arumai (p. 26) s. Rareness, scarceness, scantiness, அபூர்வம். 2. Preciousness, desirableness, pre-eminence. மேன்மை. 3. Difficulty, laboriousness, வருத்தம். 4. Impossibility, unattainableness, கூடாமை. 5. Delicacy, சிறப்பு.--Note. As an adjective, மை is dropped before a consonant with a change of that, when required in combination, and அரு may be changed into அரிய with or without து, or the last vowel may be dropped, and the first lengthened as in ஆருயிர், precious life. அருங்கலைநாயகன், s. Buddha, the lord of eminent sciences, புத்தன். அருங்கலைவினோதன், s. one devoted to learning; one whose time is spent in cultivating the arts and sciences. அருங்கிடை, s. Extreme hunger from long abstinence, &c., பட்டிணி. அருங்கிடைகிடக்க, inf. To be in a starving condition. அருங்கேடன், s. One who is imperishable, who will always prosper. (குறள்.) 2. (c.) A very treacherous man, a profligate wretch. அருங்கோடை, s. Vehement heat. 2. Severe drought. அருஞ்சிறை, s. Rigorous servitude, கடுஞ்சிறை. (Ram.) 2. Hell, நரகம். அருநரகம், s. A cruel hell. அருநிலை, s. Difficult standing said of a ford when impassable. அருநிழல், s. A slight shade. அருநெறி, s. A narrow or difficult way. 2. Gate-way or entrance. அருந்தமிழ், s. Elegant Tamil. அருந்தவம், s. Rigid austerities. அருந்தவர், s. Ascetics. அருந்தூதன், s. A tormentor, one who inflicts pain, வேதனைசெய்வோன். அருமருந்து, s. Nectar, அமிர்தம். In classical works, this in the form அருமருந்தன்னபிள்ளை is contracted to அருமந்த, precious as nectar, as, அருமந்தபிள்ளை. A very dear child, அருமந்ததேர். A very costly chariot. அருமறை, s. The sacred Vedas. Ell. 145. 4. அருமறைக்கொடியோன், s. A name of Dronácharya, the military preceptor of the Pandavas and Kurus, because of the Vedic device on his banner. அருமைப்படுத்த, inf. To make scarce, hard, difficult. 2. To impart reluctantly, make much of. அரும்பண்டம், s. A rare article, choice wares, valuable commodity. அரும்பிணி, s. An incurable disease. (நாலடி.) Ell. 118. அரும்பூட்டு, s. [prov.] A girdle, waist-string, necklace, &c., so short as scarcely to be brought to meet, a string, rope, &c., so short as to be tied with difficulty, a bow-string so short as to be liable to break if brought up too far, any thing too little, too short, too narrow, &c., எட்டாப்பூட்டு. 2. Difficulty in settling a negotiation, agreement, &c., இணக்கக்கூடாமை. 3. Entanglement, ensnarement, மோசத்திலகப்படுகை. 4. Forced connection in language, clauses disconnected or not joined naturally, difficult or unnatural; construction, தொடர்ச்சி யின்மை. சொற்களையரும்பூட்டாய்த் தொடுத்துப்பேசினான். He spoke in an unconnected manner. அரும்பொருள், s. Excellent advice, hard doctrine, a rare or difficult meaning. 2. A choice or precious article. அருவினை, s. A great sin. அருவினைகளைந்து. The five great sins. தெய்வமொருவனென்றேத்தி யொருமித்திருந்தால் அருவினைகளைந்துமறும். The five great sins will be forgiven him who worships the one God with singleness of heart. (கம்பன்.) 5)

aḷvu (p. 33) s. Measure, degree, proportion, quantity, magnitude, size, capacity, bound, limit, compass, number, standard, வரையறை. 2. The proper or required measure, the complement number, size, weight, &c., மட்டு. 3. With உம், it expresses a limited extent of measure, time, distance, &c., as அவ்வளவும், only so far, even so much. 4. Suffixed to participles, it means when, as soon as--as பார்க்குமளவில், as soon as seen. 5. A measure or thing to measure with, அளவுகருவி. There are four kinds of measurement; viz.: 1. எண்ணல், computation. 2. எடுத் தல், weight, measurement by balance. 3. முகத்தல், measurement of capacity--as dry of fluid measure. 4. நீட்டல், measurement of extension, a long measure and land measure.