akkiṉi (p. 4) s. Fire, தீ. 2. The god of fire and regent of the south-east, அக்கி னிபகவான். (See திக்குபாலகர்.) 3. (M. Dic.) The plant செங்கொடிவேலி. There are reckoned different kinds of அக்கினி, (a.) ஆயுரு வேதாக்கினி, of three kinds, for preparing medicines, as கமலாக்கினி, காடாக்கினி, தீபாக் கினி, which see. (b) Three other kinds called வேதாக்கினி for sacrificial purposes, as, காருகபத்தியம், தக்கணாக்கினியம், ஆகவனீயம். See தீ. (c.) The fire which will consume the world, காலாக்கினி. Wils. p. 6. AGNI. அக்கினிகணம், s. The same as தீக்கணம், an inauspicious measure. See கணம். (p.) அக்கினிகர்ப்பம், s. A spark. 2. A crystal with fabulous qualities. 3. A decayed cuttle-fish bone, Os sepi&ae;, கட னுரை. அக்கினிகலை, s. Breath coming from the nostrils, in சரசாத்திரம். அக்கினிகோத்திரம், s. One of the twenty-one யாகம். 2. One of the princely races. அக்கினிக்கட்டு, s. Restraining the power of fire by magic. அக்கினிக்கண்ணன், s. A fiery man, one having a terrible countenance. அக்கினிசன்மன், s. One born of fire, Skanda. See அக்கினிபூ. அக்கினிசாந்தி, s. [in astrology.] Offerings to fire; this is done with ghee, plantains, cakes, &c., after repeating an incantation one hundred and eight times to avert evil from அக்கினிதேவன். These offerings are made particularly at the time of marriage and of doing penance. அக்கினிசாலம், s. Tricks or artifices made by the agency of fire. அக்கினிச்சிலம், s. A plant, Gloriosa superba, L., கார்த்திகைக்கிழங்கு. அக்கினிச்சேர்வை, s. [prov.] A blister-plaster. அக்கினிட்டோமம்--அக்கினிஷ் டோமம், s. One of the twenty-one யாகம். அக்கினித்தம்பம்--அக்கினிஸ்தம்பம், s. A pillar of fire. 2. Stopping the power of fire by magic. 3. One of the sixty-four கலைஞானம். அக்கினித்தம்பன், s. Siva as a column of fire. See தம்பம். அக்கினித்திரயம், s. The aggregate of the three fires maintained by the Brahmin householder, the Garhapatya, காருகபத்தியம், Dakshanagniyam, தட்சணாக் கினியம், and Ahavaneya, ஆகவனியம். See தீ. அக்கினித்திராவகம், s. Fire-water --such as nitric acid, &c. அக்கினிநாள்--அக்கினிநட்சத்திரம், s. [astrol.] An inauspicious nakshatra or day. There are three in a year, viz., when the sun is in the last quarter of the second nakshatra, பரணி, when in the 3d nakshatra, கார்த்திகை, and when in the 1st quarter of the 4th nakshatra, உரோகணி. அக்கினிபஞ்சகம், s. Danger of fire as an astrological result of the aggregate of five items. அக்கினிபயம், s. [in calendars.] Danger or fear of fire. அக்கினிப்பிரவேசம், s. Entering into or passing through fire, as a religious act. அக்கினிப்பிழம்பு, s. A body or flame of fire. அக்கினிப்பிளப்பு, s. A volcano, volcanic eruption. அக்கினிமண்டலம், s. The seat of fire in the system--the abdomen. அக்கினிமந்தம், s. Indigestion. அக்கினிமலை, s. A volcanic mountain. அக்கினிமிதிக்க, inf. To tread on fire, one of the thirty-two kinds of selftorture. அக்கினிமூலை, s. The south-east region. அக்கினியாதேயம், s. One of the twenty-one யாகம், sacrifices. அக்கினியாஸ்திரம், s. A kind of arrow, ஓரத்திரம், (c.) அக்கினியோகம், s. An inauspicious conjunction of the days of the week with the tithi திதி, as follows: 1. When the 5th or 11th tithi, Lunar day (திதி) occurs on Monday. 2. When the 5th tithi occurs on Wednesday. 3. When the 6th or 9th occurs on Thursday. 4. When the 8th or 1th occurs on Friday. 5. When the 9th or 11th occurs on Saturday. 6. When the 12th occurs on Sunday. 18) *

iṭ (p. 45) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To dig, dig out, scoop, to hollow, தோ ண்ட. 2. v. a. or n. To cleave open, open a way through; split--as a branch, &c.; tear a person to pieces--as an elephant, பிளக்க. 3. To stand or walk straddling, to distend the legs, stride, விரிந்துநிற்க. இடப்பு, v. noun. Cleaving, opening, hollowing, forcing a way through, a large cleft or gap, பிளப்பு. 2. Distension, விரிக்கை. 3. s. A clod of earth thrown out by digging or ploughing, பெயர்க்கப்பட்டமன்ணாங்கட்டி. இடப்புக்கால், s. Distended legs. 51)

kmr (p. 95) s. A crevice, a chap, a chink, a cleft in the ground caused by drought, நிலப்பிளப்பு. கமர்வெடித்திருக்கிறது. It is full of chaps. கமர்நிலம், s. Chapped ground. 3)

