aṟi (p. 33) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. a. To know, understand, comprehend, recognize, be acquainted with; have a carnal knowledge of, தெரிய. (c.) புத்தியறிந்தபெண். A marriageable girl. வல்லமையறிவோம். We will find out which is the most competent, (by way of bravado.) தன்னையறியுமறிவேயறிவாகும் பின்னையறிவது பேயறி வாமே. To know one's self is knowledge, other knowledge is inferior. அறிகருவி, s. The organs of sense. அறிகுறி, s. A sign, mark, token, symbol. அறிஞன், s. A man of knowledge, especially of divine things, அறிவுடையோன். 2. A poet, புலவன். 3. A sage, முனிவன். 4. Mercury the planet, புதன். 5. Buddha, புத்தன். அறிதுயில், s. A kind of sleep or meditation, in which the person understands all that passes about him--an attribute supposed to belong to the gods and sages, especially to Vishnu. அறிதுயிலமர்ந்தமூர்த்தி, s. Vishnu, திருமால். அறிமடம், s. Indisposition to reduce to practice what is learned. 2. Inability to recall to memory, stupidity in learned persons from infatuation. 3. Feigned ignorance. அறிமுகம், s. Acquaintance with persons (and in vulgar use) with things, slight familiarity. அறியக்கொடுக்க, inf. To inform against one, indict, impeach. 2. To communicate information, instruction, &c. அறியாமை, neg. v. noun. Ignorance. அறியாவினா, s. One of the six forms of interrogation--as when one asks for information. அறியொண்ணாமை, neg. v. noun. The impossibility of knowing. அறிவினா, s. One of the six forms of interrogation; questioning in order to teach. அறிகை, v. noun. Knowing, understanding, knowledge, உணர்வு. 50)

evvaṉam (p. 75) s. [as யெளவனம்.] Youth, juvenility, adolescence, இளமை. Wils. p. 69. YOWVANA. 2. (p.) Sprightliness, joy, களிப்பு. எவ்வனகாலம், s. The days of youth. எவ்வனபருவமடைய--எவ்வனம் வா, inf. To become marriageable. 3)

caṭangku (p. 157) s. A ceremony, religious or civil rites, forms, observances, sacraments, &c., செய்முறை. (Sa. Shat'anka.) சடங்குக்காசெய்கிறாய். Do you act merely for form sake? சடங்குசெய்ய, inf. To perform a ceremony, rite, &c. சடங்குநடக்க, inf. [prov.] To take place, as a rite, ceremony, &c. சடங்குவீடு, s. [prov.] The house where a ceremony of performed--as marrying, &c. சடங்காக, inf. [loc.] To arrive at puberty--as a girl. சடங்கானபெண், s. A marriageable girl; for whom the usual ceremony may be performed. 27)

camai (p. 163) கிறேன், ந்தேன், வேன், சமைய, v. n. [used commonly in the 3d per. neut.] To become marriageable--as a girl, பருவ மடைய. 2. To be cooked, or cooking, பாக மாக. 3. To be made, constructed, formed; ஆக. 4. To become ready, be prepared. எத்தனமாக. 5. To be exhausted, ஒழிய. W. p. 893. SAMA. (c.) சமைந்துபோக, inf. To become exhausted, spent, distributed, &c. 2. To be prepared--as food. சமைந்தபெண், s. A marriageable girl. சமைகிறபருவம், s. Time of puberty. சமையாதவள், s. [appel. neg.] A girl not arrived at puberty. சமைகடை, s. [prov.] The close, the end--as of a time, a season, an action, &c.; the exhaustion of a quantity, முடிவு. சமையல், v. noun. Cooking, cookery; that which is cooked. 2. (p.) An act, an action, செய்கை. சமையலாயிற்று. The food is ready, the provisions are cooked. சமையலாக, inf. To become cooked. சமையலாள்--சமையற்காரன், s. A cook. சமையற்புரை--சமையல்வீடு, s. A kitchen, cook-room. ஒருசமையலாய்ச்சமைக்க, inf. To cook for several at once--as for travellers; or at once for different meals. 2. To cook without intermission. (Limited.) 3. [prov.] To cook different articles together. 71)