--Some add a fifth தெறித்தல், jerking with finger. இராசா அளவிற்கேறிற்று. It has gone up to (the limit of) the king; i. e. it is too late now to adopt measures to prevent it. காரியத்தளவிலேயொன்றுமில்லை. There is no importance in the thing--it matters not. குலத்தளவேயாகுங்குணம். According to the caste will be the disposition. அவன்வருமளவும். Till he comes. மேகமண்டலமளவும். As high as, or as far as the region of the clouds. என்னளவிலேயிப்படிநடந்தது. It has so happened to me; at least in my case, &c. தன்னளவிலே கொண்டாடிக்கொண்டான். He limited the feast to his own circle. அளவடி, s. A line containing four metrical feet, நாற்சீரால்வருமடி. அளவடிவிருத்தம், s. A விருத்தம் verse of four lines, each of which contains four feet, நேரடிவிருத்தம். அளவழித்தாண்டகம், s. A kind of poem, ஓர்பிரபந்தம். அளவறுக்க, inf. To find out, ascertain a number and decide, வரையறுக்க. அளவற்றது--அளவில்லாதது. appel. n. That which is beyond number, measure, weight, &c. அளவாக, inf. [used adverbially.] Moderately, to a limited extent, according to. அளவிட, inf. To estimate, calculate. 2. To guess, conjecture. 3. To measure, explore, fathom. 4. To investigate, examine, search into. அவனை அளவிடக்கூடாது. One cannot fathom him. அளவிடப்படாத, neg. rel. part. Incomprehensible. அளவிடை, v. noun. Measuring, admeasurement, அளவிடுகை. 2. Estimation, calculation, guess, மதிப்பிடுகை. 3. s. Weight, நிறை. 4. Capacity, extent of one's power. நிருவாகம். சத்துருவையளவிடைபார். Estimate an enemy's power. அளவியற்றாண்டகம், s. A kind of poem. அளவிறக்க, inf. To exceed the measure, the appointed limit, &c., எல் லைகடக்க. 2. To transgress, violate a rule, மீற. 3. To exceed all bounds, be immeasurable, inconceivable, எண்ணிறக்க. அளவிறந்தபொருள், s. Immense property beyond the power of calculation, a thing incomprehensible, a mystery. அளவின்மை, neg. v. noun. Immeasurableness, countlessness, immensity. அளவுகோல், s. A land measurer's rod. அளவுநாழி, s. A stamped measure. அளவுபடுத்த, inf. To measure, ascertain, to limit. அளவெடுக்க, inf. To take a measure, dimensions, &c., of a thing. அவ்வளவு--இவ்வளவு, s. So much, so many. அவ்வளவும், Even so much, only of far, that is all. எவ்வளவு, s. How much, how many. நேற்றளவு. Up to or till yesterday, in the course of yesterday. நேற்றையளவிலேசெய்தியிப்படி. The news were so up to yesterday. இன்றளவும். Until this day, in the course of to-day. 14)

ācciramam (p. 37) s. Hermitage, the residence of an ascetic, முனிவரிருப்பிடம். 2. Religious condition as prescribed especially for the Brahmans, including four degrees or orders, நிலை; viz.: 1. பிரமசாரி யாச்சிரமம், the state or condition of a bachelor, who, from the time of his investment with the sacred cord, is required to tend the sacred fires and to follow his studies under or in the presence of his preceptor. 2. கிரகஸ்தாச்சிரமம், the state of a house-holder, who, from his marriage, must strictly observe his religious duties, maintain the sacred fires, and liberally practise hospitality for the support of the other three orders. 3. வானப்பிரஸ்தாச் சிரமம், the state of an anchorite or recluse, who, with or without his wife, relinquishes domestic life, retires to the desert feeding on leaves, roots and fruits, or on the hospitality of the second order, and continues to perform his daily rites. 4. சன்னியாசியாச்சிரமம், the state of a religious mendicant who performs no rite whatever and lives only on alms, sometimes appearing in a state of nudity. The fourth order embraces four distinctions and each of the others two. See Ellis. Wils. p. 124. ASHRAMA. (p.) ஆச்சிரமி, s. One who belongs to either of the four religious orders. 22) *

iṉi (p. 57) adv. Now, immediately, presently, இப்பொழுது. 2. Henceforth, hereafter, பின்பு. 3. A particle of place, from this limit, onward, இப்பால். (நன்னூல்.) இனிக்கள்ளமில்லை. There is no more injurious, offensive matter, &c., no longer any alloy, spuriousness, &c. இனிக்காரியமில்லை. There is no further business. There is no more hope for him--said of a dying man, &c. இனிநம்மெல்லை. We are now close on our limit; we approach our boundary. இனிப்பிழைக்கிறதா? Can he possibly survive? (he will certainly die). இனிப்பேசு. Now you may speak, there is no longer any restraint. இனிப்போதும். Now there is enough. இனிமேல். Hereafter, at some future time. இனியார்? Who else? இனியாற்றாது. I am unable to proceed further (I am altogether exhausted). இனியெங்கேபோவாய்? Whither will you go next? What further resource is left you? இனியென்னசெய்வாய்? What can you do further? இனிவேண்டாம். It is needed no longer, or no more is required. பண்டறியேன்கூற்றென்பதனையினியறிந்தேன்.... Formerly I knew not, but now I know who Yama is. (குறள்.) 46)

