aṭukku (p. 8) s. A pile, row, tier, regular arrangement of goods or things, regular series, order, adjustment, system, வரி சை. 2. Orderly arrangements of subjects, the heads or topics in a writing or discourse, &c., எழுதுமுறை. 3. Four threads of yarn-in use among weavers, நூலடுக்கு. (c.) 4. Repetition of a phrase implying alarm, &c., with no other words intervening, அடுக்குச் சொல், as தீத்தீத்தீ, fire, fire, fire. (p.) 5. [in anat.] A layer, சிரேணி. அடுக்கடுக்காகவைக்க, inf. To arrange many things in rows, pile up in order. அடுக்கானகன்னி, s. A perfect woman. அடுக்குக்குலைக்க, inf. To put in disorder, as things in a row, pile, &c. அடுக்குக்குலைய, inf. To become disordered, deranged as business affairs, to go to decay as one's circumstances. அடுக்குத்தீபம், s. A kind of lamp in temples, used by the priests before the idol. அடுக்கத்தொடர், s. Repetition of a word or phrase two or three times, as, பாம்புபாம்பு. அடுக்குப்பண்ண, inf. To arrange, put in order, prepare. அடுக்குப்பார்க்க, inf. [prov.] To rehearse as stage players, previous to the public exhibition. (ஒத்திக்கைபார்க்க is used on the continent.) அடுக்குப்பானை, s. Pots arranged, especially in a cook-house, one upon another for various uses. அடுக்குமல்லிகை, s. A species of the Arabian Jasmine, ஓர்மல்லிகை. அடுக்குமுள்ளி, s. A species of the முள்ளி shrub. அடுக்குமெத்தை, s. A couch with pillows placed one upon another. 2. A house built of different lofts, or stories. அடுக்கூமத்தை, s. A species of the ஊமத்தை. 13)

ayaṉam (p. 22) s. A road, path, வழி. 2. Course, especially the half yearly course of the sun, வருடப்பாதி. 3. Equinoctial or solstitial points. Wils. p. 64. AYANA. அயனகாலம், s. The interval between the equinoxes, அயனங்களினிடைநி கழ்காலம். Wils. p. 64. AYANAKALA. 2. The time of the commencement of the tropical year, months, or either of the two; this is commonly called அயன ப்பிறப்பு. அயனசலனம், s. Amount of the precession of the equinoxes at any given time. அயனமண்டலம், s. Colures, equinoctial colure. அயனமாதம், s. The month reckoned from the true equinox. அயனவாண்டு, s. The year reckoned from the true equinox. உத்தராயணம், s. The course of the sun from south to north, north declination. Wils. p. 142. UTTARAYANA. தட்சணாயனம்--தக்ஷிணாயனம், s. The course from north to south. Wils. p. 395. DAKSHINAYANA. 12)

