aṭkku (p. 7) கிறேன், அடக்கினேன், வேன், அடக்க, v. a. To subject, control, curb, bring to order--as foes, &c., compress, coerce, restrain, tame, break--as a horse--constrain, repress, cause to recede, bring one to terms, to still, compose, கீழ்ப் படுத்த. 2. To reduce, lessen, condense, abbreviate, குறைக்க. 3. To deposit, conceal, stow away, cover, inter, infold, புதைக்க. 4. To contain, hold, கொள்ள. 5. To encroach upon, seize unjustly, கவர. 6. To engross, monopolize, கைவசஞ்செய்ய. 7. To embody, incorporate, திரட்ட. அடக்கி, s. A taciturn person, one who conceals his real circumstances, ability, &c. 55)

arukku (p. 25) கிறேன், அருக்கினேன், வேன், அருக்க, v. a. To diminish, குறைக்க. 2. To make scarce, reduce in quantity, சுருக்க. 3. v. n. To keep back from others use, (as keeping up grain, making it scarce and dear,) to stand out in bargaining, stickle, haggle, அருக்காணிபண்ண. 4. To grudge, spare reluctantly, give sparingly, show unwillingness to serve or benefit another, அழுக்காறடைய. (திரிகடுகம்.) நீரருக்கிமோர்பெருக்கி நெய்யுருக்கியுண்பவர்தம் பே ருரைக்கப்போமே பிணி. He who drinks his water after boiling, his curds diluted, and his butter made ghee, will find sickness flee at the sound of his name. அருக்கு, v. noun. Scarceness, அ ருமை. 2. Haggling in a bargain, reluctance to do a kindness, &c., அருக்காணி. 3. Fearing, அஞ்சுகை. 5) *

ulvu (p. 66) கிறேன், உலவினேன், வேன், உலவ, v. n. To be modest, reluctant, sparing, parsimonious, கூசிக்குறைக்க 2. [a contraction of உலாவு.] To move about, walk, or ride about for recreation, or exercise. உலவலீரெனவோதுகின்றார்சிலர். Some said, Don't be afraid to eat. (ஸ்காந்.) உலவாவுலவாருமோதம். Waves which undulate without cessation. (அலங்காரம்.) உலவைவைகலுமூசலினீர்மையார். Their daily going and coming resembles the vibrations of a swing. 9)

