iruḷai (p. 51) s. Shame, modesty, bashfulness, நாணம். (p.) 3)

uṭku (p. 59) s. Fear, dread, terror, signs or expression of fear, அச்சம். 2. Shame, bashfulness, modesty, நாணம். (p.) உட்குவரத்தோன்றுமீரேழ்துறைத்தே. It consists of fourteen fearful modes. (புறப்பொருள், தொல்காப்பியம்.) 107)

ulvm (p. 66) s. [prop. உலோபம்.] Reluctance, bashfulness, diffidence, &c., in eating with a stranger or in receiving favors. See உலவி for other meanings. கடன்கேட்கவுலவமாயிருக்கிறது. To be diffident in asking a loan. உலவக்காரன், s. [prop. உலோபக் காரன்.] A guest who is backward in eating, &c., பிறனில்லிற்கொஞ்சமாயுண்பவன். 7)

kampam (p. 96) s. Vibration, shaking, motion, agitation, அசைவு. 2. Tremor, trembling, நடுக்கம். Wils. p. 19. KAMPA. (p.) கரக்கம்பம், s. A signal or shake of the hand. சிரக்கம்பம், s. Shake of the head. சபாகம்பம், s. Timidity or bashfulness in speaking in public. பூகம்பம், s. Earth-quake. 2) *

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

kūcu (p. 133) கிறேன், கூசினேன், வேன், கூச, v. n. To be shy, bashful, coy, diffident; to shrink back, to be timid, ashamed, அஞ்ச, நாண. 2. To be tender or weak--as an eye, a foot, &c., or as teeth set on edge, கண்முதலியகூச. 3. (fig.) To recoil--as a hand or foot, through fear, sorrow, delicacy, deference, &c., அச்சக்குறிப்புக்காட்ட. 4. To be ticklish, to shrink from tickling, கூச்சங்கொள்ள. பல்லுக்கூசுகிறது. My teeth are set on edge. கூசாமற்பேச, inf. To speak without fear, or diffidence. 2. To declare without reserve. கூசிப்பார்க்க--கூசிவிழிக்க, inf. To look with tender eyes. 2. To squint, to look with the eyes half shut, and the eye-brows knit. கூ கண்கூச, inf. To be weak in sight. See கண். கால்கூச, inf. To be tender-footed, &c. See கால். கைகூச, inf. To be backward in using the hand. See கை. சபைக்கூச, inf. To shrink from appearing, or performing before an assembly. பழிக்குக்கூச, inf. To fear blame, or reproach. மனங்கூச, inf. To be shy, diffident, bashful. 2. To loathe disgusting objects. 3. To be loth to think evil of one. வாய்கூச, inf. To be reluctant to utter improper things, &c. கூச்சம்--கூசல் v. noun. Shyness, bashfulness, diffidence, shame-facedness; modesty, delicacy, நாணம். 2. Tenderness or weakness of a limb, an eye, &c., causing a shrinking from its functions, &c., பல்முதலியகூசுகை. 3. Ticklishness, tickling, titilation, கூசுகை. 4. Timidity, fear, apprehension, அச்சம். 5. [local.] Properly. கூர்ச்சம்; which see. அக்குள்பாய்ச்சினாற்கூச்சமாயிருக்கும். If you put your fingers in one's arm-pit, he will feel ticklish. கூச்சக்காரன், s. A shy person. 2. A ticklish person. 3. A bashful, diffident person. கூச்சங்காட்ட--கூச்சப்படுத்த, inf. To tickle, titilate. கூச்சந்தெளிய, inf. To overcome shyness, &c. 2. To get rid of, or out-grow ticklishness. கூச்சந்தெளிந்தவன்--கூச்சமில்லாதவன் --கூச்சந்தீர்ந்தவன், s. One that has overcome shyness; one no longer bashful. கூச்சப்பட, inf. To be shy. 2. To be timid, daunted. 3. To be ticklish. 9) *

