atitlcilēṭṭumm (p. 11) s. A kind of phlegmatic disease, ஓர்நோய். 13)

aiym (p. 80) s. Doubt, hesitation, uncertainty, indecision, suspense, scepticism, terms or probability, possibility, and any thing short of positive certainty are included, சந்தேகம். 2. (p.) Alms, charity, பிச்சை. 3. A beggar's vessel or shell, இரப்போர்கலம். 4. Phlegm--one of the humors of the body, சிலேட்டுமம். 5. Doubt, surprise, &c.--as one of the துறை, அகப்பொருட்டுறையினொன்று-as, போதோவிசும்போபுனலோபணிகளது பதியோ யா தோவறிகுவதேதுமரிது, whether the place the damsel occupies is a lotus flower, the world of the gods, water, or the world of serpents, it is difficult to determine. ஐயம்புகினுஞ் செய்வினைசெய். Though you go abegging, perform your duties. (ஔ வை.) ஐயகணசூலை, s. An arthritic disease arising from phlegm and heat, ஆறுசூலையிலொன்று. ஐயக்காட்சி, s. An object of subject exciting doubt, indistinct perception, problematical or hypothetical terms, அதுவோவிதுவோவெனக்காண்கை. (See காட்சி.) 2. Doubt, சந்தேகம். ஐயக்காரன், s. A beggar, a mendicant, பிச்சைக்காரன். ஐயக்கிளவி, s. Terms or particles of doubt or uncertainty, commonly found in interrogative expressions, ஐய மொழி--such as ஆ, ஏ, ஓ, கொல், யா, &c. ஐயநாடி, s. One of the three states of the pulse--that in which the phlegmatic humor is supposed to be prevalent in the system, சிலேட்டுமநாடி. See நாடி. ஐயப்பட, inf. To doubt, hesitate. ஐயப்படாமை, neg. v. noun. Freedom from doubt and fear, certainty, undauntedness, சந்தேகங்கொள்ளாமை. 2. One of the eight அறத்துறுப்பு. See உறுப்பு. ஐயப்பாடு, s. Doubt, uncertainty, indecision, apprehension, suspense, சந் தேகம். ஐயமறுக்க, inf. One of the five kinds of questions which are proposed to remove doubt from the mind, சந்தேக நிவர்த்திசெய்ய. ஐயமிட, inf. To give alms, பிச் சையிட. ஐயமிட்டுண். Give alms before you eat. ஐயமுற, inf. To doubt, சந்தேகம டைய. ஐயமேலிட, inf. To be in a great doubt, சந்தேகமதிகரிக்க. 2. To have the rattles in the throat--as a dying person, சிலேட்டுமமேலிட. ஐயவணி, s. A figure in rhetoric-as where doubt is entertained as to whether a thing which bears analogy to another is identical with or distinct from it--as தாதளவிவண்டுதடுமாறுந்தாமரைகொ ல் மாதர்விழியுலவும் வாண்முகங்கொல். I doubt whether it is the face of a woman or a lotus flower, since it resembles so much the latter. ஐயவதிசயம், s. A figure in rhetoric, ஓரலங்காரம். ஐயவிலக்கு, s. A figure in rhetoric, ஓரலங்காரம். ஐயவும்மை, s. A particle showing uncertainty, doubt. See உம். ஐயவுவமை, s. A figure in rhetoric, ஓரலங்காரம். ஐயுற, inf. To doubt, hesitate, to be undecided, to suspect, to be in suspense, சந்தேகமடைய. சக்கரஞ்சுற்றுகின்றமைகண்டையுற்று. Wondering at the sight of the whirling discus. பக்கத்தார்யாரையுமையுறுதல். Suspecting all neighbors. (நீதிநெறி.) ஐயுறல்--ஐயுறவு, v. noun. Doubting, apprehension, suspicion, சந்தேகம். ஐயுறுத்த, inf. To cause or excite doubt, to induce apprehension, ஐயமுறுத்த. 22)

kapam (p. 93) s. Phlegm, கோழை. 2. Phlegm--as one of the three humors of the body, சிலேட்டுமம். Wils. p. 189. KAPA. கபக்கட்டு, s. A collection of phlegm in the chest. கபவியாதி, s. Asthma or other disease supposed to be caused by an excess of the phlegmatic humor, See பிணி, or தோஷம்.

