uẕppu (p. 67) கிறேன், உழப்பினேன், வே ன், உழப்ப, v. a. To stir up, disconcert, embroil, mix all together, confuse, கலக்க. உழப்பிப்போட்டாய்குறியைக்குழப்பிப்போட்டாய். You have deranged the calculation (in palmistry). (நல்லைக்குற.) உழப்பன், s. [prov.] A person who talks much and uses sophistry. 11)

kāṇ (p. 103) கிறேன், கண்டேன், பேன், காண, v. a. To see, perceive, behold, view, descry, பார்க்க. 2. To gain sight of a deity, or a great person, the new moon. &c., மங் கலமாகக்காண. 3. To find, meet with, ascertain, gain the knowledge of, be aware of, recognize, தெரிய. 4. To experience, know, feel, உணர. 5. To discover, invent, originate, கண்டறிய. 6. To think, consider, invistigate, ஆராய. 7. To obtain, get, secure, have, derive, பெற. 8. To know the truth, perceive the deity in the vedas and other sacred writings, உண்மையறிய. 9. (p.) To worship, venerate, reverence, make obeisance, வணங்க. 1. To cause, do, effect, செய்ய. 11. To understand fully or perfectly, to have clear perceptions, தெளிய. 12. To preceive by any of the senses, see, hear, feel, &c., பொறியாலறிய. 13. v. n. To seem, prove, to be, to be found, to appear, தோன்ற. 14. To be sufficient, to amount to--as profit, &c., நிரம்ப. 15. To appear, become visible, evident, &c., வெளிப் பட. 16. To accrue, result--as profit, &c., பலன்பட. 17. (p.) To exist, subsist--as a quality, &c., உண்டாக. கண்டதுகாணப்பறைத்தலைவெட்டு. Strike the bushet as it comes, don't be exact. கண்டதைக்கண்டுகொள்ளும். Be content with what you get as profit, produce, &c. கண்டொன்றுகாணாமையொன்று. One thing before the face and another behind the back. சூரியனைக்கண்டஇருள்போல். Like darkness at the approach of the sun. பலகண்டங்கண்டு. Distributing into parts. சூடுகண்டாலுருகும். It will melt if it feel the heat. தூண்டுசுடரனையசோதிகண்டாய். Behold! a light as bright as a fresh trimmed lamp. அதென்னிடத்தில்லைகண்டீரா. I have none, did you not see. முனைவன்கண்டதுமுதனூலாகும். What the first author made is original. காணத்தோன்றஇடுதல்--காணத்தோன்றக்கொண் டுபோதல். Giving and taking in sufficient quantity. காணுங்காணாதாகக்கொடுத்தார். He gave hardly enough. The gerund corresponds with the word 'seeing,' அவர்குருவாயிருப்பதைக்கண்டு அ வர்சொற் கேட்கவேண்டும். Seeing he is a Guru, we must pay deference to his words. காண்டோழி. Hear, my female friend-spoken by a lady. அதுசெலவுக்குக்காணும். That will be sufficient for the expense. சோற்றைக்காணக்காண அவனுக்குத்திமிரெடுக்கின்ற து. The more rice he gets, the more proud and insolent he becomes. தொகையைச்சதுரங்காணல். Squaring a number. புன்செய்யைநன்செய்காணல். Distinguishing the difference between the soils nanja and punja. காட்டைநகர்காணல். Transforming a forest to a city. கண்டநாடெல்லாந்திரிய, inf. To wander about, to rove. கண்டபடிசெய்ய, inf. To act at random, rashly, &c. கண்டபலன், s. The profit realized. கண்டுகொள்ள, inf. To meet, visit. கண்டுங்காணாமை, s. Connivance. கண்டுசந்திக்க, inf. To visit. கண்டுசாய்ப்பாய்விட்டுவிட, inf. To connive at, wink at a thing. கண்டுசெய்ய, inf. To imitate. கண்டுதரிசிக்க, inf. To view, discern by the sight. கண்டுபாவிக்க, inf. To imitate, copy, imagine. கண்டுபாவனை, s. Acting by mere imitation. கண்டுபிடிக்க, inf. To find, discover, detect, explore. கண்டுமுதல், s. Produce in kind --as பத்துமரக்கால்விதைக்கநூறுமரக்கால்கண்டுமுத