ēvl (p. 79) s. Command, order, direction, ஆணைசெலுத்துகை. 2. Commission, despatches, discharge, ஏவுகை. 3. Services, duties as directed, enjoined or otherwise; attention to a husband, &c., பணிவிடை. 4. Instigation, excitement, inspiration, தூண் டுகை. 5. The imperative mood, எவல்வினை முற்று. 6. Influence, authority (of command), நடத்துகை. 7. Directing a demon upon an enemy by witchcraft, பிசாசையே விவிடுகை. அவனேவற்படி. According to his command-ஏவலாள்--ஏவற்காரன், s. A servant, an attendant. ஏவலிட, inf. To order. ஏவல்கேட்க--ஏவல்செய்ய, inf. To do services commanded. 2. To serve, to obey orders, to perform duties, to wait upon (a husband or superior), பணிசெய்ய. ஏவல்கொள்ள, inf. To employ one in service. ஏவல்மேவல், s. Services commanded and implied. ஏவல்வாய்பாடு, s. The prescribed form of imperative mood--as செய். ஏவல்வினை, s. The imperative of verbs. ஏவற்பணி--ஏவற்பணிவிடை, s. Services commanded. In epistolary writings and in conversation, this is often used as a compliment. ஏவற்பேய், s. A demon instigated and sent against one, ஏவப்பட்டபேய். ஏவற்பேய்கூரையைப்பிடுங்கும். A hired devil will unroof the house; i. e. a hired foe is more to be dreaded than the person that hires him. 65)

ēkkṉpōkkṉ (p. 78) --ஏக்கிபோக்கி, s. [prov. collo.] A person of no consequence, a worthless fellow. 5)

ēkātcippurāṇm (p. 77) s. A purana, ஓர்புராணம். 39)

ēṭṭikkuppōṭṭi (p. 78) s. (Tel.) Cross-answers, retort, captiousness, indirect answers, ஆமென்பதற்கல்லவெனல். ஏட்டிக்குப்போட்டிசெய்ய, inf. To oppose, rival, clash. 21) *

ēkrūpṉ (p. 77) s. God, கடவுள். (p.) 20)

ēntu (p. 79) கிறேன், ஏந்தினேன், வேன், ஏந்த, v. a. To sustain, support, hold up, to carry in the hand--as a weapon, &c., to endure, to sustain a character, reputation, &c.; to support--as a beam, pillars, &c., தாங்க. 2. To raise or spread out hands --as a beggar; to raise a thing with the hands spread, கையேந்த. 3. To catch or receive in the hands or arms, to receive as flowing water, rain, &c., with the hands or with a vessel in the hands, பாத்திரமுதலி யவற்றையேந்த. 4. To hand up with extended arms, கையிலேந்திக்கொடுக்க. 5. v. n. To be elevated, exalted, உயர. ஏந்தியகொள்கையார். Persons of exalted character. (குறள். அதி. 9.) கையேந்திநிற்க. To stand begging with the arms extended. முன்றானையேந்தியிரத்தல். Spreading a corner of the cloth and begging. ஏந்திக்கொள்ள, inf. To hold up any thing. 2. To give a helping hand. ஏந்திசை, s. [in pros.] One of the three varieties of harmony in a verse consequent on a peculiar combination of metrical feet. ஏந்திசைச்செப்பல், s. The harmony of sounds peculiar to வெண்பா verses composed of வெண்சீர் வெண்டளை; also, a verse of that harmony. ஏந்திசைத்துள்ளல், s. The harmony of sounds peculiar to கலி verses of கலித் தளை; also, a verse of that harmony. ஏந்திசைத்தூங்கல், s. The harmony of sounds peculiar to வஞ்சி verses of ஒன்றியவஞ்சித்தளை; also, a verse of that harmony. ஏந்திசையகவல், s. The harmony of sounds peculiar to அகவல் verses of நேர்நேரியற்றளை; also, a verse of that harmony. ஏந்திழையார், s. Women, the adorned, பெண்கள். (p.) ஏந்துகொம்பு, s. The tusks of an elephant, curved upward and terminating horizontally, யானைக்கொம்பு. 2. A curved palankeen pole, or pole for carrying a load, தாங்குகொம்பு. ஏந்தெழில், s. Surpassing beauty. பிள்ளையேந்த, inf. To take a child from another. 2. To carry a child in the arms. ஏந்தல், v. noun. Holding up, raising, &c., one of the three harmonies. ஏந்தல்வண்ணம், s. A poem in which the same words are repeated for the purposes of clearness and strength, ஓர்சந்தம். ஏந்தானம், s. [prop. ஏந்துதானம்.] A hanging shelf, a rack, grate, shelf to set things on, தூக்கங்கள். 2. The hands, or arms extended forward or locked with another's, to carry a child, a thing, &c., கையிலேந்துகை. ஏந்தானத்திலேகொண்டுபோகிறது. To carry on the hands so extended. ஏந்தி, s. A bearer, supporter, one invested with, கையேந்துபவன்--used in combination only. 23)

