alku (p. 27) s. The blade of a weapon or instrument, the top or head of an arrow, ஆயுதத்தினலகு. 2. Weapon, arms in general, ஆயுதப்பொது. 3. Glow worm, மின் மினி. 4. A bird's beak, பறவைமூக்கு. 5. An ear of rice or other grain, பயிர்க்கதிர். 6. Number, calculation, எண். 7. Poetic numbers of feet or syllables, செய்யுளலகு. 8. Cowries, small shells used as signs of numbers in reckoning, பலகறை. 9. Seeds of மகிழ் tree, மகிழம்விதை, Mimusops elengi, L. 1. Grains of paddy, நென்மணி. 11. A broom, a besom, துடைப்பம். (p.) 12. (c.) The mandibles, jaws, கொடிறு. 13. [prov.] Breadth, extension, விசாலம். 14. A weaver's stay or staff to adjust a warp, நெசவுநூற் பாவினலகு. அரணை அலகுதிறக்கிறதில்லை. The eft does not bite, (lit.) does not open its jaws. அலகிட, inf. To reckon, compute, number, கணக்குப்பார்க்க. 2. To measure verse, scan, செய்யுட்கோசையூட்டும்பொருட்ட லகிட. 3. To sweep the sacred precincts of a temple as one of the duties of the சரிதைக்காரன், or religionist of the lowest degree in the Siva system, கோயிலலகிட. அலகுகட்ட, inf. To bind (charm) the mouth of a serpent, a dog, &c. 2. To charm a weapon to prevent its cutting, &c. 3. To settle an account. அலகுகழிக்க, inf. To subtract or deduct a number in reckoning with kernels, seeds, &c. அலகுகிட்டுகை, v. noun. Having the lock-jaw. அலகுகூடை, s. A basket made of twigs closely twisted together, used to draw water. அலகுநிலை, s. The result of a reckoning, as the sum in addition, product in multiplication, &c. அலகுநிறுத்தல், v. noun. Placing a sword upright. This is a ceremony performed in the pagoda of துரோபதை, before the festival in honor to her is commenced. A sword is set up--the point downwards-- on the side of a vessel filled with water, and if it does not move, they think that the ceremony will be attended with success. This is also done in private houses. அலகுபருப்பு, s. A kind of pea. அலகுபனை, s. The long, flat leaved palmyra, Borassus flabelliformis, L. அலகுபாக்கு, s. Betel-nut sliced thin and boiled in water in which its husk has been boiled, giving it a reddish hue. அலகுபோட, inf. To perform a penance, in which the tongue is pierced with an iron wire, strings are drawn through the sides of the loins, or the breast cut with a knife. (c.) அலகுப்பூட்டு, v. noun. Closing the mouth in penance. அலகுவிறைப்பு, v. noun. Becoming cold and stiff as the jaws in childbirth, fits, hunger, &c. வேப்பலகு, s. The rib or small stalk of the leaves of the margosa tree. திருவலகு, s. A broom used in pagodas. சோற்றலகு, s. A sort of rice strainer, made of ribs of palm leaves. 23)

camayam (p. 162) s. A convenient, suitable or proper time; leisure, convenience, opportunity, தருணம். 2. Time, season, occasion, juncture of time; emergency, extremity, காலம். 3. Any religious persuasion, faith or system, மார்க்கம். (c.) W. p. 894. SAMAYA. --Note.. There are twelve principal religious systems, of which six are approved and six rejected by the Saiva sect. 1. உட் சமையம், or the six systems considered orthodox by the Saivas are. 1. வைரவம், making Bhairava supreme. 2. வாமம், regarding the female principle in nature, as the primeval form of deity, and teaching the worship of the generative female organ. 3. காளாமுகம், similar to the வாமம். 4. மாவிரதம், teaching that the deity is a pure spirit. 5. பாசுபதம், similar to மாவிரதம். 6. சைவம், Saivism, which teaches that the deity is both spirit and matter; assuming forms for accomplishing his purposes. II. புறச்சமயம், or the six heterodox systems; viz.:-- 1. உலகாயதம். A species of Atheism regarding sensual gratifications as the chief good, as taught by the atheistical school of Charvaka. 