upatēcam (p. 61) s. [pref. உப.] Spiritual instruction, teaching, doctrine, போத கம். 2. (fig.) Advice in general, புத்தி. 3. The initiation of the pupil into the mysteries of his religion, சமயாசாரவுபதேசம். 4. A form of secret instruction, incantations, &c., given by the Guru to his disciple, on his admission into any of the four stages or degrees, மந்திரோபதேசம். Wils. p. 154. UPADESHA. குரூபதேசந்தவறாதவன். One who deviates not from the instructions of his Guru. உபதேசகலை, s. That portion of the Vedas which treats of the divine attributes, operations, &c. See ஆகமம், also தந்திரகலை and மந்திரகலை. உபதேசகன், s. A teacher, an instructor, போதகன். Wils. p. 154. UPADESHAKA. உபதேசஞ்சொல்ல, inf. To give spiritual advice in secret, according to the proficiency, attainments, devotedness, &c., of the disciple. 2. To give advice, to instigate, &c. உபதேசம்பண்ண, inf. To initiate one into the mysteries of the religion by teaching the formul&ae;, &c. மந்திரோபதேசம், s. Teaching the muntra to the disciple. ஞானோபதேசம், s. Instruction in religious mysteries, a catechism. 33)

urimai (p. 64) s. Propriety, peculiarity, proprietorship, appropriateness, property or quality of a person or thing, உரியதன்மை. 2. Heritage, inheritance, hereditary and unalienable rights, சுதந்திரம். 3. Relationship, the ties of consanguinity, இனம். 4. Natural or correlative duty, obligation, கடமை. 5. Love, affection, intimacy, tender regard, friendship, சிநேகம். 6. Liberality, privilege of familiarity, freedom taken or permitted on the ground of relationship, friendship, acquaintance, &c., இஷ்டம். 7. Claim, right, உரித்து. 8. (p.) A wife, மனைவி. உரித்து. A symbolic verb used as a noun with meanings similar to those of உரிமை, being peculiar to a person, or thing--as duty, obligation, property, quality, &c., உரியது. 2. s. Relative duty and care as of a child to his parents, the teacher to his pupils, the Guru to his disciples, the husband to his wife, and vice versa, கடமை. 3. Affection, பட்சம் உரித்தாக்கிக்கொள்ள, inf. To appropriate to one's self, procure a right in, to make one's own, உரிமையாகச்செய்ய. 2. To secure the friendship of one, நட்பாக்கிக்கொள்ள. உரித்தாளி--உரித்தானவன், s. Proprietor, owner, heir, சுதந்திரன். 2. One near of kin, இனமானவன். சபைக்குரித்தானவன். A person entitled to a place in an assembly. என்னுடைமைக்குரித்தானவன். The heir of my property. உரிமைக்கஞ்சி--உரிமைச்சோறு, s. Food prepared for the relations of a deceased person on the day of his death. 2. [prov.] Rice-water poured into the mouth of a dying person as the last token of respect. உரிமைக்கடன், s. The duties and obligations of near relations to perform funeral rites, and to show respect to a deceased person, பிரேதத்திற்குரியவர்கள் செய்யுங்கடமை. 2. The duty of a child to support his father in sickness or other extremity, &c., புத்திரன்பிதாவுக்குச்செய்யுங் கடமை. 3. Obligations of the heir to pay the debts of a deceased person, அவன வன்செய்யவேண்டியகடமை. உரிமைக்கட்டு, s. Consanguinity allowing a marriage connexion, இனக் கட்டுப்பாடு. 2. Preservation of one's rights as a relative. உரிமைக்கலியாணம், s. Marriage within the prescribed degrees of consanguinity. உரிமைக்காணி, s. Inherited land. உரிமைக்காரர், s. Heirs, சுதந்தி ரர். 2. Natural guardians, responsible relatives, உரியவர்கள். உரிமைசெய்ய, inf. To discharge correlative duties, கடமைசெய்ய. 2. To perform funeral rites, கருமாதிசெய்ய. உரிமைத்தத்துவம், s. [prov.] Right or letters of administration to the estate of a deceased person, சுதந்திரதத்துவம். 2. Right of guardianship in a case of minority, lunacy, &c., பாத்தியம். உரிமைபாராட்ட--உரிமைகொண் டாட, inf. To own the obligations one is under to another, on the ground of consanguinity, friendship, religion, country, &c., and to act accordingly, சுதந்திரங் கொண்டாட. 2. To converse with another on the ties of friendship, consanguinity, &c., common between them either to show that such ties exist, or for social enjoyments, சம்பந்தங்கொண்டாட. உரிமைபேச, inf. To urge one's rights, claims, &c. on the ground of consanguinity, usage, occupation, previous services, acquaintance or otherwise, சுதந்திரங்காட்டிப்பேச. உரிமைப்பங்கு, s. Share of an inheritance, சுதந்திரப்பங்கு. உரிமைப்பாடு, s. Relative authority, obligation, &c., உரியகடமை. உரிமைப்பிள்ளை, s. An adopted child entitled to the property of the adopter, சுவிகாரபுத்திரன். உரிமைப்பெண், s. A female in the proper degree of consanguinity to be taken in marriage, விவாகஞ்செய்வதற் குரித்தானவள். உரிமைமண், s. [prov.] Earth thrown on a corpse at its burial, by the near relatives, பிரேதக்குழியிலுரியவர்கள்போ டுமண். உரிமையாட்சி, s. Possession or right of possession of property devolving on a child, which, had the parents been living, would have belonged to them, சுதந்திரவாட்சி. உரிமையின்மை, s. Want of right or privilege. உரிமையெடுக்க, inf. To take possession, to enjoy or claim one's share of an inheritance, produce, &c. உரிமைவழி, s. Consanguinity, lineage, ancestral connection, சம்பந்தமுறை. 