iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

intiraṉ (p. 46) s. Indra, king of the Devas or genii who inhabit Swerga, lord of the clouds, rain, seasons, crops, and worshipped at the seasons of sowing and reaping, வாசவன். In composition it signifies chief, prime, supreme, &c. Wils. p. 131. INDRA. 2. The fifth constellation of the Hindus, மிருகசீரிடம். (p.) இந்திரசித்து, s. The conqueror of Indra, the son of Ravana, மேகநாதன். Wils. p. 132. INDAJIT. இந்திரசிற்பம், s. A work on architecture, சிற்பநூலினொன்று. இந்திரதனு--இந்திரவில், s. The bow of Indra, the rainbow, வானவில்; [ex தனு, bow.] இந்திரதிசை--இந்திரி, s. The east, கிழக்கு. இந்திரபதம், s. The world of Indra, இந்திரலோகம். இந்திரபிரகரணம், s. Indra's thunderbolt, இடி. Wils. p. 132. INDRAPRAHARAN'A. இந்திரப்பிரஸ்தம், s. Ancient Delhi, பாண்டவர்நகரம். Wils. p. 132. INDRAPRASTHA. இந்திரவியாகரணம், s. A Sanscrit grammar, said to be written by Indra. இந்திரனாள், s. The eighteenth lunar mansion--the day in which Indra was born, கேட்டைநாள். இந்திரன்மைந்தன், s. The son of Indra, சயந்தன். 2. Arjuna, அருச்சுனன். இந்திராணி, s. Wife of Indra, இந்திரன்மனைவி; [ex அணி, she who is united.] Wils. p. 132 INDRAN'I. இந்திராவரசன்--இந்திரானுசன், s. Vishnu the younger brother of Indra, விட்டுணு. Wils. p. 132. INDRAVARAJA and INDRANUJA. கசேந்திரன், s. The name of the chief elephant, that was delivered by Vishnu, from the mouth of an alligator. உபேந்திரன், s. Vishnu, விட்டுணு. நரேந்திரன், s. The king of men. 2. A lord, superior, இறைவன்; [ex நரர், men.] தேவேந்திரன், s. The king of the Devas. முனீந்திரன், s. The chief among the munis. 17) *

upāyam (p. 62) s. Means, contrivance, expedient, device, good or bad, skill in accomplishing an object, சூழ்ச்சி. 2. Stratagem, artifice, craft, shift, art, cunning, shuffling, intrigue, தந்திரம். 3. The means for bringing an enemy to terms, of which four are enumerated, viz.: 1. சாமம், conciliatory measures. 2. பேதம், sowing dissension. 3. தானம், gifts, presents. 4. தண் டம், chastisement, punishment (by war), அரசர்க்குரியவுபாயம். 4. [vul.] Smallness, சொ ற்பம். Wils. p. 16. UPAYA. உபாயக்காரன்--உபாயி, s. An artful person, a schemer, contriver, தந்திரக்காரன். உபாயஞ்சூழ, inf. To contrive, scheme. உபாயஞ்சொல்ல, inf. To give counsel. உபாயதந்திரம், s. Devices, craftiness, subtility. உபாயமானவிளையாட்டு, s. Artful cheating in play. உபாயம்பண்ண, inf. To adopt stratagems, to contrive, employ address, use means. உபாயவிலக்கு, s. [in rhetoric.] Artfully endeavoring to prevent an act, by representing the evil which will happen to one's self--as when a wife dissuades her husband from leaving her by declaring that, in case he does, she must die, ஓரலங்காரம். உபாயோபாயம், s. Various means or artifices. 2. Cunning for cunning in retaliation, &c. மோட்சம்பெறுமுபாயம்--மோட் சோபாயம், s. Means for obtaining eternal bliss. 52)

