astu (p. 13) (St.) Be, let be, be it so, (the 3d person singular, imperative act. of the Sanscrit verb அஸ் 'to be,') a term used in salutation, &c. See சதாஸ்து, சுபமஸ்து, யதாஸ்து, ததாஸ்து, &c., amen, அப்படியேயாகக் கடவது. 36)

ācāram (p. 36) s. The performance of prescribed rites, walking according to sacred rules, ordinary conduct, அனுட்டானம். Wils. p. 16. ACHARA. 2. Purity, ceremonial or personal cleanliness, சுத்தம். 3. Custom, practice, usage, the rule or distinctions of a caste, propriety, order ஒழுக் கம். 4. Civility, respect, politeness, manners, reverence, courteousness, courtesy, affability, complaisance, urbanity, salutation, உபசாரம். 5. Ordinances, observances, நெறி. 6. (p.) Consecration, பிரதிஷ்டைபண் ணுகை; [ex ஆ, et சர to go.] 7. A king's residence, அரசிருக்கை. 8. Cloth, சீலை. 9. A heavy shower, பெருமழை. ஆசாரக்கள்ளன், s. A flatterer, fawning rogue, flattering impostor, முகத் துதிசெய்பவன். 2. A person who walks externally according to rule, but who is privately irregular and vicious, மாயக் காரன். ஆசாரக்கள்ளி, s. A base woman who outwardly appears faithful to her husband. ஆசாரச்சாவடி, s. King's court, கொலுமண்டபம். ஆசாரத்துடனிருக்க, inf. To remain uncontaminated, unpolluted after ablution. ஆசாரபோசன், s. A person of very respectable and dazzling appearance. ஆசாரப்பிழை, s. Ill-manners. 2. Want of cleanliness. ஆசாரப்புடவை, s. Silk cloth, or some other, worn when the daily rites are performed. The former is deemed the more sacred and not needing to be dipped in water for purification. Those unable to keep silk for the purpose, wear cotton cloths and dip them every time to purify them. ஆசாரவாசல்--ஆசாரவாயில், s. The outer hall in a king's court, where his subjects may assemble. 2. A room at the outer gate, or place of entrance of a house, தலைவாசல். ஆசாரோபசாரம், s. Civilities, politeness, compliments. 48)

uṭl (p. 59) s. Body--human or brute, bodily constitution--one of the three obstacles to piety, சரீரம். 2. (p.) A consonant, மெய்யெழுத்து. 3. Gold, பொன். மறுப்படாவுடலேழுபொதிதந்துநீவாழியே. Do thou prosper giving (me) seven bags of gold. உடலிரண்டுயிரொன்று. A shellfish, கிளிஞ்சில். 2. Intimate friendship-two bodies but one life, சிநேகம். உடலிலான், s. Kama, the Hindu cupid, காமன். (p.) உடலெடுக்க, inf. To take a body, to be born. 2. [prov.] To fatten, become fat or fleshy--as cows. உடலெரிவு, s. Smarting or burning sensation all over the body. உடலெழுத்து, s. An inanimate letter, a consonant. உடல்வாசகம், s. The body of a writing in bonds, &c., exclusive of signatures and of a letter exclusive of salutation, &c., நெட்டெழுத்துவாசகம். உடல்வேலை, s. Body of a work, chiefly applied to painting or other ornamental work, பரும்படியானவேலை. உடற்கருவி, s. Body armor. உடற்குறை, s. A headless body, முண்டம். 2. Any blemish in the body, உறுப்புக்குறை. உடற்கூறு, s. Anatomy, the component parts of the human system, சரீ ரக்கூறு. உடற்கூற்றுத்தத்துவம், s. The principles of anatomy or the description of the component parts of the body. உடற்கொழுப்பு, s. A disease which creates a dislike to food. உடற்றழும்பு, s. A scar, a cicatrice, the mark of a stroke or blow, உடலின்மறு. குதிரையுடலன், s. [prov.] A bull having his belly straight and narrow as that of a horse. 84)

aiyṉ (p. 80) s. [voc. ஐயா, ஐய, ஐயனே, &c., pl. ஐயன்மார், ஐயமார்.] Father, பிதா. 2. Elder brother, மூத்தோன். 3. Guru, குரு. 4. An elder, a superior, a person of dignity, respectability, master, &c., உயர்ந்தோன். 5. A king, அரசன். 6. A teacher, preceptor, உபாத்தியாயன். 7. The god Eyanar, ஐயனார். 8. Argha, அருகன். (p.) ஐயர் is sometimes used in the nominative case for ஐயன்--as ஐயர்வந்தபின்புனக்குத்தருவேன். I will give it to you after my father, master, &c., is come. ஐயா. The vocative of ஐயன் is often used as an interjection. ஐயாபணமிரந்தாலுங்கொள்ளக்கிடையாதே... Strange indeed, though one has money, the thing is not to be bought. வாருமையா. Come, sir--a common term of salutation among persons of respectability. அரிவையைக்கோடியையா. Take a wife, sir, I beseech you--addressed by a father to his son. (ஸ்காந்.) அறைந்தாயைய. You say, sir. (பாரத.) ஐயகோ. Poetic interjection expressive of grief, alas, alas, O lord, இரக்கச் சொல். 26)

