iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

kḷai (p. 101) s. Tares, grass, weeds, &c., among corn, or other vegetables, பயிர்க்களை. 2. Weariness, அயர்வு. 3. Splendor of countenance, glow, lustre, shining, காந்தி. 4. Beauty, handsomeness, அழகு. (c.) 5. (p.) Dross, refuse, defect, fault, குற்றம். 6. One of the ten தாளம், or rules for keeping time, தாளப்பிரமாணம்பத்தினொன்று. களைகட்ட, rel. part. Weeded as corn, &c. களைகொத்த, inf. To weed. களைகொள்ள, inf. To begin to shine--as the countenance from the influence of the deity. களைகொட்டு--களைகோல், s. A weeding hook, களைகளையுங்கோல். களைச்சத்தகம், s. [prov.] A hooked kind of paddle for weeding corn, களைகளை யுமாயுதம். களைஞர், s. The base, villains, wretches, rogues. களைதீர--களைதெளிய--களையாற, inf. To recover from fatigue, languor, &c., அயர்வுநீங்க. களைபறிக்க--களைபிடுங்க--களைவெட் ட, inf. To weed corn, &c.,களைகளைய. களையாற்ற, inf. To revive one from fainting, இளைப்பாற்ற. களையேற, inf. To shine as the face of a person or idol, from the influence or indwelling of a deity, பிரகாசமதிகரிக்க. 2. To increase, as the phases of the moon, சந்திரகலைவளர. களைவாரி, s. A tool for weeding, களைப்பறிக்குங்கருவி. முகக்களை, s. Lustre of countenance. சூரியகளை, s. Brightness of the sun. தெய்வகளை, s. Lustre of countenance, supposed to result from the indwelling of the deity, விஷ்ணுகளை. 2)

cantiraṉ (p. 159) s. Chandra, the moon as a planet or deity, திங்கள். (c.) 2. [in combination.] A pre-eminent or dignified personage--as இராமச்சந்திரன். சந்திரனைப்பார்த்துநாய்குலைத்தாற்போல. As if the dog had barked at the moon, i. e., mere chatter to no purpose. சந்திரகணம், s. One of the four auspicious feet with which to begin a poem --consisting of one நிரை and two நேர். See கணம். (p.) சந்திரகதி--சந்திரபுத்தி, s. The daily motion of the moon. சந்திரகலை, s. The phases of the moon. 2. The breath of the left nostril. (c.) See சூரியகலை. சந்திரகாந்தம்--சந்திரகாந்தச்சிலை, s. A kind of mineral gem, the moon-stone, said to emit moisture, when placed in the moon-light; and believed by some to be a congelation of the moon's rays. See சூரியகாந்தம். சந்திரகாந்திப்பூ, s. A moon-flower, a flower which turns towards the moon. சந்திரகாவி, s. A kind of radish color made from the செநதுருக்கம் flower or Bastard saffron. Carthamus tinctorius. Ains. v. 2. p. 364. 2. A reddish ochre, செங்காவிமண். 3. A kind of red cloth, ஓர்வகைப்புடவை. (c.) சந்திரகாவிப்பட்டு, s. Silk of a red colour. சந்திரகிரகணம், s. A lunar eclipse. See கிரகணம். சந்திரகும்பம், s. A sacred water-pot dedicated to the moon. See கும்பம். சந்திராதித்தர்--சந்திரசூரியர், s. The sun and moon. (c.) சந்திராதித்தருள்ளவரைக்கும். As long as the sun and moon exist. சந்திரசூடன்--சந்திரசேகரன், s. Siva, the moon crested. சந்திரதரிசனம், s. The first sight of the New Moon on an auspicious evening.-Note. If the time be not auspicious, the sight is avoided. 2. The ceremony of showing either the crescent or full moon to a child, for the first time, on an auspicious evening. சந்திரப்பிரவை, s. The moon's rays, moon-light. 2. [loc.] A sect for an image on festival occasions. 3. [com. சந்திரப்பிறை.] A female ornament. See சூரியப்பிரவை. சந்திரநாகம், s. A black serpent, இராகு; the dragon's head or ascending node, in Astronomy. சந்திரபீசம், s. The cochineal insect. சந்திரபுடம், s. Moon's longitude. சந்திரமண்டலம், s. The orb or disk of the moon, சந்திரவிம்பம். 