kṭai (p. 88) s. End, extremity, termination, conclusion, முடிவு. 2. A shop, bazaar, market, அங்காடி. 3. (p.) Inferiority, baseness, meanness, lowness, the least, lowest, or worst kind, &c., கீழ்மை. 4. Way, வழி. 5. Termination of a particle, வினையெச்சவி குதி. 6. Place, room, இடம். 7. A form of the seventh case used also with verbs, to express if, when, after, &c., ஏழனுருபு. 8. A door, a gate-way, வாயில். 9. The outer gate, புறவாயில். 1. The clasp or other fastening of a neck-ornament, பணிப்பூட்டு. 11. Side, பக்கம். நீத்தக்கடை. If he leave-- (குறள்.) ஈதலியையாக்கடை. If it be not possible to bestow-நள்ளிமுதற்கிள்ளிகடையாக. From Nalli to Killi (reigned sixty-four kings called சோழர்). நாயிற்கடையாநாயேனை. Me who am the most degraded of dogs-அவன்கடைச்சென்றான். He approached him. கடைகட்ட, inf. To close a shop, கடைசாத்த. 2. To suspend a work, to discontinue, to make an end of--spoken diminutively. கடைகாப்பாளர்--கடைகாவலர், s. Door-keepers, porters, வாயில்காப்போர். கடைகெட்டவன், s. [vul.] An abandoned person, a wretch, முழுதுங்கெட் டவன். கடைக்கண், s. The outside corner of the eye, கட்கடை. 2. A benign look, கடாட்சம். கடைக்கண்கிடைக்கவேண்டும். I am anxious to get a propitious look, glance of your eye. கடைக்கண்ணாற்பார்க்க, inf. To glance, look sidewise. 2. To cast a propitious or benignant look. கடைக்கண்பார்வை, v. noun. A side look, a glance. 2. A propitious or benignant look, approbation, a token of favor. கடைக்கனல்--கடையனல், s. The final deluge-fire, ஊழித்தீ. கடைக்காப்பு, s. The last verse in the poem called பதிகம்--as an invocation, &c. கடைக்காரன், s. A shop-keeper. கடைக்குடல், s. The lower part of the bowels, கீழ்க்குடர். கடைக்குட்டி, s. The youngest child, a term of fondness, கடைப்பிள்ளை. கடைக்குறை, s. Elision in the termination of a word--as கோல், for கோ லம். கடைக்கூட்ட, inf. To effect, to produce a result--as the actions of a former birth are supposed to do, வினைப் பயனுறுவிக்க. 2. To unite man and wife, or a male and female of the brute creation, as former deeds are imagined to do. கடைக்கூழை, s. A species of rhyme, ஓர்தொடை. 2. The rear division of an army, படைப்பின்னணி. See கூழை. கடைக்கொள்ளி, s. A fire-brand burnt to the end, குறைக்கொள்ளி. கடைக்கோடி, s. [vul.] The very extremity, the utmost limit, ஈறு. கடைசால், s. [prov.] The finishing of a business, முடிவு. 2. Stern of a vessel--also written கடையால். கடைசாலொதுக்க, inf. To finish a business in hand. கடைச்சங்கம், s. The third and last of the ancient Madura colleges consisting of forty-nine literati, இறுதிச்சங் கம். கடைச்சரக்கு, s. Curry stuff, spices, &c., drugs, medicines, &c., sold in the bazaar, கடையில்விற்கப்படுஞ்சரக்கு. கடைச்சன், s. The youngest son, கடைப்பிள்ளை. கடைஞர், s. The laboring caste in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். கடைதலைப்பூட்டு, s. An inverted construction in poetry, by which the last word in a verse is connected with the first, விற்பூட்டுப்பொருள்கோள். கடைதிறப்பு, v. noun. Opening a door. In erotics, the section which relates to an application made for the opening of a door to a coming or expected lover; or in war poems, to a warrior returning in triumph after a victory, கதவுதிறக்கை. (p.) கடைத்தடம், s. Gate-way, வாயில். (p.) கடைத்தரம், s. The last class, the lowest or worst kind, கீழ்த்தரம். கடைத்தலை--கடைத்தலைவாயில்-கடைத்தலைவாய்தல், s. The outer gate, the outer court or yard, தலைவாயில். கடைத்தெரு, s. A market-street, a bazaar, கடைவீதி. கடைத்தேற, inf. [prop. கடத்தேற.] To be saved, to escape all afflictions. கடைத்தேற்றம், s. [prop. கடத்தேற் றம்.] Salvation. கடைநாள்--கடைமீன், s. The twenty-seventh lunar asterism, இரேவதி. (p.) கடைநிலை, s. A poem uttered by holy persons coming from a distance to the hero of the poem at the door of whose residence they stand and desire the door-keeper to inform his master of their arrival, ஓர்பிரபந்தம். (See பிரபந்தம்.) 2. An outside door, புறவாயில். (நீதிநெறி.) 3. The last letter of a word or verse, ஈற்றெழுத்து. (p.) கடைநிலைத்தீபகம், s. A word at the end of a sentence understood in other parts--one of the தீவகம். கடைநிலையளபெடை, s. The rhyme in which the last letter of each verse is lengthened. கடைநிலையெழுத்து, s. [in grammar.] Letters proper to end a word, இறுதிநிலை. கடைபோக, inf. To end, terminate, conclude, முடிய. 2. To be fulfilled, நிறைவேற. கடைபோட--கடைவைக்க, inf. To set up a shop, open a shop. கடைப்பட, inf. To be inferior, below mediocrity, to be last in quality or estimation, degree or order, இழிவாக. 2. To be practicable, capable of completion, நிறைவேற. என்னாலிதுகடைப்படாது. This will not be completed by me. கடைப்பாடு, s. Determination, தீர் மானிப்பு. 2. Inferiority, baseness, இழிவு. கடைப்பந்தி, s. The lower end of a dining table or of a row of guests, கடைசிப்பந்தி. கடைப்பிடி, s. Bearing in mind, remembering, ஞாபகம். 2. Indelible impressions of gratitude for benefits received, of duties to be performed, of the importance of virtue and religion, மறவா மை. 3. Certainty, ascertainment, established truth, தேற்றம். 4. Firm belief in the essentials of religion serving as the hope and support of the mind in reference to a future state, the last grasp of the soul, உறுதி. 5. Firm determination, firm resolve, either for good or evil, கரும முடிக்குந்துணிவு. 