kīṟu (p. 113) s. A streak, mark, stroke, line. scratch, வரி. 2. A notch, a score, an indentation, gash, cut, slit, incision, பிளப்பு. 3. A slice, a piece cut off longitudinally, a slip, a snip, கீற்று. 4. [prov.] The half of a cocoanut-leaf or esculent palmyra root, தென்னோலைஅல்லதுபனங்கிழங்கின்பாதி. 5. Scrawl, writing, எழுத்து. கீற்றுமதி--பிறைக்கீறு, s. The crescent moon----as seen on the third day after new moon. கைக்கீறு, s. A note of hand; a mark by such as cannot write. காய்க்கீறு, s. A slice of unripe fruit. தலையிலேநல்லகீறு, s. Good luck, good fortune; lit. good writing in the head. 48)

cantu (p. 159) s. Joint in general, மூட்டு. 2. [from Sa. Sandhi.] A joint, articulation of the body, சரீரமூட்டு. 3. The hips, இடுப்பு. 4. A place where four ways meet, நாற்றெரு கூடுமிடம். 5. Corner of a street, முடுக்குத் தெரு. 6. A gap, a cleft, பிளப்பு. 7. Rump, தொடைச்சந்து. (c.) 8. Message, errand, தூது. 9. Messenger, தூதன். (p.) 1. [vul.] Opportunity--as சந்தி, சமையம். 11. [a contraction of சந்தனம்.] Sandal. 12. [com. செந்து.] An animal, brute, insect, &c., சீவபிராணி. W. p. 339. JANTU. சந்துக்குச்சந்து. From corner to corner of the streets. (c.) சந்துசந்தாய்த்துண்டிக்க, inf. To disjoint, dissect by joints, quarter. (c.) சந்துசெய்ய, inf. To reconcile parties. (p.) 2. To join severed or detached parts. (Little used.) சந்துபார்க்க, inf. [loc.] To watch for an opportunity, to choose a fit time. சந்துபிசைய--சந்துபொருத்த--சந்து பொதிய--சந்துவாயிசைக்க, inf. To stop up clefts in walls, or to fill interstices in brick floors with mortar. (c.) சந்துபெயர--சந்துபுரள, inf. To be out of joint--as the hip. சந்துபொந்து, s. [lit. a cleft and a hole.] A lurking place, ஒளிப்பிடம். 2. A crooked way, a corner, a nook, a private place. சந்துமந்து--சந்துமுந்து, s. [prov.] A corner, முடுக்கு. 2. confusion, disagreement, disturbance, குழப்பம். 3. Inconvenience from want of adaptation or of fitting--as of joints, &c., or difficulty from multiplicity of engagements, தாறு மாறு. சந்துபோக, inf. To go on a message, an errand, &c., (p.) சந்துவாதம், s. The hip-gout, the sciatica, ஓர்நோய். சந்துவாய், s. A cleft, an opening. (c.) சந்துவிப்புருதி, s. [prov.] A cancer, or other virulent tumor at or near the hips. (Limited.) சந்துவீடு, s. A house of which a road leads between two or more houses. (c.) பின்சந்து, s. The back of the hips. முன்சந்து, s. The front of the hips.

tlai (p. 226) s. Head, சிரசு. 2. Chief, principal. தலைமை. 3. (fig.) A leader, தலைவன். 4. Origin, beginning, source, commencement, ஆதி. 5. Priority, precedence, superiority, பெருமை. 6. Point, top, end, apex, summit, நுனி. (c.) 7. Place, location, position, site, இடம். 8. The air, the etherial regions, ஆகாயம். 9. Space, surface, expanse, விரிவு. 1. Prong of a trident fork, சூலமுதலிய வற்றின்றலை. 11. A form of the ablative of place, ஏழனுருபு. தலைக்கொருபணங்கொடு. Give each one a fanam. தலைநில்லாப்பருவம். The time when the head cannot support itself; i. e. infancy. தலைக்குத்தலைபெரியதனம். Every one is master. தலைமறைவாயிருக்கிறான். He hides his head-is concealed. தலையிலைகடை. Beginning, middle and end. தலையாலேநடக்கிறான். He acts proudly, insolently, wickedly, &c. அவனுக்குத்தலைப்பத்தா. Has he ten heads? Is he equal to ten men? பெருந்தலைகளெல்லாமொன்றாய்கூடின. The great heads, big-wigs, are all collected together. தலையாலேமலைபிளப்பான். He would cleave a mountain with his head. தலைகட்ட, inf. To tie the hair. 2. To make selvedge of mats, cloth, &c. தலைகவிழ--தலைகவிழ்க்க, inf. To hang the head , either naturally, or through shame. See கவிழ், v. தலைகனத்துக்கொள்ள--தலைகனக்க, s. See கன, v. தலைக்கனம், s. Heaviness in the head. தலைகாட்ட, inf. To show the head, as a snake out of a hole. 2. To attend a festive ceremony, for a short time, out of respect. தலைகாட்டாதேஓடிப்போ. Don't step here, better go. தலைகீழ், s. Upside-down, topsy-turvy, inverted, out of order. தலைகீழாக--தலைகீழாய், adv. Head long, precipitately, as a flow of water. 2. Absurdly, improperly. தலைகீழாய்படம்பண்ணினான். He learnt his lesson perfectly. தலைகீழாய்நடக்க. To do things in a wrong way, &c., 2. To be haughty, arrogant, assuming, insolent, wicked. தலைகீழாய்நிற்க. To persist in an improper request. 2. To take extreme pains for a thing unattainable. தலைகுனிய, inf. To pay respect. 2. (lit.) As தலைகவிழ, to incline the head. தலைகொடுக்க, inf. To bear, to suffer, (commonly in the negative.) 2. To interpose assistance, to undertake the whole business. தலைகொய்ய, inf. To behead. (p.) தலைக்கடை--தலைக்கடைவாயில், s. Front gate, or entrance--oppos. to புழைக் கடை. தலைக்கட்ட, inf. To perform the ceremony of putting on the turban again after mourning. 