iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

kaṉṉam (p. 102) s. Cheeks, கதுப்பு. 2. An instrument for breaking into houses, கன்னக்கோல். (c.) 3. (p.) Ear,காது. Wils p. 195. KARN'A. 4. An elephant's ears, யானைச்செவி. 5. Nerves, நரம்பு. 6. Hypothenuse of a right angled triangle, or the diagonal of a tetragon, அக்ஷகன்னம். 7. True distance of a planet from the earth, கிரகமார்க்கவளவு. 8. A goldsmith, பொற்கொல் லன். (சது.) 9. The scale or dish of a balance, தராசுத்தட்டு. கன்னகடூரம், s. Harsh, grating, dissonant sound, uncouth to the ear. கன்னக்காரன், s. A burglar, கன் னமிடுபவன். கன்னக்கிரந்தி--கன்னப்புற்று, s. A swelling in the cheek from the venereal disease, கன்னத்தில்வருமோர்நோய். கன்னக்கோல், s. An implement for breaking through the walls of houses, கன்னகம். கன்னக்கோல்வைக்க--கன்னமிட, inf. To commit burglary by breaking through a wall. கன்னசூலை, s. A tumor in the region of the cheek, one of the arthritic class of diseases. See சூலை. கன்னத்தட்டு, s. [as கன்னம்.] The dish of a balance, சிறுதராசுத்தட்டு. கன்னத்திலேயடிக்க--கன்னத்திலே யறைய--கன்னத்திற்போட inf. To slap the face, to box the ears. கன்னபரம்பரைஞானம்--கன்னபா ரம்பரியம். s. Tradition, oral transmission of intelligence, history, news, meaning, &c., பரம்பரைக்கேள்வியால்வந்தஞானம். கன்னபாகம், s. The ear, காது. கன்னபூரம், s. A kind of ear-ornament, காதணியினொன்று. 2. The ear, காது. கன்னபூஷணம், s. Ear-ornaments, காதணி. கன்னப்பரிசை, s. The whiskers or beard on the cheek. கன்னப்பள்ளம், s. The hollow of the cheek. கன்னப்பிளவை, s. A cancer or scirrous affection in the cheek--as கபோ லப்பிளவை. கன்னப்பூ, s. A kind of female ear-ornament, காதணியிலொன்று. கன்னப்பொறி, s. The temples, the upper part of the side of the head, காதினருகானபொறி. கன்னமதம், s. Secretion from the temples of the elephant, யானைமும்மதத்தி லொன்று. கன்னமீசை, s. [prov.] The whiskers. கன்னமூலம், s. The interior or root of the ear, காதினடி. கன்னவேதம்--கன்னவேதை, s. [as காதுகுத்துகை.] Perforating the ear, for ear-rings with appropriate ceremonies. Wils. p. 195. KARN'AVEDA. கன்னாவதங்கம், s. An ear-ornament, காதணிவகுப்பு. கசகன்னம், s. Voluntary motion of the ear. 2. A kind of magical trick. 75)

krukku (p. 96) s. The teeth of a saw or sickle, வாட்பல்லின்கூர். 2. The rough edge of a newly ground instrument, ஆயுதத்தின் கூர். 3. The jagged edge of the palmyra leaf-stalk, பனையின்கருக்கு. 4. Edge, keenness of a knife, கத்தியின்கூர். 5. Engraved, carved, or embossed work, bass-relief, இரெகித்தசித்தி ரம். 6. The exterior rind of palmyra fruit which dries and, if pressed, peels off in flakes, பனங்காய்த்தோற்கருக்கு. 7. Jag, indentation, pectination of leaves, &c., இலைகளின்கரு க்கு. 8. A decoction of several kinds of drugs made by pouring water on them while heating in a vessel over the fire, கஷாயம். கருக்கரிவாள், s. A sickle. கருக்கழிய--கருக்குமழுங்க, inf. [vul.] To be blunted--as an edge, கூர் மழுங்க. கருக்கழிந்திருக்கிறது. The coin has lost its stamp, it is defaced. கருக்காக்க, inf. To make sharp. கருக்கானபணம், s. Newly coined money. கருக்கானவன், s. [com.] A sharpwitted man, கூர்மையாயிருப்பவன். 2. A man of guile, வஞ்சகன். கருக்கானவாள், s. A sharp sword. கருக்கிட, inf. To whet, edge, sharpen. கருக்குக்கஷாயம், s. A decoction, &c. கருக்குச்சுருட்டு, s. Guilefulness, crookedness of mind, வஞ்சகம். கருக்குப்பீர்க்கு, s. A kind of creeper whose fruit is used for curry. கருக்குப்போட, inf. To make a decoction of drugs. கருக்குவராகன், s. A new pagoda or coin on which the figures are well defined. கருக்குவாய்ப்பட, inf. To be rough edged. கருக்குவாளி--கருக்காமரம், s. The name of a tree, கருக்குவரய்ச்சி, with a dark jagged leaf, serrated, ஓர்மரம், Zizyphus trinervius. (Rott.) கருக்குவாள், s. A sword with a sharp edge, கருக்கானவாள். கருக்குவேலை, s. Work in stone or metal, bass-relief, raised-work, fret-work. கருக்குள்ளது, appel. n. That which is sharp-edged. கருக்கெடுபட, inf. To have the edge of an instrument removed by use. 125)

