aẕai (p. 33) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To invite, bid, call, accost respectfully, cite, summon, வாவென்ன. 2. To invoke the deity, &c., to adjure a spirit to take temporary possession of a person, in order to utter an oracle, வேண்டியழைக்க. 3. To lead, conduct, &c., கூட்டிப்போக. 4. To introduce as into an assembly, சபைக் கழைக்க. 5. To call (a snake, evil spirit, &c.,) by incantation, enchantment, &c., மந்திரத்தாலழைக்க. 6. To evoke, charm, invite or draw into union with, எத்தியழைக்க. அருத்தனே யடியேனாதரித்தழைத்தாலதெந்தவேயெ ன்றருளாயே. Oh! divine father, if I reverently invoke three, thou wilt condescened to own me as thine. (திருவாசகம்.) அவனையழைத்துக்கொண்டுவந்தான். He called and brought him. விருந்துக்கழைக்க, inf. To invite to a meal, or an entertainment. அழைக்கை, v. noun. A call, a calling, கூவுகை. அழைப்பு, v. noun. Invitation, request, citation, summons, invocation, விளிக்கை. 12)

kṭi (p. 87) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. a. To rebuke, reprove, chide, கடிந்துகொள்ள. 2. (p.) To reject, renounce, avoid, dispel, நீக்க. 3. To restrain, subject--as the senses, ஒடு க்க. 4. To be angry with, be indignant, to show signs of displeasure, கோபிக்க. 5. To sunder, destroy, அழிக்க. 6. To cut, வெ ட்ட. 7. To forbid, prohibit, தடைசெய்ய. ஐம்புலனைக்கடிந்துநின்றே. Restraining the five senses-- (அறிவானந்தசித்தி.) களைகடிந்தொதுங்குங்கடைசியர். The women of agricultural districts who move about weeding the corn-- (நைட.) பொய்யிருள்கடிந்தமெய்ச்சுடரே. O light of truth that dispelled the illusive darkness -- (திருவாசகம்.) கடிகோல், s. A stick to scare away parrots from cornfields, தட்டை. 2. A rod tied to a dog's neck, and fastened to something else to keep it from mischief, &c., நாய்க்கழுத்திற்கட்டுந்தடி. கடிந்துகொள்ள, inf. To reprove, reprimand. கடிந்தோர், s. Sages, ascetics, முனிவர். (p.) கடி, v. noun. Rejection, prohibition, exception, ஒழிக்கை. 47)

kārṇm (p. 104) s. Cause, origin, source, தோற்றத்துக்கு மூலம். 2. Principle, essential element, மூலம். 3. Instrument or means, கருவி. 4. [in logic.] Cause, reason, the ground of an assertion or argument, ஏது. occasion, நோக்கம். Wils. p. 213. KARANA. 6. One of the twenty-eight Agamas, ஆகமம் இருபத்தெட்டிலொன்று. According to the Hindu Philosophy, காரணம் is three fold, viz.: முத ற்காரணம், துணைக்காரணம், நிமித்தகாரணம், முத ற்காரணம், material, proximate cause--as clay from which pottery is made, or the primitive Maya out of which the universe was produced. துணைக்காரணம், secondary, instrumental, or co-efficient cause--as the wheel used by a potter, or the Sakti (energy) of the god Siva. நிமித்தகாரணம், the efficient cause or the agent--as the potter, in the manufacture of wares, or the god Siva in the production of worlds. சர்வத்துக்குமாதிகாரணமானவர். The first cause or creator of all things. காரணகர்த்தா--காரணகடவுள் s. The Supreme Being--the Chief Agent in all things, முதற்கடவுள். 2. Any supposed miracle-working deity, அற்புத கடவுள். காரணகாட்சி, s. Demonstration 'a priori', or from an axiom. Rott. 2. A pleasing and marvellous sight. காரணகாரியம், s. Cause and effect, காரமுங்காரியமும். காரணகுரு, s. A guru whose sole object is the spiritual benefit of his disciples, மெய்க்குரு--opposed to கரியகுரு. காரணக்குறி, s. [in gram.] Derived names or appellatives, as one of the classes of nouns--opposed to இடுகுறி,கார ணப்பெயர். 