akpporuḷ (p. 2) s. [ex. அகம், mind, et பொருள்.] Rules for amatory poems, அ கப்பொருள்விதி. 2. Rules for reasoning, தர்க் கவிதி. 3. mental enjoyments in love, இன் பம். 4. A book treating of mental delectation, ஓரிலக்கணம். அகப்பொருள் is developed in these three constituents, viz., 1. முதற்பொருள், primary arrangements of nature with regard to (a) நிலம், soil, in five varieties, and (b) பொழுது, time in two grand divisions. 2. கருப்பொருள், natural peculiarities incidental to each of the divisions of the soil under 14 heads viz., (a) ஆரணங்கு, peculiar gods belonging to a place, tutelary deities or penates, (b) உயர்ந் தோர், chiefs or lords of the district, (c) இழிந்தோர், subjects or inhabitants under them, (d) புள், birds, (e) விலங்கு, beasts, (f) ஊர், city or town, (g) நீர், water, (h) பூ, flowers, (i) மரம். trees, (j) உணா, food, (k) பறை, drum, (l) யாழ், musical instruments, (m) பண், tune, and (n) தொழில், occupation, trade or mode of earning a livelihood. 3. உரிப்பொருள், essential characteristics of lovers. The subject matter of this treatise, to which the two former are auxiliary or conducive, is developed in five dispositions or actions, either mental or coporal, viz., (a) புணர்தல், union or the state in which husbands and wives are together in their family, (b) பிரிதல், separation when for lawful purposes, (c) இருத்தல், the state in which they continue solitary, especially the bride, (d) ஊடல், love quarrels, (e) இ ரங்கல், weeping and lamentation in any period of their life for any cause. These five characteristics are respectively ascribed to the above five species of soil, as appropriately adapted to their nature, as புணர்தல் to குறிஞ்சி, பிரிதல் to பாலை, இருத்தல் to முல்லை, ஊடல் to மருதம், and இரங்கல் to நெய்தல். இந் த ஐந்து ஒழுக்கத்தையுங்குறித்துப் பாடும்பொழுது அத தற்குக்குறித்த திணையிலுள்ள கருப்பொருள்களையெடுத் துப் பாடுதன்முறையாம். (p.) அகப்பொருட்கோவை, s. A poem which treats of அகப்பொருள். 22) *

apa (p. 15) prep. A particle--prefixed to Sanscrit words--implying inferiority, privation, separation, contrariety, &c. ஒருப சர்க்கை. Wils. p. 42. APA. அபகரணம், s. Impropriety, illtreatment, injury, தீயொழுக்கம். Wils. p. 42. APAKARANA. அபகாரம், s. Ingratitude, ungrateful acts, நன்றியற்றசெய்கை. 2. Injury, offence, effrontery, insult, mischief, தீமை; opp. to உபகாரம். Wils. p. 42. APAKARA. அபகாரி, s. An ingrate, நன்றி கெட்டவன். 2. A defrauder, cheat, எத்தன். 3. One who does evil to another, an evildoer, துஷ்டன். Wils. p. 42. APAKARIN. அபகீர்த்தி, s. Infamy, disgrace, dishonor, disrepute, கனவீனம். Wils. p. 42. APAKIRTI. அபகீர்த்திபெற்றவன். One who is dishonored. அபக்கியாதி, s. Disrepute, disesteem. See அவக்கியாதி; opp. to பிரக் கியாதி. அபக்கியாதியானகாரியம், s. A shameful, ignominious thing. அபக்கிரோசம், s. Reviling, abusing. Wils. p. 42. APAKROSHA. அபசகுனம், s. A bad omen, துர்க்குறி. அபசத்தம், s. Ungrammatical language, வழூஉமொழி. 2. Vain talk, வீண் பேச்சு. 3. Inauspicious expression, அசு பமொழி. Wils. p. 45. APASHABDA. அபசயம்--அபசெயம், s. Defeat, vanquishment, தோல்வி. அபசயப்பட, inf. To be defeated, தோற்க. See படு, v. அபசரணம், s. Departure, egress, புறப்பாடு. Wils. p. 46. APSARANA. அபசரிதம்--அபசரிதை, s. History of bad transactions, துர்ச்சரித்திரம். 2. Improper conduct, துன்னடை. அபசவ்வியம், s. The right side, வலதுபக்கம். Wils. p. 46. APASAVYA. அபசாரம், s. Incivility, disrespect, affront, irreverence, impropriety, உபசார மின்மை. 2. Non-conformity to the Shasters, wrong conduct, misbehavior, குற் றம்; [ex சர, to move, go.] Wils. p. 42. APACHARA. உபசாரஞ்செய்தவர்க்கபசாரம்பண்ணுகிறது. To return civility with incivility. உமக்கென்னாலென்ன அபசாரம்வந்தது? What injury have I done you? or what reproach have I brought upon you? அபசாரி, s. An impolite man, one who deviates from the Shasters, a bad man, மரியாதையில்லான். Wils. p. 42. APACHARIN. அபச்சாயை--அவச்சாயை, s. A shadowless being, as a deity or celestial being, சாயையற்றது. 