லாகும், ten maracals of seed will yield one-hundred maracals. கண்டுமுதல்பண்ண, inf. To collect revenue personally. கண்டெடுக்க, inf. To pick up, find and pick up. கைகண்டது, s. That which was experienced, ascertained by practice, tested, proved--as கைகண்டமருந்து, கைகண் டகாரியம், கைகண்டதுணை. காணப்பட, inf. To appear, to be perceived, seen. காணப்படாத, rel. part. Invisible. காணப்படாதது, appel. noun. That which is invisible. காணப்பட்டது, appel. n. That which is visible. காணப்போக, inf. To visit one. காணக்கடி, s. An unseen bite, sting, &c., the bite, &c., of a reptile, in the dark, அறியாவிஷக்கடி. காணாக்கிரகம்--காணாக்கோள் s. Rare phenomena in nature, unseen planets, real, or imaginary, &c., கரந்துறை கோள். காணாத்தலம்--காணாஸ்தலம் s. The privities, genitals, உபத்தம். காணாதேபோக--காணாமற்போக. inf. To be lost. காணாமற்றிருடினவன், appel. n. One who has taken a thing slyly, clandestinely. காணாமை, s. Invisibility. காணார், appel. n. Enemies--those who will not bow, பகைவர். செய்கைகாண, inf. To be newly cultivated, or cultivated anew, as land. உண்மையைக்காண, inf. To discover, perceive, or understand the truth, especially divine truth. ஈரங்காண, inf. To become moist --as a floor, land, &c. ஈரங்கண்டால்முளைக்கும். If it feel the moisture, the seed will sprout. ஈரங்கண்டாற்கால்வைக்கக்கூடாது. If the ground becomes wet, one cannot walk well. காணும், (the future of காண் in the third pers. neuter.) This form, in colloquial use, is equivalent to sir. 2. In poetry, it is often expletive. போங்காணும். Go, sir. தரியாதுகாணுந்தனம். Wealth is unstable. (நல்வழி.) அப்படியல்லகாணும். It is not so. காண், An expletive of the second person, ஓரிடைச்சொல். காண்டக்க, rel. part. Beautiful, graceful, as காணத்தக்க. காணல்--காண்டல் v. noun. Seeing, காணுகை. 2. Appearance, தோற்றம். 3. Reverence, வணங்கல். 4. The act of abtaining, பெறுதல். காண்பிக்க, inf. To cause to be, to convince, காட்ட. 2. To show, exhibit, adduce, display, represent, தெரிவிக்க. 3. To point, direct, சுட்டிக்காட்ட. காண்பித்துக்கொள்ள, inf. To chide, reprimand, blame, reprove. காண்பித்தல், v. noun. Showing, காட்டல்.

nlkūru (p. 270) --நல்கூர், கிறேன், நல்கூர், ந்தேன், வேன், நல்கூர, v. n. To be poor, indigent, destitute, வறுமைப்பட. (நல்வழி.) நல்கூர்ந்தோன், appel. n. A poor man, எளியோன். 118)

nekku (p. 279) கிறது, நெக்கினது, ம், நெக்க, v. n. To be relaxed, to loosen, as நெகு. நெக்கு, v. noun. Soaked as the ground after rain; relaxing, dissolving, disjointing, losing tenacity, நெகிழ்ச்சி. 2. See நெக்கு. v. a. நெக்குடைதல், v. noun. Melting, as the heart in love, மனம்உருகுதல். நெக்குவிடுதல், v. noun. Becoming loose or relaxed, giving place as the earth, to roots, &c. நெட்டிருப்புப்பாரைக்குநெக்குவிடாப்பாறை. A rock which will not yield to a crowbar. (நல்.) 41)

vāy (p. 385) s. Mouth, வாக்கு. 2. A mouthful, வாய்கொண்டது. 3. Mouth of a cup, a bag, a wound; the muzzle of a gun, &c., பற்றுவாய். 4. Lip, or lips, உதடு. 5. (நல்.) Place, இடம். 6. Manner, mode, ஏழனுருபு. 8. Truth, மெய். 9. A word, சொல். (சது.) அவனுக்குவாயாலும்வயிற்றாலும்போகிறது. He is both passing stools, and vomiting. வாயைமூடு. Hold your tongue. இன்னம்ஒருவாய்சாப்பாடு. Take a mouthful more. எனக்குவாயெழவில்லை. I cannot say a word. இதுகுரைகடல்வாயமுதென்கோ. Shall I call this the nectar of the roaring sea? (p.) குடத்தின்வாயைப்பிடியாதே. Do not take the pot by its mouth. சந்துவாய். The joint, or place of joining boards, &c. தூற்றுவாய். The wind-ward side in winnowing. வாயடிக்க, inf. To chatter, to tergiversate. வாயடைக்க, inf. To put to silence, to confute an adversary, to shut his mouth. 