erutu (p. 73) s. A bull, an ox, a steer, இடபம். 2. Taurus of the zodiac, இடபவி ராசி--Used adjectively it becomes எருத்து. எருதுமறித்தல், v. noun. [prov. vul.] Covering as a bull, எருதுபொலிதல். எருதுரப்ப, inf. To whoop in order to get bullocks forward in ploughing, எருதையதட்டியோட்ட. 2. To make a great noise to little purpose, எருதைப் போற்சத்திக்க. எருத்துக்காரன், s. A bullock-driver. எருத்துக்காளை, s. A steer, இள வெருது. எருத்துத்திமில், s. A bull's hump, விடைமுரிப்பு. எருத்துப்பாரம், s. A bullock load. எருத்துப்பூட்டு, s. [prov.] The first ploughing on an auspicious day when every one's team is employed and a few furrows turned up, எரிப்பூட்டு. எருத்துமாடு, s. A bull, an ox, எருது. எருத்துவாலன்--எருத்துவாலன்கு ருவி--எருத்துவாற்குருவி, s. A species of the bird of paradise with a long tail, ஒரு குருவி. பொதியெருது, s. A bullock used for carrying burdens. பொலியெருது, s. A bullock for covering. 2. The leading ox in a threshing floor. உழவெருது, s. A ploughing ox, a bullock for ploughing. 95)

ktli (p. 90) s. The plantain tree, வாழை, Musa paradisiaca. 2. A species of plantain, ஓர்வகைவாழை. 3. (p.) A banner, a flag of distinction granted by authority, விருதுக்கொ டி. Wils. p. 185. KADALEE. 4. A plaything turned by the wind, a paper kite, காற்றாடி. 5. The தேற்றா tree. கதலிக்கிழங்கு, s. A plantain root. கதலிப்பூ, s. The flower of plantains, வாழைப்பூ. 2. (M. Dic.) Crude camphor, பச்சைக்கருப்பூரம். காட்டுக்கதலி, s. A kind of bitter wild plantains. கப்பற்கதலி, s. A kind of plantain. 35) *

