ayaṉ (p. 22) s. Brahma, பிரமன். 2. The son of Raghu, and father of Dasharatha, தசரதன்றந்தை. Wils. p. 12. AJA. 3. Argha, god of the Samanar, அருகன். (p.) அயனாள், s. The fourth lunar mansion, உரோகணிநாள். 2. The age of Brahma, பிரமன்வாழ்நாள். அயனூருவிலுதித்தோர், s. Those who proceeded from the thigh of Brahma, the agricultural and mercantile tribes, வைசியர். அயன்பதத்திலுதித்தோர், s. Those who sprang from the feet of Brahma-Sudras, the sevile tribe, சூத்திரர். அயன்மனைவி, s. Saraswati, the wife of Brahma, சரச்சுவதி. அயன்முகத்துதித்தோர், s. Those who came from the face of Brahma-Brahmans, பிராமணர். அயன்றோளுதித்தோர், s. Those who came from Brahma's shoulders-the military tribe, க்ஷத்திரியர். 14)

kḷm (p. 99) s. Place, locality, open space, area, a wide extent, expanse, இடம். 2. Black, dark, கறுப்பு. 3. Poison, venom, வி டம். 4. Neck, throat, மிடறு. 5. A wife, மனைவி. 6. Barren or brackish ground, களர் நிலம். (p.) 7. (c.) A threshing floor or place in a field for treading corn, நெற்களம். 8. The place or site of a battle, a field of battle, போர்க்களம். 9. Shallow shelf of rocks at sea, bank, under water, sand-bank, shoal, &c., கடலின்மேடு. களத்திலேதோணிபொறுத்துப்போயிற்று. The dhoney is aground on the shoal. களப்பலி, s. A human sacrifice, that of valiant men to Doorga, the goddess of war, previous to battle to secure victory, யுத்தகளத்திலிடும்பலி. களப்பலியிட--களப்பலியூட்ட, inf. To offer human sacrifice. களப்பாட்டு, s. Threshing floor songs, போரடிப்போர்பாடும்பாட்டு. களப்பாய், s. A mat spread on the floor to tread out grain, களத்தில்விரிக்கும் பாய். களப்பிச்சை, s. Alms given to religious mendicants at a threshing floor, களத்திலிடும்பிச்சை. களப்பேச்சு, s. Auspicious terms, language, &c., of the threshing floor, கள பரிபாஷை. களப்பேறு, s. [prov.] The portion of grain, distributed at a threshing floor among religious mendicants, also given to a washerman, barber, and other dependent castes, நெற்களத்திற்பெறும்பலன். களமதி, s. Estimation of the quantity of grain upon a threshing floor. களமளக்க, inf. To measure at the threshing floor, களத்தினெல்முதலியனவளக்க. களமர், s. Husbandmen, agriculturists, உழுநர். 2. The பூவைசியர், or one of the divisions of the வைசியர் caste. 3. Inhabitants of agricultural districts, மருத நிலமாக்கள். 4. The Sudra caste, சூத்திரர். (p.) களம்விடாமலொட்டடிக்க, inf. To sweep clean the threshing floor. களவழிநாற்பது, s. A poem in forty stanzas descriptive of a field of battle. (Rott.) களவாரம், s. [com. களவாசம்.] The portion of grain given from the threshing floor to the workmen, களத்திற்கொடுக் கும்வாரம். உலைக்களம், s. A forge. கொலைக்களம், s. A place of execution. யுத்தகளம்--படுகளம், s. A field of battle. படுகளத்திலொப்பாரியா. Are relationships observed in the battle-field? 27)

kār (p. 104) s. Blackness, கருமை. 2. Darkness, gloom of night, இருள். 3. Cloud, மேகம். 4. Water, நீர். 5. A black monkey, கருங்குரங்கு. 6. A goat, வெள்ளாடு. 7. The dark or rainy season, கார்காலம். August and September. (See பருவம்.) (p.) 8. A kind of paddy or rice, கார்நெல். காரகவரிக்கொம்பு, (from கார், அகம், inside, and வரி, streak.) A horn of an ox which has black steaks on the inside. காரரிசி, s. Rice from கார் paddy. காராடு, s. A goat, வெள்ளாடு. காராளர், s. Husbandman, agriculturists, வேளாளர். 2. (சது.) Sudras, the working castes, சூத்திரர். காரானை, s. [prov.] A water-spout at sea, நீர்படியும்மேகம். காரான், s. A buffalo, எருமை; [ex ஆன், cow.] காருணி, s. A sky-lark, வானம்பாடி, lit. a feeder on clouds; [ex கார், et உண்.] காருப்பு, s. Salt produced from sesamum seed, கடுந்திலாலவணம். காரெலி, s. A black kind of rat, கறுப் பெலி. கார்கோளி--கார்கோள், s. Sea, கடல் (சது. திருமுரு.) கார்க்காய், s. Caput draconis, சந்திர நாகம். (Rott.) கார்நாற்பது, s. A poem in forty stanzas, concerning the rainy season. கார்நிறம், s. Black color. கார்நெல், s. Rice that ripens in the rainy season. கார்மலி, s. Sea, கடல் [ex மலி, fill.] கார்முகம், s. A cloud மேகம். கார்முகத்திழிந்ததாரைபோல். Abundantly, as the showers of rain that come down from the clouds. கார்முகில், s. As கருமுகில், supra. கார்வண்ணர், s. Asuras, அசுரர்; ex வண்ணம், color.] (சது). கார்வண்ணன், s. Vishnu, being of a dark blue color, விஷ்ணு. கார்வலயம், s. The sea, கடல்; [ex வல யம், surrounding. 135)