2. Presage, omen, prognostic, a sign showing beforehand what is to happen, முன்னறிகுறி. காரணங்காட்ட, inf. To affirm a cause, to ascribe or show reasons, ஏதுகாட்ட. காரணகேவலம், s. Absolute unconsciousness of the soul during its involution in காரணமாயை. It is one of the three காரணாவஸ்தை. காரணசகலம், s. Conscious state of the soul during its manifestation in the world, and consequent subjection to births and deaths; one of the three காரணாவஸ்தை. காரணசரீரம், s. The most subtile embryo of the body, as originally and eternally existing with the soul. (See சரீரத்திரயம்.) In the Vedantic philosophy, the original principle of spiritual ignorance, in which the soul is enveloped during the period of its non-absorption in Brahm. காரணசுத்தம், s. Complete liberation from பாசம், and the attainment of perfect purity and happiness; one of the three காரணாவஸ்தை. காரணச்சிறப்புப்பெயர், s. [in grammar.] Derived names limited in their application--as முடி, a crown so called because it is put on முடி, the head, ஒன் றற்குரியகாரணப்்பெயர். காரணச்சொல், s. A story, a narrative, கதை. (p.) 2. A derived word. காரணப்பெயர், s. [in grammar.] Derivative names. காரணப்பொதுப்பெயர், s. [in grammar.] Derived names extending to various classes--as அணி, jewel; so called because it embraces various kinds of jewels, which are worn, பலவற்றிற்குரியகார ணப்பெயர். காரணமாயிருக்க, inf. To be the author of the thing. காரணமாயை, s. Maya as the primitive, original substance from which all the manifestations of matter and spirit are evolved, and into which they are again resolved at the destruction of the universe, அகிலத்துக்கும் வித்தானமாயை. see மாயை. காரணமுகாந்திரம், s. Motive. காரணவணு, s. According to some atheistical schools, primitive or original atoms, by the fortuitous combination of which, the worlds were originated. காரணவாகுபெயர், s. Names in which the cause is, by the way of metonymy, used for the effect--as in திருவாசகம். காரணவிசேஷம், s. Chief or principal things. (p.) காரணவிடுகுறி, s. A name which, though given originally as descriptive of a class of objects, is applied to individuals of the class, though destitute of the qualities which it describes--as மறவன், கறங்கு. காரணவிலக்கணை, s. [in rhetoric.] Metonymy of a cause for the effect. காரணவிலக்கு, s. [in rhetoric.] Negation of effects from the absence of a cause, ஓரலங்காரம். காரணன், s. The first cause, நிமித்தன். 2. The Supreme Being, கடவுள். 3. Any deity supposed to work miracles, அற் புதகடவுள். 4. A king, அரசன். 5. The name of a kind of arsenic, மிரதபாஷாணம். காரணாவத்தை--காரணாவஸ்தை, s. The three principal, causative states or அவத் தை of the soul--கேவலம், சகலம் and சுத்தம், --as distinguished from காரியாவத்தை. காரணானுமானம், s. [in logic.] A priori reasoning; inference from cause to effect --opposed to காரியானுமானம். (சிவ. சி.) மூலகாரணம், s. The primeval cause. மொழிமுதற்காரணம், s. The first principle of a word. காரணி, s. Parvati, பார்வதி. 103)