kaṉṉi (p. 102) s. A virgin, a maiden, a young unmarried woman, குமரி. 2. Virgo, a sign of the zodiac, ஓரிராசி. Wils. p. 187. KANYA. 3. [in mythology] A river that flows into the sea at Cape Comorin, regarded as a sacred virgin, ஓராறு. (c.) 4. (p.) Youthfulness, tenderness, juvenility, இளமை. 5. Virginity, கற்புக்கெடாமை. 6. A woman, பெண். 7. The thirteenth lunar asterism, அத்தநாள். 8. The wild or Socotrine aloe, an evergreen, கற்றாழை. Aloe perfoliata. 9. A wild creeper, the காக்கணம். 1. Unfading, imperishable, eternal youth, freshness, vigor, evergreen, அறிவில்லாமை. 11. A female ascetic, தவப்பெண். 12. A female possessing eternal youth--spoken of the goddesses or celestial females, தெய்வப்பெண். 13. Durga, துர்க்கை. 14. A plant, காவிளை. (Rott.). கன்னிகழியாதஆண்பிள்ளை, s. A chaste youth. கன்னிக்கால், s. The first post set up in the wall of a new house facing south, decked with cloth, in imitation of a female, முதல்நாட்டுத்தம்பம். See கலியாணம். கன்னிக்கால்நாட்ட, s. To set up the first post in a large building. 2. To plant the first marriage post. கன்னிக்குட்டி, s. [prov.] The first kid of lamb. கன்னிக்கோழி, s. A pullet nearly arrived at maturity. கன்னிச்சவ்வு--கன்னிமுத்திரை, s. The hymen. கன்னித்திங்கள்--கன்னிமாதம், s. The month of September when the sun is in the sign virgo, புரட்டாசிமாதம். கன்னித்தீட்டு, s. The catamenia of a young woman, deemed impure in a higher degree than afterward. கன்னித்துவம்--கன்னிமை, s. Virginity, virgin age, கன்னித்தன்மை. கன்னிபுதன், s. Mercury in the sign virgo indicating learning in one born under its influence. கன்னிப்பருவம், s. The age of mature virginity. கன்னிப்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. [prov.] A woman in her first pregnancy. கன்னிமதில், s. Imperishable fortress walls. கன்னிமார், s. Virgins, deified females who were pious virgins on earth, afterward born in deified forms, in the supernal worlds in some one of the three lower states of bliss, கன்னியர். கன்னிமையழித்தல்--கன்னியழித் தல், s. The crime of deflouring a virgin. 2. The guilt of suffering a virgin to be defloured. கன்னிமையழிய--கன்னியழிய, inf. To lose virginity, to be be defloured, கன்னிமைகெட. கன்னியழியாதபெண், s. A girl that has not lost her virginity. கா, A syllabic letter, the consonant க் and long vowel, ஆ, ஓரெழுத்து. 2. s. A pole with ropes attached on the shoulder, for carrying common burdens, or gifts to a temple, &c., காவடி. (c.) 3. (p.) A lever or beam for a well-sweep, also the lever of steel yards, scales, &c., துலாக்கோல். 4. A grove, சோலை. 5. A flower garden, பூந் தோட்டம். 6. A poetic expletive, அசைச்சொல். இவளிவட்காண்டிகா. See her here. (நன்னூ லுரை.) காக்காரர், s. [prop. காவுவோர்.] Bearers of palankeens, pole-burdens, &c., persons who carry burdens suspended from a pole on the shoulders. காத்தாடி--காத்தண்டு, s. A pole for carrying burdens, காவடித்தண்டு. காமரம், s. [prov.] A pole for carrying on the shoulder, the one used for heavy timber, காவடித்தண்டு. கற்பகக்கா, s. Indra's paradise. திருவானைக்கா, s. The name of a celebrated pagoda on the island of Sreerungam near Trichinopoly, lit. the grove of the holy elephant. 81)

kṉṟu (p. 102) s. A calf, colt, &c., the young of the buffalo, cow, mare, camel, bos graven, bos grunniens, elk, deer, and elephant, எருமை, ஒட்டை, கடமை, கவரி, காட்டா, குதிரை, பசு, மறை, மான்,யானையிவற்றின்குட்டி. 2. Sapling, a young tree in general, இலமரம். (c.) 3. (p.) A small thing, a trifle, a particle, அற்பம். 4. A bracelet, கைவளை. கன்றுந்தாயும், s. A cow and calf. இளமையிற்பயிராக்கப்படும்விருக்ஷத்தின்கன்றுகள். Plants grown up in their youth. கன்றுகாலி, s. Cattle, old and young, of the bovine species. கன்றுகொல்லி, s. A disease in cows causing the death of their calves, மாடுகளுக்குவரும்ஓர்நோய். கன்றுக்குட்டி, s. [vul.] A calf. கன்றுதாய்ச்சி, s. A cow great with young, குற்பசு. கன்றுபட, inf. To be in calf. கன்றுபோட--கன்றீன, inf. To calve. கன்றூட்ட, inf. [prov. கன்றுக்கூட் ட.] To suck, as calves. கன்றூட்டவிட, inf. To let the calf suck after milking, in order to get an increased supply, which otherwise is retained. 2. To allow the calf to suck --the act of the cow. காடரிக்கன்று, s. A cow-calf. வாழைக்கன்று, s. Plantains, the sucker or shoot, Musa paradisiaca. சேங்கன்று, s. A bull-calf. மாங்கன்று, s. A shoot of the mango tree. இளங்கன்று, s. A young calf. ஊட்டுகன்று, s. A sucking calf. ஊட்டுமறந்தகன்று, s. A weaned calf. முதுகன்று, s. A grown calf. மான்கன்று, s. A fawn. 69)