catur (p. 159) s. (Sa. Chatur.) Four-fold. 2. [vul.] A party to witness dancing, &c.-as சதிர். 1,3. 3. Sagacity, &c.--as சதுரம். 2, 3, 4. 4. Propriety, suitableness, good, நன்மை. (p.) சதுரகராதி, s. A dictionary consisting of four divisions viz. 1. பெயரகராதி, the different signification of words. 2. பொ ருளகராதி, containing words of the same signification. 3. தொகையகராதி, containing collective nouns or generic words. 4. தொடையகராதி, a rhyming dictionary. சதுரங்கம், s. The aggregate of the four constituents of an army, elephants, horse, chariots and infantry, கச ரத துரக ப தாதி. 2. The game of chess, consisting of fingures representing the four kinds of force in an army, ஓர்விளையாட்டு; [ex அங்கம், member.] (c.) சதுரங்கத்துக்கடிபார்க்க, inf. To think of speculate at chess how to win, &c. 2. [loc.] To use various stratagems. 3. Met. To deliberate, யுத்திக்க. (R.) சதுரங்கசேனை--சதுரங்கதானை, s. As ச துரங்கம், 1. சதுரங்கதாரணை, s. One of the தாரணை. see நவதாரணை. சதுரங்கபட்டணம்--சதுரை, s. The town of Sadras, ஓரூர். சதுரங்கபந்தம், s. Verses arranged in fanciful figures. See மிறைக்கலி. சதுரங்கமாட, inf. To play at chess. சதுரங்கக்காய், s. Chess-men. சதுரங்கபலம்--சருதங்கதளம், s. A force composed of the four military constituents of an army. See சதுரங்கம். சதுரங்கயுத்தி--சதுரங்கவெத்து, s. Stratagem at chess. சதுர்முகன்--சதுராளன், s. Brahma, பிரமன். சதுர்க்காலம், s. The four different seasons of the year in northern countries. சதுர்க்கோணம், s. Quadrangular figure, a tetragon. சதுர்த்தசம், s. Fourteen, பதினாலு; [ex தசம், ten.] சதுர்த்தசபுவனம், s. The fourteen worlds. சதுர்த்தசி, s. The 14th day of the moon. See திதி. சதுர்த்தர், s. Sudras--the forth caste of the Hindus, சூத்திரர். சதுர்த்தி, s. The fourth day after the new or full moon. See திதி. சதுர்ப்பலன், s. Privilege, a good fortune (p.) சதுர்ப்பாகம், s. Four parts. 2. The fourth part. சதுர்ப்பாடு, v. noun. [prov.] Eloquence, skill, excellence. See சதுரப்பாடு. சதுர்ப்புயன், s. The god Vishnu, the four armed. சதுர்யுகம்--சதுரியுகம், s. A Maháyuga, being the aggregate of the four yugas or 4,32, years. சதுருபாயம்--சதுர்விதோபாயம், s. The four kinds of expedients for overcoming an opponent. See உபாயம். சதுர்வருணம், s. The four castes. சதுர்வேதம், s. The four vedas. See வேதம். சதுராச்சிரமம், s. The four orders or states of religious life. See ஆச்சிரமம். சதுரானவிலை, s. A low cheap price. சதுர்காண, inf. To be cheap, to be obtained at a low price. (R.) சதுர்விளையாட, inf. To dance as a dancing girl before an assembly. (Rare.) 32)

caṟ (p. 173) adj. [A sanscrit prefix.] Good, right, excellent, virtuous, &c., நல்ல, உச்சித. W. p. 884. SAT. சற்கருமம்--சற்கன்மம், s. Good deeds, charitable or meritorious acts. See கரு மம். சற்கன்மபரிபாகம், s. The maturing of works of merit performed in previous births, supposed to promote the illumination of the soul, and to lead to the use of means for its deliverance from transmigrations. (p.) சற்கரிக்க, inf. To treat hospitably, to entertain, உபசரிக்க. 2. To be kind, polite, civil, obliging; [ex சற்காரம்.] சற்காரம், s. Kindness, beneficence, hospitality, civility, உபசாரம். W. p. 884. SATKARA. (p.) சற்காரியம், s. Good things, virtuous deeds, pursuits, &c., meritorious actions. சற்காரியவித்தை, s. The four incidents connected with births as necessary for the performance of actions, namely. 1. தனு, body for the performance of actions. 2. கரணம், intellectual faculties, the senses, &c. 3. புவனம், word, locality--as the theatre of actions. 4. போகம், suffering and enjoyment. (p.) சற்குணம், s. An obliging disposition, amiableness, good nature, benevolence, religion. (c.) சற்குணன், appel. n. An amiable, virtuous, obliging person. சற்குரு, s. A guru who seeks the good of his disciples, நற்குரு. 2. The deity--as the teacher of souls, according to their various states. (c.) சற்சங்கம், s. Good society. (p.) சர்சனர், s. [prop. சச்சனர்.] Good or pious men. (c.) சற்சலம், s. Good, pure water, நல்ல சலம். (p.) (சது.) சற்சூத்திரர், s. Superior sudras who have advanced to the கிரியை, or second degree in the Saiva religion; also called சைவர். (p.) சற்பாத்திரம், s. A good vessel, i.e. a worthy, pious, virtuous man, ஒழுக்க முடையோன். W. p. 885. SATPATRA. சற்பிரசாதம், s. A divine gift, a boon, தேவப்பிரசாதம். 2. A sacred offering, நிவே தனம். 3. [in Christ. usage.] Sacrament of the Lord's supper, நற்கருணை. See பிரசா தம். (c.) சற்புத்தி, s. Virtuous propensity, good disposition, நல்லறிவு. சற்புத்திரன், s. A dutiful son, நற்புதல் வன். (c.) 2. (fig.) A disciple dutiful to his Guru, சீஷன். 3. One of the second or கிரியை degree in the Saiva religion, or one faithful to his duties in the degree, கிரியையினிற்போன். சற்புத்திரமார்க்கம், s. Religious course of the second or கிரியை class in the Saiva system. See மார்க்கம். சற்புருடன், s. A moral, virtuous, good man, நல்லவன். 46)