tamiẕ (p. 223) s. Sweetness, pleasantness, melodiousness, இனிமை. 2. The tamil language, தமிழ்ப்பாஷை; of which there are two principal divisions, செந்தமிழ், high, or polished Tamil and கொடுந்தமிழ், common, or unpolished Tamil. A further division is இயற்றமிழ், prose, இசைத்தமிழ், poetic, and நாடகத்தமிழ், dramatic Tamil. For particulars, see these in their places. 3. Nature, state, quality, நீர்மை--Note. When used adjectively, ழ் sometimes changes to ழ. தமிழப்பிள்ளை, s. A tamil lad. 2. [vul.] A tamil man. தமிழவண்ணான், s. Washerman of caste people. தமிழன், s. (fem. தமிழச்சி.) A Tamulian. தமிழிலேபழக, inf. To be familiar with the Tamil language. தமிழெல்லை, s. The precincts, frontiers, confines of the Tamil country. தமிழோர், s. (plu.) Tamil poets, the learned, தமிழ்ப்புலவர். (p.) தமிழ்திருப்ப--தமிழ்ப்படுத்த, inf. To translate into Tamil. தமிழ்க்கூத்தர்--தமிழ்கூத்தர், s. Tamil dramatists or dancers. தமிழ்ச்சொல், s. Tamil word. தமிழ்நடை, s. The order, walk, or going of the Tamil language; i. e. its idiom. தமிழ்நாடன், s. Any king of the Pandyan race. தமிழ்நாடு, s. The Tamil country. See திராவிடம். 2. The Madura district. See செந்தமிழ்நாடு. தமிழ்நாவலர், s. Tamil poets. (p.) தமிழ்ப்போங்கு--தமிழ்ப்போக்கு, v. noun. As தமிழ்நடை. தமிழ்மலை, s. Mount Pothiyam, the reputed residence of the sage Agastya, father of the Tamil language. தமிழ்முனி, s. The poet Agastya. தமிழ்மொழியாக்கம், s. The formation of Tamil words. தமிழ்வாணர், s. Tamil poets; (lit.) they in whom classical Tamil lives. தமிழ்வேதம், s. A book of four-thousand parts, நாலாயிரப்பிரபந்தம். 2. The books தே வாரம், and திருவாசகம்; also the குறள், of the poet, திருவள்ளுவர், is so called in eulogy. செந்தமிழ்நாடு, s. The districts where pure Tamil was spoken. See செந்தமிழ். கொடுந்தமிழ்நாடு. s. The twelve districts around the Madura kingdom, in the Tamil of which, irregularities and provincialisms weer found; as stated in the following stanza-தென்பாண்டி, குட்டம், குடம், கற்கா, வேண், பூழி பன்றி, அருவா, அதன்வடக்கு--நன்றாய சீதம், மலாடு, புனனாடு, செந்தமிழ் சேர் ஏதமில் பன்னிரு நாட்டெண். 114)

tirumāl (p. 240) s. Vishnu, as lord of illusion, in the universe, விட்டுணு; [ex மால், illusion.] திருமாலவதாரம், 1. Ten incarnations of Vishnu. 1. Matsya, மச்சம், a fish assumed to kill சோமுகன், an Asura who had stolen the Vedas and hidden them in the sea. 2. Kurma, கூர்மம். tortoise, assumed to support Mount Mandara, used as a churning stick in churning the sea of milk to obtain Amrita, or nectar. 3. Varáha, வராகம், a boar, assumed to open and spread out the earth which இரணியாக்கன் had rolled up, as a scroll, and sunk in the ocean; and to kill him. 4. Narasingha, நரசிங்கம், manlion, assumed to destroy இரணியகசிபன், the younger brother of இரணியாக்கன், who, to avenge the death of his brother, had abolished the worship of Vishnu.--Note. These four were assumed without parents. 5. Váhmana, வாமனம், the dwarf born of காசிபன் and அதிதி to overcome மாபலி by deceit, coming to him as a beggar. 6. Parasurama, பரசுராமன், or the axe bearing Rama, born of சமதக்கினி and இரேணுகை to kill the Kshtriyas who oppressed the brahmans. 7. Ramachandra, இராமன், king of Ayodhya, born of தசரதன் and கோசலை, to kill Ravana, king of Lanka, and other Rakshasas. 8. Balab'hadra, பலபத் திரன், half brother of krishna; his father's name was வசுதேவன், and he had two mothers, தேவகி and உரோகணி. He come to destroy பிரலம்பன் and his Rakshasas. 