catā (p. 159) adj. Continual, perpetual, எப்பொ ழுதுமுள்ள. W. p. 886. SAD'A.. சதாகாலமும். Eternally, everlastingly, for ever and ever. சதாஸ்து. Always to thus, Amen, i. e. live long, &c., a term of salutation; [ex அஸ்து, be thus.] (p.) சதாகதி, s. Air, wind--as the constant mover, காற்று. (p.) 2. Perpetual motion, equable motion, மாறாதசலனம். சதாசிவம், s. Eternal felicity, முடிவி லாநன்மை. 2. Deity or Siva in the exercise of benevolence towards sentient beings, the highest of பஞ்சகர்த்தாக்கள்; also the state of Siva, when designing the salvation of souls before he assumed visible forms for that purpose, சதாசிவத்துவம். See பஞ்சகிருத்தியம், under கிருத்தியம். Sa. S'adasiva. சதாசிவன், s. Sadasiva; the first and the highest of the five forms assumed by Siva; [ex சிவம், auspicious.] சதானந்தம், s. Eternal beatitude, நித் தியானந்தம். சதானந்தன், s. The supreme Being, கடவுள். 2. Brahma, பிரமன். 3. The name of a Rishi, ஓர்ரிஷி. 8) *

clām (p. 169) s. (Arab.) Peace, prosperity; a term of salutation, salam, வந்தனம். (c.) சலாம்பண்ண--சலாஞ்செய்ய, inf. To salute a superior by raising the hand to the head. Sometimes சலாம்போட. 60)

cutti (p. 193) s. Pureness, cleanness, பவித் திரம். 2. Purification from crude matter, sublimation, மருந்துமுதலியனசெய்யுஞ்சுத்தி. (c.) 3. Holiness, chasteness, பரிசுத்தம். W. p. 852. S'UDD'HI 4. A chank, a conch, சங்கு. (நிக.) W. p. 85. S'UKTI. 5. A small vessel for drippings, ghee, oil, &c., நெய்க் குத்தி. 6. A religious mendicant's begging dish, இரப்போர்கலம்--Note. The daily purification in idol worship, is of five kinds, viz; 1. பூதசுத்தி, cleansing the body, accompained by muntras. 2. ஆத்துமசுத்தி, mental purity by invocations. 3. திரவியசுத்தி, cleaning of the vessels, with attending incantations. 4. இலிங்கசுத்தி, the changing of the flowers, &c., before the idol, by which it is made pure. 5. மந்திரசுத்தி, by muntras repeating the mystic Om, and adding the five lettered நமசிவாய, or salutation to Siva. சுத்திசெய்ய--சுத்திபண்ண, inf. To purify, cleanse, sanctify. 2. To refine, sublimate. 3. To purify drugs. 4. To lustrate. 5. To absterge, expurgate. சுத்தியடைய, inf. To become pure. (p.) கால்கைசுத்திபண்ண, inf. To clean the feet, hands, &c., after eating, or evacuations. அட்சரசுத்தி, s. Distinct articulation. See under அட்சரம். (c.) மலசுத்தி, s. Evacuation of excrements. (c.) 98) *

cupam (p. 194) s. Fortunateness, propitiousness, auspiciousness, luckiness. (See அஷ்டசுபம்.) 2. Happiness, felicity, gratification, spiritula delight, பாக்கியம். 3. Goodness, excellence, favourableness, நன்மை. 4. Congratulation, benediction, வாழ்த்து. 5. One of the twenty-seven astrological yogas, இருபத் தேழுயோகத்தொன்று. W. p. 852. S'UB'HA.-Note. The opposite is அசுபம். சுபகதி, s. Bliss, beatitude; [ex கதி.] (p.) சுபகரன், s. (fem. சுபகரி.) A beneficent person, உபகாரன். (p.) சுபகருமம்--சுபகன்மம்--சுபகாரியம், s. Good, auspicious deeds, &c.--as சுகன் மம். சுபகாலம், s. [in astrol.] An auspicious time; a joyful, prosperous time, நல்லகாலம். சுபக்கிரகம், s. An auspicious or benign planet--as the Moon, Mercury, Jupiter, and Venus. (p.) சுபக்ஷேமம், s. Sound health--as சுக சேமம். சுபசகுனம், s. A good omen, நற்சகு னம். சுபசொரூபம், s. Benignant appearance or manifestation, &c. (p.) சுபசோபனம், s. Joyful tidings, or events--as of the birth of a child, or of a girl's becoming marriageable. (c.) சுபசேதி--சுபசெய்தி, s. Joyful tidings, happy events. (p.) சுபதினம், s. (Astrologically.) A fortunate day, நல்லநாள். 2. (R.) A mode of salutation somewhat like 'Good day' but in implies, that the meeting is fortunate. (Modern.) சுபத்தானம்--சுபஸ்தானம், s. [in astrol.] An auspicipus or favorable position of a planet; [ex தானம்.] (p.) சுபமங்களம், s. Auspicious benediction, by brahmans, &c. சுபமஸ்து, s. Salutation, success, prosperity; a sanscrit term of benediction at the opening of a treatise, &c., மங்களச்சொல்; [ex அஸ்து.] சுபமிருத்து, s. A good or auspicious death. (p.) சுபயோகம், s. Auspicious yogas, being eighteen out of twenty-seven. (See யோகம்.) 