āṉiym (p. 44) s. A day of twenty-four hours, நாள். 2. The fit season, பருவம். 3. Time, பொழுது. 4. The nineteenth lunar mansion, மூலநாள். (p.) 17)

iruttai (p. 50) s. The fourth of the five days six revolutions of which compose a lunar month; i. e. the fourth, ninth and fourteenth days of each half moon. (See பக்கம்.) 2. An Indian hour of twenty-four minutes. (See நாழிகை.) 3. An hour-vessel for measuring time, நாழி கைவட்டில். (p.) 4. The nut of the Semicarpus anacardium, சேங்கொட்டை. 75)

uttamam (p. 60) s. Perfection, virtue, excellence, goodness, நன்மை. 2. The chief, principal, or best of the kind--whether persons or things; eminence, superiority, nobleness, uprightness, sincerity, மேன்மை. Wils. p. 141. UTTAMA. உத்தமஞானம், s. The knowledge of good and the soul. உத்தமதானம், s. Reward of merit, gifts of the highest kind--as gifts obtained in the paths and virtue and bestowed on the meritorious, நல்லோர்க்கீ கை. See தானம். உத்தபட்சம், s. First rate, kind, class, &c., முதற்பட்சம். உத்தமபரி, s. The கொத்துமல்லி plant, Coriandrum sativum, L. 2. A horse of superior quality--being onehundred inches high and one-hundredand-twenty-four long, சிரேஷ்டகுதிரை. உத்தமபலம், s. The முந்திரிகை fruit, Anacardium occidentale, Cashew. உத்தமபாத்திரம், s. Characters or persons of the highest moral excellency, . உத்தமபுருஷன், s. A person of straight morality, a very good man, சன் மார்க்கன். 2. A person of excellent symmetry of body, இலட்சணமுடையான். 3. [in grammar.] The first person, தன்மை. Wils. p. 141. UTTAMAPURUSHA. உத்தமமத்திமமதமம். Good, bad, and indifferent. உத்தமவிம்சதி, s. The first twenty years of the Hindu cycle, வருடமறுபதில்மு தலிருபது. உத்தமன், s. A good, superior person, or a man of sterling worth, சற் குணன். உத்தமாங்கம், s. The head, the principal part of the body, தலை. Wils. p. 141. UTTAMANGUM. உத்தமாராதனை, s. The worship of the true God. 2. The best form of worship. உத்தமி--உத்தமை, s. A good woman, நல்லவன். Wils. p. 141. UTTAMA. 2. Parvati, பார்ப்பதி. (p.) உத்தமோத்தமம், s. The highest perfection, the best of all, மிகுநன்மை. 30)

uvamai (p. 66) s. Comparison, simile, similitude, உவமாலங்காரம். 2. [in the scripture translations.] A parable. The common rhetoric gives twenty-four varieties of உவமை, the simplest form is by supplying terms expressive of similitude--as, சந்திரன்போன்றமுகம், a moon-like face. Wils. p. 156. UPAMA. உவமைசொல்ல, inf. To compare. உவமைத்தொகை--தொகையுவ மை, s. The omission of the sign of comparison--as மதிமுகம் for மதிபோன்ற முகம். உவமையகத்திணை, s. The rule for illustrating a doctrine by metaphors. உவமையாகுபெயர், s. [in rhetoric.] A kind of metaphor--as when it is said, குயில்வந்தாள், meaning thereby a female thus compared to that sweet-noted bird. உவமையாய்ச்சொல்ல, inf. To speak allegorically, figuratively. உவமையின்மை, s. Incomparableness-as அதுலம். உவமிக்க, inf. To liken, compare, to examine the relations things bear to each other, உவமானஞ்செய்ய. உவமிப்பு, v. noun. Comparison, comparing, ஒப்பிடுகை. 76) *

