akārm (p. 2) s. Name of the letter அ. ஓரெழுத்து. 2. An adjunct used to help the pronunciation of a consonant, மெய்யெழுத் தையியக்குஞ்சாரியை.

aṭai (p. 8) s. Resort, attaining to, அ டுத்தல். 2. A kind of cake, wafer, ஓர்பணிகா ரம். 3. Cake or bread in general அப்பவருக் கம். 4. Incubation, அவயம். 5. A leaf, இலை. 6. Gravity, weight, கனம். 7. A slight support or prop, தாங்கி. 8. [in grammar.] A prefix, qualifying word, or clause, adjunct, accompaniment, அடைமொழி. In this meaning it includes உரிச்சொல் or adjectives and adverbs. (p.) 9. A pledge, கொதுவை. 1. Tribute, the king's proportion of the produce of the land whether one-sixth or one-tenth, or otherwise, நிலவிறை. (c.) அடைகாக்க--அடைகிடக்க, inf. To sit on eggs, incubate. அடைகாய், s. Betel and areca nut. அடைகொடுக்க, inf. To render the kings's share of the produce. அடைகோழி, s. A hen that sits on eggs. அடைக்காய், s. Areca nut. அடைக்குத்தகை, s. [prov.] Revenue from grain as farmed out by government. அடைச்சீட்டு, s. [prov.] Receipt for the payment of tithe or tax. அடைப்பை, s. A betel pouch, வெற் றிலைப்பை. அடைப்பைக்காரன், s. The servant who carries the betel pouch, &c. of a great person. அடையடுத்தவாகுபெயர், s. A species of metonymy, as, மருக்கொழுந்துநட் டான், he planted a twig of the absinthium, that is, the plant itself. 19)

aṇai (p. 9) s. An artificial bank, dam or ridge for retaining water in fields, வரம்பு. 2. An embankment, causeway, (as Adam's bridge, so called,) அணைக்கட்டு. 3. A bank of a tank, river, sea shore, &c., கரைப்பொது. 4. Pillow, cushion, mattress, மெத்தை. 5. (c.) A support, prop, buttress; anything to recline or lean on, முட்டு. 6. Protection, help, assistance, accessoriness to a crime, &c., உதவி. 7. Accompaniment, attendance, adjunct, துணை. 8. A yoke of oxen with a prefix of number; as, ஓரணை, one yoke of oxen, ஈரணை, two yokes of oxen, மூவணை, three yokes of oxen. வெள்ளம்வருமுன்னேயணைபோடவேண்டும், Before the flood comes and the water rise, we must cast up the dam. அணைக்கட்டு, s. An anicut. அணைசொல், s. A word spoken to assist another, a prompting, துணைச்சொல். 2. An expletive, அசைச்சொல். அணையாடை, s. A clout or strip of cloth put under an infant, ஏணைத்துகில். 2. [local.] Cloth tied over the navel of an infant, தொப்புளிறுக்குஞ்சீலை. பஞ்சணை, s. The five kinds of beds, or mattresses. தலையணை, s. A pillow. புல்லணை, A layer of grass. பூவணை, s. A bed of flowers. முன்னணை, s. A crib, a manger. 2. The court before a house, the hall. 44)

urai (p. 65) s. Utterance, speaking, speech, பேச்சு. 2. A word, an expression, a sentence, a declaration, a saying, மொழி. 3. Explanation, interpretation, commentary, exposition, gloss, verbal renderings, &c., வியாக்கியானம். 4. Gold, பொன். 5. [in native lexicons.] The words for which synonymes of meanings are given, also the generic term of which the species are given, சொற்பயன். 6. Sound, ஒலி. 7. Eminence, உயர்ச்சி. 8. The written word, sacred writings, holy writ, as one of the three means of attaining knowledge, வேத மொழி; several kinds of உரை, or modes of explanation are given by Tamil Grammarians. The author of காரிகை has given four, viz.: 1. கருத்துரை, the main sentiment or scope of the text explained, also called தாற்பரியவுரை. 2. பதவுரை, verbal explanation, or interpretation, word by word, or clause by clause, also called கண்ணழிவுரை. 3. பொழிப்புரை, the substance of the text omitting rhetorical ornament, and adjuncts, or a free rendering of the text without interruption, also called பொழிப்புத் திரட்டுரை and பிண்டவுரை. --Note. The latter is the same as பதவுரை would be without the words of the text interspersed. 4. விரித்துரை, explanation at large, comment or exposition with proofs, illustrations, &c., also called அலகவுரை and விரியுரை; any of the preceding three, or any other kind of explanation may be included in this last. According to நன்னூல், உரை is divided into tow general classes, viz.: காண்டிகையுரை and விருத்தியுரை. 1. காண்டிகையுரை, brief exposition, or explanation of the text embracing five sub-divisions. (a) கருத்துரை, the scope of the text. (b) பதப்பொருள், verbal rendering being either as பதவுரை or as the scope and definition of பொழிப்புரை, given above, (c) உதாரணம், example for illustration. (d) வினா, anticipating objections, (lit.) proposing questions. (e) விடை, answering such objections or questions as may possibly occur. 