2. புத் தம். Bhuddism, which rejects the notion of a Supreme being, maintains that all material existences proceed from a fortuitous combination of the four primitive elements, (earth, water, fire, and air,) and that mental phenomena are the mere results of organization. It regards Bhudd as a deified teacher and object of worship. 3. சமணம். The Jaina system which is a modification of Bhuddism, and regards Argha as the deified preceptor and object of worship. 4. மீமாஞ்சை. A system that regards Brahm as the soul of the universe. 5. பாஞ்சாரத்திரம். A system taught by Vishnu, during five successive nights. 6. பாட்டாசாரியம். The system of Battacharya whose followers regard the Vedas as god, and consider that virtuous actions of themselves result in felicity. III. Other systems derived from these twelve or in some respects similar to them are very numerous, some of them are கபாலம், சவுத்திராந்திகம், யோகசாரணம், ஆத்துமிகம், வைபாடிகம், நிகண்டவா தம், நையாயிகம், வைசேஷிகம், பதஞ்சலியம், சாங்கியம், சித்தாந்தம், வேதாந்தம், &c. The six orthodox systems among the Vaishnuvas are 1. யாதவம், that of Yádava Misra. 2. மாயாவாதம், that by Sankarachárya. 3. இரணியகர்ப்பம், that by Hiranyagarbha. 4. இராமானுசீயம், that by Rámánuja. 5. பாஸ்கரம், that by Bhaskara. 6. தத்துவவாதம், that by Mádhavácharya. சமயகருமம், s. Rites and duties of religion, மார்க்காசாரம். சமயகாரியம், s. Questions, matters, &c., of theology; religious concerns, subjects, &c. சமயக்கட்டு, s. Religious obligation. See கட்டு. சமயக்கொள்கை--சமயக்கோட்பாடு, s. Religious opinions, tenets, &c. சமயசாத்திரம், s. The theology of a sect. 2. Religious writings or shastras. சமயதீட்சை, s. The ceremony of initiating a disciple in the mantras, &c., peculiar to the sect. See தீட்சை. சமயத்தார், s. The followers of a religious system. சமயங்கடக்க, inf. To transcend all religions--as the supreme being. (p.) சமயநிந்தை, s. Scoffing at religion, profaneness, blasphemy, &c. சமயநிலை, s. The commands, tenets of a religion. 2. Religion as observed, believed, practised, &c., by its professors. சமயநூல், s. The religious writings of a sect. சமயப்பற்று, v. noun. Attachment to a religion. சமயபத்தி, s. Religious devotedness to a creed. சமயபேதம், s. Heresy, heterodoxy. 2. Diversity of religions. 3. Schism. 4. (c.) Unseasonableness. சமயபேதி, s. A heretic. 2. Schismatic. 3. One of another religion. சமயப்போலி, s. A spurious system of religion. (p.) சமயப்போக்கு, v. noun. The substance, scope, &c., of a religion. (Little used.) சமயமதம், s. Bigotry, enthusiasm, conceit in religion. சமயமதங்கொண்டாட, inf. To be enthusiastic, to act the bigot. சமயமானம், s. A natural regard to one's own religion. (c.) 2. (Rott.) Constancy or firmness in a religion. சந்நியாசிக்குஞ் சாதிமானஞ் சமயமானம்விடாது.... The ascetic who has relinquished every thing will not relinquish his caste or sect. சமயவாதம், s. Religious controversy. சமயவாதி, s. A disputant for religion. 2. A professor of religion. சமயாசாரம், s. The rites and ceremonies, of a religion according to a prescribed institute. 2. Religious practice, observance of rites. (c.) சமயாதீதன், s. The supreme Being-as transcending all religions, சமயங்கடந்த கடவுள். (p.) சமயி, s. [com. சமயத்தான்.] A religionist, a sectarian, the follower of any religion, sect, &c., a sectary. (p.) சமயமாயிருக்கையில், [adverbially.] At a particular juncture, in an emergency. சமயங்கடத்த, inf. [prov.] To while away time, to loiter. சமயங்கிடைக்க, inf. To obtain an opportunity. (c.) சமயங்கெட்டவேளை, s. An unseasonable time. (Limited usage.) சமயத்துக்குதவ, inf. To help in an emergency. சமயம்பார்க்க--சமயந்தேட, inf. To watch an opportunity. சமயாசமயம், s. Urgent or pressing occasion, unfavorable opportunity. (c.) தற்சமயம், s. The very juncture or moment. 2. A special opportunity. நற்சமயம், s. A good opportunity. சமயந்தப்பிவந்தான். He came unseasonably. சமயத்திலே கையைவிரித்தான். He refrained from helping in time of need. 2) *

