amittiraṉ (p. 20) --அமித்துரு, s. [priv. அ.] Foe, enemy, பகைவன். Wils. p. 61. AMITRA. 9) *

oṉṉlṉ (p. 84) s. Enemy, foe, பகைவன். (p.) 49)

kucvr (p. 115) s. (plu. of குசவன், mas. குசத்தி. fem.) Potters, குயவர்; [ex கு, earth.] Compare மண்ணுடையான், மட்பகைவன் and மண்ணரியாளன். குசக்கடை, s. Potter's shop. குசக்கணக்கு, s. False calculation, erroneous reckoning, வழுவானகணக்கு. குசக்கலம், s. Potter's vessel, earthen ware, மட்கலம். குசத்தனம், s. Stupidity, foolishness. குசத்திகிரி, s. Potter's wheel, குலாலர் சக்கரம். குசப்புத்தி, s. Stupidity, blockishness-in contempt or abuse, மடமை. 4)

catturu (p. 159) s. [improp. சத்துராதி.] A foe, an enemy, an adversary, an antagonist, பகைவன். W. p. 828. S'ATRU. சத்துருத்தனம், s. Hostility, enmity. (c.) சத்துருசயம், s. Destruction of foes. (p.) சத்துருசங்காரன், s. A destroyer of enemies. (p.) சத்துருமித்துரு, s. Enemies and friends. (c.) சத்துருத்தானம், s. [in astrol.] The unfavorable position of a planet at the time of one's birth being the sixth from the rising sign. See தானம். சத்துருபாஷாணம், s. A drug, being an antidote to the poison of snakes, and used in apoplexy, &c., நிர்விஷம். 69) *

cūr (p. 200) s. Suffering, affliction, துன்பம். 2. Disease, distemper, நோய். 3. Fear, அச் சம். 4. Malignant demons, Sylvan gods, nymphs, வனதேவதை. 5. Any female deity, தெய்வப்பெண். 6. God, தெய்வம். (சது.) 7. (a contracted form of சூரன்.) An Asura. 8. Pepper, மிளகு. 9. Cubebs, Piper cubeba, வால்மிளகு. சூர்ப்பகை--சூர்ப்பகைவன், s. Skanda, as the foe and destroyer of சூரன், முருகன். சூர்மகள், s. A female fiend. See யோ கினி. 49)

tev (p. 257) s. Enmity, hostility, பகை. 2. War, battle, contest, போர். 3. Opposing power, enemy, பகைவன். (p.)--Note. When the following word begins with ம், the வ் is changed into ம்; as, தெவ்--முனை is தெம் முனை. the battle field. தெவ்வர், s. Foes, enemies, பகைவர். தெவ்வர்முனைப்பதி, s. A hostile encampment. தெவ்வினை, s. Battle, warfare, contest. (சது.) 4)

pkai (p. 287) s. Hatred, enmity, dislike, repugnance, abhorrence, வெறுப்பு. 2. A foe, an enemy, an opponent, a rival, a competitor, பகைஞன். 3. Disagreement, counteraction, heterogeneousness, contrariety, as of light to darkness, or of medicine to the disease, விரோதம். 5. One of the five situations of a planet. See கிரகநிலை. (c.) முப்பகை, s. The three enemies are: பைசாசு, the devil; 2. உலகு, the world; 3. உடல், the body or flesh. (சது.) உட்பகை, 6, s. The six internal foes attached to the soul: காமம், lust; 2. குரோதம், anger; 3. உலோபம், avarice; 4. மோகம், sensuality; 5. மதம், pride; 6. மாச்சரியம், envy or malice. பகைமுன்னெதிரேறல். Facing an enemy. பகைமேற்செல்லல். Going against an enemy. முற்பகைசெய்யிற்பிற்பகைவிளையும். He who hates will be hated in return. (Avv.) இருளுக்குசூரியன்பகை. The sun is the foe of darkness. பகைசாதிக்க, inf. To gratify one's anger. See சாதி, v. பகைஞர், s. [sing. பகைஞன்.] Enemies. foes. (சது.) பகைத்தானம், s. One of the five situations of a planet. See தானம். பகைத்திறந்தெரிதல், v. noun. Knowing an enemy's strength. (குற.) பகைத்தொடை, s. [in gram.] The composition of words of opposite meaning, as முரண்டொடை. பகைப்படல், v. noun. Being displeased with, being at variance. பகைமன்னர், s. [pl.] Hostile kings. பகையகம், s. Battle-field, போர்க்களம்; [ex அகம், place.] (சது.) பகையாளி, s. A foe, an enemy. (c.) பகையாளிக்குடியைஉறவாடிக்கெடுக்கிறது. Destroying the habitation of an enemy by feigning friendship. பகைவர், s. [sing. பகைவன்.] Enemies. பகைவர்அரண்வளைத்தல். Besieging an enemy's fort. 27)