2. An unlucky shadow, ஓர்மரணக்குறி. 3. Deduction according to the time of the year from the length of the person's shadow, cast by the sun or moon, in calculating the hour of the day or night, தள்ளுபடிநிழல்; [ex சாயா, shadow.] (p.) Wils. p. 42. APACHCHAYA. அபதேசம், s. Evasion, prevarication, disguise by dress, &c., pretence, contrivance, தந்திரம்; [ex திச, to show.] (p.) Wils. p. 43. APDESHA. அபமிருத்து, s. Sudden death, dying of some casualty, not of sickness or decay, அகாலமரணம். Wils. p. 43. APAMRITYU. அபரூபம், s. Deformity, ugliness அவலட்சணம். (p.) Wils. p. 45. APARUPA. 2. Scarceness, அருமை. (c.) அபவருக்கம், s. Final beatitude, deliverance from births, exemption from farther transmigration, முத்தி; [ex வரு, to leave.] Wils. p. 45. APAVARGA. அபவாகம், s. Inference, deduction, அருத்தாபத்தி. Wils. p. 45. APAVAHA. அபவாதம், s. Censure, abuse, reproach, பழிச்சொல். 2. Defamation, slander, scandal, பொய்ச்சாட்டு. 3. Contradiction, opposition, ஒவ்வாப்பேச்சு. Wils. p. 45. APAVADA. 4. Defence, (in law) replication, பிரதிவாதம்; [ex வாத, speech.] 5. Comprehending fully without mistake, உள்ளபடியறிகை. புலி மனிதனை யடித்துத்தின்கிறதென்று லோகா பவாதம். It is a common saying that tigers kill and eat people. (பஞ். 31.) அபவாரணம், s. Concealment, disappearance, மறைவு. Wils. p. 45. APAVARANA. அபாகரணம், s. Liquidation of a debt, கடனிறுக்கை. Wils. p. 46. APAKARANA. அபாங்கம், s. The outer corner of the eye, கடைக்கண். Wils. p. 47. APANGA. 2. A side glance, கடைக்கண்பார்வை. அபாதானம், s. The meaning of the fifth case denoting removal, ஐந்தாம் வேற்றுமையினெல்லைப்பொருள். Wils. p. 47. APADANA. அபாமார்க்கம், s. The plant நாயு ருவி, Achyranthes, L. Wils. p. 47. APAMARGA. அபாயம், s. Loss, injury, நஷ்டம். 2. Disaster, mishap, calamity, dilemma, இடையூறு. Wils p. 47. APAYA. 3. An unforeseen danger, jeopardy, an unexpected evil, சடுதியாய்வருமாபத்து. 4. A trick, stratagem, scheme, mischievous device, சதியோசனை. அபாயதந்திரம், s. Artifice, trick. அபாயம்பண்ண, inf. To deceive, defraud, act treacherously. அபாயோபாயம், s. Expedient, shift, what is done by hook or by crook, by any means direct or indirect. அபானம், s. The anus, குதம். 2. One of the te vital airs, தசவாயுவினொன்று; as, அபானன்; [ex அந, to breathe.] Wils. p. 47. APANA. அபானவாயு--அபானன், s. Wind from the anus. 17) *

ari (p. 23) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To sift, separate larger and smaller bodies with the hand, sieve, riddle, &c., கொ ழிக்க. 2. To separate rubbish from dried leaves with the hand, in order to gather the latter for fuel, சருகரிக்க. 3. To beat and wash away, as flowing water on sand, or waves on the shore, washing away the earth and leaving the pebbles, &c. behind, நீர்மணலையரிக்க. 4. To wash rice, separate dust and grit from rice, &c., by washing; or particles of gold, silver, &c., கழுவிப்பி ரிக்க. 5. To gnaw as white ants and other vermin, செல்முதலியவரிக்க. 6. To corrode, as rust, &c., cut away, as caustics, consumemar, as moths, கல்ல. 7. To tease, vex by importunity, as creditors, an urgent child, &c., மனதையலைக்க. 8. To take away one's property by little and little, சிறிதுசிறிதாக க்கவர. 9. [in arith.] To divide, பங்கிட. அரித்துப்பிடுங்குகிறான். He teases or vexes by incessant entreaties, (lit.) he stings or bites as lice. மணிகளையரித்தெடுத்தான். He separated and took the precious stones. அரிகறையான், s. A teasing person, (lit.) a gnawing white ant. அரிபிளவை, s. A cancerous formation, constantly eating into the flesh, ஓர்வகைப்பரு. அரிபுழு, s. Worms constantly grawing and causing itching irritation, &c. (c.) அரிபெட்டி, s. A sieve or cullender, சல்லடை. அரிமணல், s. Fine sand. அரிப்பு, v. noun. Sifting, separating. 2. Nibbling, gnawing, &c. 3. Itching. 4. Corrosion. 5. Smartness. (c.) அரிப்பன்--அரிப்பான்--அரிப்புக் காரன், s. A sifter, one who sifts sand in the street, or the dust of the goldsmith. அரிப்புக்கூடை, s. A riddle.

