añcu (p. 7) கிறேன், அஞ்சினேன், வேன், அஞ்ச, v. a. [used with the dative, sometimes with the accusative.] To fear, dread, பயப்பட, as அவனுக்கஞ்சுகிறேன், I fear him; அவனையஞ்சினான். He feared him. அஞ்சல், v. noun. Fearing, dreading, பயப்படல், Also the optative, வியங் கோண்முற்று. 2. Defeat, தோல்வி. அஞ்சாப்பட்டயம், s. [prov.] A certificate from the king, formerly inscribed on metal, clearing a man from the charge of guilt and re-establishing his rights as a citizen; a writ of authority, a security against oppression or ill-treatment. 3. A passport or writ of protection in passing through a country, தத்துவபரிபாலனபத்திரம். அஞ்சாமை, neg. v. noun. Fearlessness, கலங்காமை. 44)

apa (p. 15) prep. A particle--prefixed to Sanscrit words--implying inferiority, privation, separation, contrariety, &c. ஒருப சர்க்கை. Wils. p. 42. APA. அபகரணம், s. Impropriety, illtreatment, injury, தீயொழுக்கம். Wils. p. 42. APAKARANA. அபகாரம், s. Ingratitude, ungrateful acts, நன்றியற்றசெய்கை. 2. Injury, offence, effrontery, insult, mischief, தீமை; opp. to உபகாரம். Wils. p. 42. APAKARA. அபகாரி, s. An ingrate, நன்றி கெட்டவன். 2. A defrauder, cheat, எத்தன். 3. One who does evil to another, an evildoer, துஷ்டன். Wils. p. 42. APAKARIN. அபகீர்த்தி, s. Infamy, disgrace, dishonor, disrepute, கனவீனம். Wils. p. 42. APAKIRTI. அபகீர்த்திபெற்றவன். One who is dishonored. அபக்கியாதி, s. Disrepute, disesteem. See அவக்கியாதி; opp. to பிரக் கியாதி. அபக்கியாதியானகாரியம், s. A shameful, ignominious thing. அபக்கிரோசம், s. Reviling, abusing. Wils. p. 42. APAKROSHA. அபசகுனம், s. A bad omen, துர்க்குறி. அபசத்தம், s. Ungrammatical language, வழூஉமொழி. 2. Vain talk, வீண் பேச்சு. 3. Inauspicious expression, அசு பமொழி. Wils. p. 45. APASHABDA. அபசயம்--அபசெயம், s. Defeat, vanquishment, தோல்வி. அபசயப்பட, inf. To be defeated, தோற்க. See படு, v. அபசரணம், s. Departure, egress, புறப்பாடு. Wils. p. 46. APSARANA. அபசரிதம்--அபசரிதை, s. History of bad transactions, துர்ச்சரித்திரம். 2. Improper conduct, துன்னடை. அபசவ்வியம், s. The right side, வலதுபக்கம். Wils. p. 46. APASAVYA. அபசாரம், s. Incivility, disrespect, affront, irreverence, impropriety, உபசார மின்மை. 2. Non-conformity to the Shasters, wrong conduct, misbehavior, குற் றம்; [ex சர, to move, go.] Wils. p. 42. APACHARA. உபசாரஞ்செய்தவர்க்கபசாரம்பண்ணுகிறது. To return civility with incivility. உமக்கென்னாலென்ன அபசாரம்வந்தது? What injury have I done you? or what reproach have I brought upon you? அபசாரி, s. An impolite man, one who deviates from the Shasters, a bad man, மரியாதையில்லான். Wils. p. 42. APACHARIN. அபச்சாயை--அவச்சாயை, s. A shadowless being, as a deity or celestial being, சாயையற்றது. 2. An unlucky shadow, ஓர்மரணக்குறி. 3. Deduction according to the time of the year from the length of the person's shadow, cast by the sun or moon, in calculating the hour of the day or night, தள்ளுபடிநிழல்; [ex சாயா, shadow.] (p.) Wils. p. 42. APACHCHAYA. அபதேசம், s. Evasion, prevarication, disguise by dress, &c., pretence, contrivance, தந்திரம்; [ex திச, to show.] (p.) Wils. p. 43. APDESHA. அபமிருத்து, s. Sudden death, dying of some casualty, not of sickness or decay, அகாலமரணம். Wils. p. 43. APAMRITYU. அபரூபம், s. Deformity, ugliness அவலட்சணம். (p.) Wils. p. 45. APARUPA. 2. Scarceness, அருமை. (c.) அபவருக்கம், s. Final beatitude, deliverance from births, exemption from farther transmigration, முத்தி; [ex வரு, to leave.] Wils. p. 45. APAVARGA. அபவாகம், s. Inference, deduction, அருத்தாபத்தி. Wils. p. 45. APAVAHA. அபவாதம், s. Censure, abuse, reproach, பழிச்சொல். 2. Defamation, slander, scandal, பொய்ச்சாட்டு. 3. Contradiction, opposition, ஒவ்வாப்பேச்சு. Wils. p. 45. APAVADA. 4. Defence, (in law) replication, பிரதிவாதம்; [ex வாத, speech.] 5. Comprehending fully without mistake, உள்ளபடியறிகை. புலி மனிதனை யடித்துத்தின்கிறதென்று லோகா பவாதம். It is a common saying that tigers kill and eat people. (பஞ். 31.) அபவாரணம், s. Concealment, disappearance, மறைவு. Wils. p. 45. APAVARANA. அபாகரணம், s. Liquidation of a debt, கடனிறுக்கை. Wils. p. 46. APAKARANA. அபாங்கம், s. The outer corner of the eye, கடைக்கண். Wils. p. 47. APANGA. 2. A side glance, கடைக்கண்பார்வை. அபாதானம், s. The meaning of the fifth case denoting removal, ஐந்தாம் வேற்றுமையினெல்லைப்பொருள். Wils. p. 47. APADANA. அபாமார்க்கம், s. The plant நாயு ருவி, Achyranthes, L. Wils. p. 47. APAMARGA. அபாயம், s. Loss, injury, நஷ்டம். 2. Disaster, mishap, calamity, dilemma, இடையூறு. Wils p. 47. APAYA. 3. An unforeseen danger, jeopardy, an unexpected evil, சடுதியாய்வருமாபத்து. 4. A trick, stratagem, scheme, mischievous device, சதியோசனை. அபாயதந்திரம், s. Artifice, trick. அபாயம்பண்ண, inf. To deceive, defraud, act treacherously. அபாயோபாயம், s. Expedient, shift, what is done by hook or by crook, by any means direct or indirect. அபானம், s. The anus, குதம். 2. One of the te vital airs, தசவாயுவினொன்று; as, அபானன்; [ex அந, to breathe.] Wils. p. 47. APANA. அபானவாயு--அபானன், s. Wind from the anus. 17) *