6. Doctrines, truth firmly believed as necessary to salvation, உறுதி யானகொள்கை. கடைப்பிடிக்க, inf. To ascertain clearly, to know certainly, தெளிய. 2. To determine, resolve firmly, be decided in purpose either in a good or evil course, துணிய. 3. To remember, to bear in mind benefits, to be grateful, &c., to be deeply sensible of one's obligations for favor received, மறவாமலிருக்க. 4. To have an abiding sense of the importance of virtue and religion, சன்மார்க்கத்திலுறுதியாயி ருக்க. 5. To have an unwavering faith in the essentials of religion, to embrace or take firm hold of religious instructions, &c., தேவபத்தியிலுறுதியாயிருக்க. 6. To grasp, resort to--as the soul for its last refuge, பற்ற. 7. To provide, be provident, be economical, வீண்செலவுசெய்யாது வைக்க. (p.) கதவிலரேதற்சார்ந்தார்வண்ணங்கடைப்பிடியாதார். Unkind are they who are forgetful of the situation of their friends. (காரிகையுரை.) மற்றதன்கள்ளங்கடைப்பிடித்தனன்று. It is important to have an abiding sense of the wiles of Yama. வாழ்க்கைக்குவேண்டும்பொருளறிந்துகடைப்பிடி த்தலும். Knowing and duly providing all things necessary for her household-(குறளுரை.) நன்மைகடைப்பிடி. Persevere in good works. (ஔவை). கடைப்பிறப்பு, s. The meanest species of birth in any class of beings, இழிந்தபிறப்பு. கடைப்புணர்முரண்--கடைமுரண், s. A species of rhyme when the last foot of every line is of opposite meaning, ஓர்தொடை. கடைப்புணர்வு--கடைப்பூட்டு, s. [in jewelry.] Clasp, hasp, அணியின்கடைப் புணர்வு. கடைப்புத்தி, s. [prov.] Stupidity, இழிந்தபுத்தி. 2. A piece of folly, பின்புத்தி. கடைப்போக்கு, s. The flood-gate of tank. கடைமடக்கு, s. [in rhetoric.] Continued recurrence of the same words at the end of each line through a stanza, but with different meanings, சொல்லணி யிலொன்று. See மடக்கு. கடைமுறை, s. The last time, eventually, கடைசிமுறை. (நீதிநெறி. 48.) கடைமோனை--கடையாகுமோனை, s. (See மோனை.) A rhyme when the first letter of the last foot of every line is the same, ஓர்தொடை. (p.) கடையயல், s. [in grammar.] The penultimate, ஈற்றயல். (p.) கடையர், s. (fem. கடைசியர்--க டைச்சியர்.) Laboring classes in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். (p.) கடையழிய, inf. To be afflicted with a painful and lingering disease, to suffer extremely, வருந்த. 2. To be distressed with poverty, வறுமையுற. 3. To degenerate, கேடுற. கடையனல், s. The fire by which the world will finally be consumed. கடையன், s. A man of the lowest rank, இழிந்தோன். கடையாகெதுகை, s. A rhyme, ஓர்தொடை. (p.) கடையாட்டம், s. [prov.] Lingering in disease, excessive suffering from disease, வருத்தம். 2. Vexation, teasing, imminence, trouble, annoyance, உலைவு, lit. mean work. கடையாட்டப்பட, inf. To drudge, to be employed in mean work. 2. To linger in disease, suffer exceedingly, வ ருந்த. 3. To be vexed. harassed. &c.-as a nurse by troublesome children, உ லைய. கடையாணி, s. A linch-pin, அச் சாணி. 2. A peg or pin used to keep a tenon in a mortise, or for any similar purpose, பூட்டாணி. கடையாந்தரம்--கடையீறு, s. [vul.] The very last, the extremity, &c.--as கடைசி. கடையாயார், s. Persons of the lowest rank, இழிந்தோர். கடையால், s. Stern of a vessel, தோணியின்பிற்புறம். See கடைசால், usage. கடையிணைமுரண், s. A rhyme when the last two feet of a line are of opposite meanings, ஓர்தொடை. (p.) கடையிணைமோனை, s. A consonance of the first letters in the last two feet of each line in a verse. (p.) கடையீடு, s. Land of the poorest quality, கடைத்தரமானநிலம். கடையுணி, s. [prov.] A mean fellow who eats what he can beg or pick up-- a worthless being, இழிந்தோன். கடையுண்ண, inf. [prov.] To linger in disease, வருத்தப்பட. 2. To be stinted or weak in growth--as a child, நசுங்க. 3. To be neglected, abused, &c.-- as a book, a utensil, &c.; in this meaning it is a term of displeasure, இகழப்பட. கடையுவா, s. The full moon, பௌரணை. (p.) கடையெழுஞ்சனி, s. The twelfth asterism in which Saturn is considered malignant in his influence, உத்திரம். See சனி. கடைவழி, s. Final salvation, the last path. கடைவழிக்குதவும். It will avail for the salvation of the soul. காதற்றஊசியும்வாராதுகாணுங்கடைவழிக்கே. Be assured that even an eyeless needle will not accompany you in that sad hour. கடைவளர, inf. To be enlarged-said of the genitals of a cow, &c., before yeaning, ஈனுங்காலத்திற்குறிவிரிய. கடைவள்ளல், s. The last of the third class of liberal men--he who bestows charity from motives of ostentation, கேட்டபின்கொடுப்போன். கடைவாய், s. The corner or extremities of the mouth, வாயின்கடை. கடைவாய்நக்கி, s. A great miser, உலுத்தன், lit. he who licks the corners of his mouth. கடைவாய்ப்பல், s. The double teeth, the grinders, the back teeth. கடைவாய்வழிய, inf. To drivel at the corners of the mouth--as old people or persons asleep, வாய்நீரொழுக. கடைவிரிக்க, inf. To spread out goods for sale in a shop or market, கடைதிறக்க. கடைவீதி, s. A market-street. கடைவைக்க, inf. To place goods for sale in a shop or bazaar. 2. To open a shop on an auspicious day after the new-year, கடைதிறக்க. பலசரக்குக்கடை, s. A shop where commodities of various kinds are sold. மளிகைக்கடை, s. A wholesale ware-house. காசுக்கடை, s. An exchange. அடிக்கடை, s. The first shop in a market-street. மருந்துக்கடை, s. An apothecary's shop. கசாய்க்கடை, s. (Tel.) A butcher's shop. சாராயக்கடை, s. An arrack shop. கீரைக்கடை, s. A green-grocer's shop. சவுளிக்கடை, s. A cloth-merchant's shop. விரற்கடை, s. The breadth of a finger. மீன்கடை, s. Fish-market. 10)

