irukku (p. 50) s. The Rig or first Veda, முதல்வேதம். Wils. p. 168. RUCK, RIK or RIG. 2. The Vedas in general, வேதம். 3. A mantra, or mystical prayer, மந்திரம். (p.) 61)

uruttirṉ (p. 65) s. The god Siva who disperses the tears of mortals and demigods, சிவன்; [ex ருத், to weep.] Wils. p. 77. RUDRA. உருத்திரகணிகை, s. A courtezan of Siva, a dancing girl of one of his temples. உருத்திரசடை, s. A plant, சிவது ளசி, Ocimum basilicum. உருத்திரர், s. A class of demigods, inferior manifestations of Siva being eleven in number, viz.: மாதேவன், அரன், உருத்திரன், சங்கரன், நீலலோகிதன், ஈசானன், விசயன், வீமதேவன், பவோற்பவன், கபாலி, சௌ மியன். Wils. p. 77. RUDRA. உருத்திரவீணை, s. A species of guitar, ஓர்வகையாழ். உருத்திராக்கம்--உருத்திராட்சம், s. The nuts of the El&oe;ocarpus ganitrus, worn as beads by religious mendicants of the Siva sect, உருத்திராட்சமணி; [ex அட்சம், eye.] Wils. p. 78. RUDRAKSHA. உருத்திராட்சதாழ்வடம், s. A large garland or necklace of the sacred beads or the nuts of the El&oe;ocarpus. உருத்திராட்சமணி, s. A bead as worn by mendicants' widows. உருத்திராட்சமுகம், s. The figures or lines on religious beads. உருத்திராணி--உருத்திரை, s. Parvati, பார்ப்பதி. Wils. p. 78. RUDRAN'EE. உருத்திராபிஷேகம், s. A libation performed by pronouncing the incantation called Rudramantra. 21) *

ōngkāram (p. 84) s. The mysterious syllable ஓம், the silent recitation of the ஓம், the letter with which each mantra begins and ends, பிரணவம். Wils. p. 175. ONKARA. ஓங்காரவுரு, s. The syllable ஓம் personified as the deity. ஓங்காரிக்க, inf. To repeat the sacred syllable ஓம், ஓங்காரமுச்சரிக்க. 44)

kavacam (p. 97) s. Armor, mail, a jacket or coat-of-mail, சட்டை. 2. An incantation repeated for defence, ஓர்மந்திரம். An amulet, a charm worn as a defence from evil, phylactery, spell, காப்பு. 4. The mystical syllable hum, forming part of a mantra and considered as a preservative or armor inscribed or carried about the person as a charm, மந்திரத்தினோருறுப்பு. (p.) 5. (c.) A lute, a clayey composition with which chemists close vessels, சீலைமண். Wils. p. 24. KAVACHA. 6. A medicinal composition, used as a cover for medicines for reducing them to ashes,மருந்துக்கவசம். கவசகுண்டலன், s. The king கன் னன்-- said to have been born with a coat-of-mail and ear-rings, கவசத்தோடுங்கு ண்டலத்தோடும்பிறந்தகன்னன். கவசங்கட்ட, inf. To bind or restrain malignant deities, &c., by repeating the defensive incantations, as the initiatory part of the daily worship, in order to prevent their depriving the worshipper of the benefit, &c., மந்திரத்தினாற் காவற்பண்ண. 2. To cover or overspread with loam or clay, to lute, சீலையால்வாய் கட்ட. கவசந்தரிக்க, inf. To put on a coatof-armor. கைக்கவசம், s. A gauntlet, an iron glove used for defence. மெய்க்கவசம், s. A jacket, a coatof-mail. மார்க்கவசம், s. A breast-plate. தோட்கவசம், s. A leathern jacket. 3)

kuru (p. 125) s. A guru, a spiritual teacher, a priest, ஆசான்.--Note. According to the shastras, the guru is to be regarded by the disciple as the personification of the deity; and to be worshipped with divine honors. In his presence, the disciple is exonerated from his accustomed rites, and devotions, and addresses him by appellatives, used in addressing the deity of his sect. 2. the planet Jupiter, regarded as the guru or priest of Swerga, &c., வியாழன். 3. Heaviness, weight, பாரம். 4. Consequence, importance, moment, காத்திரம். 5. Greatness, eminence, excellence, exaltedness, பெருமை. 6. [in music.] The quantity of a long vowel, or a long note. இருமாத்திரை. 7. [in gram.] A long vowel, நெடில். 8. [in the Agamas.] The deity Siva--as illuminator of souls, சி வன். 9. Divinity, திவ்வியம். Wils. p. 293. GURU. 1. A kind of native arsenic,, பலண் டுறுகம். 11. [in medi. &c.] Blue vitriol, துருசி. 12. [in alchy.] A compound medicine, formed of different metals; phylosopher's powder, உலோகங்களை வேதிக்குங்சிந்தூரமுதலியவை. 13. [in chem.] Mercury, இரதம்.