cupam (p. 194) s. Fortunateness, propitiousness, auspiciousness, luckiness. (See அஷ்டசுபம்.) 2. Happiness, felicity, gratification, spiritula delight, பாக்கியம். 3. Goodness, excellence, favourableness, நன்மை. 4. Congratulation, benediction, வாழ்த்து. 5. One of the twenty-seven astrological yogas, இருபத் தேழுயோகத்தொன்று. W. p. 852. S'UB'HA.-Note. The opposite is அசுபம். சுபகதி, s. Bliss, beatitude; [ex கதி.] (p.) சுபகரன், s. (fem. சுபகரி.) A beneficent person, உபகாரன். (p.) சுபகருமம்--சுபகன்மம்--சுபகாரியம், s. Good, auspicious deeds, &c.--as சுகன் மம். சுபகாலம், s. [in astrol.] An auspicious time; a joyful, prosperous time, நல்லகாலம். சுபக்கிரகம், s. An auspicious or benign planet--as the Moon, Mercury, Jupiter, and Venus. (p.) சுபக்ஷேமம், s. Sound health--as சுக சேமம். சுபசகுனம், s. A good omen, நற்சகு னம். சுபசொரூபம், s. Benignant appearance or manifestation, &c. (p.) சுபசோபனம், s. Joyful tidings, or events--as of the birth of a child, or of a girl's becoming marriageable. (c.) சுபசேதி--சுபசெய்தி, s. Joyful tidings, happy events. (p.) சுபதினம், s. (Astrologically.) A fortunate day, நல்லநாள். 2. (R.) A mode of salutation somewhat like 'Good day' but in implies, that the meeting is fortunate. (Modern.) சுபத்தானம்--சுபஸ்தானம், s. [in astrol.] An auspicipus or favorable position of a planet; [ex தானம்.] (p.) சுபமங்களம், s. Auspicious benediction, by brahmans, &c. சுபமஸ்து, s. Salutation, success, prosperity; a sanscrit term of benediction at the opening of a treatise, &c., மங்களச்சொல்; [ex அஸ்து.] சுபமிருத்து, s. A good or auspicious death. (p.) சுபயோகம், s. Auspicious yogas, being eighteen out of twenty-seven. (See யோகம்.) 2. The conjunction of an auspicious day of the week, phase of the moon and lunar constellation. (p.) சுபவசனம்--சுபவாக்கு--சுபவாசகம் --சுபவார்த்தை, s. Auspicious language; agreeable, or propitious words. சுபவாதனை, s. Blissful experience of the soul; divine illumination, spiritual enjoyment. (p.) சுபவாரம், s. Auspicious days of the week. சுபாசுபம், s. Good and ill-luck, auspicious and inauspicious appearances, commonly in reference to weddings, and funeral, நன்மையுந்தீமையும்; [ex அசுபம்.] சுபாதிசயம், s. Favorable tidings, good news, சுபக்ஷேமம்; [ex அதிசயம்.] தங்கள்சுபாதிசயங்களை எழுதியனுப்பப் பிரார்த்திக்கி றேன். I beg to be informed of your welfare. 18) *

tṇ (p. 222) s. Coolness; that which is refreshing, குளிர்ச்சி. 2. adj. Cool. (p.) தண்கதிர்--தண்சுடர்--தண்ணவன், s. The moon; (lit.) the cool-rayed, சந்திரன். தண்ணீர், s. Cold or fresh water, குளிர்ந்தநீர். 2. [improp.] Water in general, நீர். 3. What is too much diluted, இளகுந்தன்மை.--commonly used தண்ணி. தண்ணீராக, inf. To become watery, to be too much diluted. தண்ணீராக்க, inf. To cause one to have pity. 2. To dissolve metals. 3. To dilute. மனதைத்தண்ணீராக்கிவிட்டான். He has gained his good will. தண்ணீருக்குவிட, inf. To let cattle drink. தண்ணீரெற்ற, inf. To throw out water, with the feet, hands, &c. தண்ணீர்கட்ட, inf. To admit water into garden beds and confine it. தண்ணீர்காட்ட, inf. To water beasts. 2. To deceive, to tantalize; from the story of a buffoon who obeyed the command literally, and showed water to his master's horse, but did not suffer him to drink. தண்ணீர்காண, inf. To appear or gush out, as water in a newly dug well. தண்ணீர்குடித்தபாடம்--தண்ணீர்ப்பா டம், s. An expression used to denote intimate acquaintance. 