aṭṭālam (p. 9) s. An upper room, or pavilion on the flat roof of an Indian house, மேன்மாடம். (p.) Wils. p. 15. ATTHALA. 10)

aṭṭālai (p. 9) --அட்டாளை, s. [prov.] A kind of roofed seat or stage in a garden, field, sheep-fold, &c. in which a person may watch, காவற்பரண். 2. An upper room, மேன்மாடம். (c.) 11)

atikam (p. 10) s. Much, மிகுதி. 2. Abundance, plenty, பொலிவு. Wils. p. 22. AD'HIKA. 3. Pre-eminence, மேன்மை. 4. (p.) Gain, profit, இலாபம். 5. Name of a tree, குருக்கத்தி. 6. Army, படை. அதிகப்பட, inf. To exceed, surpass, excel, be above mediocrity, predominate, increase, மிஞ்ச. See படு. அதிகப்படுத்த, inf. To promote, enhance, aggravate, further, facilitate, மிகச்செய்ய. அதிகப்பற்று, s. What is taken in excess. அதிகப்பிரசங்கம், s. Talking proudly, extravagantly or too much. 2. Sauciness, sulkiness. 3. Insubordinate talk. அதிகப்பிரசங்கி, s. A mischievous person. அதிகமாதம், s. An intercalated month, occurring once in six years. அதிகன், s. A chief personage. 2. God the Supreme Being. 48) *

aṉupamai (p. 33) s. [priv. அந், et உப மை, comparison.] Incomparableness, excellence, மேன்மை. 2. Female of the elephant at the south-west point, தென்மேற்றி சையானையின்பெண்யானை. See திக்கியானை. Wils. p. 33. ANUPAMA. (p.) 116) *

arumai (p. 26) s. Rareness, scarceness, scantiness, அபூர்வம். 2. Preciousness, desirableness, pre-eminence. மேன்மை. 3. Difficulty, laboriousness, வருத்தம். 4. Impossibility, unattainableness, கூடாமை. 5. Delicacy, சிறப்பு.--Note. As an adjective, மை is dropped before a consonant with a change of that, when required in combination, and அரு may be changed into அரிய with or without து, or the last vowel may be dropped, and the first lengthened as in ஆருயிர், precious life. அருங்கலைநாயகன், s. Buddha, the lord of eminent sciences, புத்தன். அருங்கலைவினோதன், s. one devoted to learning; one whose time is spent in cultivating the arts and sciences. அருங்கிடை, s. Extreme hunger from long abstinence, &c., பட்டிணி. அருங்கிடைகிடக்க, inf. To be in a starving condition. அருங்கேடன், s. One who is imperishable, who will always prosper. (குறள்.) 2. (c.) A very treacherous man, a profligate wretch. அருங்கோடை, s. Vehement heat. 2. Severe drought. அருஞ்சிறை, s. Rigorous servitude, கடுஞ்சிறை. (Ram.) 2. Hell, நரகம். அருநரகம், s. A cruel hell. அருநிலை, s. Difficult standing said of a ford when impassable. அருநிழல், s. A slight shade. அருநெறி, s. A narrow or difficult way. 2. Gate-way or entrance. அருந்தமிழ், s. Elegant Tamil. அருந்தவம், s. Rigid austerities. அருந்தவர், s. Ascetics. அருந்தூதன், s. A tormentor, one who inflicts pain, வேதனைசெய்வோன். அருமருந்து, s. Nectar, அமிர்தம். In classical works, this in the form அருமருந்தன்னபிள்ளை is contracted to அருமந்த, precious as nectar, as, அருமந்தபிள்ளை. A very dear child, அருமந்ததேர். A very costly chariot. அருமறை, s. The sacred Vedas. Ell. 145. 4. அருமறைக்கொடியோன், s. A name of Dronácharya, the military preceptor of the Pandavas and Kurus, because of the Vedic device on his banner. அருமைப்படுத்த, inf. To make scarce, hard, difficult. 2. To impart reluctantly, make much of. அரும்பண்டம், s. A rare article, choice wares, valuable commodity. அரும்பிணி, s. An incurable disease. (நாலடி.) Ell. 118. அரும்பூட்டு, s. [prov.] A girdle, waist-string, necklace, &c., so short as scarcely to be brought to meet, a string, rope, &c., so short as to be tied with difficulty, a bow-string so short as to be liable to break if brought up too far, any thing too little, too short, too narrow, &c., எட்டாப்பூட்டு. 2. Difficulty in settling a negotiation, agreement, &c., இணக்கக்கூடாமை. 3. Entanglement, ensnarement, மோசத்திலகப்படுகை. 4. Forced connection in language, clauses disconnected or not joined naturally, difficult or unnatural; construction, தொடர்ச்சி யின்மை. சொற்களையரும்பூட்டாய்த் தொடுத்துப்பேசினான். He spoke in an unconnected manner. அரும்பொருள், s. Excellent advice, hard doctrine, a rare or difficult meaning. 2. A choice or precious article. அருவினை, s. A great sin. அருவினைகளைந்து. The five great sins. தெய்வமொருவனென்றேத்தி யொருமித்திருந்தால் அருவினைகளைந்துமறும். The five great sins will be forgiven him who worships the one God with singleness of heart. (கம்பன்.) 5)