--Note. In the last three senses, the word Guru has its technical meanings, derived however from its literal meaning of precepter and director. 14. Brilliancy, lustre, effulgence, பிரகா சம். Wils. p. 31. GHRU. 15. The name of one of the nine sons of அங்கீதிரன், who was the first monarch of Jambu Dwipa, அங்கீதிரன்புதல்வரில் ஒருவன். (காந்.) 16. One of the nine division or var'shas of Jambu Dwipa which fell to the share of the prince Kuru, being the most northern portion beyond the Sringa range of mountains, குருவருடம். 17. The name of a prince of the lunar race, famous in the Bharata, from whom the family was called குருகுலம் and the descendants, கௌரவர்; குரு குலவம்சத்து முதல்அரசன். (பார.) 18. A country near Delhi, over which Kuru of the lunar race was once a sovereign, குருபூமி. (பார.) 19. prickly heat, வேர்க்குரு; Wils. p. 232. KURU. 2. Pustule, blister; hence, any eruptive disease--as the small-pox, chicken-pox, measles, &c., குருவியாதி. குருஆரால்மூக்குப்போலிருக்கின்றது. The smallpox is like the nose of a lamprey. குருநாதன், s. The name of Skanda-as having explained to his father Siva the mystic word ஓம். 2. Siva. 3. A guru--as the lord of the disciple. குருபரன்--குருமூர்த்தி, s. The deity in human form, appearing for the instruction of a devoted person of the சக லர், especially spoken of Siva. குருகடாட்சம், s. The gracious or benign look of the guru on his disciple, dispelling sin, imparting spiritual wisdom, and preparing the soul for emancipation. குருகற்பனை, s. Precept or the guru-deemed sacred. குருசந்தானம், s. A regular succession of priests, or gurus. குருசம்பாவனை, s. Blessing or favor of the guru. 2. Worship or honor due to the guru. குருசம்பிரதாயம், s. Oral instruction in the secret meaning of the mantras, &c., handed down from generation to generation, in the line of the guru, and by him communicated confidentially to his advanced disciples. குருசன்னிதானம், s. The presence of the guru. குருசேடம், s. Remains of a guru's food--considered sacred, குருப்பிரசாதம். குருசேவை, s. Civilities, duties, worship, &c., paid to a guru, குருஉபசரணை. குருதக்கணை--குருதட்சிணை, s. Fees or presents to the guru, commonly in money, given with due homage, &c. குருதீட்சை--குருதீக்கை, s. The initiation of a disciple by a guru to certain privileges of his religion, or afterwards to a more advanced degree, குரூபதேசம். குருத்திரவியம், s. Property or treasure of the guru. குருத்துரோகம், s. Treachery towards a guru, or injury of one. குருநிந்தை, s. Indignity to the priest. குருத்துவம், s. Priesthood, or the dignity, power, honor, &c., of a guru, குருத்தன்மை. 2. Honor, respectability, கனம். Wils. p. 293. GURUTVA. குருபத்தி--குருவிசுவாசம், s. Dutiful love, piety, &c., towards the guru, குருவி னிடத்திலன்பு. குருபத்தினி--குருபன்னி, s. The wife of a guru, குருவின்மனைவி. குருபாரம்பரியம், s. Ancestral priesthood in regular succession; the lineage or genealogy of a guru,குருபாரம்பரை. குருபீடம், s. The dignified seat, or office of a guru, குருஸ்தானம். குருபுத்திரன், s. A son of a guru, குரு புதல்வன். 2. An obedient disciple, உண் மையானசீஷன். குருபூசை, s. Pujah or worship, offered to a guru, by an advanced disciple competent to do it, குருவுக்குச்செய்யுமாராதனை. 2. Food, &c., given to Brahmans, religious mendicants, &c., by the disciples of a deceased guru, in rememberence of him as deifled, இறந்துபோனகுருவைக்குறித்துச்செய் யும்பூசை. குருபோதனை, s. The instruction of the guru. குருப்பட்டம், s. The office, authority of dignity of a guru, குருத்துவம். குருப்பட்டம்பெற, inf. To receive priesty authority, ordination, &c. குருப்பட்டாபிஷேகம், s. The ordination of a guru. குருப்பிரசாதம், s. The favor, grace, or blessing of the guru; gift from the guru, குருவருள். 2. Remains of a guru's food, குருவுண்டசேஷம். குருமரியாதை, s. Reverence for the guru. குருமுகமாய்க்கேட்க--குருமுன்னிலை யாயறிய--குருவாக்கியமாய்க்கேட்க inf. To learn viva voce, so as to attain certainty in doubtful matters. குருமுறை, s. A guru's teaching, குரு சொல்லியமுறை. குருமுன்னிலையாய், In the presence of the guru, குருவின்முன்னிடம். 