2. A lesson well learnt. 3. A science well mastered. (c.) தண்ணீர்க்கண்டம், s. Accident by water. See கண்டம். தண்ணீர்கலசம்-தண்ணீர்க்குடம், s. A water-pot. தண்ணீர்க்காரன், s. (fem. தண்ணீர்க்காரி. vul. தண்ணீர்க்காரிச்சி.) A man who draws or brings water. தண்ணீர்க்கால், s. A water-course, a channel for water. தண்ணீர்தெளிக்க, inf. To sprinkle water for the purification of sheep, for sacrifice. 2. (fig.) To give one over to his own way. நான்அவனைத்தண்ணீர்தெளித்துவிட்டுவிட்டேன். I have left him to himself. தண்ணீர்த்தவனம்--தண்ணீர்விடாய், s. Thirst. தண்ணீர்த்துறை, s. The entrance to a tank, river, &c., where men or cattle go for water. தண்ணீர்பட்டபாடு, v. noun. Like water; i. e. profuse, plentiful, free. (c.) தண்ணீர்ப்பந்தல்--தண்ணீர்ச்சாலை, s. A shed where water, butter-milk, lemonade, &c., are furnished. தண்ணீர்ப்பிடி--தண்ணீர்ப்பிடிப்பு, v. noun. Being watery as food or fruits. 2. Containing water, as pustules. 3. Being suffused with watery humors, as the body. 4. The limit of the water in a tank. See சீர்ப்பிடி. தண்ணீர்ச்சாரை, s. A kind of ratsnake living in tanks, as நீர்ச்சாரை. தண்ணீர்ப்பகை, s. Hurtfulness of some kinds of water. (Rare.) தண்ணீர்ப்பாம்பு, s. A water snake, whose bite is not venomous. தண்ணீர்மாற, s. [prov.] To lead water into garden-beds, to trees, &c. (c.) தண்ணீர்வார்க்க, s. To give water to travellers from a water shed. 2. To pour water for a low caste person to drink, who is not allowed to touch the cup. தலைக்குத்தண்ணீர்வார்த்தல். Bathing a girl with appropriate ceremonies, on her becoming marriageable; done by aged matrons, not widows, who are not allowed to be present. தண்ணீரொத்துக்கொள்ள, inf. To agree with one's constitution, as water. (c.) தண்ணீரோத--தண்ணீர்மந்திரிக்க, inf. To consecrate, or enchant water to be given to a woman in labor, &c., to dispel the effects of the evil eye, &c. தண்ணீர்விட்டான், appel. n. A kind of plant, a linear leaved shrub, Asparagus racemosus. (Willd.) தண்ணீர்விட்டான்கிழங்கு, s. The root of the above, containing cool water. 50) *

tṉ (p. 231) (oblique of தான். His, hers, its. தனது. (sing. gen. of தான்.) His, hers, its. தன்காரியம், s. One's pursuits, self-interest. தன்காரியப்புலி. One who cares only for himself, a self-interested person. தன்காலம், s. Its own appropriate season, time of a person's power, or prosperity; or the period when a thing prevails, as rain in the monsoon, தன் னுடையகாலம். தன்குலம்வெட்டி, appel. n. Destroyer of his own family, தனதுவமிசத்தைக்கெடுக் கிறவன். 2. (fig. as a riddle.) The handle of an axe, கோடரிக்காம்பு. தன்கொண்டி, s. Self-will, one's pleasure, without consulting subordinates. தன்படுவன், s. [prov.] Natural formation, as of salt, in distinction from artificial, விளையுப்பு. தன்பாடு, v. noun. Attending to one's own business, going on in one's own way. . He is going on quietly, without interfering with others. தன்பால், s. (com. தனிப்பால்.) Pure milk. 2. See பால். தன்பிடி, s. One's opinion, religious or other. 2. Religious confidence. தன்பொருட்டனுமானம், s. [in log.] Inference from experience or observation applied to one's benefit, as opposed to பிறர்பொருட்டனுமானம். தன்பொறுப்பு, v. noun. Personal responsibility. தன்மயம், s. His own nature, தற்சுபா வம். (P.) தன்மனம், s. Uncontrolled, at liberty. 2. Self-will--as தன்கொண்டி. தன்மூப்பு, v. noun. Youthful arrogance, forwardness, self-will, இறுமாப்பு. 