ē (p. 76) . One of the seven long vowels, நெட்டுயிரிலொன்று. 2. An arrow, அம்பு. 3. A particle of emphasis, &c., இடைச்சொல். In நன்னூல், it is said to have six different uses: 1. பிரிநிலை, a distinguishing particle-as அவனேசொன்னான், it was he who said it. In some cases, it would be used for self or selves in the plural where the connection demanded it--as he himself said it. 2. வினா, interrogative: அவனேகொண் டான், was it he that bought it? 3. எண், enumeration or copulative--as சாத்தனே கொற்றனே இருவரும்வந்தார், Sattan and Kottan both came; கடலே, கரையே, மரமே, மலரே, வளையே, இவ்வைந்து, the sea, the land, the tree, the flower, the conch, these five. 4. ஈற்றசை or அசைநிலை, a terminate expletive --as மல்லலோங்கெழில்யானைமருமம்பாய்ந்தொளித்த தே, (the weapon) lodged itself in the breast of the beautiful and powerful elephant. 5. தேற்றம், certainty, confidence, appeal, emphasis--as இதுள்ளதே, this is really true; முயற்குக்கோடில்லையே, the hare has no horns. 6. இசைநிறை, a poetic expletive for completing the metre--as ஏஏ இவ ளொருத்திபேடி, she is a hermaphrodite; பேடியோவென்றாரே, he said, is she an hermaphrodite? To these the commentator adds 7. எதிர்மறை, negative as implied by the tones and inflections of the speaker rather than expressed by the particle--as அவன்வந்தானே, he came, did he? implying he did not come. Another may also be given. 8. இகழ்ச்சி, an interjection of contempt--as எஏ--வைத்தியகாரா, oh, oh, (or fie, fie), thou stupid fellow. (p.) 5) *

ērkm (p. 79) s. A holy place, one of the six places sacred to Subramania, திருவேரக மென்னுமூர். See தலம். 44) *

ēcu (p. 78) கிறேன், ஏசினேன், வேன், ஏச, v. a. To abuse, to reproach, to rail at, to vilify, to insult grossly, இகழ. ஏசாதவர், appel. n. The unimpeachable, the good, நல்லோர். 2. The gods, தேவர். (சது.) (p.) ஏசிக்காட்ட, inf. To reproach one with a wrong he has done; to rail at, twit one. ஏசுகை, v. noun. Reproaching, railery, abuse. ஏச்சு, v. noun. Abuse, affront, insult, scurrility, calling opprobrious names, இகழ்ச்சி. ஓரூர்ப்பேச்சோரூர்க்கேச்சு. Good language of one district is abuse in another. ஏச்சுக்காட்ட, inf. To relate a wrong done by any one, to rail. 12)

ēmtvñcm (p. 79) s. One of the six போகபூமி, போகபூமியாறிலொன்று. 27)