2. By means or favor of the guru, குருமூலம். குருமை, s. Dignity, superiority, பெ ருமை. குருமூர்த்தம், s. The manifestation of a deity as a guru for the instruction of disciples; especially spoken of Siva, குரு வடிவம். குருலிங்கசங்கமம், s. An aggregate of the spiritual guru--Siva under the phallic emblem--and the devotees of Siva, குருவுஞ் சிவமுந் திருக்கூட்டமும். குருமொழி--குருவசனம்--குருவாக்கியம் --குருவாக்கு, s. The precepts, instructions, &c., of a guru. குருவுக்குநாமம்வைக்கிறவன், s. One who out-schemes, and out-wits, his guru, teacher or superior. குருவுபதேசம்--குரூபதேசம்,s. The initiation of a disciple by the guru. சற்குரு, s. A divine guru, the heavenly teacher. குருசந்திரயோகம், s. The conjunction of Jupiter and the moon in the same sign--considered auspicious. குருசாரபலம், s. [in astrol.] Good and ill results, derived from the progress of the planet Jupiter through the signs, வியாழபலன். குருவாரம், s. Thursday, வியாழக்கிழ மை. குருக்கொடுக்க, inf. [prov.] To instigate, ஏவிவிட. 2. To persuade, incite, commonly to a bad action, கொடுமைசெய் யத்தூண்ட. 3. To assume to teach, give advice &c., in the presence of the learned, புத்திசொல்ல. குருக்கொள்ள, inf. To assume to teach, give advice, &c., above one's age. இராசநீதி குருக்கொண்டு முதிர்ந்தனையோ. Do you take upon you to teach jurisprudence? (பார.) குருதுரியம், s. [in the Agamas.] The highest degree in the சுத்தம் state of souls; that next to absorption. குருபதம், s. The bliss of the deity, சதானந்தம். 2. Liberation from births, and absorptiom in the deity, பிறவிநீக்கம். குருமுடிக்க, inf. To combine ingredients with medicines to make them active, or to neutralize poisonous qualities, &c., இரசவாதகுருமுடிக்க. குருகுலம், s. The Kuru dynasty; the patronymic is commonly applied to the sons and descendants of Dhrutarashtra, குருவமிசம். குருகுலத்தரசர்--குருகுலவேந்தர், s. Kings of the Kuru race. குருநிலம், s. The territory of the king Kuru. குருக்கேத்திரம்--குருக்ஷேத்திரம், s. The country near Delhi, the scene of the great battle between the Kurus and Pándavas, described in the Bharata. Wils. p. 242. KURUKSHETRA. குருக்கேத்திரன், s. The name of a king in mythology, ஓர்வீரன். குருவருடம், s. One of the nine portions or divisions of the central continent, or Jambu Dwipa, ஓர்கண்டம். See வருடம். குருநாள், s. The eighth lunar asterism, பூசம். குருநாடிவிதி, s. A treatise on the ten tubular vessels in the system, and for the ascertainment of diseases by feeling the pulse, நாடிச்சாத்திரம். குருபாலப்பிரபோதிகை, s. One of the commentaries on the Sanscrit Amara Cosha. குருநோய்--குருவியாதி, s. The smallpox, வசூரி. குருபுறப்பட-குருக்காண-குருவார்க்க, inf. To take the small-pox. குருப்பிக்க, inf. v. n. [prov.] To shoot forth; to break out--as pimples, &c. குருமுகறன்--குருமூஞ்சி, s. [vul.] One whose face in pock-pitted. குருவண்டு--குருப்பூச்சி, s. A kind of spotted wasp, ஓர்குளவி. குருவெறும்பு, s. A kind of large, red ant. See எறும்பு. குருவேர், s. A plant, the roots of which are very fragrant, ஓர்செடியின்வேர். 24)

caṭam (p. 157) s. (ex. Sa. Jad'a.) The body, உடல். 2. Matter as opposed to, or distinguished from spirit, or சித்து; any non-intelligent being, corporeal or incorporeal, want of intelligence, inertia, அசேதனப்பொ ருள்.--Note. This, in the Agama philosophy, includes time, the three மலம், and their effects, &c. 3. W. p. 826. SAT'HA. Cruelty, savageness, harshness, கொடுமை. 4. Falsehood, illusion, பொய். 5. W. p. 87. SHASHA. Six, sixfold, ஆறு. சடம்விழுந்துபோமே. We shall die. (lit.) the body will fall. சடசித்து, s. Senseless and intelligent existences; body and spirit. சடத்துவம், s. Inertia, inertness of matter, non-intelligence, bodily appetites, &c.--as inconsistent with the deity. சடபதார்த்தம்--சடவஸ்து, s. Inanimate, unintelligent, material existence. சடபதார்த்தவாதம், s. A religious denomination, ஓர்வாதம். சடப்பால், s. [in medicine.] The milk of women, முலைப்பால். (M. Dic.) சடாட்சரம், s. The hexaliteral mantra. (c.) சடாரணியம், s. Arcot, (lit.) the six jungles, ஆற்காடு. (p.) சடானனன், s. Skanda, கந்தன்; [ex சட, six, et ஆனனம், face.] 32) *