2. The conjunction of an auspicious day of the week, phase of the moon and lunar constellation. (p.) சுபவசனம்--சுபவாக்கு--சுபவாசகம் --சுபவார்த்தை, s. Auspicious language; agreeable, or propitious words. சுபவாதனை, s. Blissful experience of the soul; divine illumination, spiritual enjoyment. (p.) சுபவாரம், s. Auspicious days of the week. சுபாசுபம், s. Good and ill-luck, auspicious and inauspicious appearances, commonly in reference to weddings, and funeral, நன்மையுந்தீமையும்; [ex அசுபம்.] சுபாதிசயம், s. Favorable tidings, good news, சுபக்ஷேமம்; [ex அதிசயம்.] தங்கள்சுபாதிசயங்களை எழுதியனுப்பப் பிரார்த்திக்கி றேன். I beg to be informed of your welfare. 18) *

cuvākatam (p. 197) s. Welcome, salutation, affable reception, க்ஷேமம்விசாரித்தல். W. p. 965 SVAGATHA. 2. A parrot, கிளி. (சது.) 48) *

tlai (p. 226) s. Head, சிரசு. 2. Chief, principal. தலைமை. 3. (fig.) A leader, தலைவன். 4. Origin, beginning, source, commencement, ஆதி. 5. Priority, precedence, superiority, பெருமை. 6. Point, top, end, apex, summit, நுனி. (c.) 7. Place, location, position, site, இடம். 8. The air, the etherial regions, ஆகாயம். 9. Space, surface, expanse, விரிவு. 1. Prong of a trident fork, சூலமுதலிய வற்றின்றலை. 11. A form of the ablative of place, ஏழனுருபு. தலைக்கொருபணங்கொடு. Give each one a fanam. தலைநில்லாப்பருவம். The time when the head cannot support itself; i. e. infancy. தலைக்குத்தலைபெரியதனம். Every one is master. தலைமறைவாயிருக்கிறான். He hides his head-is concealed. தலையிலைகடை. Beginning, middle and end. தலையாலேநடக்கிறான். He acts proudly, insolently, wickedly, &c. அவனுக்குத்தலைப்பத்தா. Has he ten heads? Is he equal to ten men? பெருந்தலைகளெல்லாமொன்றாய்கூடின. The great heads, big-wigs, are all collected together. தலையாலேமலைபிளப்பான். He would cleave a mountain with his head. தலைகட்ட, inf. To tie the hair. 2. To make selvedge of mats, cloth, &c. தலைகவிழ--தலைகவிழ்க்க, inf. To hang the head , either naturally, or through shame. See கவிழ், v. தலைகனத்துக்கொள்ள--தலைகனக்க, s. See கன, v. தலைக்கனம், s. Heaviness in the head. தலைகாட்ட, inf. To show the head, as a snake out of a hole. 2. To attend a festive ceremony, for a short time, out of respect. தலைகாட்டாதேஓடிப்போ. Don't step here, better go. தலைகீழ், s. Upside-down, topsy-turvy, inverted, out of order. தலைகீழாக--தலைகீழாய், adv. Head long, precipitately, as a flow of water. 2. Absurdly, improperly. தலைகீழாய்படம்பண்ணினான். He learnt his lesson perfectly. தலைகீழாய்நடக்க. To do things in a wrong way, &c., 2. To be haughty, arrogant, assuming, insolent, wicked. தலைகீழாய்நிற்க. To persist in an improper request. 2. To take extreme pains for a thing unattainable. தலைகுனிய, inf. To pay respect. 2. (lit.) As தலைகவிழ, to incline the head. தலைகொடுக்க, inf. To bear, to suffer, (commonly in the negative.) 2. To interpose assistance, to undertake the whole business. தலைகொய்ய, inf. To behead. (p.) தலைக்கடை--தலைக்கடைவாயில், s. Front gate, or entrance--oppos. to புழைக் கடை. தலைக்கட்ட, inf. To perform the ceremony of putting on the turban again after mourning. 2. To succeed, be completed, accomplished. 3. To prosper, thrive, grow powerful, கைகூட. எடுத்தகாரியந்தலைக்கட்டிவந்தது. The thing was accomplished. தலைக்கட்டு, v. noun. The first of a range of buildings. 2. The head of a family. (c.) 3. [loc.] The ceremony of putting on the turban, as above. தலைக்கட்டுக்கிரண்டுபணம்வரிவாங்கினான். He received two fanams tribute from each house in the first range. தலைக்கட்டுவரி, s. Tax on houses. தலைக்கருவி--தலைச்சீரா--தலைச்சோடு, s. A helmet. தலைக்கறுப்பு, s. The black appearance of the head; used to express the approach of some influential person. என்தலைக்கறுப்புக்கண்டமாத்திரத்திலெழும்புவான். He will rise as soon as he sees the back of my head. தலைக்காய், s. The first fruits of a tree, being the finest. தலைக்காவல், s. The chief or mainguard. தலைக்கிறுகிறுப்பு, s. Dizziness. தலைக்குடி, s. The chief family in a place. தலைக்குத்து, s. Headache. See குத்து. தலைக்குமேலே, Above, over, or upon the head. 2. Superior to one. 3. Exceeding all bounds--as price, anger, shame or pride. தங்களுடையசொல்என்தலைக்குமேலே. I take your word upon my head; i. e. shall obey. தலைமேற்றலையா. Is my head above you; i. e. can I disobey? தலைக்குலை. The first bunch of the season. 