2. To fail in speech as a dying person. வாயலம்ப, inf. To rinse the mouth, before eating, sometimes with appropriate incantations. வாயறியாதுதின்ன, inf. To eat without thought. வாயாங்காரம், s. Arrogance as displayed in one's speech; words of self-conceitedness. வாயாட, inf. [appel. n. வாயாடி.] To speak much and to little purpose, to babble. 2. To quarrel, to argue frivolously, வாதாட. வாயாடிப்பெட்டிமகன். An impertinent good-for-nothing-man. வாயார, With open mouth, See ஆர், v. வாயாவி, s. The breath of the mouth as distinct. from. மூச்சு. வாயாவிபோக்க, inf. To yawn. 2. [met.] To speak vainly. வாயிலெடுக்க, inf. To vomit. வாயிலேபோட்டுக்கொள்ள, inf. To injure one, (lit.) to put in the mouth. (abusively.) வாயில்வந்தபடி. As it flowed from his mouth, at random. அவன்வாயில்வந்தபடிதிட்டினான். He abused as much as his mouth could! வாயில்லாச்சீவன்--வாய்விடாச்சீவன், s. Dumb animals. வாயிழந்துகேட்க, inf. To ask a favor of an inferior, or of an equal. வாயுதவி--வாயுபகாரம், s. Help or aid by word of mouth. வாயுபசாரம், s. Empty compliments. வாயுறைவாழ்த்து, s. An admonition to young people who behave ill, from their seniors; painful, but useful, ஓர்பிரபந்தம். வாயூற, inf. To water, to form or collect as saliva. 2. To flow from the mouth as spittle, to slaver, எச்சிலொழுக. 3. To water in the mouth for something nice to eat, வாயினீரூற. 4. To long for wealth, fame, office, or learning, அவாவ. வாயெடுக்க, inf. To begin to speak, (lit.) to take mouth. வாயெடுக்கவொட்டாமலடிக்கிறது. Refuting one so that he cannot open his mouth. வாய்கட்ட, inf. [v. noun. வாய்க்கட்டு.] To silence one. 2. To charm a snake or beast so as to prevent its biting. 3. To abstain from improper food when dieting. வாய்கனக்க, inf. [prov.] To articulate indistinctly, as when having the mouth filled with food. வாய்கிறுது, s. Arrogant speech. வாய்கிறதுபேசினாலுதைவரும். If one speak arogantly a kick will follow. வாய்குளிற, inf. To bawl, to vociferate, இரைய. 2. As வாய்வெருவ. வாய்கொடுக்க, inf. To kindle a quarrel. வாய்கொடாமலிருக்கிறது. Being silent. 2. Being unfriendly. வாய்க்கட்டை, s. A gag for a mouth, in abuse. 2. [in cant.] Bribery. வாய்க்கணக்கு, s. Mental arithmetic. 2. Account kept in the memory. வாய்க்கரிசி, s. A ceremony of putting rice into the mouth of a corpse before burning. கூத்தரிசிகுற்றுகிறவீட்டிலேவாய்க்கரிசிக்குவழியி ல்லை. In a rice-pounding-house, there is not a handful for a corpse; those who have abundance have nothing to give. வாய்க்காசு, s. The money cast with rice upon a corpse. 2. Money given to a witness. வாய்க்காடிவார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது. Being very sorrowful, (lit.) having vinegar poured into the mouth. வாய்க்கால், s. Water-course, நீரோடுங் கால். 