kuyil (p. 124) s. Words; declamation, சொல். 2. The Koil or Indian cuckoo, a bird celebrated in Indian poetry for the sweetness of its notes, ஓர்பறவை. It is said to lay its eggs in a crow's nest, and leave them to be hatched and the young reared. There are two species; the black and the striped; [ex குயில், to utter.] (See கருங்குயில், புள்ளிக் குயில், or வரிக்குயில்.) 3. A tube, pipe, a hollow cylinder, துளையுடைப்பொருள். அவள்பாடுகிறதுகுயில்கூவுகிறதுபோலிருக்கிறது.... She sings as a cuckoo. குயில்கூவ, inf. To sing, to warble--as the குயில். 2. [prov.] To present a pleasing, thriving aspect--as growing corn. குயின்மொழி--குயில்மொழி, s. Soft, sweet speech, like the notes of a Koil bird. 2. (fig.) Licorice, அதிமதுரம். (M. Dic.) குயிலன், s. Indra--as having assumed the disguise of a Koil bird, during the flight from his paradise to Srekáli in Southern India, இந்திரன். 14)

kō (p. 147) s. A cow, பசு. 2. A bull, எருது. 3. Air, ஆகாயம். 4. Swerga or paradise, heaven, சுவர்க்கம். 5. The earth, பூமி. 6. Water, நீர். 7. A point of the compass, region, quarter, திசை. 8. An arrow, அம்பு. கொற்று, s. [a contraction of கொல்லற்று.] Mosonry, கொற்றுத்தொழில். 2. Masons, bricklayers, கொற்றர். கொற்றன், s. Mason, bricklayer.

cātakappuḷ (p. 174) s. A kind of cuckoo. See சாதகம். 1. (R.) Bird of paradise, ஆகாசப்பட்சி.

cuvar (p. 197) s. Heaven, paradise, the residence of Indra, தேவலோகம். 2. Sky, ether, ஆகாயம். 3. Splendor, beauty, அலங்காரம். 4. One of the three mystical words in the Gayatri repeated daily in the morning ceremonies, &c., காயத்திரியிலோருறுப்பு.--Note. The word signifies one of the divisions of the universe, the space between the sun and polar star, and region of the planets and constellations. W. p. 962. SVAR. (p) 33) *

celvm (p. 205) s. Felicity, prosperity, a flourishing state, சீர். 2. Wealth. riches, affluence, opulence, ஐசுவரியம். 3. Luxury, சம்பிரமம். (c.) 4. Swerga, the blissful paradise of Indra. சுவர்க்கம். 5. Learning, erudition, கல்வி. 6. (fig.) Enjoyment, pleasure, happiness, delight, bliss, whatever gives delight, இன்பம். செல்வத்திற்கழகுசெழுங்கிளை தாங்குதல். Providing for the wants of kindred and friends becomes a rich person. பிள்ளையில்லாதசெல்வஞ்செல்வமல்ல. Prosperity without children is no prosperity. செல்வக்களிப்பு, s. Joy, delight, elation, &c., from prosperity. செல்வங்கரைந்துபோக, inf. See கரை, v. செல்வச்செருக்கு, s. See செருக்கு. செல்வந்தழைத்தல், v. noun. Abounding in prosperity. செல்வப்பூங்காவனம், s. (Christ. usage.) Garden of Eden. செல்வப்பெருக்கு, v. noun. Increasing prosperity. செல்வப்பொருள், s. Worldly riches, one of the இருபொருள், a two-fold good, the other being கல்விப்பொருள். See பொருள். செல்வமதம், s. Haughtiness or arrogance from prosperity. செல்வமனுபவிக்க, inf. To enjoy prosperity. செல்வம்பொழிய, inf. To abound in delicacies, luxuries, wealth, &c. See செல்வம்பொழிய. நித்தியசெல்வம், s. Eternal bliss. 2. Lasting delights, அழியாவின்பம். நன்றியில்செல்வம், s. Riches without benefit; i. e. without charity. (குறள்.) செல்வன், s. A prosperous, happy person, ஐசுவரியமுடையோன், (See செல்வன்.) 2. A son, a prince, one in the bloom of life, மகன். 3. Argha of the Jainas, அரு கன். 4. (in combination with an attribute.) Any of the superior deities, கடவுளர். 5. A king, அரசன். செல்வி, s. A lady in affluence, a wealthy female, பெண்ணிற்சிறந்தவள். (Also செல்வி.) 2. Lukshmi, the goddess, இலக்குமி. 3. A daughter, princess, புதல்வி. 4. A woman, a matron, a lady, தலைவி. 23)

