irutayam (p. 50) s. The heart--as the seat of the passions, or emotions, உள்ளம். 2. The heart--as the chief seat of life, the breast, bosom, உயர்நிலை. 3. The mind, the seat of the faculties, and of thought, மனம். Wils. p. 978. HRUDAYA. 4. The intrinsic meaning or substance of a verse of sentence, கருத்துரை. இருதயகமலம், s. The heart--as the consecrated seat of the deity. 70) *

ipava (p. 47) s. As விபவ--the second year of the Hindu cycle. 5)

irāmaṉ (p. 50) s. Rama--one of the incarnations of Vishnu. See இராகவன். Wils. p. 74. RAMA. இராமசகன், s. Sugreeva the friend of Rama and the king of his monkey hosts, சுக்கிரீபன். Wils. p. 74. RAMASAKHA. இராமசந்திரன், s. Rama, இராம ன். Wils. p. 74. RAMACHANDRA. இராமசீத்தா, s. The அணிநுணா or bullock's heart, Anona reticulata. இராமதூதன், s. Hanuman. Wils. p. 74. RAMADOOTA. இராமநாதபுரம், s. Ramnad--chief town of the Maravars. இராமபாணம், s. A very small insect that lays eggs on books, papers, &c., mars them, &c., and afterwards assumes wings and becomes a moth, புத்தகங்களையரிக்கும்பூச்சி. (See சிதல்.) 2. The arrow of arrows, இராமனம்பு. 3. A medicine, ஓரௌடதம். இராமன்றேவி, s. Sita, the wife of Rama. இராமாநுசன், s. The younger brother of Rama, இலக்குவன். 2. The name of one of Vishnu's followers who propagated his religion, விட்டுணுசமயாசாரியரிலொ ருவர். இராமாயணம், s. The most celebrated epic poem of the Hindus, recording the adventures of Rama, sovereign of Oude, இராமசரிதை. Wils. p. 74. RAMAYAN'A. இராமேசுரம், s. A sacred island of the Hindus situated between Ceylon and the continent of India, ஓர்சிவஸ்தலம். 41)

itaram (p. 45) s. That which is different or foreign, another, அன்னியம். 2. Vileness, lowness, ஈனம். Wils. p. 13. ITARA. 3. Ruin, evil, injury, தீங்கு. (பாரதம்.) 4. Quicksilver, பாதரசம். இதரபதார்த்தம், s. Other things, other objects, வேறுவஸ்துகள். இதரபதார்த்தானவச்சின்னவான்மா, s. The soul undetached, universal spirit undivided by union with a body, தேகப் பிணிப்பில்லாதவாத்துமா. இதரர், s. Strangers, foreigners, aliens, அன்னியர். 2. Inferiors, persons of no worth or character, ஈனர். இதரவிதரம்--இதரேதரம்--இதரேதர வுவமை, s. [in rhetoric.] A reciprocal comparison--as களிக்குங்கயல்போலுநின்கணி ன்கண்போற்களிக்குங்கயலும். Your eyes resemble the carp-fish, and the carp resembles your eyes. [தண்டியலங்காரம்.] 148)

ilaingkam (p. 55) s. The இலிங்கபுரா ணம். (p.) 19)

