akẕu (p. 2) -அகழ், கிறேன், அகழ்ந்தேன், வேன், அகழ, v. a. To dig out, excavate a well or ditch, form a hole as a rat, &c., தோண்ட. 2. To dig, turn up the earth, plough, உழ. (p.) அகழ்வாரைத் தாங்குநிலம்போல, &c. [குறள்.] as the ground which supports the ploughmen. அகழான்--அகழெலி, s. A large kind of field-rat. அகழானெடுத்தல், s. v. Burrowing and casting out the earth, as rats. 49)

ampi (p. 21) s. A raft, float, தெப்பம். 2. A small boat, மரக்கலம். 3. Dhoney, ஓடம். 4. An instrument or beam for raising water for irrigation, water works, சல சூத்திரம். 5. A well-basket, a basket for casting forth water, இறைகூடை. 6. A rope used for drawing water, தாம்பு. 7. Water pot, மிடா. (p.) 6) *

aẕi (p. 32) கிறேன், ந்தேன், வேன், அழிய, v. n. To decay, degenerate, perish, be corrupted, ruined, wasted, blighted, effaced, obliterated, abolished, demolished, annihilated, கெட. 2. To fail (as a promise), be frustrated as a hope, &c., be refuted, தவற. அழிகரு, s. Abortion, கருவழிவு. அழிகுட்டி, s. A miscarriage, an abortion applied chiefly to brutes--the casting of the young, வயிற்றில்மரித்தது. அழிந்தோரைநிறுத்தல், v. noun. One of the eight constituent parts of virtue, அறத்துறுப்பு. அழிபுண், s. A foul ulcer, ஆறாப் புண். (M. Dic.) அழிமதி, s. Waste, extravagance, malicious intention, கெடுபுத்தி. அழிமுதல், s. Waste of property, as of capital, principal, &c. முதலழிவு. அழிம்பு, s. [vul.] The nin-payment of a debt or the non-restoration of another's property from dishonest motives, புரட்டு. 2. Ruin, devastation, injury, damage, கேடு. என்னுடையமைக்கழிம்புபேசுகிறான். He talks of destroying my property. அழிம்புசெய்ய, inf. To damage a thing. 2. To debauch a woman. அழிம்பன், s. [vul.] A spendthrift, a profligate, ஊதாரி. 2. One who makes excuses for not paying debts, restoring property, &c., புரட்டன். அழியாதபத்தினி, s. A name of D'hurupary, the wife of the Pandu princes. அழியாமுதல், s. Property devoted or entailed in perpetuity to a temple or other charity, நிலையான ஆஸ்தி. 2. God, கடவுள். அழியாமை, neg. v. noun. Incorruption, immortality, imperishableness, கெடாமை. அழிவழக்கு, s. An unjust lawsuit, a groundless prosecution, a frivolous or groundless defence, a lost lawsuit, அநி யாயவழக்கு. கற்பழியாதபெண், s. A pure virgin. அழிகை, v. noun. Destruction, decay, ruin, சிதைவு. அழிவு, v. noun. Decay, injury, ruin, loss, desolation, the act of perishing. கேடு. 2. That which has perished of itself, கெட்டது. 3. Fault, immorality, (in a restricted sense,) deviation from rule, குற்றம். அன்றுகண்டமேனிக்கழிவில்லை. Just the same appearance as before. அழிவின்மை, neg. v. noun. Freedom from decay. அழிவுகாலம், s. The time of a universal deluge and destruction at the end of an age, யுகமுடிவு. கடையழிதல், v. noun. Suffering extremely. நிறையழிதல், v. noun. Being disheartened, dispirited, without hope. 7)