tuṟkkm (p. 251) --துறக்கநாடு, s. Swerga or the paradise of the inferior gods, சுவர்க்கம். (சது.) 13)

nākam (p. 273) s. The cobra-de-capella of hooded snake, நல்லபாம்பு; 2. A naga, or demigod, having a human face, with the tail of a serpent, and the expanded neck of the cobra. The race is said to inhabit a region called Patala or நாகலோகம், under the earth. 3. Lead, நயம். 4. Black lead, காரியம். 5. The black monkey, கருங்குரங்கு. 6. Monkey in general, குரங்கின்பொது. 7. An elephant, யானை. 8. A tree. See புன்னை. 9. Fragrant herb, as ஞாழல். 1. A medicinal tree, ஓர் மருந்துமரம். 11. An astrological karna, ஓர் கரணம். W. p. 458. NAGA. 12. (Sa Naka.) The visible heavens, ether, sky, atmosphere, ஆகாயம். 13. Swerga or the Indian paradise, சுவர்க்கம். 14. A kind of prepared arsenic, நாகபாஷாணம். 15. A kind of precious stone, நாகப்பச்சை. 16. A mountain, மலை. See நாகு. 17. Fine cloth, நற்றூசு.--Note. Of the நாகம் snakes there are said to be of different castes as among men; being four chief, and one inferior caste; which differ in form, motion, food and habits. அஷ்டநாகம், s. The eight famed serpents of the nether world employed at the eight cardinal points to support the earth are: 1. வாசுகி. 2. அனந்தன். 3. தக்ஷ கன். 4. சங்கபாலன். 5. குளிகன். 6. பதுமன். 7. மகாபதுமன். 8. கார்க்கோடன். To these the thousand headed ஆதிசேக்ஷன், king of the race, supporting the earth at the centre is sometimes numbered as a ninth. நாககள்ளி, s. A kind of recumbent shrub, ஓர்கள்ளி. நாககன்னி--நாககன்னிகை, s. Female of the naga race, especially a wife of Arjuna. நாகசாபம், s. Curse of the cobra. inflicted on a person for killing it. See நாகப்பிரிதஷ்டை. நாகசின்னம்--நாகசுரம்--நாகஸ்வரம். s. [com. நாகசரம்.] A kind of pipe or clarionet, one of the chief musical instruments, ஓர்துளைக்கருவி. நாகதத்துவம், s. One of the qualities of women ஸ்திரீகுணத்தொன்று. நாகதம்பிரான்--நாகதேவன், s. [prov.] the cobra snake regarded as a god, properly applied to ஆதிசேஷன், the chief of the nether world. See நல்லதம்பிரான். நாகதாளி, s. A species of தாளி, the root of which is used by snake dancers-the snake drawing back its head, and retiring when it is presended; also deemed an antidote to snake bites, Cacumis anguinus, L. நாகதாளிகள்ளி, s. A plant fed on by the silvestre or cochineal insect. Oblong Indian fig. (Ains.) நாகதிசை, s. West point, மேற்கு. நாகதீபம், s. A lamp in the form of a five headed cobra, ஐந்தலைவிளக்கு. நாகதேவி--நாகம்மா, s. The cobra, as a goddess. நாகநாதன்--நாகநாயகன், s. Indra, இந்திரன். 2. As நாகதேவன். நாகபடம், s. The spread and figured neck of the cobra, பாம்பின்படம். 