uvamāṉam (p. 66) s. The object of comparison--as உபமானம். Wils. p. 156. UPAMANA. உவமானசங்கிரகம், s. A treatise descriptive of the various kinds of comparison. உவமானப்பிரமாணம், s. [in அள வை.] One of the eight அளவை, the law of ascertainment from resemblance, comparison, simile, &c. உவமானிக்க, inf. To liken, compare, உவமானஞ்செய்ய. 74) *

uṟ (p. 67) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To seize--as by the throat, to pinch, press hard, press matter from a boil, &c., பிதுக்க. 2. To press out pulp, juice, &c., press out wholly, பிழிய. 3. To milk thoroughly, drain off, கறக்க. 4. [prov.] To strain to the last farthing, முற்றுங்கவர. 5. To nip, to pinch off, கிள்ளியெடுக்க. உறக்குந்துணையதோராலம்வித்து. The seed of the banian tree so small as to be nipped with the finger and thumb. உறந்துகுத்து. Press the pimple. உறந்துபிழி. Press it all out. காய்ச்சலவனிரத்தமெல்லாமுறந்துபோட்டது. The fever has reduced his system. அவன்கைப்பொருளெல்லாமுறந்துபோட்டாள். She has inveigled away all his property. ஊட்டியையுறந்துபோட்டான். He has pressed (the creditor) by the throat. கன்றுக்குவிடாமலுறந்துபோட்டான். He has drawn all the milk leaving none for the calf. உறப்பு, v. noun. [prop. உரப்பு.] Thickness, closeness--as of trees, &c. 63)

ulōkam (p. 66) s. The world, the earth, any of the fabulous worlds of Hindu mythology, உலகம். 2. Worldliness, earthliness, secularity, உலகத்துக்கடுத்ததன்மை. Wils. p. 723. LOKA. 3. Metal--as iron, &c. Five simple metals are given in the native lexicons--gold, silver, copper, iron, and lead or tin, பஞ்சலோகம். Wils. p. 725. LOHA. To these are sometimes added two mixed metals--as வெண்கலம், a mixture of copper and tin, making bell-metal, &c., and தரா, a compound of copper and zinc, or pinchbeck, &c. உலோகக்கட்டி, s. A mass of metal composed of the five kinds in equal proportions, பஞ்சலோகக்கட்டி. (நிக.) உலோகதாது, s. A kind of arsenic, துத்தபாஷாணம். உலோகபற்பம், s. [as அயவெள் ளை.] Iron reduced to a medicinal powder. உலோகபாலன், s. A king, அர சன். Wils. p. 724. LOKAPALA. உலோகபேதம், s. Difference, or variety of worlds--one of the six kinds of பேதம்; which see. உலோகமணல், s. Iron-sand. உலோகமலை, s. A mountain of iron or metals. உலோகரட்சகன், s. A preserver or protector of the world, உலகத்தைக்காப்ப வன். 2. An appellative of Vishnu--as preserver, விட்டுணு. உலோகராட்டு, s. The Sovereign of the world; i. e. God, கடவுள். உலோகரூடம், s. Custom or fashion of the world, உலகவழக்கம். உலோகாதியந்தம், s. The beginning and end of the world. உலோகாதீதம், s. That which transcends the world, which is supermundane. உலோகார்த்தம், s. Secular advantages, இலௌகீகநயம். 2. Benefit to the world, public good, உலகத்தாருக்குவரு நயம். உலோகோத்தரம், s. Excellence, elegance, that which is liked by every one. உலோகோயம், s. The tract of country lying south of the Himalaya and north of Ramisseram, இமையமலைக்கு மிராமேசுரத்துக்குமிடையேயுள்ளதேசம். பஞ்சலோகம், s. The five simple metals. See உலோகம், 3. சத்தலோகம், s. The seven metals. See உலோகம், 3. 38) *