kiḷppu (p. 111) கிறேன், கிளப்பினேன், வேன், கி ளப்ப, v. a. To detach or raise up some heavy thing; to raise up one side of a thing; to disengage, to dislodge, to displace, எழுப்ப. 2. To dig up, to heave or lift up, பூமியின்கீழிருப்பதைக்கிளப்ப. 3. To excite, to induce fever, heat, &c., சுரமுதலிய வற்றைஎழுப்ப. 4. To rouse, animate, urge, ஏவிவிட. 5. To instigate, to rouse persons or things that are still, மூட்டிவிட. 6. To agitate, to discuss, கதைகிளப்ப. 7. [prov.] To raise a wall in building, to erect, to cause to grow higher, சுவர்முதலியகிளப்ப. கிளப்பிவிட, inf. To excite, to instigate, to stir up. கல்லுக்கிளப்ப, inf. To dig up stones. காந்தியைக்கிளப்ப--காந்தலைக்கிளப்ப, inf. [vul.] To excite heat latent in the body--as by cold food, &c. கொதியைக்கிளப்பிவிட, inf. [vul.] To excite heat, fever, &c., in the system. 2. To increase heat in the ground--as a slight shower, &c. கோபத்தைக்கிளப்ப--எரிச்சலைக்கிளப்ப, inf. To stir up anger. தலைகிளப்ப--தலையைக்கிளப்ப, inf. To look, to raise one's head; to lift up the head--as one sick, &c. 2. fig. To begin to signalize one's self. பத்தியைக்கிளப்ப, inf. To excite devotion in one. பேரைக்கிளப்ப, inf. To get a name, to promote one's celebrity, or notoriety; to make illustrious. வாலைக்கிளப்ப, inf. To raise the tail, --as a dog, a calf, &c. வாதபித்தசிலேட்டுமங்களைக்கிளப்ப, inf. To excite the three humors, வாதம், பித்தம் and சிலேட்டுமம் of the system. 52)

cilēṭṭumam (p. 186) --சிலேஷமம் s. The phlegmatic humor, one of the three principal humors or fluids of the body, முப்பிணியினொன்று. W. p. 866. S'LESHMAN. See பிணி. Also written, சிலேற்பனம். நாடிசிலேட்டுமத்தைப்பற்றியிருக்கிறது. The pulse is affected by phlegm (in the patient). சிலேட்டுமகாசம், s. Phlegmatic consumption. See காசம். சிலேட்டுமகுன்மம், s. Disease from excess of phlegm. See குன்மம். சிலேட்டுமங்கட்டியிழுக்க--சிலேட்டும மிழுக்க, inf. To rattle in the throat--as a dying person. சிலேட்டுமசரீரம், inf. A constitution in which the phlegmatic humor preponderates. See சரீரக்கூறு. சிலேட்டுமசூலை--சிலேட்டுமபித்தசூலை, s. Phlegmatic gout. See சூலை. சிலேட்டுமநடக்க, inf. [prov.] To rattle in the throat. 2. To have a low pulse --as a dying person. சிலேட்டுமநாடி, s. A low pulse. சிலேட்டுமவியாதி, s. Asthma and other phlegmatic diseases. சிலேட்டுமகுணம், s. Phlegmatic humor. சிலேட்டுமாதிசாரம், s. A diarrh&oe;a caused by cold; [ex அதிசாரம்.] அதிதலசிலேஷ்மம், s. A kind of phlegmatic disease. 73)

cēṭm (p. 207) s. [prov.] (a change of Sans. Khet'a W. p. 274.) Phlegm, சிலேட்டுமம். 19) *

cēṟpaṉam (p. 209) s. [prov. சிலேட்டுமம்.] Phlegm, as one of the three humors of the body, சிலேற்பனம். சேற்பனசுரம், s. [prov.] Bilious fever. சேற்பனந்தொட, inf. [prov.] To overpower, as phlegm in the last stage of life, with sinking of the pulse, rattling in the throat, &c. 11) *

tōṣam (p. 263) --தோடம், s. Fault, defect, blemish, blight, குற்றம். 2. Sin, offence, transgression, heinous crime, guilt, பாவம். 3. Disorder or vitiation of the humors of the body; or defect in the functions of the bile, phlegm, or wind--often fatal, and always dangerous attended with low pulse, prostration and cold extremities; dyscrasy, சன்னி. W. p. 426. DOSHA. (c.) 4. Humors of the body, also called, பிணி. 5. Typhus fever, ஓர்சுரம். (Ains.) முத்தோஷம், s. The three humors of the body: 1. வாதம், wind, acid or hypochndriacal humors. 2. பித்தம், bile. 3. சிலேட்டுமம், phlegm. See திரிதோஷம். The முத்தோஷம் or three defects in composition: 1. அதிவியாப்தி, or மிகைப்படக்கூறல். 2. அ வியாத்தி or குற்றங்கூறல். 3. அசம்பவம் or மாறு கொளக்கூறல், which see. தோஷகுணம், s. A cold prostrate state of the body, from supposed derangement of its juices. தோஷக்காய்ச்சல், s. See காய்ச்சல். தோஷங்கொள்ள, inf. To be in a torpid state. தொனு, s. [prov.] Suppressed bellowing of a cow. உக்காரம். See தனு. தொனுப்போட, inf. To roar as a bull; to vociferate. (c.) 21)