prm (p. 297) adj. Best, most excellent, சிரேஷ் ட. 2. Chief, principal, பிரதான. W. p. 53. PARAMA. 3. Divine, celestial, heavenly, திவ்விய.--Note. It is sometimes used with words of bad meaning, as பரமசண்டாளன், a vile wretch. See நல். [For most of the compounds, compare திவ்வியம், தேவம், பரம்.] பரமகதி, s. Bliss, as பரகதி. பரமகருத்தன், s. The Supreme Being. பரமகாரியம், s. A divine, spiritual, or heavenly subject. பரமக்கியானம்--பரமஞானம், s. Knowledge of, or acquaintance with, the deity. பரமசண்டாளன், s. A desperate wretch. பரமசத்துரு, s. A great enemy, a chief adversary, கடும்பகைவன். பரமசந்தேகம், s. A great doubt, obscurity. பரமசமாதி, s. As பரமசாந்தி. பரமசாந்தி, s. Divine tranquility of the soul, absorbed in spiritual contemplations and enjoyments, யோகநிலை. பரமசாயுச்சியம், s. Union or identification with the deity, sometimes described as enjoyed even before quitting the body. பரமசித்தி, s. Heavenly bliss, முத்தி. பரமசுந்தரி, s. The goddess of virtue, தருமதேவதை. பரமசைதன்னியம், s. Universal spirit or intelligence, the Supreme Being. பரமதூர்த்தன், s. A capital rake, மிகு துட்டன். பரமநாழிகை, s. The whole period of hours during which a திதி, வாரம், கரணம், யோகம் or நட்சத்திரம் lasts. பரமநிஷ்டை, s. Contemplation on the deity, the mind being entirely set upon பரமநிவர்த்தி, s. Final liberation from anxieties, and secularities, &c., பாச விமோசனம். பரமபதம், s. The heaven of a god, more especially of Vishnu, as bestowed on his followers. பரமபதவாசி, s. An inhabitant of the heavenly place. 2. Vishnu; also Siva. பரமபாகவதசிகாமணி--பரமபாகவதன், s. A superior class of Vaishnuvas. பரமமூர்த்தி, s. The Supreme Being. 2. Vishnu, விஷ்ணு. பரமயோக்கியம், s. Divine excellence as தேவதாயோக்கியம். பரமரகசியம், s. A divine secret or mystery; also used in irony. பரமலுத்தன், s. A great niggard. பரமலோகம், s. A world of bliss. பரமாகாயம், s. The wide expanse of ether, as the abode of deity, or the vacuum of the yogi, பெருவெளி. பரமாங்கிசம், s. A part of divinity; [ex அமிசம்.] 2. [hon. for அங்கிசம்.] A upanishad. பரமாணு, s. An atom, the invisible base of aggregate bodies; In Wils. thirty of them are supposed to form a mote in a sunbeam, பொருண்மூலம். 2. [in modern usage.] Atmosphere, ஆகா யம்.--The atomic bases of the five elements, called பஞ்சபூதஅணு, are பிருதுவிப் பரமாணு, atomic base of earth, being water; 2. அப்புப்பரமாணு, of water, being fire; 3. தேயுப்பரமாணு, atomic base of fire, being air; 4. வாயுப்பரமாணு, of air or wind. being ether; 5. ஆகாயப்பரமாணு, of ether being maya. பரமாத்துமம்--பரமாத்துமா, s. The soul of the universe. 2. The Deity or universal soul, as contrasted with சீவாத் துமா, the human soul. பரமாத்துமன், s. God as the soul of the world, கடவுள். 2. (fig.) A saint, or glorified spirit, சுத்தாத்துமா. பரமாயு--பரமாயுஸ், s. Great age, தீர்க்காயு. 2. Full age according to one's maturity. பரமாபமம், s. The inclination of a planet's orbit to the equator; [ex அபமம்.] பரமார்த்தம், s. Any excellent or important aim, or object, மேலானபொருள். 2. A kind of spiritual knowledge which reveals the vanity and illusion of the world, மெய்ஞ்ஞானம். 3. [com. in irony.] Simplicity. பரமார்த்தகுரு--பரமார்த்தன், s. A simpleton, not experienced in worldly affairs. பரமார்த்தகுருவின்கதை, s. Story of Guru Noodle by Beschi. பரமாற்புதம், s. A divine miracle. பரமானந்தம், s. Spiritual joy, heavenly delight. 2. The Divine Being before his exertion of energy in the work of creation, பிரமம். பரமானந்தர், s. [hon.] Deity in enjoyment with ஆனந்தரூபசத்தி. பரமானம், s. [com. for பரமான்னம்.] பரமானுபவம், s. Experience in spiritual things, acquaintance or communications with the deity. பரமான்மா, s. The Deity as the soul of the universe, as பரமாத்துமா. பரமான்னம், s. Celestial food, rice boiled with milk and sugar for an oblation, பாற்சோறு. பரமேசன்--பரமேசுரன்--பரமேச்சுரன், s. A name of deity, commonly Siva, சிவன். 2. Vishnu, விஷ்ணு. 3. God, கடவுள். W. p. 54. PARAMESVARA. பரமேச்சுரி, s. Sakti or the consort of deity, commonly, parvati, பார்வதி. 2. Lukshmi, இலக்குமி. பரமேட்டி, s. The Supreme Being, பராபரவஸ்து. 2. Siva, சிவன். 3. Vishnu, விஷ்ணு. 4. Brahma, பிரமன். 5. Argha, அருகன். W. p. 54. PARAMESHTIN. பரமௌஷதம், s. An excellent medicine, மேலானமருந்து. 29)