aṟu (p. 33) கிறது, ந்தது, ம், அற, v. n. To be parted, detached, separated; to break as a rope, அறுபட. 2. To cease, become extinct, perish, end, vanish, அழிய. 3. To be decided, ended, தீர. (c.) அற, inf. [used adverbially.] With a verb it expresses; 1. Wholly, entirely, quite, முழுதும். 2. Intensely, excessively, மிகவும். 3. Negation, being without, as குற்றமற, without fault. அறச்செட்டுமுழுநஷ்டம். Selling things too dearly will cause entire loss; i. e. avarice causes loss. அறப்படித்தான். He has learnt all perfectly. எழுத்தறவாசி. Read with distinct articulation. அறக்கட்ட, inf. To tie tightly, இறுகக்கட்ட. 2. To monopolize, ஒருமிக்கக் கொள்ள. அறக்காய, inf. To be over-dried, over-boiled, over-heated. அறக்கூட்ட, inf. To sweep clean or thoroughly. அறக்கூர்மை, s. Excessive sharpness as of a writing style. அறச்சிவப்பு, s. Deep red, extremely red. அறச்சிறியது, appel. n. The smallest. அறப்பாடல், v. noun. [commonly, அறம்பாடல்.] Composing poetry containing imprecations or spells.--Note. Verses of this kind are supposed sometimes to be made without design, and thus to injure the maker and others. அறப்பார்க்க, inf. To examine thoroughly, sift. 2. To take measures to defeat, ruin or injure one by defamation. அறமிகுந்தால், v. part. At most, at the utmost, by any means, with the greatest effort. அறமிகுந்துவந்தாலும்வரட்டும். If it must come (if no effort will avert it) let it come. அறவிளக்க, inf. To polish thoroughly. அறவூத--அறவைக்க, inf. To refine metals by fire, புடமிட. அறாவிலை, s. An exorbitant price. அறுகுறை, s. A headless body, கவந்தம். அறுந்தருணம், s. Emergency, exigency. அறுந்தொகை, s. A sum, number, &c. in dividing, in which there is no remainder. அறுவாய், s. The parting made in sawing a piece of timber. 2. The opening of a cut or wound. 3. A junction, a conjunction of two periods of time, extremity, end. 4. Deficiency, what is wanted to complete a whole; [ex அறு, parted, et வாய், opening.] அறுவாய்நிறைந்தவயிர்மதி. The bright moon whose waning is restored. அற்றறுதி, s. A complete end, entire ruin. அற்றறுதிபற்றறுதியாய்விட்டது. All communion is withdrawn. அற்றான், s. A poor man, தரித் திரன், 2. A sage, முனிவன். அற்றுப்போக, inf. To be lost, to cease to be. தடையற, inf. [used adverbially.] Without impediment. அறவு, v. noun. Cessation, ceasing, extinction. 2. Parting, separation, breach. அறவுளி, s. Incantations performed over a sick person in order to restore him. 2. Cessation, end, முடிவு. அறுதல், v. noun. Finishing, liquidating a debt. 2. s. A broken thread, string, rope, bandage, &c. அறுந்திருப்பது. 3. A mean, despicable or faulty person, உதவாதவன் அந்த அறுதலையிங்கேவரவிடலாகாது, You must not allow that vagabond to be here. தாம்புமறுதல் தோண்டியும்பொத்தல். A broken rope and a leaky water-pot. அறுதலி, s. A widow, கைம்பெ ண்; [ex அறுதல், being plucked off (the marriage jewel), et இ, fem. termination; or அறு, torn off, et தலி, contracted from தாலி, the badge of marriage.] அறுதலிமகனுக்கங்கமெல்லாஞ்சேஷ்டை. The son of a widow is mischievous throughout his whole frame. அறுதி, v. noun. End, close, termination, முடிவு. 2. Decision, decisiveness, determination--as a decisive sale, entire renunciation of a title to landed property, தீர்ப்பு. 3. s. The purchaser's possession or title to property purchased, விற்கிரயச்சீட்டு. 4. Absence, non-existence, இல்லாமை. 5. Death, சாவு. அறுதியாய்ப்போயிற்று. It is settled, completed, ended. அறுதியிட்டுச்சொன்னான். He spoke decisively. நமக்குக்கிடைத்தது நமக்கறுதி. Thus much is realized and we shall not have to part with it. அந்தப்பழக்கத்தையறுதியாய்விட்டுவிட்டேன். I have relinquished that custom entirely. அறுதிக்கரை, s. The proper and just division or distribution of land. அறுதிச்சாதனம்--அறுதியுறுதி, s. A deed of transfer, அறுதிச்சீட்டு. அறுதிச்சொல், s. A decisive word or sentence. அறுதிப்பங்கு, s. What is given in full of all demands, a final allotment. அறுதிப்பாடு, s. Being accomplished, finished, decided. அறுதியிட, inf. To determine, to point a day, &c. 55)

