atkṭi (p. 10) s. [prov.] Menace, threat, persisting in a claim, unreasonable hector, &c., அதட்டு. (Not a classical word.) 13)

aẕungkāmai (p. 33) --அழுங்கு, s. The armadillo, அளுங்கு. 2. (சது.) A tortoise, ஆமை. அழுங்குப்பிடி, v. noun. Pertinacity, persistence, obstinate determination. அழுங்கோடு, s. The scales of the armadillo. 3)

āṟṟu (p. 43) கிறேன், ஆற்றினேன், வேன், ஆற்ற, v. a. To cool, refresh, குளிரச்செய்ய. 2. To assuage, appease, alleviate, soothe, console, compose, lull, mitigate, தணிக்க. 3. To slack, loosen what is tied or twisted, முறுக்குத்தளர்த்த. (c.) 4. (p.) To do, act, perform a duty, செய்ய. 5. To bear a weight, தாங்க. 6. To carry, or sustain a burden or calamity, பொறுக்க.--Note. This verb is sometimes used impersonally--as இந்த வழியென்னாலேயாற்றாது. I cannot get along this road. ஆற்ற, inf. [used adverbially.] Greatly, exceedingly, மிகுதியாய். அமிழ்தினுமாற்றவினிதே. Sweeter than nectar. (குறள்.) கணவராற்றமுனிந்தே. The husbands greatly resenting. ஆற்றாக்கேடு, s. Extreme poverty, indigence exigence, great necessity. ஆற்றாச்சண்டி, s. One who perversely persists in application for aid through poverty, one past shame, an insatiable wretch. ஆற்றாத்தனம், s. Insatiableness. ஆற்றாப்பட்சம், s. What cannot be borne, intolerableness--as ஆற்றாமை. ஆற்றாமை, neg. v. noun. Inability to bear--as excessive hunger, pain, &c., சகிக்கக்கூடாமை. 2. Impatience, பொறா மை. 3. Voracity, voraciousness, insatiableness, திருத்தியின்மை. ஆற்றார், s. Foes, opponents, rivals, those who envy one, பகைவர். 2. The poor, the afflicted, தரித்திரர். (p.) ஆற்றிக்கொடுக்க, inf. To cool and give. 2. To help or relieve one at work. ஆற்றித்தேற்ற, inf. To soothe and console. ஆற்றிப்போற்றிக்கொள்ள, inf. To treat guests with civility, விருந்தினரை யுபசரிக்க. 2. To render aid--as to a sick person, to help one in distress, துன்புற்றோ ரைக்காக்க. 3. To console, ஆற்ற. ஆற்றுவிக்க, inf. [causal.] To console, cherish, afford consolation, தணி யச்செய்ய. 2. To inspire with courage, வலிதர. 3. To enable to bear, or endure, உறுதிசெய்ய. ஆற்றல், v. noun. Cooling, assuaging, consoling, &c. 2. Enduring, bearing patiently. 3. Bearing a load.

oru (p. 83) adj. [changed from ஒன்று, which is the root.] Before vowels and sometimes before consonants, the உ often is dropped and the ஒ lengthened--as ஓரிலை, a leaf. In some connexions and with appropriate emphasis, it means sameness, singularity, peculiarity, specialness, celebrity, &c. ஒருகூடுமுடைந்தவனொன்பதுகூடுமுடைவான். . . . . He who has fabricated one bird's cage may fabricate nine. [prov.] ஒருகண்டசீராக, adv. In one uninterrupted course, monotonously, invariably, constantly. ஒருகண்டசீராகமழைபெய்கிறது. It rains without intermission. ஒருகண்டசீராகக்கூப்பிடுகிறான். He continues calling. ஒருகண்டசீராய்நடக்க. To continue unchanged. ஒருகண்ணுக்குறங்க, inf. To enjoy a short nap. ஒருகண்மூடியொருகண்விழித்தல். Partiality, especially to children. ஒருகாரியம், s. [prov.] One thing, something, a term used in calling or diverting attention, or in stating a reason, &c., in discussion. ஒருகால், s. A foot or one foot, ஒற்றைக்கால். 2. adv. [improp. ஒருக்கால்.] Once, sometime or other, for once, sometimes, ஒருமுறை. ஒருகாலிலேநிற்கிறான். He insists on (going, having, &c.), he is firmly resolved. ஒருகாலும். Never. ஒருகாலுஞ்செய்யான். He never does it, he never will do it, he never can do it. ஒருகாலுமில்லை. Never, at no time, not once. ஒருகாலுமுன்னைக்கைவிடேன். I will never forsake thee. ஒருகாலும்பொய்சொல்லான். He will never tell a lie. ஒருகாலே, adv. In great abundance, greatly. 2. Once, at once, continuously. ஒருகாலேகூட்டமாய்ப்போக. To go together in one continuous company. ஒருகாலே தேடிக் குவித்துக்கொண்டான். He has laid up a vast quantity. ஒருகாலேபேசுகிறானொன்றும்விளங்கவில்லை. He speaks a great deal, but nothing is understood. ஒருகாலேயுறுக்கிக்கொண்டுவருகிறார். He is scolding much. ஒருகாலேயெல்லாங்கொடுக்கிறது. To give all at once. ஒருகாலேயெல்லாஞ்செய்ய. To do all at once, to finish the whole. ஒருகாலேயெல்லாம்வாங்க. To receive altogether. ஒருகாற்கண்டசீராயிருக்க. To be unchangeable. ஒருகாற்செய்தவனிருகாற்செய்வான். He who has done so once, may do it again. இன்னமொருகால். Again, once more. மாற்றானுமொருகாலிதஞ்சொல்லுகிறான். Even one's foe may sometimes speak to one's advantage. ஒருகிடை, v. noun. Being bedridden; confinement by sickness or grief to a recumbent posture, கிடந்தகிடை. ஒருகிடையாகக்கிடத்தல். Lying still, unable or unwilling to rise. ஒருகுடி, s. The relations of one family. ஒருகுடித்தமர், s. Persons of the same family, near relatives--commonly on the paternal side, தாயத்தார். ஒருகூட்டு, s. Close union, combination between two persons, taking another's part, ஒருசேர்க்கை. ஒருகை, s. (fig.) Party, union, conjunction, combination, ஒருவகுப்பு, lit. one hand. அவர்களொருகையாயிருக்கிறார்கள். They are in combination, united in a conspiracy. அவர்களொருகை இவர்களொருகை. They are opposite parties. ஒருகைபரிமாறுதல், v. noun. Dealing out one course at table. ஒருகைபார்த்தல், v. noun. Coping with, striving for the mastery, &c., யார்வெல்வோமென்றுபார்த்தல். 2. Wrestling in combat, &c., once round as rivals. ஒருகைபார்த்துவிடுவோம். Let us fight one round. 2. Let us try for once. ஒருகைவிளையாடுதல், v. noun. Playing a game once round. ஒருகொள்ளை, s. A great deal, a great many. ஒருசந்தி, s. A partial fast during which one meal only is taken in the day, on Sunday in reference to the sun, by persons with diseased eyes; on Monday to Siva to cure diseases generally, &c., ஒருபொழுதுண்டல். ஒருசந்திப்பானையைநாயறியுமா. Can a dog distinguish a sacred vessel? ஒருசந்தியிருக்க, inf. To make but one meal a day. ஒருசாயல், s. Being alike, ஒருவி தம். 2. Singularity, அபூர்வம். ஒருசாயலாயிருக்க, inf. To be of the same likeness. ஒருசாய்வு, v. noun. A leaning, of one party, ஒருபட்சம். 2. [prov.] At once, altogether, ஒருமிக்க. 3. Without intermisson, continuously, இடைவிடாமை. ஒருசார்--ஒருசார்பு, s. One party. ஒருசிறை, s. One side, ஒருபக்கம். 2. adv. Partly, in some respects, to some extent, ஒருசார். ஒருசேர, adv. Altogether, at once, once, ஒருங்கு. (p.) ஒருசொன்னீர்மை, s. A compound word expressing a simple idea--as போய் விட்டான், he is gone. ஒருதரம், s. Once, ஒருமுறை. 2. One and the same kind, sort, &c., ஒருவி தம். ஒருதலை, s. Absoluteness, positiveness, indispensableness, by all means, நிச்சயம். 2. One side of a case or question, favor to one party where two are concerned, ஒருசார்வு. ஒருதலையாகச்சொல்லுதல். Speaking positively. 