2. Inheritance or right of possession from ancestors, தொன்றுதொட்டுவருஞ்சுதந்தி ரம். உரிமைவிட, inf. To give freedom to, to manumit a slave. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. உரியது, s. That which is proper to, peculiar to, tending to, liable to, exposed to, deserved, deserving, worthy of, appropriate to, obnoxious to, உரித்தா னது. இததற்குரியசொல். This is the appropriate word for it. உரியதண்டனை, s. Condign punishment, deserved chastisement. உரியபொருள், s. The primary meaning of a passage, உரியவர்த்தம். 2. Property in which one has a peculiar right, சுதந்திரமானதிரவியம். உரியர்--உரியார்--உரியோர், s. Proprietors, உடையவர்கள். 2. Heirs, சுதந்திரர். 3. Near or responsible relations, சம்பந்த முடையார். 4. The learned, அறிஞர். அன்பிலாரெல்லாந்தமக்குரியர்அன்புடையர்என்பு முரியர்பிறர்க்கு. Those destitute of love live only to themselves, whereas they who possess it are ready to give up their lives (lit. bones) for others. (குறள்.) உரியவன்--உரியன்--உரியோன், s. Proprietor, owner, உடையவன். 2. Heir, சுதந்திரன். 3. A near relation, இனத் தான். 4. One worthy of, deserving of, தக்கவன். 5. (p.) Husband, கணவன். கொலைக்குரியவன், s. One who is worthy of death. இழவுக்குரியவன், s. One whose duty it is to perform funeral rites. எனக்குரியவன், s. One near to me by the ties of consanguinity, friendship, relation, caste, country, &c. உரியள்--உரியாள், s. A wife, மனையாள். (p.) 17)

krumai (p. 96) s. Blackness, darkness, blueness, cerulean hue, azure, கறுப்பு. 2. (p.) Poison, venom, நஞ்சு. 3. Greatness, excellence, eminence, value, பெருமை. 4. Strength, வலி. From this word is formed a symbolic verb கரியது, it is black. கரியது, appel. noun. A thing that is black. கரியபோளம், s. A foreign drug, aloe, ஒர்மருந்து. Aloe spicata, L. கரியமணி, s. A string of small black beads. கரியமால், s. Vishnu, விட்டுணு. (p.) 2. A kind of arsenic in its natural state, காய்ச்சற்பாஷாணம். கரியவன், s. A black or dark man, கறுப்பன். 2. (p.) Indra, இந்திரன். 3. The planet Saturn, சனி. 4. Vishnu, விட்டு ணு. 5. Yama, யமன். 6. Siva, சிவன். 7. God, Deity, கடவுள். 8. A notorious robber, the head of a gang, திருடன். கன்னங்கரிய, adj. Very black. கருங்கடல், s. Black sea. கருங்கடல்வண்ணன், s. Vishnu, விட்டுணு. 2. Iyanar, ஐயனார், (p.) கருங்கண்ணி, s. The name of a fish, ஓர்மீன். கருங்கல், s. A Granite or other black stone. கருங்கழல், s. A superior kind of ankle rings worn by warriors, வீரக்கழல். கருங்கற்றலை, s. A fish, ஓர்மீன். கருங்காக்கணம், s. A creeper-as காக்கணம், Clitoria ternatea. கருங்காக்கை, s. A black crow. கருங்காய், s. Dark betel nuts not yet turned red. 2. Grain almost ripe. கருங்காலி, s. Ebony, ஓர்மரம், Acacia sundra. கருங்காலித்தைலம், s. Ebony oil, used for syphilitic diseases. செங்கருங்காலி, s. A riddish ebony. கருங்கிரந்தி, s. A species of disease in children with black eruptions. கருங்கிளி, s. A dark species of parrot. கருங்குங்குலியம், s. A dark kind of resin used medicinally, ஓர்வகைக்குங்கு லியம். கருங்குட்டம், s. The dark leprosy, ஓர்குட்டநோய். கருங்குதிரையாளி, s. The god Bhairava, வயிரவன். கருங்குந்தம், s. A discase of the eye, கண்ணோயிலொன்று. கருங்குயில், s. The common கு யில், bird which is black. கருங்குரங்கு, s. A black monkey, கரியவானரம். கருங்குவளை, s. The blue waterlily, நீலோற்பலம். கருங்குளவி, s. A dark species of hornet. கருங்குறுவை, s. A dark kind of rice, ஓர்நெல். கருங்கேசம், s. Brass, வெண்கலம். 