aṟu (p. 33) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To cut off, part asunder, cut or break off as a string, வெட்ட. 2. To reap, நென்முதலியனவரிய. 3. To disjoin by cutting or untying--as the marriage string, to separate, sever, நீக்க. 4. To extirpate, exterminate, வேரோடழிக்க. 5. To saw asunder, வாளாலறுக்க. 6. To kill by severing the wind-pipe of beasts, &c., to slay, கழுத் தறுக்க. 7. To burrow, excavate, form subterraneous passages, வளைதோண்ட. 8. To mould bricks, செங்கல்லறுக்க. 9. with கண க்கு.] To settle accounts, தீர்க்க. 1. [with வகை.] To explain, define things clearly, finish a dispute, தீர்மானிக்க. (c.) அறுத்தகோழி துடிக்குமாப்போல். Agitated (with sorrow, anxiety, &c.,) as a fowl with its throat cut. அறுத்தறுத்தப்பேசுகிறான். He speaks distinctly. 2. He speaks decisively. 3. He uses cutting words. தடையறுத்துக்கொடுப்பேன். I will remove the obstacles, obviate objections, break the enchantments which prevent success --as in fishing, &c. வீரனுமவன்றலையறுத்தான். And Veeran cut off his head. இருளறுத்தெழுங்கதிர். The rising sun which exterminates the darkness. அறுமணை, s. An instrument for cutting vegetables, fish, &c. 2. A slut, slatterer. 3. A woman ugly or deformed in features. (c.) அறுவடை, v. noun. The act of reaping the corn. அறுவரி, s. A tax paid at fixed times. அறுவிதி, s. Decision. வழக்கறுக்க, inf. To decide a case. ஆடறுக்க, inf. To slay sheep. அறுப்பு, v. noun. Sundering, separating, cutting a part, reaping, &c., அரிகை. 2. A piece, section, அறுத்ததுண்டு. 3. An imprecation of widowhood--in allusion to the sundering of the marriage ornament at the death of the husband, தாலியறுக்கை. 4. The opening of a wound, an open cut, &c., அறுவாய். 5. The opening made in sawing a piece of timber, மரமுதலியவையினறுவாய். 6. Confutation, refutation of another's arguments, ஆட்சேபிக்கை. அறுப்புக்காலம், s. The time of harvest. அறுப்புண்க, inf. To be cut asunder, to be divided, be severed by cutting. 56)

alangkāram (p. 27) s. Ornament, decoration, embellishment, சிறப்பு. 2. Beauty, அழகு. 3. Rhetorical ornament, figures of language, rhetoric, அணியிலக்கணம். 4. One of the sixty-four கலைஞானம், கலைஞானமறுபத் துநான்கினொன்று. Wils. p. 73. ALANKARA. There are thirty-five figures of language; viz.: 1. தன்மை, a word or phrase expressing the nature of a thing. 2. உவமை, a parable. 3. உருவகம், metaphor. 4. தீவகம், a word once used and understood in the other parts of the sentence. 5. பின் வருநிலை, the repetition of the word beginning a sentence with the same or a different signification. 6. முன்னர்விலக்கு, rejecting a truth asserted, by showing its absurdity. 7. வேற்றுமைப்பொருள்வைப்பு, establishing the truth of a particular fact by a general truth. 8. வேற்றுமை, contrast. 9. விபாவனை separating effects from their proper causes and attributing them to other causes alluded to. 1. ஒட்டு, an allegory. 11. அதிசயம், hyperbole or exaggerated description. 12. தற்குறிப்பேற்றம், a principal kind of metaphor. 13. ஏது, a figure showing the cause, &c. 14. நுட்பம், a figure which presents a suitable idea, by a corresponding hint, &c. 15. இலேசம், a figure in which a trifling excuse is given, as a cloak for a thing of greater magnitude. 16. நிரனிறை, one of the eight kinds of construction of a sentence, i. e. the separate successive arrangements of a series of nouns and their verbs in natural or reverse order. 17. ஆர்வமொழி, an affectionate word or phrase. 18. சுவை, the passions or emotions of the mind expressed by gesture, exhibited in action and transferred to poetry. 19. தன்மேம்பாட் டுரை, self-adulation. 2. பரியாயம், a figure in rhetoric by which one thing is told and another connected with it is intended. 21. சமாயுதம், the accomplishing of one's object by indirect means. 