aticayam (p. 11) s. Astonishment, surprise, wonder, admiration, delight, captivation, ஆச்சரியம். 2. An extraordinary occurrence, any thing wonderful, strange, miraculous, அற்புதம். 3. News, information, புதுமை. 4. One of the eighteen defects of the body, பதினெண்குற்றத்தொன்று. 5. [in rhetoric.] Hyperbole or exaggerated description, ஓரலங்காரம். அதிசயச்சொல், s. A word indicating wonder, surprise, an exclamation. அதிசயவிரக்கச்சொல், s. A word expressing wonder and pity. அதிசயன், s. God of the Jainas, அருகன். (p.) அதிசயிக்க, inf. To wonder, be surprised, delight in, or be enraptured with. அதிசயோத்தி, s. Hyperbole, மிகக் கூறுமோரலங்காரம். Wils. p. 18. ATISHAYOKTI. 2)

atiti (p. 11) s. The daughter of Daksha, mother of the goods, or devas, one of the thirteen wives of Kasyapa, காசி பப்பிரமாவின்மனைவிகளிலொருத்தி. Wils. p. 2. ADITI. 2. A guest, விருந்தன். (p.) 3. A stranger applying for hospitality, or received as a guest; an unknown, religious mendicant, பரதேசி. Wils. p. 16. ATITHI. (காசிகா.) 4. The anniversary of one's death occurring inauspiciously on a part of two tithis, so that the ceremonies cannot be performed, சிராத்தத்திற்கொவ்வாததிதி. 5. one of the seven பிதிர், whose manes are propitiated in funeral ceremonies, சத்தப்பிதிர்களி லொருவர். அதிதிநாள், s. The seventh lunar constellation, புநர்பூசநாள். அதிதிபூசை, s. Hospitality. 16)

anniyam (p. 15) s. A strange or foreign thing, &c. See அன்னியம். Wils. p. 4. ANYA. 16) *

aṉṉiyam (p. 34) s. That which is other, different, heterogeneous, வேறு. 2. That which is strange, foreign, another's, alien, exotic, புறத்தேயத்துள்ளது. 3. [in logic.] That which is of a different species, வித்தியாசமான வருக்கம். Wils. p. 4. ANYA. 4. The Indian cuckoo, குயில். அன்னியகுலம், s. A different tribe. அன்னியசாதி, s. A strange caste. 2. A low caste. அன்னியதாகர்த்தத்துவம், s. Government through subordinate agencies --one of the three prerogatives of the Supreme Being. அன்னியபுட்டம், s. The cooil bird, or Indian cuckoo, குயில்; [ex புஷ்ட, nourished.] Wils. p. 4. ANYAPUSHTA. The crow is supposed to sit upon the eggs of the குயில். அன்னியர், s. Others, strangers, aliens, foreigners. அன்னியோன்னியம், s. Mutuality, reciprocity, interchange, union, friendship, intimacy, sociability, ஐக்கியம். Wils. p. 41. ANYONYA. அன்னியோன்னியாபாவம். [in logic.] Absence of mutual relation--as, குடத்திற்படமில்லை படத்திற்குடமில்லை. There is not the (substance of) cloth in the pot, nor the (substance of) pot in the cloth. Wils. p. 41. ANYONYAB'HAVA. 14) *

āriyaṉ (p. 41) s. A learned man, a sage, அறிவுடையோன். 2. A guru or priest, குரு. 3. A poet, புலவன். 4. A superior, மேலவன். 5. A physician, வைத்தியன். 6. An out-cast, an unclean stranger of a foreign faith, மிலேச்சன். 7. Eyanar, ஐயனார். 8. The sun, சூரியன். 9. A buffoon, juggler, தொம்பன். (p.) ஆரியக்கூத்து, s. A curious kind of dancing, with pole and ropes. See கம்பம். ஆரியக்கூத்தாயினுங் காரியத்தின்மேற்கண்ணாயிரு. Though it be a sight ever so alluring, yet draw not your attention from your aim. 32) *

irṇṭu (p. 49) s. and adj. Two, இரண்டா மெண்.-- As an adjective prefix, it often becomes இரு and ஈர், double, இரட்டிப்பான-as இருநிறம், two colors, a double color; ஈர லகு, two syllables. See அலகு. இரண்டிலொன்றுசொல்லு. Say either this or that. நாடிரண்டுபட்டது. The country is divided into two factions. இரட்ட, inf. To double, repeat a motion, sound, action, &c., to reiterate. See இரட்டிக்க. இரட்டாங்காலி, s. [prov. prop. இரட்டைமரம்.] A double tree--especially of the palmyra species. இரட்டி, s. Double quantity, twice as much, இருபங்கு. அதற்கிரட்டிதருவேன். I will give double the quantity. பத்திரட்டி, s. Twice ten. இரட்டிக்க, inf. To double, repeat, reiterate, இரட்ட. 2. (c.) To return --as a disease, வியாதிமக்களிக்க. 3. To plough the second time, always crosswise, இரண்டாமுறையுழ. 4. To differ from, be discrepant, &c., வேறுபட. 5. To disagree--as different kinds of food eaten at once, to be indigested, போசனம் ஒவ்வா திருக்க. இந்தச்சாட்சியந்தச்சாட்சிக்கிரட்டிக்கிறது. This evidence differs from the other. மகரமிரட்டித்தது. The consonant ம், is doubled. நோயிரட்டிக்கின்றது. The pain is double what it was. 2. The disease has returned. இரட்டித்தசெலவு, s. Double expense. இரட்டித்துச்சொல்ல, inf. To repeat, say a thing a second time. 2. To make a discrepant statement, or a statement different from that of another. உழவிரட்டிக்க, inf. To plough the second time. இரட்டிப்பு, s. Two-fold, twice as much, a double quantity. 2. v. noun. Doubling, making two-fold. இரட்டு, s. Two-fold, இருமடங் கு. (p.) 2. (c.) Double-threaded cloth, either coarse or fine, sack-cloth, ஓர்வ கைச்சீலை. இரட்டுப்பை, s. A sack made of coarse cloth. இரட்டுறமொழிய, inf. To state a rule so that it may comprise another, the one plainly apparent, the other to be made out by study; or the use of terms of double meaning either of which serves to make good sense, though the ideas will be wholly different; or the use of terms by which one thing is employed and another implied. See உத்தி. (p.) இரட்டை, s. Two things naturally conjoined--as a double fruit, leaf, &c.; twins, two things alike, இரண்டொன் றானது. 2. (p.) Gemini in the zodiac, two females, மிதுனராசி. 3. Even, even numbers--opposed to ஒற்றை, இரட்டையெண்-as 6, 8, 24, &c. 4. A couple, tow, சேரடு. 5. A female songster, பாடுவிச்சி. ஒற்றையிரட்டைபிடித்தல். A kind of play, playing at odd and even. இரட்டைக்கிளவி, s. Double words imitating certain sounds, ஒலிக்கு றிப்பில்வருமிரட்டைமொழி--as சளசளவெனமழை த்தாரைகான்றன. (The clouds) poured a shower of rain, with a murmuring sound. (இராமா.) (p.) இரட்டைச்சுழி, s. The symbol ை of the vowel ஐ. 2. Two curls in horses, cattle, &c.--as இருசுழி. இரட்டைத்தொடை, s. One of the forty-three kinds of rhyme in which the same word is repeated through the line, (see தொடை)--as ஒக் குமே யொக்குமே யொக்குமே யொக்கும் விளக்கினு ட்சீறெரியொக்குமே யொக்கும் குளக்கொட்டிப்பூவி னிறம், the color of the flower of the water-plant கொட்டி, resembles the delicate flame of the lamp. (p.) இரட்டைப்படவெண்ண, inf. To count even, making a series increasing by a common ratio--as 2, 4, 6, &c. இரட்டைப்பாக்கு, s. An arecanut with two eyes producing, if planted, two trees. இரட்டைப்பிள்ளை, s. Twins. 