2. To succeed, be completed, accomplished. 3. To prosper, thrive, grow powerful, கைகூட. எடுத்தகாரியந்தலைக்கட்டிவந்தது. The thing was accomplished. தலைக்கட்டு, v. noun. The first of a range of buildings. 2. The head of a family. (c.) 3. [loc.] The ceremony of putting on the turban, as above. தலைக்கட்டுக்கிரண்டுபணம்வரிவாங்கினான். He received two fanams tribute from each house in the first range. தலைக்கட்டுவரி, s. Tax on houses. தலைக்கருவி--தலைச்சீரா--தலைச்சோடு, s. A helmet. தலைக்கறுப்பு, s. The black appearance of the head; used to express the approach of some influential person. என்தலைக்கறுப்புக்கண்டமாத்திரத்திலெழும்புவான். He will rise as soon as he sees the back of my head. தலைக்காய், s. The first fruits of a tree, being the finest. தலைக்காவல், s. The chief or mainguard. தலைக்கிறுகிறுப்பு, s. Dizziness. தலைக்குடி, s. The chief family in a place. தலைக்குத்து, s. Headache. See குத்து. தலைக்குமேலே, Above, over, or upon the head. 2. Superior to one. 3. Exceeding all bounds--as price, anger, shame or pride. தங்களுடையசொல்என்தலைக்குமேலே. I take your word upon my head; i. e. shall obey. தலைமேற்றலையா. Is my head above you; i. e. can I disobey? தலைக்குலை. The first bunch of the season. 2. [prov.] The end of a bunch of fruit. தலைக்குறை, s. A headless body. See under குறை. தலைக்கூட, inf. To assemble. தலைக்கூட்ட, inf. To accomplish any object, as தலைக்கட்ட. தலைக்கெண்ணெய், s. Oil for the head, either for bathing or combing. தலைக்கொம்பு, s. The bent front of a palankeen pole. 2. The place occupied by the front man. 3. [prov.] (fig.) A superior person. See கொம்பாபிள்ளை. தலைக்கொள்ள, inf. To reach the head, as poison, madness, liquor, &c., 2. To get ahead, to overflow, as a torrent. 3. (with பாதம்.) To worship, reverence, as தலைமேற்கொள்ள. தலைக்கோடை, s. [prov. தலைச்சோழகம்.] Beginning, or head of the west wind. தலைக்கோலம், s. Head-dress, headornament, &c. தலைசாய்க்க, inf. To bow the head, in homage, &c. See சாய். v. a. தலைசீவ--தலைவார, inf. To comb the head. தலைச்சங்கம், s. The first college at Madura in former times, containing the sixty-four persons. தலைச்சன்--தலைச்சன்பிள்ளை, s. The first born, corresponding with இடைச்சன். தலைச்சன்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A woman pregnant for the first time. தலைச்சார்த்து--தலைச்சீலை, s. A headdress. 2. A form of head-dress of white cloth. 3. A square turban, said to have been introduced to imitate the form of the cross. தலைச்சீரா, s. A helmet. தலைச்சுமை--தலைமூட்டை, s. A load or burden for the head. 2. Carrying a burden on the head. 3. (fig.) An arduous duty, a burden. தலைச்சுருளி--தலைச்சுருள்வள்ளி, s. A kind of plant, ஈசுரவேர், Aristolochia Ind. தலைச்சுழல்--தலைச்சுற்றல்--தலைச்சுழ ற்சி, v. noun. [prov.] Vertigo, dizziness. swimming of the head. தலைச்சுற்று, v. noun. Dizziness. 2. [prov.] Circumference of the butt end of a tree for estimating its size, மரச்சுற்று. தலைச்செய்ய, inf. [prov.] To prosper, to flourish, சித்திக்க. (c.) தலைச்சேரி, s. The town called Tellichery, ஓரூர். தலைச்சேர்வை, s. A title, a heading. தலைச்சோடு, s. See தலைச்சீரா. தலைதடவ, inf. To do one an injury secretly. 2. To inveigle. to swindle. தலையைத்தடவிமூளையைஉறிஞ்சுகிறவன். One who sucks up the brain by stroking the head i. e. deceives and embezzles. தலைதடுமாற்றந்தந்துபுணர்ந்துரைத்தல், v. noun. Treating of subjects out of the usual order for some particular purpose, one of the தந்திரவுத்தி. தலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, disorder. தலைதட்ட, inf. To strike the measure with the hand. See தலைவெட்ட. தலைதலையாக, [adverbially.] Head by head, one by one. தலைதாழ, inf. To incline the head, in reverence, through shame, &c. தலைதீய, inf. [local.] To perish--used in cursing. தலைதுலுக்க--தலைகுலுக்க, inf. To shake the head as animals for sacrifice when the sacred water is poured on them. தலைதுவட்ட, inf. To wipe, and soak up the moisture from the head after bathing. தலைதெறிக்க, inf. To break off as the head; to be severed from the body. தலைதொங்க--தலைதூங்க--தலைநால. inf. To hang as the head of a person, sick, or dying; to droop as plants. தலைதொட, inf. To take an oath. 2. (Christ usage.) To become sponsor to a child in baptism. இல்லையென்றென்தலையைத்தொடு. Touch my head and swear that it is not so. தலைதோய, inf. [prov.] To bathe for ceremonial purification or for health, without the use of oil. தலைத்திமிர், s. Heaviness of the head through cold, &c. தலைத்திராணம், s. A helmet, தலைச்சிரா. (சது.) தலைநடுக்கம்--தலைநடுக்கு, v. noun. Dizziness, giddiness. தலைநடுங்க, inf. To be dizzy, giddy, to feel the head to swim. 2. To have the head in motion, from palsy, age, &c. தலைநாள், s. The first lunar asterism, அச்சுவினி. (சது.) 