cupāvam (p. 194) s. W. p. 962. SVAB'HA'VA. Nature, natural state, inherent property, or disposition, இயல்பு. 2. Instinet, இயற் கையுணர்வு. 3. Genuineness, reality, உண் மை. 4. Unaffectedness, சுபாவீகம். 5. Sincerity, simplicity, honesty, as oppos. to guile, வஞ்சகமின்மை. 6. Sanity, soberness, as oppos. to derangement, intoxication, மய க்கமின்மை. 7. Good temper or disposition, நற்குணம். (c.) 8. One of the Upanishads, உபநிடதத்தொன்று. இவன்சுத்தஞ்சுபாவமவனைப்போலே. He is like him in every thing. சுபாவமாய்வாங்கினேன். I have really taken. சுபாவகுணம், s. Natural temper, or disposition. சுபாவங்காட்ட, inf. To appear as it is, in its true nature, to show itself. 2. To betray low descent by low actions. (in reproach.) 3. To affect sobriety, &c. to assume or act a character. (c.) சுபாவக்காரன், s. An honest or sincere person--commonly in combination with good. See சுபாவி. சுபாவசுரூபம், s. An image like the original. (p.) சுபாவப்பிரமாணம், s. [in log.] Natural inference, இயற்கையனுமானம். சுபாவப்பேச்சு, s. Simple language, without guile or art. (c.) சுபாவமாயிருக்க, inf. To be natural, artless. சுபாவமானநடக்கை, s. Upright conduct. சுபாவமாய்ப்போக, inf. To become habituated to a thing or action. (c.) சுபாவமாய்ப்பேச, inf. To speak sincerely, soberly, seriously, not in jest. 2. To speak the simple truth without coloring. (c.) சுபாவமுத்தி, s. Absolute bliss, complete salvation, perfect liberation from births and all their attendant evils, as attainable by the ஞானி, or religionist of the highest degree, and as differing from the inferior states of bliss attained by the other three orders, those not being lasting. See சிவபூசையியல்பு. (p.) சுபாவமேரை, s. Moderation, usual manner, way, order, &c, உள்ளபடி. சுபாவவாதம், s. A certain systems of religion, ஓர்சமயநூல். சுபாவி, s. [improp. சுவாகி.] An honest minded, harmless, good natured person; one who speaks and acts sincerely, a simpleton, a weak minded person, சுபாவ குணமுள்ளோன். (c.) 23) *

tācaṉ (p. 232) s. (plu. தாசர்.) A servant, ஊழி யக்காரன். 2. A slave, அடிமை. 3. A religionist of the Vaishnava sect, as தாதன். 4. A fisherman, வலையன். 5. One of the fourth caste, சூத்திரன். W. p. 47. DASA. அடியேன்தாசன். I am your servant. (an address of a disciple to a guru.) தாசர்தங்குலத்துக்கதிபதியளித்ததையல்......The female (Parimalacandi) reared by a chief of the fishermen. (பார.) தாசத்துவம், s. Servitude, bondage, அடிமை. தாசநம்பி, s. As சாத்தாதவன். தாசபாலனம், s. Preservation from servitude. தேவதாசன், s. A servant of deity, a minister. விஷ்ணுதாசன், s. A devotee of Vishnu. 21)

tāṭi (p. 232) s. (a contraction of Sa. Dadhika.) Beard, மோவாய்மயிர். 2. The chin, மோவாய். 3. Dewlap, அலைதாடி. 4. Hanging excrescence under a cock's neck, சேவற்கழுத்திற் றொங்குவது. (c.) தாடியாட்டிப்பார்க்க. To mind no one, to encounter an enemy fearlessly, to brave opposition; (lit.) to shake he beard. தாடிக்காரன், s. One with a long beard. தாடிமுளைத்தல், v. noun. Sprouting of the beard. தாடியன், s. [prov.] An animal with a dewlap. 2. As தாடிக்காரன். தாடிவளர்த்தல், v. noun. Letting the beard grow--as some religionists, or as a husband during his wife's pregnancy. நீண்டதாடி--கொடுங்கைத்தாடி, s. A long beard. குஞ்சுத்தாடி, s. [prov.] A short beard. 37) *