2. [prov.] The end of a bunch of fruit. தலைக்குறை, s. A headless body. See under குறை. தலைக்கூட, inf. To assemble. தலைக்கூட்ட, inf. To accomplish any object, as தலைக்கட்ட. தலைக்கெண்ணெய், s. Oil for the head, either for bathing or combing. தலைக்கொம்பு, s. The bent front of a palankeen pole. 2. The place occupied by the front man. 3. [prov.] (fig.) A superior person. See கொம்பாபிள்ளை. தலைக்கொள்ள, inf. To reach the head, as poison, madness, liquor, &c., 2. To get ahead, to overflow, as a torrent. 3. (with பாதம்.) To worship, reverence, as தலைமேற்கொள்ள. தலைக்கோடை, s. [prov. தலைச்சோழகம்.] Beginning, or head of the west wind. தலைக்கோலம், s. Head-dress, headornament, &c. தலைசாய்க்க, inf. To bow the head, in homage, &c. See சாய். v. a. தலைசீவ--தலைவார, inf. To comb the head. தலைச்சங்கம், s. The first college at Madura in former times, containing the sixty-four persons. தலைச்சன்--தலைச்சன்பிள்ளை, s. The first born, corresponding with இடைச்சன். தலைச்சன்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A woman pregnant for the first time. தலைச்சார்த்து--தலைச்சீலை, s. A headdress. 2. A form of head-dress of white cloth. 3. A square turban, said to have been introduced to imitate the form of the cross. தலைச்சீரா, s. A helmet. தலைச்சுமை--தலைமூட்டை, s. A load or burden for the head. 2. Carrying a burden on the head. 3. (fig.) An arduous duty, a burden. தலைச்சுருளி--தலைச்சுருள்வள்ளி, s. A kind of plant, ஈசுரவேர், Aristolochia Ind. தலைச்சுழல்--தலைச்சுற்றல்--தலைச்சுழ ற்சி, v. noun. [prov.] Vertigo, dizziness. swimming of the head. தலைச்சுற்று, v. noun. Dizziness. 2. [prov.] Circumference of the butt end of a tree for estimating its size, மரச்சுற்று. தலைச்செய்ய, inf. [prov.] To prosper, to flourish, சித்திக்க. (c.) தலைச்சேரி, s. The town called Tellichery, ஓரூர். தலைச்சேர்வை, s. A title, a heading. தலைச்சோடு, s. See தலைச்சீரா. தலைதடவ, inf. To do one an injury secretly. 2. To inveigle. to swindle. தலையைத்தடவிமூளையைஉறிஞ்சுகிறவன். One who sucks up the brain by stroking the head i. e. deceives and embezzles. தலைதடுமாற்றந்தந்துபுணர்ந்துரைத்தல், v. noun. Treating of subjects out of the usual order for some particular purpose, one of the தந்திரவுத்தி. தலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, disorder. தலைதட்ட, inf. To strike the measure with the hand. See தலைவெட்ட. தலைதலையாக, [adverbially.] Head by head, one by one. தலைதாழ, inf. To incline the head, in reverence, through shame, &c. தலைதீய, inf. [local.] To perish--used in cursing. தலைதுலுக்க--தலைகுலுக்க, inf. To shake the head as animals for sacrifice when the sacred water is poured on them. தலைதுவட்ட, inf. To wipe, and soak up the moisture from the head after bathing. தலைதெறிக்க, inf. To break off as the head; to be severed from the body. தலைதொங்க--தலைதூங்க--தலைநால. inf. To hang as the head of a person, sick, or dying; to droop as plants. தலைதொட, inf. To take an oath. 2. (Christ usage.) To become sponsor to a child in baptism. இல்லையென்றென்தலையைத்தொடு. Touch my head and swear that it is not so. தலைதோய, inf. [prov.] To bathe for ceremonial purification or for health, without the use of oil. தலைத்திமிர், s. Heaviness of the head through cold, &c. தலைத்திராணம், s. A helmet, தலைச்சிரா. (சது.) தலைநடுக்கம்--தலைநடுக்கு, v. noun. Dizziness, giddiness. தலைநடுங்க, inf. To be dizzy, giddy, to feel the head to swim. 2. To have the head in motion, from palsy, age, &c. தலைநாள், s. The first lunar asterism, அச்சுவினி. (சது.) 2. The first day. 3. Early times, former times. தலைநிமிர்த்த, inf. To raise the head as one prostrated, or in water. 