2. Giving partial judgment. ஒருதலையாய்ச்சேருதல். All holding to one point steadfastly. இவ்விகாரமொருதலையன்று. This grammatical change is not absolute. ஒருதலைக்காமம், s. Love on one side not yet reciprocated, love-intrigue, கைக்கிளை. ஒருதலைதுணிதல், v. noun. [in literature.] An author's choice or decision between two different sentiments found in the writings of others, 32--உத்தியி லொன்று. ஒருதலைநோவு--ஒருதலைவலி, s. Pain on one side of the head. ஒருதலைப்பாக்கு, s. [prov.] An imperfect arecanut, defective on one side. ஒருதலைவழக்கு--ஒருதலைநியாயம், s. Partiality in giving judgment, statements, descriptions, &c., leaning to one side or party, an ex-party statement. ஒருதலைவழக்குநூலினுஞ்செம்மை. The statement made by only one party in a suit is straighter than a line; i. e. one tale is good till another is told. ஒருதன்மை, s. Being of one and the same kind, ஒருவிதம். 2. Incomparableness, ஒப்பற்றதன்மை. 3. Unchangeableness, மாறாமை. ஒருதாரை, s. One edge. 2. adv. [prov.] At once, altogether, without interruption, ஒருமிக்க. ஒருதாரைக்கத்தி, s. One edged sword. ஒருத்தன், s. (fem. ஒருத்தி.) One person, one man, one only, denoting speciality, either good or bad. ஒருத்தருமில்லை. There is nobody. ஒருத்தரும்வரவில்லை. No one is come. ஒருத்தரொருத்தராய். One person at a time, singly. ஒருத்தரோடொருத்தர். One with another. ஒருத்தனுமப்படிச்செய்யான். No one will ever do so. தேவரீரொருத்தரேகருத்தர். Thou only art the Lord. அவனொருத்தன்வந்தான். He only is come. 2. That fellow is come. ஒருநெல்லுப்பெருவெள்ளை, s. [prov.] A kind of rice, ஓர்வகைநெல். ஒருநேரம், s. An unseasonable time. இவனிராத்திரியொருநேரத்தில்என்வீட்டுக்குவந் தான். He came last night to my house at an unseasonable hour. ஒருபடி, adv. Tolerably, ordinarily, ஒருவாறு. 2. In some degree, to some extent, ஒருவிதம். ஒருபடிசெய்துமுடித்தார்கள். They have done it, finished it, &c. with great labor. 2. They have done it defectively, exceptionably, not thoroughly. ஒருபடித்தாய். So and so, tolerably. ஒருபடியாக, inf. [used as an adverb.] In some sense, manner, degree, partly. 2. Tolerably, passably, in some way or other. 3. With great pains, with difficulty--as in escaping, &c. ஒருபவம், s. [as ஒருபிறப்பு.] One birth. ஒருபார்வை, s. Steadfast look, directing the eyes to one object, ஒருநோ க்கம். ஒருபாவொருபஃது. s. A பிரபந்தம் or poem of ten verses. ஒருபிடி, s. Firm determination, உறுதி. 2. Firm trust or dependence, ஒரேபற்று. 3. Stubbornness, persistence or perseverance, பிடிவாதம். ஒருபிரகாரம், adv. After a fashion, in a certain degree, to some extent. உன்முகமொருபிரகாரமாகத்தோன்றுகிறது. Your countenance appears strange. அவனொருபிரகாரமானவன். He is a singular kind of man. ஒருபுடை, s. In some respects, partly, to some extent. ஒருபுடைசெல்லல்--ஒருபுடைசே றல், v. noun. Going on one side, ஒருபக்க மாய்ப்போதல். ஒருபுடையொப்புமை, v. noun. Having an imperfect analogy. ஒருபொருட்டீவகம், [in rhetoric.] An ellipsis by which one word qualifies, or is qualified by a succession of dependent words, ஓரலங்காரம். ஒருபொருட்பன்மொழி, s. [in grammar.] An allowed tautology, மீமி சை--as நாகிளவண்டு, a young beetle; புனிற் றிளங்கன்று, a young calf. ஒருபொருள், s. One substance or being, i. e. God, கடவுள். ஒருபொழுது, s. One time, ஒரு காலம். 2. Eating once a day, ஒருசந்தி. ஒருபொழுதிப்படி ஒருபொழுதப்படி. In one view it is thus, in another it is not so. ஒருபொழுதுசாப்பிடுதல். Taking but one meal a day. ஒருபோகு, s. [in prosody.] A member of a certain verse, கொச்சகக்கலிப்பாவி னுளொன்று. ஒருபோக்கு, s. The same manner, ஒருவிதம். 2. v. noun. Going at one time, ஒருமுறைபோகுதல். ஒருபோக்காய்ப்போக, inf. To be gone forever--an imprecation. ஒருப்பட, inf. To become one, to unite, combine, coalesoe, ஒருங்குபட. 2. To be unanimous, to consent, மனமொக்க. 3. To have the mind fixed on the deity, be abstracted from outward objects, ஒரு நினைவாக. 4. To be closely engaged in an object or pursuit, கருத்தொன்றுபட. ஒருப்படுத்த, inf. To cause to consent, agree, &c. 2. To fix the mind on divine things, to concentrate the powers of the mind on the deity. 3. To fix the mind closely on an object. 4. To collect, to bring together, cause to coalesce. ஒருப்பாடு, s. Mutual and full consent, unanimity, concord, ஒருமைப்படு கை. 2. Close application, concentration of the mental powers, மனமொன்றுபடுகை. ஒருமட்டம்--ஒருமட்டு, s. Equality in size, qualifications, &c., ஓரளபு. ஒருமரம், s. One tree. 2. (p.) The அழிஞ்சில் tree. (திவா.) ஒருமனப்பட, inf. To be united, unanimous, harmonious, ஏகமனமாக. 2. To apply the mind intensely, to be deeply engaged in the pursuit of an object, மனதையொன்றிலேசெலுத்த. 3. To have the senses under restraint--as in fasting, &c., ஐம்புலனடக்க. ஒருமனப்பாடு, v. noun. Unanimity, concord, இணக்கம். 2. Close or undivided application to an object, மனதை யொன்றிற்செலுத்துகை. 2. Mental restraint. ஒருமாதிரி, s. Being of one kind, ஒருவிதம். 2. Singularity, peculiarity. ஒருமுகம், s. In one direction. 2. Union, harmony. எல்லாருமொருமுகமாயிருந்தார்கள். They were all unanimous in their sentiments. குரங்கெல்லாமொருமுகம். All monkies side together; i. e. persons of the same creed or family form a party. ஒருமுகமாய்ப்பேச, inf. To speak unanimously. ஒருமுகமாய்ப்போக, inf. To proceed in one direction. ஒருமுறை, s. One form, method. 2. One time, once. ஒருலாகை--ஒருவகை--ஒருவிதம், s. One kind. ஒருவகையாயிருக்கிறான். He is dispirited, dejected. 2. He is indisposed, out of health. ஒருவகையாய்ப்பேசுகிறான். He speaks in a peculiar way, unseemly or unfriendly, out of the way. ஒருவிதமாயிருக்க, inf. To be indifferent. ஒருவந்தம், s. Intentness of mind on an object, inclination, concentration of the powers of the soul, ஒற்றுமை. 2. A place of retirement or seclusion, தனித் திருக்குமிடம். 3. Connection, unity, relation, combination, சம்பந்தம். ஊக்கமொருவந்தங்கைத்துடையார். They who are intensely energetic. (குறள்.) ஒருவயிற்போலியுவமை, s. [in rhetoric.] உவமையணியிலொன்று. ஒருவழிப்படுதல், v. noun. Having the mind constantly directed to one point, மனமொருநெறிப்படல். 2. Being unanimous, united in the same object or pursuit, especially in divine things, ஒன் றுபடல். ஒருவன், s. One person, one man, ஒருத்தன். ஒருவர்க்காகவொருவர். One for, or in behalf of another. ஒருவர்க்கொருவர். One with another. ஒருவிசை, s. One time, once. ஒருவியாழவட்டம், s. A revolution of Jupiter round the sun; i. e. twelve years. ஒருவினைச்சிலேஷை, [in rhetoric.] A figure in which the verb conveys two different meanings, சிலேஷையணியிலொன் று--as அம்பொற்பணைமுகத்துத் திண்கோட்டணி நாகம்--வம்புற்றவோடைமலர்ந்திலங்க, உம்பர்-நவம்புரியுமாநதியுநாண்மதியுநண்ணத்--தவம்புரி வார்க்கின்பந்தரும். ஒருவேலைக்கிருவேலை, s. Double work, taking double trouble with a thing. ஒருவேளை, adv. Once, ஒருமுறை. 2. Sometimes, ஒருசமயம். 3. Perhaps. ஒரே, adj. Only. ஒரேகுமாரன்--ஒரேயொருபிள்ளை, s. An only son, an only child. ஒரோவொன்று, s. One, one in multiplication, one by one, one of each individually. ஒவ்வொரு, adj. Each. ஒவ்வொருகாரியம், s. One thing at a time. ஒவ்வொருமாதம், s. Every month, monthly. ஒவ்வொருவன், s. Each man. ஒவ்வொருவராய் வருகிறார்கள். They come one by one. ஒவ்வொருவேளைகளில், adv. Sometimes, occasionally. ஒவ்வொன்று, s. Each. ஒவ்வொன்றாய், adv. One by one. ஒவ்வொன்றாய்ப்பார்க்க, inf. To examine one by one. 11)