2. His own master, தன்னிஷ்டம். தன்மூப்பானவன்--தன்மூப்பாய்நடக் கிறவன், appel. n. An assuming, arrogant youth; an upstart. 2. One who acts on his own responsibility. தன்மூப்புச்செலுத்த--தன்மூப்புப்பண் ண, inf. To act on one's own responsibility. தன்மேம்பாடு, v. noun. One's abilities, greatness, influence, தன்பெருமை. தன்மேம்பாட்டுரை, s. [a figure in rhetoric.] Declaration of one's greatness, abilities &c., ஓரலங்காரம், அஃது தற்பு கழ்ச்சி. தன்வசம், s. In one's power. (c.) தன்வசப்படுத்த, inf. To take under charge, to appropriate a thing to one's own use. தன்வயத்தனாதல், v. noun. Independence or self-existence--one of the eight attributes of God, கடவுளெண்கு ணத்தொன்று. (p.) தன்வழி, s. One's parentage, or ancestry, one's relations, தன்மரபோர். தன்வழிப்படுத்த, inf. To bring to one's party, interest or religion; to proselyte. 2. To connect another family with one's own, by marriage. தன்விருத்தி, s. One's own employment. 2. One's daily occupation. தன்வினை, s. One's innate depravity, தன்னிருதயத்தின்கேடு. 2. Evil actions as resulting in future sufferings, ஊழ்வினை. 3. [in gram.] The intransitive or neuter verb, as பிறவினை is active. தன்வினைதன்னைச்சுடும். One's own devices prove his ruin. தன்வேதனை, s. Self-experience, selfperception, self-knowledge, சுயபரீட்சை. (p.) தன்வேதனைக்காட்சி, s. Perception by experience, &c. See காட்சி. தன்னடக்கம், s. Modesty, in regard to learning, wealth, &c. 2. Self-restraint, self-denial. 3. Self-possession, self-command. 4. Self-abasement. தன்னயம், s. Self-interest, one's own benefit, profit, self-indulgence. 2. Selfishness. தன்னரசு, s. Want of just administration of government, a state of anarchy. தன்னரசுநாடு, s. A country whose government is democratic or republican. தன்னரண்காத்தல், v. noun. One of the eight kinds of victory. See வெற்றி. தன்னவன், s. One nearly related or of the same party. தன்னறிவு, s. Consciousness, self-knowledge, சுயவறிவு. 2. Sobriety, recollection, self-possession, தன்னினைவு. 3. One's own knowledge, தனக்குரியவுணர்ச்சி. தன்னாணை, s. An oath upon one's self, person, life or soul. தன்னாரவாரம், s. One's own pleasure, free choice, preference. தன்னாலேதான்கெட, inf. To be ruined by one's own folly. தன்னிச்சை--தன்னிஷ்டம், s. Free will, one's own choice, எதேச்சை. 2. Self-will, independence, தன்கொண்டி. 3. Freedom, liberation from slavery, ஆளப் படாமை. தன்னிரைமீட்டல், v. noun. One of the eight kinds of victory. See வெற்றி. தன்னிலை, s. One's proper standing, nature, or state, சுபாவநிலை. 2. Equilibrium of the proper state of the numerous parts of the system, சமனாய்நிற்கை. தன்னிறமாக்கி, appel. n. A kind of hornet or wasp hat changes a grub to its own likeness. தன்னிறம், s. The color of red ochre, கற்காவி. தன்னீங்கல், v. noun. Liberty. 2. Independence, தன்னிஷ்டம். 3. Unconnectedness, சேராமை. தன்னுடையவன், appel. n. A client, a friend, a relation. தன்னெடுப்பு, v. noun. [prov.] Arrogance, self-importance, அத்தை. 2. Determined perseverance in a thing undertaken for credit's sake, தன்முயற்சி. தன்னைக்கட்ட, inf. [vul. தன்னக்கட்ட.] To be just sufficient for one's support. 2. v. a. To defend one's self by incantations, while going in the dark, in danger of wild beasts, &c. See கட்டு, v. செலவுக்குத்தன்னைக்கட்டும். It will be just sufficient for his expenses. தன்னைக்கட்டிநடக்கிறவன், appel. n. A frugal person, one who keeps within his income. தன்னைத்தாழ்த்த, inf. To humble or to abase one's self. தன்னைப்புகழ்தல், v. noun. Praising one's self. தன்னைப்புகழ்தலுந்தகும்புலவோர்க்கே. It becomes a poet to praise himself. தன்னையறிதல், v. noun. A girl becoming marriageable, பருவம்வாய்புறல். 