iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

mutl (p. 356) s. The first, the beginning, ஆதி. 2. Stock, principal, fund, capital, money at interest; original cost, பணமுதல். 3. God, Deity, the First, or the Supreme Being, கடவுள். 4. Et c&ae;tera, and so on, as முத லிய. 5. The seventh case of nouns, as சுரன்முதல்வந்தஉரன்மாய்மாலை, the strong illusive darkness that came out of the parched ground. 6. [as a preposition.] From, henceforth, &c., as இதுமுதல். முதலங்கேபோ. Go first there. வட்டியுமுதலுமிழந்தேன். I have lost principal and interest. முதல்கட்டாது. The capital is insufficient. முதலிலார்க்கூதியமில்லை. Those without a capital will be without profit. கண்டுமுதல், s. Produce in kind. See காண். கைமுதல், s. Principal on hand. பறிமுதல், s. Confiscation. முதலது, s. That which is first, a mode of expressing, முதற்று. முதலவன், s. He who is the first, as முதல்வன். முதலற்றுப்போக, inf. To be totally extinguished, spoken of a family. முதலனுமானம், s. Inference of a future effect from a present cause. See அனுமா னம். முதலாய், adv. Also, so much, even. தண்ணீர்முதலாயிங்கேகிடையாது. There is not even water to be got here. முதலாவது, appel. n. That which is first or foremost. முதலான. And so on. புலிகோணாய்முதலானதுஷ்டமிருகங்கள். Tigers, wolves and the like wild beasts. முதலாளி, s. Proprietor, president, chief. முதலி, s. The first, முதல்வன். 2. [hon. முதலியார்.] A title of Vellalas, and some other classes. 2. A title of rank in Ceylon. முதலிச்சாதி, s. A caste, ஓர்சாதி. முதலிடம், s. The first place, a place of rank. முதலியன. Et c&ae;tera, other things. முதலியோர், s. [pl.] The remaining persons, others, and so forth. முதலிலனாதல், v. noun. Eternity. See அறுகுணம் under குணம். முதலெழுஞ்சனி, s. The tenth lunar asterism, as மகத்துச்சனி. Compare கடை யெழுஞ்சனி and இடையெழுஞ்சனி. முதலோன், s. The Deity, as முதல்வன். முதல்போட, inf. To lay out a capital. முதல்முதல். In the very first, at the very outset or beginning, for the first time. முதல்முதலறுத்தவிளைவிலே. In the very first crop of harvest. முதல்வடி, s. Alcohol, முதல்வடிப்புச் சாராயம். [limited.] முதல்வர், s. Celestials, வானோர். (சது.) 2. Sovereigns, kings, அதிபதிகள். (p.) முதல்வள்ளல், s. The first of the three classes of persons famous for liberality. See வள்ளல். முதல்வன், s. God, He who is the first, the author and ruler of all, கடவுள். 2. An epithet applied by votaries to their respective deities. 3. A king, அர சன். முதல்வி, s. A lady of distinction, தலைவி. (p.) முதல்வேதம், s. The Rig Veda, இருக் கு. முதற்கண், s. The first place, as முத லிடம். (p.) முதற்காரணம், s. Primary cause. See காரணம். முதற்காரணகாரியம், s. The proximate or material cause--as the clay is the cause of a குடம் or earthen pot, which, as an effect, is the clay itself transformed. முதற்காரன், s. A capitalist. முதற்கொடி, s. The first sprout of a creeper. முதற்பட்சம், s. The first or best kind or class. 2. For the most part. முதற்பட்சம்நீவருகிறதில்லை. You don't come at all. முதற்பலம்--முதற்பலன், s. The first fruit or produce of a field. முதற்பா, s. The வெண்பா stanza. முதற்பெயர், s. The chief person, as முதலாளி. 2. [in gram.] Names or nouns denoting the stock or body; oppos. to சினைப்பெயர், those of parts. முதற்பேறு, s. The first-born, தலைப் பிள்ளை. 2. As முதற்பலன். முதற்பொருள், s. Primary arrangements of nature. See அகப்பொருள். முதற்றரம், s. [also முதற்றடவை.] The first time. 2. See தரம். முதனாள், s. The first lunar mansion, அச்சுவினி. (சது.) முதனிலைத்தீவகம்--முதனிலைவிளக்கு, s. A figure in Rhetoric. See தீவகம். முதனிலைத்தொழிற்பெயர், s. Verbal roots with a substantive meaning. See தொழிற்பெயர். முதனூல், s. A rule of the highest authority. See நூல். முதன்மாணாக்கர், s. [also தலைமாணாக் கர்.] Students, or pupils of the first order. See மாணாக்கர், 3. (நன்.) முதன்மை, s. Priority, superiority, supremacy, as தலைமை. முதன்மையானசமயம். The first opportunity. (R.) முதன்மையோர், s. [pl.] The chief, the eminent. 152)