2. Black hair, கருமயிர். கருங்கை, s. Very hard, labor-as of smiths, &c., அரியவேலை. (சிலப்பதி. and திவா.) (p.) கருங்கொடி, s. A kind of running plant that yields berries. கருங்கொட்டி, s. A species of கொட்டி plant. கருங்கொண்டல், s. The southeast wind. கருங்கொல், s. Iron, இரும்பு. கருங்கொல்லர், s. Blacksmiths, கருமார். கருங்கொள், s. A dark kind of gram, Dolichos uniflorus. கருங்கோழி, s. A fowl with a black skin. கருங்கோள், s. Ragu the ascending node, இராகு. கருஞ்சாதி, s. Low caste people, as distinguished by their ferocity and darkness of color, கீழ்மக்கள். கருஞ்சாயவேர், s. A kind of root for dyeing. கருஞ்சாரை, s. A kind of snake. கருஞ்தாளை, s. A dark inferior kind of சாளைமீன், a fish. கருஞ்சிலை, s. A black stone, கருங் கல். கருஞ்சீரகம், s. Black cumin, used medicinally, Nigella sativa, L. கருஞ்சுக்கான், s. A stone, ஓர்கல். கருஞ்சுரை, s. A creeping plant, ஓர்படர்கொடி. கருஞ்சூரை, s. A species of சூ ரை, shrub. கருஞ்செம்பை, s. A plant, ஓர் செடி, Sesbania &ae;gyptiaca. கருநந்து, s. A snail, ஓர்நத்தை. கருநாகம், s. Ragu the ascending node regarded as a planet, இராகு. 2. Lead, காரீயம். 3. A dark-colored serpent, கிஷ்ணசர்ப்பம். கருநாக்கு, s. A tongue with dark spots its surface; the words of which are thought ominous, கறுத்தநாக்கு. கருநாரை, s. A kind of crane, ஓர் நாரை. கருநார், s. Black palmyra fibre, பனையின்கறுத்தநார். கருநார்ப்பெட்டி, s. A basket made of good black fibre. கருநார்மட்்டை, s. Black stems of palmyra leaved. கருநாள், s. An inauspicious day, கெட்டநாள். கருநிமிளை, s. Black antimony. See நிமிளை. கருநிலம், s. Sterile land in mountainous, marshy or jungly districts, பயன் படாநிலம். கருநெய்தல், s. The dark நெய்தல்,, a water-plant. கருநெல்லி, s. A tree, ஓர்நெல்லி மரம். கருநெறி, s. Fire, தீ. (p.) கருநொச்சி, s. A plant, dark leaf ever green, planted in gardens by the side of walks, ஓர்நொச்சிச்செடி, Gendarussa vulgaris. கருநோய், s. [prov.] A kind of mange in cattle, மாட்டுக்குவருமோர்நோய். கருந்தகரை, s. A variety of தகரை plant, Cassia toza. கருந்தனம், s. Gold, wealth, treasure, மிகுசெல்வம். கருந்தனங்கைத்தலத்தவுய்த்து. Carrying the wealth which one has-- கருந்தாது, s. Iron, இரும்பு. கருந்தாரை, s. A black streak in an ox. கருந்திடர், s. Rising ground, hillock, hill, பெரியமேடு. கருந்தினை, s. Dark millet, ஓர்வ கைத்தினை. கருந்துகில், s. Black cloth. கருந்துகிலோன், s. Balabhadra --as Vishnu in his eighth incarnation, பலபத்திரன். (p.) கருந்துவரை, s. A plant, ஓர்துவ ரை, Hedysarum biflor. 2. A tree, ஓர் மரம், Delbergia latifolia. கருந்துளசி, s. Dark tulasy, கறுப் புத்துளசி, Ocimum sanctum. கருந்தோழி, s. The indigo plant, அவுரி, indigofera tinctozia. கருமகள்--கரும்பிள்ளை, s. Crow, காக்கை. (p.) கருமட்டி, s. The large edible oyster, ஓர்மட்டி. கருமணி, s. The dark circle in the pupil of the eye, the retina. கருமயிர், s. A bear, கரடி. (p.) கருமலை, s. A mountain containing iron. கருமா, s. A hog, பன்றி. 2. Elephant, யானை. (p.) கருமான், s. A hog, பன்றி. (p.) கருமுகில்--கருமேகம், s. Black or raining clouds, நீருண்டமேகம். கருமுகில்வண்ணம், s. A prepared arsenic, தீமுறுகற்பாஷாணம். கருமுகிற்சிலை, s. The load stone, காகச்சிலை. கருமுகிற்பாஷாணம்--கார்முகிற் பாஷாணம், s. A kind of arsenic. கருமுதல், s. A kind of fish, ஓர் மீன். கருமுரடன், s. An obstinate person, மிகுமுரடன். கருமுரல், s. A kind of blackish sea-fish. கரும்பருந்து, s. A dark colored hawk, கறுப்புப்பருந்து. கரும்பனையன், s. A kind of snake, ஓர்பாம்பு. கரும்பாம்பு, s. Ragu the ascending node regarded as a planet, இராகு. கரும்பித்தம், s. Black bile, ஓர்பித் தம். 2. Madness, derangement, &c., பைத்தியம். கரும்பிறை, s. Black limestone, marble, கருஞ்சுக்கான். கரும்புசம்--கரும்புள், s. A black beetle, Apis violacea. கரும்புளிக்க, inf. [a corruption of களிம்புபற்ற.] To become spoiled--as acid food kept in a brass vessel, களிம்படிக்க. 2. To taste--as food thus spoiled, to taste like copperas, கெட்டுப்போக. கரும்புள்ளிக்கல், s. A kind of stone containing metal, கானகக்கல். கரும்புறம், s. A palmyra tree, பனை. (பிங்.) (p.) கரும்புறா, s. A kind of dove, turtle dove. கரும்பேன், s. [prov.] Black spots in cloth caused by damp, சீலையினூறல். கரும்பேன்பிடிக்க, inf. To form as black spots in new cloth by moisture. கரும்பொன், s. Iron, இரும்பு. (p.) கருவண்டு, s. A black beetle used in medicine, கறுத்தவண்டு. கருவரி, s. Dark, darkness, இருள். (p.) கருவழலை, s. A kind of snake. See வழலை. கருவளைச்சுக்கான், s. Black limestone, கருஞ்சுக்கான். கருவாலி, s. [vul.] A tree, ஓர்மரம். 2. A bird, ஓர்புள். கருவாழை, s. A dark red plantain, ஓர்வாழை. கருவிழி, s. The apple of the eye, கண்மணி. கருவிளா, s. A tree, ஓர்மரம், &AE;gle marmeclos. கருவூமத்்தை--கரூமத்்தை, s. A species of the ஊமத்்தை plant, the thornapple, or Datura fastuosa, L., sometimes smoked for asthma. கருவேம்பு, s. A tree with a fragrant leaf used to give flavor to curries, ஓர்மரம், Bergera konigii. கருவேப்பிலை, s. The leaf of கரு வேம்பு. கருவேல், s. A kind of tree, Acacia arabica. (Mat. Ind.) See வேல். கருவேலம்பட்டை, s. The bark of the கருவேல், a valuable drug used as a tonic. கருவேலம்பிசின், s. A gum sometimes substituted for gum arabic. கருவௌவால், s. A kind of fish. 159)