koñcu (p. 145) கிறேன், கொஞ்சினேன், கொஞ் சுவேன், கொஞ்ச, v. n. To prattle; to talk imperfectly, softly, pleasantly; &c.--as children or young women; to talk--as parrots, மழலைபேச. 2. To play or dally with children, or young women, செல்லங் கொஞ்ச. 3. v. a. [prov.] To kiss, முத்தமிட. கொஞ்சிக்கொண்டிருக்க, inf. To spend time at table talking, and eating mincingly through bashfulness. 2.To misspend time. கொஞ்சிக்கொஞ்சிப்பேச, inf. To lisp or talk--as a child, &c. கொஞ்சுகுதிரை, s. A horse that goes on an easy pace. கொஞ்சுநடை, s. An easy pace. கொஞ்சுமொழி, s. Prattling, pleasant talk of children, or young women. (p.) கொஞ்சுகிளி, s. A prattling parrot. (p.) 35)

kōẕai (p. 151) s. Phlegm, mucus, கபம். 2. The phlegmatic humor in the system, சிலே ட்டுமம். 3. (p.) Defect, blemish, failure, பழுது. 4. Bashfulness, diffidence, கூச்சம். 5. A bashful, timid person, நாணமுள்ளவன். (c.) 6. (சது.) Cruelty, severity, கொடுமை. மேழிச்செல்வங்கோழைபடாது. The wealth of the plough is unfailing. (Avv.) கோழைகட்ட, inf. To form or accumulate--as phlegm in the bronchia. 2. To be inflamed--as the bronchia and the adjacent parts. கோழைக்கட்டி, s. A mass of phlegm. கோழைக்கட்டு, v. noun. A collection of phlegm in the bronchia. கோழையிருமல், s. [prov.] A cough occasioned by the accumulation of phlegm. கோழைதீர, inf. [loc.] To overcome bashfulness. கோழைத்தனம், s. Bashfulness. 2. Inability to bear scrutiny; failure, defect. கோழைமனசு, s. A timid mind. (c.) சபைக்கோழை, s. [com. சவைக்கோழை.] A diffident person, one who is timid. 48) *

capai (p. 160) s. A hall of assembly, a public hall; especially the halls in the temple at Chillumbram (சிதம்பரம்), மண்டபம்,--Note. Five apartments are enumerated in which Siva is said to manifest himself--as கனக சபை, சித்திரசபை, சிற்சபை, தேவசபை, நிருத்தசபை, which see. 2. (c.) An assembly, a meeting, congregation, company, அவை. 3. Society, an association, a conclave, கூட்டம். 4. An assembly of the learned, the literati, புலவர் சபை. W. p. 893. SABHA'. 5. [in Christian usage.], a select society of believers--as திருச்சபை.--Note. This word retains its Sanscrit pronunciation in the Sanscrit compounds. சபாகம்பம், s. Diffidence as to appearing before an assembly. See கம்பம். சபாசனம், s. A stated assembly, சபை. (p.) 2. W. p. 893. SABHAJANA. Courtesy, politeness, civility, மரியாதை. சபாஸ்தம்பம், s. The pillar which supports the hall of an assembly. (R.) சபாபதி--சபாநாதன்--சபாநாயகன், s. The president of an assembly, சபைக்கிறை வன். 2. Siva--as god of the sacred halls at சிதம்பரம், சிவன். சபாமண்டபம், s. A public hall, assembly room. சாபாரஞ்சிதம், s. Pleasing manners, சபைக்கிதமானதன்மை; [ex இரஞ்சிதம், pleasantness.] சபைகூட, inf. To assemble, as a society or company. சபைக்கட்டு, s. [in Christian usage.] The established rules of the church. (c.) சபைக்கோழை, s. [com. சவைக்கோ ழை.] Bashfulness in company. See கோழை சபைச்சேகரத்தார், s. Parishioners. (R.) சபைப்பழக்கம், s. Acquaintance with society, etiquette, ceremony, &c. சபையார், s. The members of an assembly, society. 2. [among Christians.] Church-members, திருச்சபையார். சபையிருத்த, inf. To seat a company properly according to their respective rank, to keep them in order, &c. (Little used.) சபையிலிருந்துதள்ள--சபைக்குப்புறம் பாக்க, inf. To exclude or reject from society, to excommunicate. சபையேற, inf. To come before an assembly, to appear--as a performer, &c. 2. To join or mix in society. சபையேறினவன், s. A person accustomed to society. 2. A person of good manners, free from rusticity, &c. சபையுள்ளார், s. The chorus, or the chief singers, in a play, கூத்தாடிகட்கு உதவி யாய்ப்படிப்போர். (p.) சபைவளமை--சபைவண்மை, s. The authority or public acts of an assembly, சபையதிகாரம். (R.) சபையேற்ற, inf. To admit, or introduce one of low rank into society. 2. To indroduce one into an assembly, to overcome his bashfulness. (p.) நாட்டியச்சபை, s. An assembly as spectators of a play or ball, &c. 30)