tiyāṉam (p. 238) s. Meditation, contemplation, fixed and undivided attention to an object, யூகிப்பு. 2. Profound and abstract contemplation of the deity, or of an image formed in the mind, தேவசிந்தனை. 3. Contemplation of a religionist in the சரிதை and கிரியை degrees. (See செபத்தியானம்.) 4. The seventh of the eight அங்கயோகம், consisting of restraining or suspending the senses and contemplating Siva, அஷ் டாங்கயோகத்தொன்று. W. p. 448. DHYANA. தியானசமாதி, s. Sitting, as the yogi in deep and silent contemplation, யோ கநிலையிலொன்று. தியானசுலோகங்கள், s. Sanscrit verses describing the form of the deity, used in the daily worship. தியானத்திலிருக்க, inf. To sit engaged in divine contemplation. தியானம்பண்ண--தியானஞ்செய்ய, inf. To meditation on a deity, as the daily worshipper. தியானவான்--தியானி, s. A yogi, யோகி. 2. A contemplator, one who meditates. 114)

pañca (p. 290) --பஞ்சம், adj. Five-fold, ஐந்து. W. p. 493. PANCHAT or PANCHAN. பஞ்சகச்சஞ்சொருக, inf. To tuck up the cloth in five ways. See சொருகு, v. பஞ்சகச்சாயம், s. Five kinds of cakes. பஞ்சகதி, s. The five paces of the horse. See துரககதி. பஞ்சகந்தம், s. The five aromatics. See கந்தம். பஞ்சகம், s. Any thing of five parts. பஞ்சகம்மாளர், s. [also பஞ்சாளர்.] The five castes of mechanics. See கம்மாளர், under கம். பஞ்சகர்த்தாக்கள், s. The five deities, or forms of deity performing operations for the benefit of souls. 1. பிரமா, creator, or evolver of the universe; 2. விட்டுணு, preserver, who furnishes each soul with its allotted portion of jois, and sorrows, as the results of former actions; 3. உருத்திரன், destroyer, reducing souls and worlds to their primitive elements; 4. மகேசுரன், obscurer, darkening the understanding, that the soul may act, and work off its accumulation of moral evil, so as to become ripe for salvation; 5. சதாசிவன், enlightener of illuminator, who imparts divine grace, and prepares the soul for emancipation, and union with the deity. See பஞ்சகிருத்தியம், under கிருத்தியம். பஞ்சகலாத்தானங்கள், s. The five parts of the body touched by the gurus in giving தீட்சை. பஞ்சகலை, s. The five developments of the soul in its beatification are; நிவிர்தி, பிரதிஷ்டை, வித்தை, சாந்தி,சாந்தியாதீதம். (தத்துவ.) பஞ்சகல்யாணி, s. A horse whose feet and forehead are white. See கலியாணி. பஞ்சகன்னியர், s. The five famous women worshipped by females, as able to confer benefits. See கன்னிகை. பஞ்சகாவியம், s. The five ancient classic poems. See காவியம். பஞ்சகிருத்தியம், s. The five operations performed by five பஞசகர்த்தாக்கள். See ஐந் தொழில், கிருத்தியம். பஞ்சகுரோசஎல்லை, s. The distance of five calls of குரோசம், around Benares, within which no foreign religionist, or other unclean person, should come. பஞ்சகோசம், s. The five sheaths of the soul. See கோசம். பஞ்சகோணம், s. A pentagon. See ஐங்கோணம். பஞ்சகோலம், s. The mixture of five spices, சுக்கு, திப்பிலி, திப்பிலிமூலம், செவ்வியம், and சித்திரமூலம்; [ex Kola. pepper.] பஞ்சகௌடம், s. The five divisions of Bengal or the கௌடம் country. See கௌடம். பஞ்சகௌவியம், The five products of the cow, used in ceremonial purifications, viz. milk, curds, ghee, urine and dung, ஆனிடத்தைந்து. பஞ்சகௌவியம்கூட்டித்தெளித்தல். Mixing the five ingredients and sprinkling the the floor, &c.--Note. The same mixture is administered to the woman after child-birth; also sprinkled on the child at the time of purification. பஞ்சகொ?