kl (p. 96) கற்கிறேன், கற்றேன், கற்பேன், கற்க, v. a. To learn, study, acquire knowledge, கல்விகற்க. 2. To practise arts, the use of arms, படைக்கலமுதலியபயில. கற்ககசடறக்கற்பவைகற்றபினிற்கவதற்குத்தக. Learn perfectly what thou hast to learn, and when thou hast learned it, act upon and persist in it. (திருவள்.) கல்லாதவன், s. An illiterate, ignorant man, an idiot. கல்லாமை, v. noun. Want of learning, ignorance. கல்லார், s. Unlearned, illiterate men, அறியாதார், 2. Low people, கீழ்மக்கள். கற்போன், s. A scholar, a pupil, மாணாக்கன். கற்றவர்--கற்றார்--கற்றோர், s. The learned, படித்தவர். 2. Poets, புலவர். கற்றறிமூடன், s. A learned fool, one who knows but does not practise (morality, &c.) கற்றறிவு, s. Acquired knowledge, learning. கற்றுக்குட்டி, s. A very young scholar, கற்குஞ்சிறுவன். 2. One who has acquired a smattering of knowledge--as taught him without exercising judgment; a superficial scholar,சிறிதுகற்றவன். கற்றுக்கொடுக்க, inf. To instruct. கற்றுக்கொள்ள, inf. To learn. கற்றுச்சொல்லி, s. A poet's assistant who learns and sings his verses, துணைக்கவிஞன். கற்றல், v. noun. Learning. கற்றல்கேட்டல்பயிறல். In making an accomplished scholar, study, enquiry or (hearing), intercourse with the learned are necessary. 276)

kẕl (p. 98) s. The foot, கால். 2. A warrior's ankle rings, வீரக்கழல். 3. Ankle rings worn by the liberal, the beneficient, &c., to encourage a disclosure of wants; the term is often used by syneedoche for the person of the deity or great personage, கொடையாளரணிவது. 4. Sandals, செருப்பு. 5. The கழற்சிக்கொடி. plant. (p.) கழலடி, s. Ankled leg. கழற்காய், s. The fruit of the கழ ற்சி crickles, Guilandina bonducella. கழற்குடம், s. A pot of கழற்சி nuts; i. e. one who teaches not according to the capacity of his pupils, but irregularly, teaching that first which should be taught last. 60)

kīẕ (p. 113) adj. Inferior, base, mean, low, vulgar, degraded, disgraceful, dishonorable, கீழ்மையான. 2. Downward, lower; infernal, கீழான. 3. Eastern, eastward, easterly, கிழக்கு. கீழுதடு, s. The lower lip, அதரம். கீழுலகம்--கீழுலகு, s. The nether worlds, seven in number. (See உலகம்.) 2. Hell, நரகம். கீழோர், s. The mean, the vulgar, கீழ் மக்கள். 2. Out-cast, சண்டாளர். கீழோராயினுந்தாழவுரை. Speak submissively even to inferiors. கீழ்க்கண், s. A look from under the eye-lids, an ogling, indirect or sly look, a glance askance, கீழ்ப்பார்வை. 2. The lower part of the eye, the part below the pupil, கண்ணின்கீழ்ப்பக்கம். கீழ்க்குரல், s. A low tone of voice, அடிக் குரல். 2. [in singing.] Bass, மந்தவொலி. கீழ்சாதி--கீழ்ச்சாதி s. A low caste, தாழ்ந்தசாதி. 2. A person of low origin or obscure birth, கீழ்ப்பிறப்பு. கீழ்த்தரம், s. An inferior kind, degree or class; inferiority, தாழ்வானதரம். கீழ்த்தரக்காரன், s. An inferior a low person. கீழ்த்தொடை, s. The lower part of the thigh. கீழ்போகம், s. [prov.] Cultivation of edible roots. கீழ்ப்பயிர், s. Grain or herbage in the shade or overtopped by another plant; under-plants, அடிப்பயிர். கீழ்ப்பாடு, s. The lower side, கீழ்ப்பக் கம். 2. Subordination, inferiority, அடக் கம். (Little used.) கீழ்ப்பாறை, s. A subterranean cell or cavern, கீழறை. (Rott.) 2. An understratum of rock, கீழிருக்கும்பாறை. கீழ்ப்புறம், s. The lower side, the underside, கீழ்ப்பக்கம். 2. The leeward or the leaning side of a vessel, தாழ்ந்தபக்கம். கீழ்மகன், s. A person of low caste, a mean person, இழிந்தோன். 2. The planet saturn, சனி. கீழ்மக்கள், s. Inferiors, low-caste people, the base, the vulgar, the ignorant, இழிந்தோர். கீழ்மாரி--கீழ்வாரி, s. Rain or thunder in the distance, towards the horizon. கீழ்மாரிகொள்ளுகிறது. It thunders at a distance. கீழ்மாரிகொண்டுமுழங்க, inf. To thunder near the horizon. கீழ்வயிறு, s. The lower part of the belly, abdomen, அடிவயிறு. கீழ்க்கதுவாயளபெடை, s. [in prosody.] One of the eight அளபெடைத்தொடை, in which the first letter of every foot in a line, except the penultimate, is prolonged in sound. கீழ்க்கதுவாயியைபு, s. [in prosody.] A rhyme in which the last letter of every foot of a line, except the second, is the same ஒரியைபுத்தொடை. கீழ்க்கதுவாயெதுகை, s. [in prosody.] A rhyme or தொடை, in which the second letter, of every foot of a line, but the penultimate, is the same, ஓரெதுகைத்தொ டை. கீழ்க்கதுவாய், s. [in prosody.] Rhyming or தொடை in every foot but the penultimate; and in இயைபுத்தொடை, in every foot but the second, கதுவாய்த்தொ டையினொன்று. கீழ்க்கதுவாய்முரண், s. [in prosody.] A rhyme or தொடை, in which the first word in every foot of a line, except the penultimate, has different meanings, முரண் டொடை. கீழ்க்கதுவாய்மோனை, s. [in prosody.] A rhyme or தொடை in which the first letter of every foot of a line, but the penultimate, is the same, ஓர்மோனைத்தொடை. கீழ்மை, v. noun. Lowness, meanness, inferiority, baseness, இழிவு. 