cāti (p. 176) s. Sex, tribe, caste--as Hindu castes, குலம். 2. Lineage, race, family, மரபு. 3. Kind, class, sort, species, இனம். 4. Nutmeg, the tree, சாதிக்காய்மரம். 5. The right kind or best of the class, &c., சாதியி லுயர்ந்தது. (c.) 6. One of the ten modes of beating time, தாளப்பிரமாணம்பத்தினொன்று. W. p. 347. JATI. 7. (சது.) A tree in general, மரப்பொது.--Note. Hindu caste in the time of Menu. according to the சூடாமணிநிகண்டு was as follows 1. பிராமணர், Brahmans, the sacerdotal caste--reputed to have sprung from the face of the god Brahma; 2. சத்திரியர் or க்ஷத்திரியர், the royal or military caste--said to have sprung from his shoulders; 3. வைசியர், Vaisya caste as sprung from his thighs. This class is threefold; (a) கோவைசியர், herdsmen. (b) தனவைசியர், the mercantile caste including செட்டிகள். (c.) பூவைசியர், the agriculturalists embracing வேளாளர். 4. சூத்தி ரர், Sudra caste, embracing artificers and other servile tribes, supposed to have sprung from Brahma's feet. Of these eighteen are named, but the number is much greater. See குடிமை.--Note. 2. All the Tamil authorities, except the Nighandu, make the கோவைசியர் and பூவைசியர் including the வேளாளர் as the fourth or சூத் திரர் caste, and all inferior to these as சங்கர சாதி or mixed caste.--Note. 3. Brahmans call the கோவைசியர் and the பூவைசியர், சற்சூத்தி ரர் or superior Sudras, and the சூத்திரர் they call தற்சூத்திரர் or real Sudras. எந்தச்சாதியாடுவேணும். What kind of sheep do you want? நான்குபதினெட்டுச்சாதி. A mixture of the castes, high and low, (lit.) the four and eighteen castes intermixed, in contempt. சாதிக்குத்தக்கபுத்தி. The different degrees of intellect that characterize the respective castes; commonly spoken of inferiors. சாதியந்தப்புத்திகுலமந்த ஆசாரம். Every caste, has its degree of intellect, and every tribe its peculiar habits, usages, &c.-spoken when one of low caste does wrong. சாதிகுலம், s. [prov.] High caste. 2. Caste. சாதிகெட்டவன், s. One of low caste. 2. One degraded from caste. சாதிக்கட்டு, s. Customs of caste. See கட்டு. சாதிக்கலப்பு, v. noun. A mixed caste. 2. See கல. v. a. சாதிக்கலாபம், s. Caste disturbance, commonly, the quarrel between இடங்கை and வலங்கை; the right and left hand castes. சாதிக்காரன், s. A person of good caste, of unmixed descent. 2. A genuine European, or one of pure European descent. அன்னியசாதி, s. Foreigners, low castes, tribes, &c. 2. (அள.) Foreign species, not of its own species, பிறவினம். கீழ்சாதி, s. Low caste. மேல்சாதி, s. High caste. ஈனசாதி, s. Degraded caste. See ஈ னம். தீண்டாச்சாதி, s. A degraded low caste person, not to be touched. தின்னாச்சாதி, s. Castes in whose houses, one of a better caste will not eat. பலபட்டடைச்சாதி, s. Mixed caste, mixed multitude of low castes. மிருகசாதி, s. The brute creation. 2. Stupid tribes, அறிவிலார். மடையசாதி--மடைச்சாதி, s. Ignorant people. 2. Low and ignorant tribes. சாதிகம்--சாதீகம், s. Customs peculiar to a tribe or caste. (p.) சாதிக்குணம், s. Habits, characters, disposition, &c., peculiar to a caste. சாதிசனம், s. Tribe and kindred. (c.) சாதிசாங்கரியம், s. Mixture of caste by marriage, சாதிக்கலப்பு. (p.) சாதிதருமம், s. Peculiar and prescribed duties, practices, employments, &c., of the respective castes, &c. See தருமம். சாதித்தலைமை, s. The chieftaincy over the tribe. 2. The chief, chieftain, &c. சாதிக்காரை, s. [prov.] Worthiness, competency, fitness, &c., in a disciple for a high degree of the illuminating தீட்சை of the Guru. (Limited.) சாதிப்பிரஞ்சகரம், s. Breaking caste, departure from caste-rules--one of the nine sins for which atonement is to be made; [ex பிரஞ்சம், injury.] (p.) சாதிபேதம்--சாதிவித்தியாசம்--சாதிவேற் றுமை, s. Diversity of castes, difference of caste. 2. The different castes. 3. Different kind, sorts, classes. சாதிப்பகை, s. Rancor or implacable hatred between different tribes, parties, &c. சாதிப்பண்பு, s. Traits, characteristics of a caste--commonly in a bad sense. சாதிப்பிரஷ்டத்துவம், s. Declension from the rules of caste--as சாதிப்பிரஞ்ச கரம், சாதிமுறைதப்பல். (p.) சாதிப்பிரஷ்டன், s. One of mixed caste, an out-caste, சாதியீனன். சாதிமார்க்கம்--சாதிசுபாவம், s. The manners of a tribe or nation. (R.) சாதிமானம், s. Regard for one's own caste, sympathy among those of the same caste; [ex மானம்.] சாதிமுறை--சாதிமுறைமை, s. The laws, usages, rules, &c., of a caste. சாதிமான், s. One of a superior caste. சாதியாசாரம், s. Habits, customs, manners, professions, &c., of the caste. சாதியீனன், s. One of low caste, an out-caste. சாதியையிழுக்க, inf. To expatiate or dwell upon the low parentage of another. சாதியைவிட, inf. To break caste. சாதிவருணாச்சிரமம், s. [com. சாதிவ ருணாச்சிரம்.] The caste, class, religious order, &c.,--Note. This word is sometimes used as synonymous with சாதியா சாரம். சாதிநீலம், s. A genuine sapphire.-Note. All the gems, metals, &c., are in like manner distinguished. சாதிக்குதிரை, s. A horse of fine breed. சாதிக்காய், s. Nutmeg, (lit.) the nut of the சாதி tree. சாதிக்காய்த்தயிலம், s. Oil of nutmeg. சாதிச்சரக்கு, s. Good commodities. See சரக்கு. சாதிப்பூ, s. Mace, சாதிக்காய்ப்பூ. சாதிமணி, s. A genuine gem. (p.) சாதிமரம், s. The nutmeg tree, as சாதி. சாதிமல்லிகை, s. An excellent kind of Jasmine. Jasminum grandiflorum, L. சாதிவெள்ளைக்காரன், s. A pure European. 9) *