aṟivu (p. 33) s. Knowledge, wisdom, learning, science, erudition, one of the four ஆடூஉக்குணம், ஞானம். 2. Intelligence, intellect, reason, புத்தி. 3. Feeling, perception, comprehension, உணர்வு. 4. The senses as the medium of knowledge or knowledge acquired by them, பொறியுணர்வு. 5. Instruction, advice, போதனை. (c.) அறிவழி, s. Toddy or other inebriating liquor, கள். 2. A devil, பிசா சம்; [ex அழி, to ruin.] (p.) அறிவழிய, inf. To lose one's reason, be bereft or sense, be under a delusion, be infatuated. அறிவறை, s. One destitute of spiritual knowledge. 2. Destitution of spiritual knowledge, delusion, infatuation, illusion; [ex அறை, bereft.] (p.). அறிவறைபோயினர். They became bewildered. அறிவன், s. A wise man, a skilful or learned person, அறிவுடையோன். 2. An artificer, கம்மாளன். 3. The planet Mercury, புதன். 4. The twenty-sixth lunar mansion, உத்திரட்டாதிநாள். 5. The planet Mars, செவ்வாய். 6. God, கடவுள். 7. Argha, அருகன். 8. Vishnu, விட்டுணு. 9. Siva, சிவன். (p.) அறிவனாள், s. The twenty-sixth lunar mansion. அறிவாகரன், s. A person of profound erudition; [ex ஆகரம், seat.] (p.) அறிவாளன்--அறிவாளி, s. A wise, skilful or intelligent person. அறிவிலான்--அறிவிலி--அறிவில் லான்--அறிவீனன், s. An ignorant person, one without spiritual knowledge. அறிவில்லாமை--அறிவின்மை--அ றிவீனம், neg. v. noun. Ignorance. அறிவுகொடுக்க--அறிவுகொளுத்த, inf. To impart instruction, teach, instruct. 2. To allow a lucid interval, as to a dying person after a season of stupor, delirium, &c. அறிவுகொடுத்துக் கொல்லும். (Death, disease, &c.) will allow a lucid interval and then kill (him.) அறிவுசொல்ல, inf. To communicate instruction, give good advice, exhort. அறிவுடைமை, v. noun. Knowledge, the possession of knowledge. அறிவுணர்த்த--அறிவுபயிற்ற--அறி வுறுத்த, inf. To instruct, communicate instruction. அறிவுதிக்க, inf. To dawn as wisdom. அறிவுபிறக்க, inf. To dawn as knowledge in the mind, to become instructed, enlightened, informed. 2. To be restored as the senses, consciousness, &c. அறிவுப்பயிற்சி, s. Education. அறிவுமயக்கம், s. Loss of consciousness. அறிவுமயங்க, inf. To faint, lose consciousness either by swooning, fits, sleep, or the approach of death, &c. 2. To be surprised. அறிவுள்ளவன், s. A wise or skilful person. 2. A grateful person. அறிவொப்புக்காண்டல், v. noun. Questioning to ascertain if another's views correspond with one's own. (p.). நுண்ணறிவு, s. Minute or exact knowledge. பேரறிவு, s. Perfect knowledge. சிற்றறிவு, s. Imperfect knowledge. 53)

iciṉ (p. 45) . One of the intervening particles, indicating the past tense, இறந்தகால விடைநிலை--as என்றிசினோர். They said. (p.) 37)

iṭngkẕi (p. 45) --இடங்கழிமை, s. Crowding, pressing upon--as an opposing army; close fighting, pressing by robbers, நெருங்குகை; [ex இடம், place, et கழி, passing --passing the place intervening.] (p.) 61)

iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

urupu (p. 65) s. Form, shape, வடிவம். 2. [in grammar.] A class of particles comprising four kinds, viz.: 1. வேற்றுமையு ருபு, the particles which form the declensions. 2. வினையுருபு, those that form the inflections of verbs including three species, (a) விகுதி, verbal terminations. (b.) இடை நிலை, characteristics of tense and several other intervening particles in the formation of verbs, derivative nouns, &c. 3. சாரியை, auxiliary, component particles employed in the formation of the two classes of verbs. 4. ஒப்புருபு, particles of terms of comparison. 5. The relative participles, ஆகிய, ஆன, &c., affixed to nouns to make adjectives of them. உருபுத்தொகை, s. The suppression of the characteristics of the cases --as மரநுனி. உருபுப்புணர்ச்சி, s. Sand'hi--the union of the particles of inflections with nouns and pronouns, வேற்றுமையுருபுமுதலிய புணர்கை. உருபுமயக்கம், s. The use of one case for another--as the dative for the local ablative, &c., வேற்றுமையுருபுமாறுகை. அமுதம்பூவையைக்கிள்ளையையருத்தி. Feeding the minor and parrot with milk--here the objectives are used for the dative. (நைட.) உருபுமாலை, s. Declension of nouns. உருபுவிரி, s. The expression of the case--as மாத்தினுனி. உவமையுருபு, s. A particle of comparison--as மதிபோலுமுகம், face like the moon. சொல்லுருபு, s. The use of a word for a particle representing the case--as, தடிகொண்டடித்தான், He beat with a stick-here கொண்டு is used for ஆல்; அவனைக்காட் டிலும்வலியன். This person is more powerful than the other. 23) *

