acai (p. 7) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To shake, move, stir, agitate, ஆட்ட. 2. To tie, bind, fasten with a tie, bandage, &c., கட்ட. 3. To warble in singing, lengthen the sound quaveringly, modulate the voice, ஓசையெடுக்க. 4. To transact, perform, operate in nature and in all sentient beings, as the deity the sole spring and operator in all their movements and actions; to cause action, growth, &c. throughout the universe, இயக்க. அசைத்தல்--அசைப்பு, v. noun. Shaking, moving, ஆட்டுகை. 2. Tying, binding, கட்டுகை. 3. Speaking, சொல்லு கை. 4. s. (fig. prov.) Arrogance, இறு மாப்பு. 4) *

ālāṉam (p. 42) s. [in Tam. ஆளானம்.] The post to which an elephant is tied, யானைகட்டுந்தறி. 2. A rope or string, கயிறு. 3. A rope to tie an elephant, யானைகட் டுங்கயிறு. 4. Tying, binding, கட்டுகை. Wils. p. 121. ALANA. 20) *

iṟukku (p. 57) கிறேன், இறுக்கினேன், வே ன், இறுக்க, v. a. To tighten, strain close or hard, to make compact, அழுந்தக்கட்ட. 2. To thicken a liquid, inspissate, உறையச்செ ய்ய. 3. (சது.) To put on clothes, to dress, உடுக்க. 4. [prov.] To urge, coerce, force, ஒடுக்க. 5. To reprimand, reprove, bear hard upon, chide, உறுக்க. இறுக்குவார், s. A saddle girth, the thong of a sandal, any thing used for tying or binding, அழுந்தக்கட்டும்வார். இறுக்கு, v. noun. Pressing, urging, rigor--as of a revenue officer, rigid exaction, coercion, ஒடுக்குகை. 2. Reprimand, reproof, censure, chiding, உறுக்கு கை. 3. s. A hard tie, knot, இறுக்கியமுடிச்சு. 25)

kmpai (p. 96) s. A ledge, a moulding, the frame of a picture, &c., any rod or piece of moulding, கதவுமுதலியவற்றின்கம்பை. 2. Slips of wood forming the binding of an ola book, ஏட்டுப்புஸ்தகத்தின்கம்பை. 3. A river near Conjeveram, கம்பாநதி. 4. [prov.] Charge, responsibility, பொறுப்பு. கம்பைக்கல், s. Cambay pebble, semi-opal. கம்பைக்குள்ளாக்க, inf. To bring one into subjection. கம்பைதைக்க, inf. To nail a beading or border on the pannel of a door, or on the edge of a box, &c. கம்பைபோட, inf. To put a frame on a slate, a picture, a looking glass, to put wooden binders on an ola book. 18)

capatam (p. 160) s. An asservation confirmed by oath or ordeal; an imprecation, a curse. ஆணை. 2. A binding of one's self by an oath, or declaration to a certain action, a conditional imprecation, ஆணைப்பாடுசெய்தல். (c.) W. p. 829. S'APATHA. 3. A vow or promise, பிரதிக்கினை. 4. Truth, மெய். 5. [loc.] A wager, stake, ஓட்டம். சபதபூருவமாய்ச்சொன்னார். He asserted in the form of an oath. (R.) சபதக்காரன்--சபதவாளி, s. One who bets or wagers. (R.) சபதங்கூற--சதபஞ்செய்ய--சபதமிட, inf. To utter a conditional imprecation or threat. (c.) சபதம்பண்ண, inf. To be obstinate. (R.) சபதம்போட, inf. To utter a threat or imprecation, &c. சபதவார்த்தை, s. A conditional threat. 16)

