nōy (p. 285) s. Malady, distemper, disease, ailment; sickness in men, cattle, trees, or crops, நைதல். 2. Chronic or settled disease, பழம்பிணி. 3. Suffering, trouble, affliction, distress of mind, வருத்தம். 4. Ache, pain, smart, அழலுகை. (c.) நோய்கொண்டார்பேய்கொண்டார். The diseased are like persons possessed. நோயும்பாயுமாய்கிடத்தல். Being bedridden. நோய்க்கிடங்கொடோல். Take sickness in time. (Avv.) நோயாளி, s. A sick person, a patient. நோயாளிவிதியாளியானால்பரிகாரிபோராளியாவான்..... If the patient's destiny be goof, the doctor gets the credit of it. நோயின்மை, v. noun. neg. Full, uninterrupted health and prosperity. நோயில்லாவாழ்வேவாழ்வு. That is prosperity which no sickness or disease interrupts. நோயெச்சம், s. A reduced disease. See எச்சம். (p.) நோய்கொள்ள--நோய்பிடிக்க, inf. To fall sick, to become diseased. நோய்மருந்து, s. Giving medicine to the sick. See அறம். நோய்விழ, inf. To be infected as plants, &c. தன்னோய்க்குத்தானேமருந்து. The one who caused the pain can remove it; spoken of a woman who has inspired love, (குறள்.) 12)

nōy (p. 285) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. [prov.] To be or become, sickly, diseased, broken in constitution, debilitated, மெலிய. 2. To be sickly as trees, crops, &c., வாட, 3. To become poor, worn out, as lands, சாரமொழிய. (Jaff.) நோய்த்தகோழி, s. A sick fowl. நோய்த்தபயிர், s. Sickly vegetation. நோய்த்துப்போக, inf. To become sickly, diseased, &c., as நோய்க்க. நோய்ச்சல், v. noun. Being sickly, &c., as the verb. 13)

potu (p. 336) s. That which is shared by many, சாதாரணம். 2. The genus in distinction from the species, பொதுவினம். 3. A public assembly, சபை. 4. What is public, general, ordinary, usual, வழக்கம். (c.) எல்லாநோய்க்கும்பொதுமருந்து. A physic for all diseases, a panacea. பொதுக்கட்டுதல், v. noun. Sequestrating, taking from both parties. 2. Depositing by mutual consent, as in Panchayat. பொதுக்கட்டியிருக்கிறது. It is deposited until an award is issued. பொதுக்காரியம், s. A common or public affair. பொதுக்குணம்--பொதுத்தன்மை, s. An attribute common to the simile and to that to which it is compared--as redness, to coral and to the lips. பொதுச்சீர், s. Poetical feet containing four syllables. See சீர். பொதுச்சூத்திரம்--பொதுவிதி, s. A general rule. பொதுச்சொல், s. A general term. 2. [in gram.] A word common to both திணை, or to two or more genders. பொதுஸ்திரி--பொதுப்பெண்--பொது மகள்--பொதுமடந்தை, s. A whore, a harlot, prostitute, (lit.) a common woman, வேசை. பொதுத்திணை, s. [in gram.] That which is common to both திணை. பொதுநன்மை, s. Common or public good. பொதுநிலம், s. Common land. பொதுநிறம், s. An indefinite color between red and black; spoken of persons. பொதுப்பட, inf. [as adv.] Generally commonly. பொதுப்படப்பேசினான். He spoke without particularizing any one. பொதுப்பெயர், s. [in gram.] Nouns common to both திணை, and two or more பால்--opposed to சிறப்புப்பெயர். பொதுப்பேச்சு, s. General speech, language not definite, not minute. 2. Ambiguous talk. பொதுமனிதன்--பொதுவன், s. A mediator, மத்தியஸ்தன். பொதுமுதல், s. Common stock in trade. பொதுவசனம், s. A word, phrase, or sentence of more than one meaning, பல பொருள்ஒருசொல். 2. As பொதுப்பேச்சு. பொதுவனுமானம், s. One of the four modes of arriving at a conclusion. See அனுமானம். பொதுவிலேவிட, inf. To let a thing be common. பொதுவிலெடுத்துச்செலவழிக்க, inf. To expend out of the common stock. பொதுவில், s. A public hall, as பொ தியில், அம்பலம். 114)