2. Knowing one's self; i. e. knowing the power of the soul--as the ascetic, ஆ ன்மநிலையையுணர்தல். தன்னையறியாதசன்னதமில்லை. There is no want of self-possession; spoken of one supposed to be possessed by an evil spirit, yet retaining his conning. தன்னையறிந்தவன்தலைவனைஅறிவான். He who knows himself will know God. தன்னைமறந்தவன், appel. n. A selfrenouncing person, as an ascetic or a ஞானி. தன்னைமறுத்தல், v. noun. Self-denial. தன்னைவாட்டுதல்--தன்னையொறுத்தல், v. noun. Mortifying one's self. தன்னைவியக்க, inf. To admire one's self. தன்னொழுக்கம், s. Conduct suitable to one's age, rank, caste, religion, தன்னிலைக் குத்தக்கநடை. 51)

tuṇai (p. 246) s. Escort, convoy attendant, உதவி. 2. Aid, help, succor, support, resource, சகாயம். 3. Protection, guidance, safe-guard, defence, patronage, ஆதரவு. (c.) 4. [in combination] Measure, extent, degree, quantity, number, அளவு. 5. Comparison, parallel, similitude, resemblance, ஒப்பு. 6. Point of a weapon, சல்லியம். 7. Couple, brace, pair, two, இணை. (சது.) பெரியாரைத்துணைக்கொள். Seek the aid of the great. (Auv.). சாந்துணையுஞ்சஞ்சலமே. There will be trouble till death. எத்துணை. How much? (நீதிநெறி.) 2. As எத்தனை, How many? துணைக்கருவி--துணைக்காரணம், s. Means to an end, medium. 2. Implements tools, Instruments. 3. The faculties of the body and mind as organs of the soul in the performance of actions, acquisition of ideas, or knowledge. துணைசெய்ய, inf. To help, succor. support. 2. To patronize, promote, subserve. துணைச்சொல்--துணைமொழி, s. A word, address, speech, &c., of support, aid, &c., seconding, supporting a previous speaker, &c. துணைத்தாள், s. Both feet, two feet. துணைநிற்க, inf. To help one in need-as the deity unseen, or a person unexpectedly. துணையிருக்க, inf. To bear and company as the protector of a marriageable girl, that she may not be defiled by demons; of a woman in child-birth; of a new-married couple. &c. துணைவர், s. (plu.) King's ministers. மந்திரிமார். 2. Brothers, friends, near relations, &c.--For the eight classes composing the escort of a king, see எண் வகைத்துணைவர், under எட்டு. துணைவன், s. A husband, தலைவன். 2. A friend, a confederate, a companion, தோழன். 3. A king's minister, மந்திரி. (சது.) 4. A helper, assistant, convoy, escort, உதவிசெய்வோன். துணைவி, s. A wife, மனைவி. 2. A female assistant, a lady's maid, உதவிசெய்பவன். 3. (R.) A sister, சகோதரி. துணைவிட--துணையனுப்ப, inf. To send an escort. துணைவினை, s. Auxiliary verb. உசாத்துணை, s. One who assists with advice. உயிர்த்துணை, s. An intimate friend. 2. The wife, மனைவி. வழித்துணை, s. A fellow traveller, a companion on a journey. 9)

teruṭṭu (p. 256) கிறேன், தெருட்டினேன், வேன், தெருட்ட, v. a. To convince, inform, persuade, enlighten the mind, தெளியச்செய்ய. 2. To confirm, assure, console, வற்புறுத்த; [ex தெருள், v.] (p.) தெருட்டு, v. noun. Puberty of a girl, இருதுவாகுகை. 2. Illuminating, convincing, informing, consoling, அறிவிப்பு. தெருட்டுக்கலியாணம், s. [vul. தெரட் டிக்கலியாணம்.] The consummating marriage ceremony. 2. Ceremony at the time of a girl's becoming marriageable. தெருட்டல், v. noun. As தெருட்டு, 2. 69)