2. (fig.) To improve one's circumstances. 3. To bring one up to manhood. 4. To establish one in business, &c. தலைநிமிர்ச்சி, v. noun. Carrying the head erect--a good sign in cattle. 2. Grown up, passed from childhood. 3. Superiority, notoriety, conspicuousness of characters. 4. Improving in circumstances. 5. Pride, superciliousness. தலைநீட்ட, inf. To stretch the head. 2. (fig.) To be forward in speaking, &c. தலைநோவு--தலைநோய், s. Headache. தலைபிரட்ட, inf. To agitate, to trouble. 2. To be in agitation as a torrent. தலைப்பட, inf. To unite. 2. To encounter, to attack, to assault. 3. To obtain, to attain. 4. To undertake, to begin. 5. To attempt, to try. 6. To come into an assembly, to enter, as a character on the stage. 7. To improve in circumstances. 8. To rise above others, above mediocrity, to excel. 9. To grow up, to thrive. 1. To attain bliss. திருடத்தலைப்பட்டான். He has begun to steal. தலைப்படுதானம், s. The first or highest kind of beneficence. See தானம். தலைப்பட்டை, s. A conical basket-cap, worn by fishermen. தலைப்பந்தி, s. The head of a row of guests, &c. தலைப்பற்று, s. [prov.] A large leaf of the talipot tree for an umbrella, &c. (See தளப்பற்று.) 2. A medicinal plaster for the head. See பற்று. (R.) தலைப்பனி, s. The commencement of the dewy season, முன்பனி. தலைப்பா--தலைப்பாகு--தலைப்பாகை. s. A turban. தலைப்பாடு, v. noun. Burden, responsibility, பொறுப்பு. 2. [prov.] Meeting, contact, junction, சந்திப்பு. இடந்தலைப்பாடு. Arrival at a place. தலைப்பாரம், s. Weight in the head, through cold, &c. 2. Weight of the head, compared with the body, as in an infant. 3. [prov.] The lading of a vessel when too much on the bow. தலைப்பாளை, s. The first spatha of the cocoa-nut and other palm trees. 2. [prov.] A kind of projecting head-ornament. தலைப்பித்தம், s. Giddiness of the head. தலைப்பிரட்டை, s. A tadpole, தவளைமீன். தலைப்பிரிய, v. n. To separate from, to leave, to depart, நீங்க. (p.) தலைப்பிரிக்க, v. a. To separate, cause separation; to disunite. தலைப்பிள்ளை, s. The first born child, as தலைச்சன். தலைப்புரட்டு--தலைப்பிரட்டு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance; intricacy of business. 2. Agitation, as of a river, or torrent. தலைப்புரட்டுக்காரன், s. A vexatious person, a disturber. தலைப்புரட்டுக்கொள்ள, inf. To be annoyed, to be troubled with an intricate business. தலைப்புரட்டையெறும்பு, s. A kind of ant. See எறும்பு. தலைப்புரள, inf. To roll, or flow impetuously, as the sea, a river, &c. (p.) தலைப்புறம்--தலைவளம், s. The head or front side. தலைப்புற்று, s. A kind of canker on the head. (Beschi.) தலைப்பெயல், v. noun. The first rains, the former rain, முன்மாரி. (p.) தலைப்பெய்ய, inf. v. n. To rain heads; i. e. To assemble in great numbers, ஒன் றாகக்கூட. 2. v. a. To bring together, to unite, கூட்ட. (p.) தலைப்போட--தலையிட, inf. [prov.] To engage in, to take on one's self. (c.) தலைப்போர், s. [prov.] First part of an action, event, process. 2. Front, extremity of a place, முகனை. தலைமகள், s. Eldest daughter, மூத்த மகள். (c.) 2. Lady, matron, எசமானி. 3. Wife, மனைவி. தலைமகன், s. Eldest or first born son, மூத்தமகன். 2. A gentleman, துரைமகன். 3. A young gentleman, இளமட்டம். 4. The hero of a poem, வீரன். 5. The head or chief of a place, தலைவன். 6. One of good caste, சாதிமான். 7. A husband, கணவன். தலைமக்கள், s. (plu.) Persons of the first rank in a place. (p.) தலைமடக்கு, v. noun. A repetition of the first word of a line, as ஆதிமடக்கு. 2. Grain given from the harvest, to a woman in care of a rest-house, which she ties up and carries away on her head. தலைமடங்க, inf. To hang the head. 2. To submit. 3. To bend as the ears of the corn, கதிர்சாய. தலைமடை, s. The place where a small channel branches off from a larger. 2. The head of a channel for irrigation, also the end where the water is laved out on plants. தலைமண்டை--தலையோடு, s. The skull. தலைமயக்கம்--தலைமயக்கு, v. noun Swimming of the head, intoxication. தலைமயங்க, inf. To come together, to be brought together, to unite. 