kṭṭu (p. 88) கிறேன், கட்டினேன், வேன், கட்ட, v. a. To tie, bind, gird, confine, link, chain, hamper, trammel, shackle, pinion, fasten, brace, pack, put on clothes, to wear, பிணிக்க. 2. To build, construct, frame, erect, fix, arrange, வீடுமுதலியகட்ட. 3. To hug, embrace, தழுவ. 4. To marry, விவாகஞ் செய்ய. 5. To bind by spells, magic, &c., to conjure, தடைகட்ட. 6. To fabricate, contrive, invent, கதைகட்ட. 7. To harden, condense, consolidate mercury, vermilion, &c., by the admixture of certain ingredients, சரக்குக்கட்ட. 8. To subordinate, subdue, subject, அடக்க. 9. To suborn, to bribe, பரிதானத்தாற்கட்ட. 1. v. n. [with the impersonal terminations.] To harden, consolidate, form as concretions, to concrete, clot, congeal, இறுக. 11. To become bound or confined, constricted--as the throat; to overspread as clouds, to collect, மூட. 12. To form as a boil, tumor, &c., to imposthumate, to gather, கட்டிதிரள. அடிபட்டஇடத்திலேயிரத்தங்கட்டியிருக்கிறது.... The blood is clotted in the part which is bruised. இப்படியிட்டேற்றம்பேசினாலுனக்குத்தொண்டையி லேகட்டும். If you persist in thus traducing me, you will have a boil in your throat; i. e. you will be seriously distressed--a curse. கட்டாக்காலி, s. An ox or cow suffered to run wild, or not folded by night. கட்டாணி, s. a fastening for a female ear-ring, கடைப்பூட்டாணி. கட்டிக்காக்க, inf. To preserve, guard, to protect. கட்டிக்கொடுக்க, inf. To give a daughter in marriage. 2. To make, build, construct, &c., and give one. கட்டிக்கொள்ள, inf. To take in marriage. 2. To hug, to embrace. 3. To contract, to lay up, to accumulate as moral deeds, virtue or vice, for future retribution. 4. To secure as an object, to turn a thing or person to one's own account, to conciliate favor, to bring within one's own power or influence. 5. To suborn, to bribe. 6. To make up a difference, a quarrel, &c., to become reconciled, to settle amicably, to compromise. தேசத்தைக்கட்டிக்கொள்ள. To conquer a country. புண்ணியத்தைக்கட்டிக்கொள்ள. To do a good action. பாவத்தைக்கட்டிக்கொள்ள. To contract guilt, to commit a sin. மாங்காய்ப்புளிதொண்டையைக்கட்டிக்கொண்ட து. The acid of the mango has caused a constriction in my throat. என்னபலனைக்கட்டிக்கொண்டாய். What hast thou obtained? கட்டிப்பிடிக்க, inf. To throw the arms round a person, to hug, to embrace, to grasp, to seize. கட்டிப்புகுந்தவள், s. A widow that has married again. கட்டியடிக்க, inf. To tie and flog, whip, &c., கட்டுகரை, s. A mole, a pier to defend shipping in a harbor. கட்டுசரக்கு, s. Mercury, &c., consolidated. கட்டுத்தாலிகட்ட, inf. To marry a widow. 2. To take a woman to wife-this may be done, if the man has no child by his first wife, with her consent, who acknowledges its validity by tying the marriage symbol round the neck of the new bride. தன்னைக்கட்ட, inf. To protect one's self by the use of magical incantations. 2. To have sufficient for one's support. 3. To be economical, frugal, to live within one's income. கவிகட்ட, inf. To compose a verse. கட்டு, v. noun. Binding, bonds, linking, connecting, கட்டுகை. 2. Hardening, consolidating, &c. இலிங்கக்கட்டு, s. Consolidated vermilion. தாளக்கட்டு--அரிதாரக்கட்டு, s. Consolidated orpiment. இரசக்கட்டு, s. Consolidated mercury. பாஷாணக்கட்டு, s. White arsenic. நவச்சாரக்கட்டு, s. Consolidated sal ammoniac. 38)

kl (p. 96) கற்கிறேன், கற்றேன், கற்பேன், கற்க, v. a. To learn, study, acquire knowledge, கல்விகற்க. 2. To practise arts, the use of arms, படைக்கலமுதலியபயில. கற்ககசடறக்கற்பவைகற்றபினிற்கவதற்குத்தக. Learn perfectly what thou hast to learn, and when thou hast learned it, act upon and persist in it. (திருவள்.) கல்லாதவன், s. An illiterate, ignorant man, an idiot. கல்லாமை, v. noun. Want of learning, ignorance. கல்லார், s. Unlearned, illiterate men, அறியாதார், 2. Low people, கீழ்மக்கள். கற்போன், s. A scholar, a pupil, மாணாக்கன். கற்றவர்--கற்றார்--கற்றோர், s. The learned, படித்தவர். 2. Poets, புலவர். கற்றறிமூடன், s. A learned fool, one who knows but does not practise (morality, &c.) கற்றறிவு, s. Acquired knowledge, learning. கற்றுக்குட்டி, s. A very young scholar, கற்குஞ்சிறுவன். 2. One who has acquired a smattering of knowledge--as taught him without exercising judgment; a superficial scholar,சிறிதுகற்றவன். கற்றுக்கொடுக்க, inf. To instruct. கற்றுக்கொள்ள, inf. To learn. கற்றுச்சொல்லி, s. A poet's assistant who learns and sings his verses, துணைக்கவிஞன். கற்றல், v. noun. Learning. கற்றல்கேட்டல்பயிறல். In making an accomplished scholar, study, enquiry or (hearing), intercourse with the learned are necessary. 276)

kūttu (p. 134) s. (from Sans. Goorda, play, Wils. p. 239.) Dance, dancing; action, performance; ball, நடனம். 2. Dramatic play, comedy, நாடகம். 3. Dance or sport of the deity--as the creation, preservation, and destruction of the universe are considered by Hindu philosophers, திருக் கூத்து. 4. Expression or exhibition of the feelings of the soul in its conscious states, as manifested in the actions and organic functions of the body, according to Hindu psychologists, ஆத்துமசேட்டை. 5. Frolicking, leaping and frisking about, like young boys and girls, விளையாட்டு. 6. Display, pomp, parade, &c.--as viewed by ascetics, பிரபஞ்சநடிப்பு. 7. A strange event or phenomenon, நூதனசெய்கை. 8. Presumption, assumption, vanity--as of young persons--one new in office, &c., spoken in contempt, கோலாகலம். 9. A droll or ludicrous action or performance--as a pantomime, &c., பரிகாசக்கூத்து. 