aḷāvu (p. 33) கிறேன், அளாவினேன், வேன், அளாவ, v. n. To converse, hold social intercourse, &c., ஊடாட. 2. v. a. To mingle, mix, கலக்க. 3. To reach up to, reach forth, extend as an elephant its trunk, throw out the arms to catch something, தாவ. 4. To grope in the dark, scrape after something--as for particles in sand, தடவ. 5. To cool by stirring, or dry by waving, to poke, stir in water, துழாவி யாற்ற. (p.) பாலோடளாவியநீர், Water mixed with milk. வானத்தையளாவினமலை. The mountain that reached to the skies. 28) *

uḷru (p. 67) --உளர், கிறேன், உளர்ந்தேன், வேன், உளர, v. a. To adjust or clean feathers with the beak--as birds, சிறகுகோத. 2. To shake the wings and feathers, சிறகுதற. 3. To shake off, scatter, sprinkle, strew, சிந்த. (நிகண்டு.) 4. To try, tune, or play on a lute, &c., with the fingers, யாழினரம்புதடவ. (p.) 5. v. n. To whirl about, whiffle--as wind, காற் றுளர. 6. [prov.] To turn about or be loose --as a pin, or screw, சுழல. 7. [vul.] To stir, move either bodily or mentally, அசைய. நரம்புளர்ந்தமுதமூறுமங்கையர்பாடல். The singing of the damsels who sweetly played on the lute-- (நைட.) இவ்வளவுசொல்லியுஞ்சற்றுமுளருகிறானில்லை.... Though I have said so much, he is not yet moved. சிறையுளர்ந்தயல்சூழ். (Birds) that flock in the neighborhood adjusting their feathers with the beak-உளர்ச்சி, v. noun. Whirling, சுழற்சி. உளர்வு, v. noun. Whirling, whiffling, moving, stirring, turning, being loose, சுழற்சி. 2. Fluctuation, wavering, உளர்கை. 36)

kiṇṭu (p. 109) கிறேன், கிண்டினேன், வேன்,கிண் ட, v. a. To dig, excavate, delve, hoe up, தோண்ட. 2. To make a pit, a hollow--as in the ground, a hole in a wall, &c., குழிதோ ண்ட. 3. To dig up; to dig out; to obtain by digging, கிளறியெடுக்க. 4. To poke, stir with a ladle; to scratch--as a fowl; pick or work up--as crows; burrow--as rats, &c.; to work up with a stick, an iron-bar, &c., கிளற. 5. (fig.) to probe, to scrutinize, to investigate, to inquire or pry into a matter; to search, to examine, ஆராய. 6. To gnaw--as worms on the body, as animalcula under the skin, &c., புழுமுதலியனகிண்ட. 7. To prompt, நினைப்பூட்ட. 8. To excite--as to a quarrel, &c., பகையெழுப்ப. கிண்டக்கிண்டக்கீரையும்மயிரும், The more you probe it, the more it is hair with the greens; i.e. the more insignificant. மண்கிண்டிவயிறுவளர்க்கிறவன். A husbandman, (diminutively) one who lives by digging. அம்பட்டன்குப்பையைக் கிண்டினால்மயிர்மயிராய்ப் புறப்படும். If you turn up the dung-hill of a barber, you will find only clippings of hair. கிண்டிக்கிண்டிக்கேட்க--விசேஷங்கிண் ட, inf. To inquire into a thing very minutely, to pump one, to ask inquisitively. கிண்டிக்கிளறிப்பார்க்க, inf. To dig out and search. 2. To make a thorough search, to make a thorough investigation. கிண்டிக்கொடுக்க, inf. To stir, to keep stirring--as the fire, the pap, &c. 2. (fig. To prompt. 3. To increase, to aggravate--as a quarrel. நீயவனைச்சற்றேகிண்டிக்கொடு. Prompt him a little. கிண்டிப்பார்க்க, inf. To dig and look --as for yams, &c., 2. fig.) To make injuiry by different means to find out the truth. அவனண்டைபோய்ச் செய்திஎன்னவென்றுகிண் டிப்பார். Go to him and search out the matter. கிண்டிவிட, inf. To dig up, to dig round the roots of plants, grain &c. 2. To excite, to stir up, to incite. 3. To bring a thing to one's notice, to suggest. கிண்டிவிட்டுக் கேளிக்கைப்பார்க்கிறது..... To stir up or excite others to quarrel or fight, and delight in it. கல்லுக்கிண்ட, inf. To dig up stones. களிக்கிண்ட, inf. To cook hasty-pudding, by stirring. கிழங்குகிண்ட, inf. To dig up கிழங்கு. புழுக்கிண்ட, inf. To burrow--as worms in the ground, working up plants, &c. 2. To stir or irritate--as worms in a sore, &c. கிண்டல்கிளறல், v. noun. Digging yams, &c. 48)