uẕu (p. 67) கிறேன், தேன், வேன், உழ, v. a. To plough, ஏருழ. 2. [with the impersonal terminations.] To root up--as pigs, நிலத்தைக்கிளைக்க. பன்றிநிலத்தையெல்லாமுழுதுபோட்டது. The hogs have ploughed up all the field. உழக்கோல், s. A goad used to drive oxen when ploughing. உழத்தி, s. (plu. உழத்தியர்.) A female of the ploughman caste. See உழவர். உழத்திப்பாட்டு, s. A kind of poem. See பள்ளு. உழுதகாடு, s. A ploughed highland. உழுதநிலம், s. Ploughed land. உழுதுண்போர், s. Those who cultivate fields belonging to others and subsist upon a share of the produce. 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். உழுதுண்டுவாழ்வாரேவாழ்வார்மற்றெல்லாந்தொ ழுதுண்டுபின்செல்பவர். Those who till the ground enjoy plenty and happiness, the rest being followers and servants of the great depend on their assistance. (குறள்.) தொழுதூண்சுவையிலுழுதூணினிது. To cultivate ground and live by it is more satisfactory than to procure maintenance from others by serving them. உழுதுபுழுதியாக்க, inf. To plough and harrow, to waste. உழுபடை, s. A plough, கலப்பை; [ex படை, implements.] உழுவளைப்பு, s. The turnings in ploughing, தொழுப்பு. உழவு, v. noun. Ploughing, உழு கை. 2. (fig.) (p.) Agriculture, husbandry, tillage, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவின்மிகுத்தஊதியமில்லை. There is no occupation which yields greater profit than agriculture. உழவடைக்க, inf. To make over to another a piece of land for purposes of cultivation. உழவர்--உழவோர், s. Ploughmen, cultivators, agriculturists, husbandmen, inhabitants of agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். 3. (p.) [ex உழப்பு.] Warriors, heroes, படைவீரர். உழவிடை, s. Cessation from ploughing. உழவீரம், s. Condition of the ground when it is sufficiently moist to be ploughed. உழவுகட்ட, inf. [prov.] To take the lead--as the first of several teams in ploughing, to mark the course, &c., முதற்சால்போக. உழவுகட்டி, s. Clods in a ploughed field, உழும்பொழுதுபெயருமண்கட்டி. உழவுகாலம், s. Ploughing season. உழவுகுண்டை--உழவுமாடு--உழ வெருது. Oxen trained to the plough. உழவுகோல், s. A ploughman's rod or staff, an ox goad, தாற்றுக்கோல். 2. A horse whip, குதிரைச்சம்மட்டி. உழவுகோல்கொண்டூர்ந்தனன். He drove (the horse) with a whip. உழவுசால், s. A furrow, படைச் சால். உழவுசெய்ய, inf. To plough, practise agriculture, உழ. உழவுத்தொழில், s. Ploughing, tillage, husbandry, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவுபொறுத்தமாடு, s. A powerful, well trained ox that works easily. உழவுமழை, s. Rain that falls in the ploughing and sowing season. உழுகை, v. noun. Ploughing, agriculture. உழுநர், s. Ploughmen, உழவர். 23)

kuṭumpam (p. 117) s. A family, including the man, his wife, his sons and his sons' wives, ஒருகுடியிலுள்ளார். 2. Relations, kindred, connexions, உறவின்முறையார். 3. Race, family, house, குடி. Wils. p. 226. KUT'UMBA. குடும்பங்கலைக்க, inf. To divide or scatter a family by sowing dissension, &c. குடும்பசம்ரக்ஷணை, s. The maintenance of a family; the act of providing for and preserving a family. குடும்பத்தானம், s. The sign next to the rising sign at the moment of one's birth, portending good or evil, wealth or otherwise, to the family, according to the character of the signs, &c. See தானம். குடும்பபாரம், s. The burden and responsibility of a family. குடும்பபாரஞ்சுமக்க, inf. To support a large family. குடும்பப்பிரதிட்டை, s. The founding of a family. குடும்பமாயிருக்கிறவன், s. One with a large family. குடும்பவமிசோற்பத்தி, s. Lineage, generation by families. *குடும்பி, s. A householder, the father of a large family, குடும்பத்தலைவன். Wils. p. 226. KUT'UMBI. *குடும்பினி, s. The wife of a householder, a mistress, a matron, the mother of a family, குடும்பத்தலைவி. Wils. p. 226. KUT'UMBINEE. குடும்பன், s. (fem. குடும்பி.) The title of a chief among the Paller people, பள்ளர்தலைவன். 11)

