kūcu (p. 133) கிறேன், கூசினேன், வேன், கூச, v. n. To be shy, bashful, coy, diffident; to shrink back, to be timid, ashamed, அஞ்ச, நாண. 2. To be tender or weak--as an eye, a foot, &c., or as teeth set on edge, கண்முதலியகூச. 3. (fig.) To recoil--as a hand or foot, through fear, sorrow, delicacy, deference, &c., அச்சக்குறிப்புக்காட்ட. 4. To be ticklish, to shrink from tickling, கூச்சங்கொள்ள. பல்லுக்கூசுகிறது. My teeth are set on edge. கூசாமற்பேச, inf. To speak without fear, or diffidence. 2. To declare without reserve. கூசிப்பார்க்க--கூசிவிழிக்க, inf. To look with tender eyes. 2. To squint, to look with the eyes half shut, and the eye-brows knit. கூ கண்கூச, inf. To be weak in sight. See கண். கால்கூச, inf. To be tender-footed, &c. See கால். கைகூச, inf. To be backward in using the hand. See கை. சபைக்கூச, inf. To shrink from appearing, or performing before an assembly. பழிக்குக்கூச, inf. To fear blame, or reproach. மனங்கூச, inf. To be shy, diffident, bashful. 2. To loathe disgusting objects. 3. To be loth to think evil of one. வாய்கூச, inf. To be reluctant to utter improper things, &c. கூச்சம்--கூசல் v. noun. Shyness, bashfulness, diffidence, shame-facedness; modesty, delicacy, நாணம். 2. Tenderness or weakness of a limb, an eye, &c., causing a shrinking from its functions, &c., பல்முதலியகூசுகை. 3. Ticklishness, tickling, titilation, கூசுகை. 4. Timidity, fear, apprehension, அச்சம். 5. [local.] Properly. கூர்ச்சம்; which see. அக்குள்பாய்ச்சினாற்கூச்சமாயிருக்கும். If you put your fingers in one's arm-pit, he will feel ticklish. கூச்சக்காரன், s. A shy person. 2. A ticklish person. 3. A bashful, diffident person. கூச்சங்காட்ட--கூச்சப்படுத்த, inf. To tickle, titilate. கூச்சந்தெளிய, inf. To overcome shyness, &c. 2. To get rid of, or out-grow ticklishness. கூச்சந்தெளிந்தவன்--கூச்சமில்லாதவன் --கூச்சந்தீர்ந்தவன், s. One that has overcome shyness; one no longer bashful. கூச்சப்பட, inf. To be shy. 2. To be timid, daunted. 3. To be ticklish. 9) *

kūr (p. 135) --கூரு, கிறது, கூரும், கூர, v. n. To be sharp--as the edge or point of an instrument, ஆயுதமுதலியகூராக. 2. To become keen, acute, brilliant--as the intellect; to be sagacious, clever, penetrating, புத்திமுத லியகூர; [ex கூர், sharpness.] 3. To be abundant, copious, excessive, மிக; [ex கூர், abundant.] கூர்ந்தபுத்தி, s. Sharp wit, quick perception. கூர்ந்துபார்க்க, inf. To look with a sharp eye, to look intently. கூர்ப்பு, v. noun. Intenseness of passion; keenness of the faculties or senses; copiousness, abundance, excessiveness; greatness, eminence, உள்ளதுசிறக்கை. நினைவுகூர, inf. To remember. 8)

kūṟu (p. 136) கிறேன், கூறினேன், வேன், கூற, v. a. To cry aloud, publish, promulgate, proclaim, பிரசித்தஞ்செய்ய. 2. To cry--as an auctioneer, a herald, a crier of goods, &c., விலைமுதலியகூற. 3. To speak, say; to declare, assert; to answer, சொல்ல. 4. (சது.) To sell by auction, விற்க. பழிகூற, inf. To blame, censure, scold, abuse, reproach. கூறியதுகூறல், v. noun. Tautology-one of the ten faults in a literary composition. See நூற்குற்றம் under under குற்றம். கூறியான், s. [prov.] The headman of the Chiviar caste or palankeen bearers. --Note. The name may be derived from his proclaiming before the palankeen the titles of the great person whom he carries. 22)