iraṇam (p. 49) s. War, battle, போர். Wils. p. 694. RAN'A. 2. Hatred, enmity, பகை. (p.) 3. A wound, ulcer, sore, புண். இரணகளம், s. A field of battle, போர்க்களம். இரணகெம்பீரம், s. A shout of battle. இரணசுக்கிரன், s. A disease of the eye. இரணசூரன், s. A brave soldier, hero, வீரன். இரணதூரியம், s. A military drum, போர்ப்பறை. Wils. p. 694. RAN'ATOORYA. இரணத்துருவம், s. The longitude of a planet required to be subtracted in astronomical calculations, கிரகபுடத்திற்கழி க்கப்படுவது. இரணத்தொடை, s. One of the five divisions of rhyming--as முரண்டொ டை. See தொடை. இரணபேரி--இரணபேரிகை, s. A battle-drum, யுத்தமுரசு. இரணரங்கம், s. The field of battle, போர்க்களம். 2. The part of an elephant's face between his tusks. Wils. p. 694. RAN'ARANKA. இரணவைத்தியம், s. Surgery, ஆசுர வைத்தியம். இரணவைத்தியன், s. A surgeon. 3)

ilkkṇm (p. 52) --இலட்சணம், s. A mark or spot, அடையாளம். 2. Quality, property;, inherent, natural or distinguishing characteristics, good or estimable qualities, இயல்பு. 3. Appropriate or required properties or perfections--as of the deity, அசாதாரணதருமம். 4. Compound parts, qualities or members, உறுப்புகள். 5. Elegance, symmetry, being well proportioned or formed, comeliness, decency, beauty, சிறப்பு. 6. Philology, grammar, இலக்கியத்தினமைதி, embracing five parts, பஞ்சலக்கணம்; viz.: 1. எழுத்திலக்கணம், orthography or the nature and powers of letters with the changes that occur in the construction and combination of words. 2. சொல்லிலக்கணம், etymology or the nature, properties and use of words. 3. பொருளிலக்கணம், properties of things, (1. அகப்பொருள். 2. புறப்பொருள்.) 4. யாப்பிலக் கணம், prosody. 5. அணியிலக்கணம், rhetoric. இலக்கணச்சாட்சி, s. Grammatical authority. இலக்கணச்சிதைவு, s. The change of a word from its original form, including syncope, elision, augmentation, &c., grammatical anomaly, இலக்கணவழு. இலக்கணச்சுழி, s. A lucky curve or curvature in the lines of the body, in the hair of horses, &c., நற்சுழி. இலக்கணச்சொல், s. Proper words or words in their natural state--the first of the six classes. See வழக்கு. இலக்கணநூல், s. Grammar, a treatise on grammar or philology. இலக்கணப்போலி, s. Words resembling இலக்கணச்சொல்--being compound words with the natural order reserved, words usual but not elegant. See வழக்கு. இலக்கணவழக்கு, s. The grammatical use of a word, அறுவகைவழக்கினுளொன்று. இலக்கணவழு, s. A deviation from grammatical rule, a solecism. இலக்கணவிலக்கியம், s. Grammatical works and classical writings as cognate branches of learning--distinguished from others. இலக்கணவிளக்கம், s. A work on Tamil grammar, இயற்றமிழ்நூலிலொன்று. இலக்கணவிளக்கச்சூறாவளி, s. A treatise on Tamil grammar written in confutation of the above. இலக்கணி, s. A grammarian, இயற்றமிழாசிரியன். 16) *

uṭai (p. 59) s. Wealth, செல்வம். 2. Owning, belonging to, being owned, possessed, உடைமை. This word is conjugated as a symbolic verb, in the various inflections of which, or in the abstract form உடைமை, it chiefly obtains; when used as a qualifying prefix in its simple form, except as a participle, it requires the reduplication of the hard letters. பாட்டுடைத்தலைவன், s. The patron of a poem to whom it is addressed. 2. The hero of a poem. உடைப்பெருஞ்செல்வர், s. Those possessed of great wealth. உடைத்து. Third person sing. neut. of a symbolic verb often used appellatively with ஆகுதல். It has, possesses, belongs to, is subject to. இது அவற்குடைத்து. This belongs to him. மகிமையுடைத்தானமோட்சம். Glorious bliss. அச்சாணியன்னாருடைத்து. (The world) possessing persons as important (to society) as the linch pin is to a chariot. (குறள்.) யாக்கைஅழிவுடைத்தாயிருக்கின்றது. The body is perishable. உடைத்தானவன், s. A proprietor, possessor, one subject to.--Note. This form, though a solecism, is allowed. உடைய. The participle of the verb, (1) used as a form of the sixth or possessive case, ஆறாம்வேற்றுமைச்சொல்லுரு பு--as என்னுடையபொருள், my property. 2. Affixed to nouns it governs the accusative case expressed or understood--as மரத்தையுடையவன், the owner of the tree. Sometimes it is annexed to the dative --as பொருளுக்குடையவன், an heir. என்னுடையது. It is mine. மணமுடையபூ, s. A fragrant flower. மரத்தினுடையகொம்பு, s. The branch of a tree. உடையவன்--உடையான், (third pers. masc. sing.) He has, he possesses, (often used appellatively). 