teruḷ (p. 256) --தெருளு, கிறேன், தெருண் டேன், வேன், தெருள, v. n. To be enlightened, be convinced, to grow in knowledge, தெ ளிய. 2. To perceive, ascertain, become free from doubt, to understand clearly, ஐயமற்றறிய. 3. [improp. திரளு, தெரளு.] To arrive at puberly, as a girl, இருதுவாக. தெருண்டபெண், s. A girl grown marriageable. தெருண்டமனம், s. An intelligent, well informed mind, mature understanding. தெருண்டமேலவர், s. (plu.) Great and learned men, அறிவிற்சிறந்தோர். தெருட்சி, v. noun. Maturity of knowledge, comprehension, understanding. 2. Clearness, தெளிவு. (சது.) தெருளல்--தெருளுதல், v. noun. As தெருட்சி, 2. 72)

nā (p. 272) . s. Tongue, நாக்கு. 2. Clapper of a bell, மணிநா. 3. Index or tongue of a balance, துலைநா. 4. Bolt of a lock, பூட் டின்றாள். 5. Wards of a key, திறவுகோலின் நாக்கு. 6. Mouth-piece of a musical instrument, நாகசுரத்தினாக்கு. 7. Flame, அக்கினிச்சுவாலை. 8. The middle, the centre, நடு. (திவா.) நன்மை, s. Goodness, benefit, benefaction, உபகாரம். 2. Utility, help, aid, உதவி. 3. Virtue, morality, சன்மார்க்கம். 4. Peace, concord, சமாதானம். 5. Auspiciousness, prosperity, welfare, சுபம். 6. Good nature, good temper, நற்குணம். 7. Good deeds of former births, as enjoyed in the present life. நல்வினை. 8. [in comb. with ஆக.] Puberty of a girl, as an auspicious event, பெண்நன்மையாக. 9. [R. Cath. usage.] The Eucharist, நற்கருணை; [ex நல்.] (c.) உன்காரியம்நன்மையாகும். Your undertaking will prosper; a prognostic. நன்மைகடைப்பிடித்தல், v. noun. Holding right principles firmly; one of the eight acts of beneficence. See தயாவிருத்தி. நன்மைசெய்ய, inf. To do good. நன்மைதீமை, s. Good and evil, prosperity and adversity. 2. The last words of a dying person aware of his state. 3. Festive and funeral occasions. (c.) நன்தீமைக்கவனைஅழைக்கிறதில்லை. They do not invite him either to festivities or funerals. நன்மைதீமையிரண்டுமில்லாதவன். A good natured, harmless person. 2. A simpleton. நன்மைதீமைசொல்ல, inf. To praise and dispraise. 2. To utter the last words before death; often used with போட. நன்மைப்பகுதி-நன்மைப்பேறு, s. Good deeds of former births bringing enjoyment in the present life, நல்வினைப்பயன். நன்மையானபெண், s. A marriageable girl, இருதுவானபெண். 14)

paruvam (p. 300) s. Time in general, term, period, காலம். 2. Seasons of the year of two months each, இருது. 3. Full-moon, பௌர்ணமி. 4. New-moon, அமாவாசி. 5. Youthfulness, juvenility, the tender state of brutes, vegetables, &c., இளமை. 6. Knot, joint in the body, in trees, &c., கணு. 7. High elevation, eminence, உயர்ச்சி. 8. Season, suitable time, opportunity, early opportunity, தக்ககாலம். 9. Age, season, period or stage of life, those of the man differing from those of the woman, வயது. 1. Puberty of a youth, time when a tree, &c., begins to bear, பக்குவம். 11. State of things, aspect of affairs, position; state of a case, circumstances, &c., நிலைமை. 12. Degree, rate, proportion, அளவு. 13. Proper age in life for any action, or pursuit, தகுதி யானவயது. 14. The time of the sun's entering a new sign, especially at the equinox and solstice. 15. Section, book, chapter, ஓர்நூற்கூறுபாடு. W. p. 518. PARVVAN. இப்போதைக்கிருக்கிறபருவமிது. Such is the state of things at present. பருவமானபெண். A young woman grown marriageable. பருவக்காய், s. A fruit in its season. பருவஞ்சொல்ல, inf. To propose measures, advise how to act. பருவநாடி, s. Time of conjunction or opposition of sun and moon. பருவந்தப்ப, inf. To pass the season. பருவப்பனை, s. The female tree of the Palmyra species. 