2. The first day. 3. Early times, former times. தலைநிமிர்த்த, inf. To raise the head as one prostrated, or in water. 2. (fig.) To improve one's circumstances. 3. To bring one up to manhood. 4. To establish one in business, &c. தலைநிமிர்ச்சி, v. noun. Carrying the head erect--a good sign in cattle. 2. Grown up, passed from childhood. 3. Superiority, notoriety, conspicuousness of characters. 4. Improving in circumstances. 5. Pride, superciliousness. தலைநீட்ட, inf. To stretch the head. 2. (fig.) To be forward in speaking, &c. தலைநோவு--தலைநோய், s. Headache. தலைபிரட்ட, inf. To agitate, to trouble. 2. To be in agitation as a torrent. தலைப்பட, inf. To unite. 2. To encounter, to attack, to assault. 3. To obtain, to attain. 4. To undertake, to begin. 5. To attempt, to try. 6. To come into an assembly, to enter, as a character on the stage. 7. To improve in circumstances. 8. To rise above others, above mediocrity, to excel. 9. To grow up, to thrive. 1. To attain bliss. திருடத்தலைப்பட்டான். He has begun to steal. தலைப்படுதானம், s. The first or highest kind of beneficence. See தானம். தலைப்பட்டை, s. A conical basket-cap, worn by fishermen. தலைப்பந்தி, s. The head of a row of guests, &c. தலைப்பற்று, s. [prov.] A large leaf of the talipot tree for an umbrella, &c. (See தளப்பற்று.) 2. A medicinal plaster for the head. See பற்று. (R.) தலைப்பனி, s. The commencement of the dewy season, முன்பனி. தலைப்பா--தலைப்பாகு--தலைப்பாகை. s. A turban. தலைப்பாடு, v. noun. Burden, responsibility, பொறுப்பு. 2. [prov.] Meeting, contact, junction, சந்திப்பு. இடந்தலைப்பாடு. Arrival at a place. தலைப்பாரம், s. Weight in the head, through cold, &c. 2. Weight of the head, compared with the body, as in an infant. 3. [prov.] The lading of a vessel when too much on the bow. தலைப்பாளை, s. The first spatha of the cocoa-nut and other palm trees. 2. [prov.] A kind of projecting head-ornament. தலைப்பித்தம், s. Giddiness of the head. தலைப்பிரட்டை, s. A tadpole, தவளைமீன். தலைப்பிரிய, v. n. To separate from, to leave, to depart, நீங்க. (p.) தலைப்பிரிக்க, v. a. To separate, cause separation; to disunite. தலைப்பிள்ளை, s. The first born child, as தலைச்சன். தலைப்புரட்டு--தலைப்பிரட்டு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance; intricacy of business. 2. Agitation, as of a river, or torrent. தலைப்புரட்டுக்காரன், s. A vexatious person, a disturber. தலைப்புரட்டுக்கொள்ள, inf. To be annoyed, to be troubled with an intricate business. தலைப்புரட்டையெறும்பு, s. A kind of ant. See எறும்பு. தலைப்புரள, inf. To roll, or flow impetuously, as the sea, a river, &c. (p.) தலைப்புறம்--தலைவளம், s. The head or front side. தலைப்புற்று, s. A kind of canker on the head. (Beschi.) தலைப்பெயல், v. noun. The first rains, the former rain, முன்மாரி. (p.) தலைப்பெய்ய, inf. v. n. To rain heads; i. e. To assemble in great numbers, ஒன் றாகக்கூட. 2. v. a. To bring together, to unite, கூட்ட. (p.) தலைப்போட--தலையிட, inf. [prov.] To engage in, to take on one's self. (c.) தலைப்போர், s. [prov.] First part of an action, event, process. 2. Front, extremity of a place, முகனை. தலைமகள், s. Eldest daughter, மூத்த மகள். (c.) 2. Lady, matron, எசமானி. 3. Wife, மனைவி. தலைமகன், s. Eldest or first born son, மூத்தமகன். 2. A gentleman, துரைமகன். 3. A young gentleman, இளமட்டம். 4. The hero of a poem, வீரன். 5. The head or chief of a place, தலைவன். 6. One of good caste, சாதிமான். 7. A husband, கணவன். தலைமக்கள், s. (plu.) Persons of the first rank in a place. (p.) தலைமடக்கு, v. noun. A repetition of the first word of a line, as ஆதிமடக்கு. 2. Grain given from the harvest, to a woman in care of a rest-house, which she ties up and carries away on her head. தலைமடங்க, inf. To hang the head. 2. To submit. 3. To bend as the ears of the corn, கதிர்சாய. தலைமடை, s. The place where a small channel branches off from a larger. 