āṇi (p. 38) s. Excellence, principal or transcendent qualities, மேன்மை. 2. (c.) A kind of corn on the feet, supposed to be caused by the prick of a thorn, &c., காலி லுண்டாகுமணி. 3. A kind of block set into the mortar, when that is worn too low, உரலாணி. ஆணிக்குருத்து, s. The heart, or prime part of a palmyra shoot. ஆணிச்சிதல், s. [vul.] The core of a suppuration. ஆணித்தங்கம்--ஆணிப்பொன், s. The best kind of gold. ஆணித்தரம், s. First quality, மு தற்றரம். 2. [in pearls.] Superior pearl, நல்லமுத்து. 3. (fig.) Firmness, உறுதி. ஆணித்தரமானவன், s. An excellent man, one of first rate accomplishments. ஆணிப்பூ, s. A disease of the eye --a kind of cataract. ஆணிமுத்து, s. A very superior pearl. ஆணிவேர், s. The principal root of a tree, as உச்சிவேர். மார்பாணி, s. A kind of venereal disease, an eruption upon the breast. குதியாணி, s. A corn in the heel. காலாணி, s. A corn on the toes, or sole of the foot. உரலாணி, s. A pestle. 2. A kind of block set into the mortar. 22)

āri (p. 41) s. The name of the Sola dynasty that formerly reigned in the Carnatic, சோழன். 2. Excellence, eminence, மேன்மை. (p.) 23) *

intiram (p. 46) s. An organ of sense-as இந்திரியம். 2. [in comp.] Excellency, what is best, மேன்மை. Wils. p. 131. INDRA. (p.) இந்திரகோபம், s. A scarlet insect appearing after rain, the cochineal, தம் பலப்பூச்சி, Coccinella; [ex இந்திர, best, கோ, light, et ப, which nourishes.] Wils. p. 131. INDRAGOPA. இந்திரசாலம், s. Conjuring, juggling--one of the sixty-four கலைஞானம்; [ex சாலம், net.] Wils. p. 132. INDRAJALA. இந்திரமாசாலம், s. The art of producing supernatural and wonderful appearances, இந்திரசாலம். இந்திரநீலம், s. Sapphire. Wils. p. 132. INDRANEELA.. இந்திரவல்லி, s. The கொத்தான் plant or creeper, Cassyta filiformis, L. 2. The பிரண்டை creeper. இந்திரவாசம், s. The நெய்தல் plant, Nymph&ae;a pubescens, L. 16) *

ukkiruṭṭam (p. 59) --உக்கிருஷ்டம், s. [prop. உற்கிருஷ்டம்.] Excellence, greatness, மேன்மை. 2. Excessiveness, மிகுதி. Wils. p. 14. UTKRUSHTA. 24)