kaṟpam (p. 102) s. The period of Brahma's life or one-hundred of his days and nights, பிரமனாயு. (சது.) 2. The periodical destruction of the world at the end of Brahma's day, also of his life, உலகமுடிவு. 3. [in pharmacy.] Medical powders to prolong life, secure immortal youth, சித்தர்கள்மருந்து. 4. Renovating influence on the system from the use of the powders, மூப்புவராமற்செ ய்யுமருந்து. (c.) 5. (p.) A day and night of Brahma, a period of 4,32,, solar, siderial years, or years of mortals measuring the duration of the word, and as many, the intervals of its annihilation, பிரமனோர்நாள். 6. Swerga, the world of the devas, தேவலோகம். 7. A number --ten thousand millions, ஆயிரகோடி. 8. [in sacred science.] Treatises on the incarnation by which the deities respectively are invoked in worship, மந்திரசாஸ்திரம். 9. One of the six அங்கம், or parts of knowledge; that which treats of incantations, வேதாங்க மாறிலொன்று. 1. One of the nine Nidhis of Kuvera, நவநிதியிலொன்று. Wils. p. 22. KALPA. கற்பகாலம், s. The period of Brahma's day, or of his age, a kalpa. கற்பஞ்சாதிக்க--கற்பஞ்சாப்பிட, inf. To inure the body to hardship-as ascetics, strengthening it with medicaments and by other means for promoting longevity, கற்பந்தின்ன. கற்பநாள், s. A kalpa of time. கற்பமுடிவு, s. The end of a kalpa. கற்பாந்தம், s. The end of a kalpa, கற்பமுடிவு. (See கற்பம்.) 2. Stability, that which lasts long, உறுதியாயிருப்பது. 20) *

kāyccl (p. 104) v. noun. [substantively.] Heat, warmth, dryness, காய்கை. 2. Fever, inflammatory state of the system, சுரம். 3. Enmity, hatred, rancor, பகைமை. (c.) காய்ச்சலாய்க்கிடக்க, inf. To have a fever, to be ill of fever. காய்ச்சலாய்விழ, inf. To fall ill of a fever. காய்ச்சற்கட்டி, s. Enlargement of the spleen, after a chronic fever, சுரக்கட்டி. காய்ச்சற்காரன், s. A person with fever, சுரநோயுடையவன். அகோரக்காய்ச்சல், s. A violent fever. அச்சரக்காய்ச்சல், s. Fever arising from or accompanying the thrush, Aphtha, Febris aphthosa, (M. Dic.). அஸ்திக்காய்ச்சல், s. Fever affecting the bones. உட்காய்ச்சல், s. An internal fever, Febris leipyrias or intestinali. கணக்காய்ச்சல், s. A symptomatic fever, connected with a disease in children called கணம். காமக்காய்ச்சல், s. A venereal fever, Febris alba, chlorosis. குளிர்காய்ச்சல், s. A ague. சிலேஷ்மக்காய்ச்சல், s. Phlegmatic fever. சுரக்காய்ச்சல், s. A burning fever. தோஷக்காய்ச்சல், s. A malignant fever. நாவறட்சிக்காய்ச்சல், s. A fever which parches the tongue. பித்தக்காய்ச்சல், s. Bilious fever, Febris autumnalis, or biliosa. பெருவாரிக்காய்ச்சல், s. Pestilential fever. மந்தக்காய்ச்சல், s. Fever form indigestion. முறைக்காய்ச்சல்--மாறற்காய்ச்சல் s. A tertian ague, Febris intermittens tertiana, returning after an interval of about forty-eight hours . வறைக்காய்ச்சல், s. Fever attended with great dryness and thirst. வாதக்காய்ச்சல், s. Fever arising from rheumatism. விடுங்காய்ச்சல், s. An intermittent fever, Febris intermittens. விஷக்காய்ச்சல், s. A Malignant, dangerous fever. வைசூரிக்காய்ச்சல், s. A variolous or small-pox fever, Febris variolosa. 93)