9. Krishna, கண்ணன், son of வசு தேவன் and தேவகி, came to excite the wars of the Bharata, and to relieve the earth of its over-burdened population. 1. The horse, கற்கி, yet future, and for the purpose of destroying the universe.--Note. The poet Jayadeva places Krishna as the eighth and makes the ninth, Buddha. Another class of fifteen incarnations of Vishnu is given. 1. சனகன், Sanaka. 2. சனந்தனன், Sanandana. 3. சனாதன், Sanáta. 4. சனற்குமாரன், Sanatkumara. Rishis regarded as representatives of Brahma and celebrated in the Bagavata. 5. நரநாராயணன், Naranarayana, a great personage mentioned in the Maha B'harata. 6. கபிலன், Capila, founder of the Sank'hya philosophy. 7. இடபன், Vrishab'ha-Yogi, the first of the twenty-four Jaina saints. 8. நாரதன், Nárada,, inventor of the lute, messenger of the gods, and first of the ten principal Munis. 9. அயக்கிரீவன் ((lit.) the horse-headed), Hayagriva, of the Maha Bharata, to be distinguished from the Asura of the same name. 1. தத்தாத்திரேயன், Dattatreya, mentioned in Bagavata. 11. மோகினி, Mohini, a fascinating female. (See மோ கினி.) 12. யாகபதி, Yágapati, the lord of sacrifices, always receiving the first of the offerings. 13. வியாதன், Vyasa, son of Parásara, arranger of the Vedas. 14. தன்வந்தரி, D'hanvantari, a physician of the gods. (See தன்வந்தரி.) 15. பௌத் தன், Budha, the head of the Buddhist system; by some considered the ninth principal Avatar. திருமாலாயுதம், 5, s. The five weapons of Vishnu. 1. சங்கம் or பாஞ்சசன்னியம், chank; 2. சக்கரம் or சுதரிசனம், a wheellike missile; 3. தனுசு or சாரங்கம், bow. 4. வாள் or நாந்தகம், sword; 5. தண்டு or கௌமோதகி, club.--Note. These are pictured on a metal plate, and worn on the neck as an ornament, or amulet, by children, which is called பஞ்சாயுதம். திருமாலுந்தி, s. The lotus, said to resemble the navel of Vishnu, தாமரை. திருமால்புதல்வன், s. Kama as son of Vishnu, மன்மதன். திருமாளிகை, s. the house of a spiritual preceptor, in the language of his disciples. திருமாளிகைப்பத்தி, s. A gallery in such a house or on a fane. திருமானகரம், s. The heaven of Vishnu, வைகுந்தம்; [ex திருமால்.] திருமுகம், s. A divine face, divine presence, கடவுள்சந்நிதானம். 2. Presence of a great person, பெரியோர்சமூகம். 3. An epistle or edict from a superior to an inferior, சீமுகம். 4. An epistle, நிருபம். திருமுருகாற்றுப்படை, s. A poem. See ஆற்றுப்படை. திருமுழுக்கு, v. noun. The bathing of பார்வதி, under whatever name for purification, திருஅபிஷேகம். 2. Bathing by women with fasting in honor of பார்வதி, ten days in December. திருமுறை, s. A class of sacred writings, odes, &c., திருவாசகம். திருமுற்றம், s. An open space for performing equestrain exercises, கோயிற் சந்நிதி. 2. Temples or sacred places of Vishnu, கோயில். 3. A horse race, course, hippodrome, குதிரைவையாளிவீதி. திருமுன்--திருமுன்பு, s. Divine presence, தேவசன்னிதானம். 2. Presence of a king or other great persons, பெரியோர் சன்னிதானம். திருமெழுக்கு, v. noun. Smearing the floor of a temple and adjacent parts with cow-dung, கோயில்மெழுகுகை. திருமேனி, s. A divine body, form, shape, &c., the person of a deity or saint, திவ்வியதேகம். 