ellai (p. 74) s. A limit, border, boundary, frontier, confine, precinct, அவதி. 2. Measure, extent, அளவு. 3. End, termination, verge, goal, extremity, முடிவு. 4. The sun, சூரியன். 5. The distance within the reach of the voice, கூப்பிடுதூரம். 6. A day of twenty-four hours, நாள். 7. A term, a period, a specified or prescribed time, கால வரையறை. (கு. 381.) (p.) எல்லைக்கணின்றார். They who abide within the limits (of friendship). (குறள்.) தீமைக்கெல்லையற்றவச்சத்தினோடு. With infinite dread of vice. இட்டநாளுமெல்லையும். The destined day and limit, the term of life assigned to every one. எல்லைகடக்க, inf. To exceed the bounds, transgress. 2. To pass over a boundary. எல்லைகட்ட, inf. To limit, set a boundary, எல்லைபோட. 2. To restrain, circumscribe, எல்லைப்படுத்த. 3. To decide differences, settle matters, வரையறுக்க. 4. To finish, முடிக்க. எல்லைகுறிக்க, inf. To mark a limit, set boundaries, determine confines, வரம்பேற்படுத்த. 2. To fix a term, கால் வரையறைகுறிக்க. குறித்தவெல்லைகடவாதே. Pass not over the prescribed boundary. எல்லைகெட்டநேரம், s. An inauspicious time--as twilight, noon, &c., when demons are about, an unseasonable time for the performance of an action, ஒவ்வாதநேரம். எல்லைக்கட்டு, s. A boundary, demarkation, வரம்பு. 2. v. noun. Restraint, circumseription, கட்டுப்பாடு. எல்லைக்கல், s. A stone to mark a limit, a land-mark. எல்லைக்காவல், s. A watch-shed, &c., to mark the division of one field from another, ஊரெல்லையிற்காக்கும்வயற்கா வல். எல்லைக்குறிப்பு, s. Boundarymark, land-mark, எல்லையடையாளம். 2. Milestones, mileposts, வழியளவைக்குறிப்பு. எல்லைக்கேடு, s. Inconvenience, want of opportunity, சமயமொவ்வாமை. 2. Unsuitableness, or inconvenience in regard to place, ஸ்தானமொவ்வாமை. எல்லைத்தீ, s. The fire-deluge, the fire that destroys all things at the close of an age, ஊழ்த்தீ. எல்லைப்படுத்த, inf. To limit, to settle a boundary, அளவுபடுத்த. 2. To settle matters, decide, finish, தீர்க்க. எல்லைப்பிடாரி, s. An evil demoness supposed to be situated where roads meet, சந்திப்பிடாரி. எல்லைமானம், s. Boundary, limit, circuit, எல்லை. 2. Measure, extent, அளவு. எல்லையின்மை, s. Boundlessness, immensity, infinity, அளவின்மை. எல்லையோட, inf. To run the bounds of a village or district--a religious ceremony performed by some of the Hindu sects with much superstition, எல்லையைச்சுற்றிவர. நாளெல்லை, s. The close of a day. 2. The end of a term. 3. The close of life. 10)

ēlvai (p. 79) s. Time, காலம். 2. Day of twenty-four hours, நாள். 3. A tank, வாவி. (p.)--Note. in the first two meanings, ஏல்வை is used as a synonyme of எல்வை; which see. 63)

kaṭikai (p. 87) s. An Indian hour of twenty-four minutes, நாழிகை. Wils. p. 37. GHADIKA. கடிகாரம்--கடியாரம், s. A watch, clock, dial, நாழிகையறியுங்கருவி. கடியாரக்காரன், s. A watch-maker. கடியாரஞ்சொல்ல, inf. To tell the hour. கடிகைமாக்கள், s. Panegyrists who pass before and after a prince pronouncing his titles and singing verses to his honor, மங்கலப்பாடகர். கடிகைவெண்பா, s. A poem in thirty-two நேரிசைவெண்பா, in which the poet sings the actions of gods and kings, which are said to be fulfilled in the space of an Indian hour, ஓர்பிரபந்தம். 51)