kālam (p. 104) s. Time. duration, பொழுது-Note. In Hindu philosophy, காலம் is said by the Saivas to have proceeded from மோகினி Maya, and to be a co-efficient cause with Siva in the acts of creation, preservation and destruction. It is Time personified, and according to the Hindu metaphysicians, one of the seven வித்தியாத் துவம். (சிவ. சி.) 2. Season of the year or life; also a specific time of the day, பருவம். 3. A seasonable or proper time, opportunity, season, சமயம். Wils. p. 216. KALA. 4. Day-break, விடியல். 5. (fig.) (c.) The time appointed for death, as distinguished from that for accident death, முடிவு. 6. [in gram.] Tense; also, the characteristic of a tense, வினையின்காலம். The three tenses are, இறந்தகாலம், எதிர்காலம், நிகழ்காலம். 7. [in music.] The three measure--as (1.) விளம் பம், slow. (2.) துரிதம், quick. &c. (3.) மத் திமம், the medium. 8. Epoch, era, யுகம். 9. Weather, காலவியல்பு. காலத்துக்குத்தக்ககோலம். Adapting one's self to the times. காலத்துக்குத்தக்கதாய்நடக்க. inf. To live according to circumstances. காலம்போம்வார்த்தைநிற்கும். Time files, but words remain. காலகதி, s. Events of time, காலநடை. காலகதியை யாவருங் கடக்கமாட்டார்கள். None cane escape the events of time. காலகருமம்--காலகன்மம், s. Employments, duties, &c., appropriate to an age, time, season, stage of life, &c., காலத்துக் குரியசெய்கை. காலக்கிரமம், s. The course of time; chronological order, காலவொழுங்கு. காலக்கிரயம், s. The price of the articles for the time being; current or market price, காலவிலை. காலக்குறி, s. Signs of the time. காலக்கொடுமை, s. The evils, calamities, &c., of time. காலங்கண்டவன், s. An experienced man; an aged person. காலங்கரந்தபெயரெச்சம், s. [in gram.] A relative participle without the characteristics of the tenses--as in கொல் யானை. காலங்கழிக்க, inf. To pass time கா லம்போக்க. காலங்கழிய, inf. To pass--as time, நாட்கழிய. காலங்கூட, inf. [local.] To die. காலசக்கரம், s. The different number of years of influence ascribed to the respective planets as operative on the lives of persons, ஆயுள்நியதிச்சக்கரம். 2. The aggregate of the years of the nine planets according to their respective influence, கிரகபலச்சக்கரம். 3. Period or term of life, ஆயுட்காலம். Wils. p. 216. KALACHAKRA.. அவனுக்குக்காலச்சக்கரமுடிவுவந்துவிட்டது. The end of his term is come. காலசங்கதி, s. Intelligence, news or events of the time or the day. காலசங்கை, s. Guess of time from mere inspection, காலஉத்தேசம். 2. Reckoning of time, காலக்கணக்கு. (p.) காலசந்தி, s. The daily morning worship; also applicable to that at noon and evening. 2. The interval between any two yugas, kalpas, &c. See கற்பம் and சந்தி. திரிகாலசந்தி, s. Worship in the morning, at noon and in the evening. காலசுகம், s. Favorableness of the time, astrologically and superstitiously considered. காலஞ்செல்ல, inf. To depart this life, to die. 2. [prov.] To be late. காலக்ஷயம்--காலட்சயம், s. Passing one's time or days, காலக்கழிவு. காலக்ஷேபம்--காலட்சேபம் s. Passing one's time or days; circumstances, welfare, &c., காலங்கழிக்கை. 2. Means of subsistence, சீவனம். Wils. p. 216. KALAKSHEPA. 3. [among the Vaishnavas.] The reading of the sacred books, திருவாய் மொழியோதல். உமதுகாலட்சேபம் எப்படி. How do you do; i.e. how are your affairs? காலதருமம்--காலதன்மம், s. The events appropriate to certain times or yugas respectively, காலத்தன்்மை. Wils. p. 217. KALAD'HARMMA. காலதாமதம், s. Delay, protraction, procrastination, தாமசம். காலதுரிதம், s. The rapid progress of time, காலத்தின்விரைவு. காலத்திரயம், s. The three divisions of time--as past, present, and future; also the three tenses, முக்காலம். காலநியமம், s. Events happening in their respective and appropriate seasons, according to the actions that gave them birth, காலநியதி. 2. Religious ceremonies according to the given periods of the year or day, காலக்கடன். காலநிரூபணம், s. Chronology. (modern usage.) காலநுட்பம், s. A small portion of time, காலத்தின்நுண்ணியபங்கு. காலநெடுமை--நெடுங்காலம், s. Length of time, a long time. காலநேமி, s. An Asura, ஓர் அசுரன். Wils. p. 217. KALANEMI. காலநேரம், s. Time in reference to the influences of planets upon the fortune, health, &c., of a person. காலநோக்காடு, s. [prov. in child-birth.] Natural and timely labor. காலந்தள்ள, inf. To pass one's days, to pass one's time, to maintain one's self, to live, காலம்போக்க. காலப்பரிச்சேதம், s. Discernment--as to the time of an event or the existences of a thing. It is one of the three பரிச்சேதம் modes of ascertaining facts. காலபரிபாகம், s. The maturity of the soul, or time for its attaining bliss, having eliminated its good and evil propensities. காலபேதம்--காலவித்தியாசம்--கால வேற்றுமை, s. Difference of time with respect to the changes it produces. காலபோகம், s. A crop of grain or fruits in the proper season. 