kri (p. 96) s. Charcoal, நெருப்புக்கரி. 2. Blackness, crock, snuff of a lamp &c., கரு மை. (c.) 3. (p.) Poison, நஞ்சு. 4. The hard part of timber, வைரம். 5. Witness, evidence, testimony, சாட்சி, 6. Example illustration, திருட்டாந்தம். மயிர்ச்சுட்டுக்கரியாகுமா. Can charcoal be made of hair? i. e. what profit can accrue from mean savings, &c. அவளொருகரிநாய். She is a black dog; i.e. she is an ugly creature. கரிகறுக்க, inf. [vul.] To grow black, to become very dark, மிகக்கறுக்க. கரிகறுத்துப்போயிற்று. It is become as black as charcoal. கரிகறுத்தமுகம், s. A face as black as charcoal either naturally, or with rage. கரிக்கட்டி, s. A piece of charcoal. கரிக்கட்டை, s. A quenched firebrand. கரிக்காரன், s. A charcoal dealer. கரிக்காந்தல், s. [prov.] Particles of charred olas, rice husk and such-like thin substances, cinders of light bodies. See கரந்தல். கரிக்கிடங்கு, s. A pit or hole for burning charcoal. கரிக்குடல், s. [prov. vul.] The great gut, the rectum, மலக்குடல். கரிக்குருவி, s. A black bird greatly esteemed for its song, கஞ்சனம். It is said to peck crows and other large birds and to drive them away, Graceola religiosa. 2. A small black bird, ஓர்சிறுகுருவி. கரிக்கொள்ளி, s. A charred brand extinguished, குறைக்கொள்ளி. கரிக்கோடிடுதல், v. noun The appearing of soft hairs on the chin of young men. கரிச்சட்டி--கரிப்பானை, s. Begrimed, smutty pots. கரிச்சாம்பல், s. Black ashes, கறுத் தசாம்பல். கரிச்சுட, inf. To burn charcoal, to char, கரியுண்டாக்க. கரித்தண்ணீர், s. Water in which collied chatties have been washed. கரித்துண்டு--கரித்துணி, s. A dirty begrimed rag or cloth, கரிச்சீலை. கரிநெருப்பு, s. Fire made of charcoal, கரியிலுண்டானநெருப்பு. கரிப்பிடிக்க, inf. To be collied, be begrimed with soot, &c.--as a vessel on the fire, கரிப்பற்ற. கரிப்புரள, inf. To be collied, as clothes, &c. கரிப்புறத்திணை, s. Rules for explaining and proving a doctrine from the written and testimonies of the learned, சாட்சிப்புறத்திணை. கரிப்பூச, inf. To begrime with the smut of charcol. என்முகத்திலேகரிப்பூசிப்போட்டான். He has begrimed my face; i. e. brought a disgrace on me. கரிமருந்து, s. Powder used for fireworks, of which charcoal, is the essential ingredient, வெடிமருந்து. கரிமுண்டம், s. [vul.] A very dark person, lit. a lump of charcoal, மிகக்கறுத்த வன். 2. A hideous ghost mentioned to frighten children, கோரரூபி. கரிமுரடு, s. A quenched fire-brand. கரியல், s. [prov.] A tree or plant stinted and grown blackish, வளராமரம். கரியல்வடலி, s. [prov.] A young stinted palmyra having dried leaves on it, பனங்கருக்கு. 99)