2. [prov.] A double young areca or cocoa-nut tree. இரட்டைப்புரிக்கயிறு, s. A rope or string made of two strands. இரட்டைமணிமாலை, s. A poem consisting of twenty verses of வெண்பா and கலித்துறை, or நேரிசைவெண்பா and ஆசி ரியவிருத்தம், and composed according to the rules of அந்தாதி. See பிரபந்தம். (p.) இரண்டகம், s. Treachery, perfidy, duplicity, dissimulation, double-dealing, துரோகம். (c.) இரண்டகம்நினைக்க, inf. To frame a treacherous design. இரண்டகம்பண்ண, inf. To betray, act treacherously, perfidiously. இரண்டகவாதி, s. A treacherous person, an insincere friend, துரோகி. இரண்டன்மை, s. Sameness, (lit.) being not two--as அத்துவைதம், which see. இரண்டாந்தரம், s. Secondary kind or class--as of cloth, tobacco, &c. 2. The second time. இரண்டாம்பட்சம், s. Second or secondary class, kind, &c., not the most approved. இரண்டாம்பாட்டன், s. A great grand-father, மூதாதை. இரண்டாவது, s. That which is the second. 2. adv. Secondly. இரண்டுக்குப்போக, inf. [vul.] To go to stool, (usage of children.) இரண்டுக்குற்றது, s. Critical juncture, a crisis in a disease, சாத்தியமோவசர த்தியமோவென்பது. 2. Dubiousness, possibility of two contrary impending issues, a double probability, இதுவோவதுவோவெ ன்கை. இரண்டுங்கெட்ட நேரம், s. [vul.] The dusk of the evening, used for an inauspicious or untimely season, &c. இரண்டுங்கெட்டவன், s. An indifferent man, neither good nor bad. இரண்டுசொல்ல, inf. To evade, refuse, give an indirect or evasive answer. இரண்டுசெய்ய, inf. To act perfidiously. 2. To act against one's command, to behave disobediently. இரண்டுநினைக்க, inf. To be hypocritical, to meditate treachery under a show of honesty. இரண்டுபட, inf. To vary from, differ in the issue or event, disagree, dissent, become opposed, வேறுபட. 2. To be discrepant, appear discordant, &c., ஒற்றுமையின்றாக. 3. To be doubtful, ஐயுற. இரண்டுபடுத்த, inf. To disjoin, disunite, cause to differ, sow dissension. இரண்டுபண்ண, inf. To act treacherously. இரு. Two, as இரண்டு and ஈர். இருகந்தம், s. Good and bad smell, இருமணம். (p.) இருகால், s. [vul. இருக்கால்.] Twice, இரண்டுவிசை. 2. Two feet, இருதாள். இருகாழி, [prov. இருக்காழி.] A palmyra or இருப்பை fruit with two kernels, இரண்டுகொட்டையுடையகாய்; [ex காழ், seed.] இருகுறணேரிசைவெண்பா, s. A நேரிசைவெண்பா, consisting of two குறள் வெண்பா, and a foot affixed to the second line for the sake of harmony, ஓர் வகைவெண்பா. (p.) இருக்கால், s. A certain cast of the dice in playing a game, கவற்றிற்குறித் தவோரெண். (c.) இருசமயவிளக்கம், s. A controversial treatise on the merits of Saivaism and Vishnuism, ஓர்நூல். இருசமயவிளக்கச்சூறாவளி, s. A treatise written in confutation of the above. இருசீரகம், s. The two different kinds of சீரகம்--as நற்சீரகம் and கருஞ்சீரகம், which see. இருசுடர், s. The two lights--the sun and moon, சூரியசந்திரர். (p.) இருசுடர்த்தோற்றம், s. One of the divisions of பெருங்காப்பியம், சூரியசந்திரோத யங்களின்வருணனை. (p.) இருசுழி, s. A double curl as a mark. இருசுழியிருந்துண்டாலுமுண்ணும் இரந்துண்டா லுமுண்ணும். A person of a double curl may live in luxury or be reduced to beggary. இருதலைக்கொள்ளி, s. A brand burning at both ends. ஒருதலைக்கொள்ளிநடுவிலெறும்பைப்போலானே ன். I am like an ant between two fires; i. e. I am in straits. இருதலைப்பட்சி, s. A kind of bird fabled to have two heads. இருதலைமணியன், s. A snake said to have two heads--one at each end. இருதாரைக்கத்தி, s. Two-edged sword or knife. இருதிணை, s. The two classes உயர்திணை and அஃறிணை into which Tamil nouns are divided. (See திணை.) 2. The two classes into which creatures are divided, இயங்குதிணை and இயங்கரத்திணை, which see. (p.) இருநிதிக்கிழவன், s. Kuvêra, கு பேரன். (p.) இருநினைவு, s. Double-mindedness, oscillating or wavering disposition. இருபது, s. Twenty, (lit.) twice ten, ஓரெண். இருபாவிருபது, s. A poem consisting of ten வெண்பா and ten அகவல் stanzas, ஓர்பிரபந்தம். See பிரபந்தம். (p.) இருபிறப்பு, s. [literally.] Two births, இருசனனம்--said of persons or things twice born--as 1. The moon, சந்திரன். 2. Birds and other oviparous creatures, முட்டையிற்பிறப்பன. (See அண்ட சம்.) 3. The teeth, பல். 4. Feathers, சிறகு. 5. Brahmans, பார்ப்பார். (p.) இருபிறப்பாளர், s. The twiceborn caste--Brahmans; investiture with the sacred thread being deemed a kind or regeneration, அந்தணர். இருபெயரொட்டுப்பண்புத்தொகை, s. Omission of ஆகிய or ஆய where two nouns are used in opposition, ஓர்பண்புத் தொகை--as ஆதிபகவன். God the source (of all things.) இருபொருள், s. Learning and riches. See பொருள். (p.) இருமடங்கு, s. As much again, two-fold, இரண்டுபங்கு. இருமடியாகுபெயர், s. An ஆகு பெயர் of the second degree--as கார், black when used to signify a cloud is called ஆகுபெயர்; but when used for the rainy season, it is called இருமடியாகுபெயர். (p.) இருமணம், s. Pleasant and unpleasant odors, நற்கந்ததுர்க்கந்தங்கள். (p.) இருமரபு, s. The two ancestral lines--paternal and maternal, தாய்மரபு தந் தைமரபு. (p.) இருமனம், s. Hesitancy, dubiousness, doubt, irresolution, indecision. 2. Double-dealing, treachery. இருமை, s. Duality, a two-fold state, two, இருதன்மை. 2. The two states --the present and the future, or this life and that to come--whether as distinct from the body or as reunited with it in another birth, இம்மைமறுமை. (p.) இருவகைத்தோற்றம், s. The two classes of beings produced--சரம் and அச ரம். See தோற்றம். (p.) இருவாட்டித்தரை, s. [prov.] Land compounded of earth and clay, மணலுங் களிப்புமானநிலம். இருவாய்க்குருவி, s. A kind of bird, Hormbill, buceros, ஓர்குருவி. இருவினை, s. The two classes of moral actions--good and evil, in every one of which there is merit or demerit, leading to future births in which they are to be suffered or enjoyed, while they keep the soul from union with deity, நல்வினை தீவினை. (p.) ஈர். An adjective of இரண்டு, two --used before words beginning with vowels, &c., as இரு is used before consonants--as ஈராயிரம், two-thousand; இருபது, twenty. ஈரசைச்சீர், s. A poetic foot of two அசை, ஆசிரியச்சீர். (p.) ஈரடி, s. Two lines, இணையடி. (p.) 2. That which is bifurcate or two forked, கவர். 