2. The moon's halo, பரிவேடம். 3. [in the human body.] The head and the shoulders. (p.) சந்திரமத்திம்புத்தி, s. [in astron.] The mean motion of the moon in a fixed time --as a day, an hour, &c. சந்திரமானம், s. [in astron.] A calculation made from the motion of the moon in its orbit. See சாந்திரமானம். சந்திரமந்தோச்சம், s. [in astron.] The moon's apsis. சந்திரமுருகு, s. An ear ornament shaped like the crescent moon. (c.) சந்திரமோலி--சந்திரமௌலி, s. Siva, the moon crested. There are other compounds--as திங்கண்மோலி, மதிமோலி, &c. சந்திரரேகை--சந்திரலேகை, s. The moon's digits. சந்திரரோகம், s. A kind of leprosy, [in the gospels] lunacy, ஓர்குட்டம். (c.) சந்திரலவணம், s. A medicinal salt, Rock salt, இந்துப்பு. சந்திரலோகம், s. The region or sphere of the moon. சந்திரவட்டம், s. One of the three umbrellas of Argha. சந்திரவட்டக்குடை, s. A large white umbrella used in processions. சந்திரவருஷம்--சந்திரனாண்டு, s. Lunar year. சந்திரவமிசம், s. The lunar race, the race of kings from Chandra, his son Buddha, his son Purúravas, &c. சந்திரவலயம்--சந்திரவளையம், s. [prov.] A brass ring filled with pebbles and used as a small tabour. They are held one on each thumb, by public singers, கைச்சிலம்பு. சந்திரவாதம், s. A system of religion in which the moon is god. சந்திரவிம்பம், s. The disk of the moon. சந்திரனாள்--சந்திரனாட்கூறுபாடு, s. The phases of the moon, திதி. சந்திரோதயம், s. Moon-rise. (c.) 107)

cūriyaṉ (p. 200) s. The sun, regarded as a deity, சூரியபகவான். W. p. 941. SOORYYA. 2. The sun, as a planet, ஞாயிறு. 3. Any king of the Solar dynasty, சோழன். (சது.) 4. (M. Dic.) A shrub, செவ்வெருக்கு. 5. A mountain containing copper, செம்புமலை. சூரியகடிகாரம்--சூரியகடியாரம், s. A sun-dial. சூரியகணம், s. One of the four inauspicious feet, in poetry. See அட்டக ணம், under கணம். சூரியகதி, s. The progress of the sun in his orbit, daily, monthly or annually. சூரியகரந்தை, s. A plant. See கரந்தை. சூரியகலை, s. Breath of the right nostril. (See சந்திரகலை.) 2. (fig.) The right nostril, பிங்கலை. சூரியகளை, s. The sun's brightness. See களை. சூரியகாந்தச்சிலை, s. As சூரியகாந்தம். சூரியகாந்தம், s. A kind of gem, crystal, lens, or burning glass; the sunstone; said to emit fire when placed in the sun's rays, சூரியகாந்தச்சிலை. W. p. 941. SOORYYAKANKA. 2. [prop. சூரியகாந்தி.] The sun-flower. சூரியகாந்தக்கண்ணாடி, s. A burning glass--as சூரியகாந்தம், 1. சூரியகாந்தஆமணக்கு, s. [prov.] The plant Ricinus viridis, ஓராமணக்கு. (R.) சூரியகாந்தி, s. The sun-flower, சூரிய காந்திப்பூ. Helianthus annuus, L. 2. The splendor or heat of the sun, சூரியனொளி. W. p. 941. SOORYYAKANTI. 3. As சூரி யகாந்திப்பட்டு சூரியகாந்திப்பட்டு, s. Velvet, so called from its shining properties. சூரியகிரகணம்--சூரியகிராணம், s. An eclipse of the sun. See கிரகணம். சூரியகிரணம், s. Rays of the sun. See கிரணம். சூரியகும்பம், s. A water-pot dedicated to the sun. சூரியகுலம்--சூரியவமிசம், s. The Solar dynasty, originally reigning in Oude--one of three governing families. for many generations, the two others being சந்திரகுலம் and அக்கினிகுலம். சூரியசங்கிரமம்--சூரியசங்கிராந்தி, s. The transit of the sun from one sign to another. W. p. 942. SOORYYASANKRAMA. சூரியசந்திரர்முதலியோர்வீதி, s. The are of the horizon which comprehends the northern and southern declinations of the sun, moon, &c., being of three divisions called