வியப்பிராசினம். Eating the above compound as a purification. பஞ்சசத்தி, s. The five saktis. See சத்தி. பஞ்சசயனம், s. The five kinds of beds. See சயனம். பஞ்சசிகை, s. The five parts of the body which the Shastras forbid to be shaved; the crown of the head, the two eye-brows, and the arms from the elbow to the hand. பஞ்சசுத்தி, s. The five purifications. See சுத்தி. பஞ்சணை, s. [com. for பஞ்சசயனம்.] The five kinds of mattresses, filled with silk-cotton, red cotton, white cotton, hair, or feathers. 2. See பஞ்சு. பஞ்சதந்திரம், s. [in politics.] The five means of accomplishing one's object; 1. மித்திரபேதம், sowing discord among friends; 2. சுகிர்லாபம், associating with equals; 3. சக்திவிக்கிரகம், associating with a foe and ruining him; 4. அர்த்தநாசம், spending one's property to gain an object; 5. அசம்பிரெட்சியம், acting without inquiry, examination, &c. பஞ்சதந்திரக்கதை, s. Panchatantra. பஞ்சதம்--பஞ்சதை, s. Death, dissolution og the five elements of whose aggregate the body consists, மரணம். பஞ்சதரு--பஞ்சதாரு, s. The five trees in Swerga. See ஐந்தரு, தரு. பஞ்சதன்மாத்திரை, s. The five grounds of knowledge by the senses. See தன் மாத்திரை. பஞ்சதாது, s. The five elements, earth, water, fire, air, ether. பஞ்சதாரை, s. (Tel. பசார.) Sugar, சருக்கரை. பஞ்சதிரவிடம், s. The five provinces of Southern India. See திராவிடம். பஞ்சதிரவியம், s. The five productions of the cow used in purification. See கௌவியம். பஞ்சநகம், s. An elephant. 2. A tortoise, ஆமை. W. p. 493. PANCHANAKHA. பஞ்சநகக்கூர்மையோன், s. A tortoise as having five divisions in its claws. பஞ்சநதி, s. The Punjaub having five rivers, as famous for sacred bathing. பஞ்சநிம்பம், s. The five parts of the Neem, or Margosa tree; the flowers fruit, leaves, bark and root; [ex நிம்பம், margosa.] பஞ்சபட்சி, s. The five birds for augury. See பஞ்சபட்சிக்காதல், under காதல். --The letters, அ, இ, உ, எ, and ஒ, are applied to the birds, and the following accidents, உண்டி, feeding, நடை, walking, அரசு, governing, தூக்கம், sleeping, and சாவு; dying. பஞ்சபட்சிக்காதல், s. A treatise on augury. பஞ்சபட்சிவேளை, s. Augury from the eating, sleeping, walking, governing and dying of the five birds, between the full and the new moon. 2. An auspicious hour, ascertained by augury. பஞ்சபர்வங்கள், s. Five religious ceremonial days in each fortnight. பஞ்சபாணம், s. [alsoஐங்கணை.] The five arrows of Kama consisting of five kinds of flowers; வனசம், lotus; 2. குதம், mango; 3. அசோகு, ashoka; 4. முல்லை, jasmine; 5. நீலம், blue water lily. பஞ்சபாணன், s. Kama, the god of love, as armed with the five arrows, காமன். பஞ்சபாணாவஸ்தை, s. The five effects produced by the arrows of Kama; சுப்பிரயோகம், thinking and talking of the person loved; 2. விப்பிரயோகம், sighing and lamenting; 3. சோகம், heat or feverishness, nausea and languishing; 4. மோகம், weeping and bewliderment of the faculties; 5. மரணம், death or suspension of the natural powers. பஞ்சபாணி, s. Parvati, as armed with five arrows, பார்வதி. பஞ்சபாண்டவர், s. [pl.] The five Pandavas. See ஐவர். பஞ்சபாதகம், s. [pl.] [also பஞ்சமாபாதகம்.] The five heinous sins; கொலை, murder; 2. காமம், lust; 3. களவு, theft or fraud; 4. கள்ளுண், drinking intoxicating liquor; 5. குருநிந்தை, abuse of the Guru. (சது) --Some Omit காமம், and others, குருநிந்தை. and give பொய், instead. பஞ்சபாதகன், s. One guilty of the five heinous. 2. One very oppers sive, and unjust, as பஞ்சமாபாதகன். பஞ்சபாத்திரம், s. A kind of vessel of five plates collectively, or made of five metals, used by advanced religionists, to hold water for purification, பஞ்சலோக பாத்திரம். 