2. (p.) The tenth lunar mansion, மகநாள். (சது.) வாய்காலுக்குப்போகிறது. Going to ease nature. வாய்க்குவழங்காமலிருக்கிறது. Being unpalatable. வாய்க்குள்ளேபேச, inf. To mumble, in mutter. வாய்க்குற்றம், s. A verbal mistake or error. வாய்க்கூடை--வாய்ப்புட்டில்--வாய்ப் பெட்டி, s. A small basket for muzzling a calf. வாய்க்கூலி, s. A bribe. வாய்க்கொழுப்பு, v. noun. Arrogance, insolence. வாய்க்கொழுப்புசீலையாலேவடிந்ததுபோலே. As one's insolence forced him to carry hot rice in a napkin. (Prov.) வாய்சலிக்கத்திட்ட, inf. To abuse till the mouth aches. வாய்ச்சம்பிரதாயம், s. Skilfulness in speaking, sometimes in reproach. 2. Oral tradition. See சம்பிரதாயம். வாய்ச்சாலகம், s. [improp. for வாசால கம்.] Talkativeness. வாய்ச்சொலவு, s. Prediction, augury. 2. An ominous speech. வாய்தடுமாற, inf. To make a verbal mistake. வாய்தாரை, s. Edge of a knife or other instrument, keenness of the edge, ஆயுதங்களின்கூர்மை. வாய்த்தவிடும்போதல். Even the bran is gone; i. e. nothing is left to eat. (பஞ்ச). வாய்த்தலை, s. A Channel of stone for conveying water. வாய்நீர், s. [com. வாணி.] Saliva, spittle. வாய்நீரூற, inf. To slaver. வாய்நீரொழுக, inf. To drivel, to drop sanva from the mouth. வாய்பாடு, v. noun. [in gram.] A model, a specimen; a symbolic term, for all roots of verbs, as செய். 2. A symbolic expression in any art or science, as barbara, celarent, &c. in Logic; spondee dactyl, &c. in Poetry. வாய்பிதற்ற--வாய்பினற்ற, inf. To speak without sense, or incoherently. வாய்புதைக்க--வாய்பொத்த, inf. To shut the mouth with the palm of the hand, as children in fear or wonder. வாய்பூச, inf. To wash the mouth. 2. To flatter, to speak smooth things. 3. TO bribe a superior. (Colloq.) வாய்போட, inf. To interrupt another when talking, or to interfere with others, by words. வாய்ப்பட்டி, s. A chattering woman. வாய்ப்பாடம், s. A lesson learnt by heart. வாய்ப்பானை, s. A babbling fellow. (R.) வாய்ப்பிரசங்கம், s. Oratory, extempore discourse. வாய்ப்பிறப்பு, s. A saying, a declaration. அவன்வாய்ப்பிறப்பைக்கேள். Hear his deposition. வாய்ப்புண்--வாய்க்கிரந்தி, s. Sore on the tongue or lips; an ulcered mouth. வாய்ப்பூட்டு, s. A lock for the mouth, a gag, used by anchorites. வாய்மட்டம், s. Level to the brim, even to the surface. 2. A process in making golden heads. வாய்மதம், s. Arrogant speech. வாய்மூட, inf. To shut one's mouth. See ஊர்வாய்மூட, under உலைமூடி. வாய்மூடு. Shut your mouth, stop speaking. வாய்மூத்தகுடி, s. A family excelling in talk. வாய்மூத்தவன், appel. n. A chief speaker. வாய்மோசம், s. A mistake, inadvertence in speech. வாய்வட்டம், s. A rope or halter to put round a horse's mouth, குதிரைவாய்க்க யிறு. (சது). வாய்வழங்க, inf. To eat, to use the mouth, உண்ண. 2. To speak, பேச. 3. To promise. பேசவாய்வழங்கவில்லை. The mouth, [tongue.] fails to speak--said of a dying man. வாய்விசேஷம், s. Speech, oral communication. 2. Report, செய்தி. வாய்விசேஷமாய்ச்சொன்னேன். I told him by word of mouth. வாய்விட, inf. To speak plainly. 2. To divulge a secret. அவன்வாய்விட்டழுதான். He wailed, cried aloud, like a child. அவள்வாய்விட்டதினாலேமோசமாயிற்று. Mischief came through her divulging the secret. வாய்விடல், v. noun. Yawning. (R.) வாய்விளங்கம், s. A medicinal seed. See வாயுவிளங்கம். வாய்விளிம்பு, s. The margin, or edge of a thing. வாய்வெட்ட, inf. To silence another. வாய்வெட்டுவெட்டுகிறவன். One who overcomes in argument. வாய்வெருவ, inf. [improp. வாய்பெரு வ.] To cry out in sleep from fear, night-mare, &c., as வாய்பினற்ற. வாய்வைக்க, inf. To bite as a snake, கடிக்க. 2. To eat, as a horse, &c., தின்ன. 9)