2. The enjoyment or suffering resulting from previous moral actions, to which a living being at distant times is subjected, காலப் பயனுகர்வு. காலப்பெயர், s. Nouns or names of time--as year, month. 2. Nouns derived from names of time--as பங்குனன் (one born in the பங்குனி month). காலப்பெயர்ச்சி, s. Change of season or monsoon; unseasonable weather, கால விகற்பம். காலமயக்கம்--காலமயக்கு, s. [in gram.] An improper use of the tenses, காலவழு. 2. An allowed deviation in the use of tenses, காலவழுவமைதி. காலமலைவு, s. Confusion of statement in regard to time--as asserting that the lotus blooms in the evening, or the lily during the day. காலமல்லாக்காலம், s. An unfortunate, fatal time; an unseasonable time, அகாலம். காலமழை, s. Rain in the proper season, பருவத்திற்பெய்யுமழை. காலமறிய, inf. To know the times so as to adapt one's self to them, காலவகைய றிய. 2. To know things past, present or future intuitively or by apiritual sight --as yogis, காலவியற்கையறிய. காலமாறு, Morning by morning, every morning, காலைதோறும். (c.). காலமானம், s. [in arith.] Time measure. காலமிருத்து, s. Death at the destined season--as distinguished from accidental death, விதித்தகாலத்திலடையுமரணம். காலமே--காலத்தாலே. In the morning, early, betimes. காலம்பண்ண--காலம்பண்ணிப்போக, inf. To finish one's time, to die. காலம்பார்க்க, inf. To look or watch for a proper time or opportunity, சமயம் பார்க்க. காலம்புரள, inf. To present a manifest revolution--as in the order of things; to be irregular, deranged, &c.--as the events of a time--as toddy-drawers seen riding in palankeens, &c. காலம்போக்க, inf. To pass the times. 2. To while away time. காலவகை, s. Seasons, times, காலக் கூறுபாடு. 2. Circumstances depending on time, காலவேறுபாடு. காலவர்த்தமானம், s. Events of the times. காலவழக்கம், s. Customs of the times. காலவழு, s. [in gram.] An improper use of the tenses--as the past for the future, &c., காலக்குற்றம். காலவாகுபெயர், s. [in gram.] Nouns of time or portions of time, used by metonymy for what is intimately connected with time--as கார்த்திகை, the name of a month, for a plant which mostly blossoms during the month. காலவிடைநிலை, s. [in gram.] Characteristics of tenses, காலத்தைக்காட்டுமிடை நிலை. They are 1. த், ட், ற், and இன் for the past. 2. ஆநின்று, கின்று and கிறு for the present. 3. ப், ல், for the future. There are some other characteristics-as மன், இசின், ய், இ, ன், &c. காலவிரைவு, v. noun. Swiftness or rapid flight of time. காலாகாலம், s. Times seasonable and unseasonable, auspicious and inauspicious, நற்காலந்துர்க்காலம். 2. One time or another, not often, not frequently. (c.) காலாக்கினி, s. The fire which is to destroy the world at the end of the great yuga; a deluge-fire said to be in reserve in the nethermost part of the earth. Wils. p. 218. KALAGNI. 2. One of the two-hundred and twenty-four புவ னம் under the regency of Kálágni. காலாக்கினியுருத்திரம், s. One of the thirty-two உபநிடதம். காலாக்கினியுருத்திரர், s. Rudra or the deity in the lowest region, in charge of the deluge-fire. There are ten subordinate Rudras, who resemble their chief. காலாந்தம், s. The end of time, கால முடிவு; [ex. அந்தம்.] காலாந்தரம், s. Intermediate space of time, process of time, காலநடை. 2. Meanwhile, காலவிடை; [ex அந்தரம், interval.] காலேச்சுரவாதம், s. The metaphysical philosophy which maintains that Time is God. காலோசிதம், s. A fit, proper time, உச் சிதகாலம்; [ex உசிதம்.] அந்தியகாலம், s. The time of death. ஆங்கால மெய்வருந்த வேண்டா வதுதானே தேங்காய்க் கிளநீர்போற் சேருமே, போங்காலம் காட்டானை தின்ற கனியதுபோ லாகுமே தேட்டாளன் றேடுந் தனம். Wealth shall or itself accumulate at the appointed time of increase, as the liquor within a cocoanut, and no toll is required; but at the fixed time for ruin, the riches of a hard-working man shall pass away like the contents of a woodapple eaten by an elephant. எக்காலமும். At what time soever, always. சாங்காலம், s. The time of death or ruin. திரிகாலம்--முக்காலம், s. The three divisions of time, present, past, and future. 2.The three tenses of a verb. திரிசந்திகாலம். The three parts or divisions of the day: viz., காலை, morning. உச்சி, noon. மாலை, evening. புண்ணியகாலம், s. See under புண்ணி யம். போங்காலம், s. The time of separation or ruin. 155) *

