ēkpntṉm (p. 77) s. Joining together, uniting. 4)

ēmrl (p. 79) --ஏமருதல், v. noun. [a contr. of ஏமருவுதல்.] Being protected, defending one's self, காக்கப்படுதல். 2. Rejoicing, being elated. களித்தல். (p.) ஏமருங்கலாபமஞ்ஞை. The peacock rejoices with out-spread tail. (ஸ்காந்.) ஏமராமன்னன். The king who defends not himself. (குறள்.) 31)

ēku (p. 77) கிறேன், ஏகினேன், வேன், ஏக, v. n. To go, pass, walk, போக. 2. To lapse, pass--applied to time, கழிய. (p.) புவியுங்கடலுங்கடந்தேகுமென்றால். If (the soul) will pass over the earth and sea and stray from (God's presence). (சத.) ஏகல், v. noun. Going, walking, போதல். 56) *

ē (p. 76) . One of the seven long vowels, நெட்டுயிரிலொன்று. 2. An arrow, அம்பு. 3. A particle of emphasis, &c., இடைச்சொல். In நன்னூல், it is said to have six different uses: 1. பிரிநிலை, a distinguishing particle-as அவனேசொன்னான், it was he who said it. In some cases, it would be used for self or selves in the plural where the connection demanded it--as he himself said it. 2. வினா, interrogative: அவனேகொண் டான், was it he that bought it? 3. எண், enumeration or copulative--as சாத்தனே கொற்றனே இருவரும்வந்தார், Sattan and Kottan both came; கடலே, கரையே, மரமே, மலரே, வளையே, இவ்வைந்து, the sea, the land, the tree, the flower, the conch, these five. 4. ஈற்றசை or அசைநிலை, a terminate expletive --as மல்லலோங்கெழில்யானைமருமம்பாய்ந்தொளித்த தே, (the weapon) lodged itself in the breast of the beautiful and powerful elephant. 5. தேற்றம், certainty, confidence, appeal, emphasis--as இதுள்ளதே, this is really true; முயற்குக்கோடில்லையே, the hare has no horns. 6. இசைநிறை, a poetic expletive for completing the metre--as ஏஏ இவ ளொருத்திபேடி, she is a hermaphrodite; பேடியோவென்றாரே, he said, is she an hermaphrodite? To these the commentator adds 7. எதிர்மறை, negative as implied by the tones and inflections of the speaker rather than expressed by the particle--as அவன்வந்தானே, he came, did he? implying he did not come. Another may also be given. 8. இகழ்ச்சி, an interjection of contempt--as எஏ--வைத்தியகாரா, oh, oh, (or fie, fie), thou stupid fellow. (p.) 5) *