2. The head of a channel for irrigation, also the end where the water is laved out on plants. தலைமண்டை--தலையோடு, s. The skull. தலைமயக்கம்--தலைமயக்கு, v. noun Swimming of the head, intoxication. தலைமயங்க, inf. To come together, to be brought together, to unite. 2. To assemble, to join, to meet, கூடிவர. 3. To mix, to be amalgamated, கலங்க. (p.) தலைமயிர், s. Hair of the head. தலைமயிர்வாங்க, inf. To shave off the hair for the first time. தலைமறையவிருக்க, inf. To remain concealed. தலைமாடு, s. (Gen. தலைமாட்டின்.) The head of a bed, place for the head when a person is lying down. See கால்மாடு. தலைமாடுகால்மாடாகக்கிடக்கிறான். He lies with his head where his feet should be. தலைமாணாக்கர், s. Head scholars. (c.) தலைமாலை, s. The garland of skulls worn by Siva, சிவன்மாலை. தலைமுழுக, inf. To bathe one's self, head and all. அவன்தலைமுழுகிப்போனான். She has bathed, --that is, had a monthly course. தலைமுழுக்கு, v. noun. Bathing with oil. 2. A woman's monthly courses, catamenia, மகளிர்சூதகம். தலைமுறி, s. [prov.] Piece of a fish, yam, &c., near the head. தலைமுறை, s. Generation, lineal descent. தலைமுறைகண்டவன். An ancestor. தலைமுறைதலைமுறையாக. From generation to generation. தலைமுறையில்லாததாழ்வு. Extinction of a generation or family. (R.) தலைமுறைப்பட்டவன். A person of an ancient and high family. தலைமுறையிலில்லாதவழக்கம். A custom unknown to one's ancestors. தலைமூட்டை, s. A load for the head. See தலைச்சுமை. தலைமூட்டைக்காரன், s. A porter. தலைமூர்ச்சனை, s. Trouble, vexation, தீராதகலக்கம். தலைமூளை,s. Brain in the head in distinction from the marrow in the bones. தலைமேற்கொள்ள, inf. To take on the head; i. e. to obey implicitly. 2. To express submission. 3. To reverence. தலைமோதிக்கொண்டுதிரிய, inf. To walk about beating the head from sorrow or despair. தலையசைக்க, inf. To nod the head in approval, or shake it in displeasure. தலயடி--தலையடிப்பு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance. 2. The first threshing of corn, by beating the head of the sheaf against the ground. தலையடிக்க, inf. To be troubled with, to be the cause of trouble to one. தலையணை, s. Pillow, bolster, cushion. தலையலங்காரம், s. A head-dress. See தலைக்கோலம். (c.) தலையழிதல், v. noun. Being ruined, perishing--used in cursing. தலையவதாரம்பண்ண, inf. [prov.] To behead. See அவதாரம். தலையழுக்கு, s. [prov.] Uncleanness of the head. 2. (com. modeste.) Catamenia, மகளிர்தொடக்கு. தலையளிக்க, inf. To preserve, காக்க. (p.) தலையாகுமோனை, s. Rhyming of the first letter in each line. See மோனை. தலையாகெதுகை, s. A rhyme. See எதுகை. தலையாடி, appel. n. The topmost part of the trunk of a tree, commonly of a palm as unfit for use. தலையாட்டம்--தலைநடுக்கம், v. noun. Shaking of the head from age, palsy, &c. தலையாயார், s. (plu.) Cheif persons, the eminent, பெரியோர். (நீதிநெறி.) தலையாய்ச்சல், v. noun. [prov.] The first process, time, &c., the front part. தலையாரி, s. Bailiff, peon, a village watchman, or any native officer to execute the commands of a Magistrate. அதிகாரிவீட்டிலே திருடித் தலையாரிவீட்டிலே வைத்தான். He stole from the headman and placed what he stole in the watchman's house. தலையாரிவசம்பண்ண, inf. To commit to the watchmen. தலையாறு, s. The source of a river. தலையான, adj. Principal, chief. தலையானவன், appel. n. A chief. தலையிட, v. a. inf. To engage in, to ventrue on, to undertake, to take on one's self, to meddle with, to intermeddle, to concern one's self in. அதிலேயேன்தலையிட்டுக்கொள்ளுகிறாய். Why do you interfere in that business? தலையிடி, s. (inf. தலையிடிக்க.) A throbbing headache. தலையிலெடுத்துவிட--தலையில்தூக்கி விட, inf. To assist another to take up a load. தலையிலெழுத, inf. To write one's destiny in his head; ascribed to Brahma. தலையிலேறப்பார்க்க, inf. To endeavor to lord over others, or to treat them with disrespect. தலையிறக்கம், v. noun. Hanging the head through grief, chagri &c. தலையீற்று, v. noun. The first calving, yeaning, &c. 2. The firstling of cattle. தலையீற்றுப்பசு--தலையீற்றுக்கடாரி, s. A cow that has calved but once. தலையுடைக்க, inf. To break the head; i. e. to rack the brains and take great trouble in calculations, intricate business, &c. எவ்வளவாய்த்தலையுடைத்துக்கொண்டாலுங்கே ட்கிறானில்லை. Though I break me head for him. ever so much, he does not regard me. தலையுவா,s. The new moon. (p.) தலையெடுக்க, inf. To rise in circumstances, to recover one's standing. 2. To return to the attack when beaten by force. 3. To become eminent, celebrated. distinguished. 