2. appel. n. He who has, he who possesses. (a) the owner, the possessor, (b) the Supreme Being, (c) a rich man, (d) a king, a lord, (e) the master of the house. உடையார், s. The rich, the wealthy, the opulent. 2. [prov.] A district officer. 3. A title among some tribes of Hindus. உடையார்முன்னில்லார்போல். Like the poor in the presence of the wealthy. ஆஸ்திக்குடையவன், s. An heir. மண்ணுடையான், s. A potter, குயவன். ஆஸ்தியுடையவன், s. A proprietor. ஊருடையார், s. A district officer, a registrar of land, &c. வீட்டுடையான், s. The master of a house, the husband. 99)

upa (p. 61) . A Sanscrit prefix implying that which is secondary, auxiliary, near by, over, together with, less &c., ஒருபசர்க்கை. Wils. p. 152. UPA. உபகசிதம், s. Laughter, சிரிப்பு. Wils. p. 159. UPAHASITA. உபகதை, s. An ancient anecdote or story told in proof or illustration of a subject, கிளைக்கதை. உபகந்தம், s. Perfume, வாசனை. Wils. p. 153. UPAGANTH'A. உபகரணம், s. Implements, means, materials, apparatus, துணைக்கருவி. 2. Things required for a sacrifice--as grain, ghee, fuel, &c., எத்தினங்கள். 3. Insignia of royalty, அரசசின்னம். Wils. p. 152. UPAKARAN'A. உண்டிமருந்தோடுறையுளுபகரணங்கொண்டுய்த்த னான்காவதம். Furnishing food, physic, lodging and all needful aid to the devout forms the four special duties of the householder. (அருங்கலச்செப்பு.) பூசோபகரணம், s. Things necessary for performing a puja. உபகாசம், s. Ridicule, பரிகாசம். Wils. p. 16. UPAHASA. உபகாரம், s. [opp. to அபகாரம்.] Favor, kindness, benefit, assistance, சகா யம். 2. Use, advantage, உதவி. 3. Protection, patronage, ஆதரிப்பு. Wils. p. 152. UPAKARA. 4. Wils. P. 159. UPAHARA. A donation, a present, a gift, a benefaction, a contribution, ஈகை. உபகாரவபகாரங்களிரண்டுமில்லாதவன். A useless person, one who does neither good nor evil. உபகரிக்க, inf. To render aid, do a kindness, to benefit, favor, help, assist, patronize, உதவ. 2. To bestow, grant, உபகாரஞ்செய்ய. 3. To exercise benevolence--as the deity to souls, தயைசெய்ய. 4. To be affable, polite, obliging, civil, உபசாரஞ்செய்ய. உபகாரகன்--உபகாரன் s. A friend, a supporter, a benefactor, a donor, a liberal person. Wils. p. 152. UPAKARAKA. உபகாரஞ்செய்ய--உபகாரம்பண் ண, inf. To favor, benefit, succor. உபகாரி, s. (mas. or fem.) A benefactor or benefactress, one who gives liberally. 2. An obliging person. லோகோபகாரம், s. Favor or benefit done to the world. பிரதியுபகாரம், s. A favor in return, a recompense. கையுபகாரம், s. Aid by means of the hand--as lending a hand. வாயுபகாரம், s. Aid or help by means of speech--a word in season. பரோபகாரம், s. Favor or benefit to others, philanthropy. Wils. p. 515. PAROPAKARIN. ஜனோபகாரம், s. Favor to mankind in general, philanthropy. உபகிருதம்--உபகிருதி, s. Help, aid, favor, உதவுகை. Wils. p. 153. UPAKRITA and UPAKRITI. உபகேசி, s. Parvati, பார்ப்பதி. (p.) உபக்கிரமம், s. Beginning, ஆரம் பம். Wils. p. 153. UPAKRAMAM. உபக்கிரமிக்க, inf. To begin, ஆ ரம்பிக்க. உபசங்காரம், s. Reduction to original elements--as when the deity destroys the world, &c., அழிக்கை. 2. [in logic.] Refutation, ஆட்சேபம். 3. Excluding, விலக்குதல். Wils. p. 158. UPASUMHARA. உபசத்தி, s. Union, meeting, ஐக் கம். 2. Service, உதவி. 3. Donation, ஈகை. Wils. p. 158. UPASATTI. உபசமனம், s. Tranquillity, cessation from external actions for the purpose of silent contemplations, அமைவு. Wils. p. 158. UPASHAMA. உபசரணை, s. Civility, compliment, reverence, respect, politeness, உப சாரம். உபசரணைபண்ண, inf. To show civility, respect, &c. உபசருக்கம்--உபசர்க்கம்--உபசர் க்கை, s. A Sanscrit auxiliary prefix, forming a component part of a word, வடமொழிமுதனிலையடை--as பிர in பிரசங்கம், உப in உபசாரம், &c. Wils. p. 159. UPASARGA. உபசாந்தம்--உபசாந்தி, s. Calmness, tranquillity, alleviation, mitigation, அமைவு. Wils. p. 158. UPASHANTA and UPASHANTI. 2. Kindness, mildness, gentleness, தயை. 3. Freedom from the power and agitation of the passions, the calmness of the mind of the ascetic, விருப்புவெறுப்பின்மை. வியாதியுபசாந்தமாயிற்று. The disease is become milder. வியாதிக்குபசாந்திசெய்யவேண்டும். A remedy must be applied to mitigate the disease. உபசாந்தமானமருந்து, s. A mild medicine. 