1. (fig. little used.) The instigating or moving cause of an action, தூண்டுகாரணம். கூத்துக்குமீசைசிரைக்கவா. Why shave off the mustaches for mere play; i. e. why do a thing without an object? ஏதேனுங்கூத்துநடக்கும். [prov.] Some disastrous event will happen--said after a bad omen. நாலுநாட்கூத்து. A four day's dance-spoken of worldly prosperity, elevation to office, &c. கூத்தன், s. Dancer, actor, performer, comedian, &c., நாடகன். 2. Soul, life, spirit--as the directing cause of the various corporeal functions and actions, உயிர், ஆத்துமா. (நாலடி.) 3. The deity--as the operating cause in the universe, கட வுள். (p.) கூத்தாட, inf. To dance or play, to exhibit pranks, to take a part in play, நடனஞ்செய்ய. 2. To persist in an improper request, &c., சோலிபண்ண. 3. To be elated by promotion, wealth, &c.; to assume too much, &c., பெருமைகாட்ட. 4. (little used.) To act merely for form's sake, in religion, civilities, mourning, &c., ஒப்புக்குச்செய்ய. கூத்தாடி, s. (fem. கூத்தாடிச்சி.) A dancer, player, an actor, a comedian, நடன். 2. A pole-dancer, கழைக்கூத்தன். கூத்தாட்டு--கூத்தாட்டம், v. noun. Dancing, acting, playing, &c., நடிப்பு. கூத்தாட்டுச்சிலம்பம் படைவெட்டுக்குதவாது. The fencing of the actor will not do in battle. கூத்தி--கூத்திச்சி, s. A female actor or dancer; a dancing girl, நாடகப்பெண். 2. A courtezan, a strumpet, a prostitute, வேசி. 3. A concubine, கூத்தியார். கூத்துக்களரி, s. The area or hall for play; a ball room; a theatre; a circus, &c., நடனசாலை. கூத்துக்காரன், s. (fem. கூத்துக்காரி.) An actor, a dancer, கூத்தாடுவோன். 2. A dancing master, கூத்தாட்டுவோன். 3. A buffoon; a ludicrous, comical person; a mimie, விகடக்காரன். கூத்துப்பயிலிடம், s. A dancing school; a place where dancing is practised. கூத்துப்பாட்டு, s. Dancing tunes, and songs. கூத்துவகை--கூத்தின்விகற்பம், s. The two divisions of dancing, commonly by woman. 1. தேசிகம், modes of dancing in different countries. 2. மார்க்கம், modes of dancing--as laid down in the shastras. கூத்துப்பண்ண, inf. To make fun, sport, &c. 2. To do a droll, funny, action. 3. To confound; to derange. கூத்துவிட, inf. To introduce the actors in a play. 2. [prov.] To say something odd, or droll; to do a funny, humorous thing, pleasing to a company. கூத்துவைக்க, inf. To give a dance, or ball--modern. 7)

cātaṉam (p. 175) s. A deed, a bond, a voucher, a charter, any legal instrument in writing. உறுதிப்பத்திரிகை. (c.) 2. Characters, distinctive marks or emblems of a religious sect--as sacred ashes, beads, &c., அடையா ளம். See சாசனம். 3. W. p. 916. SADHANA. Perseverance, effort, determined application, unwearied assiduity, persistence in any act or opinion, உறுதி. See சாதனை. 4. Means, method, instrument, materials, expedient, contrivance, எத்தனம். 5. [in log.] Premises in an argument, proof, in contradistinction to what is to be proved-opposite to சாத்தியம், ஏது. 6. An adaptation, fitness, suitableness, தகுதி. 7. Efficient instrumentality, necessary adjunct, துணைக்காரணம். W. p. 916. SADANA. 8. Place, a place of dwelling, இடம். 9. Town, village, ஊர். (p.) சாதனபத்திரம்--சாதனமுறி, s. A title deed, a deed of grant inscribed on copper, &c. சாதனம்பண்ண, inf. To maintain a practice, to persist in, to inure one's self to, சாதனைபண்ண. 2. To get a titledeed--as சாசனம்பண்ண. சாதனாந்தரம், s. An additional document; [ex அந்தரம்.] சாதனக்காணி, s. [prov.] A hereditary property in land. சிலாசாதனம், s. An instrument engraven on stone. See சிலை. தருமசாதனம், s. A deed of endowment to a temple, a person, &c. தருமசாதனப்பட்டையம், s. [loc.] A deed of endowment inscribed on copper. See பட்டையம். மரணசாதனம், s. A will and testament. சாதனசாத்தியம், s. The premises and conclusion, antecedent and consequent. சாதனாபாசம், s. [in log.] Fallacy in both or one of the premises; [ex ஆபாசம்.] சாதனசதுட்டயம், s. The four-fold qualification indispensable to a student of the Vedantic philosophy. 1. நித்தியா நித்தியவஸ்துவிவேகம். 2. இகபரபுத்திரார்த்தபரபோ கவிராகம். 3. சமாதிசட்கசம்பந்தி. 4. முமூட்சுத் துவம். (கைவல்.) புசிப்புக்குச்சாதனமானகருவிகள். The members and faculties of the body and soul adapted to experience good and evil, [as result of former actions.] (p.) 12) *

cātaṉai (p. 175) s. W. p. 916. SA'DHANA. Steady and presevering practice, unwearied application, steady zeal, constancy, persistence in an opinion; steadfast maintenance of doctrines, &c., விடாதமுயற்சி. 2. Perfect imitation of life, appearance of reality--as in dramatic actions, நடித்துக் காட்டுகை. 3. Retaining malice, சலஞ்சாதிக் கை. 4. Dissimulation, misrepresentation, falsehood, பொய். (c.) இல்லையென்றொரேசாதனையாய்ச் சாதிக்கிறான். He obstinately persists in denying. சாதனைக்காரன், s. One who practises any dexterous act, சாதகம்பண்ணுகிறவன். 2. A dissembler, a hypocrite, மாமாலி. 3. A tenacious person; one who steadfastly maintains an opinion, or perseveres in a practice. சாதனைத்தீர்ப்பு, v. noun. Obstinately affirming or denying. (R.) சாதனைபண்ண, inf. To practise a dexterous art; to habituate one's self to austerities. 2. To dissemble thoroughly. 3. To imitate to the life. 4. To maintain an assertion, whether true or false, பிடிவாதஞ்செய்ய. கற்பசாதனை, s. Strengthening the body by the use of drugs, &c., to promote longevity. See கற்பம். யோகசாதனை, s. The practise of silent abstract devotion. See யோகம். 13)

cāti (p. 176) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. [ex Sa. Sadha. W. p. 916.] To persist in denying, affirming, &c., to maintain firmly or tenaciously; to support declarations, argument, doctrine; to argue, to stand to, உறுதியாகச்சொல்ல. 2. To inure one's self to, to perservere, to adhere to, to practise, to continue the observance of, to retain and act on any principle or feelings --as hatred, &c., சலஞ்சாதிக்க. 3. To overcome, to conquer, வெல்ல. 4. To effect, to accomplish, to attain, நிறைவேற்ற. (c.) 5. [vul.] To triturate, to rub on carefully--as oil, plastering, paint, &c., தேய்க்க. 6. To continue the use of--as medicine, &c., until it becomes a second nature; to practise an art or course of devotion, அப்பியாசிக்க. 7. (c.) [ex Sa. Sata, to give.] To give, as a superior to an inferior, அருள. 8. To conclude, deduce, அனுமிக்க. தான்பிடித்தமுசலுக்கு மூன்றுகாலென்று சாதிக்கிறான். He persists in saying that the hare he caught had only three feet; i. e., he will affirm any thing. சுவாமிசாதித்தார். Swamy gave, or spoke. எனக்குப் பிரசாதஞ் சாதிக்கவேண்டும். Please give me of the sacred food. பொய்சாதிக்க, inf. To stand to a lie. கோபஞ்சாதிக்க, inf. To retain and give vent to anger. பகைசாதிக்க, inf. To cherish or retain and give vent to hatred. பகைவரைச்சாதிக்க, inf. To overcome enemies, சத்துருக்களையழிக்க. பத்திசாதிக்க, inf. To persevere in devotion. (p.) நிஷ்டைசாதிக்க, inf. To continue in silent meditation, as an act of devotion. சாதித்துப்பேச, inf. To persist in an assertion. சாதித்துப்பூச, inf. [vul.] To rub oil, &c., in the palm of hand. 2. To rub in, as an ointment. சாதித்துமினுக்க, inf. To polish by rubbing well. (p.) சாதித்துப்போட, inf. To effect an object--used always in contempt. சாதித்துவாங்க, inf. To take a fort, a town, &c., by perseverance. (R.) சாதித்தல்--சாதிப்பு, v. noun. Persisting, perseverance, habit, &c. 10) *