3. Doubtfulness, fluctuation, சந்தேகம். ஈரடிப்பயன், s. Ambiguity in conversation, equivocation, double-mindedness, உபயார்த்தம். 2. Double-dealing, acting under-handedly so as to suit both parties, கபடம். 3. Uncertainty, doubtfulness, சந்தேகம். 4. [prov.] Diverseness, disagreement--as of a report or account differently related, விகற்பம்; [ex அடி, step, course, et பயன், meaning.] ஈரடிப்பா, s. A stanza of two lines. (p.) ஈரடிமடக்கு, s. [in poetry.] Repetition of a foot or feet in two lines with different meanings, வந்தசொல்லேயிரண்டடி யினும்வரப்பாடுவது. See மடக்கு. ஈரடிவெண்பா, s. A kind of வெ ண்பா of two lines--the குறள்வெண்பா. (p.) ஈரடுக்கொலி, s. Reiterated words imitative of sound--as நெறுநெறென்றுமுறிந் தது, it broke with a reiterated crash; வண்டில்கடகடென்றோடிற்று, the carriage rolled along with a rattling noise. (p.) ஈரறம், s. The two kinds of அறம், or virtuous actions according to the shasters; viz.: இல்லறம், matrimony and its accompanying household virtues; and துறவறம், the virtues of ascetic practice. (p.) ஈரறிவுயிர், s. Beings that have the sense of feeling and tasting--as snails, shells, &c., பரிசமுஞ்சுவையுமறியும்நந்துமுதலிய செந்து. (p.) ஈராசிடைவெண்பா, s. A species of வெண்பா, with two ஆசு affixed to the end of the third foot of the second line. (p.) ஈராடி--ஈராட்டி, s. [prov.] A changeable state of the wind and weather, previous to the change of monsoon, indicative of rain. 2. A calm, a lull, the failing of the wind at this season, காற்றினமைவு. 3. Fickleness, hesitation, fluctuation of mind, நிலையின்மை. இக்காரியத்திலென்மனமீராடிப்படுகின்றது. In this affair my mind wavers. ஈராட்டி, s. [prov.] Two wives. ஈரி, s. A play of girls, two stones being taken up from the ground while a third is tossed in the air, ஓர்விளையாட்டு. (c.) ஈரிலைப்பயிர், s. A young shoot when two leaves appear. ஈரிழை, s. Double-thread used in some kinds of cloth--as in muslin. ஈரிழைச்சல்லா, s. A muslin whose warp consists of two untwisted threads. ஈரீற்றா, s. A cow that has had two calves. (p.) ஈருடல், s. [in mythology.] Beings possessing the form, in part, of two bodies--as Vishnu manifested in the form of man and lion, இருதன்மைத்தாயவுடல். (p.) ஈருயிர்க்காரி, s. The two-lived --used of a pregnant female. (c.) ஈரெச்சம், s. See எச்சம். ஈரொட்டு, s. Uncertainty, doubt, crisis, criticalness, state of suspense, conditional bargain. (c.) நோயாளியின்காரியமீரொட்டாயிருக்கின்றது. The case of the patient is doubtful. ஈரொட்டாகச்சொல்ல, inf. To speak doubtfully, uncertainly, ambiguously. ஈரொட்டாகவாங்க, inf. To take things conditionally, that is, if approved; or, as a merchant, to pay for them if sold. 6)

ulvm (p. 66) s. [prop. உலோபம்.] Reluctance, bashfulness, diffidence, &c., in eating with a stranger or in receiving favors. See உலவி for other meanings. கடன்கேட்கவுலவமாயிருக்கிறது. To be diffident in asking a loan. உலவக்காரன், s. [prop. உலோபக் காரன்.] A guest who is backward in eating, &c., பிறனில்லிற்கொஞ்சமாயுண்பவன். 7)

ūr (p. 70) s. A country, a village, town, or city, புரம். ஊரறிந்தபார்ப்பான். A brahman who knows the whole country or town; i. e. a person competent for business. ஊருடன்கூடிவாழ். Prosper in the society of your fellow citizens. ஊரோடேபோய்ச்சேர்ந்தான். He arrived at home. ஊரன், s. The chief of an agricultural district, மருதத்தலைவன். (p.) ஊரவர்கள்--ஊரார், s. Inhabitants of a village, town, country, &c. 2. Others, strangers, not one's own people, அன்னியர்.--Used adjectively, the ர் is often dropped--as ஊராகாரியம், others' affairs; ஊராசொத்து, others' property; ஊ ராகாணி, others' land. ஊராருடைமைக்குப்பேராசைகொள்ளுதல்..... Coveting other men's property-துஷ்டப்பிள்ளைக்குஊரார்புத்திசொல்லுவார்கள்... An unruly child will be chastized by the magistrates. ஊரார்கையிற்கொடுக்க, inf. To deliver into another man's hand. ஊராளி, s. The ruler, magistrate, or headman of a district, ஊரதிகாரி. ஊரிலிகம்பலை, s. [prop. ஊர்கலி கம்பலை.] A village quarrel, tumult, &c. ஊரின்னிசை, s. A poem concerning the heroes of a town, or country, ஓர்பிரபந்தம். See பிரபந்தம். ஊருக்குப்போக, inf. To go to a town, to go on a journey. ஊருணி, s. A public tank accessible to all in the town, ஊரடுத்தகுளம். ஊருணிநீர்நிறைந்தற்றேயுலகவாம்பேரறிவாளன் றிரு. The wealth of one possessing great wisdom, and who is much liked by the public is like a tank filled with water to which all have access. ஊரெழுச்சி, s. Rising of citizens to present complaints to the authorities; also insurrection, ஊர்க்கலகம். ஊர்கூடுதல், v. noun. Assembling --as citizens. ஊர்கூடிச்செக்குத்தள்ளவேண்டுமா? Is it necessary that the whole city come together to turn the oilman's press? i. e. a trifling matter does not require a concourse of people. ஊர்கோலம்வர--ஊர்வலம்வர, inf. To pass about as a nuptial procession, first to the right as being auspicious, கிராமப்பிரதட்சணம்வர. ஊர்க்கதை, s. Rumor, countrytalk, ஊர்ப்பேச்சு. 2. Unfounded reports, slander, defamation, பொய்ச்செய்தி. 3. A wild, romantic story, வீண்செய்தி. ஊர்க்கலகம், s. A village quarrel, ஊரிலுண்டாகுங்கலகம். 2. A general insurrection, இராசதுரோகமானகலகம். ஊர்க்காறுபாறு, s. The affairs of a place, public affairs, ஊர்க்காரியம். 2. Management of public affairs, ஊர்விசாரிப்பு. 3. Meddling with other's affairs, அன்னி யருடையகாரியவிசாரிப்பு. ஊர்க்குருவி, s. A sparrow, அ டைக்கலக்குருவி. உயரப்பறந்தாலுமூர்க்குருவிபருந்தாமா? Though a sparrow soars high, will it become a kite? ஊர்க்கொள்ளை, s. Devastation by an invading army. 2. Extortion by a headman, &c. 3. Epidemic, or other public calamities, ஊழிநோய். ஊர்த்தலைமை, s. Headship over the district. 2. A chief or superior person in a district. 3. The headman of a district. ஊர்நேரிசை, s. A poem in the நேரிசைவெண்பா incorporated with the name of the hero's town, ஓர்பிரபந்தம். ஊர்ப்பகை, s. Public hatred, general dislike. 2. Hatred of one's own country. ஊருடன்பகைக்கில்வேருடன்கெடும். One who lives contentiously with his fellow citizens shall be rooted out. (ஔவை.) ஊர்ப்பழி, s. Public censure, or blame, ஊர்நிந்தை. ஊர்ப்பாடு, s. Others' affairs-spoken of one inattentive to his own, அன்னியருடையகாரியம். ஊர்ப்புகைச்சல், s. The appearance of smoke at a distance--regarded as a calamitous omen. 2. Countrytalk, rumor, groundless report. ஊர்ப்புரட்டு, s. A great conspiracy, a monstrous fabrication of falsehood, in which one leads and takes others with him. 2. A gross falsehood. ஊர்ப்புரளி, s. Sedition, insurrection, a general commotion, ஊர்க்கலகம். ஊர்மனை, s. Habitations, a place inhabited as distinguished from a desert. ஊர்மன்று, s. A public hall, ஊரம் பலம். ஊர்வெண்பா, s. The வெண்பா of the town--a poem consisting of ten வெண்பா, in praise of a town, ஓர்பிரபந்தம். பேரூர், s. A large town. சிற்றூர், s. A small town. 2. The name of a village. 19)