ktir (p. 91) s. Ray of light, a beam, a gleam, கிரணம். 2. The sun, சூரியன். 3. A spinner's spindle, a goldsmith's pin, a spike, an awl, &c., இருப்புக்கதிர். 4. An ear or spike of corn, grass, &c., பயிர்க்கதிர். 5. Spokes of a wheel, the radii of a circle, தேரினுட்பரப்பின் மரம். கதிரடிக்க, inf. To beat out or tread out corn. கதிரவன்--கதிரோன், s. The sun, சூரியன். (p.) கதிரறுக்க, inf. To reap or cut the ears of corn. கதிரீன, inf. To ear--as corn. கதிரெழுதுகள், s. Atoms or dust appearing in a sunbeam, twenty-four of which make half a hair's point. கதிர்கொய்தல், v. noun. Plucking ears of corn. கதிர்க்கட்டு, s. A sheaf, அரிக்கட்டு. கதிர்க்கம்பி--கதிர்க்கோல், s. A spindle, a goldsmith's pin on which he fastens a head, &c., for working on. கதிர்க்காம்பு, s. The stalk of an ear of corn. கதிர்க்குஞ்சம், s. A bunch of corn ears to adorn a house, &c., கதிர்க்கற்றை. கதிர்க்குடலை, s. Corn with the ear shot out and shooting out. கதிர்செய்ய, inf. To emit rays-as the sun, கிரணம்வீச. கதிர்த்தாக்கம், v. noun. Bending with the weight of ears--said of corn. கதிர்நாள்--செங்கதிர்நாள், s. The twelfth lunar asterism, உத்திரநாள். (p.) கதிர்புறப்படுதல், v. noun. Putting forth-as ears of corn. கதிர்ப்பகை, s. Names of இராகு and கேது, the ascending and descending nodes--regarded as planets. கதிர்ப்பக்குவம், s. Corn formed into the ear. கதிர்ப்பக்குவமானநெல், s. Paddy grown to the height of earing. கதிர்ப்பயிர், s. Corn in the ear. கதிர்ப்புல், s. Grass bearing ears, ஓர்வகைப்புல். கதிர்ப்போர், s. A stack of corn, a rick of corn. கதிர்மகன், s. The planet Saturn, சனி. 2. Sugriva, சுக்கிரீவன். 3. Kannen, கன்னன். 4. Yama--the regent of the dead, நமன். (p.) கதிர்வாங்குதல்--கதிர்வீசுதல், v. noun. Shooting out ears of corn. கதிர்வால், s. The arista, the awn of a corn, &c. கதிர்விட, inf. To cast a phosphoric light, coruscate--as animalcul&ae; in sea-water. தொண்டைக்கதிர், s. The stage in growing corn when it is ready to shoot out ears. இராக்கதிர், s. The moon, சந்திரன். (p.) பசுங்கதிர், s. Young ears of corn. அமுதகதிரோன், s. The moon, சந் திரன். (p.) நெற்கதிர், s. An ear, a spike of paddy. 12)

kṉṉl (p. 102) s. Sugar-cane, கரும்பு. 2. Sugar-candy, jaggary, sugar, &c., சருக் கரை. 3. A water-pot with a spout, கரகம். 4. An Indian hour of twenty-four minutes நாழிகை. 5. A perforated hour-vessel that fills and sinks at the expiration of the hour, நாழிகைவட்டில். (p.) கன்னற்கட்டி, s. Sugar-candy, கற் கண்டு. 76) *

kāntaruvar (p. 104) s. Celestial choristers, a class of supernals, காந்தருவர். Wils. p. 288. GAND'HARVA.. காந்தருவப்புணர்ச்சி, s. Sexual intercourse by mutual consent, in anticipation of marriage. காந்தருவமணம், s. Marriage by mutual consent, without the knowledge or consent of relations. காந்தருவம், s. One of the eight kinds of marriage, காந்தருவமணம். (See மணம்.) 2. [in Hindu philosophy.] One of the two-hundred and twenty-four புவனம். காந்தருவவாதம், s. One of the sixtyfour கலைஞானம். See கலைஞானம். காந்தருவவேதம், s. The science of music, a musical composition, கீதசாஸ்திரம். 40)