4. (lit.) To raise the head. தத்திக்குத்தித்தலையெடுத்துக்கொண்டான். He has risen in life, after many misfortunes. தலையெடுப்பு, v. noun. Amendment of circumstance. 2. Recovery from ruin. 3. Growing up, and establishing one's self in life, as a youth. 4. Loftiness. eminence, superiority, distinction. 5. Holding the head erect. தலையெடுப்பாய்ப்பேசாதே. Don't be arrogant in your remarks. தலையெடுப்பானகோபுரம். A lofty tower. தலையெழுத்து, s. Destiny, fate, as supposed to be written in the head by Brahma, according to the actions of previous births, தலைவிதி. 2. Signature to a bond or instrument, inserted at the beginning. 3. The heading or title of a book. 4. The first or capital letter in a writing. தலையேறுதண்டம், s. [prov.] Punishment above what one is able to bear. 2. (fig.) Excessive trouble or labour; compulsory service, அநியாயதண்டம். தலையைக்கொடுக்க--தலைகொடுக்க, inf. To step forward in one's behalf, in a case of exigency. 2. To expose one's self to danger for another. தலையைச்சுற்றியெறிய, inf. To detest utterly; to reject with disgust, disdain and scorn. தலையைநடுக்க, inf. To feel dizziness, sickness, slight intoxication--as from betel, tobacco, spirits, &c. தலையோடு, s. The skull. தலைவணங்க, inf. To do homage. 2. To fall or bend down--as corn in the field. See தலைமடங்க. தலைவரி, s. Poll-tax. 2. Heading. தலைவலி--தலைநோ, s. Headache. இதுதலைவலிதான். This is a task uselessly imposed. தலைவலியுங்காய்ச்சலுந் தனக்குவந்தாலல்லோதெ ரியும். Headache and fever, are know to the sufferer; i. e. each one knows his own trials. தலைவழிய, inf. To over-flow, as a cup or vessel. தலைவறை, s. A head land, cape, promontory. (Rare.) தலைவன், s. (plu. தலைவர், தலைவமார்.) A chief, a head man. 2. A king, a ruler, a governor. 3. An elder brother. 4. A husband. 5. A superior, a senior. (சது.) 6. A guru. 7. A master. தலைவாசகம், s. Introduction of a writing; preface, salutation, &c. முகவுரை. தலைவாசல்--தலைவாயில்--தலைவாய்தல், s. The main gate to a city, castle, house, &c. தலைவாரை--தலைவாரைப்பட்டை, s. [prov.] A basket cap, as தலைப்பட்டை. தலைவாழையிலை, s. The top leaf of a plantain tree. தலைவி, s. (mas. தலைவன்.) A lady, a mistress, a matron. 2. A wife, மனைவி. தலைவிதி, s. Fate written in the head. See தலையெழுத்து. தலைவிரிகோலம், s. Dishevelled locks of persons in a fright, in sorrow, &c. தலைவிரிச்சான், appel. n. One with matted hair, தலைமயிர்முடியாதவன். 2. A plant, சாரணை. 3. The plant செருப்படை. தலைவிரிச்சான்கூட்டம், s. A nickname given to the female sex, ஸ்திரீசனம். தலைவிரிச்சான் கூட்டந் தடியெடுத்தாலோட்டம். An effeminate mob is routed with a staff. தலைவிலை, s. The first or harvest price of grain, when it is plentiful, &c. தலைவிழுவான், appel. n. He (his head) will lie low--an expression of ill will. தலைவெட்ட, inf. To strike off the measure. 2. To behead, to decapitate. 3. (fig.) To do a treacherous act. தலைவெட்டுகிறவன். A villain. தலைவெட்டுங்காரியமோ. Is it a capital crime? தலைவெட்டு, v. noun. The first cutting. தலைவைக்க, inf. To engage in, to interfere, &c. See தலையிட. தண்ணீர்பாத்தியில்வந்துதலைவைத்திட்டதா. Did the water run into the beds. இளந்தலை, s. A young man. பெருந்தலை, s. A great man. நனந்தலை, s. A medium, the middle. குடுமித்தலை--கொண்டைத்தலை--சட்டித்தலை-சுட்டித்தலை--பரட்டைத்தலை--மொட்டைத்தலை, which see in their places. 9)

nilm (p. 277) s. Ground, soil, earth, land, தசை. 2. The earth, the world, பூவுலகம். 3. Country, province, தேசம். 4. Appropriate place, seat, source--as of sound, தக்கவிடம். 5. Floor of a house or car, தளம். 6. Place, estate, இடம்.--Note. The four kinds of soil are: 1. குறிஞ்சி, hilly ground; 2. முல்லை, forest; 3. மருதம், agricultural land; 4. செய்தல், maritime tracts. நிலம்குளிரமழைபெய்தது. It has rainded so as to cool the groud. நிலஇலந்தை, s. A plant. See இலந் தை. நிலக்கடம்பு, s. A plant, ஓர்பூடு, Justicia acaulis, L. நிலக்கடலை, s. Ground-nut of the West Indies. See கடலை. நிலக்கணம், s. [in proso.] One of the four auspicious feet proper to begin a poem. See அட்டகணம் under கணம். நிலக்கரி, s. Coal as taken from the earth, pit-coal. நிலக்கறையான், s. A white-ant. See கறையான். நிலக்கன்று, s. A young sapling. நிலக்காரை, s. A kind of thorny shrub, ஓர்முட்செடி. நிலக்காளான், s. A kind of fungus, the toadstool. நிலக்குமிழ், s. A low, thorny shrub, ஓர்செடி, Gmelina Asiatica, L. நிலக்குழி, s. A hole in the ground in which a mortar is fixed, உரற்குழி. 