ētil (p. 79) s. Strangeness, foreignness, not being one's own (people, &c.), அன்னியம். 2. Vicinity, neighborhood, proximity, nearness, அயல். (probably from ஏது, cause and இல்், neg.) (p.) ஏதிலார், s. Others, strangers, those who do not mingle in one's affairs, அன்னி யர். 2. Neighbors, அயலார். 3. Foes, enemies, பகைவர். (p.) 4. See under, ஏது. கொலைக்களத்தேதிலார்போல்வரும். I will advance like enemies to the place of execution. (குறள்.) ஏதின்மை, s. Enmity, hatred, opposition, பகைமை. (குறள். அதி. 82.) 14) *

oru (p. 83) adj. [changed from ஒன்று, which is the root.] Before vowels and sometimes before consonants, the உ often is dropped and the ஒ lengthened--as ஓரிலை, a leaf. In some connexions and with appropriate emphasis, it means sameness, singularity, peculiarity, specialness, celebrity, &c. ஒருகூடுமுடைந்தவனொன்பதுகூடுமுடைவான். . . . . He who has fabricated one bird's cage may fabricate nine. [prov.] ஒருகண்டசீராக, adv. In one uninterrupted course, monotonously, invariably, constantly. ஒருகண்டசீராகமழைபெய்கிறது. It rains without intermission. ஒருகண்டசீராகக்கூப்பிடுகிறான். He continues calling. ஒருகண்டசீராய்நடக்க. To continue unchanged. ஒருகண்ணுக்குறங்க, inf. To enjoy a short nap. ஒருகண்மூடியொருகண்விழித்தல். Partiality, especially to children. ஒருகாரியம், s. [prov.] One thing, something, a term used in calling or diverting attention, or in stating a reason, &c., in discussion. ஒருகால், s. A foot or one foot, ஒற்றைக்கால். 2. adv. [improp. ஒருக்கால்.] Once, sometime or other, for once, sometimes, ஒருமுறை. ஒருகாலிலேநிற்கிறான். He insists on (going, having, &c.), he is firmly resolved. ஒருகாலும். Never. ஒருகாலுஞ்செய்யான். He never does it, he never will do it, he never can do it. ஒருகாலுமில்லை. Never, at no time, not once. ஒருகாலுமுன்னைக்கைவிடேன். I will never forsake thee. ஒருகாலும்பொய்சொல்லான். He will never tell a lie. ஒருகாலே, adv. In great abundance, greatly. 2. Once, at once, continuously. ஒருகாலேகூட்டமாய்ப்போக. To go together in one continuous company. ஒருகாலே தேடிக் குவித்துக்கொண்டான். He has laid up a vast quantity. ஒருகாலேபேசுகிறானொன்றும்விளங்கவில்லை. He speaks a great deal, but nothing is understood. ஒருகாலேயுறுக்கிக்கொண்டுவருகிறார். He is scolding much. ஒருகாலேயெல்லாங்கொடுக்கிறது. To give all at once. ஒருகாலேயெல்லாஞ்செய்ய. To do all at once, to finish the whole. ஒருகாலேயெல்லாம்வாங்க. To receive altogether. ஒருகாற்கண்டசீராயிருக்க. To be unchangeable. ஒருகாற்செய்தவனிருகாற்செய்வான். He who has done so once, may do it again. இன்னமொருகால். Again, once more. மாற்றானுமொருகாலிதஞ்சொல்லுகிறான். Even one's foe may sometimes speak to one's advantage. ஒருகிடை, v. noun. Being bedridden; confinement by sickness or grief to a recumbent posture, கிடந்தகிடை. ஒருகிடையாகக்கிடத்தல். Lying still, unable or unwilling to rise. ஒருகுடி, s. The relations of one family. ஒருகுடித்தமர், s. Persons of the same family, near relatives--commonly on the paternal side, தாயத்தார். ஒருகூட்டு, s. Close union, combination between two persons, taking another's part, ஒருசேர்க்கை. ஒருகை, s. (fig.) Party, union, conjunction, combination, ஒருவகுப்பு, lit. one hand. அவர்களொருகையாயிருக்கிறார்கள். They are in combination, united in a conspiracy. அவர்களொருகை இவர்களொருகை. They are opposite parties. ஒருகைபரிமாறுதல், v. noun. Dealing out one course at table. ஒருகைபார்த்தல், v. noun. Coping with, striving for the mastery, &c., யார்வெல்வோமென்றுபார்த்தல். 2. Wrestling in combat, &c., once round as rivals. ஒருகைபார்த்துவிடுவோம். Let us fight one round. 2. Let us try for once. ஒருகைவிளையாடுதல், v. noun. Playing a game once round. ஒருகொள்ளை, s. A great deal, a great many. ஒருசந்தி, s. A partial fast during which one meal only is taken in the day, on Sunday in reference to the sun, by persons with diseased eyes; on Monday to Siva to cure diseases generally, &c., ஒருபொழுதுண்டல். ஒருசந்திப்பானையைநாயறியுமா. Can a dog distinguish a sacred vessel? ஒருசந்தியிருக்க, inf. To make but one meal a day. ஒருசாயல், s. Being alike, ஒருவி தம். 2. Singularity, அபூர்வம். ஒருசாயலாயிருக்க, inf. To be of the same likeness. ஒருசாய்வு, v. noun. A leaning, of one party, ஒருபட்சம். 2. [prov.] At once, altogether, ஒருமிக்க. 3. Without intermisson, continuously, இடைவிடாமை. ஒருசார்--ஒருசார்பு, s. One party. ஒருசிறை, s. One side, ஒருபக்கம். 2. adv. Partly, in some respects, to some extent, ஒருசார். ஒருசேர, adv. Altogether, at once, once, ஒருங்கு. (p.) ஒருசொன்னீர்மை, s. A compound word expressing a simple idea--as போய் விட்டான், he is gone. ஒருதரம், s. Once, ஒருமுறை. 2. One and the same kind, sort, &c., ஒருவி தம். ஒருதலை, s. Absoluteness, positiveness, indispensableness, by all means, நிச்சயம். 2. One side of a case or question, favor to one party where two are concerned, ஒருசார்வு. ஒருதலையாகச்சொல்லுதல். Speaking positively. 2. Giving partial judgment. ஒருதலையாய்ச்சேருதல். All holding to one point steadfastly. இவ்விகாரமொருதலையன்று. This grammatical change is not absolute. ஒருதலைக்காமம், s. Love on one side not yet reciprocated, love-intrigue, கைக்கிளை. ஒருதலைதுணிதல், v. noun. [in literature.] An author's choice or decision between two different sentiments found in the writings of others, 32--உத்தியி லொன்று. ஒருதலைநோவு--ஒருதலைவலி, s. Pain on one side of the head. ஒருதலைப்பாக்கு, s. [prov.] An imperfect arecanut, defective on one side. ஒருதலைவழக்கு--ஒருதலைநியாயம், s. Partiality in giving judgment, statements, descriptions, &c., leaning to one side or party, an ex-party statement. ஒருதலைவழக்குநூலினுஞ்செம்மை. The statement made by only one party in a suit is straighter than a line; i. e. one tale is good till another is told. ஒருதன்மை, s. Being of one and the same kind, ஒருவிதம். 