ōṭu (p. 84) கிறேன், ஓடினேன், வேன், ஓட, v. n. To run, flee, flee away, pass quickly, விரைந்துசெல்ல. 2. [used with the impers. terminations.] To grow long, extend, be long, go far, நீள. 3. To divide, split, crack, வெடிக்க. ஓடவுமாட்டான் பிடியுங்கொடான். He will neither run, nor suffer himself to be caught. அவனுக்குஎழுத்துநடையோடாது. He cannot read freely. ஊரோடுகையிலொக்கவோடு. Run when your fellow-countrymen do; i. e. do as others do. வேரோடுகிறது. The root runs (into the ground). கப்பலோடுகிறது. The ship is sailing, is under sail. ஓடவைத்தல், v. noun. Refining metals, புடம்வைத்தல். இழிவினோடொன்றிநின்றவாடகத்தையோடவைக் குமாறுபோல். As refining gold spoiled by mixture with the same metal of inferior quality. (பார.) ஓடவைத்தபொன், s. Refined gold. ஓடாணி, s. [in jewelry.] A pin or bolt passed into an ornament as a fastening, ஆபரணக்கடைப்பூட்டு. ஓடித்திரிய, inf. To run about. 2. To assume airs. 3. To take great pains, &c., to attain an object. ஓடிப்படர, inf. To run and spread as a creeper. ஓடிப்பிடிக்க, inf. To overtake in running. ஓடிப்போக, inf. To run away. ஓடியாடிப்பார்க்க, inf. To go about, to endeavor. அவன்ஒருஉத்தியோகத்திற்கோடியாடிப்பார்க்கிறா ன். He goes about in pursuit of a situation. ஓடியுறைய, inf. To congeal gradually, இறுக--chiefly used in the past. கஷாயமெல்லாமோடியுறைந்தது. The decoction is all congealed. ஓடிவர, inf. To approach at a running pace. ஓடிவிறைக்க, inf. To extend--as stiffness over the body through cold, முழுதும்விறைக்க. ஓடிவெளிக்க, inf. [prov.] To be dispelled--as clouds; to clear--as the sky, முகில்பரந்தொழிய. 2. To be discovered--as fraud, theft, &c., களவுவெளிப்பட. அவர்வஞ்சகமெல்லாமோடிவெளித்துப்போயிற்று. He has discovered the imposition, &c. மழையோடிவெளித்துப்போயிற்று. The appearance of rain is past away, the sky is become clear. ஓடுதாவடி, s. Bustle and confusion in preparing--as for a journey, &c., going abroad--as for business, &c., in a time of bustle, &c., கலக்கம். ஓடுதாவடிப்படுதல், v. noun. Being in a bustle--as in preparing for a journey, &c. ஓடுபந்தல், s. [prov.] A moveable canopy supported on cords, &c., நடைக் காவணம். ஓடுவிப்புருதி, s. A running cancer, ஓர்புண். ஓட்டம், v. noun. Running, flight, galloping, speeding, ஓடுமோட்டம். 2. Current, flowing, course, pace, drift, நீரோட் டம். 3. Defeat, rout, retreat, flight, தோல்வி. அங்கேநானெடுத்தஓட்டமிங்கேவந்தோய்ந்தது... I ran all the way hither. அவனுக்கெழுத்தோட்டமில்லை. He does not read fluently. ஓரோட்டமாய்வா. Come at once, come without halting, do not stay on the way. ஓட்டங்காட்ட, inf. To lead the way, to precede inducing others to follow. ஓட்டமாகவோட, inf. To run with great speed. ஓட்டமெடுக்க-ஓட்டம்பிடிக்க, inf. To set out running, start out with speed, to flee; to begin to run. நீரோட்டம், s. A current, a stream. 78)