2. The figure of a letter marked in sand for a child to trace over, அட்சரக்குழி. நிலக்குறி, s. Sigus said to appear in the ground when certain juices are poured on it, shewing whether treasure has been buried and of what kind--a branch of நீதிசாத்திரம். நிலக்கூந்தல், s. A plant, எலிச்செவிப் பூண்டு. See கூந்தல். நிலக்கொட்டை, s. A plant, Tragia Cham&ae;lea, L. நிலக்கொதி--நிலக்கொதிப்பு, s. Heat of the ground when a little rain falls after a long drought. 2. Heat of the ground after the day is past. நிலச்சார்--நிலச்சார்பு, s. [prov.] Nature or kind of soil, பூமியின்றன்மை. 2. Character of soil as enriching its inhabitants or the contrary, நிலவளம். நிலச்சுருங்கி, appel. n. A plant, Oxalis sensitiva, L. நிலச்சூடு, s. Heat of the ground as felt by the bare feet, said to be injurious to the sight, and prejudicial to health. நிலத்தரசுகாரர், s. [prov. pl.] Proprietors of the soil; also noblemen. நிலத்தாமரை, s. The rose-shrub. (R.) நிலத்தியல்பு--நிலவியல்பு, s. As நிலச் சார்பு. நிலத்தியல்பாநீர்திரிந்தற்றாகுமாந்தர்க்கினத் தியல்ப தாகுமறிவு. As rain water is changed according to the nature of the soil upon which it falls, so will the nature of men be changed according to the company they keep. (குறள்.) நிலத்துத்தி, s. A shrub. See துத்தி. நிலத்துளசி, s. A plant, ஓர்துளசி. See துளசி. நிலநெல்லி, s. A plant. See துத்தி. நிலந்தட்டி, appel. n. [prov.] A kind of pounder for beating or smoothing a floor, a road, &c., நிலத்தைச்சமனாக்குமோர்க் ருவி. நிலந்தெளிய, inf. (as an adv.) At daybreak; (lit.) when the ground is clearly visible. நிலப்பங்கு, s. Share of land. நிலப்பனை, s. A kind of plant, ஓர்பூடு, Curculigo orchioides, L. (Roxb.) நிலப்பனைக்கிழங்கு--நிலப்பனங்கிழங் கு, s. The medicinal root of the plant. நிலப்பாகல், s. A creeper, ஓர்பாகற் கொடி, Momordica humilis, L. (R.) நிலப்பாலை, s. A plant. See பாலை. நிலப்பாவாடை, s. White cloth spread on the ground for a new-married couple, or at the time of a funeral procession for friends to walk on. See நடைபாவாடை. நிலப்பிரயோசனம், s. Production of the soil, profit of land. நிலப்பிளப்பு, v. noun. Crack, chasm formed by the sun in muddy soils. நிலப்புழு--நிலப்பூச்சி, s. A kind of worm. நிலப்பெயர்ச்சி-நிலப்பேதம், s. Change of climate, as favorable or unfavorable to health of man or beast. நிலப்பொட்டு, s. A spot made on the forehead of children by rubbing the finger on the smeared floor and touching it, மண்ணைத்தேய்த்திடுந்திலதம். 2. A kind of medicinal fungus, ஓர்காளான். நிலப்போங்கு, s. Quality of soil, good or bad, as affecting plants. நிலமகள், s. The earth as a goddess, பூமாதேவி. நிலமகன், s. The planet Mars, செவ் வாய், symbolically described as a son of பூமிதேவி. நிலமட்டம், s. Ground or water level. See நீர்மட்டம். நிலமண், s. [prov.] Earth laid down to form the floor of a house, தரையைநிரப் புமண். நிலமதிப்பு, v. noun. Estimation of land as to its value, produce, &c. நிலமயக்கம், s. Blending of different tracts of country, as the hilly, forest, &c. See திணைமயக்கம். (p.) நிலமறிதல், v. noun. Knowing the different soils for wells, &c., பூமியின்வள மறிதல். 2. Knowing the lucky side or place, in gambling. வெல்லுநிலமறிந்தவன். One knowing the point at which to place himself in order to win. நிலமிதி, s. [prov.] Peculiarity of place, climate, &c., as affecting health or disposition, இடவுரிமை. நிலமெடுத்தல், v. noun. Selecting by astrological calculations an auspicious spot for the site of a house, temple, well, &c. நிலமை, s. [prov.] Landed property, பூஸ்திதி. See நிலைமை. நிலம்பிராண்டி, appel. n. A kind of herb which takes fast hold of the ground, ஓர்பூடு. நிலம்புலம், s. Lands of different kinds. நிலவடலி, s. A very young palmyratree, சிறுபனை. நிலவடுப்பு--நிலஅடுப்பு, s. A hole cut in the ground for a fire place. நிலவரி, s. Land-tax. 2. The proportion due to government, as lord of the soil. நிலவளம், s. Peculiarity of soil as நிலவாசி, 2. நிலவலயம், s. The earth, the circle or sphere of the earth, பூமி. (p.) நிலவறை, s. A cavern, a cave, a cellar, a subterraneous room, avenue, &c., நிலவாகை, s. Cassia senna, as நிலஆ விரை. நிலவாகைச்சூரணம், s. Senna powders. நிலவாசி, s. Superiority of soil, as improving plants, நிலப்போங்க. 2. Peculiarity of soil as improving or deteriorating plants; sometimes also men, beasts, milk, &c. நிலவாடகை, s. [com. நிலவாடை.] Rent of land. நிலவாரம், s. [prov. தரைவாரம்.] The