ciṟai (p. 189) s. A captive, a slave, அடிமை யானவள். 2. Captivity, slavery, bondage, incarceration, அடிமைத்தனம். 3. Guard, defence, safe-guard, watch, காவல். 4. Confinement, restraint, binding, தடை. 5. A beautiful but loose woman, விபசாரி. (c.) 6. Prison, jail, place of confinement, சிறைச்சா லை. (சது.) 7. Place, location, situation, இடம். 8. Fence, hedge, a surrounding wall, &c., மதில். 9. Wing, feather, plumage, இறகு. 1. Side, பக்கம். 11. A dam, a bank, நீர்க்கரை. அவளொருநல்லசிறை. She has meretricious beauty. ஒருசிறைசார்ந்தான். He inclined to one side. (p.) சிறைகொள்ளவந்தான். He came to buy slaves. சிறைக்களம்--சிறைக்கூடம்--சிறைச் சாலை, s. A place of captivity. 2. A prison. சிறைக்கோலம், s. State of captivity. சிறைசெய்ய, inf. To imprison, to confine; to limit the powers of the soul. 2. To capture men or animals. 3. To dam up water. (p.) சிறைச்சோறு, s. Food given to prisoners, or captives, in charity; one of the thirty-two அறம், acts of charity. சிறைத்தீர்வை, s. A tax on slaves. (R.) சிறைபோக, inf. To be exposed to plunder. (R.) சிறைபோனவர்கள். People led into captivity. சிறைபிடிக்க, inf. To take captive, to enslave. 2. To hold in slavery. சிறைப்பட, inf. To be enslaved, to be taken captive; to be ensnared--as animals, &c., 2. To be imprisoned or impounded as stolen, or strayed cattle, &c., 3. [prov.] To be laid up, to be mislaid, or forgotten. சிறைப்படுத்த--சிறைபடுத்த, inf. To enslave, to take captive. 2. To confine, to impound. 3. To take or encage birds, wild animals, &c. to ensnare. 4. To imprison, incarcerate. சிறைப்பாடு, v. noun. [prov.] Captivity, slavery, bondage, &c., as சிறை, 2, 4. 2. Being dropped, and lying untouched; as a thing lost. சிறைப்புறம், s. The outside of a fence, or wall, for secret prying, spying, &c. (p.) சிறைமீட்க, inf. To redeem from slavery or captivity, to ransom. சிறைமீட்பு, v. noun. Redemption from slavery, enfranchisement. சிறைமீள, inf. v. n. To go free as a slave by purchase, or otherwise. 2. v. a. [prov.] To ransom, சிறைமீட்க. சிறைமுறிய, inf. To burst--as a dam, banks, &c. (p.) சிறையாக்க, inf. To take captive; to captivate, enslave. சிறையிருந்துநோக, inf. To be in distress (imprisoned)--said of a woman longing for her absent husband. (c.) சிறையிருப்பு, v. noun. Captivity, slavery. 2. Imprisonment, incarceration. சிறையெடுக்க, inf. To take a woman for wife or concubine by force, or without the consent of her friends. 2. To purchase the freedom of a slave. சிறைவிட--சிறைவிடுக்க--சிறைநீக்க, inf. To release from captivity, slavery, or confinement, to enfranchise. சிறைவைக்க, inf. To imprison, to keep in prison. 2. To place captives in custody, &c. 58) *

tuṭkku (p. 245) s. [prop. தொடக்கு.] Entanglement, tying, binding, contracting, தொந்தம். 2. Connection, concern, தொடர்ச்சி. துடக்குகள்தீர்த்துப்போட்டான். He has cut off all connexion with us. 29)