2. விருத்தியுரை, copious or complete explanation embracing fourteen sub-divisions. 1. பாடம், giving the text or verse to be explained with different readings and choice exposition. 2. கருத்துரை, the general scope, or import of the text, as in காண்டிகை. 3. சொல்வகை, giving the parts of speech, or showing the grammatical connection when necessary to clear away obscurities. 4. சொ ற்பொருள், giving equivalent, literal words, or clauses as பதப்பொருள், in காண்டிகை, verbal renderings, &c. 5. தொகுத்துரை, a free rendering of the text as பொழிப்புரை, above. 6. உதாரணம், illustration by examples, as above. 7. வினா, anticipating objections, or raising questions as before. 8. விடை, answering such objections or giving reasons in support of the statements in the text. 9. விசேடம், special explanation, particular remarks. 1. விரிவு, supplying ellipses as of cases or otherwise. 11. அதிகாரம், determining the meaning of doubtful terms by reference to the subjects under discussion, as belonging to such a head, &c., or according to another exposition pointing out the beginning and ending of the discussion of the different subjects respectively, the opinions of different commentators. 12. துணிவு, deciding the meaning of terms concerning which there may be diversity of opinion. 13. பயன், inference, applications or recapitulation to show what is to be learnt by the text. 14. ஆசிரியவசனம், quotations, or textuary proofs from other authors. (p.) உரைகட்ட, inf. To comment on a work. உரைகாரன், s. A commentator, expositor, உரையாசிரியன். உரைக்கோள், s. The construction given by the commentator to the text, உரைகாரன்கருத்து. உரைசெய்ய, inf. To speak, declare, பேச. To make a commentary, வியாக்கியானம்பண்ண. உரைநூல், s. A work on which a commentary has been written, உரைபெற் றநூல். உரைபாடம்--உரையேடு, s. A work with its commentary. உரையாசிரியன், s. [used honorifically] A commentator, உரைகாரன். உரையாட, inf. To say, speak, tell, சொல்ல. 2. To converse, dispute, பேச. (p.) என்றுரையாடி நெடுங்கடல்வண்ணனெழுந்தருள. Having said thus, Vishnu who wears the color of the broad sea condescended to start--(பார.) உரையாயிருக்க, inf. To be in prose. உரையிலக்கணம், s. Rules for making commentaries. There are five according to சதுரகராதி, viz.: 1. பதம். 2. பதப்பொருள். 3. வாக்கியம். 4. வினா. 5. விடை. உரையிற்கோடல், v. noun. Additions to a text by a commentator--one of the உத்தி. உரையெழுத, inf. To write a commentary. உரைவன்மை, s. Eloquence, oratorical power, சாதுரியப்பேச்சு. 2. Forcible language that cannot be controverted, சொற்றிட்பம். உரைவாசகம், s. Prose composition, discourse, language. பாட்டுமுரையும், s. A poem with commentary. திருவள்ளுவருரை, s. The explanation of Tiruvalluvar's book. 58)

eccm (p. 73) s. Deficiency, defect, lack, குறைபாடு. 2. Remainder, remnant, சேஷம். 3. Orts, remains of food, whatever has come in contact with the mouth. spittle, &c., being deemed defiled, எச்சில். 4. Posterity, offspring, சந்ததி. 5. The dung of birds, fowls, wall-lizards, &c., பறவைமுதலி யவற்றின்மலம். 6. An elliptical, or unfinished word, sentence, பெயரெச்சமுதலியன; [ex எஞ்சு.] (p.) எச்சத்தாற்காணப்படும். (Their deeds) will be manifest in their posterity; i. e. in the prosperity, or adversity of their offspring. எச்சமிட, inf. To discharge excrement--as birds, &c., பறவைமலம்விசர்ச் சிக்க. பகையெச்சம். s. Suppressed anger. தீயெச்சம், s. The remainder of fire--as, வினைபகையென்றிரண்டினெச்சம், நினை யுங்காற்றீயெச்சம்போலத்தெறும், (Warlike) deeds which are not pushed to extremity (in the destruction of a foe) and hatred which is not executed but suppressed, will destroy like fire unextinguished. (குறள்.) நோயெச்சம், s. A reduced disease, the remains of a disease. ஈரெச்சம், s. In Grammar, the two classes of unfinished words. I. பெயரெச் சம் or participles, lit. words which require nouns to complete them. These embrace two classes, viz.: (1.) தெரிநிலை ப்பெயரெச்சம், or the participle of the common verb--as, வந்தமகன், the man who came; வருகின்றமகன், the man who comes; வரும்பிள்ளை, the child that will come. (2.) குறிப்புப்பெயரெச்சம் or பெயரெச்சக்குறிப்பு, the participle of the symbolic verb, which always ends in அ and often has the force of an adjective--as கரியகுதிரை, a