ēkam (p. 76) s. Unit in arithmetic, ஒன்று. 2. That which is unique, absolute, ஒப்பற் றது. 3. Solitariness, தனிமை. 4. Union, unison, உடன்பாடு. 5. The total, the whole, good and bad--great and small, altogether, மொத்தம். In this meaning it seems limited to the oblique cases. Wils. p. 17. EKA. ஏககாலத்திலே. At once, in a single act. 2. Coeval, contemporary, together. ஏகத்துக்கிருட்டு. It is very dark. என்ன, inter. What? what kind? what manner? why? யாது. 2. Participle third person plural, irrational class of the symbolic verb என், but used in common for the singular, also instead of என்னது or எற்று, குறிப்புப்பெயரெச்சம். என்னத்துக்காக. [prop. என்னதற்காக.] On what account, why? என்னத்தைக்கண்டாய். [prop. என்னதை.] What did you see? என்னென்ன. What--distributively. அதென்னவோ. What can that be? 2. I know not what. பாடல்பெறானேபலர்மெச்சவாழானே--நாடறியநன் மணங்ககணாட்டானே, பேடி--இவன்வாழும்வாழ்க்கை யிருங்கடல்சூழபாரிற்--கவிழ்ந்தென்னமல்காந்தென்கா ண். Of what utility in this sea-girt land is an hermaphrodite, whom no panegyrist has ever celebrated, and who has not obtained the praises of the multitude, nor sought fame by charitably aiding the indigent to marry? ஏ ஏகத்துக்குமூந்நூறு. Altogether three hundred. ஏகசகடு. [vul.] Altogether, in the gross, in the lump, மொத்தம். 2. Average, சரிசரிவிலை. ஏகசக்கரம், s. Sovereignty, monarchy exercised by a paramount king, ஓராழி. 2. Name of a city, ஏகச்சக்கரபுரம். Wils. p. 17. EKACHAKRA. ஏகசக்கரக்குடை, s. Independent sovereignty, monarchy, தனிக்குடை. ஏகசக்கரமாயாள, inf. To rule with supreme power. ஏகசக்கரவர்த்தி--ஏகசக்கராதிபதி, s. A paramount sovereign, a monarch, an emperor, இராசாதிராசன். 2. The Supreme Being, கடவுள். ஏகசக்கரவனம், s. A forest in which the Pandus retired for some time. ஏகசமன்--ஏகசமானம், s. Uniformity, likeness, smallness, ஒருநிகர். ஏகசரம், s. The rhinoceros, காண் டாமிருகம். Wils. p. 12. EKACHARA. ஏகசிந்தை, s. Unanimity, ஒரும னது. 2. Implicitness, singleness of purpose, undivided attention, ஒன்றிலேசெல் லுஞ்சிந்தை. ஏகசிந்தையாயிருக்க, inf. To be unanimous. 2. To be intent on, or wholly engaged in a thing. ஏகசுபாவம், s. Uniformity of disposition in a person, ஒரேதன்மை. 2. Similarity of nature in different persons, சமமானசுபாவம். ஏகதந்தன், s. Ganesa--the one tusked--the other having been broken off and cast at his foe கயமுகாசுரன் in combat, விநாயகன். Wils. p. 17. EKADANTA. (p.) ஏகதாளம், s. One of the seven kinds of தாளம், or modes of beating the drum, ஆதிதாளம். Wils. p. 17. EKATALA. எவனோவொருபேயனென்னவோபுலம்பிப்போனான். Some demoniac, who I cannot tell, has passed by, uttering his wailings--spoken in contempt; for என்னவோ, in colloquial style என்னமோ is sometimes used improperly. உனக்கவனென்னவேண்டும். How is he related to you? 6)

ēkpperuveḷi (p. 77) s. A large open space. 2. An imaginary spiritual atmosphere; freedom from illusion. 27)

ērampaṉ (p. 79) s. Ganesa, விநாயகன். Wils. p. 98. HERAMBA. (p.) 46)

ēḷitm (p. 79) s. [vul.] Disgrace, dishonor, contempt, இகழ்ச்சி. ஏளிதமாய்ப்பேச, inf. To speak with contempt, to mock. ஏளிதமாய்ப்போக, inf. To become despised, disgraced, to have one's defects exposed. 77)

ēẕai (p. 79) s. A poor, indigent person, a poor wretch, an object of pity, one that is helpless, &c., வறியன். 2. An ignorant person, one of weak intellects, and pitiable. அறிவிலான். 3. Simple, harmless, inoffensive person. பேதை. 4. A woman, பெண். The use of this word often shows pity in the speaker. ஏழைபேச்சுஅம்பலத்துக்கேறுமா. Will the entreaties of the poor be taken up in the assembly of the great? ஏழையழுத கண்ணீர் கூரியவாளொக்கும். The tears of the poor resemble sharp swords. ஏழைக்குறும்பு, s. Deceitful purposes concealed under the guise of poverty. ஏழைச்சனங்கள், s. Poor people. ஏழைத்தனம்--ஏழைத்தன்மை, s. Want of power, pusillanimity, a poor, pitiable state, எளிமை. ஏழைஎளியவர்கள், s. Poor, miserable people. ஏழைமை--ஏழமை, s. Ignorance, simplicity, அறியாமை. 2. Timidity, pusillanimity, want of fortitude and energy, powerlessness, cowardice, effeminacy, பேதமை. 3. Poverty, wretchedness, வறுமை. தோழனோடுமேழைமைபேசேல். Disclose not your defects even to your friend. ஏழைமைகாட்ட, inf. To be timid, fearful, yielding, effeminate, cowardly. 2. To pretend to be poor, to feign poverty. ஏழைமைத்தனம், s. Lowliness, meanness, poverty. ஏழைமைப்புத்தி, s. Ignorance, foolishness, want of discretion, prudence, &c., அறியாமையுள்ளபுத்தி. 75) *

ēmi (p. 79) s. A companion, an associate, உடனிகழ்வான். (சது.) (p.) 37)