22. உதாத்தம், a figure which expresses copiousness, richness, enterprise, &c. 23. அவநுதி, denying the character, quality or essence of a person or thing in order to attribute the same to others. 24. சிலேடை, a word of double interpretation. 25. விசேடம், distinguishing a cause by ascribing to it effects which it is inadequate to produce. 26. ஒப்புமைக்கூட்டம். enumeration of analogous words, &c. 27. விரோதம், opposition. 28. மாறுபடுபுகழ்நிலை, praising a person or thing to the disparagement of another. 29. புகழாப்புகழ்ச்சி, praise, flattery, &c., couched in terms of dispraise. 3. நிதரிசனம், feigning a thing in nature as doing good or evil to another, a species of personification as a mode of moral instruction. 31. புணர்நிலை, a figure in which the same epithets or attributes are adapted to two or more different subjects. 32. பரிவ ருத்தனை, a figure in rhetoric, describing an exchange of beauties, excellencies. 33. வாழ்த்து, congratulation. 34. சங்கீரணம், the blending of several figures. 35. பாவிகம், moral instruction, inference, applications, &c., from events related in epic poems. அலங்காரநைவேத்தியம், s. An offering made in front of a temple, for show. அலங்காரபஞ்சகம், s. A poem of a hundred verses, (lit.) the five forms of beauty. It is a series of five kinds of verses; viz.: வெண்பா, கலித்துறை, அக வல், ஆசிரியவிருத்தம், சந்தவிருத்தம். (இவ்வகை யே மாறிமாறி நூறுசெய்யுள் அந்தாதித்துப்பாடுவது.) அலங்காரப்படுத்த, inf. To adorn, சிங்காரிக்க. அலங்காரப்பிரியன், s. Vishnu. அலங்காரப்பேச்சு, s. Fine, elegant language, flattery. 33) *

āṭi (p. 38) s. The month of July, கர்க் கடகமாதம். (c.) 2. (p.) The twenty-first lunar asterism, உத்திராடநாள். 3. Mirror, கண்ணாடி. ஆடிக்கரு, s. Dark clouds in July regarded as indicative of plentiful rains in the ensuing monsoons. ஆடிக்கருவழிந்தால் மழைகுறைந்துபோம். If the teeming clouds in July discharge their contents, the rains will fail in the ensuing season. ஆடிக்கழைக்க, inf. To take away or separate the newly married woman from her husband, and to put her under her parents during the month of July of their first year of marriage. This separation is indispensable to prevent conception in that month, and delivery in the coming April, which is believed to bring ruin upon the family. ஆடிப்பண்டிகை, s. The first day of July (ஆடி.) a day of feasting, mutual visits, &c., when the sun is supposed to enter on its southern course. ஆடிப்பெருக்கு, s. A festival held on the day when the Cavery over-flows in July. 8)

iṭṭōṭu (p. 45) s. Disunion, discord, separation, பிரிவு. 124)

uṭngku (p. 59) s. Union, association, combination, கூடிநிற்கை. 2. [adverbially.] Together, together with, கூட. (p.) அடைந்தார்ப்பிரிவுமரும்பிணியுங்கேடுமுடங்குடம்பு கொண்டார்க்குறலால். Forasmuch as separation from friends, disease and death are incident to those who are in the body-- 74) *

uṇngku (p. 59) கிறது, உணங்கினது, ம், உணங்க, v. n. To fade, wither, dry, droop --as a vegetable or animal, உலர. 2. To be grieved, to be sorry, to be dejected in mind or countenance, வருந்த. (p.) 3. To pine away, to wither--as the body, by abstinence, &c.; to be emaciated, reduced, &c.; to languish, வாட. உணங்குசிந்தையாய். O thou afflicted in mind. (ஸ்காந்தம்.) நினதுசெம்முகமுணங்கியதென்கொலாம்? Why is your blooming countenance so cast down? (ஸ்காந்தம்.) ஊடலுணங்கவிடுவாரோடு. With him who has the resolution to desert me whilst languishing from separation-- (குறள்.) உணங்குமீன், s. Drying fish. உணக்கம், v. noun. A dry or withered state, உலர்ந்ததன்மை. 2. Dejection of countenance, drooping, வாட்டம். 112)