canti (p. 159) s. A joining, junction, meeting, union, combination, இசைப்பு. 2. The meeting or junction of two or more roads, rivers, &c., or the place of such meeting, சந்திக்குமிடம். 3. The joining of words, and the changes of letters by elision, reduplication, and substitution in the coalescence of words with each other, or in the addition to a word of particles expressing case, or in the formation of derivatives from a primitive, விகுதிமுதலிய வற்றின்புணர்ச்சி. 4. The intervals of morning and evening twilight, especially the latter, regarded as the union of the day and night, மாலைநேரம்; thus அந்திசந்தி, morning and evening. (c.) 5. A period at the expiration of each yuga, connecting it with the following, and occupying 1/12 of each, during which a gradual change takes place in the world, introductory to the peculiarities of the succeeding yuga; also a period of the same length, as the Satya yuga at the end of each Manvantara and of each Kalpa, யுகசந்தி. W. p. 889. SANDHI. 6. Reconciliation, pacification, forming friendship, நட்பாதல். 7. The bamboo, so called from its knots, மூங்கில். 8. The stated worship for each individual, morning and evening, and with some in mid-day, சந்தியாவந்தனம். (p.) 9. Division of time in a day, especially meal time--as ஒருசந்தி, one meal, it being fast-day. (c.) 1. [loc.] Juncture, crisis, a critical point of time, தறுவாய். சந்திகாவலன், s. [prov.] As அந்திகாவ லன், which see. சந்திக்கரை, s. The place where several roads or rivers meet. (c.) சந்திபண்ண--சந்திமுடிக்க, inf. To perform he daily private worship, morning, noon and evening. (p.) சந்திப்பாடு, v. noun. A mishap supposed to be caused by a malignant spirit in a cross way, or other haunted place. சந்திமறிக்க, inf. [loc.] to avert the displeasure of malignant divinities, in time of epidemics, by presenting them cooling offerings at cross roads, and thus to stop their progress into the country. சந்திமிதிக்க, inf. [prov.] To pass across way at an auspicious time, as after recovering from sickness, especially from the small pox, on first going out. சந்திமிதிப்பிக்க, inf. To cause a child to walk the first time on the 6th month in places where two or more ways meet. சந்தியாகாலம், s. The period of evening twilight, மாலைநேரம். 2. The three seasons of stated worship. (See சந்தி.) 3. The interval between one yuga and another, யுகசந்தி; [ex Sa. Sandhya.] W. p. 89. சந்தியாகாலகருமம், s. Evening devotion. (R.) சந்தியாராகம், s. The redness of the sky at sun-set. (R.) சந்தியாவந்தனம்--சந்தியாவந்தனை, s. [prov. சந்திவந்தனை.] Worship at any of the three stated periods; [ex வந்தனை, worship.] சந்தியிலிருக்க, inf. [prov.] To be ruined, to be driven into the street. சந்தியில்வைக்க, inf. To ruin a person, (lit.) to drive him into the streets. சந்திவிக்கிரகம், s. Forming a friendship with enemies to compass their ruin; one of the modes recommended for dealing with enemies. (p.) சந்தியிற்கொண்டுவர, inf. [prov. fig.] To expose a person to ridicule and shame (lit.) to bring to the street. முச்சந்தி, s. The meeting of three roads. நாற்சந்தி, s. The meeting of four roads or streets. சொற்சந்தி, s. One word combining with another in sense. சந்திவழு, s. Impropriety in the use of grammatical sandhi. The three grammatical sandhis as applied to words of Sanscrit origin are, 1. தீர்க்கசந்தி. 2. குண சந்தி. 3. விருத்திசந்தி. To these a fourth, ஆ திவிருத்திசந்தி is added. (நன்.) சந்திகாரியம், s. Making a treaty of peace. (R.) 95)