kuṇungkr (p. 118) s. The base, the vile, low castes, சண்்டாளர். 2. Workers in skin, dressers of leather, தோல்வினைஞர். 3. (சது.) Drummers, தோற்கருவியாளர். 28)

kuyiluvm (p. 124) --குயிலுவத்தொழில், s. Playing on stringed instruments, drums, tabrets, clarionets, &c., நரம்பு முதலிய கருவித் தொழில். குயிலுவர், s. (pl.) Lute-players, fiddlers and other players on stringed instruments; also, players on drums, tabrets, clarionets, horns, &c., நரம்புமுதலியகருவியா ளர். 2. Workers in skins, leather drums, &c.,தோல்வினைஞர். 13)

kekkḷi (p. 136) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. [prov.] To bend, writhe; to be twisted out of place; to be distorted--as the body of a wrestler, the feet being fixed, நெளிய. 2. To be pushed out, to be protuberant--as a bone when carrying a heavy load, வளைய. 4. To be defeated in controversy; to yield, தோல்விகாட்ட. 28)

kolukolu (p. 146) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To become loose, disjointed, rickety, deranged in its parts, &c., கழல. (c.) 2. [loc.] To moulder, crumble into dust --as a dead body. 3. To be defeated in argument, &c., தோல்வியடைய. எலும்பெல்லாங் கொலுகொலுவாய்த் தெரிகிறது..... The bones all stick out. கொலுகொலுப்பு, v. noun. Becoming loose, disjointed. கொலுகொலுவெனக்கழல, inf. To become loose, or disjointed. 106)

kauṇṭikar (p. 152) s. Workers in skins-as shoe-makers, &c., தோல்வினைஞர். (சது.) Sa. Kont'ika. 12) *

ckkili (p. 155) --சக்கிலியன், s. (pl. சக்கிலி யர் and fem. சக்கிலிச்சி.) s. A shoe-maker, a worker in leather, தோல்வினைஞர்; [ex சட் குலி, flesh-eater. 10)

tōrvai (p. 264) s. [com. for தோல்வை.] Defeat, failing in rivalry. வெற்றிதோர்வை. Gain and loss. 51)