iracam (p. 48) s. Flavor, relish; what is tasteful, agreeable, palatable, delicious; taste in general, good or bad--also the six flavors. (See சுவை.) 2. Sweetness, இனிமை. 3. Sweet juice of fruits, &c., vegetable juice in general, சாறு. 4. Mercury, quicksilver, hydrargyrum, பாதரசம். 5. (p.) One of the juices of the body, சத்ததாதுவினொன்று. (See தாது.) It corresponds more with chyle than any other, but probably it is fanciful. 6. Pepper-water made of several ingredients, மிளகுநீர். 7. [in rhetoric.] The passions or emotions of the mind expressed by gesture, exhibited in action and transferred to poetry, வீரமுதலியவெண்சுவை. Of these eight are given; viz.: 1. வீரம் or வீரியம், courage. 2. அச்சம், பயம், or பயானகம், fear, terror. 3. இழிப்பு, விபற்சம், குற்சை, அருவரு ப்பு, abominating, loathing at or disgusting. 4. வியப்பு or அற்புதம், wonder, surprise, astonishment. 5. காமம், சிங்காரம், சிருங்காரம், love, sexual love. 6. அவலம் or கருணை, acute sensibility, weakness, tenderness, mercy, pity, clemency. 7. உருத்திரம், கோ பம், இரௌத்திரம், பெருங்கோபம், warlike fury, wrath, displeasure, rage. 8. நகை, பெரு நகை or ஆசியம், laughter, mirth, risibility, great or intense laughter, laughing in contempt. By some, சாந்தம், tranquillity, equanimity, peace, abstraction or the stoicism of the ascetics; and by others வற்சலம், parental tenderness are given as a ninth meaning; இரசம் is added at pleasure with the loss in some cases of its initial-as வீராசம், இழிப்பிரசம், &c. Wils. p. 697. RASA. இரசகந்தாயம், s. Tribute, the fatness of the earth. இரசகந்தாயமாய்ப்பேச, inf. To speak pleasingly. இரசகருப்பூரம், s. Muriate of mercury, ஓர்மருந்து. இரசகுண்டு, s. [prop. இரசக்குண் டு.] A globular glass filled with mercury as a decoration at weddings, &c., also as a charm. இரசகுளிகை--இரசமாத்திரை, s. A quick-silver pill employed in medicine, இரசத்தினாற்செய்தமாத்திரை. 2. [in alchemy.] A pill feigned to be used by a class of persons called சித்தர், now in the world of Indra, who thereby perform supernatural actions--as கமனஞ்செய்கை, or passing through the air to any desired place, சித்தர்குளிகை. இரசக்கட்டு, s. Condensed mercury, சூதக்கட்டு. இரசக்கிணறு--இரசக்குழி, s. A pit or mine where quick-silver is obtained. இரசக்குடுக்கை, s. A little bottle of mercury. இரசசிந்தூரம், s. Red precipitate of mercury. இரசஞ்சுத்திபண்ண, inf. To purify quick-silver. இரசதாது, s. Quick-silver, சூதம். Wils. p. 698. RASAD'HATU. இரசதாளி, s. A species of plantain, கப்பல்வாழை. இரசத்தைக்கட்டிப்புடமிட, inf. To reduce mercury by decoction. இரசத்தைப்பஸ்மமாக்க, inf. To reduce mercury into powder. இரசநாதம், s. Quick-silver, இர சம். Wils. p. 698. RASANATHA. இரசபஸ்பம்--இரசபஸ்மம்--இரச பற்பம், s. Mercury reduced to white powder, a kind of muriate of mercury or calcinated mercury, சூதபஸ்பம். Wils. p. 698. RASAB'HASMAN. இரசபாஷாணம், s. A kind of prepared arsenic. இரசப்பிரீதி--இரசமாதா, s. One of the hundred-and-twenty kinds of arsenic in its natural state. இரசமணி, s. Hard globules of mercury prepared by incantations, &c., and worn as an amulet in order to prevent evil, cure diseases, to promote success in undertakings, &c. இரசமுறிக்க, inf. To prepare mercury for medicine. 2. To carry mercury off from the body. இரசலிங்கம், s. Vermilion, சாதி லிங்கம். 2. A case of mercury for a linga. இரசவாதம்--இரசவித்தை, s. Alchemy--one of the sixty-four கலைஞானம். இரசவாதம்பண்ண, inf. To practise the art of alchemy. இரசவாதி, s. An alchemist. இரசவாழை--இரதவாழை, s. [improp. இதரைவாழை.] A species of plantain, பேயன்வாழை. இரசவைப்பு, s. Any preparation from mercury--as a muriate, sulphate, &c., an amalgam. இரசனை, s. Flavor, deliciousness, sweetness, delicacy, சுவை. 2. The tongue, நாக்கு. 3. Juice, sap, essence, சாறு. இரசாதிபதி--இரசாதிபன், s. [in astrology.] The sun or one of the planets presiding over fruits, vegetables, &c., for the given years, இரசவஸ்துகட்கதி காரியாங்கிரகம். இரசாபாசம், A loss of flavor, or of juice. இரசேந்திரம், s. The philosopher's stone, இரசத்தினாற்செய்த ஏந்திரம். Wils. p. 699. RASENDRA. இரசேந்திரியம், s. The tongue, நாக்கு. இரசிக்க, inf. To be pleasant to the taste, ear or mind; to delight, gratify உருசிக்க. இரசிப்பு, v. noun. Sweetness, flavor, இனிமை. 40) *

iṟli (p. 57) s. The இத்தி tree. 2. The second island of the seven, according to the puranic geography, the இத்தி tree being said to abound there, சத்ததீவிலொன்று. (p.) 7)