2. Submissiveness, humbleness, தாழ்மை. கீழண்டை, s. [vul.] East. கீழைத்தெரு, s. The eastern street. கீழைப்புறம், s. The eastern side, part. கீழ்ச்சீமை, s. the eastern country. கீழ்வாடை, s. The north-east wind. கீழ்விதேகம், s. The eastern Videha country--one of the nine divisions of the known continent. See விதேகம். கீழ்காய்நெல்லி, s. A medicinal plant, கீழாநெல்லி, Phillanthus niruri. கீழ்பால், s. The east, கிழக்கு. கீழ்பூமி, s. The lower or nether parts of the earth, பூமியின்கீழ்ப்புறம். 2. The nether worlds, கீழுலகம். கீழ்ப்பக்கம், s. The east side. 2. The underside. கீழ்வாயிலக்கம், s. Fractional parts or denominations. 2. [modern usage.] Denominator of a fraction--opposed to மேல் வாயிலக்கம், the numerator. கீழ்வாய், s. The chin, மோவாய், சிவு கம். 2. arithmetic.] Vulgar fractions, fractional parts; sometimes fractional denominations, கீழ்வாயிலக்கம். 3. (local) Pudendum muliebre; posteriors, கீழ்த்தா னம். 43)

koḷ (p. 147) --கொள்ளு, கிறேன், கொண் டேன், வேன், கொள்ள, v a. To take, receive with the hand, வாங்கிக்கொள்ள. 2. To contain, hold, comprehend, have, comprise, embrace, அடக்கிக்கொள்ள. 3. To buy, purchase, விலைக்குக்கொள்ள. 4. To accept, approve of, admit, அங்கீகரிக்க. 5. To take a wife, to marry, பெண்கொள்ள. 6. To take --as food, medicine, sleep, rest, &c., உணவு முதலியகொள்ள. 7. To conceive--as in the womb, in the mind or in the heart. 8. To get, to acquire, பெற்றுக்கொள்ள. 9. v. n. To be contained in, அடங்க. As an auxiliary to other verbs, கொள் denotes, continuation, certainly, &c., of the action, and that the fruit of it reverts to the agent-as படித்துக்கொள்ளுகிறான். He continues to study, குதிரையைவாங்கிக்கொண்டேன். I bought a horse for myself. The verb is generally found in composition with other words --as வாங்கிக்கொள்ள, பெண்கொள்ள, உட்கொள்ள, &c., and very rarely in the personal finite forms in common usage, except in the third meaning. கொள்வாருமில்லைகொடுப்பாருமில்லை.... There are none who receive, none who give. கொண்டிருந்துகுலம்பேசுகிறதா? Would it be proper to twit a family after you have taken a wife from it? கொண்டான், s. A husband, புருஷன். 2. A play as கொண்டல். See under கொண் டு, for other words. கொண்டுபோக, inf. To carry, to convey; to take away. கொள்க, [obtative.] May take, accept, or may uderstand. உமதுசித்தத்தின்படிகொள்க. You may take it as you please. கொள்கலம், s. A vessel, a salver, a dish; a receptacle for sandal-paste, or other ointments, or for ornaments, &c., சாந்துமுதலியபெய்கலம். 2. A cup of palm leaf, or bamboo to eat from, பிழர. (சது.) A beggar's dish, இரப்போர்கலம். கொள்கை, v. noun. The act of taking, getting, &c. See, கொள், v. 2. Quality, nature, habit, state, குணம். 3. Liking, fondness, regard, attachment, intimacy, சினேகம். 4. Opinions, tenets, belief, கோ ட்பாடு. 5. Knowledge, instruction, அறிவு. அவருக்குமிவருக்குமிகுந்தகொள்கை. [prov.] They two are very intimate. கிழவியிவனோடேமிகுந்தகொள்கையாயிருக்கிறாள். The old woman is very fond of him. கொள்கொம்பு, s. A prop supporting vines. (R.) கொள்வனை--கொள்வனவு--கொள்வினை, v. noun. Buying, borrowing; taking receiving வியாபாரக்கொள்ளுகை. 2. Marrying a wife, பெண்கொள்ளுகை. கொள்வனைகொடுப்பனை, v. noun. Borrowing and lending. 2. Giving and receiving in marriage. 3. [vul. loc.] Taking, receiving; buying, borrowing, கொள்ளுகை. கொள்விலை--கொள்கிரயம், s. The first or prime cost, the sum paid for a thing exclusive of profit, &c., கொண்டவிலை. 2. [prov.] Purchase, purchased land or property, விலைக்குக்கொண்டது. 3. One of the three species of real property. See சீதனம் and பிதிரார்ச்சிதம். கொள்விலைக்காணி, s. [prov.] Land attained by purchase, as distinguished from lands by dowry and inheritance. கொள்விலைக்காரன், s. The purchaser of land, &c. கொள்வோன், s. One who buys, or one who accepts any thing. 2. (நன்.) a pupil, student, learner, கற்போன். கொள்ள, [adverbially.] While, when-as நான்வரக்கொள்ள, while I was coming. 