2. (R.) The centre piece of this vessel. பஞ்சபூதம், s. The five elements; earth, air, fire, water, and ether. பஞ்சபூதஅணு, s. The five atomic bases. See பரமாணு under பரமம். பஞ்சப்பிராணன், s. The five vital airs constituting life--commonly reckoned ten. See வாயு. பஞ்சமகதி, s. Final bliss, liberation from births and absorption in the deity --there being four other states, மோட்சம். பஞ்சமகாயக்கியம், s. The five special sacrifices or oblations. See யாகம்; [ex மகா et யக்கியம்.] பஞ்சமம், s. One of the five musical modes, ஓர்பண். 2. One of the seven musical notes, சத்தசுரத்தொன்று. W. p. 493. PANCHAMA. See நிஷாதம். பஞ்சமலம், s. The five evils attaching to the soul, ஐவகைமலம். பஞ்சமன், s. A low caste man; (lit.) a fifth man, one not belonging to either of the first four castes, ஐந்தாஞ்சாதியான். பஞ்சமாசத்தம், s. The five kinds of musical sounds; also the sources of the sounds. See கருவி. பஞ்சமாபாதகம், s. The five heinous sins, as பஞ்சபாதகம். பஞ்சமாபாதகன், s. A grievous sinner, one quilty of the five heinous crimes, பஞ்சபாதகன். 2. A very oppressive, unjust of cruel man, துஷ்டன். (c) பஞ்சமி, s. The fifth day of the moon, either in her increase or decrease, ஐந் தாந்திதி. 2. The last five of the lunar days; a death occurring on the first of these is portentous of death to five others in the house, or it vicinity; on the second day to four others, &., on which account, if the death occur on the first day, the corpse is carried out through a hole made in the wall, the house is vacated for months, and various ceremonies are performed to appease the incensed goddess, அவிட்டமுத லைந்துநாள், commonly தனிஷ்டபஞ்சமி. 3. The goddess Durga, துற்கை, அவிட்டபஞ்சமி. The last five lunar days, as பஞ்சமி, 2. பஞ்சமிதேவதை--பஞ்சமிப்பேய், s. [prov.] The tutelary deity of the five unlucky days. பஞ்சமியிற்செத்தவீடு, s. A house forsaken in consequence of a death occurring in one of the பஞ்சமி days. 2. பஞ்சமுகாஸ்திரம், s. A five pointed weapon; [ex முகம், et அஸ்திரம்.] பஞ்சமூலம், s. Five kinds of medicinal roots, of which there are two classes. See மூலம். பஞ்சமூலகஷாயம், s. A decoction of five different medicinal roots. See கஷாயம். பஞ்சயாகம்--பஞ்சவெச்சம், s. The five daily sacraments or oblations, as பஞ்சமாகாயக்கியம். See எச்சம். பஞ்சரத்தினம், s. Five precious stones. 2. The name of a treatise, ஓர்பிரபந்தம். பஞ்சராசிகம், s. Rule of five, ஐந்தொ கைவினா. பஞ்சராத்திரம், s. A sect of Vaishnuvas. பஞ்சலக்கணம், s. The five parts of Grammar. See இலக்கணம். பஞ்சலிங்கம், s. The five kinds of Linga, represented by the five elements. See இலிங்கம். பஞ்சலோகம், s. The five simple metals. See உலோகம். 2. A mixture of the five, ஐவகைலோகக்கலப்பு. பஞ்சவர்தூதன், s. Vishnu, once employed as a messenger for the five பஞ்ச வர், or Pandavas, விஷ்ணு. பஞ்சவர்னம், s. The five colors; white, black, red, yellow and green. பஞ்சவர்னக்கிளி, s. The finest species of parrot. See கிளி. பஞ்சவாசம், s. The five aromatics or spices. See பஞ்சகந்தம். பஞ்சவிஷயம், s. The object of the five senses; the whole material world See புலன். பஞ்சாக்கரம்--பஞ்சாக்ஷரம், s. The five lettered incantation, சிவாயநம, which see. பஞ்சாக்கினி, s. The five fires amidst which the devotee performs austerities. one toward each quarter and the sun over-head; or, according to others, a fire in the centre. 