2. Incomparableness, ஒப்பற்றதன்மை. 3. Unchangeableness, மாறாமை. ஒருதாரை, s. One edge. 2. adv. [prov.] At once, altogether, without interruption, ஒருமிக்க. ஒருதாரைக்கத்தி, s. One edged sword. ஒருத்தன், s. (fem. ஒருத்தி.) One person, one man, one only, denoting speciality, either good or bad. ஒருத்தருமில்லை. There is nobody. ஒருத்தரும்வரவில்லை. No one is come. ஒருத்தரொருத்தராய். One person at a time, singly. ஒருத்தரோடொருத்தர். One with another. ஒருத்தனுமப்படிச்செய்யான். No one will ever do so. தேவரீரொருத்தரேகருத்தர். Thou only art the Lord. அவனொருத்தன்வந்தான். He only is come. 2. That fellow is come. ஒருநெல்லுப்பெருவெள்ளை, s. [prov.] A kind of rice, ஓர்வகைநெல். ஒருநேரம், s. An unseasonable time. இவனிராத்திரியொருநேரத்தில்என்வீட்டுக்குவந் தான். He came last night to my house at an unseasonable hour. ஒருபடி, adv. Tolerably, ordinarily, ஒருவாறு. 2. In some degree, to some extent, ஒருவிதம். ஒருபடிசெய்துமுடித்தார்கள். They have done it, finished it, &c. with great labor. 2. They have done it defectively, exceptionably, not thoroughly. ஒருபடித்தாய். So and so, tolerably. ஒருபடியாக, inf. [used as an adverb.] In some sense, manner, degree, partly. 2. Tolerably, passably, in some way or other. 3. With great pains, with difficulty--as in escaping, &c. ஒருபவம், s. [as ஒருபிறப்பு.] One birth. ஒருபார்வை, s. Steadfast look, directing the eyes to one object, ஒருநோ க்கம். ஒருபாவொருபஃது. s. A பிரபந்தம் or poem of ten verses. ஒருபிடி, s. Firm determination, உறுதி. 2. Firm trust or dependence, ஒரேபற்று. 3. Stubbornness, persistence or perseverance, பிடிவாதம். ஒருபிரகாரம், adv. After a fashion, in a certain degree, to some extent. உன்முகமொருபிரகாரமாகத்தோன்றுகிறது. Your countenance appears strange. அவனொருபிரகாரமானவன். He is a singular kind of man. ஒருபுடை, s. In some respects, partly, to some extent. ஒருபுடைசெல்லல்--ஒருபுடைசே றல், v. noun. Going on one side, ஒருபக்க மாய்ப்போதல். ஒருபுடையொப்புமை, v. noun. Having an imperfect analogy. ஒருபொருட்டீவகம், [in rhetoric.] An ellipsis by which one word qualifies, or is qualified by a succession of dependent words, ஓரலங்காரம். ஒருபொருட்பன்மொழி, s. [in grammar.] An allowed tautology, மீமி சை--as நாகிளவண்டு, a young beetle; புனிற் றிளங்கன்று, a young calf. ஒருபொருள், s. One substance or being, i. e. God, கடவுள். ஒருபொழுது, s. One time, ஒரு காலம். 2. Eating once a day, ஒருசந்தி. ஒருபொழுதிப்படி ஒருபொழுதப்படி. In one view it is thus, in another it is not so. ஒருபொழுதுசாப்பிடுதல். Taking but one meal a day. ஒருபோகு, s. [in prosody.] A member of a certain verse, கொச்சகக்கலிப்பாவி னுளொன்று. ஒருபோக்கு, s. The same manner, ஒருவிதம். 2. v. noun. Going at one time, ஒருமுறைபோகுதல். ஒருபோக்காய்ப்போக, inf. To be gone forever--an imprecation. ஒருப்பட, inf. To become one, to unite, combine, coalesoe, ஒருங்குபட. 2. To be unanimous, to consent, மனமொக்க. 3. To have the mind fixed on the deity, be abstracted from outward objects, ஒரு நினைவாக. 4. To be closely engaged in an object or pursuit, கருத்தொன்றுபட. ஒருப்படுத்த, inf. To cause to consent, agree, &c. 2. To fix the mind on divine things, to concentrate the powers of the mind on the deity. 3. To fix the mind closely on an object. 4. To collect, to bring together, cause to coalesce. ஒருப்பாடு, s. Mutual and full consent, unanimity, concord, ஒருமைப்படு கை. 2. Close application, concentration of the mental powers, மனமொன்றுபடுகை. ஒருமட்டம்--ஒருமட்டு, s. Equality in size, qualifications, &c., ஓரளபு. ஒருமரம், s. One tree. 2. (p.) The அழிஞ்சில் tree. (திவா.) ஒருமனப்பட, inf. To be united, unanimous, harmonious, ஏகமனமாக. 2. To apply the mind intensely, to be deeply engaged in the pursuit of an object, மனதையொன்றிலேசெலுத்த. 3. To have the senses under restraint--as in fasting, &c., ஐம்புலனடக்க. ஒருமனப்பாடு, v. noun. Unanimity, concord, இணக்கம். 2. Close or undivided application to an object, மனதை யொன்றிற்செலுத்துகை. 2. Mental restraint. ஒருமாதிரி, s. Being of one kind, ஒருவிதம். 2. Singularity, peculiarity. ஒருமுகம், s. In one direction. 2. Union, harmony. எல்லாருமொருமுகமாயிருந்தார்கள். They were all unanimous in their sentiments. குரங்கெல்லாமொருமுகம். All monkies side together; i. e. persons of the same creed or family form a party. ஒருமுகமாய்ப்பேச, inf. To speak unanimously. ஒருமுகமாய்ப்போக, inf. To proceed in one direction. ஒருமுறை, s. One form, method. 2. One time, once. ஒருலாகை--ஒருவகை--ஒருவிதம், s. One kind. ஒருவகையாயிருக்கிறான். He is dispirited, dejected. 2. He is indisposed, out of health. ஒருவகையாய்ப்பேசுகிறான். He speaks in a peculiar way, unseemly or unfriendly, out of the way. ஒருவிதமாயிருக்க, inf. To be indifferent. ஒருவந்தம், s. Intentness of mind on an object, inclination, concentration of the powers of the soul, ஒற்றுமை. 2. A place of retirement or seclusion, தனித் திருக்குமிடம். 3. Connection, unity, relation, combination, சம்பந்தம். ஊக்கமொருவந்தங்கைத்துடையார். They who are intensely energetic. (குறள்.) ஒருவயிற்போலியுவமை, s. [in rhetoric.] உவமையணியிலொன்று. ஒருவழிப்படுதல், v. noun. Having the mind constantly directed to one point, மனமொருநெறிப்படல். 2. Being unanimous, united in the same object or pursuit, especially in divine things, ஒன் றுபடல். ஒருவன், s. One person, one man, ஒருத்தன். ஒருவர்க்காகவொருவர். One for, or in behalf of another. ஒருவர்க்கொருவர். One with another. ஒருவிசை, s. One time, once. ஒருவியாழவட்டம், s. A revolution of Jupiter round the sun; i. e. twelve years. ஒருவினைச்சிலேஷை, [in rhetoric.] A figure in which the verb conveys two different meanings, சிலேஷையணியிலொன் று--as அம்பொற்பணைமுகத்துத் திண்கோட்டணி நாகம்--வம்புற்றவோடைமலர்ந்திலங்க, உம்பர்-நவம்புரியுமாநதியுநாண்மதியுநண்ணத்--தவம்புரி வார்க்கின்பந்தரும். ஒருவேலைக்கிருவேலை, s. Double work, taking double trouble with a thing. ஒருவேளை, adv. Once, ஒருமுறை. 2. Sometimes, ஒருசமயம். 3. Perhaps. ஒரே, adj. Only. ஒரேகுமாரன்--ஒரேயொருபிள்ளை, s. An only son, an only child. ஒரோவொன்று, s. One, one in multiplication, one by one, one of each individually. ஒவ்வொரு, adj. Each. ஒவ்வொருகாரியம், s. One thing at a time. ஒவ்வொருமாதம், s. Every month, monthly. ஒவ்வொருவன், s. Each man. ஒவ்வொருவராய் வருகிறார்கள். They come one by one. ஒவ்வொருவேளைகளில், adv. Sometimes, occasionally. ஒவ்வொன்று, s. Each. ஒவ்வொன்றாய், adv. One by one. ஒவ்வொன்றாய்ப்பார்க்க, inf. To examine one by one. 11)