kiṟungkl (p. 112) v. noun. [vul.] Moving, stirring, shaking, அசைதல். அவன்சற்றுங்கிறுங்கவில்லை. He is not at all shaken. 30)

cuṭr (p. 193) s. Light, brilliance, brightness, lustre, ஒளி. (c.) 2. The sun, சூரியன். 3. The moon, சந்திரன். 4. Fire, நெருப்பு. 5. A burning lamp, விளக்கு. 6. The flame of a candle, தீச்சிகை. (சது.) சுடர்விளக்காயினுந் தூண்டுகோல் ஒன்று வேணும். Though a lamp burn brightly, it will need a wick-pricker, i. e, the best require stirring up. சுடரெறிய, inf. To radiate, gleam, sparkle--as some precious gems. சுடரெண்ணெய், s. Drops of burning oil from a lamp. 2. Oil burnt in drops for medicinal purposes. 3. Margosa oil extracted by fire. சுடரோன், s. The sun, சூரியன். சுடர்கால, inf. To emit rays--as the sun. (p.) சுடர்க்கடை, s. Fire fly, மின்மினி. (p.) சுடர்க்கொடி, s. Incense of burnt camphor, ஆரதிகர்ப்பூரம். சுடர்ச்செலவு, s. [in astrol.] A division of the rising sign into two equal parts, for casting nativities. See இலக்கி னம். சுடர்த்தகழி, s. A small candelabria. சுடர்நிலை, s. A candlestick, விளக்குத் தண்டு. (p.) சுடர்மழுங்க, inf. To grow dim as the sun or moon in an eclipse, or when overcast. 2. To become dim as a lamp. சுடர்மௌலியர், s. The Devas, or supernals, as radiantly crowned with divine gems, or a halo of glory, வானோர். சுடர்விட--சுடர்விட்டெரிய, inf. To burn brightly or cast a long flame, as a lamp. (c.) சுடர்விழ, inf. To drop, as burning flames from a lamp. சுடர்விழுத்த, inf. [prov.] To cause burning oil to fall in drops by setting fire to a cloth suffused with it. சுடர்விழியோன், s. Virabadra, a form of Siva, வீரபத்திரன். முச்சுடர், s. The sun, moon and fire, as representing the three eyes of Siva, சூரியசந்திர அக்கினி. சொரூபானந்தச்சுடர், s. An epithet of deity. See சொரூபம். 23)