kẕi (p. 98) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To reject, expel, cast off, discard, exclude, dislodge, remove, strip off, separate from, detach, climinate, அகற்ற. 2. To evacuate, void, discharge, emit, pass excrements, நீக்க. 3. To except, leave as refuse, abandon, ஒழிக்க. 4. [in arithmetic.] To subtract, subduct, கணக்குக்கழிக்க. 5. To deduct, abate, குறைக்க. 6. To discount, remit, தள்ளிக்கொடுக்க. 7. To cut off-as the hair, to pare off the nails, &c., to clear off, clear away, smooth off--as knots by cutting; to prune, lop off, தழைமுதலியனகழிக்க. 8. To cast off--as exuvi&ae;, கழற்ற. 9. To pass time, spend time, காலம்போக்க. 1. To exempt, release, free from duties--as postage, விலக்க. கட்டிக்கழித்தபுடவை. Cast-off garments. சாத்திக்கழித்தமாலை. Garlands formerly put on an idol taken off before another ceremony. காலத்தைவீணிலேகழித்துவிட்டான். He spent his time in vain. மாடுதின்றுகழித்தது. The cow having eaten enough, rejected what remained. உறைகழித்தவொள்வாள். Glittering drawn swords. கழித்துக்கொடுக்க, inf. To make an allowance in another's favor. தீட்டுக்கழிக்க, inf. To purify from ceremonial uncleanness--as after childbirth, &c. வருந்திக்கழிக்க, inf. To pass time in suffering. மலங்கழிக்க, inf. To pass excrement. கண்டுகழிக்க, inf. To enjoy to satiety--as earthly good. 2. To be deprived of appetite by having much to do with food--as cooks, &c. சாந்திகழிக்க, inf. To remove the evil influence of planets by presenting offerings to them, &c. எச்சில்கழிக்க, inf. To purify a place where some one has taken food. கழித்தல், v. noun. The act of rejecting. கழிப்பு, v. noun. Expulsion, rejection, emission, கழிக்கை. 2. Offering to planets, demons, &c., to remove their malignity, சாந்திகழிக்கை. 3. Blemish, defect, fault, குற்றம். 4. That which is refused, rejected. 5. [in arithmetic.] Subtraction, கழிப்புக்கணக்கு. கழிப்புக்கழிக்க, inf. To expel malign influence by offerings. This is done by waving boiled rice, cakes, &c., over the head of the patients after which the materials used are thrown away. 70)