black horse; கடுங்கண்ணகுதிரை, a fierceeyed horse, or a fierce horse; பொன்னகு திரை. a gold-like horse; அமர்முகத்தகுதிரை, a horse in the front of a battle; மூவிலைய வேல், a three-forked dart, a trident. II. வினையெச்சம், unfinished verbs, or such forms of the verb as require other terminate verbs, &c., to complete the sense. (1.) தெரிநிலைவினையெச்சம். In the past, it is called by Beschi, a gerund; there are five varieties; i. e. (1.) செய்து, பண்ணி, நிறீஇ for நிறுவி or நிறுத்தி; வளைஇ for வளைந்து or வளைத்து; இரீஇ for இருந்து or இருத்தி; கூய் for கூவி. (2.) செய்பு. (3.) செய்யா. (4.) செய்யூ. (5.) செய்தென--Notes. The first is the most common, and the only kind found in colloquial use. 2. The present, or infinitive, செய or செய்ய. 3. The future comprising six varieties. 1. செயின், செய்யின், செயில், செய்யில், செய்கில், these are all future subjunctive forms. 2. செய்யிய. 3. செய்யியர். 4. செய்வான். 5. செய்பாக்கு. 6. உண்பான், this termination occurs after a nasal only. The last five are equivalent to the infinitive, &c., they may be rendered by that with the potential of the verb, as given in நன்னூல். A few may be added: 1. செய் தால், the common subjunctive of the past, but often used for the future. 2. செய்தக்கால். 3. செய்தக்கடை, past or future subjunctives. 4. செய்தலும், காண்டலும். 5. செய்தலோடும், implying when, or as soon as. 6. ஏல், a contraction of எனில், is, in poetry, added to any finite verb to form the subjunctive--as உண்ணுமேல், உண்ணுமெனில். 2. வினையெச்சக்குறிப்பு or குறிப்புவினையெச்சம், gerund of symbolic verbs; of these there are but two, இன்றி and அன்றி from இல் and அல், these symbolic verbs being redundant. சொல்லெச் சம், elliptical, or incomplete words, or classes, ten in number. 1. பெயரெச்சம், participles as given above. 2. வினையெச் சம், unfinished forms of the verb. (See above.) 3. உம்மையெச்சம், a sentence in which a second உம் and its adjunct are understood--as, சாத்தனும்வந்தான், Sattan also is come, implying that others are come or expected. 4. சொல்லெச்சம், a clause in which சொல்லல் is understood --as, என்றார் for என்றுசொன்னார். 5. பிரிநிலை யெச்சம், a clause in which an exception of persons, or things is implied, see ஏ and ஓ--as, அவனேகொண்டான், he bought it, implying that others did not. 6. எனவெனெச்சம், a clause in which a verb, or a noun is required after என--as, கடலொல்லெனவொலித்தது, the sea roared with the sound of ஒல். 7. ஒழியிசையெச்சம், a clause in which a counterpart is understood--as உண்ணுதற்கோவந்தான், was it to eat that he came (implying that his object was otherwise)? 8. எதிர்மறை யெச்சம், the ellipsis of a negative, or denial--as அவனோகொண்டான், Was it he that bought it (implying a negative answer). 9. இசையெச்சம், ellipsis generally comprising two or more words, such as are not found in the above--as நின்னையா னகன்றாற்றுவனோ, Can I endure separation from you (indicating an affectionate attachment to the party addressed)? 1. குறிப்பெச்சம், symbolic terms, contractions, abbreviations, &c., comprising several kinds. (See குறிப்பு.) There is another form called முற்றெச்சம், a finite verb used in the place of a gerund--as உண்டான்வந்தான் for உண்டுவந்தான், eating he came. எச்சமிட, inf. To befoul, to soil with dung--spoken of birds. எச்சவனுமானம், s. Inference of a past cause from a present effect. See அநுமானம். எச்சவாய், s. [vul.] The sphincter of the anus, the podex, குதம். அட்டவெச்சம், s. The eight defects in the human body; i. e. 1. சிதடு or குருடு, blindness. 2. ஊமை, dumbness. 3. செவிடு, deafness. 4. கூன், crookedness of the back. 5. குறள், dwarfness. 6. முடம், lameness. (சது.) (in பிங்கலந்தை and திவாகரம், யகண், மா, hermaphroditism). 7. உறுப்புமயக்கம், a monstrous birth either by redundancy, defect, or misplacing of the members, &c. 8. உறுப்பில்பிண்டம், a shapeless production, or a birth with the features not properly developed. 23)