cuṇkkm (p. 193) s. Cringing, persisting in asking, பிணக்கம்; [ex சுணங்கு, v. (c.) 44)

cuṇngku (p. 193) கிறேன், சுணங்கினேன், வேன், சுணங்க, v. n. [vul.] To be jaded, to be emaciated, மெலிய. 2. To delay, loiter, linger, தாமதிக்க. 3. To be hindered, interrupted, தடைபட. 4. To cringe, persist in asking, சுற்றுக்காலிட. சுணங்கல், v. noun. Being lean, meagre, மெலிவு. சுணங்கிக்கொண்டிருக்க, inf. To show lassitude, weakness, &c., in consequence of hunger or fatigue. 2. To be dissatisfied, இரமியமில்லாதிருக்க. சுணங்கிவிழ, inf. To be fatigued by much exertion. சுணங்கிப்போக, inf. To grow weak, &c. 50)

tlai (p. 226) s. Head, சிரசு. 2. Chief, principal. தலைமை. 3. (fig.) A leader, தலைவன். 4. Origin, beginning, source, commencement, ஆதி. 5. Priority, precedence, superiority, பெருமை. 6. Point, top, end, apex, summit, நுனி. (c.) 7. Place, location, position, site, இடம். 8. The air, the etherial regions, ஆகாயம். 9. Space, surface, expanse, விரிவு. 1. Prong of a trident fork, சூலமுதலிய வற்றின்றலை. 11. A form of the ablative of place, ஏழனுருபு. தலைக்கொருபணங்கொடு. Give each one a fanam. தலைநில்லாப்பருவம். The time when the head cannot support itself; i. e. infancy. தலைக்குத்தலைபெரியதனம். Every one is master. தலைமறைவாயிருக்கிறான். He hides his head-is concealed. தலையிலைகடை. Beginning, middle and end. தலையாலேநடக்கிறான். He acts proudly, insolently, wickedly, &c. அவனுக்குத்தலைப்பத்தா. Has he ten heads? Is he equal to ten men? பெருந்தலைகளெல்லாமொன்றாய்கூடின. The great heads, big-wigs, are all collected together. தலையாலேமலைபிளப்பான். He would cleave a mountain with his head. தலைகட்ட, inf. To tie the hair. 2. To make selvedge of mats, cloth, &c. தலைகவிழ--தலைகவிழ்க்க, inf. To hang the head , either naturally, or through shame. See கவிழ், v. தலைகனத்துக்கொள்ள--தலைகனக்க, s. See கன, v. தலைக்கனம், s. Heaviness in the head. தலைகாட்ட, inf. To show the head, as a snake out of a hole. 2. To attend a festive ceremony, for a short time, out of respect. தலைகாட்டாதேஓடிப்போ. Don't step here, better go. தலைகீழ், s. Upside-down, topsy-turvy, inverted, out of order. தலைகீழாக--தலைகீழாய், adv. Head long, precipitately, as a flow of water. 2. Absurdly, improperly. தலைகீழாய்படம்பண்ணினான். He learnt his lesson perfectly. தலைகீழாய்நடக்க. To do things in a wrong way, &c., 2. To be haughty, arrogant, assuming, insolent, wicked. தலைகீழாய்நிற்க. To persist in an improper request. 2. To take extreme pains for a thing unattainable. தலைகுனிய, inf. To pay respect. 2. (lit.) As தலைகவிழ, to incline the head. தலைகொடுக்க, inf. To bear, to suffer, (commonly in the negative.) 2. To interpose assistance, to undertake the whole business. தலைகொய்ய, inf. To behead. (p.) தலைக்கடை--தலைக்கடைவாயில், s. Front gate, or entrance--oppos. to புழைக் கடை. தலைக்கட்ட, inf. To perform the ceremony of putting on the turban again after mourning. 2. To succeed, be completed, accomplished. 3. To prosper, thrive, grow powerful, கைகூட. எடுத்தகாரியந்தலைக்கட்டிவந்தது. The thing was accomplished. தலைக்கட்டு, v. noun. The first of a range of buildings. 2. The head of a family. (c.) 3. [loc.] The ceremony of putting on the turban, as above. தலைக்கட்டுக்கிரண்டுபணம்வரிவாங்கினான். He received two fanams tribute from each house in the first range. தலைக்கட்டுவரி, s. Tax on houses. தலைக்கருவி--தலைச்சீரா--தலைச்சோடு, s. A helmet. தலைக்கறுப்பு, s. The black appearance of the head; used to express the approach of some influential person. என்தலைக்கறுப்புக்கண்டமாத்திரத்திலெழும்புவான். He will rise as soon as he sees the back of my head. தலைக்காய், s. The first fruits of a tree, being the finest. தலைக்காவல், s. The chief or mainguard. தலைக்கிறுகிறுப்பு, s. Dizziness. தலைக்குடி, s. The chief family in a place. தலைக்குத்து, s. Headache. See குத்து. தலைக்குமேலே, Above, over, or upon the head. 2. Superior to one. 3. Exceeding all bounds--as price, anger, shame or pride. தங்களுடையசொல்என்தலைக்குமேலே. I take your word upon my head; i. e. shall obey. தலைமேற்றலையா. Is my head above you; i. e. can I disobey? தலைக்குலை. The first bunch of the season. 2. [prov.] The end of a bunch of fruit. தலைக்குறை, s. A headless body. See under குறை. தலைக்கூட, inf. To assemble. தலைக்கூட்ட, inf. To accomplish any object, as தலைக்கட்ட. தலைக்கெண்ணெய், s. Oil for the head, either for bathing or combing. தலைக்கொம்பு, s. The bent front of a palankeen pole. 2. The place occupied by the front man. 3. [prov.] (fig.) A superior person. See கொம்பாபிள்ளை. தலைக்கொள்ள, inf. To reach the head, as poison, madness, liquor, &c., 2. To get ahead, to overflow, as a torrent. 3. (with பாதம்.) To worship, reverence, as தலைமேற்கொள்ள. தலைக்கோடை, s. [prov. தலைச்சோழகம்.] Beginning, or head of the west wind. தலைக்கோலம், s. Head-dress, headornament, &c. தலைசாய்க்க, inf. To bow the head, in homage, &c. See சாய். v. a. தலைசீவ--தலைவார, inf. To comb the head. தலைச்சங்கம், s. The first college at Madura in former times, containing the sixty-four persons. தலைச்சன்--தலைச்சன்பிள்ளை, s. The first born, corresponding with இடைச்சன். தலைச்சன்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A woman pregnant for the first time. தலைச்சார்த்து--தலைச்சீலை, s. A headdress. 2. A form of head-dress of white cloth. 3. A square turban, said to have been introduced to imitate the form of the cross. தலைச்சீரா, s. A helmet. தலைச்சுமை--தலைமூட்டை, s. A load or burden for the head. 2. Carrying a burden on the head. 3. (fig.) An arduous duty, a burden. தலைச்சுருளி--தலைச்சுருள்வள்ளி, s. A kind of plant, ஈசுரவேர், Aristolochia Ind. தலைச்சுழல்--தலைச்சுற்றல்--தலைச்சுழ ற்சி, v. noun. [prov.] Vertigo, dizziness. swimming of the head. தலைச்சுற்று, v. noun. Dizziness. 