urimai (p. 64) s. Propriety, peculiarity, proprietorship, appropriateness, property or quality of a person or thing, உரியதன்மை. 2. Heritage, inheritance, hereditary and unalienable rights, சுதந்திரம். 3. Relationship, the ties of consanguinity, இனம். 4. Natural or correlative duty, obligation, கடமை. 5. Love, affection, intimacy, tender regard, friendship, சிநேகம். 6. Liberality, privilege of familiarity, freedom taken or permitted on the ground of relationship, friendship, acquaintance, &c., இஷ்டம். 7. Claim, right, உரித்து. 8. (p.) A wife, மனைவி. உரித்து. A symbolic verb used as a noun with meanings similar to those of உரிமை, being peculiar to a person, or thing--as duty, obligation, property, quality, &c., உரியது. 2. s. Relative duty and care as of a child to his parents, the teacher to his pupils, the Guru to his disciples, the husband to his wife, and vice versa, கடமை. 3. Affection, பட்சம் உரித்தாக்கிக்கொள்ள, inf. To appropriate to one's self, procure a right in, to make one's own, உரிமையாகச்செய்ய. 2. To secure the friendship of one, நட்பாக்கிக்கொள்ள. உரித்தாளி--உரித்தானவன், s. Proprietor, owner, heir, சுதந்திரன். 2. One near of kin, இனமானவன். சபைக்குரித்தானவன். A person entitled to a place in an assembly. என்னுடைமைக்குரித்தானவன். The heir of my property. உரிமைக்கஞ்சி--உரிமைச்சோறு, s. Food prepared for the relations of a deceased person on the day of his death. 2. [prov.] Rice-water poured into the mouth of a dying person as the last token of respect. உரிமைக்கடன், s. The duties and obligations of near relations to perform funeral rites, and to show respect to a deceased person, பிரேதத்திற்குரியவர்கள் செய்யுங்கடமை. 2. The duty of a child to support his father in sickness or other extremity, &c., புத்திரன்பிதாவுக்குச்செய்யுங் கடமை. 3. Obligations of the heir to pay the debts of a deceased person, அவன வன்செய்யவேண்டியகடமை. உரிமைக்கட்டு, s. Consanguinity allowing a marriage connexion, இனக் கட்டுப்பாடு. 2. Preservation of one's rights as a relative. உரிமைக்கலியாணம், s. Marriage within the prescribed degrees of consanguinity. உரிமைக்காணி, s. Inherited land. உரிமைக்காரர், s. Heirs, சுதந்தி ரர். 2. Natural guardians, responsible relatives, உரியவர்கள். உரிமைசெய்ய, inf. To discharge correlative duties, கடமைசெய்ய. 2. To perform funeral rites, கருமாதிசெய்ய. உரிமைத்தத்துவம், s. [prov.] Right or letters of administration to the estate of a deceased person, சுதந்திரதத்துவம். 2. Right of guardianship in a case of minority, lunacy, &c., பாத்தியம். உரிமைபாராட்ட--உரிமைகொண் டாட, inf. To own the obligations one is under to another, on the ground of consanguinity, friendship, religion, country, &c., and to act accordingly, சுதந்திரங் கொண்டாட. 2. To converse with another on the ties of friendship, consanguinity, &c., common between them either to show that such ties exist, or for social enjoyments, சம்பந்தங்கொண்டாட. உரிமைபேச, inf. To urge one's rights, claims, &c. on the ground of consanguinity, usage, occupation, previous services, acquaintance or otherwise, சுதந்திரங்காட்டிப்பேச. உரிமைப்பங்கு, s. Share of an inheritance, சுதந்திரப்பங்கு. உரிமைப்பாடு, s. Relative authority, obligation, &c., உரியகடமை. உரிமைப்பிள்ளை, s. An adopted child entitled to the property of the adopter, சுவிகாரபுத்திரன். உரிமைப்பெண், s. A female in the proper degree of consanguinity to be taken in marriage, விவாகஞ்செய்வதற் குரித்தானவள். உரிமைமண், s. [prov.] Earth thrown on a corpse at its burial, by the near relatives, பிரேதக்குழியிலுரியவர்கள்போ டுமண். உரிமையாட்சி, s. Possession or right of possession of property devolving on a child, which, had the parents been living, would have belonged to them, சுதந்திரவாட்சி. உரிமையின்மை, s. Want of right or privilege. உரிமையெடுக்க, inf. To take possession, to enjoy or claim one's share of an inheritance, produce, &c. உரிமைவழி, s. Consanguinity, lineage, ancestral connection, சம்பந்தமுறை. 2. Inheritance or right of possession from ancestors, தொன்றுதொட்டுவருஞ்சுதந்தி ரம். உரிமைவிட, inf. To give freedom to, to manumit a slave. சொல்லுரிமை, s. A fine emphatic expression. உரியது, s. That which is proper to, peculiar to, tending to, liable to, exposed to, deserved, deserving, worthy of, appropriate to, obnoxious to, உரித்தா னது. இததற்குரியசொல். This is the appropriate word for it. உரியதண்டனை, s. Condign punishment, deserved chastisement. உரியபொருள், s. The primary meaning of a passage, உரியவர்த்தம். 2. Property in which one has a peculiar right, சுதந்திரமானதிரவியம். உரியர்--உரியார்--உரியோர், s. Proprietors, உடையவர்கள். 2. Heirs, சுதந்திரர். 3. Near or responsible relations, சம்பந்த முடையார். 4. The learned, அறிஞர். அன்பிலாரெல்லாந்தமக்குரியர்அன்புடையர்என்பு முரியர்பிறர்க்கு. Those destitute of love live only to themselves, whereas they who possess it are ready to give up their lives (lit. bones) for others. (குறள்.) உரியவன்--உரியன்--உரியோன், s. Proprietor, owner, உடையவன். 2. Heir, சுதந்திரன். 3. A near relation, இனத் தான். 4. One worthy of, deserving of, தக்கவன். 5. (p.) Husband, கணவன். கொலைக்குரியவன், s. One who is worthy of death. இழவுக்குரியவன், s. One whose duty it is to perform funeral rites. எனக்குரியவன், s. One near to me by the ties of consanguinity, friendship, relation, caste, country, &c. உரியள்--உரியாள், s. A wife, மனையாள். (p.) 17)