oṭṭu (p. 81) கிறேன், ஒட்டினேன், வேன், ஒட்ட, v. a. and v. n. To stick on, to stick up, to glue on, cause to cleave or adhere, பொருத்த. 2. To apply, resort, betake one's self to a person for support, protection, to come or be near, or in contact with, to lean on or join one's self to a thing, சார. 3. To use qualifying terms, phrases, adjuncts, &c., அடைகொடுக்க. 4. To lay a wager, to gamble, பந்தயம்வைக்க. 5. To permit, suffer, allow, let, இடங்கொடுக்க. 6. To increase length or breath by addition, to add to, சேர்க்க. 7. To grow lean, be withered, shrunk, &c., to have the skin stick to the bones, be shrivelled as a fruit, &c., சுருங்க. 8. To stand near a wall, a pillar, &c., in order to over-hear, to way-lay, &c., விசேஷங்கேட்கவொளித்துநிற்க. சுட்டமண்ணும்பச்சைமண்ணுமொட்டாது. Burnt earth will not adhere to that which is fresh. ஒட்டி யுலர்வாருறவு. That is friendship which adheres to and suffers with one, lit. which dries with one as the flowers in the tank. இதுனக்கொட்டுமோ. Will this unjust gain, &c., abide with you? உலகத்தோடொட்டவொழுகல். Acting conformably to the world. (குறள்.) மரத்தோடொட்ட. To hide one's self behind a tree. தோலெல்லாமெலும்போடொட்டிப்போயிற்று..... The skin cleaves to the bones. ஒருவனையொட்டிப்பிழைக்க. To subsist by means of another. அவனைவரவொட்டும். [Contracted in colloquial use to அவன்வரட்டும்.] Let him come. சொல்லவொட்டான். He will not permit me to speak. ஒட்டஅறுக்க, inf. To cut off short or level with the ground--as corn; to cut off altogether, to sever--as an ear, a tail, &c. ஒட்டஇணைகக, inf. To nail in close. ஒட்டக்கட்ட, inf. To tie short. 2. To tuck or gather up the clothes well so that no part may hang down. 3. To tie a necklace close to the neck. ஒட்டப்பட்டினிபோட--ஒட்டப் போட, inf. To make a patient fast in order to cure his disease, or to put on short commons a disobedient person for disciplinary purposes. ஒட்டவடிக்க, inf. To drain quite off. ஒட்டவிட, inf. To let one join or have access to one. 2. To set cocks together preparatory for fighting. ஒட்டாக்கொற்றி, s. A cow cruel to its calf. 2. A woman unkind to her child or inattentive, unyielding, &c., to her husband. ஒட்டாமலடிக்க, inf. To neglect one who has sought protection. ஒட்டார்--ஒட்டலர், s. Foes, persons that will not unite, பகைவர். (p.) ஒட்டிக்கொள்ள, inf. To cleave, to adhere, &c. 2. To supply a word, &c., understood or wanting to complete the sense. இதனையெல்லாவிடங்களிலுமொட்டிக்கொள்க... Apply this word in every similar instance. ஒட்டித்தப்பியிருக்க, inf. To survive, be left, &c., after a general destruction, sacking clearing, to be out of sight, unnoticed. ஒட்டிப்போக, inf. To go jointly or together. 2. To wax lean, pine. ஒட்டியபுண், s. A contagious eruption. ஒட்டியமேளம், s. A kind of drum. ஒட்டுவியாதி, s. An infectious disease, தொத்துவியாதி. ஒட்டுறவு, s. Near relationship, great friendship. அறுந்தகாதொட்ட, inf. To join an ear that has been torn or cut. பந்தயமொட்ட, inf. To lay a wager. ஒட்டல், v. noun. Sticking, adhering, pasting, &c. 2. s. Shortness. ஒட்டல்வயிறு, s. A shrunk belly. ஒட்டற்காது, s. Short ears or ears with the lobes not hanging. ஒட்டு, v. noun. Adhesion, contact, attachment, conjunction, friendship, cement, சேர்க்கை. 2. Being close to a wall, tree, &c., generally for some bad purpose, lurking to over-hear, to ensnare birds, &c., பதிவிருக்கை. 3. Bidding more--as at a sale, விலையுயர்த்திக்கேட்கை. ஒட்டுக்கண், s. Inflamed eyes with the lids adhering. ஒட்டுக்காய்ச்சல், s. A contagious fever, தொத்துக்காய்ச்சல். ஒட்டுக்காய்ச்சலாய்க்காய, inf. To have a contagious fever. ஒட்டுக்குஞ்சு, s. A small young one of birds, சிறுகுஞ்சு. 2. [prov.] A small white louse, பேன்குஞ்சு. ஒட்டுக்குடி, s. A family or person, lodging or dwelling in another's house, garden, &c. ஒட்டுக்கும், adv. Wholly, entirely, முழுதும். ஒட்டுக்கேட்க, inf. [prop. ஒற்றுக் கேட்க.] To over-hear by listening in a hiding place, &c. ஒட்டுக்கொடுக்க, s. inf. To allow access, to be accessible. 2. To comply with, to yield, grant one's request, இடங் கொடுக்க. ஒட்டுடந்தை--ஒட்டுப்பற்று--ஒட் டுரிமை, s. A slight participation in an act, ஒட்டுடன்பாடு. 2. Distant relationship--as regards title to inheritance, சொற்பசம்பந்தம். ஒட்டுப்பற்றில்லாமற்போயிற்று. All friendship has ceased between us. ஒட்டுப்பற்ற, inf. [used adverbially.] Totally extinct, quite out, utterly exhausted. ஒட்டுத்தையல், s. Botching, mending, patching. ஒட்டுநர்--ஒட்டினர், s. Relations, friends, those connected with one, adherents, சினேகர். (p.) ஒட்டுநிற்க, inf. To lurk, wait in secret in order to over-hear. ஒட்டுப்புல், s. A kind of grass, ஓர்புல், Panicum verticillatum, L. ஒட்டுப்போட, inf. To stick on-as a piece, to insert by sticking, வட்டம் போ. 