2. The five mystic fires in the body, given as இராகம், கோபம், காமம், சடம், தீபனம். Compare தீ. பஞ்சாக்கினிமத்தி, s. The centre of an area in which are five fires, as a place for the performance of austerities. பஞ்சாங்கம், s. An almanac embracing five things; lunar days or phases of the moon, திதி; solar days or week, வாரம்; periods of the asterisms, நட்சத்திரம்; the yogas, யோகம்; and karnas, கரணம்; [ex அங்கம், member, அ becoming ஆ in combination.] பஞ்சாங்கங்கணித்தல்--பஞ்சாங்கம் எ ண்ணுதல், v. noun. Calculating an almanac. பஞ்சாங்கஞ்சொல்லுதல், v. noun. Notifying special days and periods, with the ceremonies to be performed, as the household priest to princes. பஞ்சாங்கதெண்டன்-பஞ்சாங்கநமஸ்கா ரம், s. Prostrating the five members of the body, the feet, hands and head to the earth. Compare சாஷ்டாங்கம். பஞ்சாங்கபலன், s. Astrological results for the year as given in the almanac. பஞ்சாங்கமானியம், s. Land held free by such a brahman for his duty. பஞ்சாங்கவாக்கியம், s. [in Hindu astron.] The table of the moon's given longitudes from apogee and daily motions for two hundred and fortyeight days. பஞ்சாங்குலம், s. The castor-plant whose leaves resemble the five digits, ஆமணக்கு; [ex அங்குலம்.] பஞ்சாசயம், s. The five receptacles in the body are: ஆமாசயம், the stomach; 2. இரத்தசயம், the heart; 3. கர்ப்பாசயம், the womb; 4. சலாசயம், the bladder; 5. மலாசயம், rectum. பஞ்சாக்ஷரம், s. As பஞ்சாக்கரம். பஞ்சாமிர்தம்--பஞ்சாமுதம், s. The five delicacies; milk, curds, ghee, sugar, and honey. (in Wils.) 2. (R.) A mixture of plantains, cocoa kernel, milk, sugar and honey, used in anointing an idol. பஞ்சாமிலம், s. An aggregate of the five acids, jujube. இலந்தை; pomegranate, மாதளை; sorrel, புளியாரை; emblica, நெல்லி, citron, எலுமிச்சை; [ex ஆமிலம்.] W. p. 494. PANCHAMILA. பஞ்சாயுதம், s. The five weapons of Vishnu; the discus, club, chank, bow and sword. 2. [prov.] A gold ornament worn by children or women, on the neck with the tali, bearing in relief the five weapons of Vishnu. It is of two kinds, அரசிலைப்பஞ்சாயுதம், one made in the form of fig-leaf; வட்டப்பஞ்சாயுதம், one in a circular form, ஓராபரணம். பஞ்சாயுதபாணி-பஞ்சாயுதன், s. Vishnu, as bearing the five weapons. பஞ்சார்க்கம், s. Five phenomena of the heavens constantly recurring in connexion with the planets; regarded as exerting planetary influence of an unpropitious character taken into account in astrological computation, viz.: 1. தூமம், smaoke; 2. விதிபாதம், one of twentyseven astrological yogas; 3. வில் or இந்திரவில், rainbow; 4. பரிவேடம், halo; 5. சேது, the descending node. பஞ்சார்க்கதோஷம், s. [in astrol.] Evil influence or result of any of the five அர்்க்கம். பஞ்சாவத்தை, s. The five states of the human intellect. See அவத்தை. பஞ்சாளர், s. [pl.] Mechanics--as பஞ் சகம்மாளர். பஞ்சானனன், s. Siva the five-faced, சிவன்; [ex ஆனனம்.] பஞ்சீகரணம், s. The operation of the five elements in the human body, by the varied union of which, according to the Tatwa philosophy, the different mental and physical actions are performed, பூதங்களாலுண்டானதேகஸ்திதி. பஞ்சேந்திரியம், s. The organs of sense, also of action. See இந்திரியம். 7) *

pāñcarāttiram (p. 307) s. [also பஞ்சராத் திரம்.] A system of the worshippers of Vishnu said to have been taught by him to Brahma in five nights of the deluge, வைஷ்ணவாகமத்திலொன்று. 2. A subdivision of the Vaishnuva system, விட்டுணுசமையத்தி லோர்பகுதி. 3. One of the exterior sects according to the Saivas, சைவத்திற்குப்புறச்ச மயத்தொன்று. See சமயம். பஞ்சராத்திரி--பஞ்சராத்திரிகன், s. A religionist of the பஞ்சராத்திரம் sect. 35) *