2. [com. நாகவடம்.] An ear ornament in imitation of the spread neck of the cobra, ஓர்கா தணி. நாகபட்டணம், s. The town of Negapatam, ஓரூர். நாகபந்தம், s. One of the சித்திரகவி or curious kind of poems. நாகபாசம், s. [in mythol.] A kind of snake-like rope, with a noose or knot, and having life. It is obtained of the gods by austerities; and in war sent to entwine itself about the foe, பாம்புருவமான படைக்கலம். நாகப்பச்சை, s. A precious stone. See ஆற்றுப்பச்சை. நாகப்பற்று--நாகவாடை, s. Alloy of zine in silver, துத்துநாகப்பிடிப்பு. நாகப்பாம்பு, s. The cobra. நாகப்பிரதிஷ்டை, s. The making of a five headed cobra and worshipping it, to expiate the sin of killing a cobra by the person or his ancestors, which it is supposed prevents offspring. நாகப்பிரம்பு, s. A kind of rod in the shpe of a snake, ஓர்பிரம்பு. நாகப்பூ--நாகம்பூ, s. The flowers of the நாகம் tree, used medicinally; also called சிறுநாகப்பூ. நாகப்பூச்சி, s. A worm, an earth-worm, also called பூநாகம், by native doctors, who make of it several preparations. நாகமணல், s. Sand containing lead. நாகமணி--நாகரத்தினம், s. The gem supposed to be found in the head of the cobra. See ஐந்தலைநாகம். நாகமரம், s. A kind of red tree. நாகமல்லி--நாகமல்லிகை, s. A medicinal species of the மல்லிகை, used for dying black. The root forms a drug, White flowered justicia, Justicia nasuta, L. நாகமோடி, s. [with வேஷ்டி or சேலை.] A cloth with serpentine stripes, ஓர்பு டவை. நாகம்பூ, s. See நாகப்பூ. நாகராசா, s. The chief of the nagas, ஆதிசேடன். நாகலோகம், s. Swerga, தேவலோகம். 2. The world or region of the nagas under the earth, கீழுலகத்தொன்று. நாகவடம், s. See நாகபடம். நாகவராளி, s. A kind of tune, ஓரிரா கம். நாகவல்லி--நாகவள்ளி, s. A betel plant, வெற்றிலைக்கொடி. 2. [also நாகவல்லி முகூர்த்தம்.] The finishing ceremony of a marriage on the fifth day, கல்யாணச்ச டங்கிலொன்று. நாகவாடை, s. In gold coin, a slight alloy, supposed to be contracted from the metal of the mould, செம்பூறல். நாகவாய், s. An instrument used by turners, ஓர்கடைச்சற்கருவி. நாகாசனன், s. The Brahmany-kite, whose food is snakes; [ex அசனம், food.] நாகாத்திரம்--நாகாஸ்திரம், s. A dart, as நாகபாசம். நாகாந்தகன், s. Garuda, as the devourer of snakes, the vehicle of Vishnu, கருடன்; [ex அந்தகன்.] நாகாபரணம், s. An ornament in form of a cobra, worn by Siva, சிவனணியி னொன்று. நாகாபரணன், appel. n. Siva. சிவன். நாகாலயம், s. The inferior world or abode of the nagas. நாகேந்திரன், s. The cobra--as a deity. பைந்நாகம், s. A cobra. See பை. பறவைநாகம், s. A winged serpent, a flying dragon. 20) *