tāẕttu (p. 235) கிறேன், தாழ்த்தினேன், வேன், தாழ்த்த, v. a. To bring low, to lower, to let down, to deepen, தாழச்செய்ய. 2. To inter, sink, submerge, immerse; to set, to plant, புதைக்க. 3. To reduce, diminish, குறைக்க. 4. To subject, to bring to one's wishes, கீழ்ப்படுத்த. (c.) 5. To spend or while away time, பொழுதுபோக்க. 6. To degrade, to subordinate, அடக்க. (p.) தாழ்த்திவைக்க, inf. To lower one, in rank, &c. ஓசையைத்தாழ்த்த, inf. To lower the pitch, or key note, in singing. தலையைத்தாழ்த்த, inf. To hang the head, through reverence, shame or bashfulness. மனதைத்தாழ்த்த, inf. To cultivate humility. (Rare.) விலையைத்தாழ்த்த, inf. To lower the price. 19)

tirccīṉmukm (p. 238) s. Shaking the head through fear or bashfulness, நாணத்தால்தலை யாட்டல், (சது.)

teḷi (p. 257) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. To become chear, limpid, transparent, by the settling or subsiding of sediment, தெளிவாக. 2. To become serene or clear as the sky, the mind, the countenance; to clear off, to become bright as a shining body, the water of a gem, &c., ஒளிர. 3. To become whoite as cloths by washing, வெள்ளையாக, 4. To pass away, as scarcity, an epidemic, dulness, sheep, fear, &c., to cease as war, doubt, error, ignorance, பஞ்சமுதலியனஒழிய. 5. To become evident, manifest, obvious, clear, as the meaning of a passage, an idea, &c., வெளிப்பட. 6. To revive as persons or animals கொழுக்க. 8. To revive, as vegetables, to thrive, செழிக்க. 9. To become clear as sound, the voice, &c;., நன்கொலிக்க. 1. To take counsed with another, ஆலோசிக்க. (c.) 11. [prov.] To turn out clear, as profit, to accrue as gain, to be clear gain, after deduction, இலாபங் காண. 12. To take as oath, as தெய்வந்தெ ளிய. 13. v. a. [with personal endings.] To consider, deliberate, investigate, ruminate, ஆராய. 14. To pierce, perforate, தொளைக்க. 15. To know, understand, perceive, experience, அறிய. தெளிஞன்--தெளிந்தவன், s. A learned or wise man, a sage, கற்றோன். தெளிநீர்--தெளிந்தநீர், s. Pure, clear water. தெளிந்தபுத்தி, s. A well informed judgement, mature understanding, clear knowledge or discernment, profound wisdom. தெளிந்தமனம், s. A lucid mind, clear, free from doubt, obscurity, &c., தெளிந்தவர், appel. n. (plu.) Clear minded, intelligent persons. தெளிந்துகொடுக்க, inf. [prov.] To remove doubt, by an oath. (c.) தெளிந்துவர, inf To become clear, to recover from a swoon, &c., தெளிமணி, s. A gem of good water. பட்டுத்தெளிய, inf. To learn be experience. See படு, v. பயந்தெளிய, inf. To become free from fear, terror, &c. பேசித்தெளிய, inf. To speak on a subject and come to a conclusion. வியாதிதெளிய, inf. To be cured of disease. தெளிய, inf. [adverbiality.] Clearly, distinctly, evidently, obviously. தெளிவிக்க, inf. To make clear, serene, &c., வெளியாக்க. 2. To clarify, refine, தெளியச்செய்ய. 3. To explain, illustrate, விவரிக்க. 4. To inform, clear away doubts, சந்தேகந்தீர்க்க. 5. To dispel fear, sorrow, apprehension, anger, bashfulness, drunkenness, swooning, delirium, sleep, &c., நீக்க. 6. To pour off, strain, decant, வடிக்க. 7. To fatten, make plump, கொழுப்பிக்க. (c.) தெளிவு, v. noun. Clearing or flowing off from a sediment. 7)

