid person. 77) *

aṉumantaṉ (p. 33) --அனுமன், s. Hanuman, ஆஞ்சனேயன். Wils. p. 968. HANUMAT. 119)

apimantiraṇam (p. 17) s. Conjuration, enchantment, மந்திரவித்தை. 2. Consecration, பிரதிஷ்டை. Wils. p. 54. AB'HIMANTRANA. அபிமந்திரிக்க, inf. To conjure, enchant by means of incantation with sacred ashes, &c., held by a magician in his hand and afterwards thrown on the person to be enchanted and into his mouth; applied also to cure a disease, or to effect some specific object; to repeat incantations with the reception or administration of medicine, மந்திரவித்தை செய்ய. 2. To consecrate, பிரதிஷ்டை பண்ண. 14) *

app (p. 18) --அப்பப்ப. An interjection of admiration, from which, by adding அடா, is formed அப்படா; expressing also admiration, but more frequently lamantation; ah, alas! அதிசயச்சொல். 5)

iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

irmpm (p. 49) --இரம்பை, s. (Tel. ரபமு.) A saw, ஈர்வாள். 2. (p.) The musk-cat, கஸ்தூரிமிருகம். இரம்பக்கல், s. Spatum adamantinum, குருந்தக்கல். 27)

irukku (p. 50) s. The Rig or first Veda, முதல்வேதம். Wils. p. 168. RUCK, RIK or RIG. 2. The Vedas in general, வேதம். 3. A mantra, or mystical prayer, மந்திரம். (p.) 61)

uccu (p. 59) கிறேன், உச்சினேன், வேன், உச்ச, v. a. To pitch at a mark, cast a game with betel nuts, shells, money, &c., கழற்காய்முதலியவையெறிய. 2. [prov.] To conquer in a game or controversy, to win, surpass, get the advantage of by subtilty or artifice, வெல்ல. 3. [vul.] To get another's property by artifice, to defraud, trick, பிறர்பொருளைக்கவர. உடைதாரமுத்தரிகமெல்லாமுச்சிக்கொண்டேனென் னைமெச்சிக்கொண்டேன். Having robbed her of her clothes, mantle and all, I exulted in the exploit. (திருச்செந்தூர்நொண்டி.) உச்சன், s. [prov.] A shell, arecanut, tamarind seed, &c. used for pitching in a game. 65) *

uttariyam (p. 60) --உத்தரீயம், s. A garment worn by either sex. loosely thrown over the shoulders, a shawl, a scarf, a mantle, ஏகாசம். Wils. p. 142. UTTARYA. 35) *

urivai (p. 64) s. Skin, hide, leather, தோல். 2. Peel, rind, bark, மரவுரி; [ex உரி, to strip.] (p.) கரியுரிவைப்போர்வைமூடுங்கண்ணுதலோன். Siva having an eye in his forehead and mantled with the skin of an elephant. (சேதுப்.)

uruttirṉ (p. 65) s. The god Siva who disperses the tears of mortals and demigods, சிவன்; [ex ருத், to weep.] Wils. p. 77. RUDRA. உருத்திரகணிகை, s. A courtezan of Siva, a dancing girl of one of his temples. உருத்திரசடை, s. A plant, சிவது ளசி, Ocimum basilicum. உருத்திரர், s. A class of demigods, inferior manifestations of Siva being eleven in number, viz.: மாதேவன், அரன், உருத்திரன், சங்கரன், நீலலோகிதன், ஈசானன், விசயன், வீமதேவன், பவோற்பவன், கபாலி, சௌ மியன். Wils. p. 77. RUDRA. உருத்திரவீணை, s. A species of guitar, ஓர்வகையாழ். உருத்திராக்கம்--உருத்திராட்சம், s. The nuts of the El&oe;ocarpus ganitrus, worn as beads by religious mendicants of the Siva sect, உருத்திராட்சமணி; [ex அட்சம், eye.] Wils. p. 78. RUDRAKSHA. உருத்திராட்சதாழ்வடம், s. A large garland or necklace of the sacred beads or the nuts of the El&oe;ocarpus. உருத்திராட்சமணி, s. A bead as worn by mendicants' widows. உருத்திராட்சமுகம், s. The figures or lines on religious beads. உருத்திராணி--உருத்திரை, s. Parvati, பார்ப்பதி. Wils. p. 78. RUDRAN'EE. உருத்திராபிஷேகம், s. A libation performed by pronouncing the incantation called Rudramantra. 21) *