oṟṟai (p. 84) s. One of a pair, ஒன்று. 2. Odd numbers--as 1, 3, 5, &c., odd, ஒற் றையெண். 3. Singleness, தனிமை. 4. Soleness, uniqueness, absoluteness, தன்னந்தனி. 5. A leaf in a book, தனியேடு. 6. A row of small patches of ground in a corn-field, adjoining one side of a cross channel. ஒற்றையோஇரட்டையோ. Is it even or odd? ஒற்றிக்க, inf. v. n. To be odd as numbers--as 1, 3, 5, ஒற்றைப்பட. 2. To be unwavering, be settled in mind or purpose, to be decided, ஒன்றுபட. ஒற்றித்தமனம், s. A single mind, sincerity. 2. Freedom from doubt, decision of mind. ஒற்றித்தவெண், s. Odd numbers, ஒற்றைப்பட்டவெண். ஒற்றைக்கண்ணன், s. Venus, சுக் கிரன். 2. kuvera, குபேரன். (p.) ஒற்றைக்குடை, s. An unique umbrella--an emblem of independent sovereignty. ஒற்றைக்குடையினாளுதல், v. noun. Exercising absolute sovereignty. ஒற்றைக்கொம்பன், s. Ganesa, the single-tusked--as an elephant, the other tusk having been broken off, வினாயகன். ஒற்றைச்சார், s. [prov.] A house without an area in the centre. ஒற்றைத்தாலி, s. A single wedding ornament without the accompaniments which are sometimes added on a future day. See சங்குந்தாலியும். ஒற்றைத்தாழ்ப்பூட்டு, s. A lock with a single bolt or a single lock. ஒற்றைத்துலா, s. A well-lever formed of one solid timber, ஒற்றையேற்றம். See மூட்டுத்துலா or நெம்புத்துலா. ஒற்றைநூல், s. A three-twined sacred thread--as worn by a bachelor. ஒற்றைநூற்புடவை, s. Single threaded cloth, தனியிழை. ஒற்றைப்படவெண்ணுதல், v. noun. Counting by odd numbers. 2. Counting things one by one. ஒற்றைப்பட்டு, s. One of several strings of a necklace, folds, strands. ஒற்றைப்பட்டுமணி, s. A single necklace. ஒற்றைப்பார்ப்பான், s. A single brahman, whose sight is deemed inauspicious whether as the first object in the morning, or at any time on leaving home for some special purpose. ஒற்றைப்புரிக்கயிறு, s. A rope formed of a single strand, ஒருபுரிக்கயிறு. ஒற்றையாழித்தேர், s. The chariot of the sun being single-wheeled, சூரியனு டையதேர். ஒற்றையாழித்தேரோன், s. The sun --he whose chariot has but one wheel, சூரியன். (p.) ஒற்றையாள், s. A single person-as a traveller, an inhabitant or as one having no relations, ஒருஆள். ஒற்றையிதழ்ப்பூ, s. A monopetalous flower, ஓரிதழ்ப்பூ. ஒற்றையிரட்டைபிடித்தல், v. noun. Playing at odd and even. ஒற்றையோலைப்பாய், s. Mats braided with single olas. ஒற்றையோலைப்பெட்டி, s. Baskets made of single olas. ஒற்றைவாய்க்கணக்கு, s. A calculation made by a single operation, whether once adding, subtracting, multiplying or dividing. கடுக்கனொற்றை, s. One of a pair of ear-rings. 30)

kṭ (p. 87) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To jump, leap, or bound over, to step or stride over, தாண்ட. 2. To pass or get over, to cross, pass through a river, a country, &c., to traverse, கடந்துபோக. 3. To exceed, go beyond, surpass, அளவிறக்க. 4. To go too far, transgress, deviate from rule, disobey, violate to command, a custom, &c., மீற. 5. To go, pass by, proceed, pass--as time, water, clouds, shadow, &c., to become obsolete, செல்ல. 6. To relinquish, surmount, escape from the sea of births, the world, &c. (ஞா. 5.) 7. To depart from, நீங்க. 8. To overcome, conquer, vanquish, செயிக்க. நீங்கிக்கடப்பனேல். If I depart (from her)-அவனையூணக்கடக்கத்துரத்தினார்கள், They drove him out of the town. கூற்றைக்கடத்தலரிது. It is difficult to escape from Yama (the regent of the dead). வியாதிகடந்துபோயிற்று. The disease is past cure. மண்டமர்கடந்தவொள்வேலின்மின்னி. Glittering like the shining spear which had gained many a hard-fought battle-காவல்கடந்து. Entering by force in spite of the guard-- (கைலாய.) நீதிநெறிகடவான். He will not deviate from the path of virtue. ஆறுகடக்குமளவும்அண்ணன்தம்பியெனல் ஆறுக டந்தால்நீயார்நானாரெனல். We were brothers till we had passed the river but since then we are strangers; i. e. since he got his object he does not care for me. கடத்தேற--கடந்தேற, inf. To be saved. கடத்தேற்ற, inf. To save, to rescue, to bestow a permanent good, இர ட்சிக்க. கடத்தேற்றம், v. noun. Deliverance, final emancipation, இரட்சிப்பு. கடந்தஎண்ணம், s. Excessive ambition, self-conceit. கடந்தஞானம், s. Transcendent wisdom. கடந்தநிலை, s. A transcendent degree--that of the ascetic. கடந்தேற, inf. To rise to a higher degree in religion, நற்கதியடைய. 2. To pass safely through disasters, difficulties, &c., to be saved, இடையூறுகடக்க. அணைகடந்தவெள்ளம், s. A flood overflowing an embankment. ஆணைகடத்தல், v. noun. Violating an oath. 2. Disobeying the orders of a superior. 3. Disregarding the solemn adjuration of a conjurer--as wild beasts. கடப்பு, v. noun. Passing over, க டக்கை. 2. s. A stile or other contrivance in a lane or hedge which a man may pass over or through, but not cattle, இடுக்குமரமுதலியன. கடப்புக்கால், s. [prov.] Bandy legs, வளைந்தகால். கடவான், s. [prov.] A channel cut in the ridge of a rice-field to let the surplus water pass away, or for watering the next field, நீர்மடை. கடவு, s. [prov.] Way, path, வழி. கடவுமரம், s. A turn-stile--as கடவை. கடவை, s. Fault, defect, crime, குற்றம். (பிங்.) 2. A leap, jump, passing over, கடக்கை. 3. The door of a native house, garden, &c., the sill of which is to be stepped over, வாயில். 4. A ladder, ஏணி. 5. A break or opening in a fence with some obstructions or stoppage at the bottom, வேலியினிடைவெளி. 6. [prov.] a stile, &c., in a path to exclude cattle, கடப்பு. கடவைப்பட, inf. To be going away--as a troublesome or mischievous person, நீங்க. 2. To disappear as property by stealth, காணாமற்போக. 2)