மேடவீதி, இடபவீதி, and மிதுனவீதி. See சூரியவீதி. சூரியசரம், s. As சூரியகலை, 1. சூரியசித்திரம், s. [in astrol.] A subdivision of சூரியபுத்தி. சூரியசித்தாந்தம், s. An astronomical work, ஓர்கணிதநூல். See சித்தாந்தம். சூரியதிசை, s. The reign of the sun, as a planet. See திசை. சூரியதீக்ஷணம்--சூரியதேசசு, s. The radiance or heat of the sun, கடுவெயில். (p.) சூரியநமஸ்காரம்--சூரியநமற்காரம், s. The worship of the sun. 2. Adoration of the sun by sick persons, especially for diseases in the eyes. See நமஸ்காரம். சூரியபகவான்--சூரியநாராயணமூர்த்தி, s. The sun--as a deity. சூரியபுத்தி, s. [in astrol.] A division in சூரியதிசை, consisting of three months and eighteen days. 2. [in astron.] Sun's daily motion. சூரியபுடம், s. The drying of medicines in the sun. 2. [in astronomy.] Sun's longitude. சூரியபுத்திரன்--சூரியதனயன்--சூரிய குமாரன், s. Karna. கன்னன். 2. Sugreeva, ally of Rama, சுக்கிரீவன். 3. Saturn, சனி. (p.) சூரியபுராணம், s. A Purana extolling the sun as deity, one of the eighteen Puranas. See பிரமவைவர்த்தம். சூரியபூசை, s. Worship of the sun either by Saivas competent to perform பூசை, or such as belong to the சூரியவாதம். சூரியப்பலகை, s. [prov.] A plank placed at the transom, or lintel over a door. (c.) சூரியப்பிரபை--சூரியப்பிரவை, s. The radiance or splendor of the sun, சூரிய காந்தி. 2. An ornament of gold set with jewels worn on the head by females on special occasions, with another called சந்திரப்பிரபை. 3. [loc.] A seat or throne with a circlet like the sun, for an image, on festival occasions, விருத்தகேடகம். சூரியபிறை, s. [com.] As சூரியப்பிரபை, 2. சூரியமண்டலம், s. The orb or disc of the sun. 2. The region of the sun. 3. One of the mystic circles on the body, regarded as a lotus flower, and assigned in worship, to three of the female energies of the deity, ஞானசத்தி, கிரியாசத்தி and இச்சாசத்தி, under the emblems of the sun, moon and fire. சூரியர், s. Suns as deities, one governing each month, and each, being the chief among 1,,. (See துவாதசாதித் தர்.) 2. [ex சூரி.] Poets, literati, புலவர். சூரியலோகம், s. The region of the sun. சூரியவட்டம், s. The disc of the sun. 2. A sun-dial, சூரியகடியாரம். சூரியவாதம், s. The religion of the sun-a system which regards the sun as the chief diety, ஓர்மதவகுப்பு. சூரியவாதி, s. An adherent of the சூரி யன் religion; [ex வாதி.] சூரியவிம்பம்--சூரியபிம்பம், s. The disc or orb of the sun. 2. The reflected light of the sun, சூரியப்பிரதிவிம்பம். சூரியவீதி, s. The are of the horizon which comprehends the northern and southern declinations of the sun, being divided into three parts of four signs each, and taken in the following order: (1.) மேடவீதி, the Aries'-course, including Taurus, இடபம், Leo, சிங்கம், Gemini, மிது னம், and Cancer, கடகம். 2. இடபவீதி, the Taurus'-course, including Pisces, மீனம், Aries, மேடம், Virgo, கன்னி, Libra, துலாம். (3.) மிதுனவீதி, the Gemini course, including Sagittarius, தனுசு, Capricorn, மக ரம், Aquarius, கும்பம், Scorpio, விருச்சிகம். சூரியனுதித்தல், v. noun. The rising of the sun. சூரியாஸ்தமனம், s. [prop.] சூரியாஸ்தம்.] Sun-set. W. p. 942. SOORYYASTAM. சூரியாஸ்தமனவேளையிற் படிக்கலாகாது. Study not at sun set--deemed inauspicious, as the time when இரணியன் an Asura was slain. சூரியாஸ்திரம், s. A kind of arrow fabled in Puranic story to the have been given by surya; [ex அஸ்திரம்.] சூரியோதயம், s. Sun-rise, [ex உதயம்]. 46)