nāṭu (p. 273) s. [Gen. நாட்டின்.] Country, kingdom, state, realm, இராச்சியம். 2. Rural or agricultural country, as distinguished from city, மருதநிலம். 3. Populated country or district, as distinguished from forest tracts, தேசம். (c.) 4. (சது.) Place, room, space, area, பரப்பு. 5. Locality, situation, இடம். 6. Earth, land, as distinguished from sea, பூமி. 7. The world, உலகம். 8. Side, region, quarter, பக்கம். --Note. The five principal countries of SouthernIndia, are: 1. தொண்டவளநாடு, Tonda; 2. சோழவளநாடு. Chola; 3. பாண்டிவளநாடு; Pandia; 4. கொங்குவளநாடு. Kongu; 5. மலைநாடு, Malyalam. Of districts are தொட்டியநாடு, Dottiya; நாஞ்சிநாடு, in Malyalam, and மறவ வாடு, the Marava province. நாடெங்கும்வாழக்கேடொன்றுமில்லை. When a country prospers, there is no insurrection. (Avv.) திருநாடு, s. A name of Vaikuntha the paradise of Vishnu. நாடுசார்நிலம், s. Ground adapted to the growth of rice. நாடுபடிதல், v. noun. Obeying, submitting as a country to its rulers, நாட் டார்வசப்படுதல். நாடுபடுதிரவியம், s. Country productions. See திரவியம். நாடோடி, appel. n. A vagrant, a vagabond, a stroller, நிலையற்றவன்; also நாடோடி யாய்த்திரிகிறவன். 2. [in comb.] Common to the country. நாடோடியாய்வழங்குகிறது. It is common. நாடோடிச்சொல்--நாடோடிப்பேச்சு, s. Words common in the country, provincial dialect, வழக்கச்சொல். நாடோடிப்பாஷை, s. The vernacular tongue, நாகரீகமற்றபாஷை. நாட்டமைதி, s. The settled state of a country, தேசத்தினமைவு. 2. Things promoting the prosperity of a state, in six particulars: 1. செல்வம், wealth; 2. விளை நிலம், corn-fields; 3. செங்கோல், a good government; 4. நோயின்மை, freedom from epidemics; 5. வளம், fruitfulness; 6. குறும் பின்மை, exemption from crime. (சது.) நாட்டவத்தனம், s. [prov.] Clownishness, rusticity, நாட்டுப்பாங்கு. நாட்டவன்--நாட்டான், s. A countryman, a clown. நாட்டாண்மை, s. [vul. நாட்டாமை.] Chieftaincy of a country, ஊராளுந்தன்மை. நாட்டாண்மைக்காரன், s. Chief of a country or village; a Natamagar. நாட்டாண்மைக்காரி, s. Wife of a Natamagar. 2. A proud forward woman. நாட்டாண்மைப்பண்ண, inf. To manage the office of a Natamagar. நாட்டார், s. [sing. நாட்டான்.] People of a country, தேய்த்தார். 2. Countrymen, rustics, நாட்டுப்புறத்தார். 3. Chief persons among the Vellala caste. நாட்டாள், s. [com. காட்டாள்.] A laborer, வேலைசெய்வோன். நாட்டாளுக்கொருநீட்டாளோ. Must a day laborer have a servent? நாட்டுக்கணக்கன், s. A village accountant. நாட்டுக்குற்றம், s. Things injurious to a country, pests, scourges, ஊருக்குள்ள தீங்கு.--One class is seven-fold: 1. தொட்டி யர், strolling jugglers, wizards, witches; 2. திருடர், thieves, robbers; 3. யானை, wild elephants; 4. பன்றி, wild hogs; 5. விட் டில், insects; 6. கிள்ளை, parrots; 7. பெரு மழை, excessive rain.--Another class is eight, fold: 1. விட்டில், locusts and insects; 2. தன்னரசு, anarchy; 3. வேற்ற ரசு, invasion by a foreign power; 4. யானை, elephants; 5. மிகுமழை, excessive rain; 6. மிகுகாற்று, high winds, tempests. 7. கிள்ளை, parrots; 8. நட்டம், dissipation or dancing. (சது.) நாட்டுச்சந்தம்--நாட்டுப்பாங்கு, s. Slovenly or rustic habits of dress, behavior or talk. நாட்டுச்சார்பு, s. Agricultural tracts, மருதநிலம். நாட்டுச்சிறப்பு, s. The excellencies, natural or artificial of a country, ஊர் வளம். நாட்டுப்புறம், s. Country parts. நாட்டுப்புறத்தார், s. [pl.] Rustics, unpolished persons. நாட்டுப்பெண், s. A daughter-in-law, மருமகள். (Tanjore usage.) நாட்டுப்போங்கு--நாட்டுவழக்கம், s. The style, fashion, and manners of a country, ஊர்க்கடுத்தவிதம். 2. Rusticity, coarseness, அவிவேகவாடிக்கை. நாட்டுமட்டம், s. A country pony not from Pegu. நாட்டுவர்த்தமானம், s. The news of the Mofussil. நாட்டுவளப்பம்--நாட்டுவளம், s. Fertility of country, நாட்டின்சீர். 2. Good order of a country, as to its inhabitants, the animals, &c. நாட்டுவெள்ளரி, s. The wild Cucumber, of native or spontaneous growth. 66)