2. [prov.] Circumference of the butt end of a tree for estimating its size, மரச்சுற்று. தலைச்செய்ய, inf. [prov.] To prosper, to flourish, சித்திக்க. (c.) தலைச்சேரி, s. The town called Tellichery, ஓரூர். தலைச்சேர்வை, s. A title, a heading. தலைச்சோடு, s. See தலைச்சீரா. தலைதடவ, inf. To do one an injury secretly. 2. To inveigle. to swindle. தலையைத்தடவிமூளையைஉறிஞ்சுகிறவன். One who sucks up the brain by stroking the head i. e. deceives and embezzles. தலைதடுமாற்றந்தந்துபுணர்ந்துரைத்தல், v. noun. Treating of subjects out of the usual order for some particular purpose, one of the தந்திரவுத்தி. தலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, disorder. தலைதட்ட, inf. To strike the measure with the hand. See தலைவெட்ட. தலைதலையாக, [adverbially.] Head by head, one by one. தலைதாழ, inf. To incline the head, in reverence, through shame, &c. தலைதீய, inf. [local.] To perish--used in cursing. தலைதுலுக்க--தலைகுலுக்க, inf. To shake the head as animals for sacrifice when the sacred water is poured on them. தலைதுவட்ட, inf. To wipe, and soak up the moisture from the head after bathing. தலைதெறிக்க, inf. To break off as the head; to be severed from the body. தலைதொங்க--தலைதூங்க--தலைநால. inf. To hang as the head of a person, sick, or dying; to droop as plants. தலைதொட, inf. To take an oath. 2. (Christ usage.) To become sponsor to a child in baptism. இல்லையென்றென்தலையைத்தொடு. Touch my head and swear that it is not so. தலைதோய, inf. [prov.] To bathe for ceremonial purification or for health, without the use of oil. தலைத்திமிர், s. Heaviness of the head through cold, &c. தலைத்திராணம், s. A helmet, தலைச்சிரா. (சது.) தலைநடுக்கம்--தலைநடுக்கு, v. noun. Dizziness, giddiness. தலைநடுங்க, inf. To be dizzy, giddy, to feel the head to swim. 2. To have the head in motion, from palsy, age, &c. தலைநாள், s. The first lunar asterism, அச்சுவினி. (சது.) 2. The first day. 3. Early times, former times. தலைநிமிர்த்த, inf. To raise the head as one prostrated, or in water. 2. (fig.) To improve one's circumstances. 3. To bring one up to manhood. 4. To establish one in business, &c. தலைநிமிர்ச்சி, v. noun. Carrying the head erect--a good sign in cattle. 2. Grown up, passed from childhood. 3. Superiority, notoriety, conspicuousness of characters. 4. Improving in circumstances. 5. Pride, superciliousness. தலைநீட்ட, inf. To stretch the head. 2. (fig.) To be forward in speaking, &c. தலைநோவு--தலைநோய், s. Headache. தலைபிரட்ட, inf. To agitate, to trouble. 2. To be in agitation as a torrent. தலைப்பட, inf. To unite. 2. To encounter, to attack, to assault. 3. To obtain, to attain. 4. To undertake, to begin. 5. To attempt, to try. 6. To come into an assembly, to enter, as a character on the stage. 7. To improve in circumstances. 8. To rise above others, above mediocrity, to excel. 9. To grow up, to thrive. 1. To attain bliss. திருடத்தலைப்பட்டான். He has begun to steal. தலைப்படுதானம், s. The first or highest kind of beneficence. See தானம். தலைப்பட்டை, s. A conical basket-cap, worn by fishermen. தலைப்பந்தி, s. The head of a row of guests, &c. தலைப்பற்று, s. [prov.] A large leaf of the talipot tree for an umbrella, &c. (See தளப்பற்று.) 2. A medicinal plaster for the head. See பற்று. (R.) தலைப்பனி, s. The commencement of the dewy season, முன்பனி. தலைப்பா--தலைப்பாகு--தலைப்பாகை. s. A turban. தலைப்பாடு, v. noun. Burden, responsibility, பொறுப்பு. 2. [prov.] Meeting, contact, junction, சந்திப்பு. இடந்தலைப்பாடு. Arrival at a place. தலைப்பாரம், s. Weight in the head, through cold, &c. 2. Weight of the head, compared with the body, as in an infant. 3. [prov.] The lading of a vessel when too much on the bow. தலைப்பாளை, s. The first spatha of the cocoa-nut and other palm trees. 2. [prov.] A kind of projecting head-ornament. தலைப்பித்தம், s. Giddiness of the head. தலைப்பிரட்டை, s. A tadpole, தவளைமீன். தலைப்பிரிய, v. n. To separate from, to leave, to depart, நீங்க. (p.) தலைப்பிரிக்க, v. a. To separate, cause separation; to disunite. தலைப்பிள்ளை, s. The first born child, as தலைச்சன். தலைப்புரட்டு--தலைப்பிரட்டு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance; intricacy of business. 2. Agitation, as of a river, or torrent. தலைப்புரட்டுக்காரன், s. A vexatious person, a disturber. தலைப்புரட்டுக்கொள்ள, inf. To be annoyed, to be troubled with an intricate business. தலைப்புரட்டையெறும்பு, s. A kind of ant. See எறும்பு. தலைப்புரள, inf. To roll, or flow impetuously, as the sea, a river, &c. (p.) தலைப்புறம்--தலைவளம், s. The head or front side. தலைப்புற்று, s. A kind of canker on the head. (Beschi.) தலைப்பெயல், v. noun. The first rains, the former rain, முன்மாரி. (p.) தலைப்பெய்ய, inf. v. n. To rain heads; i. e. To assemble in great numbers, ஒன் றாகக்கூட. 2. v. a. To bring together, to unite, கூட்ட. (p.) தலைப்போட--தலையிட, inf. [prov.] To engage in, to take on one's self. (c.) தலைப்போர், s. [prov.] First part of an action, event, process. 2. Front, extremity of a place, முகனை. தலைமகள், s. Eldest daughter, மூத்த மகள். (c.) 2. Lady, matron, எசமானி. 3. Wife, மனைவி. தலைமகன், s. Eldest or first born son, மூத்தமகன். 2. A gentleman, துரைமகன். 3. A young gentleman, இளமட்டம். 4. The hero of a poem, வீரன். 5. The head or chief of a place, தலைவன். 6. One of good caste, சாதிமான். 7. A husband, கணவன். தலைமக்கள், s. (plu.) Persons of the first rank in a place. (p.) தலைமடக்கு, v. noun. A repetition of the first word of a line, as ஆதிமடக்கு. 2. Grain given from the harvest, to a woman in care of a rest-house, which she ties up and carries away on her head. தலைமடங்க, inf. To hang the head. 2. To submit. 3. To bend as the ears of the corn, கதிர்சாய. தலைமடை, s. The place where a small channel branches off from a larger. 2. The head of a channel for irrigation, also the end where the water is laved out on plants. தலைமண்டை--தலையோடு, s. The skull. தலைமயக்கம்--தலைமயக்கு, v. noun Swimming of the head, intoxication. தலைமயங்க, inf. To come together, to be brought together, to unite. 