kāṉam (p. 107) s. Singing, song, இசைப்பா ட்டு. 2. Music, tune, இராகம். Wils. p. 287. GANA. 3. Sky-lark, வானம்பாடி. (p.) 4. Forest, wood, grove, வனம் (from Sans. KANANA.) 5. Mountainous district, desert. குறிஞ்சிநிலம். 6. Forest tract, wood-land, முல்லைநிலம். கானக்கல், s. A kind of stone--as கானகக்கல். கானக்குதிரை, s. An elk, மரை. (சது.) 2. (Rott.) Wild horse, காட்டுக்குதிரை. கானக்குறத்திமுலைப்பால், s. Honey, தேன். கானத்தேறு, s. Turmeric, மஞ்சள். கானநாடன், s. A ruler of forest tracts, முல்லைத்தலைவன். (நிக.) கானப்பலா, s. A wild jack tree, காட் டுப்பலா. கானமயில், s. A wild peacock. கானமா, s. A wild hog, காட்டுப்பன்றி. கானம்பாட, inf. To sing. கானயூகம், s. A wild monkey, கருங் குரங்கு. கானவர், s. Mountaineers, the inhabitants of mountainous districts, குறிஞ்சி நிலமாக்கள். 2. Hunters, a tribe that live by the chase, புளிஞர்.--Note. They are considered savages, forming a class of the aborigines of Southern India. 3. Foresters, முல்லைநிலமாக்கள். (சது.) கானவன், s. A hunter, வேடன். 2. A monkey, குரங்கு. கானவிருக்கம், s. A tree, பாதிரிமரம், Bignonia. L. (M. Dic.) வீணாகானம், s. A song with a lute accompaniment. 6)

ckkai (p. 155) s. Refuse of sugar cane, of fruits, &c., either the rind, or other fibrous parts; incompactness; want of solidity and strength, கோது. (c.) 2. [prov.] The wadding of a gun--as தக்கை, துப்பாக் கித்தக்கை. 3. A species of Jack fruit, கானப் பலாக்காய். 4. Carpenter's chips, சிராய். சக்கைசக்கையாயுரிக்க, inf. To strip off any fibrous substance. 2. (fig.) To rail at or revile one. சக்கைசக்கையாய்ப்பிளக்க, inf. To cut or split into chips. சக்கையாய்க்கிடக்க, inf. To be insipid. சக்கையாய்ப்பிளிய, inf. To squeeze into a refuse. 2. (fig.) To press one hard to work. (c.) சக்கையன், s. [prov.] A person with a stout but incompact body. பலாக்காய்ச்சக்கை, s. [prov.] The rind or other refuse of jack fruit. மரச்சக்கை, s. A chip, a wooden peg. 17)

caṭangku (p. 157) s. A ceremony, religious or civil rites, forms, observances, sacraments, &c., செய்முறை. (Sa. Shat'anka.) சடங்குக்காசெய்கிறாய். Do you act merely for form sake? சடங்குசெய்ய, inf. To perform a ceremony, rite, &c. சடங்குநடக்க, inf. [prov.] To take place, as a rite, ceremony, &c. சடங்குவீடு, s. [prov.] The house where a ceremony of performed--as marrying, &c. சடங்காக, inf. [loc.] To arrive at puberty--as a girl. சடங்கானபெண், s. A marriageable girl; for whom the usual ceremony may be performed. 27)