tōl (p. 264) s. [pl. தோல்கள், தோற்கள்.] Skin, leather, hide, cuticle, membrane, சருமம். 2. Rind, peel, scales or coats of the onion and other bulbous roots, புறணி. 3. Pod, husk of seeds, &c., விதையின்மேற் றோல். 4. Bellows, துருத்தி. (c.) 5. Leathern buckler or shield, தோற்கேடகம். 6. Elephant, யானை. 7. Thin layer, தோற்படலம். 8. (fig.) A thing of no value, பிரயோ சனமில்லாதது. 9. Misfortune, ill luck, loss, அபசயம். 1. Beauty, அழகு. 11. A diffusive style in poetry, as one of the eight beauties of composition, எண்வகைவனப்பினு ளொன்று. 12. Word, சொல். தோலன்-தோலான், s. [prov. தோலுணி.] [fem. தோலான்.] A mean, good-for-nothing person, அற்பன். தோலுரிக்க, inf. To skin, to peel, to flay. தோலூறப்போட, inf. To soak skins as a tanner. தோலைச்சீவ, inf. To scrape off the skin or the coat of a kernel. தோல்சுருங்க, inf. To shrivel, shrink, as skins. தோல்தனம், s. [prov.] Imprudence. தோல்நாய், s. [prov.] A hunting dog, a greyhound, ஓர்நாய். தோல்பதமிட--தோல்பதனிட, inf. To dress or tan leather. தோல்பற்றப்பண்ண, inf. To encrust, cause a crust to form. (R.) தோல்புரைய, inf. To sew or fasten with thongs. தோல்முட்டை, s. An egg laid before the shell is hard. (c.) தோல்வினைஞர்--தோல்வினைமாக்கள், s. (plu.) Workers in leather, சக்கிலியர். (p.) தோல்வைக்க, inf. [prov.] To form new skin as healing sores. தோற்கட்டு, s. Armor for the lower part of the arm, chiefly of leather, கோதை. தோற்கட்டடம், s. Leather band. தோற்கருவி, s. Instruments made of skins, as drums, tabors, &c., one of the five kinds of musical instruments, பஞ்சகருவியிலொன்று. தோற்கவசம், s. A leathern jacket. தோற்குல்லாய், s. A leathern cap. தோற்சித்தை, s. A leathern bottle or vessel. See சித்தை. தோற்செவி, s. Auricle of the ear, புறச்செவி. 2. Creatures having the external ear. தோற்பரம், s. A buckler, a leathern shield, தோற்சேடகம், (சது.) 2. Boots, நெ டுஞ்செருப்பு. தோற்பறை, s. A leather bag. See தோப்பறா. தோற்பனாட்டு, s. [prov.] Thin layers of the juicy substance of palmyra fruit, dried. தோற்பாடி, s. A mean, worthless woman, a strumpet. See தோய்ப்பாடி. தோற்பாய், s. An undressed skin for a seat. தோற்பாவை, s. Lethern puppets. தோற்புரை, s. Pores of the skin, தோ லின்றுளை. 2. [prov.] Any membranous part of the body, சவ்வுள்ளஇடம். தோற்பை, s. A leathern bag of bottle. தோற்பைமுலை--தோப்பைமுலை, s. Flabby breast of a woman. (R.) தோற்பெட்டி, s. A leather trunk. தோற்றானம், s. A leather vessel, சித் தை. 2. A cartouch box, வெடிமருந்துப்பை. தோற்றுன்னர், s. [plu.] Shoe-makers, செம்மார். 2. As தோல்வினைஞர். (சது.) தோற்றேங்காய், s. [prov.] An unhusked cocoa-nut, உரியாததேங்காய். 58)