2. To lie in wait, சமயம்பார்க்க. ஒட்டுமயிர், s. Short hair in the margin, not gathered into the tie, குறுகி யமயிர். 2. Hair stuck together, or pasted--as by dancers, ஒட்டப்படுமயிர். ஒட்டுவிசேஷம், s. An ingrafted, patched up story, கட்டுக்கதை. 2. A story learned by stealth, ஒளித்துக்கேட்கும்வார்த்தை. ஒட்டுவிட, inf. To become loose, to separate as boards, &c., glued together, பொருத்தநீங்க. ஒட்டுவித்தை, s. The art of sticking persons together to the ground or otherwise by magical drugs, incantations, &c., ஓர்வித்தை. ஒட்டுவேலை, s. Joining, veneering, sticking on, patching, இணைக்கும்வேலை. 2. Deceptive work, போலிவேலை. ஒட்டுவைக்க, inf. To swear, to take an oath, ஆணையிட. 2. To set birdlime to ensnare birds, ஒட்டுகண்ணிவைக்க. 3. (Rott.) To encompass a city with trenches. 66)

campantam (p. 164) s. [vul. சம்மந்தம்.] Connexion, natural or artificial--as of a property with a substance; relevancy, congeniality, agreement, இணக்கம். 2. Affinity, alliance, relation, connexion by birth or marriage, உறவு. (c.) 3. The application of authority, from divine writings or learned authors, in proof of an assertion, opinion, &c., மேற்கோளமைதி. W. p. 94. SAMBAND'HA. 4. [in gram.] The genitive or possessive case--as சம்பந்தவேற்றுமை, கிழ மைவேற்றுமை. (p.) இதற்குமதற்குஞ்சம்பந்தமில்லை. There is no connexion betweem this and that. உன்சம்பந்தமேயெனக்காகாது. I can't bear you. I can't abide with you. சம்பந்தக்குடியார், s. [prov.] Two families connected by marriage; the parents of a married pair in their relation to one another. சம்பந்தங்கலக்க--சம்பந்தங்கொள்ள-சம்பந்தம்பண்ண. inf. See கல, v. சம்பந்தக்கலப்பு, v. noun. Intermar-riage. சம்பந்தம்பேச, inf. To treat of marriage--as the friends of the parties. சம்பந்தி, s. [com. சம்மந்தி.] One connected by marriage affinity. 2. One connected by birth, marriage or otherwise. சம்பந்தாசம்பந்தம், s. Congeniality and uncongeniality, attractiveness and repulsiveness. அவயவாவயவிசம்பந்தம், s. The connection of the parts with the whole. உடைமையுடையதென்னுஞ் சம்பந்தம், s. Connection between the possessor and thing possessed. உலகசம்பந்தம், s. Worldly affinity. குணகுணிசம்பந்தம், s. Connection between properties and their subjects. See under குணம். குரங்குச்சம்பந்தம், s. See under கு ரங்கு. ஸ்திரிபுருஷசம்பந்தம், s. Mutual love between husband and wife. பாசசம்பந்தம், s. Bondage of the soul. See under பாசம். பூனைச்சம்பந்தம், s. See under பூனை. பொருட்சம்பந்தம், s. Connections in regard to ideas, meanings and subjects. விவாகசம்பந்தம், s. Marriage-alliance. விசேஷணவிசேஷியசம்பந்தம், s. Connection between the adjunct and the principal word. சம்பந்தகிரேஸ்தன், s. See சம்பன்னகி ரேஸ்தன். சம்பந்தமூர்த்திகள்--சம்பந்தசுவாமிகள், s. As சம்பந்தர்; [ex மூர்த்தி, the divine impersonation.] சம்பந்தப்பொருள்--சம்பந்தவேற்றுமை, s. The genitive case. 9)

cātaṉam (p. 175) s. A deed, a bond, a voucher, a charter, any legal instrument in writing. உறுதிப்பத்திரிகை. (c.) 2. Characters, distinctive marks or emblems of a religious sect--as sacred ashes, beads, &c., அடையா ளம். See சாசனம். 3. W. p. 916. SADHANA. Perseverance, effort, determined application, unwearied assiduity, persistence in any act or opinion, உறுதி. See சாதனை. 4. Means, method, instrument, materials, expedient, contrivance, எத்தனம். 5. [in log.] Premises in an argument, proof, in contradistinction to what is to be proved-opposite to சாத்தியம், ஏது. 6. An adaptation, fitness, suitableness, தகுதி. 7. Efficient instrumentality, necessary adjunct, துணைக்காரணம். W. p. 916. SADANA. 8. Place, a place of dwelling, இடம். 9. Town, village, ஊர். (p.) சாதனபத்திரம்--சாதனமுறி, s. A title deed, a deed of grant inscribed on copper, &c. சாதனம்பண்ண, inf. To maintain a practice, to persist in, to inure one's self to, சாதனைபண்ண. 2. To get a titledeed--as சாசனம்பண்ண. சாதனாந்தரம், s. An additional document; [ex அந்தரம்.] சாதனக்காணி, s. [prov.] A hereditary property in land. சிலாசாதனம், s. An instrument engraven on stone. See சிலை. தருமசாதனம், s. A deed of endowment to a temple, a person, &c. தருமசாதனப்பட்டையம், s. [loc.] A deed of endowment inscribed on copper. See பட்டையம். மரணசாதனம், s. A will and testament. சாதனசாத்தியம், s. The premises and conclusion, antecedent and consequent. சாதனாபாசம், s. [in log.] Fallacy in both or one of the premises; [ex ஆபாசம்.] சாதனசதுட்டயம், s. The four-fold qualification indispensable to a student of the Vedantic philosophy. 1. நித்தியா நித்தியவஸ்துவிவேகம். 2. இகபரபுத்திரார்த்தபரபோ கவிராகம். 3. சமாதிசட்கசம்பந்தி. 4. முமூட்சுத் துவம். (கைவல்.) புசிப்புக்குச்சாதனமானகருவிகள். The members and faculties of the body and soul adapted to experience good and evil, [as result of former actions.] (p.) 12) *