2. To assemble, to join, to meet, கூடிவர. 3. To mix, to be amalgamated, கலங்க. (p.) தலைமயிர், s. Hair of the head. தலைமயிர்வாங்க, inf. To shave off the hair for the first time. தலைமறையவிருக்க, inf. To remain concealed. தலைமாடு, s. (Gen. தலைமாட்டின்.) The head of a bed, place for the head when a person is lying down. See கால்மாடு. தலைமாடுகால்மாடாகக்கிடக்கிறான். He lies with his head where his feet should be. தலைமாணாக்கர், s. Head scholars. (c.) தலைமாலை, s. The garland of skulls worn by Siva, சிவன்மாலை. தலைமுழுக, inf. To bathe one's self, head and all. அவன்தலைமுழுகிப்போனான். She has bathed, --that is, had a monthly course. தலைமுழுக்கு, v. noun. Bathing with oil. 2. A woman's monthly courses, catamenia, மகளிர்சூதகம். தலைமுறி, s. [prov.] Piece of a fish, yam, &c., near the head. தலைமுறை, s. Generation, lineal descent. தலைமுறைகண்டவன். An ancestor. தலைமுறைதலைமுறையாக. From generation to generation. தலைமுறையில்லாததாழ்வு. Extinction of a generation or family. (R.) தலைமுறைப்பட்டவன். A person of an ancient and high family. தலைமுறையிலில்லாதவழக்கம். A custom unknown to one's ancestors. தலைமூட்டை, s. A load for the head. See தலைச்சுமை. தலைமூட்டைக்காரன், s. A porter. தலைமூர்ச்சனை, s. Trouble, vexation, தீராதகலக்கம். தலைமூளை,s. Brain in the head in distinction from the marrow in the bones. தலைமேற்கொள்ள, inf. To take on the head; i. e. to obey implicitly. 2. To express submission. 3. To reverence. தலைமோதிக்கொண்டுதிரிய, inf. To walk about beating the head from sorrow or despair. தலையசைக்க, inf. To nod the head in approval, or shake it in displeasure. தலயடி--தலையடிப்பு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance. 2. The first threshing of corn, by beating the head of the sheaf against the ground. தலையடிக்க, inf. To be troubled with, to be the cause of trouble to one. தலையணை, s. Pillow, bolster, cushion. தலையலங்காரம், s. A head-dress. See தலைக்கோலம். (c.) தலையழிதல், v. noun. Being ruined, perishing--used in cursing. தலையவதாரம்பண்ண, inf. [prov.] To behead. See அவதாரம். தலையழுக்கு, s. [prov.] Uncleanness of the head. 2. (com. modeste.) Catamenia, மகளிர்தொடக்கு. தலையளிக்க, inf. To preserve, காக்க. (p.) தலையாகுமோனை, s. Rhyming of the first letter in each line. See மோனை. தலையாகெதுகை, s. A rhyme. See எதுகை. தலையாடி, appel. n. The topmost part of the trunk of a tree, commonly of a palm as unfit for use. தலையாட்டம்--தலைநடுக்கம், v. noun. Shaking of the head from age, palsy, &c. தலையாயார், s. (plu.) Cheif persons, the eminent, பெரியோர். (நீதிநெறி.) தலையாய்ச்சல், v. noun. [prov.] The first process, time, &c., the front part. தலையாரி, s. Bailiff, peon, a village watchman, or any native officer to execute the commands of a Magistrate. அதிகாரிவீட்டிலே திருடித் தலையாரிவீட்டிலே வைத்தான். He stole from the headman and placed what he stole in the watchman's house. தலையாரிவசம்பண்ண, inf. To commit to the watchmen. தலையாறு, s. The source of a river. தலையான, adj. Principal, chief. தலையானவன், appel. n. A chief. தலையிட, v. a. inf. To engage in, to ventrue on, to undertake, to take on one's self, to meddle with, to intermeddle, to concern one's self in. அதிலேயேன்தலையிட்டுக்கொள்ளுகிறாய். Why do you interfere in that business? தலையிடி, s. (inf. தலையிடிக்க.) A throbbing headache. தலையிலெடுத்துவிட--தலையில்தூக்கி விட, inf. To assist another to take up a load. தலையிலெழுத, inf. To write one's destiny in his head; ascribed to Brahma. தலையிலேறப்பார்க்க, inf. To endeavor to lord over others, or to treat them with disrespect. தலையிறக்கம், v. noun. Hanging the head through grief, chagri &c. தலையீற்று, v. noun. The first calving, yeaning, &c. 2. The firstling of cattle. தலையீற்றுப்பசு--தலையீற்றுக்கடாரி, s. A cow that has calved but once. தலையுடைக்க, inf. To break the head; i. e. to rack the brains and take great trouble in calculations, intricate business, &c. எவ்வளவாய்த்தலையுடைத்துக்கொண்டாலுங்கே ட்கிறானில்லை. Though I break me head for him. ever so much, he does not regard me. தலையுவா,s. The new moon. (p.) தலையெடுக்க, inf. To rise in circumstances, to recover one's standing. 