irattam (p. 49) s. Red, crimson, சிவ ப்பு. (p.) 2. Blood--as one of the seven தாது, or constituent parts of the body, உதிரம். Wils. p. 69. RAKTA. 3. (p.) Red coral, பவளம். இரத்தகதசுரம், s. A fever affecting the blood. இரத்தகாசம்--இரத்தடசயம், s. Spitting of blood, Hemoptysis, காசவியாதி யிலொன்று. இரத்தக்கட்டி, s. Clot or congelation of blood. இரத்தக்கண்ணன், s. A fierce, irascible man, கோபக்கண்ணன். இரத்தக்கலப்பு--இரத்தவுறவு, s. Consanguinity, இரத்தசம்பந்தம். இரத்தக்கலப்பிலேபெண்கொள்ளல். Taking a wife from among one's kindred. இரத்தக்கவிச்சு, s. [vul.] Offensive smell of blood, இரத்தநாற்றம். இரத்தக்கழிச்சல், s. Dysentery, bloody flux, இரத்தபேதி. இரத்தக்கறை, s. A stain of blood on cloth, dried gore in a wound, &c. 2. Blood extravasated and coagulated on the lungs. 3. A collection of blood in local inflammations, contusions, &c. இரத்தக்கனப்பு, s. Obesity, a full or morbid state of the blood, plethora, இரத்தமீறுகை. 2. (fig.) Pride, arrogance, கருவம். இரத்தக்காட்டேரி, s. A female demon. See காட்டேரி இரத்தக்கிராணி, s. Discharge of blood from the bowels, ஓர்வகையிரத்தபேதி. இரத்தக்கொதி, s. [prov.] Heat of blood in youth inflamed with sexual desires, lasciviousness. 2. Feverish state of blood, such a state of the system as induces anger, venery, derangement, &c., fulness of system, plethora. இரத்தக்கொழுப்பு, s. High mettle, wantonness, the state of being high-fed, voluptuousness, இரத்தபுஷ்டி. 2. (fig.) Pride, arrogance, &c., கருவம். இரத்தக்கோமாரி, s. A disease of cows producing a discharge of blood, மாட்டுக்குவருமோர்நோய். இரத்தங்கக்க, inf. To raise or eject blood whether from disease or injury. இரத்தங்கன்ற, inf. To turn black and hard--as a bruise or contusion. இரத்தங்குத்திவாங்க--இரத்தமெடு க்க, இரத்தம்வாங்க, inf. To bleed, to take blood from. இரத்தங்குபீரிட--இரத்தம்பீரிட, inf. To spring, flow or spout--as blood from a vein. இரத்தசாகம், s. The செங்கீரை plant. இரத்தசாட்சி, s. Martyrdom. (Christian usage.) இரத்தசூலை, s. Swelling in the abdomen from obstruction of the menses, operating as a preventive of pregnancy, சூதகவாயு. இரத்தச்சுரப்பு, s. Local inflammation, இரத்தவூறல். 2. Fulness of blood, இரத்தப்பெருக்கு. 3. Suffusion of blood from a bruise, இரத்தச்செறிவு. 4. (fig.) Insolence, haughtiness, இரத்தக்கொழுப்பு. இரத்தஞ்சாக, inf. To look aghast, appear pallid. இரத்தஞ்சிந்த, inf. To shed blood. 2. (fig.) To kill. இரத்தஞ்சுண்ட, inf. To have the blood dried--as in emaciation. 2. To turn pale by having the feelings wounded or mortified. 3. To be reduced in flesh by hunger, fasting, &c., be emaciated. இரத்தத்துடிப்பு, v. noun. Thrilling of the blood in seeing or hearing a near relation under suffering, also superstitiously supposed to take place on such an event, though not seen or heard of. இரத்தத்தொடர்வு, s. Relation, consanguinity, இரத்தசம்பந்தம். இரத்தநரம்பு, s. Vein, blood-vessel, இரத்தநாடி. இரத்தபலி, s. Libation of blood which it is supposed some of the deities partake, இரத்தஞ்சிந்தும்பலி. 2. Bloody sacrifice, இரத்தத்தோடுசெலுத்தும்பலி. 3. (fig.) Murder, கொலை. இரத்தபாத்தியம், s. Consanguinity, kin. இரத்தபாஷாணம், s. One of the thirty-two kinds of prepared arsenic. இரத்தபித்தம், s. The name of a disease, a vehement casting up or vomiting of blood. இரத்தப்பசப்பு--இரத்தப்பசுமை, Plumpness of body, fulness, sleekness, இரத்தபுஷ்டி. இரத்தப்பழி, s. Blood-guiltiness, revenge for blood-shed. இரத்தப்பிரமியம், s. A urinary passing of blood--as in bad cases of gonorrh&oe;a, ஓர்நோய். இரத்தப்பிரவாகம், s. A flood or deluge of blood, இரத்தப்பெருக்கு. இரத்தப்பிரவை, s. One of the seven hells, ஏழுநரகத்தொன்று. இரத்தப்பிரியன், s. A bloodthirsty man. இரத்தப்பீனசம், s. A species of inflammation in the head with discharges of blood. இரத்தப்புடையன், s. A species of the beaver snake, the bite of which speedily causes hemorrhage from the eyes, nose, mouth and other passages. இரத்தமண்டலி, s. A very venomous kind of snake whose bite causes the blood to issue from the pores. இரத்தமாடன், s. A demon fabled to be dreadfully cruel. இரத்தமாரணம், s. The காவிக்கல் --Reddle, red chalk. இரத்தமூலம், s. Hemorrhoids. இரத்தவலிப்பு, s. Convulsion by too great a fulness of blood. இரத்தவள்ளி, s. A species of red yam. இரத்தவாரி, s. Immoderate flow of menses. See துவாலை. இரத்தவிரியன், s. A species of beaver snake. இரத்தவெறி, s. Wanton cruelty, high mettle. 2. Fury from drinking blood. இரத்தாசயம், s. The heart--as the receptacle of blood. இரத்தாம்பரம், s. Red vestments, blood-colored cloth, சிவப்புச்சீலை; [ex அம் பரம், vesture.] இரத்தோற்பலம், s. The red waterlily, செங்குவளை, Nymph&oe;a rubra; [ex உற்பலம், lily.] Wils. p. 692. RUKTOTPALA. 15) *