2. A medicine calculated to mitigate a disease, also an anodyne. உபசாபம், s. Disunion, வேறுபாடு. 2. Treachery, treason, துரோகம். Wils. p. 154. UPAJAPA. உபசாரகன்--உபசாரன்--உபசாரி, s. A polite person, உபசரிப்பவன். உபசாரம், s. Civility, politeness, urbanity, attention to a guest, affability, blandness, மரியாதை. 2. Salutation, compliment, obeisance, complaisance, வாழ்த்து. 3. Reverence, homage, acts of worship, duty, வழிபாடு. 4. A present, உபகாரம். 5. External honors done to a deity or holy person, including sixteen kinds, சோடசோ பசாரம், viz.: 1. தூபம், burning incense. 2. தீபம், placing lamps (before an idol). 3. நைவேத்தியம், eatables. 4. தாம்பூலம், betel and nut. 5. சந்தனம், sandal wood, &c. for anointing. 6. புட்பம், strewing flowers. 7. கர்ப்பூரம், camphor. 8. சலம், water for the feet, &c. 9. எண்ணெய், oil. 1. கண்ணாடி, mirrors. 11. சாமரை, hair fans. 12. குடை, umbrella. 13. கொடி, flags. 14. விசிறி, fans. 15. ஆல வட்டம், large circular fans. 16. வத்திரம், cloths. Wils. p. 153. UPACHARA. உபசரிக்க, inf. To compliment, show respect, to receive and wait on with marks of attention, treat with civility, உபசாரஞ்செய்ய. 2. to make obeisance, மரியாதைபண்ண. 3. To reverence a deity, perform service--as strewing flowers before idols or holy persons, வழிபட. உபசாரஞ்செய்ய--உபசாரம்பண் ண, inf. To treat with civility. உபசாரஞ்சொல்ல, inf. To give compliments, pay respects, to salute. உபசாரப்பணிவிடை, s. Civility, attention, obeisance. உபசாரமறியாதவன், s. A rude, unpolite, uncivil man. உபசாரவசனம், s. Obliging discourse, words spoken in compliment. உபசாரவந்தனம், s. Civilities and obeisance. 27)

uy (p. 63) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To put in motion, cause to go, discharge, let go, let fly, send, emit, cast, throw, செலுத்த. 2. To ride, drive a carriage, &c., வாகனமூர. 3. To effect, accomplish, bring about, collect, gather together, காரியத்தைமுடிக்க. 4. To carry on, conduct literally, or morally, lead an army, &c., to manage, guide, direct, influence, operate, நடத்த. 5. To place, put in, shoot in, throw or cast in, plunge into, அமிழ்த்த. 6. To cause to arrive at, சேர்க்க. 7. To place, வைக்க. 8. To enjoy, experience, அனுபவிக்க. (p.) (குறள்.) உய்த்துச்சொரியினும்போகாதம. That which is apportioned by fate, though rejected, will not leave. (p.) (குறள்.) காதலகாதலறியாமையுய்க்கிற்பின். If (a king) enjoy the objects of his desire, (his foes) being unacquainted with those desires-(குறள்.) உய்த்துணர, inf. To discern, to distinguish, exercise thought, &c., ஆ ராய்ந்தறிய. உய்த்துணரவைப்பு, s. The use of such terms, descriptions, or definitions in a written work, as may require the exercise of thought, reference to other parts, &c., in order to comprehend them, ஆராய்ந்தறியவைக்கை--one of the thirty-two உத்தி in நன்னூல். உய்த்தலில்பொருண்மை, s. Poetry composed in such terms only as are necessary to express the author's meaning, கருதியபொருள்தோன்றப்பாடப்படுவது. உய்ப்பு, v. noun. Discharging, emission, accomplishment, &c., including all the meanings of the verb, உய்க் கை. 25)

ūttai (p. 70) s. Filth connected with the teeth, body, &c., excrement, excretion, &c.; any ceremonial uncleanness especially from catamenia, சரீரவழுக்கு. 2. Filth in general, dirt, foulness, stain, tarnish, அழுக்கு. 3. (p.) Butcher's meat, flesh, fish, ஊன். ஊத்தைக்குவிளாங்காய்சேர்ந்தாற்போலிருக்கிறது... The union of a person with another as bad as himself is like eating wood apple with unclean teeth. ஊத்தைபோகக்குளித்தவனுமில்லைப்பசிபோகத்தின் றவனுமில்லை. None washes himself so as not to require it again, nor does any one eat so as not to hunger again. ஊத்தைகுடியன், s. A kind of goblin, ஓர்பிசாசு. ஊத்தைச்சீலை, s. Menstruous cloth, சூதகச்சீலை. 2. Dirty cloth, or clothes, அழுக்குச்சீலை. ஊத்தைதாங்க, inf. To bear dirt, &c.--as cloth without showing it. ஊத்தைதேய்க்க--ஊத்தைபுரட்ட, inf. To rub the body in bathing. ஊத்தைநாறி, s. A dirty slut, துர்க்கந்தமுடையவள். [vul.] 2. A tree, பீ நாறி. ஊத்தைபுரள, inf. To be dirtied-as clothes, &c. ஊத்தைப்பல்லன், s. A man with dirty teeth. ஊத்தைப்பாண்டம், s. An unclean vessel, அழுக்குப்பாத்திரம். 2. (Met.) The body, உடல். ஊத்தைப்பிணம், s. A putrid corpse or carcass, நாறியபிணம். 2. The vile body (as spoken of by ascetics, &c.), உடம்பு. ஊத்தைப்பிணமாய்நாறுகிறது. It stinks like a corpse. ஊத்தையெடுக்க, inf. To remove the tarnish from jewels, a stain from a silk or other cloth. 2)

