ktuppuḷi (p. 91) s. A three-pronged iron instrument with which the breast of children is seared for the cure of atrophy, முக்கருவுள்ளசூட்டுக்கோல். 17)

cuṭu (p. 193) கிறேன், சுட்டேன், வேன், சுட, v. a. To warm, heat, scald, burn, ignite, தகிக்க. 2. To roast, toast, bake, அப்பமுதலியனசுட. 3. To cauterize, brand, scar, சூட்டுக்கோலாற்சுட. 4. To burn up, consume, எரிக்க. 5. To burn as bricks, chunam, tiles or earthern wares in a kiln, காளவாயிற்சுட. 6. To imbrown by heat, வெதுப்ப. 7. To fire a gun, canon, &c., வெடிசுட. 8. (fig.) To mortify scorch the feelings--by sarcasm, reproach, &c., நிந்திக்க. 9. To blight with the eye, கண்ணூ றுபடுத்த. 1. To blight with the tongue, நாவூறுபடுத்த. 11. To sublimate medicines, நீற்ற. அவனைச்சுட்டுப்போட்டான். He has shot him. நல்லோரைத்தீயோர்சொற்சுடுகிறது. The conversation of the wicked gives pain to (burns) the good. நாவினாற்சுட்டவடு. The wound produced by caustic language. (குற.) சுடுகலம், s. An earthen vessel, குயக் கலம். (சது.) சுடுகண், s. A fiery eye. See கொள் ளிக்கண். சுடுகாடு--சுடுநிலம், s. A place of cremation. 2. (fig.) A desert, a place where victuals cannot be got. (c.) சுடுகாட்டுமணிபொறுக்கி, s. A bird. See under காடு. சுடுகோல், s. A rod for stirring the fire in burning a corpse. 2. A brand, an iron rod, சூட்டுக்கோல். சுடுசுண்ணம், s. Burnt lime. சுடுமருந்து, s. A chemical preparation, more commonly, எரிமருந்து. சுடுவனம், s. A place for cremation. சுடுகாடு. சுட்டுக்கொட்டைப்பரப்ப, inf. To devastate a town, and sow ot with seed. (Colloq.) சுட்டசாந்து, s. As சுடுசுண்ணம். சுட்டெரிக்க, inf. To consume by burning. சுட்டசெங்கல், s. Burnt bricks, opposite to பச்சைச்செங்கல். sun-burnt-bricks. சுட்டவிறைச்சி, s. See இறைச்சி. பழுக்கச்சுட, inf. To give a bright yellow color to gold ornaments, by immersing them in a boiling solution of sulphur, saltpetre, culinary salt, and turmeric. See பழு. v. சாடுவெட்டிச்சுட, inf. To clear and burn forest land. நாவிலேசுட, inf. To brand the tongue in restoring one to caste. நாவாலேசுட, inf. To blight with the tongue, &c. சுட்டுப்போட, inf. To consume by fire; to shoot; to blight. பிள்ளையைக்கண்ணாற்சுட்டுப் போட்டார்கள்.... They have blighted (lit. burnt) the child, with their eyes; incduced sickness. விரகங்கொண்டவரைச்சந்திரன்சுடுகிறது. The moon's rays inflame the lascivious. அவன் ஊரைச்சுட்டுப்போடுவான். He will burn the country, i. e. devastate it, &c. 31)

cuṭṭukkōl (p. 193) s. A blacksmith's poker; a branding rod, உலையாணிக்கோல். (Compare சூட்டுக்கோல்.) (சது.) 2. [prov.] (fig.) A mischievous person, தீயோன். 43)