capam (p. 160) s. Roots from branches of the banyan and other trees. ஆலமரமுதலியவற்றின் வீழ். W. p. 829. S'AP'HA. 2. Bamboo tree, மூங்கில். (சது.) 3. [com. செபம்.] The recitation of a prayer or mantra. Sa. Japa.) 4. [com. சவம்.] A corpse. (Sa. S'apa.) 19)

camayam (p. 162) s. A convenient, suitable or proper time; leisure, convenience, opportunity, தருணம். 2. Time, season, occasion, juncture of time; emergency, extremity, காலம். 3. Any religious persuasion, faith or system, மார்க்கம். (c.) W. p. 894. SAMAYA. --Note.. There are twelve principal religious systems, of which six are approved and six rejected by the Saiva sect. 1. உட் சமையம், or the six systems considered orthodox by the Saivas are. 1. வைரவம், making Bhairava supreme. 2. வாமம், regarding the female principle in nature, as the primeval form of deity, and teaching the worship of the generative female organ. 3. காளாமுகம், similar to the வாமம். 4. மாவிரதம், teaching that the deity is a pure spirit. 5. பாசுபதம், similar to மாவிரதம். 6. சைவம், Saivism, which teaches that the deity is both spirit and matter; assuming forms for accomplishing his purposes. II. புறச்சமயம், or the six heterodox systems; viz.:-- 1. உலகாயதம். A species of Atheism regarding sensual gratifications as the chief good, as taught by the atheistical school of Charvaka. 2. புத் தம். Bhuddism, which rejects the notion of a Supreme being, maintains that all material existences proceed from a fortuitous combination of the four primitive elements, (earth, water, fire, and air,) and that mental phenomena are the mere results of organization. It regards Bhudd as a deified teacher and object of worship. 3. சமணம். The Jaina system which is a modification of Bhuddism, and regards Argha as the deified preceptor and object of worship. 4. மீமாஞ்சை. A system that regards Brahm as the soul of the universe. 5. பாஞ்சாரத்திரம். A system taught by Vishnu, during five successive nights. 6. பாட்டாசாரியம். The system of Battacharya whose followers regard the Vedas as god, and consider that virtuous actions of themselves result in felicity. III. Other systems derived from these twelve or in some respects similar to them are very numerous, some of them are கபாலம், சவுத்திராந்திகம், யோகசாரணம், ஆத்துமிகம், வைபாடிகம், நிகண்டவா தம், நையாயிகம், வைசேஷிகம், பதஞ்சலியம், சாங்கியம், சித்தாந்தம், வேதாந்தம், &c. The six orthodox systems among the Vaishnuvas are 1. யாதவம், that of Yádava Misra. 2. மாயாவாதம், that by Sankarachárya. 3. இரணியகர்ப்பம், that by Hiranyagarbha. 4. இராமானுசீயம், that by Rámánuja. 5. பாஸ்கரம், that by Bhaskara. 6. தத்துவவாதம், that by Mádhavácharya. சமயகருமம், s. Rites and duties of religion, மார்க்காசாரம். சமயகாரியம், s. Questions, matters, &c., of theology; religious concerns, subjects, &c. சமயக்கட்டு, s. Religious obligation. See கட்டு. சமயக்கொள்கை--சமயக்கோட்பாடு, s. Religious opinions, tenets, &c. சமயசாத்திரம், s. The theology of a sect. 2. Religious writings or shastras. சமயதீட்சை, s. The ceremony of initiating a disciple in the mantras, &c., peculiar to the sect. See தீட்சை. சமயத்தார், s. The followers of a religious system. சமயங்கடக்க, inf. To transcend all religions--as the supreme being. (p.) சமயநிந்தை, s. Scoffing at religion, profaneness, blasphemy, &c. சமயநிலை, s. The commands, tenets of a religion. 2. Religion as observed, believed, practised, &c., by its professors. சமயநூல், s. The religious writings of a sect. சமயப்பற்று, v. noun. Attachment to a religion. சமயபத்தி, s. Religious devotedness to a creed. சமயபேதம், s. Heresy, heterodoxy. 2. Diversity of religions. 3. Schism. 4. (c.) Unseasonableness. சமயபேதி, s. A heretic. 2. Schismatic. 