tēr (p. 259) s. A car, a chariot, இரதம், (c.) 2. The fourth lunar mansion, உரோகிணி. --There are different kinds of care as எடுப் புத்தேர், a car borne on the shoulders; கட் டுத்தேர், temporary car; இழுப்புத்தேர், சக்க ரத்தேர், a wheeled car; கிண்ணித்தேர், a car ornamented with brass; செய்கைத்தேர், a car for processions; நிலைத்தேர், a fixed car. தேரடி, s. The place where the idolcar is kept, தேர்முட்டி. (c.) தேராள்--தேரோன், s. A chariot-warrior, இரதவீரன். தேரிடக்கியம், s. A flag or benner in a car. See இடக்கியம். தேரிழுக்க, inf. To draw the car at a festival. தேருட்பரப்பு--தேர்ச்சார்பலகை, s. Place in the car for the seat of the idol. தேருருளை--தேருருள்--தேர்க்கால், s. Wheel of a car or chariot. தேருமச்சி, s. A kind of snail with a turbinated shell. See ஊமச்சி. தேரெழுத்தாணி, s. A style shaped at top like a car or tower. See எழுத்தாணி. தேரோட, inf. To run or be drawn, as a car. தேரோடிநிலையிலேநின்றது. The car has run and stopped in its place; i. e. a prosperous course has come to an end. தேரோடும்வீதி, s. The outer road around a temple along which the car is drawn. தேரோட்டம், v. noun. [prov. தேரோட் டு.] The running or drawing of a car, especially at the temple festival. 2. The moving of a chariot. 3. (R.) Defeat of charioteers in war. தேரோட்டுவோர், appel. n. See தேர்க் கொற்றர். தேர்க்கவி, s. A kind of poem so constructed as to be written in the form of a car, இரதபந்தம். தேர்க்காரன், s. Charioteer, சாரதி. தேர்க்குடம், s. Brass knobs in the form of inverted pots, as ornaments to a car. தேர்க்கூம்பு--தேர்மொட்டு, s. Pinnacle of a car. தேர்க்கொடி, s. Pennon or streamer of a car. தேர்க்கொடுங்கை, s. The outside arches of a car, binding it together. (c.) தேர்க்கொற்றர், s. (plu.) Car-drawers, enjoing immunities from the state as a recompense for their services, தே ரோட்டுவோர். தேர்ச்சக்கரம்--தேர்ச்சில்--தேர்ச்சில்லு, s. A wheel of a car of chariot. தேர்ச்சார்பலகை, s. See தேருட்பரப்பு. தேர்ச்சீலை, s. Bright colored clothes with which the idol-car is ornamented. தேர்ச்சுவடு--தேர்த்தடம், s. The track of a car. தேர்த்தட்டு, s. Middle loft of a car, as தேர்ச்சார்பலகை. தேர்த்தானை, s. The chariot-force of an army; also தேர்ச்சேனை. 2. As தேர்ச் சீலை. தேர்த்திருநாள், s. A festival when a temple-car is drawn, தேர்த்திருவிழா. (c.) தேர்த்துகள், s. Dust rising from a car in motion. 2. A measure of length, being the eighth part of a பஞ்சிற்றுகள், and equal to eight கதிரெழுதுகள். தேர்நிலை, s. Stopping place of a car, as தேர்முட்டி. தேர்ப்பந்தல், s. An ornamental shed in the form of a car. தேர்ப்பாகன், s. A car-driver, a charioteer, சாரதி. 2. The planet Mercury, புதன். தேர்ப்பார், s. [prov.] The floor of a car on which the idol is placed, இரதப்பார். தேர்முட்டி, s. A building in which the car is kept, தேர்விடுமிடம், (c.) தேர்மொட்டு, s. See தேர்க்கூம்பு. தேர்வடம், s. Cable with which a car is drawn. (c.) ஓராழித்தேரோன், appel. n. The sun, as having a car of one wheel. (p.) 14)

toṭkku (p. 262) s. The uncleanness of a woman in her menses and in child, bed, மகளீர்சூதகம். (See துடக்கு.) 2. Entanglement, tying, binding, கட்டு. 3. Connexion. concern, பற்று. Sometimes துடக்கு. 4. (R.) A kind of ornament, தொடக்குவடிவு. 27)

pantaṉam (p. 294) s. A tie, bond, கட்டு. See சேதுபந்தனம். 2. Tying, binding, fastening, கட்டுகை. 3. Imprisoning, காவல்செய்கை. W. p. 598. BAND'HANA. பந்தனாலயம், s. A prison, சிறைச்சாலை; [ex ஆலயம், abode.] 89) *

piṇi (p. 315) s. Disease, malady, distemper, sickness, நோய். (c.) 2. Suffering, affliction, துன்பம். 3. A fastening, binding, link, tie, கட்டு. 4. [prov.] Higher or lower row of threads in a weavers loom, as raised or lowered to admit the shuttle, நூற்படை. பிணி, 3. The three kinds of temperament; 1. வாதம், flatulency, inducing melancholy; 2.பித்தம். bile, bilious distempers; 3. சிலேட்டுமம், phlegm, a phlegmatic temper. (சது.) See சரீரக்கூறு. பிணிக்குறை, s. Attack of an evil spirit on a child, causing disease, பேயி னால்வருந்தோஷம். பிணிதெறித்தல், v. noun. The disease being remedied. See தெறி, v. பிணிப்பேய், s. [prov.] A devil which attacks children. பிணிமிதிக்க, inf. To tread the loom, as a weaver, நூற்படைமிதிக்க. பிணியன், s. As பிணியாளன். (நன்.) பிணியாளன்--பிணியாளி, s. A sickly, or diseased man. பிணியுழற்றல், v. noun. Suffering from disease. (p.) பிணியோலை, s. An ola amulet tied on a child to prevent demoniacal influence. See ஓலை. 22)