cūṭu (p. 199) s. (Gen. சூட்டு.) Heat, warmth, burn, scald, வெப்பம். 2. Brand, scar from a burn, or scald, சுடுசூடு. 3. Fomentation, அனல், [ex சுடு, to burn.] 4. Stack of ricesheaves, or other grain-ricks, நென்முதலி யவற்றின்போர். 5. A sheaf of corn given to the washerman, barber, carpenter, &c., அரிக்கட்டு; [ex சூடு, v.] (c.) நீர்சூடாயிருக்கிறது. The water is hot. அவனுக்குச் சூடு கண்டிருக்கிறது. He has got strangury. His system is much irritated. சூட்டினாலுண்டானது. That which is produced by heat (in the body). சூட்டோடேசூடு. Repeated as hot applications. 2. While the thing is fresh. சூடடிக்க, inf. To thrash the sheaves. சூடுகாட்ட, inf. To apply fomentations, to foment. 2. To hold near the fire. 3. To warm, to heat; to air-commonly at a fire. 4. To appear hot--as fever. சூடுகாண, inf. To become warm, as after a cold fit. சூடுகொள்ள, inf. To become heated, as the system by neglect of bathing; by working in chunam, in the sun, &c. 2. To become a little feverish. சூடுசுட, inf. To apply fomentations, to heat by external applications. 2. To brand animals. 3. To cauterize by fire. சூடுண்க--சூடுண்ண, inf. To be burnt. 2. fig. To be scolded. சூடுகண்டபூனையடுப்பங்கரைசேராது. A burnt at will not come near the hearth. சூடுண்டுமவனுக்குவெட்கமில்லை. Although he has been scolded, he has no shame. சூடுதாவுதல், v. noun. The striking of heat from fire. சூடுநிற்க, inf. [prov.] To continue hot, remain feverish. சூடுபறிய--சூடுபோக, inf. To be moderated, as heat in the body by bathing, &c. (c.) சூடுபிடிக்க, inf. To become hot. 2. To burn, as the sun's rays. 3. To become heated as the system by neglect of bathing, &c. சூடுபிறக்குதல், v. noun. The arising of heat (by friction, &c.) (c.) சூட்டெண்ணெய், s. Margosa-oil extracted from the seeds by heat. 2. An oil-preparation used to cool one's system. சூட்டடி, v. noun. Beating sheaves (for the first time.) சூட்டடுப்பு, s. See அடுப்பு. சூட்டிறைச்சி, s. See இறைச்சி. கைச்சூடு, s. Heat of the hand. 2. [prov.] The sheaf given to the reapers. நகச்சூடு, s. The degree of heat in warm water, commonly ascertained by putting one's finger into it. சூட்டுக்கோல், s. A branding, cauterizing iron. See சூலக்குறடு. சூட்டுவலி, s. The pains of a pregnant woman before delivery. (c.) சூடுசுள்ளாப்பிக்க, inf. [prov.] To loosen, shake, and scatter in the threshing floor the sheaves of a stack, preparatory for treading out the corn. சூடுஉதற, inf. To separate to corn from the threshed straw. 2. As சூடுசுள்ளாப்பிக்க. சூடுமிதிக்க, inf. [prov.] To tread corn from the sheaves--as சூடடிக்க. சூடுவைக்க--சூடுபோட, inf. To brand cattle, &c. (c.) சூடுவேய--சூடுமேய, inf. To heap up the stacks or sheaves. 6)

cūlam (p. 201) s. The trident, as a weapon; the three pronged dart or trident of Siva, ஓராயு தம். 2. An Instrument for impaling, கழு. 3. The spear on the top of a banner, கொடி த்தலைச்சூலம். 4. One of the twenty-seven astrological yogas, இருபத்தேழ்யோகத்தொன்று. W. p. 855. S'OOLA. 5. The twentyseventh or last lunar mansion, இரேவ திநாள். 6. The supposed position of the trident of Siva, at any given time, according to the days of the week; during which it is considered unlucky to set out on a journey in the direction in which it lies, and the reverse, வாரசூலம்--Thus, திங்கள் சனிகிழக்கேசூலம், On Monday and Saturday, to go Eastward; செவ்வாய்புதன் வடக்கேசூலம், Tuesday and wednesday to the North; வெள்ளிஞாயிறுமேற்கேசூலம், Sunday and Friday to the West; வியாழந்தெற்கேசூலம், Thursday to the South, is unlucky. சூலக்குறடு, s. [prov.] An instrument for branding cattle. See சூட்டுக்கோல். சூலக்குறி, s. The trident mark, branded on a temple, cow, ox, or described on a heap of threshes paddy. சூலதரன்-சூலபாணி-சூலபாணியன். s. Siva. 2. Bhairava. W. p. 855. S'OOLAD'HARA. சூலத்திசை, s. [prov.] The point of the compass toward which the trident is supposed to be directed. சூலத்திலேற்ற, inf. [commonly கழு வேற்ற.] To whirl one on the trident, as a mode of punishment for Siva, by Yama; also the sins of souls, and to give them salvation. சூலத்தீவர்த்தி, s. [prov. சூலவிளக்கு.] A lamp with three lights in imitation of a trident; used in temples. சூலவலகு, s. The blade of the trident weapon; [ex அலகு.] சூலாயுதம்--சூலப்படை--சூலவேல், s. The trident weapon--as சூலம். சூலம்போட்டுவிட்டஎருது, s. A branded bull, devoted to the temple. 5) *