nāṇ (p. 273) s. Modesty, bashfulness, shame. 2. One of the four female qualities as நாணம். நாணுடைமை, s. Modest decorum, (குறள்.) 89)

pul (p. 326) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To decline a husband's embraces through bashfulness, or feigned displeasure, பிண ங்க. 2. To be displeased, and keep apart, for a time, as a husband and wife, மனை வியுங்கொழுநனும்வேறுபட. 3. To complain of, to utter ravings, as a delirious lover, ஊட. 17) *

māṉam (p. 352) s. Honor, favor, greatness, பெருந்தன்மை. 2. Pride, self-respect, dignity, பெருமை. 3. Shame, bashfulness, வெட் கம். 4. Measure in general, அளவு. 5. (சது.) Strength, வலி. 6. Fault, குற்றம். 7. Comparison, உவமை. 8. [colloq. for வானம்.] The heaven or sky. 9. The computation of a year, solar, lunar, or siderial--as சௌரமா னம், சாந்திரமானம். W. p. 656. MANA.--Note. The word generally takes certain prefixes, as அபி, அனு, அவ, உவ, சன், &c., and differs a little in meaning according to the connection. Sometimes it is found in combination, as தண்டைமானம், பகல்மானம், &c. ஒழுக்கமுள்ளஸ்திரிமானத்தைக்காப்பாள். A gracious woman retaineth honor. (Prov. XI. 16.) மானத்தைமூடு. Cover your nakedness. (c.) சௌரமானம், s. Solar reckoning, motion of the sun in its orbit. தேவமானம், s. The periods of time among the gods. நரமானம், s. The period of man's life. பிரகற்பதிமானம், s. Reckoning by Jupiter's motion in his orbit. வெகுமானம், s. A present. See வெகு. மானகீனம்--மானக்குறை--மானக்கேடு-மானத்தாழ்ச்சி---மானத்தாழ்வு--மானபங்கம்--மான வீனம், s. Dishonor, disgrace, ignominy. மானக்குருடன், s. A very blind man. மானங்காத்துக்கொள்ள, inf. See கா, v. மானங்குலைய--மானங்கெட, inf. To be deflowered, &c. See குலை, v. மானங்கெட்டவள், appel. n. A shameless woman. மானததார்த்தம், s. Virtuous dispositions. மானபாவன், s. A great man, as மானு பாவன். மானமா, s. The yak or bos grunniens, as கவரிமா. (சது.) மானம்பாடி, appel. n. [improp.] A skylark, as வானம்பாடி. மானமரியாதை, s. Regard and politeness. மானம்பார்த்தநாடு, s. A country, without rivers, dependent upon rain. மானயோகார்த்தம், s. Sum of the Semidiameters of either the sun and moon, or of the moon and earth's shadow. மானவர், s. [pl.] Honorable people, மானமுடையோர். 2. Heroes, strong men, champions, வீரர். (சது.) மானவேதியன், s. The venerated lord of the Vedas, வேதமுணர்பேரறிவோன். மானி, s. A person of honor, magnanimity. (சது.) 2. A coward. (நன்.) 11) *