mey (p. 362) s Truth, sincerity,--oppos. to பொய்,சத்தியம் (c.) 2. The body, person, உடம்பு.3.Surface of the body, or feeling as one of the five senses, ஐம்பொறியுளொன்று. 4. [in gram.] A consonant, மெய்யெழுத்து. மெய்நின்றுவிழிக்கிறதுபொய்கொண்டுபொரிகிறது.... Truth is quiet, lie is blustering. [prov.] மெய்பொய்விசாரியுங்கள். Find out its truth or falsity. மெய்கண்டதேவர், s. A poet well skilled in Hindu metaphysics; also called, சுவேதவனப்பெருமாள். மெய்காட்டல், v. noun. Exhibiting strength, (lit.) showing the body. (p.) மெய்கூறல்--மெய்சொல்லல், v. noun. Speaking the truth. மெய்க்காப்பாளர், s. [also கஞ்சுகர்.] Body-guards, மெய்க்காவலர். மெய்க்கவசம்--மெய்யுறை, s. A coat of armor, a vestment. மெய்க்கிளை, s. [prov.] Genuine sprouts in jack-trees, &c., as distinguished from பொய்க்கிளை. See கிளை. மெய்க்கீர்த்திமாலை, s. A panegyric poem in the கட்டுரை versification, describing the illustrious descent, and famous actions of a hero. See பிரபந்தம். மெய்க்கொள்ள, inf. [com. மெய்யென்று கொள்ள.] To believe, take to be true. மெய்க்கோள், s. Earnest-money. (R.) மெய்க்கோளாய்வாங்கினேன். I got money in advance. மெய்ஞ்ஞானம்-மெஞ்ஞானநிட்டை, s. True wisdom, the state of the most exalted ascetic. மெய்ஞ்ஞானி, s. The true sage. மெய்நலம், s. [sometimes மெய்ந்நலம்.] Strength, வலி. (சது.) மெய்ந்நூல், s. [com. மின்னூல்.] Ancient writings, commonly divine. மெய்நூலன், s. An epithet of Dronacharya, துரோணாசாரியன். (சது.) மெய்புகுகருவி, s. A vestment, as மெ ய்க்கவசம். (p.) மெய்ப்படாம்,s. A mantle or cloak, covering the whole body, நிலையங்கி; [ex படாம், a cloth.] (p.) மெய்ப்படுத்த, inf. [intrans. மெய்ப் பட.] To prove substantial. மெய்ப்பரிசம், 8. Eight sensations of the body; 1. ஊன்றல், from placing; 2. கட்டல், binding; 3. குத்தல், stabbing; 4. தடவல், stroking; 5. தட்டல், patting; 6. தீண்டல், touching; 7. பற்றல், seizing; 8. வெட்டல், cutting--also called, அஷ்டமெய் ப்பரிசம். மெய்ப்பாடு, v. noun. Indication of passion or sentiment, by gesture, or any other signs--as tears for sorrow, the erection of the hairs of the body from love, joy, transport. 2. Experience of truth. மெய்ப்பை, s. A tight garment fitted to the body, சட்டை. (சது.) மெய்ப்பொருள், s. Sound doctrine. 2. The truth, an epithet of God, கடவுள். 3. Knowledge, அறிவு. Compare கைப்பொ ருள். மெய்ப்பொறி, s. The body as the organ of touch. மெய்மதம், s. True religion. மெய்மயக்கம், s. [in gram.] Consonants occurring together in a word, as ண் and ட in கண்டம்; க்க, in பக்கம். See மயக்கம். மெய்மலம்--மெய்மாசு, s. Human dung, நரகல். 2. As மேலழுக்கு. (p.) மெய்மறதி--மெய்மறத்தல், v. noun. Swooning, losing one's senses by delirium, becoming unconscious. (c.) நான்மெய்மறந்துபோனேன். I had quite forgotten [to bring, &c.] மெய்மெய்யாய், Very truly, evidently, in the very act. மெய்மை, s. A truth, fact. 2. Thought, intention, நினைவு. மெய்மைகூறல், v. noun. Acknowledging the truth. மெய்யர், appel. n. Brahmans, அந்த ணர். 2. Rishis, sages, ரிஷிகள். மெய்யன், appel. n. A true man, an honest person; a trust-worthy, upright man--oppos. to பொய்யன். 2. (p.) A son, மகன். மெய்யுணர்தல், v. noun. Understanding and feeling the truth. மெய்யுரைத்தல், v. noun. Explaining a text; a commentary. மெய்யெழுத்து, s. A consonant, a bodyletter, to which a vowel gives life. மெய்யென்றிருக்கிறது. Taking for a truth. மெய்வருக்கை, s. The class of consonants. See வருக்கை. மெய்விரதன், s. An epithet of Yudhist'hira, உதிட்டிரன். 2. An epithet of Bîshma, வீடுமன். (p.) மெய்விவாகம், s. True matrimony, marriage according to law.