cūttirṉ (p. 200) s. (plu. சூத்திரர்.) The last of the fourfold divisions of castes, the servile tribe, said to have sprung from the feet of Brahma. See சாதி. W. p. 854. SUDRA. சூத்திரநாகம், s. One of the four high castes of the நாகம், snakes. See நாகம். சூத்திரநாபி, s. An antidote for the poison of வச்சநாபி. See நாபி. சூத்திரச்சி--சூத்திரிச்சி, s. A female of the Sudra caste, நான்காம்வருணப்பெண். (c.) சூத்திரர்தொழில்-சூத்திரவிருத்தி, s. The duties of the servile castes. See தொழில். சூத்திரன், s. (plu.) People of the fourth caste, சூத்திரர். Colloq.) 22)

cūttiram (p. 200) s. Machine, engine, any piece of mechanism; mechanism of the body or otherwise; the spring in a machine; that which gives impulse, momentum, effect, &c.--as the helm of the ship, the lock of a gun, &c., இயந்திரம். 2. Ingenious contrivance, puzzle, சூட்சவேலை. 3. Stratagem, artifice, artful trick, உபாயம். 4. Point, gist, hinge, substance of a thing, அரும்பொருளடக்கம். 5. A secret, a mystery, இரகசியம். 6. Rule, canon, definition, precept, axiom, formula. இலக்கணசூத்திரம். 7. W. p. 94. SOOTRA. Guide, clue, directory, key, index, குறிப்பு. 8. Proposition, doctrine, predicated dogma, கொள்கைச்சூத்திரம். 9. Thread, yarn, twine, line, cord, பஞ்சிநூல். --Note. Rules in Garmmar or other works are of six kinds: 1. பிண்டச்சூத்திரம், the opening of a subject by giving an abstract of the work. 2. தொகைச்சூத்திரம், a synopsis, the divisions in brief, their number, &c., a general rule. 3. வகைச்சூத்திரம், an analysis with general divisions; particular rules. 4. குறிச்சூத்திரம், definitions, &c., demonstrative rules. 5. செய்கைச்சூத்திரம், directory, as in grammar, for permutation, elision, &c., connective rules. 6. புறனடைச்சூத்திரம், supplementary rules to obviate objections; give reasons, explanations, &c., respective rules. Thess are sometimes reduced to two, குறிச்சூத்திரம் and செய்கைச்சூத்திரம். சாத்திரத்தைச்சுட்டுச் சதுமறையைப் பொய்யாக்கி சூத்திரத்தைக்கண்டுசுகம்பெறுவதெக்காலம். When shall the shastras be burnt, the four Vedas proved false, and I through a knowledge of the mystery, be made happy? சூத்திரக்காரன், s. An ingenious or curious artist, an engineer, சூட்சவேலைக்காரன். 2. A man of fine parts, of quick perception, ready wit, &c., சூட்சபுத்தியுள்ளவன். 3. A man of good tact, management, economy, கெட்டிக்காரன். சூத்திரக்கயிறு, s. The concealed strings of a puppet. 2. The strings of a purse, a bag, &c. (Compare சூட்சக்க யிறு.) 3. Any thing that puts a machine in motion. 4. The unseen line or spring of creature action, as moved by the divine hand in every event of life, கடவுளது சூட்சம். சூத்திரதாரி, s. The man who manages the springs, strings. &c., of a puppet, பதிமையாட்டி. 2. God--as moving all things, கடவுள். (p.) சூத்திரநிலை, s. The arrangement of rules in grammar, or other scientific or literary works; being of four kinds: 1. ஆற்றொழுக்கு, rules following each other in a regular order. (See ஆறு.) 2. சிங்க நோக்கு, rules having reference to those preceding and following. (See சிங்கம்.) 3. தவளைப்பாய்த்து, a rule referring to the next but one preceding or succeeding. (See தவளை.) 4. பருந்தின்வீழ்வு, a rule referring to several other rules distant from each other. See பருந்து. சூத்திரப்பா, s. [com. நூற்பா.] A simple, easy kind of metre, a species of அகவல். being of a didactic or prosaic metre, adapted to treatises of instruction. The நன்னூல், திவாகரம், பிங்கலந்தை and other works are written in this style. சூத்திரப்பதிமை--சூத்திரப்பாவை--சூத் திரப்பிரதிமை, s. A puppet moved by springs, strings, &c. 2. Creatures--human especially--as influenced by the Supreme Being in all their actions. சூத்திரப்பதிமையாட்டுகிறவன், appel. n. A puppet player. 2. (fig.) A subordinate who having gained the mind of his superior directs it at his own pleasure. சூத்திரப்புறனடை, s. Note appended to a rule, &c., ina literary or scientific work. சூத்திரப்பெட்டி, s. A box whose lock is a puzzle. சூத்திரமாட்ட, inf. To put the machine in operation. (c.) சூத்திரமாயிருக்க, inf. To be in the form of a rule, a text, a mystery or contrivance. சூத்திரமானகனவு, s. Ingenious theft, artful fraud. சூத்திரர், s. Artificers, mechanics, engineers, architects, carpenters, &c., தச்சர் முதலானோர். 2. See சூத்திரன். சூத்திரம்வைக்க, inf. To contrive plans. சூத்திரவேலை, s. An ingenious piece of mechanism. See சூட்சமானவேலை. சூத்திரவிருத்தி, s. An explanation of a part of the தொல்காப்பியம். சூத்திரி, s. A mechanist. (p.) 20)