cnti (p. 159) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. v. n. To meet, to come, or be in contact; to join, to conjoin, எதிர்ப்பட. 2. To visit, have an interview with one, கண்டுகொள்ள. (c.) 3. To get, obtain, find; to be got, obtained, &c., அடைய. 4. To conduce, conspire, concur to one's end, சார்பாக. என்கண்ணுக்கெதிரேசந்தித்தது. It came directly before my eyes. சந்தித்துக்கொள்ள, inf. To meet, get an interview--commonly with a great person. 2. To be on the point of meeting, happening, &c. சந்திதம், s. That which is stringed or combined, கோக்கப்பட்டது. (R.) சந்திப்பு, v. noun. Meeting, junction, confluence, visiting, இசைப்பு. 2. A meeting of roads, rivers, &c., கூடுமிடம். 3. The junction of two yugas, &c., யுகசந் திப்பு. 4. Present given or sent, இனாம். இராசாவுக்கென்னசந்திப்பு. What present for the king? (c.) சந்திப்புக் கிடையாமலிருக்க, inf. To have no opportunity of meeting. சந்திப்புவைக்க, inf. To offer presents out of respect to a superior, on a visit, &c. 96) *

caraḷi (p. 166) s. Practising the seven tones or notes in music; also, the notes as disposed on the gamut, சத்தசுரப்பயிற்சி; [ex சரளம், order.] 2. [prov. improp. for] சளி.] Phlegm in the chest or throat, கோளை. (c.) சரளிகற்க--சரளிபழக--சரளிபாட, inf. To learn to sing by the gamut, to practise the tones in music. சரளிப்பதம், s. A lyric composed so as to have the notes of the gamut intervene between the different lines or forms of rhythm. சரளியலங்காரம், s. Exercising the voice in the seven tones with changes or varieties. (p.) சரளிக்கட்டு, v. noun. [prov.] A collection of phlegm in the chest, சளிக்கட்டு. 59) *

ciṇukku (p. 182) கிறது, சிணுக்கினது, ம், சிணுக் க, v. n. To yield fruit in small quantities, சிறிதுசிறிதாகத்தர. 2. To linger, hang on--as a disease; to reappear at intervals, நோய் மாறிமாறிவர. 3. To pass slowly--as milk from an udder, &c.; to rain in slight showers, துளிக்க. (c.) 9)

ciṇukkucciṇukkeṉ (p. 182) inf. (used adverbially.) In small quantities and at intervals, தாமதக்குறிப்பு. (c.) 10)