kālam (p. 104) s. Time. duration, பொழுது-Note. In Hindu philosophy, காலம் is said by the Saivas to have proceeded from மோகினி Maya, and to be a co-efficient cause with Siva in the acts of creation, preservation and destruction. It is Time personified, and according to the Hindu metaphysicians, one of the seven வித்தியாத் துவம். (சிவ. சி.) 2. Season of the year or life; also a specific time of the day, பருவம். 3. A seasonable or proper time, opportunity, season, சமயம். Wils. p. 216. KALA. 4. Day-break, விடியல். 5. (fig.) (c.) The time appointed for death, as distinguished from that for accident death, முடிவு. 6. [in gram.] Tense; also, the characteristic of a tense, வினையின்காலம். The three tenses are, இறந்தகாலம், எதிர்காலம், நிகழ்காலம். 7. [in music.] The three measure--as (1.) விளம் பம், slow. (2.) துரிதம், quick. &c. (3.) மத் திமம், the medium. 8. Epoch, era, யுகம். 9. Weather, காலவியல்பு. காலத்துக்குத்தக்ககோலம். Adapting one's self to the times. காலத்துக்குத்தக்கதாய்நடக்க. inf. To live according to circumstances. காலம்போம்வார்த்தைநிற்கும். Time files, but words remain. காலகதி, s. Events of time, காலநடை. காலகதியை யாவருங் கடக்கமாட்டார்கள். None cane escape the events of time. காலகருமம்--காலகன்மம், s. Employments, duties, &c., appropriate to an age, time, season, stage of life, &c., காலத்துக் குரியசெய்கை. காலக்கிரமம், s. The course of time; chronological order, காலவொழுங்கு. காலக்கிரயம், s. The price of the articles for the time being; current or market price, காலவிலை. காலக்குறி, s. Signs of the time. காலக்கொடுமை, s. The evils, calamities, &c., of time. காலங்கண்டவன், s. An experienced man; an aged person. காலங்கரந்தபெயரெச்சம், s. [in gram.] A relative participle without the characteristics of the tenses--as in கொல் யானை. காலங்கழிக்க, inf. To pass time கா லம்போக்க. காலங்கழிய, inf. To pass--as time, நாட்கழிய. காலங்கூட, inf. [local.] To die. காலசக்கரம், s. The different number of years of influence ascribed to the respective planets as operative on the lives of persons, ஆயுள்நியதிச்சக்கரம். 2. The aggregate of the years of the nine planets according to their respective influence, கிரகபலச்சக்கரம். 3. Period or term of life, ஆயுட்காலம். Wils. p. 216. KALACHAKRA.. அவனுக்குக்காலச்சக்கரமுடிவுவந்துவிட்டது. The end of his term is come. காலசங்கதி, s. Intelligence, news or events of the time or the day. காலசங்கை, s. Guess of time from mere inspection, காலஉத்தேசம். 2. Reckoning of time, காலக்கணக்கு. (p.) காலசந்தி, s. The daily morning worship; also applicable to that at noon and evening. 2. The interval between any two yugas, kalpas, &c. See கற்பம் and சந்தி. திரிகாலசந்தி, s. Worship in the morning, at noon and in the evening. காலசுகம், s. Favorableness of the time, astrologically and superstitiously considered. காலஞ்செல்ல, inf. To depart this life, to die. 2. [prov.] To be late. காலக்ஷயம்--காலட்சயம், s. Passing one's time or days, காலக்கழிவு. காலக்ஷேபம்--காலட்சேபம் s. Passing one's time or days; circumstances, welfare, &c., காலங்கழிக்கை. 2. Means of subsistence, சீவனம். Wils. p. 216. KALAKSHEPA. 3. [among the Vaishnavas.] The reading of the sacred books, திருவாய் மொழியோதல். உமதுகாலட்சேபம் எப்படி. How do you do; i.e. how are your affairs? காலதருமம்--காலதன்மம், s. The events appropriate to certain times or yugas respectively, காலத்தன்்மை. Wils. p. 217. KALAD'HARMMA. காலதாமதம், s. Delay, protraction, procrastination, தாமசம். காலதுரிதம், s. The rapid progress of time, காலத்தின்விரைவு. காலத்திரயம், s. The three divisions of time--as past, present, and future; also the three tenses, முக்காலம். காலநியமம், s. Events happening in their respective and appropriate seasons, according to the actions that gave them birth, காலநியதி. 2. Religious ceremonies according to the given periods of the year or day, காலக்கடன். காலநிரூபணம், s. Chronology. (modern usage.) காலநுட்பம், s. A small portion of time, காலத்தின்நுண்ணியபங்கு. காலநெடுமை--நெடுங்காலம், s. Length of time, a long time. காலநேமி, s. An Asura, ஓர் அசுரன். Wils. p. 217. KALANEMI. காலநேரம், s. Time in reference to the influences of planets upon the fortune, health, &c., of a person. காலநோக்காடு, s. [prov. in child-birth.] Natural and timely labor. காலந்தள்ள, inf. To pass one's days, to pass one's time, to maintain one's self, to live, காலம்போக்க. காலப்பரிச்சேதம், s. Discernment--as to the time of an event or the existences of a thing. It is one of the three பரிச்சேதம் modes of ascertaining facts. காலபரிபாகம், s. The maturity of the soul, or time for its attaining bliss, having eliminated its good and evil propensities. காலபேதம்--காலவித்தியாசம்--கால வேற்றுமை, s. Difference of time with respect to the changes it produces. காலபோகம், s. A crop of grain or fruits in the proper season. 