vāl (p. 386) s. A tail, trail, train, வாலதி. 2. Purity, truth; clearness, சுத்தம். 3. Whiteness, வெண்மை. 4. Abundance, மிகுதி. [contrac. of. Sa. Vala. W. p. 63.] வாலாட்ட, inf. [lit. to wave the tail.] To do mischief; to be pompous, to show authoritative airs. வாலாட்டாதே. Do not be impudent, be quiet. வாலாமை, s. Uncleanness, impurity, அசுத்தம். 2. The uncleanness of menstruation, சூதகம். (சது.) வாலான், s. A kind of bearded rice, ஓர்நெல். வாலிது, appel. n. That which is pure, white, appropriate, தூயது. (நாலடி.) வால்நட்சத்திரம்--வால்மீன்--வால்வெ ள்ளி, s. Comet. வால்மிளகு, s. Long pepper. See மிளகு. வால்வெள்ளி, s. Comet--as வால்நட் சத்திரம். வாற்குருவி, s. The bird of paradise. வாற்கொடி, s. A long triangular flag for the mizen mast. (Old Dic.) வாற்கோதுமை, s. Barley. 17) *

vāẕai (p. 386) s. Plantain tree, Musa paradisiaca--Note. Of வாழை are different varieties, இரசதாளிவாழை or commonly ரஸ்தாளி, that producing fruit of a sweet flavor; கதலிவாழை, another variety; கருவாழை, a black kind; கொட்டைவாழை, a plantain having seeds; செவ்வாழை, a red kind; பே யன்வாழை, an inferior kind, but medicinal; மொந்தன்வாழை, a large variety, ஆனைவாழை, உதிரிவாழை, மருத்துவவாழை, &c., are other varieties; பூவாழை and கானாவாழை are different plants, which see. வாழைக்கட்டை, s. The large bulbous root of the plantain tree. வாழைக்காய், s. An unripe plantain. வாழைக்குலை, s. An entire cluster of plantains. வாழைச்சீப்பு, s. A comb of plantains. வாழைத்தண்டு, s. Spadix of the plantain. See தண்டு. வாழைத்தாறு, s. A cluster of plantains. வாழைத்தோட்டம், s. A plantain-garden. வாழைநார், s. Fibres in the stem of the tree. வாழைப்பழம், s. Plantains. வாழைப்பூ, s. A flower of the plantain-tree, used for curry. வாழைமடல், s. [sometimes வாழைப் பட்டை.] s. The rind of the plantain stem. வாழைமரம், s. As வாழை. வாழையடிவாழை..... Plantains from one plantain-root--so a family. வாழையிலை, s. Plantain leaves used as an eating vessel. தொடைவாழை, s. A tumor on the thigh. See தொடை. 26)