mṇ (p. 341) s. The earth, the world, பூமி. 2. Lime-mortar, சுட்டசாந்து. 3. Hill, mountain, மலை. 4. Atom, particle, grain, அணு. 5. Soil, ground, dirt, land, நிலம். 6. Greatness, superiority, excellency, மாட்சிமை. 7. A paste smeared on the head of a drum to increase its sound, முழவின்மார்ச்சனை. மண்ணாய்ப்போவாய். You go to dust--an imprecation. மட்கடி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To damage, destroy, lose money by negligence. (Beschi.) மட்கலம்--மட்பாண்டம்--மட்பாத்திரம்-மண்பாண்டம்--மண்பாத்திரம், s. An earthen vessel. 2. (fig.) The body, உடல். மட்கு, கிறது, மட்கினது, ம், மட்க, v. n. [as மக்கு.] To grow dim, be deprived of lustre, glory, brilliance, மழுங்க. 2. To be fouled, to become dirty, அழுக்காக. மட்குகை, v. noun. Becoming mouldy; damaged. 2. As மண்குகை. மட்சுவர்--மண்சுவர், s. A mud-wall. மண்கட்ட, inf. To form earth--as white ants, புற்றுக்கட்ட. 2. To make moulds of earth for casting metals, as கருக்கட்ட. மண்கட்டை, s. [prov.] The base of a rocket formed of clay. 2. The body, spoken diminutively, உடம்பு. மண்கணை, s. An earthen pot with a skin over its mouth for a drum, குட முழவு. 2. Any drum, வாச்சியம். (சது.) மண்கண்டம்--மட்கண்டம், s. Stratum of earth, in sinking wells. மண்கிடங்கு, s. A pit for getting earth. 2. [prov.] A grave, கல்லறை. மண்கிணறு, s. An unwalled well, or hole for water, in the sand, கற்கட்டாத கிணறு. மண்குகை, s. A cave in the earth, நில வறை. 2. A hornet's or chafer's nest, குளவிக்கூடு. 3. A crucible for calcining medicines or metals, மண்மூசை. மண்குளிக்க, inf. To roll and besmear itself with dirt--as a child, beast or fowl. மண்கொழுத்தல், v. noun. Land becoming rich. மண்சீலை, s. [com. சீலைமண்.] A rag coated with luting tied over a pot for calcining medicines, or tied round medicines to be calcined. மண்டலம், s. The earth, world, பூமி; [ex தலம்.] 2. A province, region, district, country, empire, தேசம். compare மண்டலம், a circle, &c. மண்டைலம்--மண்தைலம், s. Rockoil, bitumen, petrolium; [ex தைலம்.] மண்ணப்புதல், v. noun. Besmearing with mud or clay; [ex அப்பு, v.] மண்ணரிநார், s. A potter's string for cutting clay. (சது.) மண்ணரியாளன்--மண்ணரிவான்--மட் பகைஞன்--மட்பகைவன், s. A potter, குசவன். (சது.) மண்ணரைத்தல், v. noun. [prov. vul.] Being lazy, lounging, சோம்பியிருத்தல். மண்ணவர்--மண்ணுள்ளார்--மண்ணோர், s. [pl.] Men, human beings, மனிதர். மண்ணன்--மண்ணி, s. [prov.] A clown, clod-hopper, dullard; a stupid man, மூடன், மந்தன். மண்ணாங்கட்டி--மண்கட்டி, s. A clod of earth. 2. [fig.] An unimportant thing, பயனற்றது. மண்ணாங் கட்டிமாப்பிளைக்கு எருமுட்டைபணியா ரம். For a clod-like bridegroom, a cake of dried dung. மண்ணாசை, s. Desire of land, power, &c. See ஆசை. மண்ணிட--மண்பூச, inf. To plaster with clay. மண்ணிலம்--மண்ணுலகு, s. The earth, பூமி. (சது.) மண்ணிலவேந்தன், s. The முடிதும்பை shrub. மண்ணீடு, s. A raised verandah, திண் ணை. 2. A cavity, or niche in a wall for a light, or an image, மாடம். (சது.) 3. A room with a plastered roof, மூடுசாந்திட்ட வீடு. மண்ணீட்டாளர், s. [pl.] Masons, architects, சிற்பாசாரியர். (சது.) மண்ணீரல், s. The spleen, milt, பிளி கை. மண்ணுடையான்--மண்ணுக்குடையவன், appel. n. A potter, குயவன். (சது.) 