uttamam (p. 60) s. Perfection, virtue, excellence, goodness, நன்மை. 2. The chief, principal, or best of the kind--whether persons or things; eminence, superiority, nobleness, uprightness, sincerity, மேன்மை. Wils. p. 141. UTTAMA. உத்தமஞானம், s. The knowledge of good and the soul. உத்தமதானம், s. Reward of merit, gifts of the highest kind--as gifts obtained in the paths and virtue and bestowed on the meritorious, நல்லோர்க்கீ கை. See தானம். உத்தபட்சம், s. First rate, kind, class, &c., முதற்பட்சம். உத்தமபரி, s. The கொத்துமல்லி plant, Coriandrum sativum, L. 2. A horse of superior quality--being onehundred inches high and one-hundredand-twenty-four long, சிரேஷ்டகுதிரை. உத்தமபலம், s. The முந்திரிகை fruit, Anacardium occidentale, Cashew. உத்தமபாத்திரம், s. Characters or persons of the highest moral excellency, . உத்தமபுருஷன், s. A person of straight morality, a very good man, சன் மார்க்கன். 2. A person of excellent symmetry of body, இலட்சணமுடையான். 3. [in grammar.] The first person, தன்மை. Wils. p. 141. UTTAMAPURUSHA. உத்தமமத்திமமதமம். Good, bad, and indifferent. உத்தமவிம்சதி, s. The first twenty years of the Hindu cycle, வருடமறுபதில்மு தலிருபது. உத்தமன், s. A good, superior person, or a man of sterling worth, சற் குணன். உத்தமாங்கம், s. The head, the principal part of the body, தலை. Wils. p. 141. UTTAMANGUM. உத்தமாராதனை, s. The worship of the true God. 2. The best form of worship. உத்தமி--உத்தமை, s. A good woman, நல்லவன். Wils. p. 141. UTTAMA. 2. Parvati, பார்ப்பதி. (p.) உத்தமோத்தமம், s. The highest perfection, the best of all, மிகுநன்மை. 30)

uttungkam (p. 61) s. Height, eminence, loftiness, உயர்ச்சி. 2. Dignity, superiority, transcendency, moral excellency, மேன்மை; [ex உத், superior.] இராசோத்துங்கன், s. A distinguished sovereign. வீரோத்துங்கன், s. A person of distinguished valor. 14) *

uṉṉatam (p. 69) --உந்நதம், s. Height, elevation, tallness, loftiness, உயர்ச்சி. 2. Eminence, dignity, sublimity, மேன்மை. Wils. p. 151. UNMATA. உன்னதஸ்தானம், s. An elevated or high place. உன்னதமாயிருக்க, inf. To be high, eminent. 19)