toẕil (p. 262) s. Act, action, deed, செயல். 2. Work, service, employment, avocation, art, pursuit, practice, வேலை. 3. Office, trade, function, business, உத்தியோகம். 4. Skill, competence, address in performance, adroitness, exercise of acumen, display of ingenuity in workmanship, machinery, or speech, சாமர்த்தியம். 5. [in gram.] A verb, வினைச்சொல். 6. Result, natural effect, characteristic, instinct, தன்மை. 7. Appropriate duties or occupations, குலாசாரம். 8. Treachery, intrigue, cunning, தந்திரம்-Note For முத்தொழில், the three operations of the deity and ஐந்தொழில், as given in Saiva Agamas, see பஞ்சகிருத்தியம் under கிருத்தியம். The six தொழில், or actions, appropriate to the holy land, or India proper, are: 1. உழவு. ploughing, tillage. 2. தொழில், workmanship, manufacture. 3. வரைவு, marriage, with appropriate ceremonies. 4. வா ணிகம், traffic. 5. வீச்சை, வித்தை. arts, science, literature. 6. சிற்பம். architecture. The six தொழில் or duties and occupations appropriate to the four castes are: 1. To அந்தணர், brahmans: 1. ஓதல், study and recitation of the Vedas. 2. ஓதுவித்தல், teaching the Veda. 3. வேட்டல், performing daily and special rites tending the sacred fire. &c. 4. வேட்பித்தல், managing the performance of rites for others, &c. 5. ஈதல், distributing alms, supporting religious mendicants. 6. ஏற்றல், receiving alms, and donations from worthy persons. II. To அரசர், the royal or military race: 1. ஓதல், studying. 2. வேட்டல், performing rites. 3. ஈதல், bestowing alms, and donations. 4. உலகோம்பல், cherishing, protecting, governing the land. 5. படைப்பயிற்றல், training or disciplining armies. 6. பொருதல், carrying on war. III. To வைசியர், or cultivators, marchants and herdsmen: 1. ஓதல், study, 2. வேட்டல், performing rites. 3. பொருளீட் டல், acquiring wealth. 4. ஈதல், bestowing alms. 5. பசுக்காத்தல், keeping cows. 6. ஏரு ழல், agriculture. IV. சூத்திரர், servile castes: 1. முதன்மூவர்க்கேவல்செய்தல், serving the first three castes. 2. பொருளீட்டல், acquiring wealth. 3. உழுதல், tillage. 4. பசுக்காத்தல், keeping cows. 5. குயிலூவத்தொழில்செய்தல், playind on stringed and wind instruments 6. காருகவினைகளாக்கல், weaving cotton and silk, bearing burdens, and other drudgery. Authorities differ on some of the varieties. நீஎன்னிடத்தில்தொழில்பண்ணிக்கொண்டுவருகி றாய்ஒருநாளைக்குஅகப்படுவாய். You are dealing slily with me, one day you will be caught. தொழிலாளன், s. [pl. தொழிலாளர்.] A mechanic, artificer, office holder, &c. தொழிலாளி, s. (mas. and fem. vul. தொள்ளாளி, plu. தொழிலாளிகள்.] An artificer, as தொழிலாளன். தொழிலில் இலாபம், s. Profit from work or trade. தொழிலெடுக்க, inf. To get or obtain office. 2. [prov.] To dismiss one from office. 3. See எடு, v. தொழில்மாற, inf. To be transferred from one profession to another. 2. To be put out of office. தொழிலோர், s. [plu.] Artificers, &c. தொழிற்குறைவிசேடம், s. [in rheto.] One of the four kinds of விசேடம், enhancing the superiority of a person or thing by a description of results without noticing intermediate causes, ஓரலங்காரம். தொழிற்பட, inf. To be formed, constructed, produced, evolved, காரியப்பட. 2. To engage in an office, to enter upon a work, வேலையிற்புக. தொழிற்பண்பு, s. [in gram.] Words describing the qualities of acts, as ஆடல், dancing; பாடல், singing. தொழிற்பாடு, s. Labur, as பாடு. தொழிற்பெயர், s. Verbals, verbal nouns. being of two kinds: 1. புடைபெயர்ச்சித் தொழிற்பெயர், as வருதல், coming, &c. 2. முதனிலைத்தொழிற்பெயர், as உரிஞி, &c. தொழிற்துறை, s. Trade, business, வியா பாரம். தொழின்முறைமை, s. Occupation, manner of work. தொழின்மொழி, s. As வினைச்சொல். 105)

piṉ (p. 320) . [adv. and prepo.] After, afterward பிற்காலம். 2. Behind, hinderpart, backward, பின்னிடம். 3. (சது.) Succeeding, following, subsequent, கடை.--oppos. to முன். (c.) 4. [poetice.] A form of the seventh case, as கண், or இடத்தில், ஏழனுருபிலொன்று; thus காதலிபின்சென்றதம்ம. 5. s. Cause, source, கார ணம். 6. Greatness, eminence, பெருமை. 7. Way, road, வழி. அவன்போனபின். After he had gone. பிற்காரியம், s. That which is to come. பிற்காலம், s. After-times, பிற்படுசமயம். 