2. A king, அரசன். மண்ணுணி, appel. n. A small venomous snake, said to feed on earth; also மண்ணுணிப்பாம்பு. 2. [vul. மங்கிணி.] A mean, worthless person; (lit.) a dirteater, பயனில்லாதவன். மண்ணுலகு, s. The earth, பூமி--oppos. to விண்ணுலகு. (சது.) மண்ணுளிப்பாம்பு, s. A harmless kind of snake. மண்ணுள்ளார், appel. n. [pl.] Men. See மண்ணவர். மண்ணூற்று, s. A spring in an earthy soil. மண்ணெடுக்க, inf. To raise up earth, as rats and white ants. 2. To toss up earth--as cows, with their horns. 3. To lower a field by excavation. மண்ணேறிவிடுதல், v. noun. Becoming marred--as land by a flood of water running over it, and depositing sand. 2. Becoming foul, as water, by dirt washing into it. 3. Working of dirt into a sore. மண்ணொட்டர், s. [pl.] Well-diggers, &c. See ஒட்டர். மண்தாங்கி--மண்டாங்கி--மண்தாங்கிப் பலகை, s. A board which supports the wall over a door, window, &c. (Beschi.) மண்பவளம், s. An earthen-imitation of red coral, for necklaces and bracelets. மண்பார், s. [in well-digging.] A strata of hard earth under a rocky strata. மண்புளித்தல், v. noun. Fermenting, becoming well-seasoned or thick, as mortar mixed and pounded on the preceding day. 2. Land becoming soft, by continued rain. மண்பூச, inf. To plaster with clay. மண்பொதுத்தந்தை, s. Brahma--as creator, or evolver, of all worlds, பிரமன். மண்போட, inf. To put earth on one's mouth for his burial. 2. To cast earth into the air and curse one, as wishing his death. மண்மகள், s. The goddess earth, பூமி தேவி. மண்மகள்புதல்வர், s. [pl.] Vellalas, the caste; (lit.) the offspring of the goddess earth. (சது.) மண்மக்கள், s. [pl.] The servile caste, சூத்திரர். மண்மழை--மண்மாரி, s. A shower of sand or dust. மண்மாரிமழைமாரிபொழிதல்...... Pouring showers of sand and dust. 2. Casting weapons in showers. 3. Pouring forth vollies of reasons, arguments or rebukes. மண்மேடு, s. A hillock. மண்வாரி, appel. n. A great wind drifting the dust. மண்வாரியிறைத்தல், v. noun. Drifting of dust by the wind. 2. Casting earth --as an elephant, on itself. 3. Casting earth into the air, as a victor in games. மண்விளையாட்டு. Playing with dirt, as children. மண்வெட்டி, appel. n. A hoe, a mattock. மண்வேலை, s. Work in mud, earth, or clay, 2. Work in the fields, as clearing out, levelling, filling up. 26)

māṟṟāṉ (p. 352) s. [vul. மாத்தான். pl. மாற்றார்.] A foe, an enemy, பகைவன்; [ex மாறு.] (c.) 2. (R.) A piece of wood joined to a board of insufficient length, ஒட்டுப்பலகை. 2)

muṉaivṉ (p. 359) s. An epithet of Buddha, புத்தன். 2. Argha, அருகன். [also சினேந்திரன்.] 3. An enemy, பகைவன். (சது.)

vipakkam (p. 394) --விபட்சம், s. [in log.] An unnatural simile, a negative proposition. 2. The opposite side of party. See பக்கம். [Sa. Vipaksha.] நீபட்சமோவிபட்சமோ. Are you for or against the cause? விபக்கன்--விபட்சன், s. An adversary, an enemy, பகைவன். (சது.) 59) *

vimataṉ (p. 395) s. An enemy, an adversary, பகைவன்; [ex வி, priv. et மதம், consent.] W. p. 778. VIMATA. 16) *