eccm (p. 73) s. Deficiency, defect, lack, குறைபாடு. 2. Remainder, remnant, சேஷம். 3. Orts, remains of food, whatever has come in contact with the mouth. spittle, &c., being deemed defiled, எச்சில். 4. Posterity, offspring, சந்ததி. 5. The dung of birds, fowls, wall-lizards, &c., பறவைமுதலி யவற்றின்மலம். 6. An elliptical, or unfinished word, sentence, பெயரெச்சமுதலியன; [ex எஞ்சு.] (p.) எச்சத்தாற்காணப்படும். (Their deeds) will be manifest in their posterity; i. e. in the prosperity, or adversity of their offspring. எச்சமிட, inf. To discharge excrement--as birds, &c., பறவைமலம்விசர்ச் சிக்க. பகையெச்சம். s. Suppressed anger. தீயெச்சம், s. The remainder of fire--as, வினைபகையென்றிரண்டினெச்சம், நினை யுங்காற்றீயெச்சம்போலத்தெறும், (Warlike) deeds which are not pushed to extremity (in the destruction of a foe) and hatred which is not executed but suppressed, will destroy like fire unextinguished. (குறள்.) நோயெச்சம், s. A reduced disease, the remains of a disease. ஈரெச்சம், s. In Grammar, the two classes of unfinished words. I. பெயரெச் சம் or participles, lit. words which require nouns to complete them. These embrace two classes, viz.: (1.) தெரிநிலை ப்பெயரெச்சம், or the participle of the common verb--as, வந்தமகன், the man who came; வருகின்றமகன், the man who comes; வரும்பிள்ளை, the child that will come. (2.) குறிப்புப்பெயரெச்சம் or பெயரெச்சக்குறிப்பு, the participle of the symbolic verb, which always ends in அ and often has the force of an adjective--as கரியகுதிரை, a black horse; கடுங்கண்ணகுதிரை, a fierceeyed horse, or a fierce horse; பொன்னகு திரை. a gold-like horse; அமர்முகத்தகுதிரை, a horse in the front of a battle; மூவிலைய வேல், a three-forked dart, a trident. II. வினையெச்சம், unfinished verbs, or such forms of the verb as require other terminate verbs, &c., to complete the sense. (1.) தெரிநிலைவினையெச்சம். In the past, it is called by Beschi, a gerund; there are five varieties; i. e. (1.) செய்து, பண்ணி, நிறீஇ for நிறுவி or நிறுத்தி; வளைஇ for வளைந்து or வளைத்து; இரீஇ for இருந்து or இருத்தி; கூய் for கூவி. (2.) செய்பு. (3.) செய்யா. (4.) செய்யூ. (5.) செய்தென--Notes. The first is the most common, and the only kind found in colloquial use. 2. The present, or infinitive, செய or செய்ய. 3. The future comprising six varieties. 1. செயின், செய்யின், செயில், செய்யில், செய்கில், these are all future subjunctive forms. 2. செய்யிய. 3. செய்யியர். 4. செய்வான். 5. செய்பாக்கு. 6. உண்பான், this termination occurs after a nasal only. The last five are equivalent to the infinitive, &c., they may be rendered by that with the potential of the verb, as given in நன்னூல். A few may be added: 1. செய் தால், the common subjunctive of the past, but often used for the future. 2. செய்தக்கால். 3. செய்தக்கடை, past or future subjunctives. 4. செய்தலும், காண்டலும். 5. செய்தலோடும், implying when, or as soon as. 6. ஏல், a contraction of எனில், is, in poetry, added to any finite verb to form the subjunctive--as உண்ணுமேல், உண்ணுமெனில். 2. வினையெச்சக்குறிப்பு or குறிப்புவினையெச்சம், gerund of symbolic verbs; of these there are but two, இன்றி and அன்றி from இல் and அல், these symbolic verbs being redundant. சொல்லெச் சம், elliptical, or incomplete words, or classes, ten in number. 1. பெயரெச்சம், participles as given above. 2. வினையெச் சம், unfinished forms of the verb. (See above.) 3. உம்மையெச்சம், a sentence in which a second உம் and its adjunct are understood--as, சாத்தனும்வந்தான், Sattan also is come, implying that others are come or expected. 4. சொல்லெச்சம், a clause in which சொல்லல் is understood --as, என்றார் for என்றுசொன்னார். 5. பிரிநிலை யெச்சம், a clause in which an exception of persons, or things is implied, see ஏ and ஓ--as, அவனேகொண்டான், he bought it, implying that others did not. 6. எனவெனெச்சம், a clause in which a verb, or a noun is required after என--as, கடலொல்லெனவொலித்தது, the sea roared with the sound of ஒல். 7. ஒழியிசையெச்சம், a clause in which a counterpart is understood--as உண்ணுதற்கோவந்தான், was it to eat that he came (implying that his object was otherwise)? 8. எதிர்மறை யெச்சம், the ellipsis of a negative, or denial--as அவனோகொண்டான், Was it he that bought it (implying a negative answer). 9. இசையெச்சம், ellipsis generally comprising two or more words, such as are not found in the above--as நின்னையா னகன்றாற்றுவனோ, Can I endure separation from you (indicating an affectionate attachment to the party addressed)? 