puli (p. 327) s. A tiger, or panther, வியாக்கிரம். (compare புல்.) 2. Leo of the Zodiac, சிங் கவிராசி. 3. One of the compound unguents. See சாந்து. (சது.)-- of tigers there are different kinds, கொடிப்புலி, கழுதைப்புலி, சிறுபுலி, சிறுத்தைப்புலி, பெரும்புலி or வேங்கைப்புலி, &c., which see. புலிபோலப்பாய்ந்தான். He pounced [on me] like a tiger. புலிக்குட்டி, s. A tiger's whelp. புலிக்கொடியோன், appel. n. A king of the solar dynasty, (lit.) whose flag was a tiger. புலித்தடுக்கி--புலித்தொடக்கி, s. A prickly shrub, said to obstruct the passage of tiger, C&ae;salpinia. (Rox.) புலித்தோல், s. Tiger's skin, regarded as a pure seat for the strict religionist. 2. (p.) As புலித்தோலுடையோன். புலித்தோலுடையோன், appel. n. Siva, as robed with a tiger's skin, சிவன். புலிநகம், s. A tiger's claw; often put on the neck of a child, as a charm or ornament. புலிநகக்கொன்றை, s. A kind of flower shrub. See கொன்றை. புலிநெய், s. Tiger's fat, as a medicament. புலிப்பனை, s. [prov.] A tiger's den. புலிப்பாய்ச்சல், v. noun. Springing or leaping of a tiger. புலிமுகக்கடுக்கன்--புலிமுகப்பணி, s. A kind of female ear-ornament resembling a tiger's mouth. புலிமுகச்சிலந்தி--புலிமெய்ச்சிலந்தி, s. A tarantula, ஓர்விஷசெந்து. See சிலந்தி. புலியுறுமி, appel. n. [prov.] A kind of drum, sounding like the growl of a tiger, ஓர்பறை. 2. A watchman's rattle, கிறிச் சான். 3. A rattle to scare away birds, புள்ளோட்டுங்கருவி. புலியுறுமுதல், v. noun. Growling of a tiger. புலியூர், s. A name of Chillumbrum, said to be the residence of a Rishi with a tiger's leg, சிதம்பரம். புலியேறு, s. A male tiger, ஆண்புலி. 3)

matam (p. 341) s. High exhileration, joy, களிப்பு. 2. Juice from the male elephant's temples when in rut, மதநீர். 3. Strength, வலி. 4. Pride, arrogance, self-consequence, presumption, recklessness, செருக்கு. 5. Animal or vegetable gluten, essence, juice, சாரம். 6. Passion as one of the eighteen infirmities of the body. See பதினெண்குற் றம். 7. Wantonness, lasciviousness, venerial heat or fury, காமவிகாரம். 8. Richness of land, &c., strength, நிலவளம். 9. Inebriety, intoxication; infatuation; fanaticism, religious frenzy, மயக்கம். W. p. 636. MADA. 1. Opinion, sentiment, கருத்து. 11. Belief, religious tenet; religion, சமயமதம். 12. Consent, சம்மதம். (Sa. Mata.) (சது.) மதகஜம்--மதகயம்--மதயானை, s. A rutting elephant. மதகரி, s. A male elephant, ஆண்யானை. மதங்கொள்ள, inf. To become arrogant, wanton, vain, mettlesome. 2. To become luxuriant or rank. மதச்சுவடு--மதம்பாய்சுவடு, s. An elephant's cheek from which juice flows. மதஸ்தன்--மதத்தன், s. A religionist, a follower of a religious system, சமயத்தான். மதஸ்தாபனம், s. A religious institution. 2. A polemical discussion. மதநீர், s. As மதம், 2. மதபேதம், s. [appel. மதபேதி.] A sect, சமயபேதம். மதமடக்குதல், v. noun. Bringing down or suppressing arrogance, mettle, &c. மதமத்தகம், s. The கஞ்சா plant, bang. (சது.) மதமெடுக்க, inf. To become intoxicated, to grow savage; to be voluptuous. மதமொய், s. An elephant, யானை. (சது.) மதம்பாய்தல், v. noun. Flowing out-as venereal secretions from elephants, sap from trees, or juice from the bodies of bulls, மதநீர்பாய்தல். மதம்பொழிதல், v. noun. Sporting, frolicking, wantoning. மதவெறி, s. Religious frenzy, fanatic zeal, சமயமருள். 2. Intoxication, inebriation, குடிவெறி. 3. Wantonness, voluptuousness, காமவெறி. 4. Arrogance, selfconsequence, அகங்காரம். மதாசாரம்--மதாச்சாரம், s. Religious practice, observance of religious rites, and rules, சமயவொழுக்கம். மதாபிமானி, s. An enthusiast, a religious fanatic; [ex அபிமானி.] மதாமஸ்து, s. Great madness, intoxication; indifference. (Colloq.) மதாமஸ்தன், s. [prov.] A robust, stout, corpulent man. மதானுசாரம், s. [appel. மதானுசாரி.] Observing religious rites; [ex அனுசாரம்.] மதோன்மத்தர், s. [pl.] Persons mad, insane, or intoxicated with vanity, fanaticism, &c., வெறியர்; [ex உன்மத்தர்.] எழுவகைமதம். The seven objects contemplated by an author. For particulars, see நன்னூல். சிவமதம், s. The Saiva system. துருஷ்கமதம்--இஸ்லான்மதம், s. The Mohammedan religion, Islamism. விஷ்ணுமதம், s. The Vaishnuva religion. 59)