2. To return to the attack when beaten by force. 3. To become eminent, celebrated. distinguished. 4. (lit.) To raise the head. தத்திக்குத்தித்தலையெடுத்துக்கொண்டான். He has risen in life, after many misfortunes. தலையெடுப்பு, v. noun. Amendment of circumstance. 2. Recovery from ruin. 3. Growing up, and establishing one's self in life, as a youth. 4. Loftiness. eminence, superiority, distinction. 5. Holding the head erect. தலையெடுப்பாய்ப்பேசாதே. Don't be arrogant in your remarks. தலையெடுப்பானகோபுரம். A lofty tower. தலையெழுத்து, s. Destiny, fate, as supposed to be written in the head by Brahma, according to the actions of previous births, தலைவிதி. 2. Signature to a bond or instrument, inserted at the beginning. 3. The heading or title of a book. 4. The first or capital letter in a writing. தலையேறுதண்டம், s. [prov.] Punishment above what one is able to bear. 2. (fig.) Excessive trouble or labour; compulsory service, அநியாயதண்டம். தலையைக்கொடுக்க--தலைகொடுக்க, inf. To step forward in one's behalf, in a case of exigency. 2. To expose one's self to danger for another. தலையைச்சுற்றியெறிய, inf. To detest utterly; to reject with disgust, disdain and scorn. தலையைநடுக்க, inf. To feel dizziness, sickness, slight intoxication--as from betel, tobacco, spirits, &c. தலையோடு, s. The skull. தலைவணங்க, inf. To do homage. 2. To fall or bend down--as corn in the field. See தலைமடங்க. தலைவரி, s. Poll-tax. 2. Heading. தலைவலி--தலைநோ, s. Headache. இதுதலைவலிதான். This is a task uselessly imposed. தலைவலியுங்காய்ச்சலுந் தனக்குவந்தாலல்லோதெ ரியும். Headache and fever, are know to the sufferer; i. e. each one knows his own trials. தலைவழிய, inf. To over-flow, as a cup or vessel. தலைவறை, s. A head land, cape, promontory. (Rare.) தலைவன், s. (plu. தலைவர், தலைவமார்.) A chief, a head man. 2. A king, a ruler, a governor. 3. An elder brother. 4. A husband. 5. A superior, a senior. (சது.) 6. A guru. 7. A master. தலைவாசகம், s. Introduction of a writing; preface, salutation, &c. முகவுரை. தலைவாசல்--தலைவாயில்--தலைவாய்தல், s. The main gate to a city, castle, house, &c. தலைவாரை--தலைவாரைப்பட்டை, s. [prov.] A basket cap, as தலைப்பட்டை. தலைவாழையிலை, s. The top leaf of a plantain tree. தலைவி, s. (mas. தலைவன்.) A lady, a mistress, a matron. 2. A wife, மனைவி. தலைவிதி, s. Fate written in the head. See தலையெழுத்து. தலைவிரிகோலம், s. Dishevelled locks of persons in a fright, in sorrow, &c. தலைவிரிச்சான், appel. n. One with matted hair, தலைமயிர்முடியாதவன். 2. A plant, சாரணை. 3. The plant செருப்படை. தலைவிரிச்சான்கூட்டம், s. A nickname given to the female sex, ஸ்திரீசனம். தலைவிரிச்சான் கூட்டந் தடியெடுத்தாலோட்டம். An effeminate mob is routed with a staff. தலைவிலை, s. The first or harvest price of grain, when it is plentiful, &c. தலைவிழுவான், appel. n. He (his head) will lie low--an expression of ill will. தலைவெட்ட, inf. To strike off the measure. 2. To behead, to decapitate. 3. (fig.) To do a treacherous act. தலைவெட்டுகிறவன். A villain. தலைவெட்டுங்காரியமோ. Is it a capital crime? தலைவெட்டு, v. noun. The first cutting. தலைவைக்க, inf. To engage in, to interfere, &c. See தலையிட. தண்ணீர்பாத்தியில்வந்துதலைவைத்திட்டதா. Did the water run into the beds. இளந்தலை, s. A young man. பெருந்தலை, s. A great man. நனந்தலை, s. A medium, the middle. குடுமித்தலை--கொண்டைத்தலை--சட்டித்தலை-சுட்டித்தலை--பரட்டைத்தலை--மொட்டைத்தலை, which see in their places. 9)

tiṉam (p. 241) s. Day of twenty-four hours, நாள். W. p. 48. DINA. 2. Day-time, from sun to sun, பகல். 3. A great day, a holiday, திருநாள். 