tōl (p. 264) தோற்கிறேன், தோற்றேன், தோற் பேன், தோற்க, v. n. (with the dative.) To failing rivalry, contest, gemes, &c., to be the inferior, தோற்படைய. 2. To be defeated, discomfited, vanquished, அபசயப்பட. 3. To fall in comparison. தாழ. 4. To yeild, to finich, to be content to lose, to give away voluntarily, to forbear revenging an affront, enforcing a right, &c. பொறு க்க. 5. To be confuted, refuted, &c., நியா யத்தில்தோற்க. 6. v. a. (fig.) To lose a dear friend in war, or by any untimely death, இழக்க. 7. To lose property in a game, &c. (c.) தோற்கிறவன்சுமக்கிறதுவழக்கம். It is the custom for the one defeated in play to carry the victor. எனக்குத்தோற்றுப்போனான். He yielded to me, he was defeated. பணத்தைத்தோற்றுவிட்டான். He has squandred his money. தோலாநாவினர், s. (plu.) Eloquent persons, சாதுரியர். (p.) தோலாவழக்கு, s. As தோராவழக்கு. தோற்கடிக்க, inf. [prop. தோற்க அடிக்க.] To defeat, to discomfit. 2. To overcome in a game, &c., 3. To surpass. தோற்கப்பண்ண, inf. To defeat, to put to the worst, &c. தோற்றுவிட, inf. To yield a right voluntarily. 2. To lose in a game --to be defeated. 3. To squander. தோல்வி, v. noun. Discomfiture, defeat, loss of a game, &c., தோற்பு. 2. Yielding to a victor or rival. 3. Defeat in argument. தோல்விகாண, inf. To suffer defeat, to lose a game. தோல்வு, v. noun. Defeat, loss, தோற்பு. தோற்பு, v. noun. Losing, defeat, discomfiture--oppos, to கெலிப்பு. தோற்பனதொடரேல். Do not undertake what you will fail in. (Avv.) தோற்றல், v. noun. Being defeated. 59)

nikkirakam (p. 276) s. Destruction, killing, நா சம். 2. Confinement, arrest, restraint, கட் டுப்பாடு. 3. Punishment, or discipline, as inflicted by kingly or divine power, தண் டனை. 4. Confutation in argument, தோல்வி; [ex நி, before, et. கிரகி, to grasp.] W. p. 466. NIGRAHA. பஞ்சேந்திரியநிக்கிரகம்பண்ணினவன். He that has mortified his senses; i. e. restrained himself. நிக்கிரகஸ்தன், s. The deity, as destroyer, அழிப்பவன். நிக்கிரகஸ்தானம், s. (St.) Defeat, discomfiture in a argument, தர்க்கத்தில்தோற்றல். நிக்கிரகானுக்கிரகம், s. Justice and mercy, as attributes of a good king, தண்டனையுமிரக்கமும். 2. [in Theol.) Distribution of rewards and punuishments, as by the deity, in reference to former actions, இன்பதுன்பங்களூட்டல். நிக்கிரகிக்க, inf. To kill, destroy, கொல்ல. 2. To bind, restrain, confine, பந்திக்க. 35)

pangkam (p. 288) s. Diversity, division, dislodgement, வேறுபாடு. 2. Defeat, discomfiture, disappointment, தோல்வி. 3. Indecency, shame, disgrace, வெட்கம். 4. Distortion, contortion of the limbs, &c., நெ ளிப்பு, முடம். 5. Violation, desecration, prostitution, profanation, ஈனம். 6. Injury, detriment to one's person reputation, &c., மானபங்கம். 7. Wave, அலை. 8. A tank, குளம். 9. A piece, துண்டு. W. p. 611. B'HANGA. 1. Mire, mud, குறைசேறு. 11. Sin, பாவம். 12. Dust, புழுதி. W. p. 491. PANKA. அவனையங்கபங்கமழிக்கிறான். He vexes him. என்னைப்பங்கம்பேசினான். He reproached me. அவன்பங்கப்பட்டுப்போனான். He was ignominiously treated. பங்கக்கேடு, s. [vul.] Digrace, ignominy. பங்கங்கொள்ள, inf. To deride one. (Beschi.) பங்கசாதம், s. The lotus, தாமரை as பங்கயம்; [ex சாதம், produced.] பங்கப்பட, inf. To be treated disgracefully, ignominiously, &c., அவமானப் பட. 2. To fall into disgrace, சிறுமைப்பட. 3. To be violated, desecrated, ஈனப்பட. பங்கப்படுத்த, inf. To treat disgracefully, put one to shame, expose one 2. To To violate, desecrate, profane. பங்கம்அழிதல், v. noun. Becoming disgraceful; losing one's honor, credit, &c. பங்கேருகம், s. Lotus, as பங்கசாதம்; [ex உருகம்.] சமயபங்கம், s. An unseasonable time.

parācayam (p. 297) s. Defeat, தோல்வி. W. p. 55. PARAJAYA. 53) *