3. One of another religion. சமயப்போலி, s. A spurious system of religion. (p.) சமயப்போக்கு, v. noun. The substance, scope, &c., of a religion. (Little used.) சமயமதம், s. Bigotry, enthusiasm, conceit in religion. சமயமதங்கொண்டாட, inf. To be enthusiastic, to act the bigot. சமயமானம், s. A natural regard to one's own religion. (c.) 2. (Rott.) Constancy or firmness in a religion. சந்நியாசிக்குஞ் சாதிமானஞ் சமயமானம்விடாது.... The ascetic who has relinquished every thing will not relinquish his caste or sect. சமயவாதம், s. Religious controversy. சமயவாதி, s. A disputant for religion. 2. A professor of religion. சமயாசாரம், s. The rites and ceremonies, of a religion according to a prescribed institute. 2. Religious practice, observance of rites. (c.) சமயாதீதன், s. The supreme Being-as transcending all religions, சமயங்கடந்த கடவுள். (p.) சமயி, s. [com. சமயத்தான்.] A religionist, a sectarian, the follower of any religion, sect, &c., a sectary. (p.) சமயமாயிருக்கையில், [adverbially.] At a particular juncture, in an emergency. சமயங்கடத்த, inf. [prov.] To while away time, to loiter. சமயங்கிடைக்க, inf. To obtain an opportunity. (c.) சமயங்கெட்டவேளை, s. An unseasonable time. (Limited usage.) சமயத்துக்குதவ, inf. To help in an emergency. சமயம்பார்க்க--சமயந்தேட, inf. To watch an opportunity. சமயாசமயம், s. Urgent or pressing occasion, unfavorable opportunity. (c.) தற்சமயம், s. The very juncture or moment. 2. A special opportunity. நற்சமயம், s. A good opportunity. சமயந்தப்பிவந்தான். He came unseasonably. சமயத்திலே கையைவிரித்தான். He refrained from helping in time of need. 2) *

civaṉ (p. 188) s. Siva, the third of the Indian Triad, in the character of destroyer, or reducer of things to their primitive atoms. By his votaries he is considered the supreme god. the other deities being subject to him, சங்கரன். சிவகணம், s. The attendant demi-gods of Siva, commonly in companies, சிவன் சேனை. சிவசமயம், s. The Siva religion. சிவசிந்தை, s. Divine contemplation, meditation on Siva--as சிவத்தியானம். சிவஞானசித்தியார்--சிவஞானசித்தி, s. A commentary on சிவஞானபோதம். See சித்தி யார். சிவஞானபோதம், s. A celebrated work consisting of twelve rules translated from the ரௌரவம், or the sixteenth Agama, being almost the only part of the Agamas known in Tamil. It is regarded as divine, without origin, and as not to be read unless the person has attained a competent degree in the religion. Other works--as சித்தியார், சிவப்பி ரகாசம், தத்துவப்பிரகாசம், &c., are commentaries on this or other treatises in support of its doctrines, ஓராகமநூல். சிவஸ்தலம்--சிவஸ்தானம்--சிவதலம், s. Temples, places, &c., sacred to Siva; Saiva temples. சிவதத்துவம், s. Degrees of religious power or attainment derived from Siva, of which five are specified--as 1. சத் தவித்தை. 2. ஈச்சுரம். 3. சாதாக்கியம். 4. சத்தி. 5. சிவம், which see severally. சிவதரிசனம், s. Sight or knowledge of Siva. 2. Pilgrimage to holy places of Siva. 3. A treatise containing a representation of the deity according to the Agamas, ஓர்நூல். சிவதர்மம்--சிவதன்மம், s. Meritorious or virtuous works performed in reference to Siva, as distinguished from actions of benevolence to creatures, பதி தர்மம். 2. One of the eighteen secondary Puranas, ஒருபுராணம். சிவதர்மோத்தரம்--சிவதன்மோத்தரம், s. The Uttera Candum (உத்தரகாண்டம்.) or the last part of the சிவதன்மபுராணம். சிவதீட்சை, s. The initiatory ceremony on entering the Saiva sect. சிவதீர்த்தம், s. A sacred tank within the precincts of the great temple at Ramisseram. சிவதொண்டு, s. Service of Siva. சிவதொண்டர், s. Devotees or votaries of Siva. சிவத்தாபனம்--சிவஸ்தாபனம், s. An edifice sacred to Siva, a large shrine. சிவத்தியானம், s. Contemplation of Siva in silent devotion, an image being formed in the mind as an object of worship. சிவத்துரோகம், s. Sin against Siva; a profanation of sacred things. சிவநிந்தை, s. Blasphemy or contempt of Siva. சிவபஜனை, s. Praising Siva by lyrics. சிவபத்தர்--சிவபத்திக்காரர்--சிவமதஸ்தர், s. Worshippers or devotees of Siva as distinguished from விட்டுணுபத்தர். சிவபத்தி, s. The religion of Siva. 2. The profession of the Siva religion. 