2. Succeeding times, after one's decease. வருங்காலம். பிற்கூறு, s. The latter part or stage of any process or act, பின்பங்கு. பிற்கொழுங்கோல், s. The twenty-sixth lunar asterism, உத்திரட்டாதி. (சது.) பிற்சாமம், s. The fourth or last watch of the night, நான்காஞ்சாமம். பிற்பகல், s. Afternoon. பிற்பக்கம், s. The back side, as பின் பக்கம். பிற்படுதல், v. noun. Getting behind, commonly in time, sometimes in place. பிற்படை, s. Rear of an army, as பின் படை. பிற்பாடு, adv. After, afterwards, பிறகு. பின்கட்டு, s. The hands pinioned behind, also பின்கட்டுமாறாய்க்கட்டுதல். 2. The second or back apartment of a house, வீட்டின்பின்புறம். See கட்டு. பின்கட்டுதல்--பின்கொடுத்தல், v. noun. Turning the back going away--sometimes in displeasure, புறங்காட்டல். 2. Turning the back to a foe; yielding in games of competition, in dispute, &c., தோற்றுப்போகுதல். பின்கூரை, s. The hinder part of a roof, வீட்டின்பின்பக்கத்துமேற்புறம். பின்கொக்கி, s. A clasp for the neck fastened behind. பின்கொம்பு, s. The hinder pole of a palankeen, தண்டிகையின்பிற்புறத்துக்கொம்பு. பின்சந்ததி, s. Posterity. பின்சந்து, s. Back part of the hips, இடுப்புச்சந்து. 2. The hinder part of rump of a beast. 3. The back street. பின்சரிவு, s. Afternoon, decline of the sun, பின்னேரம். பின்செல்ல, inf. To follow another. 2. To be obedient, submissive, வழிபட. 3. To entreat, to supplicate in a cringing manner. கெஞ்ச. பின்தட்டு--பின்றட்டு, s. Short beams across the stern of a dhoney. 2. Stern of a vessel. 3. Back strap of a harness. பின்தலை--பின்றலை--பிற்றலை, s. The stern of a ship. பின்தளை--பின்றளை, s. Fetters for the hind legs of a cow when milking. பின்பக்கம்--பிற்பக்கம், s. The back side, the rear. 2. Period of the decreasing moon. அபரபக்ஷம். 3. Latter part, latter stage, கடைப்புறம். பின்பத்தி, s. The latter row. See பத்தி. பின்பற்றுதல், v. noun. Following one. 2. Imitating. 3. As பின்றொடர்தல். பின்பனி--பின்பனிக்காலம், s. The latter dewy season, in February and March. See பருவம். பின்பிறந்தாள், appel. n. A younger brother, தம்பி. பின்புத்தி, s. Want of wisdom, folly, indiscretion. 2. After-thought, recollection when it is too late. See பிராமணன். பின்புறணி, s. Slander, speaking ill of a person in his absence. பின்புறம், s. Hinder side, the rear, back part. பின்போடுதல், v. noun. Putting off, postponing, deferring, தாமதித்தல். பின்மடி, s. The hinder part of an udder, ஆவின்பின்மடி. 2. Any thing tied or folded in the cloth behind, உண்மடி. பின்மழை--பின்மாரி, s. Latter rains; latter part of the rainy season. பின்முடிச்சு, s. Any thing tied up in the corner of the cloth, and tucked in behind. பின்முடுகுவெண்பா, s. A வெண்பா, which has a quick measure in the last two feet. See முடுகு. பின்வரி, s. The next line. பின்வருகிறது, appel. n. That which will happen in after-times. 2. That which follows. பின்வருநிலை, s. A figure of speech, ஓரலங்காரம். பின்வருவிளக்கணி, s. A figure of speech, ஓரலங்காரம். பின்வாங்கல்--பின்வாங்குதல், v. noun. Receding, drawing back, retiring, பின் போதல். 2. Retreating in battle, giving way in a contest, declining as a competitor, flinching, தோற்குதல். 3. Declining a bargain, engagement or enterprize, பின்னிடுதல். 4. [Chris. usage.] Backsliding, ஒழுக்கங்குன்றல். பின்வைத்தல், v. noun. Leaving behind --as a widow or orphans, விட்டுவிடல். 2. Deferring, postponing, delaying, தாமதப்படுத்தல். 3. Excluding, excepting, omiting in giving invitations; deserting. தள்ளல். பின்றொடரி, appel. n. A thorny shrub. See தொடரி. பின்றொடர்தல், v. noun. Following, pursuing, as பின்பற்றுதல். பின்றோன்றல், s. A young brother, தம்பி; [ex தோன்றல்.] (சது.) பின்னங்கால், s. The hind leg, or foot, of a beast. 2. The hinder part of the foot. பின்னடி, s. Latter part--as of a book, a season, time or a thing; that which is subsequent, கடைசி. 2. Future time, futurity, வருங்காலம். [com. பின்னாடி.] 3. Posterity, சந்ததி. பின்னடிக்குத்தெரியும். You will see hereafter. பின்னடியார், s. Descendants, posterity. பின்னடைப்பன், appel. n. Obstruction of urine in cattle, பசுவினோயினொன்று. பின்னணி, s. Rear. See அணி. பின்னணியம், s. The hinder part or the stern of a ship or vessel, தோணியின் பின்புறம். பின்னணை, s. The back-yard house. 2. (c.) The child next after the eldest. See முன்னணை. பின்னதுநிறுத்தல், v. noun. [in literary works.] One of the thirty-two rules of criticism, முப்பத்திரண்டுத்தியினொன்று. பின்னந்தலை, s. Back of the head. பின்னந்தொடை, s. Hinder part of the thing; hind quarter of mutton, &c. பின்னரை, s. The latter half of the stars in a sign of the Zodiac; [ex அரை.] பின்னர், adv. After, afterward, subsequently, பின்பு. (p.) பின்னர், s. As பின்னவர். பின்னவர், s. [pl.] Those who come after. 2. The caste of Sudras, சூத்திரர். (சது.) பின்னவன், s. A younger brother, தம்பி. (சது.) பின்னவையகத்திணை, s. The rule for foretelling consequences See அகப்பாட் டுறுப்பு. பின்னனை, s. One's mother's sister, or a step-mother, சிறியதாய்; [ex அனை.] பின்னாக--பின்னாலே, adv. Afterwards. 