cālakaṭangkaṭar (p. 179) s. One of the class of foes to the Devas; the Rakshas, இராக்க தர். (சது.) [ex சால, illusive, கடம், cemetery, கடர், who haunt.]--Note. சாலம் is probably an adjunct and கடங்கடர், the word. 41) *

tẕāttoṭr (p. 229) s. [in gram.] Combination of such words as slightly affect the meaning from the interposition of an adjunct, or from elipsis--oppos. to தழூஉத் தொடர். 11)

pālai (p. 313) s. The iron-wood tree, Mimusops hexandrus, ஓர்மரம். 2. Arid, desert tracts, one of the five species of land. See திணை. 3. [in love poetry.] Temporary separation of lovers. See திணை. 4. A kind of poem. See பிரபந்தம். 5. Sea, ocean, கடல். 6. The fifth lunar asterism, மிருகசீரிடம். 7. The seventh lunar asterism, புநர்பூசம். 8. Air, tune, melody, in music. See under இசை. 9. [in combin.] A class of plants. 1. As பாலைக்கு ருவி-- Note. The principal பாலை plants, and trees, are ஊசிப்பாலை, a plant, Periploca esculenta; 2. ஏழிலைம்பாலை. ஏழிலைப்பாலை, a tree, Echites scholaris, of which the Tamil and Sanscrit names are derived, from its having seven leaves around the stem; 3. காக்காய்ப் பாலை, a tree, Gelonium bifarium; 4. குட சப்பாலை--கொடிப்பாலை--கறிப்பாலை, a creeping plant, Asclepias volubilis; 5.வெட்பாலை, a plant, Nerium antidysentericum; also ஆடுதின்னாப்பாலை, திருநாமப்பாலை, நிலப்பாலை, பூப் பாலை, விழுப்பாலை, which see in their places. --The seven classes of airs are: செம்பாலை, படுமலைப்பாலை, செவ்வழிப்பாலை, அரும்பாலை, கொ டிப்பாலை, விளரிப்பாலை, மேற்செம்பாலை, which see. பாலைக்கருப்பொருள், s. Men, beasts, things, &c., the adjuncts of arid tracts. They are. 1. பாலைத்தெய்வம், the goddess, Durga, துர்க்கை. 2. பாலைக்குடிமகன், inhabitants, the வேடர், or hunter caste; 3. பாலைத்தலைவன் the chief, as காளை, 4. பா லைநிலத்தூர், the village, as குறும்பு; 5. பாலைநீர், well-water; 6. பாலைப்பண், the melody, as பஞ்சுரம்; 7. பாலைப்பறை, a small drum as துடி; 8. பாலைப்புள், the birds, as the dove, புறா; kite பருந்து; and eagle, கழுகு; 9. பாலைப்பூ, the flowers, as of பூளை, பாலை, and கள்ளி plants; 1. பாலைமரம், the trees as குரா, and மரா; 11. பாலைநிலமாக்கள் தொழில், occupation of the inhabitants-mostly plundering. கொள்ளையாடல்; 12. பாலைமாக்களூண், the food, plunder--on which they principally subsist; 13. பாலைவிலங்கு, the animals, a wild dog that chases tigers; 14. பாலையாழ், a lute of desert tracts. பாலைக்காடு, s. Paulghat district. பாலைக்காட்டுச்சோனை, s. An incessant rain, of four months in Paulghat. See சோனை. பாலைக்கிழத்தி, s. Durga. துர்க்கை. பாலைக்குருவி, s. A species of bird. பாலைநிலம்--பாலைவனம், s. A barren soil as பாலை, 2. பாலைப்பழம், s. The fruit of the பாலை tree. பாலைப்பாணி, s. Sweet juice of the பாலை fruit. 16) *

pāvam (p. 313) s. [St. பாபம்.] Sin, vice, evil, crime, தீமை. 2. Demerit, accumulated results of evil actions attaching to the soul, தீவினை. 3. Misfortune, as the result of former actions, but often spoken in burlesque, அதிஷ்டவீனம். (c.) பாவகாரி, s. (St.) A sinner, பாவி. பாவங்கட்டுப்படுதல், v. noun. The accumulation of sin. பாவசங்கீர்த்தனம்-பாவசங்கீர்த்தனை, s. [R. Cath. use.] Confession of sin. பாவசென்மம், s. As பாவயோனி. பாவசேடம், s. Remains of sin attaching to holy persons, பாவத்தின்மீதி. 2. Remaining demerit of souls at the close of a term of existence, to be expiated afterwards, ஊழின்மீதி. பாவச்சடம்--பாவசரீரம், s. Bodies assumed as the effect of former actions. பாவச்சுமை, s. The burden of sin; accumulated evil to be expiated by suffering. பாவஞ்சுமக்க, inf. To contract sin. See சும, v. பாவஞ்செய்ய, inf. To sin, to do evil. பாவஞ்செய்தகுடி. A distressed family --(lit.) who suffer the consequences of former sins. பாவட்சயம்--பாவக்ஷயம், s. Destruction of the accumulated demerit of sin attaching to the soul; [ex க்ஷயம்.] பாவநாசம், s. Removal or expiation of sin. 2. As பாவவிநாசம். பாவந்தவிர்க்க, inf. [also பாவத்தைத்த விர்க்க.] To abstain from vice. பாவந்தீர்க்க, inf. To remove, sin, to expiate evil attached to the soul. பாவந்தீர்தல், v. noun. Expiating the evil attached to souls, commonly by suffering. பாவநிவாரணம்--பாவநிவிர்த்தி, s. As பாவநாசம். பாவம்பலிக்க, inf. To end in suffering --as sin. பாவபுண்ணியம், s. Vice and virtue. பாவபுண்ணியவழக்கம், 3, s. Three adjuncts of sin: 1. Doing, செய்தல். 