2. The palmyra tree that bears fruit at the proper season. See பனை. பருவப்பாளை, s. The flower of the Palmyra occurring in its season. பருவமழை, s. Seasonable rain. பருவமுயற்சி, v. noun. Application in due season. (நன்.) பருவம்பார்க்க, inf. To consider or devise measures, to thing how to act. 2. To seek opportunity. பருவம்பிழைக்க, inf. To fail--as a season, opportunity. (p.) பருவம்--பருவகாலம், 6. The six seasons of the year, are: கார், cloudy, August and September; 2. கூதிர், cold, October and November; 3. முன்பனி, evening dew, December and January; 4. பின்பனி, morning dew, February and March; 5. இளவேனில், milder, hot season, April and May; 6. முதிர்வேனில், hot season, June and July. ஆடவர்பருவம், 6. The six stages of life in males, are; பாலன், a child under five years; 2. காளை, from five to sixteen; 3. குமாரன், or விடலை, sixteen to thirtytwo; 4. ஆடவன், or மன்னன், thirty-two to forty-eight; 5. மூத்தோன், or ஆடவவிருத் தன், forty-eight to sixty-four; 6. விருத் தன், above the age of sixty-four. ஆடவர்மகளிர்பருவம், 6. The six stages of males and females, are: வற்சம், infancy; 2. பாலியம், childhood; 3. யௌ வனம், adolescence; 4. கௌமாரம், manhood or womanhood; 5. விருத்தம், maturing age; 6. வார்த்தவ்வியம், senility. The divisions in the life of a female are of two kinds; 1. மகளிர்பருவம், 4. Four stages; 1. வாலை or பாலை, a girl to the age of maturity; 2. தருணி, a young woman; 3. பிரவிடை-பிரௌடை, a middle aged woman; 4. விருத்தை, an old woman. II. மகளிர்பருவம், 7. Seven stages of life in the female; 1. பேதை, from five to seven years of ages inclusive; 2. பெது ம்பை, eight to eleven; 3. மங்கை, from twelve to thirteen; 4. மடந்தை, from fourteen to nineteen; 5. அரிவை, from twenty to twenty-five; 6. தெரிவை, from twenty-six to thirty-one; 7. பேரிளம்பெ ண், from thirty-two to forty.--Note. According to the நிகண்டு, seven, and upwards, is the period for the first stage; and so on through the table. பருவத்திலேபிள்ளைபெற்றாள். She brought forth a child at the proper time. பருவத்தேபயிர்செய். Cultivate grain, &c., at the suitable season. (Avv.) 8)

piṭṭi (p. 315) s. [com. பெட்டி.] A basket, சிறுகூடை; [from Pit'a. W. p. 537.] பிட்டுக்களிகொண்டுபோக. To carry pastry and gruel as a present, to the house of a marriageable girl. பிட்டுக்குமண்சுமந்ததிருவிழா. A festival at Madura in commemoration of Siva's personification of சொக்கர். 12) *

puṭpam (p. 323) --புஷ்பம், s. A flower, a blossom, பூ. 2. The menses, சூதகம். 3. Specks on the eyes, albugo. See பூ. W. p. 546. PUSHPA. For சலபுஷ்பம், see in its place. புஷ்பகீடம், s. A bee, an insect, which takes honey from flowers, தேன்வண்டு. புஷ்பகேது, s. Kama, the Hindu cupid, whose banner is of flowers, மன்மதன். (சது.) புஷ்பசயனம், s. A bed of flowers. புஷ்பசரன்--புஷ்பசரானன்--புஷ்ப சாபன்--புஷ்பதனுவன், appel. n Kama, the Hindu cupid, மன்மதன். புஷ்பசாதிகள், s. Different kinds of flowers. புஷ்பசாரம்--புஷ்பரசம், s. The honey of flowers, பூந்தேன். புஷ்பஞ்சாத்த, inf. To put single flowers on the head, or other parts, of an idol. புஷ்பஞ்சொரிதல், v. noun. Casting flowers in worship, or respect. புஷ்பதடாகம்--புஷ்பவாவி, s. A tank with flowers. புஷ்பந்தொடுத்தல், v. noun. Making a garland of flowers. புஷ்பத்திரவம்--புஷ்பத்திராவகம், s. Saccharine matter exuding from flowers, பூந்தேன். 2. Infusion or distillation of flowers, பூவில்வடிநீர். புஷ்பமஞ்சரி, s. A cluster of flowers, பூங்கொத்து. புஷ்பமழை-புஷ்பமாரி-புஷ்பவருஷம், s. Showers of blossoms, as strewed in respect or worship. புஷ்பமாலை, s. A flower garland. புஷ்பமெடுக்க, inf. To pluck flowers, especially for a temple, as பூவெடுக்க. புஷ்பரதம், s. As புஷ்பவிமானம். 