owner's share of produce from land. நிலவாழை, s. A kind of plant, ஓர்பூடு. நிலவாவிரை--நிலஆவிரை, s. [improp. நிலாவிரை.] A species of the ஆவிரை plant, Cassia senna, L. நிலவித்தியாசம், s. Difference of soil, country, climate, &c. நிலவியல்பு, s. Nature of soil, &c. See நிலத்தியல்பு நிலவிளா-நிலவிளாத்தி, s. A shrub of the விளா class, a low shrub of the Feronea species. நிலவிறிசு, s. [vul.] A kind of fire works set on the ground, ஓர்வாணம். நிலவீரியம், s. A kind of medicinal earth; also பூநீறு. நிலவுமரி--நிலஉமரி, s. A plant, ஓர் பூடு. நிலவூறல்--நிலவோதம், s. Dampness of soil, ground floor, &c. நிலவெடுப்பு, v. noun. [prov.] Breaking new soil, முதலாமுழவு. நிலவெழுத்து--நிலஎழுத்து, s. Writing on the ground, as school boys. நிலவேம்பு, s. A medicinal plant, ஓர் பூண்டு, Justicia Paniculata, L. நிலவேர், s. An earthworm used medicinally, and thus called politely, பூநா கம். செந்நிலம், s. A field of battle as செம் புலம். 2. Forest land of a red color, செந்த ரை. பண்பட்டநிலம், s. Tilled ground. 149)

nīkkm (p. 277) s. Separation, removal, disengagement, liberation, நீங்குகை. 2. An opening, interstice, gap, chink, cleft, fissure, crack, பிளப்பு. (c.) 3. Length, elongation, extension, நீளம். நீக்கங்கிடைத்தால்விடான். If he get room he will not let it slip; i. e. will take advantage of it. நீக்கப்பொருள், s. [in gram.] One division of the fifth case, ஐந்தாம்வேற்றுமைப் பொருள்களிலொன்று. நீக்கமானபல், s. Separated teeth. நீக்கவுருபு, s. [in gram.] The ablative of separation, removal, &c.--the signs of it are இல், இன், &c., ஐந்தாம்வேற்றுமையுருபு. 218)

nīkku (p. 277) s. Separation, removal, விலக்கு. 2. An opening, a cleft, chink, பிளப்பு. 3. Remainder, balance, மீதி. (c.) நின். See நீ. (p.) 220) *

pkvu (p. 287) s. Parting, division, separation, cleft, பிளப்பு. 2. A slice, a bit, துண்டு; [ex பகு, v.] (p.) 3)

pkku (p. 288) s. Outer bark of a tree, மரப் பட்டை. 2. Scab of a sore, புண்ணசறு. 3. Tartar on the teeth, பற்பற்று. 4. The dried mucus of the nose, சளிப்பக்கு. 5. Scum formed on a prepared dish, பொருக்கு. 6. Fracture, break, crack, பிளப்பு. பக்குவிடுதல், v. noun. Gaping, parting, splitting, cracking, as the ground. 2. Breaking as the skin by a blow of a ratan. 13)

piḷ (p. 318) க்கிறது, ந்தது, க்கும், க்க, v. n. To be split, cleaved, rent; to gape, to crack, கிழிய. 2. To be blasted, to be blown up, தகர, 3. To be pierced, penetrated, துளைபட. 4. [fig.] To be mortified, cut to the heart, to be heart-broken, through sorrow, remorse or shame, உள்நெகிழ. 5. v. a. க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க. To split with force, to cleave, rend, rive, to tear open, to crack, to fracture, to chop, கீள. 6. To blast, as rocks, to blow up, வெடிக்கச்செய்ய. 7. To cut, to part asunder, to break through, to force through--as an army, போழ. 8. To pierce, penetrate as a weapon, to perforate, துளைக்க 9. [fig.] To dissipate, disperse--as darkness or ignorance, நீக்க (c.) பேச்சிலேபிளந்துவிட்டான். He has cut him up, beaten him in controversy. அவன்வாயைப்பிளந்துவிட்டான். He is dead. பிளந்தவாய், s. An open mouth, a large mouth. 2. Open mouthed--as oysters, or muscles. 3. The mouth or orifice of a wound. பிளந்தெறிதல்,v. noun. Beating in controversy. பிளப்பு, v. noun. Splitting, blasting, tearing open; cutting through; piercing, perforating, as the verb. 2. Crevice, or cleft, as பிளவு. 6)

piḷvu (p. 318) v. noun. [used substantively.] Cleft, slit, crevice, gap, fissure, fracture, பிளப்பு. 2. A part, division, portion, piece, slice, பிரிவு. 3. [vul. பிளகு.] A piece of areca-nut commonly green, பாக்குத்துண்டு. 4. Half of a குன்றிமணி, as a weight 5. Slit of a pen of reed, எழுதுமிறகின்பிளப்பு. 6. [in gram.] Detachment, separation of words, as the nominative from its verb, &c.,பிரிந் திசைப்பு. பாக்குவெட்டியொருபிளவுகொடு. Cut the arecanut and give me a bit. பிளவுபட, inf. To be eleven, split, parted. 2. To be distinct, uncompounded, &c., as adjoining words in a phrase. பிளவுபோடுதல், v. noun. Putting betel in the mouth for chewing. பிளவுப்பிறை, s. The crescent moon. இருபிளவானகுளம்பு, s. A cloven hoof. 8)

viṭr (p. 391) s. A fissure, கமர்; [ex Sa. Vid'a.] 2. A forest, காடு. 3. A cleft of a mountain, மலைப்பிளப்பு. 4. See விடம். (சது.) 29)

vitāraṇam (p. 394) s. A rent, breach, cleft, பிளப்பு. W. p. 768. VIDARAN'A. 2. [in anat.] Fissures. 2) *