2. Inciting, செய்வித்தல். 3. Consenting, உட ன்படல். பாவமன்னிப்பு, v. noun. [Chris. usage.] Pardon of sin. பாவமூர்த்திகள், s. The vile, the base; they whose very shape is the effect of sin, பாவத்திலுற்பவித்தோர். 2. The hunters, they who live by the chase, வேடர். பாவம்பழி, s. Sin and guilt. பாவயோனி, s. A sinful birth, பாவப் பிறப்பு. பாவவாளி, s. A sinner, பாவி. (Colloq.) பாவவிநாசம், s. Expiation of sin, பா வமன்னிப்பு. 2. A sacred bathing place, ஓர்தீர்த்தம். 3. A sacred place, ஓர்ஸ்தலம். பாவாத்துமா, s. A sinful soul, the result of the evils of former births. 2. A sinner, one given to evil practices. பாவி, s. [mas. and fem.] A sinner, a perpetrator of evil deeds. 2. One suffering for the evils of former births, தீவினையனுபவிப்போன். 3. See பாவம், nature. 25) *

poruḷ (p. 337) s. Meaning of a word, the sense, signification, சொற்பொருள். 2. Property, wealth, riches, money, திரவியம். 3. Thing, substance, matter, corporeal or incorporeal existence; entity, வஸ்து. 4. Stores, provisions, utensils, பலபண்டம். (c.) 5. Truth, reality, verity, வாய்மை. 6. A thing of moment or importance, superiority, தலைமை. 7. Gold, பொன். 8. A child, பிள்ளை. 9. Fruit of action, வினைப்பயன். 1. [in ethics.] The four divisions of subjects. See நாற்பயன், நாற்பொருள். 11. [in log.] Inference, from circumstances. See அருத்தாபத்தி. 12. Special quality, disposition, குணம். பொருளுங்கொடுத்துப்பழியுந்தேட. To go to expense and get ill-will by it. பொருடனைப்போற்றிவாழ். Use your wealth properly. (Avv.) இருபொருள். A two-fold good, comprising கல்விப்பொருள், knowledge; and செல்வப்பொருள், wealth, riches. முப்பொருள். A three-fold being, the Trimutri. 2. [among vedantists.] God, the soul, and illusion, as திரிபதார்த்தம். நாற்பொருள். Four advantages. See நால். ஐம்பொருள். The five chief divisions of Tamil grammar. These are எழுத்து, சொல், பொருள், யாப்பு, அணி. See இலக்கணம். பொருட்சம்பந்தம். See சம்பந்தம். பொருட்சிதைவு, v. noun. Transition of meaning, &c. See சிதைவு. பொருட்சுவை, s. Sweetness of the matter in a work--different from சொற் சுவை. பொருட்செலவு, v. noun. Expense, expenditure. பொருட்செல்வம், s. Wealth as the object of pursuit, or acquisition-distinct from அருட்செல்வம். பொருட்செல்வி, s. Lukshmi, இலக்குமி. பொருட்சேதம், s. Loss of property. See சேதம். பொருட்சொல்ல, inf. To explain the meaning of a verse. பொருட்டிரிபு, v. noun. [in gram.] Compound terms, bearing different meanings. See திரிபு. பொருட்பட, inf. To be made out or comprehended, as a meaning. 2. To make sense, as language. பொருட்பால், s. The second part of நாற்பொருள். பொருட்பெண்டிர், s. [pl.] Prostitutes, as seeking gain, வேசிகள். (சது.) பொருட்பெற்றி, s. Peculiar quality or nature of a thing, பொருளின்குணம். (p.) பொருணயம், s. Importance of the meaning in a work--different from சொ ன்னயம்; [ex நயம்.] பொருணிலை, s. As பொருண்முடிவு, 4. பொருண்முடிவு, s. A complete sentence, வாக்கியம். 2. Substance of a discourse or a sentence, பொருட்சுருக்கம். 3. Termination of a sentence, or a subject, விஷயமுடிவு. 4. The word which makes sense with the preceding word, or words; being often the concluding one, பயனிலை. பொருண்மை, s. Meaning, purport, or matter of a treatise, as பொருள். (p.) பொருளகராதி, s. A dictionary of synonymous words. See சதுரகராதி. பொருளதிகாரம், s. That part of ethics, which treats on the four themes or subjects embracing all kinds of knowledge and practice. See நாற்பொருள். பொருளாசை, s. Covetousness, avarice. பொருளிலக்கணம், s. Properties of things. This in grammar embraces: 1. அகப்பொருள், rules for amatory verses, see அகப்பாட்டுறுப்பு; 2. புறப்பொருள், rules for war-chants; which see. பொருளுதவி, s. A pecuniary aid. பொருள்கோள், s. Modes of constructing verse of which eight are given; 1. ஆற்றுநீர்ப்பொருள்கோள், natural, as the nominative accompanied by its various attributes, adjuncts, &c., followed by its object, if any, and concluded by the verb; 2. மொழிமாற்றுப்பொருள்கோள், construction, in which the nominative and verb are interchanged, with