ūr (p. 70) s. A country, a village, town, or city, புரம். ஊரறிந்தபார்ப்பான். A brahman who knows the whole country or town; i. e. a person competent for business. ஊருடன்கூடிவாழ். Prosper in the society of your fellow citizens. ஊரோடேபோய்ச்சேர்ந்தான். He arrived at home. ஊரன், s. The chief of an agricultural district, மருதத்தலைவன். (p.) ஊரவர்கள்--ஊரார், s. Inhabitants of a village, town, country, &c. 2. Others, strangers, not one's own people, அன்னியர்.--Used adjectively, the ர் is often dropped--as ஊராகாரியம், others' affairs; ஊராசொத்து, others' property; ஊ ராகாணி, others' land. ஊராருடைமைக்குப்பேராசைகொள்ளுதல்..... Coveting other men's property-துஷ்டப்பிள்ளைக்குஊரார்புத்திசொல்லுவார்கள்... An unruly child will be chastized by the magistrates. ஊரார்கையிற்கொடுக்க, inf. To deliver into another man's hand. ஊராளி, s. The ruler, magistrate, or headman of a district, ஊரதிகாரி. ஊரிலிகம்பலை, s. [prop. ஊர்கலி கம்பலை.] A village quarrel, tumult, &c. ஊரின்னிசை, s. A poem concerning the heroes of a town, or country, ஓர்பிரபந்தம். See பிரபந்தம். ஊருக்குப்போக, inf. To go to a town, to go on a journey. ஊருணி, s. A public tank accessible to all in the town, ஊரடுத்தகுளம். ஊருணிநீர்நிறைந்தற்றேயுலகவாம்பேரறிவாளன் றிரு. The wealth of one possessing great wisdom, and who is much liked by the public is like a tank filled with water to which all have access. ஊரெழுச்சி, s. Rising of citizens to present complaints to the authorities; also insurrection, ஊர்க்கலகம். ஊர்கூடுதல், v. noun. Assembling --as citizens. ஊர்கூடிச்செக்குத்தள்ளவேண்டுமா? Is it necessary that the whole city come together to turn the oilman's press? i. e. a trifling matter does not require a concourse of people. ஊர்கோலம்வர--ஊர்வலம்வர, inf. To pass about as a nuptial procession, first to the right as being auspicious, கிராமப்பிரதட்சணம்வர. ஊர்க்கதை, s. Rumor, countrytalk, ஊர்ப்பேச்சு. 2. Unfounded reports, slander, defamation, பொய்ச்செய்தி. 3. A wild, romantic story, வீண்செய்தி. ஊர்க்கலகம், s. A village quarrel, ஊரிலுண்டாகுங்கலகம். 2. A general insurrection, இராசதுரோகமானகலகம். ஊர்க்காறுபாறு, s. The affairs of a place, public affairs, ஊர்க்காரியம். 2. Management of public affairs, ஊர்விசாரிப்பு. 3. Meddling with other's affairs, அன்னி யருடையகாரியவிசாரிப்பு. ஊர்க்குருவி, s. A sparrow, அ டைக்கலக்குருவி. உயரப்பறந்தாலுமூர்க்குருவிபருந்தாமா? Though a sparrow soars high, will it become a kite? ஊர்க்கொள்ளை, s. Devastation by an invading army. 2. Extortion by a headman, &c. 3. Epidemic, or other public calamities, ஊழிநோய். ஊர்த்தலைமை, s. Headship over the district. 2. A chief or superior person in a district. 3. The headman of a district. ஊர்நேரிசை, s. A poem in the நேரிசைவெண்பா incorporated with the name of the hero's town, ஓர்பிரபந்தம். ஊர்ப்பகை, s. Public hatred, general dislike. 2. Hatred of one's own country. ஊருடன்பகைக்கில்வேருடன்கெடும். One who lives contentiously with his fellow citizens shall be rooted out. (ஔவை.) ஊர்ப்பழி, s. Public censure, or blame, ஊர்நிந்தை. ஊர்ப்பாடு, s. Others' affairs-spoken of one inattentive to his own, அன்னியருடையகாரியம். ஊர்ப்புகைச்சல், s. The appearance of smoke at a distance--regarded as a calamitous omen. 2. Countrytalk, rumor, groundless report. ஊர்ப்புரட்டு, s. A great conspiracy, a monstrous fabrication of falsehood, in which one leads and takes others with him. 2. A gross falsehood. ஊர்ப்புரளி, s. Sedition, insurrection, a general commotion, ஊர்க்கலகம். ஊர்மனை, s. Habitations, a place inhabited as distinguished from a desert. ஊர்மன்று, s. A public hall, ஊரம் பலம். ஊர்வெண்பா, s. The வெண்பா of the town--a poem consisting of ten வெண்பா, in praise of a town, ஓர்பிரபந்தம். பேரூர், s. A large town. சிற்றூர், s. A small town. 2. The name of a village. 19)