cuṭu (p. 193) கிறேன், சுட்டேன், வேன், சுட, v. a. To warm, heat, scald, burn, ignite, தகிக்க. 2. To roast, toast, bake, அப்பமுதலியனசுட. 3. To cauterize, brand, scar, சூட்டுக்கோலாற்சுட. 4. To burn up, consume, எரிக்க. 5. To burn as bricks, chunam, tiles or earthern wares in a kiln, காளவாயிற்சுட. 6. To imbrown by heat, வெதுப்ப. 7. To fire a gun, canon, &c., வெடிசுட. 8. (fig.) To mortify scorch the feelings--by sarcasm, reproach, &c., நிந்திக்க. 9. To blight with the eye, கண்ணூ றுபடுத்த. 1. To blight with the tongue, நாவூறுபடுத்த. 11. To sublimate medicines, நீற்ற. அவனைச்சுட்டுப்போட்டான். He has shot him. நல்லோரைத்தீயோர்சொற்சுடுகிறது. The conversation of the wicked gives pain to (burns) the good. நாவினாற்சுட்டவடு. The wound produced by caustic language. (குற.) சுடுகலம், s. An earthen vessel, குயக் கலம். (சது.) சுடுகண், s. A fiery eye. See கொள் ளிக்கண். சுடுகாடு--சுடுநிலம், s. A place of cremation. 2. (fig.) A desert, a place where victuals cannot be got. (c.) சுடுகாட்டுமணிபொறுக்கி, s. A bird. See under காடு. சுடுகோல், s. A rod for stirring the fire in burning a corpse. 2. A brand, an iron rod, சூட்டுக்கோல். சுடுசுண்ணம், s. Burnt lime. சுடுமருந்து, s. A chemical preparation, more commonly, எரிமருந்து. சுடுவனம், s. A place for cremation. சுடுகாடு. சுட்டுக்கொட்டைப்பரப்ப, inf. To devastate a town, and sow ot with seed. (Colloq.) சுட்டசாந்து, s. As சுடுசுண்ணம். சுட்டெரிக்க, inf. To consume by burning. சுட்டசெங்கல், s. Burnt bricks, opposite to பச்சைச்செங்கல். sun-burnt-bricks. சுட்டவிறைச்சி, s. See இறைச்சி. பழுக்கச்சுட, inf. To give a bright yellow color to gold ornaments, by immersing them in a boiling solution of sulphur, saltpetre, culinary salt, and turmeric. See பழு. v. சாடுவெட்டிச்சுட, inf. To clear and burn forest land. நாவிலேசுட, inf. To brand the tongue in restoring one to caste. நாவாலேசுட, inf. To blight with the tongue, &c. சுட்டுப்போட, inf. To consume by fire; to shoot; to blight. பிள்ளையைக்கண்ணாற்சுட்டுப் போட்டார்கள்.... They have blighted (lit. burnt) the child, with their eyes; incduced sickness. விரகங்கொண்டவரைச்சந்திரன்சுடுகிறது. The moon's rays inflame the lascivious. அவன் ஊரைச்சுட்டுப்போடுவான். He will burn the country, i. e. devastate it, &c. 31)

tūṇṭu (p. 253) கிறேன், தூண்டினேன், வேன், தூண்ட, v. a. To trim a burning lamp, விளக்குத்தூண்ட. 2. To excite, incite, instigate, stir up, as the fire, எழுப்ப. 3. To cause to go, impel; to drive a horse in a vehicle, to despatch; to propel arrows, &c., to send a person, செலுத்த. (சது.) 4. To remind, call the attention, suggest, bring to notice by word, signal or otherwise, நினைப்பூட்ட. (c.) தூண்டாவிளக்கு, s. A kind of lamp that supplies itself with oil, and needs not constant trimming. தூண்டிக்காட்ட, inf. To explain. 2. To show one his faults, to upbraid. 3. As தூண்டிக்கொடுக்க. தூண்டிக்காட்டாதே. Upbraid not others. தூண்டிக்கொடுக்க, inf. To remind one of something forgotten. 2. To enable a man to get at the point in a dispute. 3. To expose a crime to one's notics. 4. to slander. தூண்டிப்பிடிக்க, inf. To hold up or magnify little faults; commonly in a bad sense. தூண்டிவிட, inf. To trim a lamp. 2. To excite, incite. 3. To remind one of, to bring to notice. தூண்டுகுச்சி, s. A pricker, for stirring a lamp. தூண்டுகோல், s. As தூண்டுகுச்சி. 2. (fig.) A remembrancer, reminder, one who suggests, &c. தூண்டல்-தூண்டு-தூண்டுதல், v. noun. Exciting, rousing. 21)

muẕai (p. 358) s. A large mountain-cave, குகை. 2. A stirring-slice, spatula, peel or ladle, துடுப்பு. (சது.) 36)