uṟuttai (p. 68) s. A squirrel, அணில். (p.) 3)

upāngkam (p. 62) s. [pref. உப.] Necessary appendages--as clothes, ornaments, weapons, sectarial marks, &c., மார்க்கத்துக் குரியகுறி. 2. Component parts as the eyes, mouth, nose, &c., are of the face சார்பானவுறுப்பு. Wils. p. 16. UPANGA. 43) *

uttariyam (p. 60) --உத்தரீயம், s. A garment worn by either sex. loosely thrown over the shoulders, a shawl, a scarf, a mantle, ஏகாசம். Wils. p. 142. UTTARYA. 35) *

ulai (p. 66) கிறேன், ந்தேன், [vul.] ஞ்சேன், வேன், ய, v. n. To become loose--as a tooth, a peg, a stake, &c., அலைய. 2. To be disordered--as one's affairs, become deranged, unsettled, to be ruined in circumstances, கெட. 3. To become ruined-as a house, furniture, land, crops, &c., சீரழிய. 4. To become unsettled, or agitated in mind, to be troubled, to waver, fluctuate, மனங்கலங்க. 5. To be put to the rout --as an army, கலைய. 6. To degenerate in morals, or character, ஒழுக்கங்கெட. 7. To flag, grow languid, to cease, to be reduced in strength, to lose one's powers, பலங்கு றைய. (c.) அந்தக்குடியுலைந்துபோயிற்று, That family is ruined. உலைந்தபழம், s. An over-ripe fruit. உலைந்தமனம், s. A fluctuating mind. உலைந்துதிரிய, inf. To wander, roam. உலையாமுயற்சி, s. Untiring exertion. உலைவு, v. noun. Tremor, trembling, நடுக்கம். 2. Trouble, vexation, agitation, derangement, &c., அலைவு. 3. Rout, discomfiture, கெடுதி. 4. Ruin, destruction, அழிவு. 5. Fear, horror, அச்சம். உலைவுபண்ண, inf. To annoy, trouble, perplex, vex. 29)

uṟpirēṭcai (p. 69) s. One of the figures of speech in which a writer according to his fancy attributes to objects qualities not belonging to them, ஓரலங்காரம். Wils. p. 144. UTPREKSHA. 4) *

upattiravam (p. 61) s. Affliction, tribulation, suffering either of mind or body, வேதனை. 2. Tyranny, oppression, national distress, whether by the seasons, epidemics, famine, the government, &c., கொடு மை. Wils. p. 154. UPADRAVA.--Note. This word is sometimes improperly spelt உபத்திரம். உபத்திரவகாலம், s. A time of distress, calamity. உபத்திரவப்பட, inf. To suffer, be in affliction. உபத்திரவப்படுத்த, inf. To afflict, distress. தேசோபத்திரவம், s. General and national distress. பசியுபத்திரவம், s. The suffering of hunger. வியாதியுபத்திரவம், s. Suffering from disease. மனோபத்திரவம், s. Distress of mind.