1. குறிப்பெச்சம், symbolic terms, contractions, abbreviations, &c., comprising several kinds. (See குறிப்பு.) There is another form called முற்றெச்சம், a finite verb used in the place of a gerund--as உண்டான்வந்தான் for உண்டுவந்தான், eating he came. எச்சமிட, inf. To befoul, to soil with dung--spoken of birds. எச்சவனுமானம், s. Inference of a past cause from a present effect. See அநுமானம். எச்சவாய், s. [vul.] The sphincter of the anus, the podex, குதம். அட்டவெச்சம், s. The eight defects in the human body; i. e. 1. சிதடு or குருடு, blindness. 2. ஊமை, dumbness. 3. செவிடு, deafness. 4. கூன், crookedness of the back. 5. குறள், dwarfness. 6. முடம், lameness. (சது.) (in பிங்கலந்தை and திவாகரம், யகண், மா, hermaphroditism). 7. உறுப்புமயக்கம், a monstrous birth either by redundancy, defect, or misplacing of the members, &c. 8. உறுப்பில்பிண்டம், a shapeless production, or a birth with the features not properly developed. 23)

entirm (p. 73) s. Engine, machine in general, சூத்திரம். 2. A hand-mill, திரிகை. 3. Sugar-cane press, ஆலை. 4. A kind of machine for separating the seeds from cotton, பஞ்சுகொட்டுமெந்திரம். 5. Sticks for producing fire by attrition, தீக்கடைகோல். 6. A potter's wheel, குலாலச்சக்கரம். 7. A car, carriage, chariot, தேர். 8. A conveyance artificially managed, ஊர்தி. 9. A mystical diagram in magic or astrology, written on metal or ola and worn on the arm or other part of the body--as a charm or amulet, மந்திரசக்கரம். 1. Engines, or other contrivances connected with a fortification to repel or exclude an enemy, மதிலுறுப்பு. See இயந்திரம் and யந்திரம். எந்திரகாரன், s. A machinist, சூத் திரகாரன். எந்திரமெழுதிக்கட்ட, inf. To write or engrave a diagram and fasten it on. எந்திரவாவி, s. A machine for drawing water, இலவந்திகை. 61)

otungku (p. 82) கிறேன், ஒதுங்கினேன், வேன், ஒதுங்க, v. n. To subside, recede, retreat, retire--as for shelter, drift ashore, to a hedge or wall on one side, &c., to be put into a corner, on one side, to pass one side-ways, with marks of respect, &c., பதுங்க. 2. To walk, pass, go, நடக்க. 3. [used impersonally.] To become furnished, settled, adjusted, to come to an end, தீர. காரியமொதுங்கியிருக்கிறது. The affair is settled. அவருடையபெருமையெல்லாமொதுங்கிப்போயிற்று. All his pride is brought down. செந்தளிரொதுங்கமிளிர்சீறடியொதுங்கி. Walking with her delicate feet, which were so fair that the red young leaves retired at their approach. (ஸ்காந்.) வீட்டிலுள்ளவைகளையொதுங்கவைத்தல். Clearing the house by putting the things out of the way. அனிச்சமேலொதுங்க. Walking upon the அனிச்சம் flower. (நைட.) ஆளொதுங்கிப்போயிற்று. [prov.] The poor wretch is dead. 2. He is grown poor (in body and circumstances). ஒதுக்குக்குடி, s. A family or person lodging in another's house, garden, &c. See ஒட்டுக்குடி. ஒதுங்கிடம், s. Place of retreat, shelter, resort, ஒதுங்குமிடம். ஒதுங்கிநடக்க, inf. To pass sideways as an act of reverence, or as one of the inferior castes. 2. To keep out of the way of an evil person, a wild beast, &c. ஒதுங்கிப்போக, inf. To get out of the way of a person. ஒதுங்கிவர, inf. To turn in. ஒதுக்கம், v. noun. Seclusion, sequestration, separation, ஒதுங்கியிருக்கை. 2. Walking, gait, நடை. 3. Crouching, stooping, humbling one's self, பதுங்குகை. 4. Retiring, receding, retreating--as for shelter, பின்னிடுகை. ஒதுக்கமுள்ளவன், s. A person of modest mien. 6)

oruvu (p. 83) கிறேன், ஒருவினேன், வேன், ஒருவ, v. a. To leave, avoid, recede from, relinquish, abandon, renounce, நீக்க. 2. v. n. To be excepted, to fail, vary, தவிர. 3. To go or turn aside, விலக. (p.) ஒருவாதுதனிவருமாய்விடின். If invariably it occurs alone-இறைமகன்கோதொரீஇக்கொள்கைமுதுக்குறைவு. It is wise in a prince to receive the allegations of his subjects, rejecting, nevertheless all that is false. ஒரூஉமோனை, s. One of the fortythree kinds of rhyme. See தொடை. ஒருவு, v. noun. Leaving, receding, avoiding, separation, renunciation, நீங் குகை. 21)