kṭu (p. 87) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To throb--as from a sting, venomous bite, the prick of a thorn, tooth-ache, விரு விருக்க. 2. To ache--as with colic, dysentery, &c.; to have pain as the leg from walking; the shoulders or head from carrying a load; the mouth from speaking; the arm from writing, &c., உளைய. 3. To be seasoned too highly, or otherwise spoiled--as curry, commonly, கடுகடுக்க. 4. (p.) To be like, to resemble, ஒக்க. 5. To be in doubt, or uncertainty, to hesitate, ஐயுற. 6. To be angry, impatient, fretful, கோபிக்க. 7. To pass swiftly, விரைய. கடுத்தபின். When (the king) suspects. (குறள்.) கடுத்துப்போனதண்ணீர். Bad water, water unpleasant to the taste. அடுத்ததுகாட்டும்பளிங்கேபோல்நெஞ்சங்கடுத்ததுகா ட்டுமுகம். The face indicates the resentment of the heart, as the mirror reflects the shape of things placed before it. ஊமன்கண்ணிலாதவற்குரைத்தலுங்காண்டலுங்கடுக் கும். It is as if a blind man saw a thing which a dumb man told him to look at. கடுவரைநீரிற்கடுத்துவரக்கண்டு. Seeing it coming as rapidly as the impetuous mountain torrent-- (வெண்பாமாலை.) கடுத்துப்பேச, inf. To speak harshly. கடுப்ப, inf. Used as a particle of comparison--as பிள்ளைகடுப்பப்பிணம்பிறங்க, the bodies (of those who fell in battle) appeared (to move their dying limbs) like infants. (வெண்பா.) கடுத்தல், v. noun. Doubt, ஐயம். 2. Wrath, கோபம். 3. Vehemence, வேகம். 4. Comparison, உவமை. (p.) கடுப்பு, v. noun. Pains, throbbing, throe, எரிவு. 2. Anger, displeasure, impatience, peevishness, சினம். 3. Speed, rapidity, impetuosity, great haste, வேகம். அவருடையகடுப்பெல்லாமாறிப்போயிற்று. His peevish arrogance is now all gone (his means being reduced). கடுப்பிறக்குதல், v. noun. Reducing one's pride, arrogance. கடுப்புக்கழிச்சல், s. A painful dysentery. கடுப்புச்சூடு, v. noun. Cauterizing oxen after castrating as a counteroperation to promote healing. கடுப்பெடுத்தல், v. noun. Being in pain, aching. 2. Reducing one's pride, arrogance. வாதக்கடுப்பு, s. Rheumatic pains in the limbs. நீர்க்கடுப்பு, s. Dysury, strangury. மூலக்கடுப்பு, s. Dysentery, tenesmus. வயிற்றுக்கடுப்பு, s. Griping of the bowels. மனக்கடுப்பு, s. Indignation, resentment. 72)

kṭṭu (p. 88) s. A tie, a bandage, a fastening, a ligature, a knot, கட்டியகட்டு. 2. A boil, abscess, tumor, imposthume, கட்டி. 3. Fabrication, forgery, invention, counterfeiting, contrivance, கட்டுக்கதை. 4. Restraint, confinement, limitation, thraldom, ஆணை. 5. Plot, compact, conspiracy, contract, பந்துக்கட்டு. 6. A spell, enchantment, magical power or influence exerted on a person or thing, divination, தடைக்கட் டு. 7. A building, erection, structure, organization, frame of the animal system, யாக்கை. 8. Guard, sentry, watch, patrol, காவல். 9. A bundle, a packet, a pack, a bale, a faggot, a bunch, மூட்டை. 1. Divination, conjuration in the uttering of oracles--as giving information of lost property, foretelling events, giving directions, &c., by the aid of a demon, குறி. 11. Certainty, infallibility in statements, &c., உறுதி. 12. A dam, ridge, causeway, வரம்பு. 13. Positive injunctions, established rules, duties, obligations, &c.--as of caste, religion, connexions, &c., கட்டுப்பாடு. 14. (p.) Abundance, plenty, மிகுதி. 15. Fortification, protection, defence, அரண். 16. The side of a mountain, மலைப்பக்கம். எல்லாருமொருகட்டாயிருக்கிறார்கள். They have all plotted together. பெண்சாதிகாற்கட்டுப்பிள்ளைவாய்க்கட்டு. A wife shackles the feet, and a child stops the mouth; i. e. a married man with a family can neither go, nor eat as he pleases. அவன்என்கட்டுக்குள்ளேநிற்கிறஆளல்ல. He is not subject to my influence--he does not listen to my advice, &c. கட்டழகு, s. Great beauty, பேரழ கு. 2. Ornament, அலங்காரம். கட்டழல், s. A vehement fire. கட்டாடி, s. [prov.] A person temporarily possessed for the purpose of uttering oracles or கட்டு, a species of divination inferior to சன்னதம், குறிசொல்வோ ன். 2. A washerman in respect, considered as a diviner; many of this caste having been celebrated in this character, வண்ணான். 3. A chief of the washer tribe, வண்ணார்தலைவன். கட்டாண்மை, s. Bravery, superior heroism, intrepidity, பேராண்மை. கட்டிரதம்--கட்டுத்தேர், s. A car constructed for a particular occasion made anew every year. கட்டிளமை, s. Tender age, being very young. கட்டிளமையோன், s. A young lad. கட்டுக்கடக்க, inf. To exceed the limits, banks, &c.; violate established rules, positive injunctions, &c. கட்டுக்கடங்காதது, appel. n. That which is unrestrainable, unmanageable, ungovernable. கட்டுக்கட்ட, s. To tie up a pack, &c., மூட்டைகட்ட. 2. To fabricate, invent a fiction, a slander, பொய்க்கதைகட்ட. 3. To tie cloths to a boil in applying medicine, பருவுக்குமருந்துகட்ட. கட்டுக்கதை--கட்டுவிசேஷம், s. A fable, a fiction, mythological tales. கட்டுக்கரப்பான், s. Eruption on a child. கட்டுக்கலியாணம், s. [prov.] A wedding, marriage ceremony, &c., festival--from the bridegroom's tying the marriage symbol on the bride's neck. கட்டுக்கழுத்தி, s. A married woman, she who wears the தாலி, மங்கலமங் கை. கட்டுக்காரன், s. [prov.] (fem. கட் டுக்காரி.) A diviner, a conjurer, குறிசொல் வோன். கட்டுக்காவல், s. A very strict guard, close custody--applied to the protection of girls arrived at the age of puberty, &c., great care, great strictness, கட்டானகாவல். கட்டுங்காவலுமாயிருக்க, inf. To be in close confinement. கட்டுக்கிடை--கட்டுக்கிடையன், s. Cloth or other goods lying long unsold, நாட்பட்டசரக்கு. கட்டுக்குத்தகை, s. A contract or lease of land for many years together, a contract for a whole dhoney without reference to the number of trips, the weight of the cargo, &c. கட்டுக்கூட்டு, s. [prov.] A fabrication, a forgery, a fiction, a fable, கட் டுக்கதை. 2. An intertexture of letters, a cipher, மாற்றியெழுதப்பட்டது. கட்டுக்கேட்க, inf. To consult a diviner. கட்டுக்கொடி, s. A tether, a rope stretched along the ground to which cattle, goats, &c., are tied by the leg in a row at night, ஆடுமாடுகட்டுங்கயிறு. கட்டுக்கொதித்தல், v. noun. Throbbing, &c.--as a boil. கட்டுக்கோப்பு, s. A building, fabric. 