2. Moreover. 3. And again. பின்னாலே ஆகட்டும். Let it be done afterwards. பின்னிட, inf. To retire, to go back. 2. To retreat. 3. To get behind. 4. To yield, to be defeated. 5. To be reluctant. 6. To recoil, rebound. 7. To be past, to be too late. பின்னிடைய, inf. To flinch, to fall back, to retreat; to yield. பின்னிரக்கம், s. Relenting from previous anger, &c. பின்னிருட்டு--பின்னிருட்டுக்காலம், s. Dark only in the latter part of the night. See இருட்டு. பின்னிலவு, s. The moon in its decrease. பின்னிளவல், s. A younger brother, தம்பி--as இளவல். (சது.) பின்னிற்றல், v. noun. Standing back, being reluctant to give, or to contend, பிறகிடல். 2. Begging humbly and cringing, கெஞ்சல். 3. Yielding, submitting, தாழ்தல். பின்னுக்குவருதல். Coming after, or late. பின்னும், adv. Afterwards. 2. Moreover. 3. Again, as இன்னும். பின்னே, adv. After, afterward; behind in time or place, பிறகே. பின்னேரம், s. Afternoon, சாயங்காலம். பின்னை, s. A younger sister, தங்கை. 2. Lukshmi as younger sister, இலக்குமி. 3. A younger brother, இளையவன். (சது.) 4. adv. Moreover, besides, furthermore. consequently. 5. After, afterward, பிறகு. பின்னையென்ன. What further? பின்னைகேள்வன்--பின்னைபிரான், s. Vishnu as husband of Lukshmi, விஷ்ணு. பின்னைநாள், s. The next day. பின்னையும், adv. Moreover. பின்னோடே, adv. Presently, afterwards. 2. Behind. பின்னோக்குதல், v. noun. Looking or turning back; retreating. பின்பார்த்தல். பின்னோன், s. [pl. பின்னோர்.] A younger brother, தம்பி. (சது.) 2. One of the Sudra caste. 3. (நன்.) A close imitator of an original work, வழிநூல்செய்வோன். 7)

mṇ (p. 341) s. The earth, the world, பூமி. 2. Lime-mortar, சுட்டசாந்து. 3. Hill, mountain, மலை. 4. Atom, particle, grain, அணு. 5. Soil, ground, dirt, land, நிலம். 6. Greatness, superiority, excellency, மாட்சிமை. 7. A paste smeared on the head of a drum to increase its sound, முழவின்மார்ச்சனை. மண்ணாய்ப்போவாய். You go to dust--an imprecation. மட்கடி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To damage, destroy, lose money by negligence. (Beschi.) மட்கலம்--மட்பாண்டம்--மட்பாத்திரம்-மண்பாண்டம்--மண்பாத்திரம், s. An earthen vessel. 2. (fig.) The body, உடல். மட்கு, கிறது, மட்கினது, ம், மட்க, v. n. [as மக்கு.] To grow dim, be deprived of lustre, glory, brilliance, மழுங்க. 2. To be fouled, to become dirty, அழுக்காக. மட்குகை, v. noun. Becoming mouldy; damaged. 2. As மண்குகை. மட்சுவர்--மண்சுவர், s. A mud-wall. மண்கட்ட, inf. To form earth--as white ants, புற்றுக்கட்ட. 2. To make moulds of earth for casting metals, as கருக்கட்ட. மண்கட்டை, s. [prov.] The base of a rocket formed of clay. 2. The body, spoken diminutively, உடம்பு. மண்கணை, s. An earthen pot with a skin over its mouth for a drum, குட முழவு. 2. Any drum, வாச்சியம். (சது.) மண்கண்டம்--மட்கண்டம், s. Stratum of earth, in sinking wells. மண்கிடங்கு, s. A pit for getting earth. 2. [prov.] A grave, கல்லறை. மண்கிணறு, s. An unwalled well, or hole for water, in the sand, கற்கட்டாத கிணறு. மண்குகை, s. A cave in the earth, நில வறை. 2. A hornet's or chafer's nest, குளவிக்கூடு. 3. A crucible for calcining medicines or metals, மண்மூசை. மண்குளிக்க, inf. To roll and besmear itself with dirt--as a child, beast or fowl. மண்கொழுத்தல், v. noun. Land becoming rich. மண்சீலை, s. [com. சீலைமண்.] A rag coated with luting tied over a pot for calcining medicines, or tied round medicines to be calcined. மண்டலம், s. The earth, world, பூமி; [ex தலம்.] 2. A province, region, district, country, empire, தேசம். compare மண்டலம், a circle, &c. மண்டைலம்--மண்தைலம், s. Rockoil, bitumen, petrolium; [ex தைலம்.] மண்ணப்புதல், v. noun. Besmearing with mud or clay; [ex அப்பு, v.] மண்ணரிநார், s. A potter's string for cutting clay. (சது.) மண்ணரியாளன்--மண்ணரிவான்--மட் பகைஞன்--மட்பகைவன், s. A potter, குசவன். (சது.) மண்ணரைத்தல், v. noun. [prov. vul.] Being lazy, lounging, சோம்பியிருத்தல். மண்ணவர்--மண்ணுள்ளார்--மண்ணோர், s. [pl.] Men, human beings, மனிதர். மண்ணன்--மண்ணி, s. [prov.] A clown, clod-hopper, dullard; a stupid man, மூடன், மந்தன். மண்ணாங்கட்டி--மண்கட்டி, s. A clod of earth. 2. [fig.] An unimportant thing, பயனற்றது. மண்ணாங் கட்டிமாப்பிளைக்கு எருமுட்டைபணியா ரம். For a clod-like bridegroom, a cake of dried dung. மண்ணாசை, s. Desire of land, power, &c. See ஆசை. மண்ணிட--மண்பூச, inf. To plaster with clay. மண்ணிலம்--மண்ணுலகு, s. The earth, பூமி. (சது.) மண்ணிலவேந்தன், s. The முடிதும்பை shrub. மண்ணீடு, s. A raised verandah, திண் ணை. 2. A cavity, or niche in a wall for a light, or an image, மாடம். (சது.) 