yāppu (p. 370) s. A bandage, a tie, கட்டு. 2. Poetry, செய்யுள். 3. (fig.) Prosody, or binding words together, செய்யுளிலக்கணம், [ex யா, v.] (p.) யாப்பதிகாரம்--யாப்பிலக்கணம், s. That part of grammar which treats of versification, Prosody. யாப்பருங்கலம், s. A treatise of Prosody, ஓர்யாப்புநூல்; [ex அருங்கலம்.] 84) *

vākku (p. 382) s. Word, speech, வார்த்தை. 2. The mouth, as one of the five organs of the body. See இந்திரியம். [ex Sa. Vach.] வாக்கு, 4. Four different sounds; 1. சூக்குமை, the sound from the navel--the supposed source of the air, or wind which gives intonation; 2. பைசந்தி, sound from the breast or lungs; 3. மத்திமை, sound from the throat or epiglottis; 4. வைகரி, articulate sound, from the tongue or mouth. அவருடையதுநல்லவாக்கு. His poetical composition is good. அவன்வாக்கிலேகேட்டேன். I heard it from his mouth. அமிர்தவாக்கு, s. A sweet word, a word of good omen--oppos. to விஷவாக்கு. வாக்காட, inf. To say, to speak. 2. To quarrel, as வாயாட. வாக்காள், s. Sarasvati, as வரகேசுரி. வாக்குக்குற்றம், s. A mistake, or fault, in speech, as வாய்க்குற்றம். வாக்குக்கெட்டாதது, appel. n. That which is unspeakable. வாக்கிட, inf. To promise. (p.) வாக்குச்சகாயம்பண்ண, inf. To aid by words, to recommend. வாக்குச்சித்தி, s. Success from words. See under சித்தி. வாக்குச்சொல்ல--வாக்குக்கொடுக்க-வாக்குப்பண்ண, inf. To promise, declare, pledge one's word. வாக்குத்தத்தம், s. A promise. See தத்தம். வாக்குத்தம்பம், s. The art of fascinating the mouth. See கலைஞானம். வாக்குத்தானம், s. See தானம், 15. வாக்குத்தானச்சனி, s. As இரண்டாமி டத்துச்சனி, under சனி. (R.) வாக்குத்தீட்சை--வாசகதீட்சை, s. Oral instruction--one of the modes of enlightening the mind of a disciple. See தீட்சை. வாக்குநாணயம், s. Fidelity to one's word, unfailing fulfilment of promises. வாக்குப்பிசக, inf. To slip, in words or utterance, as the tongue in pronunciation. 2. See பிசகு. வாக்குப்புரள--வாக்குமாற, inf. To fail in a promise, to break one's words. வாக்குப்புறப்படுதல், v. noun. The coming out of words from the mouth. வாக்குமூலம், s. A deposition in which the statements of complainants, defendants, and witnesses, are taken with their signatures. 2. [as adv. also வாக்கு முகாந்தரம்.] By word of mouth; upon one's assertion. வாக்குமூலம்வாங்குகிறது. Getting one's deposition as a magistrate. (Govt. usage.) வாக்குரோசம்--வாக்குரோஷம், s. Irritation from insulting words, irascibility. வாக்குவசீகரம், s. Cajoling, wheedling, இன்சொல். வாக்குவல்லபம், s. Emphatic and powerful language, oratorial speech. வாக்குவாதம், s. A disputation, a quarrel. வாக்குவிசேஷம், s. An effective speech. வாக்குவிற்க, inf. To give a binding promise, (lit.) to sell one's words (colloq.) நானவனுக்குவாக்குவிற்றிருக்கிறேன், தவறக்கூடா து. I cannot fail, for I have promised him firmly. 18)

viriyṉ (p. 398) s. A snake, adder, viper, ஓர் பாம்பு.--Note. Eight kinds are mentioned; 1. அழல்விரியன், எரிவிரியன், the burning viper, so called from the burning pain caused by its bite; 2. இரத்தவிரியன், உதிரிவிரியன், the blood-viper of a red color, the bite of which causes the vomiting of blood; 3. ஊதுவிரியன், the tumefacient viper, the bite of which is followed by a swelling of the whole body; 4. எட்டடிவிரியன், a viper of eight feet, causing death when a person has gone that distance after being bitten, more properly, எட்டுவரிவிரியன், or one having eight stripes round the body. It is very poisonous; 5. சுட்டுவிரியன், the binding viper, its bite causing the joints of the body to become immovable. It is striped, black and white; 6. கழுதைவிரியன், a viper of slow motion like as ass, large and blackish; not very venomous; 7. புல் விரியன், the grass-adder; 8. பெருவிரியன், or கண்ணாடிவிரியன், the great, viper, whose poison is more active and deadly than that of any other serpent. செந்தலைவிரியன், s. A red-headed and dangerous viper. விதிமுடிந்தவனைவிரியன்கடிக்கும். A viper will bite one whose fate is to die. Prov. 4) *