2. An exaggeration. கட்டுச்சூலை, s. A disease, the node, குலைக்கட்டு. கட்டுச்சொல், s. A falsehood, an untruth. கட்டுச்சொல்ல, inf. To divine, conjure. கட்டுச்சோறு--கட்டுசோறு, s. Boiled rice, &c., tied up for a journey, ஆற் றுணா. கட்டுடைக்க, inf. [prov.] To be broken--as a blister, boil, &c. கட்டுடைத்தல்--கட்டுமுறித்தல், v. noun. Making a large breach--as a river in its banks, the sea in the shore --as in the breaking up at the universal deluge. கட்டுண்ணல், v. noun. Being bound, &c., கட்டப்படுதல். கட்டுண்ணி, s. One who has been frequently bound. கட்டுத்தளர, inf. To grow slack --as a tie; to be loose--as a bale, &c. கட்டுத்தறி, s. A post to which an elephant may be tied, யானைமுதலியன கட்டுங்கம்பம். கட்டுத்திரவியம், s. [prov.] Treasure bound up in one's cloth, &c., பொற்கிழி. கட்டுத்திரள, inf. [prop. கட்டிதிர ள.] To form or swell--as a tumor. கட்டுத்தையல், s. A kind of firm sewing. கட்டுத்தோணி--கட்டுப்படகு, s. A dhoney or vessel of which the seams are sewed together. கட்டுப்பட, inf. To yield to, to submit, be influenced by, be brought under the power of, be overcome by, கட் டுக்குள்ளடங்க. 2. To be bound by spells or otherwise restrained, மந்திரமுதலியவற் றாற்கட்டுப்பட. 3. To be constipated--as the system; to be obstructed--as waters, as humors in the system, blood, urine, menstruation, &c., தடைப்பட. ஒருமயிரினாலேகட்டுப்படுவான். He may be bound by a single hair; i. e. he will be easily persuaded or prevailed upon. கட்டுப்படுத்த, inf. To restrain, confine, subdue, subordinate, control, restrict, subject, கட்டுக்குளடக்க. கட்டுப்பண்ண, inf. To stop, prevent. கட்டுப்பாடு, s. Mutual obedience or harmony--as among relations, பந்துக் கட்டு. 2. Self-restraint, thraldom, கட்டுப் படுகை. 3. League, band, conspiracy, faction, confederacy, கட்சி. 4. Compact, social bond or union, relative, national, religious or other tie, bond, &c., இணக் கம். கட்டுப்பாடுபண்ண, inf. To bring under, or keep in order. கட்டுப்பானை, s. A float or raft constructed by joining a number of earthen pots together. கட்டுப்பிடித்துப்பார்க்க, inf. To ascertain the origin and cure of a disease by a magical exercise--a sort of divination. கட்டுப்பூட்டு, s. [prov.] Ornaments for the body, jewels, ஆபரணம். கட்டுப்பெட்டி, s. [vul.] A stiff basket braided with ratan, olas, &c., fastened by tying, for holding clothes, &c. கட்டுப்பேச்சு--கட்டுவார்த்தை--க ட்டுவிசேஷம், s. A fabricated story, fiction, வீண்கதை. கட்டுமட்டு, s. [prov.] Sparingness, carefulness, providentness, அளவாய்ச்செல விடுகை. 2. Unanimity, oneness of feeling, ஒத்ததன்மை. 3. Taciturnity, அடக்கம். கட்டுமட்டாய்ப்பேச, inf. To speak with ability. கட்டுமரம், s. A float or raft, a catamaran, மிதவை. கட்டுமாமரம், s. An engrafted large kind of mango tree, ஓர்வகைமாமரம்--also called ஒட்டுமாமரம். கட்டுமாம்பழம், s. A mango fruit which, when it matures, is protected with a case. எட்டியிலேகட்டுமரம்பழமுண்டாமோ. Will the bitter poisonous எட்டி tree produce mangos? கட்டுமுகனை, s. [prov.] Authority, custody, trust, அதிகாரம். 2. management, direction, administration, supervision, superintendence, மேல்விசாரணை. 3. Economy, frugality, husbandry, சிக்கனம். 4. Strictness, rigor, restraint, precision, limitation, restriction, check, confinement, constraint, கண்டிப்பு. 5. Exclusion, debarring, தடை. கட்டுரை, s. An avowal, a solemn declaration, undoubted truth, infallible expression, உறுதிச்சொல். 2. A pithy or sententious expression, a proverb, பழ மொழி. 3. Metaphorical language, magnifying or depreciating by figure of speech, புனைந்துரை. கட்டுரையன்றுபட்டாங்கே. This is not an exaggeration, but the plain truth. (பிரபுலிங்.) கட்டுவடம், s. A necklace, மணி மாலை. கட்டுவர்க்கம், s. Clothes, all sorts of wearing apparel, உடை. கட்டுவாக்கியம், s. Puns, quibbles, a conundrum. கட்டுவாங்கம், s. A club, &c., கட டங்கம். கட்டுவிட, inf. To be loosened, untied, கட்டவிழ. 2. To be broken, கட்ட ற. 3. To loosen--as the joints and muscles at death, உடற்பொருத்துவிட. 4. To be reduced, weakened--as the body, பலவீனப்பட. கட்டுவிட்டுப்பாய, inf. To burst out and flow--as water by making a breach in an embankment. கட்டுவேலை, s. A fabric, a structure, building. கட்டோசை, s. A tremendous noise, a loud report, பேரொலி. கட்டோடே, adv. [vul.] Wholly, entirely--used with words implying rejection, destruction, &c., or with negatives. கட்டோடேயழிந்துபோயிற்று. It is utterly ruined. என்னிடத்திலேகட்டோடேயில்லை. I have none at all. கட்டோடேதள்ள, inf. To reject utterly. நடுக்கட்டு, s. A girdle. 2. The middle building of a house. சாதிக்கட்டு, s. The customs, duties, obligations, &c., of caste. சமயக்கட்டு, s. Religious bonds, obligations. சரீரக்கட்டு, s. A compact body, firm constitution. சரீரக்கட்டானவன், s. One with a strong constitution. நீர்க்கட்டு, s. A stoppage of urine, strangury. மலக்கட்டு, s. Constipation, costiveness. மலக்கட்டுச்சன்னி, s. A fit of apoplexy causing constipation. முறைக்கட்டு, s. [prov.] Marrying a girl within the degrees of consanguinity. உட்கட்டு, s. A woman's necklace. பின்கட்டு, s. The back building of a house. 2. Tackling the arms together behind the back. முன்கட்டு, s. The foremost portion of a house containing two or more ranges one behind the other. 37)

kppl (p. 94) s. A ship, வங்கம். (c.) கப்பல்ஒருதிட்டிலேபொறுத்துப்போயிற்று. The ship is run aground on a bank. கப்பலிலிருந்திறங்க, inf. To disembark. கப்பலுடைய, inf. To be shipwrecked. கப்பலேற, inf. To go on board a ship. கப்பலைத்தட்டவைக்க, inf. To be stranded. கப்பலோட, inf. To sail, as a ship. கப்பலோட்ட, inf. To sail a ship, to steer a ship. கப்பலோட்டம்--கப்பலோட்டல் --கப்பலோட்டு, v. noun. The sailing of a ship. கப்பல்வைக்க, inf. To engage a ship. கப்பற்காரன், s. The master of a ship, the manager of a ship, a mariner, கப்பலின்தலைவன். கப்பற்காரன்பெண்சாதிதொப்பைக்காரி, கப்பலு டைந்தாற்பிச்சைக்காரி. The wife of a ship's owner is wealthy, but she will become a beggar if the ship be wrecked. முன்னேரங்கப்பற்காரன்பின்னேரம்பிச்சைக்காரன். A ship-owner in the morning, and a beggar in the evening. கப்பற்சண்டை, s. Naval warfare. கப்பற்சேதம், s. Ship-wreck. கப்பற்படை, s. The cordage of a ship, whatever belongs to a ship. கப்பற்பாட்டு, s. Songs used by rowers. 2. Songs in comedies sung to the rower's tune. கப்பற்பாய், s. The sail of a ship. 24)