ūr (p. 70) s. A country, a village, town, or city, புரம். ஊரறிந்தபார்ப்பான். A brahman who knows the whole country or town; i. e. a person competent for business. ஊருடன்கூடிவாழ். Prosper in the society of your fellow citizens. ஊரோடேபோய்ச்சேர்ந்தான். He arrived at home. ஊரன், s. The chief of an agricultural district, மருதத்தலைவன். (p.) ஊரவர்கள்--ஊரார், s. Inhabitants of a village, town, country, &c. 2. Others, strangers, not one's own people, அன்னியர்.--Used adjectively, the ர் is often dropped--as ஊராகாரியம், others' affairs; ஊராசொத்து, others' property; ஊ ராகாணி, others' land. ஊராருடைமைக்குப்பேராசைகொள்ளுதல்..... Coveting other men's property-துஷ்டப்பிள்ளைக்குஊரார்புத்திசொல்லுவார்கள்... An unruly child will be chastized by the magistrates. ஊரார்கையிற்கொடுக்க, inf. To deliver into another man's hand. ஊராளி, s. The ruler, magistrate, or headman of a district, ஊரதிகாரி. ஊரிலிகம்பலை, s. [prop. ஊர்கலி கம்பலை.] A village quarrel, tumult, &c. ஊரின்னிசை, s. A poem concerning the heroes of a town, or country, ஓர்பிரபந்தம். See பிரபந்தம். ஊருக்குப்போக, inf. To go to a town, to go on a journey. ஊருணி, s. A public tank accessible to all in the town, ஊரடுத்தகுளம். ஊருணிநீர்நிறைந்தற்றேயுலகவாம்பேரறிவாளன் றிரு. The wealth of one possessing great wisdom, and who is much liked by the public is like a tank filled with water to which all have access. ஊரெழுச்சி, s. Rising of citizens to present complaints to the authorities; also insurrection, ஊர்க்கலகம். ஊர்கூடுதல், v. noun. Assembling --as citizens. ஊர்கூடிச்செக்குத்தள்ளவேண்டுமா? Is it necessary that the whole city come together to turn the oilman's press? i. e. a trifling matter does not require a concourse of people. ஊர்கோலம்வர--ஊர்வலம்வர, inf. To pass about as a nuptial procession, first to the right as being auspicious, கிராமப்பிரதட்சணம்வர. ஊர்க்கதை, s. Rumor, countrytalk, ஊர்ப்பேச்சு. 2. Unfounded reports, slander, defamation, பொய்ச்செய்தி. 3. A wild, romantic story, வீண்செய்தி. ஊர்க்கலகம், s. A village quarrel, ஊரிலுண்டாகுங்கலகம். 2. A general insurrection, இராசதுரோகமானகலகம். ஊர்க்காறுபாறு, s. The affairs of a place, public affairs, ஊர்க்காரியம். 2. Management of public affairs, ஊர்விசாரிப்பு. 3. Meddling with other's affairs, அன்னி யருடையகாரியவிசாரிப்பு. ஊர்க்குருவி, s. A sparrow, அ டைக்கலக்குருவி. உயரப்பறந்தாலுமூர்க்குருவிபருந்தாமா? Though a sparrow soars high, will it become a kite? ஊர்க்கொள்ளை, s. Devastation by an invading army. 2. Extortion by a headman, &c. 3. Epidemic, or other public calamities, ஊழிநோய். ஊர்த்தலைமை, s. Headship over the district. 2. A chief or superior person in a district. 3. The headman of a district. ஊர்நேரிசை, s. A poem in the நேரிசைவெண்பா incorporated with the name of the hero's town, ஓர்பிரபந்தம். ஊர்ப்பகை, s. Public hatred, general dislike. 2. Hatred of one's own country. ஊருடன்பகைக்கில்வேருடன்கெடும். One who lives contentiously with his fellow citizens shall be rooted out. (ஔவை.) ஊர்ப்பழி, s. Public censure, or blame, ஊர்நிந்தை. ஊர்ப்பாடு, s. Others' affairs-spoken of one inattentive to his own, அன்னியருடையகாரியம். ஊர்ப்புகைச்சல், s. The appearance of smoke at a distance--regarded as a calamitous omen. 2. Countrytalk, rumor, groundless report. ஊர்ப்புரட்டு, s. A great conspiracy, a monstrous fabrication of falsehood, in which one leads and takes others with him. 2. A gross falsehood. ஊர்ப்புரளி, s. Sedition, insurrection, a general commotion, ஊர்க்கலகம். ஊர்மனை, s. Habitations, a place inhabited as distinguished from a desert. ஊர்மன்று, s. A public hall, ஊரம் பலம். ஊர்வெண்பா, s. The வெண்பா of the town--a poem consisting of ten வெண்பா, in praise of a town, ஓர்பிரபந்தம். பேரூர், s. A large town. சிற்றூர், s. A small town. 2. The name of a village. 19)