2. In some connections, the idol of a temple as a form of the God, விக்கிரகம்.--Note. All forms of deity or nature belong to the female energy. 3. Any ear-jewel worn by females, ஓராபரணம். 4. A plant, குப்பை மேனி, Acalypha, L. திருமேனிகன்றப்பிரம்படிகொண்டசிவனார்...... Siva who was beaten with a ratan so that his divine body was bruised. திருவடி, s. Divine feet, feet of a deity, கடவுளடி. 2. Saints or great one's feet, குருபாதம். திருவடிதீட்சை, s. The guru's placing his feet on the head of the disciple, as one of the modes of dispelling his sin. திருவடிப்பாதுகை, s. The sandals of a great or sacred person. திருவணை, s. Adam's bridge between Ramisseram and Ceylon, சேது; [ex அ ணை.] திருவண்ணாமலை, s. A sacred mountain, as அருணாசலம். திருவமுது, s. Boiled rice presented to a deity, idol or a great person, தெய்வ உணவு; [ex அமுது.] திருவமுதுசெய்ய--திருவமுதுபண்ண, inf. To cook for the idol, or a great person. திருவருட்பயன், s. A treatise in praise of Siva, ஓர்நூல். திருவலகு, s. A besom. See அலகு. திருவல்லிக்கேணி, s. A place sacred to Vishnu in the suburbs of Madras, Triplicane. திருவள்ளுவர், s. The celebrated author of the Cural, குறளாசிரியர். 2. His work, the Cural, குறள். திருவற்றவன்--திருவில்லான், s. An unfortunate person, not prosperous. திருவனந்தபுரம், s. A town on the Malabar coast sacred to Vishnu, Trivandrum. திருவாக்கு, s. The word, declaration or order of a deity, saint, guru, king or other great person; an oracle. திருவாக்குக்கெதிர்வாக்குண்டோ.... Is the word of a high personage to be controverted? திருவாசகம், s. A poem by மாணிக்க வாசகர். திருவாசல்--திருவாயில், s. The gates or door-ways of a temple, including all the openings between the worshipper and the idol, ஆலயவாயில். 2. [prov.] A rest-house built from religious motives, மடம். திருவாசி--திருவாசிகை, s. (com. திரு வாட்சி.) The arch or bow over the head of an idol, of metal, wood, &c., or in painting; or an ornamented arch under which any thing sacred is carried, பிரபை. திருவாடுதண்டு--திருவாழித்தண்டு, s. [prov.] Poles on which an idol is carried in procession, விக்கிரகபீடத்தைக் காவுமரம். திருவாட்சி, s. See திருவாசி. திருவாதிரை, s. The sixth lunar asterism, ஆதிரை. திருவாத்தி, s. A flower tree sacred to Siva. See ஆத்தி. திருவாபரணம், s. The jewels of an idol, தெய்வாபரணம். திருவாய், s. Word, declaration, command, &c., of a deity, saint, guru, king, &c., தெய்வவாக்கு. திருவாய்மலர, inf. To utter, to declare, to speak, as divine person. திருவாய்மொழி, s. A book of note containing praises to Vishnu, ஆழ்வார்பா டல். திருவாரூர், s. A town in the Tanjore district sacred to Siva. திருவாவினன்குடி, s. The mountain town of Parlany, பழனி, one of the six places sacred to Skanda, முருகர்ஸ்தலம். திருவாழ்ங்கோடு--திருவான்கோடு, s. Travancore, a town and country at the S. W. extremity of southern India, ஓரூர். திருவாளன், s. A rich, prosperous man, செல்வன்; [ex ஆளன். திருவானைக்கா, s. A sacred place, near Trichinopoly, ஓர்ஸ்தலம். திருவிருந்து, s. A divine feast; used for the Lord's Supper, திவ்வியவிருந்து. திருவிலி, s. An unfortunate or poor person, தரித்திரி. 2. A widow or one who has lost her beauty, கைம்பெண்; [ex இலி.] திருவிழா, s. A temple festival, உற் சவம். 