2. Since, therefore, because, as இருக்கக்கொ ள்ள, since it is so. ஆகக்கொள்ள, in the phrase நாளையவன்வருவானாகக்கொள்ள, he will come tomorrow, therefore, [tarry.] 3. (Rott.) as கொள்க in the phrase கொள் ளாதநோய்கொள்ள, may you be seized with an insupportable disease--a malediction. 4. [prov.] More, further on, in or under --as கொஞ்சங்கொள்ளவார், pour out a little more; also in கொள்ளக்கொடு, insert a lever, or land, further in, further under, &c., or let a pair of scissors or pincers take a good hold; and in கொள்ளப்பிடி, take hold further in measuring cloth. கொளல்வினா, s. [in gram.] One of the six kinds of interrogation, implying a desire to obtain the thing mentioned --as அரிசியுளதோ, have you got any rice? wishing to buy some. கொள்ளல்--கொளல், v. noun. Taking, receiving, obtaining, buying, &c. கொள்ளற்பாடு, [prov.] Estimation, worth, honor, மேன்மை. கொள்ளாதசெய்கை, s. A fragrantly wicked, unbearable act. கொள்ளாதசிறை, s. One assiduous as a slave--spoken of an affectionate, faithful wife, or a dependent. கொள்ளாதபுகழ், s. Unbounded praise. கொள்ளாமை, v. noun. (neg.) Excessiveness transcedency, pre-eminence in good or evil. 2. Disagreement, discordance, enmity, பகை. வாய்கொள்ளாப்பேச்சு. Language not proper to be used. கொள்ளார், s. Haters, enemies, பகை வர். (சது.) இரட்டித்துக்கொள்ள, inf. See இரட் டிக்க. அர்த்தங்கொள்ள, ஆசைகொள்ள, தலைகொள்ள, துயர்கொள்ள, நாட்கொள்ள, நிலைகொள்ள, நீர்கொள் ள, பைத்தியங்கொள்ள, மேற்கொள்ள, வேர்கொள்ள, are some of the compounds. 15)

cā (p. 174) கிறேன், செத்தேன், வேன், சாக, v. n. To die, இறக்க. 2. To perish or be injured --as grain--, &c., கெட. 3. To dry up--as a sore, &c., காய்ந்துபோக. (Sa. Jya.)--Note. சாவ and sometimes சா are used in poetry for சாக. and சாம் for சாகும். அவள்பேரிலேசாகிறான். He is dying (from love) for her. சாவதுபிழைப்பதாயிருக்கிறான். He is dangerously ill. செத்துப்பிழைத்தாயா. Are you just come to life? Spoken of one absent, or inattentive who afterwards asks for an explanation. செத்தவீடு. A funeral-house. கால்கைசெத்துப்போயின. The arms and legs are wearied by walking, &c. சாகக்கொடுக்க, inf. To lose a near relative, to be bereft--used chiefly in expressions of regret, and in lamentations for the dead. சாகக்கொல்ல, inf. To kill, to kill outright. 2. (fig.) To harass, to torment. சாகத்துணிந்தவன், s. One who voluntarily braves death in battle, or by any desperate act. சன்னியாசிகள்பந்தி, s. [R. Catho. usage.] The order of monks. பாலசன்னியாசி, s. One who devotes himself from his youth to ascetic life, lives in celibacy, &c., 2. The pupil of a முனி, muni, முனிசீஷன். 5) *

cīṣaṉ (p. 190) --சீடன், s. (pl. சீஷர்.) Scholar, learner, pupil, மாணாக்கன். 2. Disciple, adherent of a guru, ஞானசீடன். W. p. 847. S'ISHYA. (c.) சீஷபாவனை, s. The real or feigned character of a disciple. சீஷப்பிள்ளை, s. A learner, a pupil, a disciple. 44)

cem (p. 204) adj. Red, straight, beautiful, &c., See செம்மை. செம்பசலை--செம்பசளை, s. A plant. See பசலை. செம்பஞ்சி--செம்பஞ்சு, s. Red cotton. See பஞ்சி. செம்பஞ்சூட்ட, inf. To coat the soles of a lady's feet with red cotton. (p.) செம்படாம், s. Red cloth, red vestments; [ex படாம்.] செம்படிகம், s. Red crystal. (M. Dic.) செம்படை, s. [prov.] Reddishness of hair, &c. (used in jaffna.) செம்பட்டை, s. As செம்படை. (c.) செம்பட்டைத்தலை, s. A red head. செம்பட்டைமயிர்--செம்பட்டமயிர், s. Red or golden hair. செம்பட்டு, s. Red silk, சிவந்தபட்டு. செம்பண்ணை, s. Cock's comb, காவற் பண்ணை. செம்பரத்தை--செவ்வரத்தை, s. The shoe-flower shrub. [loc. சப்பாத்துச்செடி.] செம்பருத்தி, s. The cotton plant with red flowers. செம்பருந்து, s. The red kite with a white neck. (p.) செம்பலகை, s. Brick-stone, செங்கல். (p.) செம்பவளச்சம்பா, s. A kind of reddish rice. செம்பழம், s. [prov.] Fruit turning yellow or red as it ripens. See செங்காய். செம்பாகம், s. A moiety, half, an equal share, சரிபாகம். 2. The natural construction, unforced meaning of a passage, word, &c. 3. A natural, flowing and easy style in writing. See பாகம். காமத்திற்செம்பாகமன்று. In coition, unequal desire of the two. (குறள்.) செம்பாடு, s. [prov.] Red soil. (See செங்காடு.] 