kuṟukku (p. 132) கிறேன், குறுக்கினேன், வேன், குறுக்க, v. a. To shorten, curtail, reduce, contract, lessen, retrench, குறைக்க. 2. To abbreviate, abridge, epitomize, abstract, சுருக்க. கையைக்குறுக்க, inf. To retrench expenses. 2. To be close-handed; to give sparingly. குறுக்கல், v. noun. [in gram.] Shortening, contraction--as of a long letter. 36)

kuṟai (p. 132) s. Dificiency, defalcation, imperfection; failure, ஊனம். 2. Indigence, poverty, destitution, தரித்திரம். 3. Request, petition, solicitation, கூறுங்குறை. 4. Complement, balance, the part wanting, arrears, எஞ்சல். 5. Remainder, overplus, remnant, the rest, residue, சேடம். 6. Fault, defect, flaw, குற்றம். 7. Dissatisfaction, grievance, umbrage, வெறுப்பு. 8. Displeasure, indignation--as of a demon of deity, in consequence of accustomed offerings being withholden, தெய்வக்குறை. 9. Tribute; revenue, அரசிறை. 1. [in gram.] Abscission, cutting off--as syncope, apocope, &c.; omission, suppression, சொல்லின் குறை. அவனுக்கென்மேற்குறையுண்டு. He is displeased with me; he has a complaint against me. இனியெனக்கென்னகுறை. What can I need more? 2. What defect is there in me now? குறைகொள்ள--குறையாயெண்ண, inf. To take a thing amiss, to feel aggrieved, to be piqued, to complain. குறைகோள், v. noun. Solicitation, petition, mendicity, இரத்தல். குறைசொல்ல, inf. To complain, to state grievances, to utter complaints, to express dissatisfaction. 2. To reveal one's wants, குறைகூற. 3. To change with fault; to censure, criticise; to blame. குறைதீர, inf. To be supplied--as wants. 2. To be satisfied. குறைதீர்க்க--குறையாற்ற--குறைநீக்க, inf. To supply wants, to satisfy; to relieve necessities. 2. To pacify, appease. 3. To fulfil an obligation. குறைமுடிக்க, inf. To grant requests. 2. To supply wants. 3. To take revenge. குறையற, inf. To be supplied--as wants, &c. See குறைதீர. குறையிரக்க, inf. To beg, supplicate, petition, விண்ணப்பஞ்செய்ய. குறையின்மை, s. Completeness; perfection; faultlessness. குறைநிறை, s. Domestic wants and comforts; defect or excess; 2. Deficiency--as towards a guest or in offerings to the deity, &c., often used in apology. குறைபட, inf. To be wanting or missing, to diminish; to grow less, scarce, dear. குறைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறான். He is displeased. குறைபாடு, v. noun. Deficiency, defect, ஈனம். 2. Want, lack, destitution, குறைவு. 3. Indigence, want, poverty, தரித்திரம். குறைப்பிராணனாய், adv. Half-dead-as குற்றுயிராய். குறைக்காரியம், s. The remainder--as of an affair, story, discourse, subject, business, &c. குறைநாள், s. The remainder or part of the day. 2. The days wanting to complete a given period. குறைப்பேர், s. The rest of the persons. குறைப்பொழுது, s. The remainder of of day, or time. குறைமாதம், s. Wanting in months-as premature delivery. 2. Deficiency in a month. குறைமாதத்துப்பிள்ளை, s. A child of premature birth. குறையுடல்--குறைத்தலை, s. A headless body, which is said sometimes to dance on the field of battle; trunks divested of heads. குறைக்கொள்ளி, s. A brand partially consumed. குறைச்சால், s. The balk in ploughing, உழவறாவிடம். See சால். குறைவயிறு, s. Stomach partially supplied; hunger not fully satisfied. குறைவயிறாய்சாப்பிட்டேன். I ate sparingly. குறைவேலை, s. An incomplete, unfinished work. தலைக்குறை, s. [in gram.] A ph&ae;resis --as மரை. for தாமரை. See under தலை. இடைக்குறை, s. [in gram.] Syncope-as உரம், for உதரம். See under இடை. கடைக்குறை, s. [in gram.] A pocope-as நீல் for நீலம். See under கடை. தெய்வக்குறை, s. God's displeasure. மனக்குறை, s. Dissatisfaction, discontent, umbrage, regret, &c. 47)

kuṟai (p. 132) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To lessen, shorten, curtail, contract, deduct, சுருக்க. 2. To reduce one's circumstances, power, authority, &c., to cut off, crop; to cut or hew down, to fell, குறுக்க, தறிக்க. 3. To destroy, அழிக்க. குறைத்துக்கொடுக்க, inf. To reduce payment, to pay less than the expected or stipulated sum. 2. To supply insufficiently--as food, &c. குறைத்துப்பரிமாற, inf. To provide or distribute food, &c. on a reduced scale. குறைத்துப்போட, inf. To diminish, curtail. குறைத்துவர, inf. To continue to decrease. வயிற்றைக்குறைக்க, inf. To live abstemiously, either to save money or from necessity. 2. To diminish the supplies of dependents, &c. 49)