2. The enjoyment or suffering resulting from previous moral actions, to which a living being at distant times is subjected, காலப் பயனுகர்வு. காலப்பெயர், s. Nouns or names of time--as year, month. 2. Nouns derived from names of time--as பங்குனன் (one born in the பங்குனி month). காலப்பெயர்ச்சி, s. Change of season or monsoon; unseasonable weather, கால விகற்பம். காலமயக்கம்--காலமயக்கு, s. [in gram.] An improper use of the tenses, காலவழு. 2. An allowed deviation in the use of tenses, காலவழுவமைதி. காலமலைவு, s. Confusion of statement in regard to time--as asserting that the lotus blooms in the evening, or the lily during the day. காலமல்லாக்காலம், s. An unfortunate, fatal time; an unseasonable time, அகாலம். காலமழை, s. Rain in the proper season, பருவத்திற்பெய்யுமழை. காலமறிய, inf. To know the times so as to adapt one's self to them, காலவகைய றிய. 2. To know things past, present or future intuitively or by apiritual sight --as yogis, காலவியற்கையறிய. காலமாறு, Morning by morning, every morning, காலைதோறும். (c.). காலமானம், s. [in arith.] Time measure. காலமிருத்து, s. Death at the destined season--as distinguished from accidental death, விதித்தகாலத்திலடையுமரணம். காலமே--காலத்தாலே. In the morning, early, betimes. காலம்பண்ண--காலம்பண்ணிப்போக, inf. To finish one's time, to die. காலம்பார்க்க, inf. To look or watch for a proper time or opportunity, சமயம் பார்க்க. காலம்புரள, inf. To present a manifest revolution--as in the order of things; to be irregular, deranged, &c.--as the events of a time--as toddy-drawers seen riding in palankeens, &c. காலம்போக்க, inf. To pass the times. 2. To while away time. காலவகை, s. Seasons, times, காலக் கூறுபாடு. 2. Circumstances depending on time, காலவேறுபாடு. காலவர்த்தமானம், s. Events of the times. காலவழக்கம், s. Customs of the times. காலவழு, s. [in gram.] An improper use of the tenses--as the past for the future, &c., காலக்குற்றம். காலவாகுபெயர், s. [in gram.] Nouns of time or portions of time, used by metonymy for what is intimately connected with time--as கார்த்திகை, the name of a month, for a plant which mostly blossoms during the month. காலவிடைநிலை, s. [in gram.] Characteristics of tenses, காலத்தைக்காட்டுமிடை நிலை. They are 1. த், ட், ற், and இன் for the past. 2. ஆநின்று, கின்று and கிறு for the present. 3. ப், ல், for the future. There are some other characteristics-as மன், இசின், ய், இ, ன், &c. காலவிரைவு, v. noun. Swiftness or rapid flight of time. காலாகாலம், s. Times seasonable and unseasonable, auspicious and inauspicious, நற்காலந்துர்க்காலம். 2. One time or another, not often, not frequently. (c.) காலாக்கினி, s. The fire which is to destroy the world at the end of the great yuga; a deluge-fire said to be in reserve in the nethermost part of the earth. Wils. p. 218. KALAGNI. 2. One of the two-hundred and twenty-four புவ னம் under the regency of Kálágni. காலாக்கினியுருத்திரம், s. One of the thirty-two உபநிடதம். காலாக்கினியுருத்திரர், s. Rudra or the deity in the lowest region, in charge of the deluge-fire. There are ten subordinate Rudras, who resemble their chief. காலாந்தம், s. The end of time, கால முடிவு; [ex. அந்தம்.] காலாந்தரம், s. Intermediate space of time, process of time, காலநடை. 2. Meanwhile, காலவிடை; [ex அந்தரம், interval.] காலேச்சுரவாதம், s. The metaphysical philosophy which maintains that Time is God. காலோசிதம், s. A fit, proper time, உச் சிதகாலம்; [ex உசிதம்.] அந்தியகாலம், s. The time of death. ஆங்கால மெய்வருந்த வேண்டா வதுதானே தேங்காய்க் கிளநீர்போற் சேருமே, போங்காலம் காட்டானை தின்ற கனியதுபோ லாகுமே தேட்டாளன் றேடுந் தனம். Wealth shall or itself accumulate at the appointed time of increase, as the liquor within a cocoanut, and no toll is required; but at the fixed time for ruin, the riches of a hard-working man shall pass away like the contents of a woodapple eaten by an elephant. எக்காலமும். At what time soever, always. சாங்காலம், s. The time of death or ruin. திரிகாலம்--முக்காலம், s. The three divisions of time, present, past, and future. 2.The three tenses of a verb. திரிசந்திகாலம். The three parts or divisions of the day: viz., காலை, morning. உச்சி, noon. மாலை, evening. புண்ணியகாலம், s. See under புண்ணி யம். போங்காலம், s. The time of separation or ruin. 155) *