karam (p. 96) s. The hand, the arm, கை. 2. An elephant's trunk, துதிக்கை. 3. Poison, நஞ்சு. Wils. p. 283. KARA. 4. Import, toll, poll-tax, &c., குடியிறை. 5. A ray of light, கிரணம். Wils. p. 191. KARA. 6. An ass, கழுதை. Wils. p. 271. KHARA. 7. An expletive used with the short letters of the alphabet, எழுத்தின்சாரியை. 8. A causative particle affixed to some nouns of Sanscrit origin--as பயங்கரம். 9. A cubit, முழம். 1. [prov.] A heap or pile of olas pressed down, ஓலைக்கொத்தின்றிரள் (p.) கரகவசம், s. A gauntlet. கரசரணாதிகள், s. Hands, feet, and the other limbs. கரசாகை, s. A finger, கைவிரல்; [ex சாகா, branch.] Wils. p. 193. KARASHAKHA. கரசீகரம், s. Water spouted from an elephant's trunk, துதிக்கையுமிழ்நீர்; [ex சீகரம், drizzling rain.] Wils. p. 193. KARASHEEKARA. கரதலம், s. The hands, the palm of the hand. Wils. p. 192. KARATALA. கரநியாசம், s. Mental assignment of the hand, &c., to a tutelary divinity, as practised by the workshippers of Siva and Vishnu, by touching the joints of the fingers, with the thumb while repeating incantations in the daily worship. கரபரிசம், s. Touch of the hand, கையினாற்றொடுகை. கரபாத்திரம், s. Receiving food in charity in the hollow of the hands joined together which are used instead of a vessel, as practised by some ascetics, கையாகியபாத்திரம். Wils. p. 192. KARAPATRA.. கரபாத்திரமெடுக்க, inf. To beg alms receiving them with joined hands. கரப்பொறி, s. A kind of trap used to catch monkeys, &c., ஓர்பொறி. கரமுகன், s. Ganesa, விநாயகன். கரலட்சணம், s. The mode of using the hands in dancing which are of twenty-three kinds, viz.: 1. பதாகை, stretching all the five fingers keeping them close and straight. 2. திரிபதாகை, bending the thumb and ring-finger and stretching the rest. 3. பிறை, keeping the other four fingers close together separately from the thumb. 4. சர்ப்பசிரம், keeping the palm of the hand curved. 5. சாளையம், bending the little finger and ring-finger and stretching the rest. 6. மான்றலை, keeping the middle three fing ers down and lifting the other two up. 7. பதுமகோசரம், keeping up the palm of the hand opened having the fingers bent. 8. சிலீமுகம், keeping the tip of the forefinger at the bottom of the thumb and the tips of each of the rest at the middle of the adjoining finger. 9. முட்டி, folding all the four fingers and keeping the thumb above the middle finger. 1. சிக ரம், folding all the other fingers and keeping the thumb stretched. 11. சூசி, stretching the pointing finger and keeping the thumb curved while the others are folded. 12. கபித்தம், keeping the tips of the thumb and fore-finger close together and the other folded. 13. கடகம், keeping the tips of the thumb and forefinger together, the middle finger bent and the rest stretched. 14. சந்தங்கிஷம், keeping the tips of the thumb and pointing finger together, stretching the rest. 15. அஞ்சவாய், keeping the ringfinger and little finger separately stretched up and keeping the tips of the rest together. 16. முகிழ், keeping the tips of all the fingers together. 17. திரிலிங்கம், keeping the tips of the thumb and pointing finger together, the rest curved and the wrist a little bent. 18. மிருகசிரம், stretching up the pointing finger and the little finger and keeping the rest close together. 19. சிங்கநகம், keeping up the palm of the hand having the fingers almost folded. 2. கூர்மம், stretching up the middle finger while the others are bent down. 21. பூரணம், stretching all the five fingers straight not being close together. 22. மென்னிலை, bending the thumb and stretching up the rest. 23. முன்னதம், separating the fore-finger from the rest. கரவாளம், s. A sword, கைவாள். கராசலம், s. An elephant--as having a mountain (its body) connected with its trunk, யானை. கராசனம், s. A tiger, as resting on its paws, புலி. 83)