3. A room with a plastered roof, மூடுசாந்திட்ட வீடு. மண்ணீட்டாளர், s. [pl.] Masons, architects, சிற்பாசாரியர். (சது.) மண்ணீரல், s. The spleen, milt, பிளி கை. மண்ணுடையான்--மண்ணுக்குடையவன், appel. n. A potter, குயவன். (சது.) 2. A king, அரசன். மண்ணுணி, appel. n. A small venomous snake, said to feed on earth; also மண்ணுணிப்பாம்பு. 2. [vul. மங்கிணி.] A mean, worthless person; (lit.) a dirteater, பயனில்லாதவன். மண்ணுலகு, s. The earth, பூமி--oppos. to விண்ணுலகு. (சது.) மண்ணுளிப்பாம்பு, s. A harmless kind of snake. மண்ணுள்ளார், appel. n. [pl.] Men. See மண்ணவர். மண்ணூற்று, s. A spring in an earthy soil. மண்ணெடுக்க, inf. To raise up earth, as rats and white ants. 2. To toss up earth--as cows, with their horns. 3. To lower a field by excavation. மண்ணேறிவிடுதல், v. noun. Becoming marred--as land by a flood of water running over it, and depositing sand. 2. Becoming foul, as water, by dirt washing into it. 3. Working of dirt into a sore. மண்ணொட்டர், s. [pl.] Well-diggers, &c. See ஒட்டர். மண்தாங்கி--மண்டாங்கி--மண்தாங்கிப் பலகை, s. A board which supports the wall over a door, window, &c. (Beschi.) மண்பவளம், s. An earthen-imitation of red coral, for necklaces and bracelets. மண்பார், s. [in well-digging.] A strata of hard earth under a rocky strata. மண்புளித்தல், v. noun. Fermenting, becoming well-seasoned or thick, as mortar mixed and pounded on the preceding day. 2. Land becoming soft, by continued rain. மண்பூச, inf. To plaster with clay. மண்பொதுத்தந்தை, s. Brahma--as creator, or evolver, of all worlds, பிரமன். மண்போட, inf. To put earth on one's mouth for his burial. 2. To cast earth into the air and curse one, as wishing his death. மண்மகள், s. The goddess earth, பூமி தேவி. மண்மகள்புதல்வர், s. [pl.] Vellalas, the caste; (lit.) the offspring of the goddess earth. (சது.) மண்மக்கள், s. [pl.] The servile caste, சூத்திரர். மண்மழை--மண்மாரி, s. A shower of sand or dust. மண்மாரிமழைமாரிபொழிதல்...... Pouring showers of sand and dust. 2. Casting weapons in showers. 3. Pouring forth vollies of reasons, arguments or rebukes. மண்மேடு, s. A hillock. மண்வாரி, appel. n. A great wind drifting the dust. மண்வாரியிறைத்தல், v. noun. Drifting of dust by the wind. 2. Casting earth --as an elephant, on itself. 3. Casting earth into the air, as a victor in games. மண்விளையாட்டு. Playing with dirt, as children. மண்வெட்டி, appel. n. A hoe, a mattock. மண்வேலை, s. Work in mud, earth, or clay, 2. Work in the fields, as clearing out, levelling, filling up. 26)

vṇkḷmr (p. 375) s. [pl. as களமர்.] Men of the fourth, or servile tribe, சூத்திரர். 2. Agriculturists, land-owners now holdingvarious employments, வேளாளர்; [ex வண்மை.] 50)

viṉai (p. 398) s. Act, action, deed, work, தொ ழில். 2. Accumulation of moral actions, the results of deeds in former births, ஊழ். 3. An evil deed, mischief, the actions or intentions of enemies, தீவினை. 4. Design, thought, counsel, கருத்து. 5. War, போர். 6. [in gram.] A verb.--Note. Of verbs are தன்வினை, பிறவினை.முற்றுவினை, எச்சவினை, தெரிநிலை வினை, குறிப்புவினை, உடன்பாட்டுவினை or விதிவினை. மறைவினை or எதிர்மறைவினை, செய்வினை, செயப்பாட் டுவினை, செயப்படுபொருள்குன்றியவினை, செயப்படு பொருள்குன்றாதவினை; which see. அது அதிக விலைசெய்யும்போலேயிருக்கிறது. It appears that it will cause me much pain. வினைக்காலம்வருங்கால்மனைவழியுந்தெரியாது. When misfortunes come, we know not even our own house, i. e. are perplexed. [prov.] தன்வினைத்தன்னைச்சுடும். His devices injure himself. வினையின்காலம். A time of misfortunes. வினைவழி. According to fate. வினை, 2. The two-fold actions, good and bad, நல்வினை, தீவினை. வினைக்குணம், s. Spitefulness, sulkiness. வினைக்குறிப்பு, s. A conjugated appellative. வினைக்குறிப்புமுற்று, s. A finite conjugated appellative. வினைசூழ, inf. To plot evil. (p.) வினைசெயல்வகை, s. Means of accomplishing an action. வினைசெய்வோர், appel. n. Workmen; servants. 2. Doers of evil deeds. வினைச்சொல், s. Verbs of both kinds. வினைஞர், s. Artificers, கம்மாளர். 2. Ploughmen, மருதநிலமாக்கள். 3. Dancers, கூத்தர். 4. Sudras, சூத்திரர். (சது.) வினைதீர்க்க, inf. To remove moral corruptions. வினைத்திட்பம்--வினைவலி, s. Boldness in action. வினைத்தூய்மை, s. A pure action. (p.) வினைத்தொகை, s. An aorist form of the relative participle, as செய், instead of செய்த, செய்கிற or செய்யும். See தொகை நிலை. வினைப்பகாப்பதம்--வினைப்பகுதி, s. The root or primitive verb. வினைப்பகுபதம், s. The verb with its termination. வினைப்பயன்--வினைப்போகம்--வினைவழி, s. Fruit of moral actions. வினைமுதல், s. The agent or subject of the verb. வினைமுதற்றொழில், s. The object. வினைமுற்று, s. A finite verb, as செய் தேன், I did. வினையனுபவிக்க, inf. To suffer for the sins of former births. வீ, A syllabic compound of வ், and ஈ. 182) *