2. Any thing soiled or tinged with red earth, செம்மண்ணடைந்தது. செம்பாட்டுத்தரை--செம்பாட்டுமண், s. [prov.] As செம்மண். செம்பாதி, s. An exact half, சரிபாதி. செம்பாம்பு, s. Kéthu the descending node, as the red tail of the dragon, கேது. See செந்நாகம். செம்பரைமீன், s. A kind of fish. செம்பால், s. Blood, இரத்தம். (சது.) Compare சீம்பால். செம்பாளை, s. [prov.] A reddish kind of paddy, ஓர்நெல். செம்பிரால், s. [vul.] The name of a red fish, ஓர்மீன். செம்புளிச்சை, s. A kind of red Hibiscus canabinus. See புளிச்சை. செம்புறைக்கல், s. As செம்பூரான்கல். (R) செம்புலி, s. A tawny colored tiger. செம்புனல், s. Blood; (lit.) red fluid. (p.) செம்பூரான்--செம்பூரம், s. A species of red centiped, See பூரான். செம்பூரான்கல், s. [com. செம்புராங் கல்.] A kind of stone resembling the color of the centiped, laterite. செம்பொடி, s. Red sand or powder, செம்மணல். செம்பொன், s. Fine gold, பொன். 2. One of the kinds of gold, that of reddish color. See பசும்பொன். (p.) செம்பொன்மலை, s. Mount Meru. 2. (R.) A mountain producing copper, செம்புமலை. (p.) செம்மணல், s. Red sand. செம்மணி, s. A ruby, மாணிக்கம். 2. The name of different kinds of red stones--as பதுமராகம், செம்பு, குருவிந்தம், குருந்தக்கல், மாம்சகந்தி. 3. Red beads, சிவப்புமணி. 4. [prov.] One of the circles about the pupils of the eye. செம்மண், s. Red earth, red soil. (c.) செம்மந்தாரை, s. A tree, ஓர்பூமரம். செம்மயிற்கொன்றை--செம்மயிற்கொண் டை, s. A plant, ஓர்பூஞ்செடி. செம்முருங்கை, s. A red species of முருங்கை tree. See முருங்கை. செம்முள்ளி, s. A species of முள்ளி plant, Barleria prionitis, L. செம்மூக்கன், s. [prov.] A species of alligator, ஓர்முதலை. 2. A kind or rat, ஓரெலி. (M. Dic.) செம்மொழி, s. Right words, proper sentiments, good advice, &c. 2. [in philos.] Words in their natural order. செம்மொழிச்சிலேடை, s. [in log.] Ambiguity, a verse allowing two different constructions--as வேதனைக்கூற்றைத்தவிர்க் கும். It will remove many afflictions, or it will remove Brahma (birth) and Yama (death.) செம்மேனி, s. A copper colored body, சிவந்தமேனி. 6)

caicavam (p. 209) s. Youth, juvenility, childhood, pupilage, இளமை. W. p. 857. S'AIS'AVA. (p.) 18) *

tārakai (p. 234) s. Star, நட்சத்திரம். 2. The pupil of the eye, கண்மணி. (Sa. Ta'raka'.) --This retains its Sanscrit pronunciation in its Sanscrit compounds. தாரகாகணம், s. Cluster of stars, நட் சத்திரக்கூட்டம். தாரகாபதி, s. The moon, a ruler of the stars, சந்திரன். தாரகைமாலை, s. A poem which describes the exalted fidelity and chastity of a woman who equals the virtue of அருந்ததி, transformed to a star, ஓர்பிரபந் தம். See பிரபந்தம். 26) *

tārai (p. 234) s. Row, range, line, series, stripe, streak, ஒழுங்கு. (Compare சாரை.) 2. A long trumpet or pipe, எக்காளம். 3. A smaller trumpet, சிறுசின்னம். 4. Way, road, வழி. 5. Heavy rain falling in large drops, மழைத்தாரை. (c.) 6. Stream of water poured on the right hand of the receiver in making grants or donations, also in giving a wife in marriage, &c. (See தத்தம்.) 7. Flowing as water from a pipe and in pencils, as gum from a tree, or as rain; also a course, as the flowing of arrows. the running of a horse or of a stream, பாய்கை. (Sa. D'ha'ra'.) 8. Apple, or pupil of the eye, கண்மணி. (See தாரகை.) 9. Eye, கண். 1. Point, edge; sharp or cutting side of an army, the banner-detachment. கொடிப்படை. 12. The wheel-like weapon, சக் கராயுதம். 13. Tongue, நா. 14. Running in a straight course, நேரோடுகை. 15. Star, விண்மீன். 16. Strength, vigor, force, power, வலி. 17. A wife, மனைவி. (See தாரம்.) 18. Wife of Bhali, வாலியின்மனைவி. 19. Wife of Jupiter, priest of the gods, வியாழன்மனை வி. (See தாரா. Sa.) 2. Cloth, சீலை. (சது.) தாரைதாரையாய்ப்போகிறஎறும்பு. The emmets going in rows. வானத்தில்நீர்த்தாரையிட்டிருக்கிறது. There are in the sky clouds surcharged with rain. தாரைகவணி, s. A very fine kind of striped muslin. (R.) தாரைதாரையாய்மழைபெய்ய, inf. To rain in torrents, to stream down. தாரைதாரையாயோட, inf. To run or gush out in a straight stream. தாரைப்பட்டு, s. Striped silk. தாரையூத, inf. To blow a trumpet. தாரைவார்த்தல், v. noun. Pouring water by a donor, on the right hand of the donee, in making a grant. &c. 2. (fig.) To lose a thing (spoken in grief) (c.) தாரைவார்த்துக்கொடுக்க, inf. To give irrecoverably by pouring water into the hand of the person receiving the gift. தாரைவீச, inf. To cast streams of light, to radiate, ஒளிகால. (p.) கண்ணீர்த்தாரை, s. A flood of tears. 53)