piṇi (p. 315) s. Disease, malady, distemper, sickness, நோய். (c.) 2. Suffering, affliction, துன்பம். 3. A fastening, binding, link, tie, கட்டு. 4. [prov.] Higher or lower row of threads in a weavers loom, as raised or lowered to admit the shuttle, நூற்படை. பிணி, 3. The three kinds of temperament; 1. வாதம், flatulency, inducing melancholy; 2.பித்தம். bile, bilious distempers; 3. சிலேட்டுமம், phlegm, a phlegmatic temper. (சது.) See சரீரக்கூறு. பிணிக்குறை, s. Attack of an evil spirit on a child, causing disease, பேயி னால்வருந்தோஷம். பிணிதெறித்தல், v. noun. The disease being remedied. See தெறி, v. பிணிப்பேய், s. [prov.] A devil which attacks children. பிணிமிதிக்க, inf. To tread the loom, as a weaver, நூற்படைமிதிக்க. பிணியன், s. As பிணியாளன். (நன்.) பிணியாளன்--பிணியாளி, s. A sickly, or diseased man. பிணியுழற்றல், v. noun. Suffering from disease. (p.) பிணியோலை, s. An ola amulet tied on a child to prevent demoniacal influence. See ஓலை. 22)

pittam (p. 315) Bile, gall, bilious humor, முப்பிணியிலொன்று W. p. 356. PITTA. 2. Aberration of the senses, bewilderment, delirium, மயக்கம். 3. A variety of dance, கூத்தின்விகற்பம்.-- Of bile are அருசிப்பித்தம், aversion to food, &c.; இரத்தபித்தம், that which causes the spitting of blood; வறட் சிப்பித்தம், dryness of humors; கரும்பித்தம், black bile. பித்தஉபரி, s. As பித்தாதிகாரம்; used in the south. பித்தகாங்கை--பித்தகாரகம்--பித்தச்சூடு, s. Heat caused by bile. பித்தகாசம், s. A kind of bilious disease, causing great irritation. See காசம். பித்தகாமாலை, s. Jaundice from excess of bile. பித்தகாலம், s. The middle stage of life, when the bilious humor is supposed to be predominant from the age of 33 1/3 to 66 2/3. 2. The second and third of the twelve hours, both by day and night. பித்தகுணம், s. Delirium, slight derangement. பித்தகுன்மம், s. Dispepsia, disease in the stomach from excess of bile. See குன்மம். பித்தக்காய்ச்சல், s. As பித்தசுரம். பித்தக்கிராணி--பித்தகிராணி, s. A looseness of the bowels. See under கிரணி. பித்தக்கிறுகிறுப்பு--பித்தகிறுகிறுப்பு. v. noun. Giddiness in the head, from bilious affections. பித்தக்கொதி, s. [prov.] Feverish state of the system from derangement of the bilious humor. பித்தசரீரம், s. An emaciated body from excess of bile, a bilious temperament. See சரீரம். பித்தசிலேட்டுமம்--பித்தசிலேற்பனம், s. A temperament of body in which bilious and phlegmatic humors prevail. பித்தசுரம், s. Bilious fever. பித்தசூலை, s. Arthritic diseases from bilious humors. See சூலை. பித்தசோகை, s. A bilious heat, Leucophlegmatis, a kind of jaundice. பித்தச்சுழற்சி, s. As பித்தக்கிறுகிறுப்பு. பித்தச்சூடு, s. As பித்தகாங்கை. பித்ததிகாரம்--பித்தாதிகாரம்-பித்தாதிக் கம், s. Preponderance of bile in the system, பித்தஅதிகரிப்பு. பித்தத்தின்வீடு, s. The stomach. (R.) பித்தநாடி, s. The bilious pulse, as felt by the middle finger. See நாடி. பித்தநீர், s. Bilious humor. பித்தபாண்டு--பித்தபாண்டுரு, s. A sallow kind of jaundice, inducing great languor. பித்தமயக்கம், s. Delirium. 2. Giddiness, dizziness. பித்தமிறக்க, inf. [intrans. பித்தமிறங்க.] To reduce bile in the system. See இறக்கு. பித்தமெடுக்க, inf. To cast up bile. பித்தம்பிடித்தவன், appel. n. A deranged person, as பித்தன். பித்தரோகம், s. Bilious disease. பித்தவாயு, s. Wind in the body from heat. பித்தவெடிப்பு, v. noun. A chapping of the hands and feet. பித்தவெறி, s. Intoxication, phrensy. பித்தன், s. [fem. பித்தி, pl. பித்தர், பித்தர்கள்.] a crazy man, a mad man, an idiot. See திரவியம். 2. Siva, as eating intoxicating drugs and dancing with devils, சிவன். 3. Bhairava, வயிரவன். 4. A thief, rogue, robber, கள்ளன். (சது.) பித்தனுக்குத்தன்குணநூலிலுஞ்செம்மை. Even to the mad man, his own wisdom is straighter than a line. பித்தாதிசாரம், s. Vomiting and purging; [ex அதிகாரம்.] 49) *