2. To assemble, to join, to meet, கூடிவர. 3. To mix, to be amalgamated, கலங்க. (p.) தலைமயிர், s. Hair of the head. தலைமயிர்வாங்க, inf. To shave off the hair for the first time. தலைமறையவிருக்க, inf. To remain concealed. தலைமாடு, s. (Gen. தலைமாட்டின்.) The head of a bed, place for the head when a person is lying down. See கால்மாடு. தலைமாடுகால்மாடாகக்கிடக்கிறான். He lies with his head where his feet should be. தலைமாணாக்கர், s. Head scholars. (c.) தலைமாலை, s. The garland of skulls worn by Siva, சிவன்மாலை. தலைமுழுக, inf. To bathe one's self, head and all. அவன்தலைமுழுகிப்போனான். She has bathed, --that is, had a monthly course. தலைமுழுக்கு, v. noun. Bathing with oil. 2. A woman's monthly courses, catamenia, மகளிர்சூதகம். தலைமுறி, s. [prov.] Piece of a fish, yam, &c., near the head. தலைமுறை, s. Generation, lineal descent. தலைமுறைகண்டவன். An ancestor. தலைமுறைதலைமுறையாக. From generation to generation. தலைமுறையில்லாததாழ்வு. Extinction of a generation or family. (R.) தலைமுறைப்பட்டவன். A person of an ancient and high family. தலைமுறையிலில்லாதவழக்கம். A custom unknown to one's ancestors. தலைமூட்டை, s. A load for the head. See தலைச்சுமை. தலைமூட்டைக்காரன், s. A porter. தலைமூர்ச்சனை, s. Trouble, vexation, தீராதகலக்கம். தலைமூளை,s. Brain in the head in distinction from the marrow in the bones. தலைமேற்கொள்ள, inf. To take on the head; i. e. to obey implicitly. 2. To express submission. 3. To reverence. தலைமோதிக்கொண்டுதிரிய, inf. To walk about beating the head from sorrow or despair. தலையசைக்க, inf. To nod the head in approval, or shake it in displeasure. தலயடி--தலையடிப்பு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance. 2. The first threshing of corn, by beating the head of the sheaf against the ground. தலையடிக்க, inf. To be troubled with, to be the cause of trouble to one. தலையணை, s. Pillow, bolster, cushion. தலையலங்காரம், s. A head-dress. See தலைக்கோலம். (c.) தலையழிதல், v. noun. Being ruined, perishing--used in cursing. தலையவதாரம்பண்ண, inf. [prov.] To behead. See அவதாரம். தலையழுக்கு, s. [prov.] Uncleanness of the head. 2. (com. modeste.) Catamenia, மகளிர்தொடக்கு. தலையளிக்க, inf. To preserve, காக்க. (p.) தலையாகுமோனை, s. Rhyming of the first letter in each line. See மோனை. தலையாகெதுகை, s. A rhyme. See எதுகை. தலையாடி, appel. n. The topmost part of the trunk of a tree, commonly of a palm as unfit for use. தலையாட்டம்--தலைநடுக்கம், v. noun. Shaking of the head from age, palsy, &c. தலையாயார், s. (plu.) Cheif persons, the eminent, பெரியோர். (நீதிநெறி.) தலையாய்ச்சல், v. noun. [prov.] The first process, time, &c., the front part. தலையாரி, s. Bailiff, peon, a village watchman, or any native officer to execute the commands of a Magistrate. அதிகாரிவீட்டிலே திருடித் தலையாரிவீட்டிலே வைத்தான். He stole from the headman and placed what he stole in the watchman's house. தலையாரிவசம்பண்ண, inf. To commit to the watchmen. தலையாறு, s. The source of a river. தலையான, adj. Principal, chief. தலையானவன், appel. n. A chief. தலையிட, v. a. inf. To engage in, to ventrue on, to undertake, to take on one's self, to meddle with, to intermeddle, to concern one's self in. அதிலேயேன்தலையிட்டுக்கொள்ளுகிறாய். Why do you interfere in that business? தலையிடி, s. (inf. தலையிடிக்க.) A throbbing headache. தலையிலெடுத்துவிட--தலையில்தூக்கி விட, inf. To assist another to take up a load. தலையிலெழுத, inf. To write one's destiny in his head; ascribed to Brahma. தலையிலேறப்பார்க்க, inf. To endeavor to lord over others, or to treat them with disrespect. தலையிறக்கம், v. noun. Hanging the head through grief, chagri &c. தலையீற்று, v. noun. The first calving, yeaning, &c. 2. The firstling of cattle. தலையீற்றுப்பசு--தலையீற்றுக்கடாரி, s. A cow that has calved but once. தலையுடைக்க, inf. To break the head; i. e. to rack the brains and take great trouble in calculations, intricate business, &c. எவ்வளவாய்த்தலையுடைத்துக்கொண்டாலுங்கே ட்கிறானில்லை. Though I break me head for him. ever so much, he does not regard me. தலையுவா,s. The new moon. (p.) தலையெடுக்க, inf. To rise in circumstances, to recover one's standing. 2. To return to the attack when beaten by force. 3. To become eminent, celebrated. distinguished. 4. (lit.) To raise the head. தத்திக்குத்தித்தலையெடுத்துக்கொண்டான். He has risen in life, after many misfortunes. தலையெடுப்பு, v. noun. Amendment of circumstance. 2. Recovery from ruin. 3. Growing up, and establishing one's self in life, as a youth. 4. Loftiness. eminence, superiority, distinction. 5. Holding the head erect. தலையெடுப்பாய்ப்பேசாதே. Don't be arrogant in your remarks. தலையெடுப்பானகோபுரம். A lofty tower. தலையெழுத்து, s. Destiny, fate, as supposed to be written in the head by Brahma, according to the actions of previous births, தலைவிதி. 2. Signature to a bond or instrument, inserted at the beginning. 3. The heading or title of a book. 4. The first or capital letter in a writing. தலையேறுதண்டம், s. [prov.] Punishment above what one is able to bear. 2. (fig.) Excessive trouble or labour; compulsory service, அநியாயதண்டம். தலையைக்கொடுக்க--தலைகொடுக்க, inf. To step forward in one's behalf, in a case of exigency. 2. To expose one's self to danger for another. தலையைச்சுற்றியெறிய, inf. To detest utterly; to reject with disgust, disdain and scorn. தலையைநடுக்க, inf. To feel dizziness, sickness, slight intoxication--as from betel, tobacco, spirits, &c. தலையோடு, s. The skull. தலைவணங்க, inf. To do homage. 2. To fall or bend down--as corn in the field. See தலைமடங்க. தலைவரி, s. Poll-tax. 2. Heading. தலைவலி--தலைநோ, s. Headache. இதுதலைவலிதான். This is a task uselessly imposed. தலைவலியுங்காய்ச்சலுந் தனக்குவந்தாலல்லோதெ ரியும். Headache and fever, are know to the sufferer; i. e. each one knows his own trials. தலைவழிய, inf. To over-flow, as a cup or vessel. தலைவறை, s. A head land, cape, promontory. (Rare.) தலைவன், s. (plu. தலைவர், தலைவமார்.) A chief, a head man. 2. A king, a ruler, a governor. 3. An elder brother. 4. A husband. 5. A superior, a senior. (சது.) 6. A guru. 7. A master. தலைவாசகம், s. Introduction of a writing; preface, salutation, &c. முகவுரை. தலைவாசல்--தலைவாயில்--தலைவாய்தல், s. The main gate to a city, castle, house, &c. தலைவாரை--தலைவாரைப்பட்டை, s. [prov.] A basket cap, as தலைப்பட்டை. தலைவாழையிலை, s. The top leaf of a plantain tree. தலைவி, s. (mas. தலைவன்.) A lady, a mistress, a matron. 2. A wife, மனைவி. தலைவிதி, s. Fate written in the head. See தலையெழுத்து. தலைவிரிகோலம், s. Dishevelled locks of persons in a fright, in sorrow, &c. தலைவிரிச்சான், appel. n. One with matted hair, தலைமயிர்முடியாதவன். 2. A plant, சாரணை. 3. The plant செருப்படை. தலைவிரிச்சான்கூட்டம், s. A nickname given to the female sex, ஸ்திரீசனம். தலைவிரிச்சான் கூட்டந் தடியெடுத்தாலோட்டம். An effeminate mob is routed with a staff. தலைவிலை, s. The first or harvest price of grain, when it is plentiful, &c. தலைவிழுவான், appel. n. He (his head) will lie low--an expression of ill will. தலைவெட்ட, inf. To strike off the measure. 2. To behead, to decapitate. 3. (fig.) To do a treacherous act. தலைவெட்டுகிறவன். A villain. தலைவெட்டுங்காரியமோ. Is it a capital crime? தலைவெட்டு, v. noun. The first cutting. தலைவைக்க, inf. To engage in, to interfere, &c. See தலையிட. தண்ணீர்பாத்தியில்வந்துதலைவைத்திட்டதா. Did the water run into the beds. இளந்தலை, s. A young man. பெருந்தலை, s. A great man. நனந்தலை, s. A medium, the middle. குடுமித்தலை--கொண்டைத்தலை--சட்டித்தலை-சுட்டித்தலை--பரட்டைத்தலை--மொட்டைத்தலை, which see in their places. 9)