2. A temple procession. திருவிழாக்கொண்டாட, inf. To celebrate a festival. திருவிளக்கு, s. The lighted lamp of a temple, or as placed before a holy person, கோயிற்றீபம். 2. A lighted lamp as representing a god. திருவிளையாடல், v. noun. Sports of the deity, commonly of a wonderful, or miraculous character, தெய்வவிளையாட்டு. 2. A book treating on the sixty-four wonderful sports of Siva at Madura. அறுபத்துநாலுதிருவிளையாடல். The sixty-four sacred sports of Siva at Madura. திருவிளையாட்டு, v. noun. The wonderful sports of a deity, தெய்வலீலை. 2. [in burlesque.] Tricks, roguishness, frolics, பாடி. திருவுந்தியார், s. A section of திருவா சகம், composed by மாணிக்கவாசகர், Manikavasakar, திருவாசகத்தோருறுப்பு. திருவுளம்--திருவுள்ளம், s. The will of a god, a king, a guru, &c., [ex உளம், உள்ளம், mind.] 2. (fig.) The Supreme Being, கடவுள். திருவுளங்கொள்ள, inf. To approve, in case of a deity, or holy person; to deign, to be pleased. சுவாமிஅப்படியேதிருவுளங்கொண்டிருக்கிருக்கிறார்.... God is pleased to have it so. திருவுளச்சீட்டு, s. A lot cast or drawn. திருவுளச்செயல், s. Providential occurrence, providence. திருவுளமத்தியஸ்தம், s. Appeal to the deity. திருவுளமறிய, inf. To be witness--as the Supreme Being; used only in some form of the verb. திருவுளமறியச்சொல்லுகிறேன். I say it, God being witness. திருவுளம்பற்ற, inf. To speak, said of a deity or great person; to condescend to speak. திருவுளம்வைத்தல், v. noun. A deity, a guru, &c., exercising grace, deigning, vouchsafing. திருவுறுப்பு, s. A female ornament of solid gold bearing the figure of Lukshmi, worn on the forehead, நுதன்மே லணி. See உத்தி. திருவூசல்--திருவூஞ்சல், s. A swing for the idol, used on the last day of the annual festival, and on some other special occasions; a kind of cot, தேவவூச லாட்டு. திருவூஞ்சலாட, inf. To swing the idol. திருவேங்கடம், s. A place sacred to Vishnu, திருப்பதி. See திசை. திருவேடம், s. Sacred dress of siva, or of his followers, such as red cloths, sacred beads, &c. 2. Ear-rings made of gold or copper worn by the பண்டாரம், the தம்பிரான், &c., சிவனடியார்காதணி. திருவேடம்பூண, inf. To wear the distinguishing marks of the Saiva sect. திருவேரகம், s. Trivaraka near Pondichery, one of the six places sacred to Skanda, குமரன்ஸ்தலம். திருவொற்றாடை, s. Cloth for wiping the body of the idol after bathing, or anointing it, விக்கிரகங்களையொற்றுஞ்சீலை. திருவொற்றியூர், s. A place sacred to Siva, ஓர்சிவஸ்தலம். திருவோணம், s. The twenty-second lunar asterism, containing three stars in the neck of the eagle, ஓணம். திருவோலக்கம், s. The assembly in the temple before an idol. See ஓலக்கம். 5)

māṇikkam (p. 349) s. A ruby, a carbuncle. W. p. 655. MANIKYA. 2. A precious stone in general, இரத்தினப்பொது. (c.) மாணிக்கதீபம், s. A very bright gem, said to have been used in king's palaces as a light. மாணிக்கவாசகர், s. [hon.] A devotee of the Saiva religion and a poet. He flourished during the reign of அரிமர்த்த பாண்டியன் of Madura, and with அப்பர், சுந் தரர், and சம்பந்தர், destroyed Buddhism in Southern India. His compositions, consisting of hymns, and mantras, are considered by Saivas, as of divine authority and are called திருவாசகம், or sacred words. Those of the others, தேவாரம், or sacred hymns. From the place of his nativity, he is also named வாதவூரார். 21)