another nominative and verb; 3. நிரனிறைப்பொருள் கோள், when subjects, and attributes, or nominatives and their verbs, are given in distinct series, see நிரனிறை; 4. விற் பூண் or விற்பூட்டுப்பொருள்கோள், when the nominative is at the beginning, and its verb at the end, or the contrary; 5. தரப்பிசைப்பொருள்கோள், when a noun or verb belongs alike to the preceding and following parts of a verse or sentence, see தாப்பிசை; 6. அளைமறிபாப்புப்பொ ருள்கோள், another kind of construction, see அளை; 7. கொண்டுகூட்டுப்பொருள்கோள், a construction which requires the words to be selected here and there; 8. அடிமறி மாற்றுப்பொருள்கோள், a verse in which the lines of the stanza are interchangeable, see அடிமறிமாற்று. பொருள்விளங்கவைத்தல், v. noun. A proper arrangement of words to give the meaning. 52)

vrlāṟu (p. 376) s. Circumstances, adjuncts, details, சங்கதி. 2. Origin, மூலம். 3. example in grammar, or science, of the use of words, உதாரணம். 4. A table of contents, அட்டவணை. 5. To wit, namely, as follows, on this wise, திருஷ்டாந்தம், 6. (Beschi.) A passage; a coming, வருமாறு; [ex வரல் et ஆறு Way.] வரலாற்றுவஞ்சி, s. A panegyric in the வஞ்சிப்பா verse on high birth, greatness and fame. See பிரபந்தம். நதியின்வரலாறு. The tributaries of a river. 111)

viṭu (p. 392) கிறேன், விட்டேன், வேன், விட, v. a. To set at liberty, to release, to despatch, அனுப்ப. 2. To emit, issue, give out, as the clouds, பறியவிட. 3. To let flow as water, வெளிப்படுத்த. 4. To quit, leave, forsake, abandon, துறக்க; [ex Sa. Vit'a, to break.] 5. To get rid of, part with, கழிக்க. 6. To permit, let, give leave, விடைகொடுக்க. 7. To cease, discontinue, ஒழிய. 8. To split, பிளக்க. இவ்விடத்தைவிட்டுப்போனான். He has left this place. போய்விட்டான். He is gone. அவன்வராவிட்டால். If he do not come. இல்லாவிட்டால். If not. அவனைவழியனுப்பினான். He accompanied another a little way and took leave. அவனைப்போகவிடாதே. வாணம்விட்டார்கள்..........They discharged rockets. அதைவிட்டுவை. Leave it as it was. அந்தஉத்திரம்விட்டுப்போயிற்று. The beam is broken சாதந்தண்ணீர்விட்டுப்போயிற்று. The boiled rice has become watery. விடாக்காய்ச்சல்--விடாச்சுரம், s. A continued fever, a hectic. விடாச்சுரத்துக்குவிஷ்ணுகரந்தை. The plant, Sph&oe;ranthus Indicus, a specific for a hectic. விடாதகண்டன், s. A persevering man. விடாதவாகுபெயர், s. Instrumental nouns used for the agent, as in குதி ரையால்அவ்வூர்கொள்ளையிடப்பட்டது, that town was plundered by the horse [cavalry.] விடாப்பிடி, s. Taking and keeping hold of a person. 2. Tenaciousness, pertinacity. 3. Unchangeableness, ஒரு கண்டசீர். விடாமழை, s. Unceasing showers, as அடைமழை. விடுகதை, s. A riddle, an enigma. விடுகதைவிடுவிக்கிறது. Solving a riddle. விடுகாசு, s. Small money for change. 2. [com விடுகாசுவளையல்.] A kind of glass arm-ring. விடுகாலி, s. A cow at large, கட்டமாடு. 2. A person under no restraint, a libertine, துர்த்தன். விடுகுறை--விட்டகுறை, s. That which is left for a future time.--oppos. to தொ டுகுறை, தொட்டகுறை 2. As விடுதுறை. விடுகோலெருது, s. A spare bullock. (R) விடுதுறை, s. A stopping place in singing, reading or in explaining verse. விடுதேங்காய், s. Cocoa-nuts moved by magic. விடுந்தலைப்பு, s. The front end of a cloth, முன்றானை (சது.) விடுபட, inf. To be left, abandoned, relinquished, விட்டுவிடப்பட. விடுமுறை, s. Vacation or holidays in a school. விட்டடி, s. The line just read--as விட் டடியுந்தொட்டியுமவனுக்குத்தெரியாது, he does not know the beginning nor the end, of a discourse. விட்டவர், appel.n. Enemies, பகைவர். 2. Ascetics துறந்தோர். (சது.) விட்டவாகுபெயர், s. A figure in which the name of a person or thing is used for its adjunct--as கங்கைக்கணிடைச்சேரி. விடேன்தொடேனென்றுநிற்கிறது. Refusing to leave off. விட்டிசைத்தல், v. noun. A di&ae;resis, or sounding one syllable as two, பிரிந் திசைத்தல். விட்டுக்கொடுக்க, inf. To put one forward, &c., in order to try how a matter will go. 2. [prov.] To disclose secrets. 3. To roll a cocoa-nut in the new year's game to be struck by a competitor. 4. To pimp. விட்டுமாற, inf. To take another course; in change in principles or conduct. விட்டுவாங்கி, appel. n. [prov.] One who lends his wife for gain. விட்டுவிட, inf. To forego, to resign, to relinquish. விடுகை--விடுதல், v. noun. Leaving, dispensing with; sending away; setting at liberty, casting or throwing. 11)