3. Adherence, attachment, or devotedness to Siva. சிவபுண்ணியம், s. Deeds of merit, performances in reference to Siva--as சிவதர்மம். சிவபூசை, s. The worship of Siva as practised in the temple or by the கிரியை க்காரன்; the Siva-pujah, consisting of the offering of flowers, milk, boiled rice, fruits, &c., waving incense and light-reciting mantras and praises, prostrating, before the idol, &c., 2. Mental worship of Siva, in which there is an idol ceremony corresponding to what is mentioned above. சிவபூசைவேளையிலே கரடியைவிட்டாட்டுகிறதா. Is it proper to exhibit a dancing bear during the Siva-pujah--i. e. to trifle on a solemn occasion? சிவபுராணம், s. The Siva-Puranas, forming ten out of the eighteen. See புராணம். சிவபுரி, s. The abode of Siva, or city in the Siva-logam, கைலாசபுரி. 2. The city of Benares, as sacred to Siva, காசி முதலியநகரிகள். சிவபோகம், s. Enjoyment of the soul in union with Siva. (தத்.) சிவப்பிரகாசம், s. A work on the Agama philosophy, exhibiting in a condensed view the doctrines inculcated in சித்தியார், and other cognate works. சிவப்பிரதிட்டை--சிவப்பிரதிஷ்டை, s. The consecration of a temple or image of Siva. சிவப்பிராமணர், s. Brahmans, குருக்கள் who adhere to the Siva or Agama doctrines and practices, as distinguished from those who profess the வைதீகம். சிவப்பிரீதி, s. That which is acceptable, agreeable and pleasing to Siva--as fruits, &c. 2. May it be acceptable to Siva, --spoken by the receiver as an acknowledgement of a gift, an act of reverence, &c. சிவமயம், s. A term of invocation; also of benediction--meaning happiness, prosperity, and success, சுபமஸ்து. சிவமுந்திருக்கூட்டமும், s. See under கூட்டம். சிவமூர்த்திபேதங்கள், s. The different forms assumed by the deity, the gods. சிவராத்திரி, s. (Sometimes சிவநிசி.) The night preceding the new moon in February, kept as a watchnight in honor of Siva. சிவவாக்கியம், s. A poem on theism, wholly condemning polytheism, ஓர் நூல். சிவவாக்கியர், s. The name of a celebrated saint, the author of the poem சிவவாக்கியம். சிவலிங்கம், s. The Linga, as the chief image and material object of worship in the Saiva religion. சிவலோகம், s. The world of Siva, being the upper of the seven superior worlds. See சிவபுரி. சிவவேடம், s. The habiliments, or other badges characteristic of the worshippers of Siva--as red vestments, sacred beads, ashes, the linga, &c. சிவனடியார், s. Votaries of Siva. 2. The sixty-three special votaries of Siva mentioned in Periya Purana. சிவாகமம், s. The Agamas as the scriptures of the Siva sect, being twentyeight; of these the சிவஞானபோதம், a part of the ரௌரவம் and the வாதுளம், are translated into Tamil. The twenty-eight Agamas are the following: 1. காமிகம். 2. யோகசம். 3. சிந்தியம். 4. காரணம். 5. அசிதம். 6. தீபதம். 7. சூக்குமம். 8. சகத்திரம். 9. அஞ்சுமான். 1. சுப்பிரபேதகம். 11. விசயம். 12. நிசுவாசம். 13. சுவாயம்புவம். 14. அனலம். 15. வீரம். 16. ரௌ ரவம். 17. மகுடம். 18. விமலம். 19. சந்திர ஞானம். 2. விம்பம். 21. புரோற்கிதம். 22. இல ளிதம். 23. சித்தம். 24. சந்தானசருவோத்தம். 25. பாரமேச்சுரம். 26. கீரணம். 27. பேதம். 28. வாதுளம். சிவாதனம்--சிவாசனம், s. The place for an image of Siva used for daily worship; [ex ஆதனம்.] சிவாயநம, s. The famous five lettered incantation called the மூலமந்திரம்--as being the foundation of spiritual wisdom and all religion, and the means prescribed and proper for obtaining liberation, from births and union with the supreme. சிவார்ச்சனை, s. The worship of Siva with flowers, incantation, &c.; [ex அர்ச் சனை, worship.] See சிவபூசை. சிவார்ப்பணம்--சிவாற்பணம், s. An oblation to Siva. See அற்பணம். சிவாஸ்திரம், s. A missile weapon or dart said to be given by Siva; [ex அஸ்தி ரம்.] சிவாலயம், s. Saiva temple. சிவானுபவம், s. The bliss of union with Siva; [ex அனுபவம்.] 5)