oṭungku (p. 81) கிறேன், ஒடுங்கினேன், வே ன், ஒடுங்க, v. n. To shrink, become reduced, compressed, closed, contracted, narrow, to lessen, to abate, crouch, lie within a small compass, diminish, grow less--as a globe from the centre to the poles, அடங்க. 2. To be restrained--as the senses, desires, &c., புலனொங்க. 3. To give place, recede, pass on one side--as in meeting a superior; to shrink within one's self, showing reverence, taking off the mantle, turban, sandals, &c.; to creep along sideways, ஒதுங்க. 4. To be reduced in circumstances, power, prosperity, in show, in expenditure, in the mental or bodily faculties, energies, &c., to grow lean, be reduced in size, whether by disease, want of food, or otherwise, குறைய. 5. To cease-as noise, bustle, stir, &c., அமைய. 6. To sink or retire--as the soul in sleep, fainting, or through the different stages at death, சோர. 7. To become dissolved or involved one within another--as the elements, worlds, &c., till all is absorbed in the deity, பூதங்களொடுங்க. 8. To end, terminate, cease, முடிய. 9. To obey, submit, கீழ்ப்படிய. 1. To be concealed, பதுங்க. 11. To be packed, stowed away, செறிய. 12. To be retrenched, சுருங்க. 13. To disappear, become absorbed, dissolved--as salt in water, &c., கரைய. 14. To grow dim-as a light, a heavenly body, &c., to become extinct--as light by passing into its previous elements or ether, ஒளிமழுங்க. மாடுநுகத்தைக்கண்டொடுங்குகிறது. The ox has assumed a sickly appearance; or it shrinks at the sight of the yoke. ஊணொடுங்கவீணொடுங்கும். If his food be reduced, his dissipation will cease. உலகுதோன்றினமுறையேயொடுங்கும். The world will be reduced to its primeval elements in the order in which it was educed. ஆளொடுங்கினவேளைபார்த்துவந்தான். He watched for an opportunity and came when all was still (for plunder, &c.). கலிமுதிரமுதிரப்பெரியவர்களொடுங்கிவிட்டார்கள்... As the iron age advances, the great are reduced. ஒடுங்கலில்பல்கலை. The various sciences which are unlimited. குளிராலொடுங்க, inf. To shrink with cold. ஒடுங்கி, s. A tortoise, ஆமை. ஒடுக்கம், v. noun. Narrowness, straitness, closeness, வழியொடுக்கம். 2. Contraction into itself--as the tortoise, an elastic substance, &c., சுருங்குகை. 3. Retirement within doors, abatement, concealment by stooping and creeping along--as a man to shoot, or a tiger to spring on its prey, &c., பதுங்குகை. 4. Suppression, contraction, reduction, நெருக்கம். 5. Reverence, self-restraint, modesty, அ டக்கம். 6. Involution--as of the elements one into another, absorption, dissolution, disappearance--as of salt in water, ஒன்றிலொன்றடங்குகை. 7. Cessation (of noise, bustle, stir--as by night in time of epidemics, &c.), quietude, calmness, stillness, அமைவு. 8. Sinking as the soul through its different stages at death, gradual reduction--as of circumstances, the powers of the body by age, &c., பலமுதலியவொடுங்குகை. 9. s. End, close, termination, முடிவு. ஒடுக்கத்திலேயொன்றுமில்லை. At the end nothing (of earth) will accompany us, remain, avail, &c. அவனுக்குச்சாப்பாடொடுக்கமாய்ப்போயிற்று. His food is diminished in quantity. காரியமொடுக்கத்தில்வந்தது. The matter has resolved itself into a narrow compass. காரியமொடுக்கமாயிருக்கின்றது. The business, provision, ceremony, &c., is on a small scale. ஒடுக்கநாள், s. A day of distress. ஒடுக்கமில்லாதவன், s. One who does not restrain himself, his passions, desires, &c. 2. One who does not pay proper respect to his superiors. ஒடுக்கம்பார்த்துவர, inf. To attack a house, a city, when in a defenceless state, or by night when all are asleep. ஒடுக்கவணக்கம், s. Modest deportment, reverence, veneration. பனியொடுக்கம், s. The fall of heavy dew when all is still. காற்றொடுக்கம், s. A calm, a lull, absence of wind. புலனொடுக்கம், s. Restraint of the senses. 2. Absorption of the senses by sleep, syncope, the approach of death, &c., unconsciousness, stupor. 49)

ōngkāram (p. 84) s. The mysterious syllable ஓம், the silent recitation of the ஓம், the letter with which each mantra begins and ends, பிரணவம். Wils. p. 175. ONKARA. ஓங்காரவுரு, s. The syllable ஓம் personified as the deity. ஓங்காரிக்க, inf. To repeat the sacred syllable ஓம், ஓங்காரமுச்சரிக்க. 44)

kẕṟṟu (p. 98) கிறேன், கழற்றினேன், வேன், கழற்ற, v. a. To unloose, unfasten, loosen, unhang, unhinge, unlock, unhook, unbolt, unrivet, uncrew, unbutton, unfetter, &c., கழலச்செய்ய. 2. To strip, take off (clothes, jewels, &c.). unclothe, divest, put off the shoes, hat, head-dress, &c; to dismantle, unrig, ஆடைமுதலியனகழற்ற. 3. To disentangle, extricate, disengage, disencumber, நீக்க. 4. To slough the skin--as snakes, horns--as deer, feathers--as birds; to molt, தோல்முதலியனகழற்ற. (c.) அவன்கடுக்கனைக்கழற்றிக்கொடுத்தான். He took off his ear-ring and grave it. காப்பைக்கழற்ற, inf. To loosen or take off the hand rings. செருப்பைக்கழற்ற, inf. To put off the shoes. கழற்றல், v. noun. Putting off. 65)