4. adv. Daily, as தினந் தோறும். (c.) தினகரன், s. The sun, as திவாகரன், ஆதித்தன்; [ex கரன், maker.] தினகவி, s. A poem in praise of a king, on his rising up and sitting down. 2. The poet who composed it, ஒர்புலவன். தினகாலம். Always, எப்போதும். தினக்காய்ச்சல், s. Quotidian fever. தினசாரிக்காரன், s. One who always rides, &c. See சாரி. தினசேரி, prov. Daily, நித்தம். (c.) தினசேஷம், s. [in astron.] The difference between the வருடசேஷம் and the next less number of days in பரிவிருத்தி. தினச்சரி, s. Occupations of a complete day, முழுநாள்வேலை. (R.) தினச்சரிதை, s. The history of one's life. தினத்திரயம், s. Occurrence of three lunar asterisms in one day. தினந்தினம், s. Day after day. தினந்தோறும்--தினமும், adv. (sometimes தினமானம்.) Every day, daily. தினபலன், s. Daily fortune, daily results of astrological configurations at the birth as written in some nativities. தினப்படி, s. Daily allowance. தினப்பாடு, adv. Every day. தினப்பிரளயம், s. The flood recurring at the close of each day of Brahma. தினமணி, s. (St.) Thew sun, as the pearl of the day. தினமயக்கம், s. Every day's illusion. சிவவாக். தினம்பார்க்க, inf. To distinguish lucky from unlucky days. தினவர்த்தமானம், s. Daily news. இன்றையதினம். To-day; நாளையதினம், tomorrow; நேற்றையதினம், yesterday; சுதினம், a good day--in salutation; துர்த்தினம், an unlucky day. தினாதினம், s. Various days. 2. A great or special day, (plural for sing. by way of eminence.) தினாந்தம், s. Evening, sunset, close of the day; [ex அந்தம், end.] தினாந்தரம், adv. Daily. 2. s. Intervening day or days, இடையாந்தரம். தினாம்சம், s. Part of a day; [ex அமிசம்.] தினாரம்பம், s. Beginning of a day, morning; [ex ஆரம்பம்.] தினார்த்தம்.s. [in astron.] Half of the day-time, of the time from sun to sun. தினாவசானம், s. (St.) End of a day, evening, as திவசாவசானம். 65)

tīrkkam (p. 243) s. That which is long, either in space or time; extension, நீட்சி. 2. Long vowel, நெட்டுயிரெழுத்து. W. p. 411. DEERGHA. 3. Distance, remoteness, தூரம். 4. Perfection, completeness, accurateness, thoroughness, பூரணம். 5. Distinctness in utterance, good articulation, உச்சரிப்பின் திறம். 6. (Beschi.) Decision, positiveness, certainty, திட்டம். (c.) தீர்க்கசதுரம், s. An oblong square, a parallellogram, நீண்டசதுரம். தீர்க்கசத்திரம், s. (St.) A sacrifice for twelve years, யாகவிசேஷம். தீர்க்கசந்தி, s. [in gram.] Changes in Sanscrit words, of two similar vowels, whether long or short, when they coalesce in one long vowel, வடவெழுத்துப் புணர்ச்சியுளொன்று. தீர்க்கசிநேகம், s. Long continued friendship. தீர்க்கசுமங்கலி, s. A woman blessed with long enjoyment of the marriage state, &c.; used in congratulation. தீர்க்கதண்டம், s. The most submissive obeisance, or homage; prostration at full length with the arms extended, சா ஷ்டாங்கதண்டம். தீர்க்கதரிசனம், s. (Chris. usage.) Distant sight, remote vision, foresight, prophesy. தீர்க்கதரிசனஞ்சொல்ல, inf. To prophesy. தீர்க்கதரிசனி, s. A prophetess. தீர்க்கதரிசி, s. A seer, a prophet. W. p. 412. DEERGHADARSIN. தீர்க்கதிருஷ்டி, s. A long sight. தீர்க்கநித்திரை, s. Long sleep, நெடுந் தூக்கம். 2. (fig.) Death, மரணம். தீர்க்கபாகு, s. A long arm, (fig.) a long armed man. தீர்க்கம்போட, inf. To put the dash over a long vowel. தீர்க்கயோசனை, s. A careful consideration. தீர்க்கவசனம், s. Decisive language. தீர்க்கவைரம், s. Continued, cherished hatred. தீர்க்காயுசு, s. Long life, longevity. (c.) தீர்காயுஷியம், s. Length of days; a salutation. தீர்க்காயுதம், s. A spear or lance. தீர்க்காலோசனை, s. Mature consideration. 30)

tōttiram (p. 264) --ஸ்தோத்திரம், s. Praise, thanks, laudation, enlogy, panegyricதுதி. 2. Compliment, salutation, adulation, flattery, வந்தனம். 3. A song of praise --as தோத்திரப்பாட்டு. (c.) 4. [vul. for சோத் திரம்.] Ear. தோத்திரப்பாட்டு, s. Songs of praise. 2. [in Chris. usage.] Doxology. 27)

nama (p. 270) s. Bowing, salutation, obeisance, வணங்கல். 2. A term used, with the name of a deity, in incantations, to signify veneration, மந்திரமுடிவினோருறுப்பு, as கணே சாயநம, salutation to Ganesa. W. p. 454. NAMAS. 26)

mangkaḷam (p. 338) s. Auspiciousness, luckiness, &c. See மங்கலம். (சது.) மங்களஞ்சொல்ல--மங்களம்பாட, inf. To apply the word மங்களம், to the different deities, &c., at the end of a play, and on other festive occasions. மங்களாசரணை, s. Three prefixes to any book or composition: 1. வாழ்த்து, salutation; 2. வணக்கம், invocation to some deity; 3. செயப்படுபொருள், the contents, object or division of the work. மங்களாதேவி, s. Lukshmi, இலக்குமி. 104) *