tāḷam (p. 235) s. Time or measure in music, இலயை, 2. A kind of cymbal for keeping time in music, ஓர்வாத்தியம். (c.) 3. Syllables sung in correspondence with the drum. சதி. W. p. 374. TALA. 4. Union in time with the music, dancing, drumming,&c., மாத்திரை. 5. One of the sixty-four கலைஞானம். 6. The palmyra tree, பனை. 7. Yellow orpiment. தாளம், 5, The five modes of time in beating the cymbal. 1. சச்சற்புடம், consisting of மாத்திரை 8, or eight measures in beating, viz. குரு. 2, two குரு, or four மாத்திரை; இலகு, 1, or one மாத்திரை; and புலு தம், 1, one புலுதம், or three மாத்திரை. It is considered to have its origin in the last of the five faces of ஈசன், Isa, called சத்தி யோசாதம், and is of the brahman caste, பிரமசாதி. 2. சாசற்புடம், consisting of மாத்தி ரை, 1, or six measures, viz.: குரு, 1, or two மாத்திரை; இலகு, 2 or two மாத்திரை; and குரு, 2, or two மாத்திரை. It is said to be derived from the fourth face of Isa called வாமமுகம், and is of the Raja caste. அரசசாதி. 3. சட்பிதாபுத்திரிகம், consisting of மாத்திரை. 12, or twleve measures; viz.: புலுதம், 1 one pulutam, or three measures; இலகு, 1 one ilagu, or one measure; குரு, 2, two kurus, or four measures; இலகு, 1 one ilagu, one measure; and புலுதம், 1, one pulutam or three measures. Its origin is derived from Isa's third face called அகோரமுகம், and is of the Vaisya caste, வைசியசாதி. 4. சம்பத்துவேட்டம், consisting of twelve measures, or மாத்திரை, 12, viz.: புலுதம், 1, three measures; குரு, 1, three kurus, or six measures; புலுதம். 1, or three measures. Its origin is derived from Isa's second face, called தற்புருடம், and is of the Sudra caste, சூத்திரசாதி. 5. உற்கடிதம், consisting of six measures, or மாத்திரை, 1, viz.: குரு, 1 three kurus, or six measures. Its origin is derived from Isa's first face called ஈசானமுகம், and is of the mixed caste, சங்கிரமசாதி, or சங்கர சாதி. தாளம், 7, or சத்ததாளம். The seven modes of time, in singing; and the seven notes, or seven tunes, in music. 1. துரு வம், consisting of one இலகு, or one மாத்தி ரை, of one குரு or two மாத்திரை, and one துரிதம், or a half மாத்திரை. The notes belonging to it are சரிகம, கரிசரி கரிசரி and கம. 2. மட்டியம், consisting of one இலகு. one துரிதம், and of one இலகு. The notes belonging to it are சரிகரி, சரி, and சரிகம. 3. உரூபகம், consisting of one இலகு and one துரிதம். The notes belonging to it are சரி and சரிகம. 4. சம்பை, consisting of one இலகு, one அநுதுரிதம், or the fourth part of a மாத்திரை, and one துரிதம். The notes belonging to it are, ச, ரிக and சரிசரி கமா. 5. திரிபுடை, consisting of three துரிதம் and one அநுதுரிதம். The notes belonging to it are சரிகசரிகம. 6. அடதாளம், consisting of one இலகு, two துரிதம், and one இலகு. The notes are சரிகா, சாரிகா, மா, மா. 7. ஏகதாளம், consisting of one இலகு. The notes are சரிகம. தாளம், 9, or நவசந்திதாளம். The nine rules for keeping time in music when an image is carried round at a heathen fane with nine halts; the none different talams, or instrumental and vocal measures, being observed. 1. அரிதாளம். 2. அருமதாளம். 3. சமதாளம். 4. சயதாளம். 5. சித்திரதாளம். 6. துருவதாளம். 7. நிவிர்ததாளம். 8. படிமதாளம். 9. விடதாளம். தாளஞ்சரிக்கட்ட, inf. To agree as the music, dance and song. தாளஞ்சொல்ல, inf. To sing syllables, as an interlude, at the end of the tune or stanza. 2. To sing syllables to dancing. தாளந்தட்ட, inf. To beat the smaller cymbals, or தம்புரு lute. தாளப்பிரமாணம், s. Time in music, &c., in any required mode. தாளப்பிரமாணம், 1. The ten rules for keeping time in music. 1. காலம். 2. மார்க்கம். 3. கிரியை. 4. அங்கம். 5. கிரகம். 6. சாதி. 7. களை. 8. இலயை. 9. யதி. 1. பிரத்தாரம். தாளம்போட்டுத்திரிய, inf. To persist in an improper request, as a youth, &c., to have his fancy indulged. ஷ்ரீதாளம், s. Large palm leaves of the talipot tree. சுரதாளம், s. Leaves of the palmyra tree. 28)

tuṇi (p. 246) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To be sundered, cut, severed, துண்டமாக. 2. v. a. To resolve, determine, purpose, design, எண்ண. 3. To identify, recognize, தெளிய. 4. (c.) To dare, venture, risk, hazard, presume, துணிகரமாக. 5. To attempt, to aim, to endeavor, முயல. 6. To ascertain, form an opinion about, நிச்சயப் படுத்த. துணிந்தார்க்குத்துக்கமுண்டோ. Will those who have made up their minds to an attempt, regard the consequences? துணிந்தகம்பம். A daring person; (lit.) a post in surprise or contempt. துணிநர், s. (plu.) Persons holding undeniable truths. (p.) துணிந்தமனம், s. A hold, daring mind, as of a rash person. துணிந்தவன், appel. n. mas. துணிந்த வன்.) An insolent, forward woman. (Beschi.) துணிந்துசொல்ல, inf. To have the boldeness to say; to venture to say. 2. to speak with confidence, declare boldly, affirm. 3. To speak with clear and certain knowledge. துணிந்துநிற்க, inf. To be bold, to stand to, persist in, maintain. துணிந்துமணியங்கட்ட, inf. [prov.] To persist in a foolish purpose (in contempt) 2. To persevere with energy. துணிபொருள்--துணிவுப்பொருள், s. A thing known and advanced with certainty and confidence. 2. A thing assumed and presumed upon. (p.) துணிபு, v. noun. Ascertainment, judgment, determination, conclusion, தெளிவு. 2. Opinion, theory, sentiment, assumption, தீர்ப்பு. துணிவு--துணிகை--துணிதல். v. noun. Confidence, assurance, boldness, தைரியம். 2. Presumption, temerity, audacity, rashness, துணிகரம். (c.) 3. Ascertainment, certainty, determination, conclusion, decision, தெளிவு. 4. Opinion founded on facts, knowledge, evidence, &c., தீர்ப்பு. 5. Purpose, design, aim, endeavor, நோக் கம். 6. Sundering, parting, separation, dividing, பிரிவு. இதேதுணிவு. This is certain, evident, determined. துணிவுரை, s. One of the fourteen subdivisions of விருத்தியுரை. See உரை. 2)