ciṟu (p. 189) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. As சிறுகு, used in all its meanings. 2. To show anger, சினக்க. (c.) 3. v. a. To make small, to decrease, குறைக்க. கடுகு சிறுத்தாலுங் காரம் போகுமா? Will the mustard lose its pungency when made smaller, i. e. good men even under adversity will retain their confidence. சிறுத்துக்காட்ட, inf. To appear diminished in size, either by distance, imperfect vision, or by being seen through glasses. சிறுத்துப்போக, inf. To grow small, short, &c. 2. To be reduced in rank or circumstances. 3. To fail in character, degenerate. 4. To be inferior to another in wealth, rank, or performance. 47)

curukkm (p. 196) s. An abridgment, abbreviation, epitome, abstract, அடக்கம். 2. Brevity, conciseness, சங்கிரகம். 3. Smallness, சிறுமை. 4. Diminution, decrease, retrenchment, contraction, குறைவு. 5. Poverty. indigence, தரித்திரம். 6. A fold or plait in a garment, வஸ்திரச்சுருக்கு. 7. A tie or bandage to tighten, கட்டு; [ex சுருங்கு, v.] சுருக்கத்திலேபிடிக்க, inf. To curtail expenses, retrench. 2. To make short work of a thing, குறைக்க. (c.) சுருக்கம்வைத்துத்தைக்க, inf. To fold or make plaits, to pucker. சுருக்கமாயிருக்க, inf. To be small, little; to be in plaits. சுருக்கமாக்க, inf. To epitomize. சுருக்கமாய்ப்பேச, inf. To speak briefly. சுருக்கமானவழி, s. A short road. 2. (fig.) A short or concise method. இரத்தினச்சுருக்கம், s. A nice abstract; the name of a medical treatise. (c.) 19)

curukku (p. 196) கிறேன், சுருக்கினேன், வேன், சுருக்க, v. a. To crumple, rumple, அடக்க. 2. To gather, pucker, crease, fold, plait, corrugate, சீலைமுதலியசுருக்க. 3. To abridge, curtail, epitomize, shorten, சங்கிரகிக்க. 4. To diminish, reduce, lessen, retrench, குறைக்க. 5. To compress, draw in, contract--as the tortoise its head, &c., உறுப் படக்க. 6. To draw up a noose, a purse string, &c., உட்சுருக்க. 7. To furl, to close-as an umbrella, wings, &c., draw in--as the setting sun its rays, குலிவொடுக்க. 8. To shut, close a book, &c., தோல்முதலியசுருட்ட. 9. To tie, to bind, கட்ட. 1. To impair the intellect--as age, to reduce, புத்தியைக்கு றைக்க. சுருக்கிக்காட்ட, inf. To indicate briefly. சுருக்கித்தைக்க--சுருக்கம்வைத்துத்தை க்க inf. To pucker, gather in sewing. சுருக்கிச்சொல்ல, inf. To say in a few words. சுருக்கிப்பிடிக்க, inf. As சுருக்கத்திலே பிடிக்க. சுருக்கல், v. noun. Enclosing, அடக்கல். 2. Tying, கட்டல். 22)

cuḷuvu (p. 198) s. (corrup. of Sulab'ha also Tel.) Easiness, facility, that which is easy of attainment, சுலபம். 2. Lightness, இலேசு. 3. Abatement, தணிவு. (c.) சுளுவாய்க்கிடைக்க, inf. To obtain easily. சுளுவானவழி, s. A short cut, சுருக்க மானபாதை. 2. Easy method or schemeful measures, இலேசானவழி. சுளுவுபார்க்க--சுளுவிலேபார்க்க, inf. To seek at a reduced price. சுளுவுபண்ண, inf. To abate, to diminish, குறைக்க. சுளுவானசுமை, s. A light load. 79)

cēṭi (p. 207) --சேஷி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To deduct, except, deduce, diminish, குறைக்க; [ex சேடம், Sa.] (Colloq.) 24)

coṭi (p. 210) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. [prov.] To sell dear, give less for the same money than others, குறைக்க.-Sometimes this word is neuter--as வயிறு சொடிய. 20)