curuti (p. 196) s. Sound, tone, ஒலி. 2. The Vedas, the sacred writings severally or collectively--as orally communicated --embracing the Agamas, Puranas, Smritis, &c., or three kinds of நூல். 3. Revelation, as one of the three means by which the Deity exercises grace for the instruction of souls. (See சுவானுபவம்.) 4. Ear, காது. 5. The pitch of a tune, the key-note. (See சுதி.) 6. A division of the octave, a quarter tone or interval, of which there are twenty-two; four constituting a major tone, three a minor, and two a semi-tone, சுரம். 7. Melody, tune, இசை. 8. A mantra, மந்திரம். 9. A casual word of good, or bad omen, மங்கலச்சொல். W. p. 864. SRUTI. சுருதிகூட்ட, inf. To pitch the key-note. சுருதிதப்ப, inf. To miss the key-note. சுருதிப்பிரமாணம், s. Scripture rule, divine laws, sacred statutes. சுருதிவாக்கு, s. Veda, law, scripture. சுருதிவிலோசனம், s. Skill in the law; [ex விலோசனம், eye, for knowledge.] 34)

cuḷukku (p. 198) கிறது, சுளுக்கினது, ம், சுளுக்க, v. n. To be sprained or strained, as a joint, to be displaced, deranged, &c, as a ligament, கை கால் முதலியன சுளுக்க. (c.) நரம்புசுளுக்கிக்கொண்டது.....The tendon is strained. சுளுக்கு, v. noun. A sprain, straining the ligaments of a joint, luxation. சுளுக்குப்பார்க்க, inf. [prov.] To use enchantment for curing a sprain. சுளுக்குமந்திரம், s. A mantra for a sprain. சுளுக்குருவ--சுளுக்குவழிக்க, inf. To rub a sprained limb with oil, ashes, leaves, &c., using incantation. சுளுக்குவழிக்கிறவன்--சுளுக்கெடுக்கிற வன், appel. n. One who cures sprains. சுளுக்கெடுக்க, inf. To remove a sprain by using incantations. சுளுக்கேற, inf. To be strained. சுளுக்கேற்றிவிட, inf. To make a sprain worse. சுளுக்கிக்கொள்ள, inf. To be strained in the hips, &c. 77)

tārakam (p. 234) s. That which protects, supports; a vehicle, receptacle; means in the operations of the deity, ஆதரவு. 2. Sustenance, light food given after abstinence, ஆகாரம். (c.) 3. The majestic mantra, or monosyllable ஓம், ஓர்மந்திரம். 4. Star, வெள்ளி. W. p. 373. TARAKA. 5. [in music.] The highest voice, a high key or note, உச்ச இசை. See தாரம்--Note. There are several kinds of decoction in common use, as அன்னதாரகம், the juice of boiled rice; திப்பிலி தாரகம், pepper-water; தினைத்தாரகம், millet-gruel; நாயுருவித்தாரகம், an infusion of நாயுருவி plant. அவன்எனக்குத்தாரகம். He is my support. தெய்வம்நமக்கெல்லாஞ்சீவதாரகமாயிருக்கிறது. God is the preserver of life to us all. அருள்தாரகமாக. By divine grace. தாரகப்பிரமமந்திரம்--தாரகப்பிரமம், s. The mystic syllable ஓம், supposed to protect. தாரகம்பண்ண, inf. To nourish with proper diet. (Rare.) தாரகன், s. A supporter, sustainer, refuge, ஆதரிக்கிறவன். 2. The charioteer of krishna, கண்ணன்தேர்ச்சாரதி. 25) *

ticai (p. 237) s. Region, quarter, point of the compass, direction, திக்கு. W. p. 41. Dis. 2. Influence of a planet on one's life, or fortune, according to the time allotted for it in the horoscope, favorable or unfavorable, கிரகபலம். (See தசை.) 3. Influence excited on the soul in any given period, state, stage, &c., during its transmigrations. (See முத்ததிசை and பெத்ததிசை.) 4. Principality, jurisdiction, princedom, பிர புவின்தேசம். (c.)--Note. The two திசை in the சரநூல் are: 1. இயங்குதிசை, the nostril through which the breath, passes for the time being; sometimes called, பூரணதிசை. 2. சூனியதிசை, the nostril through which the breath does not pass. See சூனியம். அவனுக்குத்திசையடிக்கிறது. A good planet is lavishing its favors on him. திசை, 4. The four cardinal points, also applied by some to the four boundaries of the Tamil country. 1. குண கடல் or கீழ்கடல், the sea to the east. 2. குடகுமலை, a mountain to the west. 3. குமரி, Cape Comorin, to the south, 4. வேங்கடம், a mountain to the north or திருப்பதி. திசைகட்ட, inf. To bind the points of compass by mantras. See திருக்குக்கட்ட. திசைக்காற்று, s. Wind which blows from some one point of the compass. திசைச்சொல்--திசைமொழி, s. Provincial words. See சொல். திசைதப்பிவர, inf. To arrive at a place undesignedly, having missed the proper road. 2. [ironically.] To say to one coming after a long interval as a slight reproof, you must have come by mistake. திசைமுகன், s. Brahma whose four faces are turned toward the four points respectively, பிரமன். திசையடிக்க--திசையடுக்க, inf. To be under the influence of a good planet; to be in fortunate circumstances. திசையுடையவர், appel. n. (Hon.) The principal of a district. See உடையார். எல்லாத்திசைக்கும். All points, the whole hemisphere of horizon. 35) *