intu (p. 46) s. The moon, சந்திரன். 2. Crude camphor, பச்சைக்கர்ப்பூரம். Wils. p. 131. INDU. 3. A bear, கரடி. 4. A charcoal, கரி. 5. A kind of prepared arsenic, கௌரிபாஷாணம். 6. The river Indus, சிந்து நதி. இந்துகாந்தம், s. The lunar gem, the moon-stone, சந்திரகாந்தக்கல். இந்துஸ்தானி, s. The Hindustani language, ஓர்பாடை. இந்துதேசம், s. India, a country, சிந்துதேசம். இந்துரவிகூட்டம், s. The conjunction of the sun and moon, the new moon, அமாவாசியை. இந்துரேகை, s. A digit of the moon used in Hindu Astronomy, சந்திர கலை. 21)

iẕi (p. 55) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To descend, dismount, sink, fall into, to be involved in, இறங்க. 2. To be degraded, disgraced, to degenerate, to be reduced in character, estimation, rank or circumstances, இழிவுபட. 3. To fall below mediocrity, to be inferior, to be below in comparison, தாழ. இழிகடை, s. [vul.] The meanest, lowest, most degraded, மிகவிழிந்தது. (Abusively.) அவனொரு இழிகடை. He is a low wretch. இழிகண், s. Inflammation of the eyes causing the lids to droop, இழிந்தகண். இழிகுலத்தோர், s. Low caste people, கீழ்மக்கள். இழிசனர், s. Persons of low caste, illiterate or ill-bred people, கீழ்மக்கள். இழிசனர்வார்த்தை, s. The vulgar dialect. இழிசொல், s. Disgraceful or improper language, பழிச்சொல், of which four kinds are enumerated, viz.: 1. கோள் --குறளை, an invidious or injurious report, tale bearing, aspersion, slander, backbiting. 2. பொய்மொழி, lying, falsehood. 3. கடுஞ்சொல், harsh expressions, irritating language, scolding. 4. பயனில்சொல், nonsense, idle talk, vain expressions. 2. A vulgar word, இழிவானசொல். இழிஞர், s. Low caste people, the vulgar, the wretched, the miserable, debased, ignoble persons, சண்டாளர். இழிதகவு, v. noun. Inferiority, baseness, disgrace, degradation, meanness, இழிவு. 2. s. Poverty, destitution, எளிமை. இழிதிணை, s. The inferior class. See திணை. இழிந்தோர், s. The vulgar, the illiterate, low-bred persons, தாழ்ந்தோர். இழிபு, v. noun. Lowness, inferiority, meanness, degradation, baseness, தாழ்வு. 2. A hollow or ditch, any hole or cavity, depressions in land, பள்ளம். வெள்ளைக்கிழிபு, s. The less or minor species of வெண்பா verse. இழிவு, v. noun. Inferiority, lowness in rank or character, meanness, baseness, தாழ்வு. 2. Contempt, disgrace, dishonor, ignominy, abjectness, wretchedness, abasement, நிந்தை. 3. Diminution, decrease, a diminished quantity, deficiency, குறைவு. 4. A hollow or cavity, பள்ளம். 5. Decay, ruin, destruction, கேடு. 6. Fault, blemish, deviation from rule, misdemeanor, குற்றம். இழிவறிந்துண்பான். One who eats knowing the advantages of a spare diet. இழிவுபட, inf. To grow mean, base, vile, to deteriorate, be in disgrace, to be degraded, ஈனப்பட. இழிவுபடுத்த, inf. v. a. To degrade, disgrace, deteriorate, debase, தாழ்வுபடுத்த. இழிவுபண்ண, inf. To treat with contempt, நிந்தைசெய்ய. தனதுமரபினிழிவுயர்ச்சியின்றி. (Choosing a wife) from a family neither above nor below his rank. 34)

iyai (p. 48) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. [The mere poetic form for இசை.] To join, unite, agree, be proper for, agreeable to &c., பொருந்த. இயைய, inf. Used also as a term of comparison, உவமையுருபு. இயைபு, v. noun. Union, agreement, இசைவு. 2. Fitness, worthiness, &c., for undertaking the study of religion or of a literary work, பொருத்தம். 3. [in poetry.] Constructing verses in such a way that they shall end in any of the consonants, ஞ், ண், ந், ம், ன், ய், ர், ல், வ், ழ், ள்.--One of the வனப்பு, or beauties of comparison, செய்யுள்வனப்பினொன்று. 4. The rhyming of the last feet or letters in the lines, அடிகளினிறுதிாயெழுத்தேனுஞ்சொ ல்லேனுமொத்துவருவது. See தொடை. (p.) இயைபின்மையணி, s. A figure in rhetoric--comparing a thing to itself-as பொதுநீங்குவமை. இயைபுவண்ணம், s. Poetry in which the medial letters abound, ஓர்வண் ணம். இயைபுளன், s. A worthy person, புகழாளன். இயைவு, v. noun. Consent, agreement, பொருத்தம். See இசைவு. 29)