kuṟiñci (p. 132) s. A species of large tree in hilly districts, குறிஞ்சிமரம். 2. Thorny shrubs growing in marshes, the செம்முள்ளி. 3. The மருதோன்றி shrub. 4. A tract of land in a hilly country, one of the five kinds of திணை. மலைச்சார்நிலம். 6. Classes of tunes peculiar to agricultural districts, மருதநிலத்தினோர்வகையிசை. 7. Tunes peculiar to hilly tracts, குறிஞ்சிநிலத்திராகம். 8. Lutes peculiar to agricultural districts. மருதயாழ்த் திறம். 9. A tune, melody, ஓர்பண் (சது.) 1. [in love poetry.] Illicit intercourse. (See திணை.) 11. (Rott.) The ஈந்து palm. குறிஞ்சிக்கருப்பொருள், s. Men, beasts, birds, vegetables, employments, &c., indigenous and peculiar to hilly tracts; viz.: 1. குறிஞ்சித்தலைவர், chiefs heads and superiors--as பொருப்பன், வெற்பன், and சிலம் பன் with their females. 2. குறிஞ்சித்தெய் வம், the god, Skanda. 3. குறிஞ்சித்தொழில். employments--as sowing mountain paddy, watching the millet, collecting honey, digging up roots, &c. 4. குறிஞ்சி நீர், mountain streams--as அருவி and சுனை. 5. குறிஞ்சிப்பண், melody, known by the name of குறிஞ்சிப்பண். 6. குறிஞ்சிப் பறை, drum--as தொண்டகம். 7.குறிஞ்சிப் புள், birds--as parrots and peacocks. 8. குறிஞ்சிப்பூ, flowers--as Novemberflower, &c. 9. குறிஞ்சிமரங்கள், trees--as வேங்கை, a kind of Pterocarpus, குறிஞ்சிமரம்; சந்தனம், sandal-tree; தேக்கு. teak; அகில், Aquila; அசோகு, Ashoka; புன்னை, Calophyllum inophyllum. 1. குறிஞ்சிமாக்கள், inhabitants--as குறவர், கானவர், குறத்தியர். 11. குறிஞ்சியாழ், lute, known by the name of குறிஞ்சியாழ்திறம். 12. குறிஞ்சியுணவு. food --as bamboo rice, மூங்கிலரிசி; mountain rice, ஐவனநெல்; another hill-rice, தோரை நெல்; millet, தினை; bulbous roots, கிழங்கு; honey, தேன், &c. 13. குறிஞ்சியூர், villages --as சிறுகுடி. 14. குறிஞ்சிவிலங்கு, beasts --as the tiger, bear, elephant, lion, &c. குறிஞ்சிக்காலம், s. The months of October and November, December and January, in குறிஞ்சி tracts. குறிஞ்சிமுதற்பொருள், s. As முதற் பொருள் under அகப்பொருள், describing the soil, the season of the year, &c., of hilly places. குறிஞ்சியுரிப்பொருள், s. As உரிப்பொ ருள் under அகப்பொருள், describing sexual intercourse, See அகப்பொருள். குறிஞ்சித்தேன், s. Mountain honey, celebrated for its sweetness. குறிஞ்சிவேந்தன், s. Skanda--as lord of the hilly country, முருகன். 23)

kaiccuẕi (p. 140) s. [prov.] Falling the handfuls --as seed in sowing. 47)

kaiccuẕipṭ (p. 140) --கைச்சுழியாக, inf. To occur in clusters--as corn from unskilful sowing. 48)

kaimṟai (p. 142) v. noun. [prov.] Ploughing immediately after sowing, in order to bury the seed, மேலுழவு. 18)

cāṟu (p. 180) கிறேன், சாறினேன், வேன், சாற, v. a. [vul. loc.] To sweep the threshing floor; to gather grains of corn scattered on the ground, தானியம்பெருக்க. 2. [prov.] To hoe superficially, scrape up, turn up the surface of the earth and cover in the seed, புல்முதலியசாற. குரக்கன்சாற, inf. [prov.] To hoe in குரக்கன் grain lightly after sowing. 2. (fig.) To sow குரக்கன். 65)

cāl (p. 180) s. A large mouthed waterpot, used by washerman, and at weddings, நீர்நிரப்பு ஞ்சால். 2. A bucket for irrigation with a lever, நீரிறைக்குஞ்சால். 3. A furrow in ploughing, உழவுசால். (c.) 4. The track of a sower in passing and repassing in sowing grain, விதைச்சால். 5. (p.) [ex சாலு, v.] Greatness, abundance, intensiveness, மிகுதி. சாலடிக்க, inf. To make a furrow. (c.) சால்வளைக்க--சால்விட, inf. [prov.] As சாலடிக்க. சால்கட்ட, inf. To plough the first furrow in a field. 2. To pass or repass, as a sower in sowing grain. கைச்சால், s. A hand bucket. ஏற்றச்சால், s. A large iron bucket used in ஏற்றம், which see. சால்வயிறு, s. [prov. fig.] A large-belly, pot-belly. 16)

citṟu (p. 182) கிறேன், சிதறினேன், வேன், சிதற, v. a. To disperse, scatter, to shiver, to diffuse--as seeds, grain, &c., இறைக்க. 2. (fig.) To squander, to waste, பொருளழிக்க. 3. To shed, pour out, சிந்த. 4. v. n. To be shed, strewed; to disperse--as a company; to be scattered--as a flock, கலைய. (Compare சிதர், v.) 5. To be diverted as the attention from the subject in hand, புத் திசிதற. 6. To wander, ramble about, go astray, திரிந்தலைய. 7. (fig.) To prove fruitless, or unprofitable, பயன்படாதுபோக. (c.) தண்ணீரையெங்குஞ்சிதறாதே. Don't spill the water every where. பணத்தையெல்லாஞ்சிதறிச்சீரழித்தான். He has squandered all the money. கூடினமேகமெல்லாஞ்சிதறிப்போயின. The gathered clouds are all dispersed. பார்வைசிதறியிருக்கின்றது. The sight is injured. புத்தியைச்சிதறவிடாதே. Don't let your mind be bewildered. பதறாதகாரியஞ்சிதறாது. A well meditated matter will never fall short of success. சேனைசிதறியது. The army was dispersed. சிதறடிக்க, inf. [prop. சிதறவடிக்க.] To scatter, disperse. (c.) சிதறினமனம், s. A distracted mind, divided attention. சிதறுதேங்காயுடைக்க, inf. [prov.] To shiver or break cocoanuts to pieces--as at the temple. (c.) சிதறித்தூவ, inf. The scatter loosely, to strew. சிதறியிறைக்க, inf. To scatter seeds here and there, commonly in sowing. 2. To squander one's property, பொருளை யழிக்க. 37)