uyr (p. 63) --உயரு, கிறேன், உயர்ந்தேன், வேன், உயர, v. n. To rise, become high, tall, elevated, to grow, or rise high, வளர. 2. To rise as water; to ascend as a paper kite; to rise towards the meridian as a heavenly body, மேலெழ. 3. To become proud, vain, self-conceited, consequential, to be elated, இறுமாக்க. 4. To be excellent, exalted, eminent, dignified, மேன்மையுற. In neuter forms it is found chiefly in the past tense. 5. To be raised or lifted up, உன்ன தப்பட. உயரப்பறந்தாலுமூர்க்குருவிபருந்தாமோ? Though it soars high, will the sparrow become a hawk? ஓதற்றொழிலுரித்துயர்மூவருக்கும். The study of the vedas belongs to the three superior castes. வரம்புயரநீருயருநீருயரநெல்லுயருநெல்லுயரக்குடி யுயருங்குடியுயரமுடியுயரும். As the banks are raised, the water will rise, as the water increases, so will the rice, rice will increase population, and as the population increases, so will the dignity of the crown. உயரநினைப்பவன்தாழ்வான். He who is intent to rise will fall. தானியமுயந்துவிற்கிறது. Grain sells cheap. மாற்றுயர்ந்தபொன். Gold of a superior quality, high standard. உயரஇருந்துவிழ, inf. To fall down from above. உயரக்கட்ட, inf. To build a structure higher. உயரக்கிளம்ப, inf. To rise--as a bird from the ground, &c. உயரப்பார்க்க, inf. To look upward. 2. To seek to rise, aspire, seek dignity, &c. உயரப்போக, inf. To go up. உயரவெறிய, inf. To fling up. உயரவேற, inf. To ascend, rise, to mount up. உயர், rel. part. High, elevated, eminent. உயரில்லறம், s. High domestic virtue. உயர்குலம்--உயர்ந்தகுலம், s. A high caste. உயர்குலத்தோர், s. Persons of high caste or family. உயர்திணை, s. [in grammar.] The superior or rational class. See திணை. உயர்தினம், s. A high day, a festival, பெருநாள். உயர்நிலம், s. High land, a hillock, a hill, மேடு. 2. The world of the inferior gods, தேவலோகம். 3. An upper room or terrace, உப்பரிகை. உயர்நிலத்தோர், s. The gods, the celestials, வானோர். உயர்நிலை, s. Swerga, சுவர்க்கலோ கம். 2. An upper room, மேன்மாடம். உயர்ந்தசரக்கு, s. Valuable commodities, choice articles. 2. [in sarcasm.] A great person--as, அந்தவுயர்ந்த சரக்குவரமாட்டாது, That precious piece of goods (great personage) will not deign to come hither. உயர்ந்ததமிழ், s. High poetic Tamil, above the comprehension of the vulgar. உயர்ந்தகுளச்சி, s. A kind of prepared arsenic, பவளப்புற்றுப்பாஷாணம். உயர்ந்தபாறை, s. A high rock. உயர்ந்தமனுஷன், s. A tall man. 2. A man of high station. உயர்ந்தவயசு, s. A great age, advanced age. உயர்ந்தோர், s. The great, the learned, the renowned, the exalted in piety, virtue, austerities, &c., sages, ascetics, சான்றோர். 2. High caste persons, உயர்குலத்தோர். 3. The celestials, வானோர். 4. Brahmans, பார்ப்பார். உயர்மலை, s. A high mountain. உயர்ச்சி, s. [impr. உயர்த்தி.] Height, elevation, loftiness, altitude, eminence, sublimity, உயர்வு. 2. Excellency, superiority, dignity, moral worth, exaltation, மேன்மை. உயர்த்திதாழ்த்திபார்த்தல். Regarding the hours of one's caste, rank, property, &c., fastidiously. உயர்ச்சிகாட்ட, inf. To show one's superiority. 2. To exhibit one's real dignity. உயர்பு--உயர்வு, s. Height, loftiness, elevation, உயர்ச்சி. 2. Dignity, greatness, excellence, மேன்மை. 3. Increase, விர்த்தி. உயர்விக்க, inf. To elevate the character of any one, to improve the disposition, increase learning, moral worth, to exalt, dignify, promote, உயர்த்த. 2. To raise the price, increase expenditure, numbers, &c., அதிகப்படுத்த. 3. To raise, lift up, elevate, எடுப்பிக்க. 15)

uṟkiruṣṭam (p. 68) s. Excellence, greatness, மேன்மை. 2. Excessiveness, மிகு தி. Wils. p. 14. UTKRUSHTA. 20) *

ūṟu (p. 71) s. Touch, feeling, sensation, தீண்டுகை. 2. Misfortune, obstacle, disaster, mishap, இடையூறு. 3. A scar, a wound, a maim, a hurt, or injury inflicted by violence, காயம். 4. Killing, murder, கொலை. 5. Evil, mischief, blight, தீமை; [ex உறு.] (p.) --Note. There are eight kinds of ஊறு or sensations given, viz.: 1. வெம்மை, heat. 2. தண்மை, cold. 3. மேன்மை, Softness, thinness, fineness. 4. வன்மை, hardness. 5. நொய்மை, slenderness, tenuity. 6. சீர்மை. smoothness. 7. இழுமெனல், slipperiness, 8. சருச்சரை, roughness, unevenness. ஊறுகாட்டினர்க்கு. To those who inflict wounds, &c. ஊறுகொள்ள, inf. To receive a hurt, suffer violence, காயங்கொள்ள. (இ ராமா.) ஊறுகோள், s. Injury, violence, wounds inflicted, காயம். 2. Murder, கொ லை. (p.) ஊறுபாடு, s. Wounds, scars, காயம். 2. Injury, damage, violence, தீமை. 3. The four ways of inflicting injury, viz.: எறிதல், குத்தல், வெட்டல் and எய்தல். ஊறுவைக்க, inf. To cause a mark, or scar--as with the nails, teeth, &c.; to wound. 9)