tīṭci (p. 242) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, a. v. To give the தீட்சை, as a guru, by communicating the initiatory mantra, தீட்சை கொடுக்க. 2. To impart spiritual illumiration to a soul, by look, touch, or teaching--as done by a guru. தீட்சித்துக்கொள்ள, inf. To receive initiation exercises for initiation. 15) *

tīṭcai (p. 242) --தீக்ஷை--தீக்கை, s. Initiation of disciple into the Siva religion by a Guru, who with appropriate ceremonies communicates the appointed mantras; also his introduction to any higher stage or degree in the system; குரூபதேசம். 2. Special means employed by a Guru for the instruction and mental illumination of a disciple; intended for the removal of his sins, and the ripening of his soul for emancipation, ஞானபோதனை. 3. The imparting of spiritual illumination to a soul ripening for absorption; its accumulated stock of merit and demerit--the results of former actions--together with its original மலம்--the source of these actions--being nearly exhausted by the joys and sufferings experienced in its former transmigrations, பக்குவான்மாவைக்க ரையேற்றல். 4. Performance of a course of austerities, விரதநியமம். 5. Performance of vows, சங்கற்பம். W. p. 41. DEEKSHA. --Note. There are seven kinds of தீட்சை. 1. சட்சுதீட்சை, சயனதீட்சை, by the eye or by looking on the disciple for the dispersion of his mental darkness and moral evils, and the communication of spiritual light. 2. பரிசதீட்சை, by the touch, or placing the right hand on the disciple's head, and touching five principle parts of his body, thus conferring on him the virtue of the five lettered incantations. 3. வாக்குத்தீட்சை, வாசகதீட்சை, oral instruction, and illumination. 4. மானசதீட்சை, by the mind or intense interest felt for the disciple, leading to the enlightening of his mind, &c. 5. சாத்திரதீட்சை, நூற்றீட்சை, spiritual illumination by means of the shastras. 6. யோகதீட்சை, பாவனதீட்சை, instruction by example, in character of the silent, motionless ascetic, in the eight postures prescribed. (See யோகம்.) 7. அ வுத்திரிதீட்சை, imparting instruction by symbolic figures, made on the ground, &c. This last is two-fold, ஞானாவுத்திரி, and கிரியாவுத்திரி.--Note. There are two other kinds of தீட்சை; 1. சபீசதீட்சை, instruction that has reference to future rites to make them complete; 2. நிர்ப்பீசதீட்சை, instruction complete in itself. சிவதீட்சை--சைவதீட்சை, 3 The three stated introductory rites of the Saiva system. 1. சமயதீட்சை, the initiatory rite of discipleship. 2. விசேஷதீட்சை, special rite confirming the disciple, after which he eats in private, or unseen by those of lower degree, and his eligible to read, and receive instruction in the Agama mysteries. It is administered only to சைவர், who eat no flesh or fish. 3. நிருவா ணதீட்சை, the highest rite entitling the disciple to perform puja, to sit and eat with his Guru, and to enjoy all the privileges of the system. தீட்சதர், s. (plu.) Persons who have received the initiatory, or any succeeding rite of the Saiva religion, தீட்சைபெற் றோர். 2. The brahmans of சிதம்பரம், formerly said to have been three-thousand, தில்லைமூவாயிரவர். தீட்சதன், s. A disciple who has received the தீட்சை. தீட்சைகேட்க--தீட்சைபெற, inf. To receive தீட்சை of the guru. தீட்சைகொடுக்க--தீட்சைபண்ண--தீட் சைவைக்க, inf. To administer தீட்சை. தீட்சைபெற்றவன், appel. n. (neg. தீட் சையில்லாதவன்.) One who has received தீட்சை, to whom the secrets of religion may be communicated. 16)