eccm (p. 73) s. Deficiency, defect, lack, குறைபாடு. 2. Remainder, remnant, சேஷம். 3. Orts, remains of food, whatever has come in contact with the mouth. spittle, &c., being deemed defiled, எச்சில். 4. Posterity, offspring, சந்ததி. 5. The dung of birds, fowls, wall-lizards, &c., பறவைமுதலி யவற்றின்மலம். 6. An elliptical, or unfinished word, sentence, பெயரெச்சமுதலியன; [ex எஞ்சு.] (p.) எச்சத்தாற்காணப்படும். (Their deeds) will be manifest in their posterity; i. e. in the prosperity, or adversity of their offspring. எச்சமிட, inf. To discharge excrement--as birds, &c., பறவைமலம்விசர்ச் சிக்க. பகையெச்சம். s. Suppressed anger. தீயெச்சம், s. The remainder of fire--as, வினைபகையென்றிரண்டினெச்சம், நினை யுங்காற்றீயெச்சம்போலத்தெறும், (Warlike) deeds which are not pushed to extremity (in the destruction of a foe) and hatred which is not executed but suppressed, will destroy like fire unextinguished. (குறள்.) நோயெச்சம், s. A reduced disease, the remains of a disease. ஈரெச்சம், s. In Grammar, the two classes of unfinished words. I. பெயரெச் சம் or participles, lit. words which require nouns to complete them. These embrace two classes, viz.: (1.) தெரிநிலை ப்பெயரெச்சம், or the participle of the common verb--as, வந்தமகன், the man who came; வருகின்றமகன், the man who comes; வரும்பிள்ளை, the child that will come. (2.) குறிப்புப்பெயரெச்சம் or பெயரெச்சக்குறிப்பு, the participle of the symbolic verb, which always ends in அ and often has the force of an adjective--as கரியகுதிரை, a black horse; கடுங்கண்ணகுதிரை, a fierceeyed horse, or a fierce horse; பொன்னகு திரை. a gold-like horse; அமர்முகத்தகுதிரை, a horse in the front of a battle; மூவிலைய வேல், a three-forked dart, a trident. II. வினையெச்சம், unfinished verbs, or such forms of the verb as require other terminate verbs, &c., to complete the sense. (1.) தெரிநிலைவினையெச்சம். In the past, it is called by Beschi, a gerund; there are five varieties; i. e. (1.) செய்து, பண்ணி, நிறீஇ for நிறுவி or நிறுத்தி; வளைஇ for வளைந்து or வளைத்து; இரீஇ for இருந்து or இருத்தி; கூய் for கூவி. (2.) செய்பு. (3.) செய்யா. (4.) செய்யூ. (5.) செய்தென--Notes. The first is the most common, and the only kind found in colloquial use. 2. The present, or infinitive, செய or செய்ய. 3. The future comprising six varieties. 1. செயின், செய்யின், செயில், செய்யில், செய்கில், these are all future subjunctive forms. 2. செய்யிய. 3. செய்யியர். 4. செய்வான். 5. செய்பாக்கு. 6. உண்பான், this termination occurs after a nasal only. The last five are equivalent to the infinitive, &c., they may be rendered by that with the potential of the verb, as given in நன்னூல். A few may be added: 1. செய் தால், the common subjunctive of the past, but often used for the future. 2. செய்தக்கால். 3. செய்தக்கடை, past or future subjunctives. 4. செய்தலும், காண்டலும். 5. செய்தலோடும், implying when, or as soon as. 6. ஏல், a contraction of எனில், is, in poetry, added to any finite verb to form the subjunctive--as உண்ணுமேல், உண்ணுமெனில். 2. வினையெச்சக்குறிப்பு or குறிப்புவினையெச்சம், gerund of symbolic verbs; of these there are but two, இன்றி and அன்றி from இல் and அல், these symbolic verbs being redundant. சொல்லெச் சம், elliptical, or incomplete words, or classes, ten in number. 1. பெயரெச்சம், participles as given above. 2. வினையெச் சம், unfinished forms of the verb. (See above.) 3. உம்மையெச்சம், a sentence in which a second உம் and its adjunct are understood--as, சாத்தனும்வந்தான், Sattan also is come, implying that others are come or expected. 4. சொல்லெச்சம், a clause in which சொல்லல் is understood --as, என்றார் for என்றுசொன்னார். 5. பிரிநிலை யெச்சம், a clause in which an exception of persons, or things is implied, see ஏ and ஓ--as, அவனேகொண்டான், he bought it, implying that others did not. 6. எனவெனெச்சம், a clause in which a verb, or a noun is required after என--as, கடலொல்லெனவொலித்தது, the sea roared with the sound of ஒல். 7. ஒழியிசையெச்சம், a clause in which a counterpart is understood--as உண்ணுதற்கோவந்தான், was it to eat that he came (implying that his object was otherwise)? 8. எதிர்மறை யெச்சம், the ellipsis of a negative, or denial--as அவனோகொண்டான், Was it he that bought it (implying a negative answer). 9. இசையெச்சம், ellipsis generally comprising two or more words, such as are not found in the above--as நின்னையா னகன்றாற்றுவனோ, Can I endure separation from you (indicating an affectionate attachment to the party addressed)? 