caikai (p. 209) s. (also written சயிகை.) Beckoning, beck, hint, wink, signal, nod, token. Also சமிக்கை. (c.) கண்சைகை, s. A wink with the eyes. கைச்சைகை, s. A beckoning with the hand. See கை. சைகையாய்ப்பேச, inf. To speak by signs. சைகைசெய்தழைக்க, inf. To call by signs. சேறாட, inf. [prov.] To trample a field, and make it muddy, for sowing rice after irrigation. 2. To mash, to reduce to mire--as mangled bodies in the field of battle. சேறாடி--சேறடி--சேறடை, s. [prov.] The wings of a carriage to defend from mud, dust, &c. (c.) சேறுகுழைக்க, inf. To work clay or other soft earth. சேறுபட-சேறெழும்ப-சேறாக, inf. To become muddy, form as mud. 2. To be mashy with blood, &c., as a field of battle. சேறுபூச, inf. To plaster a wall with mud. சேற்றிற்குமிழி, s. Bubbles of mire. (p.) சேற்றுநிலம், s. Muddy ground. சேற்றுமண், s. Muddy earth, loose earth. சந்தனச்சேறு, s. Sandal-paste, (p.) 10) *

tāyam (p. 234) s. Appropriation; a portion, an inheritance, உரித்து. W. p. 45. DAYA. 2. Affinity, relationship (chiefly paternal), தந்தைவழிச்சுற்றம். 3. Cubical pieces in the play of dice; also the backgammon board, சூதாடுகருவி. 4. A fall of the dice, &c., also a good or lucky fall, நற்பந்தை யம்விழுகை. 5. A play with tamarind stones, &c., புளியங்கொட்டைத்தாயம். (c.) 6. Good opportunity, juncture, சமயவாய்ப்பு. 7. (com. தவதாயம்.) Affliction, distress, துன்பம். 8. A delay, a stop, தாக்காட்டு. (Beschi.) தாயக்கட்டை, s. [prov.] Dice, a cubical piece in the play of dice. தாயங்கிடைக்க, inf. To get a good opportunity. தாயத்தார், s. (plu.) Paternal kinsmen, heirs; those on whom it devolves (if there be no son) to perform funeral rites, தாயாதிகள். தாயத்துக்குவைக்க, inf. To place the dice according to the fall. தாயபாகம், s. A division of an estate. தாயமாட, inf. To play dice. 2. To be tardy, தாமதஞ்செய்ய. தாயம்போட, inf. To cast dice, to throw dice in draughts, or any similar game. தாயம்விழுதல், v. noun. The lucky falling of dice, &c. தாயவிதைப்பு, v. noun. [prov.] Seasonable sowing. 18) *

tiruttu (p. 240) கிறேன், திருத்தினேன், வேன், திருத்த, v. a. To correct, rectify, amend, adjust, சரிப்படுத்த. 2. To reform, reclaim, redress, குணப்படுத்த. 3. To elaborate, to perfect, பூர்த்திசெய்ய. 4. To mend, repair, refit; to meliorate, சீர்ப்படுத்த. 5. To improve land, or the mind; to discipline the mind, பண்படுத்த. 6. To persuade, or prevail on one; to induce consent to a bargain or proposal, உடன்படுத்த. 7. To level, to make even, சமனாக்க. (c.) 8. To clean fish, &c., to prepare vegetables, &c., for cooking, மேற்புறணிகழிக்க. 9. To scour, to polish by scouring, மினுக்க. 1. To perform moral actions properly, நற்கிரியைநடத்த. ஆளைத்திருத்திப்போட்டான். He has improved the man. பூமிதிருத்தியுண். Tilling the ground, eat. (Avv.) குணந்திருத்த, inf. To improve one's disposition. பரிகலந்திருத்த, inf. To scour and polish a brass plate. (p.) பேச்சுத்திருத்த, inf. To correct another's pronunciation of words. திருத்திவைக்க, inf. To correct another's pronunciation of words. திருத்துதல்--திருத்துகை, v. noun. Amendment; preparation of soil, for sowing, &c. 26)