2. The nectar or honey of a flower, பூந்தேன். புஷ்பரேணு, s. The pollen of a flower, பூஞ்சுண்ணம்; [ex இரேணு.] புஷ்பலாவன்--புஷ்பலாவகன், s. One born of a brahman mother by a weaver; whose employment is to gather flowers, and make and sell garlands, மாலைவிற் போன். W. p. 546. PUSHPALAVA. புஷ்பவனம், s. A flower-garden, as நந்தனவனம். புஷ்பவிமானம், s. A vehicle adorned with flowers, commonly for an idol at a ceremony, பூந்தேர். புஷ்பாசனன், s. Brahma, as seated on a lotus, பிரமன்; [ex ஆசனம்.] புஷ்பாசனி, s. Lukshmi, இலக்குமி. 2. Sarasvati, சரஸ்வதி. புஷ்பாஞ்சலி, s. Worship of an idol after placing flowers before it, பூச்சொ ரிந்துவந்திக்கை; [ex. அஞ்சலி.] புஷ்பாஸ்திரன், s. Kama, the Hindu cupid, as bearer of the flowery arrows, மன்மதன்; [ex அஸ்திரம்.] புஷ்பிதை, s. A girl grown marriageable, இருதுவானவள். 7) *

putti (p. 324) s. Intellect, understanding, sagacity, discretion, mental capacity, reason, knowledge, wisdom, அறிவு. W. p. 55. BUDD'HI. 2. The second of the four intellectual faculties, the faculty of reflection. See அந்தக்கரணம். 3. Instinctive knowledge as possessed by brutes, instinct, இயற்கையுணர்வு. 4. Instruction, admonition, counsel, exhortation, போதனை. 5. A wise plan, method, a remedy, an antidote, உபாயம். 6. Consciousness, உணர்ச்சி. 7. [in astron.] Daily motion of a planet, கிரகநடை. See புடபுத்தி, மத்திமபுத்தி. புத்திமான்பெலவான். The wise man is mighty. புத்தியோடேபிழை. Live circumspectly. அபரபுத்தி, s. An after-thought. See பச்சிமபுத்தி, பின்புத்தி. புத்திகற்பிக்க, inf. To instruct, to admonish. 2. As புத்திபடிப்பிக்க, 2. புத்திகற்பிதம், s. [in the Vedantic System.] Conception or idea, of visible things, in distinction from reality. புத்திகெட்டவன், appel. n. A stupid person. புத்திகேட்டல், v. noun. Asking counsel. 2. Listening to advice. 3. Attending to instruction, obeying. புத்திக்கூர்மை, s. Acuteness of intellect. புத்திக்கெட்டாதது, appel. n. That which is incomprehensible. புத்திசாலி--புத்திமான், s. skilful, wise, sagacious man. புத்திதீட்சணம், s. Penetration, acuteness of intellect, acumen. புத்திதெளிதல், v. noun. Becoming enlightened--as the understanding, or the judgment. புத்தித்தாழ்ச்சி, s. Stupidity, want of judgment, bewilderment. புத்தித்துவம், s. Intelligence or intellect as a divine principle. புத்திபடிக்க, inf. [prov.] To learn wisdom, acquire knowledge. புத்திபடிப்பிக்க, inf. [caus.] To teach. 2. To chastise, discipline, correct, சிட் சிக்க. புத்திபோதகம்--புத்திபோதனை, s. Instruction, exhortation, moral or spiritual advice. புத்திபோதரவு, s. Exhortation, advice, counsel, presuasive advice. புத்திமதி, s. Instuction, advice. [a pleonasm.] புத்திமயக்கம், s. Bewilderment, fascination, loss of self-government, by delirium, intoxication, lust, or otherwise. புத்திமயங்க, inf. To be bewildered, confused. புத்திமழுக்கம்--புத்திமழுங்கல், புத்தி மாறாட்டம், v. noun. Impaired state of the understanding, derangement. புத்தியறிதல், v. noun. Having discretion, prudence, sagacity. 2. Arriving at puberty as a girl, பெண்பருவமடைதல். புத்தியறிந்தவள், appel. n. [neg. புத்தியறி யாதவள்.] A girl grown marriageable. புத்தியில்லாமை-புத்தியீனம், s. Senselessness, folly, indiscretion. புத்தியூட்டுதல், v. noun. Instilling knowledge, imparting or communicating instruction, அறிவுபயிற்றல். புத்திவிமரிசை, s. Investigation. See விமரிசை. 29) *