1. குறிப்பெச்சம், symbolic terms, contractions, abbreviations, &c., comprising several kinds. (See குறிப்பு.) There is another form called முற்றெச்சம், a finite verb used in the place of a gerund--as உண்டான்வந்தான் for உண்டுவந்தான், eating he came. எச்சமிட, inf. To befoul, to soil with dung--spoken of birds. எச்சவனுமானம், s. Inference of a past cause from a present effect. See அநுமானம். எச்சவாய், s. [vul.] The sphincter of the anus, the podex, குதம். அட்டவெச்சம், s. The eight defects in the human body; i. e. 1. சிதடு or குருடு, blindness. 2. ஊமை, dumbness. 3. செவிடு, deafness. 4. கூன், crookedness of the back. 5. குறள், dwarfness. 6. முடம், lameness. (சது.) (in பிங்கலந்தை and திவாகரம், யகண், மா, hermaphroditism). 7. உறுப்புமயக்கம், a monstrous birth either by redundancy, defect, or misplacing of the members, &c. 8. உறுப்பில்பிண்டம், a shapeless production, or a birth with the features not properly developed. 23)

eḷimai (p. 75) s. Despicableness, meanness, lowness of rank, circumstances, character, &c., நீசத்துவம். 2. Pitiableness, exciting compassion, இரங்கப்படத்தக்கதன்மை. 3. Weakness, பலவீனம். 4. Easiness, facility, being easy to effect, acquire, attain, endure, to be understood; easiness of access, எளிது. 5. Solitariness, தனிமை; [ex எள்.] எளிஞர்--எளியர்--எளியார்--எளி யோர், s. The low, mean, destitute, the poor, தரித்திரர். எளிதரவு, [impr. for. எளிவரல்.] Indigence, poverty, despicableness, cringing, தரித்திரம். 2. Lowness, humility, தாழ்மை. எளிது, s. [impr. எளிசு.] Being easy of execution, acquisition, &c., இலேசு. எளிதானகாரியம், s. A trifling thing, a trivial affair, a thing easily understood. எளியகுடி, s. Poor, destitute inhabitants. 2. A family low in rank. எளியகொடை, s. Unworthy gifts, presents unsuitable to the persons to whom they are made. எளியது, s. That which is despicable, low trifling, &c., எளிமையானது. எளியவன்--எளியன், s. A man of low caste, a person poor, destitute, mean, &c. எளியவன்பெண்டாட்டியெல்லாருக்கும்மைத்துன ச்சி. The wife of a poor man is free of access to every body. எளியாரைவலியார்கேட்பின் வலியாரைத்தெய்வங் கேட்கும். If the powerful oppress the weak, the deity will require it of them. எளியவிலை, s. Low price. எளியவேலை, s. Low, menial work. கைக்கெளியது, s. That which is portable, small, easily carried, stolen, secreted, managed, as a child, &c. தாளையேதரமறிகிலாதெமக்கெளிதருசிவப்பிரகாசன். The guru (Sivaprakasa) who readily admits us to his feet; i. e., he is ready to grant our desires (சத.) 24)

ēṭu (p. 78) s. The petals of a flower, பூவி தழ். 2. (சது.) The eye-lids, கண்ணிமை. 3. (c.) Cream, பாலேடு. 4. The leaves of the palmyra or talipet tree, பனையோலை. 5. The leaf of a book, கோத்தவேடு. 6. An ola book, ஏட்டுப்புஸ்தகம். ஏட்டிலேகயிறுசாத்துதல். Putting the string between the leaves of a book and noticing the passage on which it lies, to ascertain one's luck, determine one's choice, &c. ஏட்டுச்சுரைக்காய்கறிக்காமா. Will pumpkin (as written) in the book serve for curry? i. e. the bare rehearsal of a privilege does not amount to its enjoyment. ஏடுகோக்க, inf. To string the leaves of an ola book. ஏடுசேர்க்க, inf. To make an ola book. ஏடுபடர்ந்தபால்--ஏடுபடிந்தபால், s. Milk in which cream is formed. ஏடுவார, inf. To pare olas. ஏடெழுத, inf. To write the alphabet for a child, for which a lucky day is chosen, ceremonies attended, a feast provided for relatives, &c. 2. To begin a book for a learner. ஏட்டின்படிப்பு--ஏட்டின்கல்வி, s. Learning by rote, learning which requires frequent reference to books, learning without understanding what is learnt. கள்ளேடுபோட, inf. To stay away from school upon any slight pretext. கள்ளேடுவிட, inf. To slip or miss a leaf by design in reading or copying, &c. 2. To perform duties deceitfully or perfunctorily. வெள்ளேடு, s. A blank ola leaf. 20)

oẕukku (p. 84) s. A proper course of conduct, observance of duties to superiors, divine or human; good behavior, virtuous practice, propriety, modesty, decorum, correct deportment according to the rules and requirements of religion, morality and virtue, நன்னடை. 2. A rule of conduct, moral duty, precept, ஆசாரம். (p.) 10)