kñci (p. 86) s. A kind of rice-gruel forming an article of food--also used instead of starch, கஞ்சித்தண்ணீர். 2. Conjeveram, காஞ்சிபுரம். அவன்பசியாமற்கஞ்சிகுடிக்கிறான். He takes congee having no occasion to complain of hunger; i. e. he is neither poor nor rich. கஞ்சிதோய்க்க--கஞ்சிபோட--க ஞ்சியிட inf. To starch clothes, கஞ்சிநீரிற் றோய்க்க. கஞ்சிபோட்டபுடவை, s. A starched cloth. கஞ்சித்தண்ணீர், s. Water poured off from boiled rice. கஞ்சித்தெளிவு, s. Water strained from the rice after it is well boiled. கஞ்சிப்பசை, s. Starch, பசைக்க ஞ்சி. 2. The stiffness of starched clothes, கஞ்சிப்பற்று. கஞ்சிவார்க்க, inf. To feed one with congee, to support. 28)

kicukiceṉl (p. 108) v. noun. Hissing--as a rocket, &c., ஓர்ஒலிக்குறிப்பு. 2. To rustle--as the starched cloth of one walking briskly, விரைவொலிக்குறிப்பு. கிசுகிசென்று நடக்கிறான். He walks very briskly. கிசுகிசுத்தான், s. [prov.] A small kind of paper-kite without a tail, வாலில்லாக் காற்றாடி. 9)

kūẕ (p. 136) s. Thick gruel, porridge, pap, or any food of similar consistency, மாவினாற்சமைத்த உணவு. 2. Boiled rice, சோறு. Wils. p. 239. KOORA. 3. Grain in the field, commonly the green growing crop, பயிர். 4. Gold, பொன். 5. adj. Wils. p. 31. GHOORA. Rotten, decayed, கூழை. கூழ்குடிக்கிலுங்கூட்டாகாது. Partnership is undesirable even in drinking gruel. பைங்கூழ்களைகட்டதனொடுநேர். Resembling the weeding of green corn. கூழ்காடியேதுபெற்றிடினும். Though கூழ் and காடி be obtained. கூழுக்குப்பாடி. The authoress ஔவை, because she once sung her verses for a cup of pap. 2. One who flatters, or dances attendance for a little food; a mean, cringing person, இச்சகம்பேசுகிறவன். கூழாமட்டி, s. A dull, cowardly man. கூழாம்பாணி, s. [prov.] Treacle, molasses, dissolved sugar, &c., கூழ்போல்வது; [ex கூழ், pap, et. பாணி.] கூழாய்ப்போக, inf. To be boiled too much--as rice. 2. To become pulpy. 3. To become addle--as eggs. கூழ்ப்பசை, s. Rice-congee for starching clothes, for paste, &c. கூழ்ப்பானை, s. A pap-pot. கூழ்முட்டை, s. Addle eggs. 16)

tuvai (p. 250) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. To be dipped as a cloth in dye, தோய. 2. To be moistened with starch, பாத்தோய. 3. To be turned or curdled as milk, பால்தோய. 4. To be tempered as steel, ஆயுதந்துவையலிட. 5. To be trodden out as corn by cattle, மிதிக்கப்பட. 6. To be pounded in a mortar, as green இடிக்கப்பட. (c.) துவையல், v. noun. Seasonings for food, commonly mashed; chopped, or pared fruits--as cocoa-nuts, onions, chillies, கண்டாங்கி. 2. Tempering, as தோய்ச்சல். 3. Washing clothes. c. 10)

pcai (p. 289) s. Stickiness, tenacity, ropiness, adhesiveness, பற்று. 2. Glue, paste, cement, பிசின். (Tel. பஸ.) 3. Moisture, sap, juice of meat. ஈரம். 4. Animal or vegetable bodies; glutinous substance in fruits, roots, &c., சாரம். 5. Love, affection, compassion, அன்பு. 6. [with இரத்தம்.] Boldness, sanguineness, கொழுப்பு. 7. (சது.) Gain, profit, lucre, property, இலாபம். 8. Desire, விருப்பம். 9. Boiled rice, and other ingredients, applied to a drum-head to improve the sound, முழுவின்மார்ச்சனை. (c.) அதிலேபசையில்லை. There is no hope in the case, we shall be disappointed; There is no hope of his recovery. உடம்பிலே பசையில்லை. He is greatly emaciated. அவர்முகத்திலேரத்தப்பசையில்லை. His countenance is gloomy, he looks dejected. பசைபூசுதல், v. noun. Putting பசை on the right side of a drum. பசையடி, s. [prov.] The first washing of a new cloth, without starching. பசையற்றவன், appel. n. A person without kindness, or compassion, அன் பில்லாதவன். 2. One impoverished. See பசுமையுள்ளவன். 3. A man destitute of property, வறியவன். பசையாயிருக்க, inf. To be glutinous. 2. To be advantageous, profitable, lucrative, for one's interest. 3. To be kind, affectionate, compassionate. பசையொட்டுதல், v. noun. Gluing or pasting any thing. 49)

pūcu (p. 329) கிறேன், பூசினேன், வேன், பூச, v. a. To daub, smear, spread on; to plaster, anoint, தடவ. 2. To wash, கழுவ. 3. (p.) To adorn, to ornament, அலங்கரிக்க. கைபூசிவந்தான். He washed his hands, and came. (p.) இந்தக்காப்புக்குத்தங்கம்பூசுவிக்கவேண்டும். I wish to get this bracelet gilded. புடவைக்குக்கஞ்சிபூசினான். He starched the cloth. குற்றத்தைப்பூசிமெழுக, inf. To cover a fault, to palliate a crime. பூசிப்புணர்த்த, inf. To adorn with jewels or to perfume with sandal. பூச்சு, v. noun. Daubing, smearing, anointing, plastering, painting, தடவுகை. 2. A coating, gilding, plating, tinning, மேற்பூச்சு. 3. External show, pretence, வெளிக்காட்சி, 4. Palliation, mitigation, குற்றமறைக்கை. 5. Starch stiffening, கஞ்சிப் பசை. (Old Dic.) பூச்சுப்புடவை, s. Cloth stiffened with starch. பூச்சுவேலை, s. Plated or tinned work. 2. Showy work, any thing superficial. சாந்துப்பூச்சு, s. Plaster of limemortar. பொற்பூச்சு, s. Gilding. மேற்பூச்சு, s. Outward coat of plaster, &c. 2. (fig.) False appearance. 23)

muṭmuṭeṉl (p. 356) v. noun. A reiterated sound, a rustling of starched cloth, dry leaves or leather, ஈரடுக்கொலிக்குறிப்பு. (c.) 104)

moṭmoṭeṉl (p. 367) --மொடுமொ டெனல்--மொடுமொடுத்தல், v. noun. [also முடமு டெனல்.] The rustling of dried skins, starched cloth, &c., an imitative sound, ஈர டுக்கொலிக்குறிப்பு. (சது.) 12)