nīlam (p. 277) s. Blue, azure or purple color, நீலநிறம். 2. Blue dye used by dyers, indigo, நீலச்சாயம். 3. Sapphire, ஓரிரத்தினம். (c.) 4. Blackness, கறுப்பு. 5. Darkness, இருள். 6. The blue lotus, as கருங்குவளை. 7. Poison, விஷம். 8. Wind, காற்று. 9. The palmyratree, பனைமரம். 1. One of the nine indications of the clouds. See மேகம். W. p. 484. NEELA. நீலகண்டன், s. Siva, as the azurenecked, சிவன். நீலகண்டி, s. One of four poisonous fangs of a snake. See பல். 2. [fem.] A cruel woman, பொல்லாதவள். நீலகாசம்--நீலமணிகாசம், s. A disease of the eyes, ஓர்நேத்திரகாசம். நீலகிரி, s. The Neilgherrie mountains, in the Coimbatore district, நீலகிரிமலை. 2. One of the eight ranges of mountains dividing the words into nine parts, immediately north of Ilavaratha, or the central division, அஷ்டகிரியிலொன்று. 3. The western mountains behind which the sun is supposed to go round. See கிரி. நீலக்கட்டி, s. Lumps of blue coloring matter made from the indigo plant. நீலக்கண்ணாடி, s. Blue spectacles. நீலக்கத்தரி--நீலவழுதலை, s. A brinjal of a bluish caste. See கத்தரி. நீலக்கல், s. A precious stone, sapphire. நீலக்காக்கட்டான், s. A plant, ஓர்பூடு. நீலக்காலி, s. The indigo plant, as yielding blue dye, as அவுரி. நீலங்கட்ட, inf. To tie up a cloth, except the borders, corners, &c., and dip it in dye, நீலந்தீர. 2. To forge a great lie, பெரும்பொய்கூற. நீலங்கட்டுப்படப்பேசுகிறான். He lies greatly as he speaks. நீலச்சால், s. A blue dye-pot, a jar used in making indigo or dyeing with indigo. நீலந்தீர--நீலந்தோய்க்க, inf. To dye or tinge with blue. நீலபாஷாணம், s. A kind of prepared arsenic. நீலபுஷ்பம், s. A plant, விஷ்ணுகரந்தை. 2. A tree, எட்டிமரம். நீலப்புகார், s. Faint blue in staining cloth. நீலப்புடவை, s. Blue cloth, காங்கு. நீலமணி, s. Sapphire, as நீலக்கல். 2. The pupil of the eye, கண்ணிற்கருமணி. நீலமெடுக்க, inf. To make blue from the Indigo plant. நீலமேனியன், s. Vishnu, விஷ்ணு. நீலம்பற்றவைக்க, inf. To fix the blue i. e. to fabricate a story; said to be necessary for a washerman that the cloths may take the color. நீலம்பாரிக்க, inf. To become bluish as the face, eyes of teeth by poisonous bites; a part hurt by a blow; or an infant by disease, &c., சரீரம்நீலநிறமாக. 2. To be darkened, as the earth in an eclipse caused by the serpent Raku, an eclipse by the other serpent being red. நீலராசாவர்த்தம், s. An inferior kind of diamond which is supposed to ensure good luck to kings who have it, See இராசாவர்த்தம். நீலருத்திரன், s. The azure colored Rudra, the third of the Hindu Triad, ஒருருத்திரன். நீலலோகிதன், s. One of the eleven Rudras. See உருத்திரர். நீலவண்ணன், s. A cloth dyer, சா யக்காரன். நீலவண்ணான், s. A cloth dyer, சா யக்காரன். நீலவருணம், s. Blue dye, நீலநிறம். 2. One of the seven classes of clouds. See மேகம். நீலவழுதலை, s. The purple brinjal. See நீலக்கத்தரி. நீலன், s. Saturn, சனி. 2. One of the monkey chiefs in Rama's army, ஓர்வானரப்படைத்தலைவன். 3. Name of a king, ஓரரசன். 4. A cruel, barbarous man, கொடியன். 5. A merchant of this name, who was killed by நீலி, a devil in the shape of his wife, ஓர்வணிகன். நீலாகாயம், s. The azure sky; [ex ஆ காயம். நீலாஞ்சனம், s. Sulphate of copper, blue vitriol, துருசி. நீலாஞ்சனக்கல், s. Sulphuret of antimony. நீலாம்பரன், s. Balab'hadra, a form of Siva, பலபத்திரன். நீலோற்பலம், s. The dark குவளை flower; [ex உற்பவம், lily.] 270) *

pṭi (p. 291) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To read, to recite, வாசிக்க. (சது.) 2. To learn, to study; to repeat in order, to commit to memory, கற்க. 3. To chant, to sing--as verses, sacred books, dramatic writings, &c., பாட. [ex Sa. Put'ha, to recite or read.] 4. (vul.) To practise, to habituate one's self, to learn or practice an art, பழக (c.) படிக்கக்கள்ளம்பண்ணுதல். v. noun. Playing truant as a scholar. படிக்கும்பிள்ளை, s. A schoolboy, a student. படித்தவன், appel. n. [neg. படியாதவ ன். A learned person. படித்துக்காட்ட, inf. To quote a verse by singing it. 2. To show how a verse should be chanted. 3. To sing and expound. 4. To recite at an exhibition. படித்துக்கொள்ள, inf. To learn, to practise an art. 2. To become a scholar or a proficient. களவுபடித்துக்கொண்டான். He has learned to be unfaithful, or deceptive. படிப்பு, v. noun. Reading, recitation, வாசிப்பு. 2. Learning, study, repetition, instruction, inculcation, கல்வி. 3. Chanting, singing, பாடுகை. 4. [prov.] Scheme, subtlety, contrivance, தந்திரம். படிப்புக்காரர், s. [pl.] Lerned men. 2. [prov.] Persons who attend at a temple for the season to hear the Purana chanted. 3. Cunning, scheming, subtle persons. படிப்பனவு, v. noun. [prov.] Learning, study, படிப்பு. படிப்பனை, s. Learning, study, education, instruction, doctrine, போதனை. 2. Expertness, proficiency, competency, சமர்த்து. 3. [prov.] Craftiness, &c., as படிப்பு. படிப்பாளி, s. A person of learning and eruditin. (c.) படிப்போன், appel. n. A pupil, a scholar, மாணாக்கன். 71) *