kuṉṟu (p. 132) s. A hill, சிறுமலை. 2. A mountain, மலை. 3. The twenty-fourth lunar asterism. See சதயம். குன்றுகூப்பிட--குன்றெதிரொலிக்க, inf. To echo--as in hilly parts. 2. To play --as mountain girls, whooping and causing the hills to echo. (p.) குன்றெறிந்தோன், s. Skanda--as one who cleft the Krouncha mountain with his lance. See வரைபகவெறிந்தோன். செய்குன்று, s. An elevated place for the diversions of royal females; an artificial mount, செய்மலை. மணற்குன்று, s. A sandy hill; a sand bank, a shoal. குன்றுவாடை, s. Northwest wind--a sea term. (Rott.) 72)

kumāraṉ (p. 122) s. A son, புத்திரன். 2. A young man of sixteen years old, பாலி யன். 3. A man in the prime of youth from sixteen to twenty-four, or according to some, from sixteen to thirty-two. (See பருவம்.) 4. The son of a king's minister; a prince, இராசகுமாரன். 5. [in theatrical language.] A prince, the heir-apparent and an associate in the government of the empire, நாடகத்தில்வருங்குமாரன். 6. An adult son--a term of respect or flattery, விடலை. 7. Skanda, as enjoying eternal youth, முருகன். Wils. p. 23. KUMARA குமாரப்பல்லக்கு, s. A small palankeen. குமாரவர்க்கம், s. Lineage, progeny. தேவகுமாரன், s. The son of a deity. குமாரதளவாய், s. A prime-minister to the king of Madura. 23) *

kōṭṭai (p. 150) s. [loc.] A measure of grain from twenty-one to twenty-four marcals, முகத்தலளவைக்கோட்டை. 2. A quantity of grain, pepper, &c., stored in a straw covering for export, &c., நென்முதலியவற்றின் கோட்டை. கோட்டைகட்டிவைக்க, inf. To inclose grain, &c., in straw. கோட்டைப்போர், s. A heap of straw. 11) *

cuṇṭṉ (p. 193) s. A small musk-rat, or blind mouse, மூஞ்சூறு. 2. The twenty-fourth lunar asterism, சதையநாள். 3. An ignorant, or stupid person, அறிவிலி. (சது.) 55)