iṟai (p. 57) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To pour out, lave, irrigate, draw and pour out, நீரிறைக்க. 2. To cast forth. strew, scatter abroad, சிதற. 3. To give liberally, மிகக்கொடுக்க. 4. (Met.) To lavish, spend lavishly, squander, அளவுகடந்துசெல விட. 5. v. n. [vul.] To flow or issue--as blood, milk, &c., சொரிய. பணத்தையெங்குமிறைத்துப்போட்டான். He has squandered the money. இறைகூடை, s. A large basket for irrigation, நீரிறைக்குங்கூடை. இறைமரம், s. Three poles connected at the top, forming a support for a basket used in watering fields, இறை வைமரம். 2. A well-sweep and pole, ஏற்ற மரம். 3. [prov.] A long wooden boat suspended for watering fields, நீரிறைக்கு மரப்பத்தல். இறைப்பு, v. noun. Pouring or casting out, laving, irrigation, நீரிறைக்கை. 2. Scattering, lavishing, squandering, waste, profusion, வாரியிறைக்கை. இறைவை, s. Any contrivance for raising water for irrigation--as a well-basket, இறைகூடு. 2. A trough for casting out water, நீரிறைக்கும்பத்தல். 3. A ladder, ஏணி. 4. A fan for winnowing, தூற்றுகூடை. 33)

uṟuttu (p. 68) கிறேன், உறுத்தினேன், வே ன், உறுத்த, v. a. To cause to be, to originate, உண்டாக்க. 2. To form, constitute, ஏற்படுத்த. 3. To insert, introduce, சேர்க்க. 4. To render, produce, வருவிக்க. 5. To erect, construct, நாட்ட. 6. To bring in contact, clap together, make an impression on the mind, தாக்க. 7. To cause smarting irritation, &c. --as dust in the eye, a rough or uneven surface to one sitting, or lying down from the protrusion of his bones, வருத்த. 8. To produce mental pain--as by a sarcastic remark, &c., மனதிலுறுத்த.--Note. The meanings of this word are commonly determined by the noun prefixed to it, and it may generally be construed by the form to cause to be, &c. See எலும்புறுத்த, below. புரவிபண்ணுறுத்திடுவார். They equipped the horse. (நைட.) மருங்கினிற்கச்சியாப்புறுத்தான். He bound the girdle about his waist. (சேதுப்.) காலிலேகல்லுறுத்துகின்றது. The pebbles hurt my feet. உறுத்திப்பேச, inf. To speak so as to make an impression on the mind. 2. To speak with energy, earnestness, &c. எலும்புறுத்த, inf. To cause a smarting irritation--as the bones by being protruded. துன்புறுத்த, inf. To cause suffering. For many words compounded with this verb, such as கண்ணுறுத்த, பயமுறுத்த, மனமுறு த்த, வற்புறுத்த, &c., see in their respective places. 2)

eṟi (p. 75) கிறேன், ந்தேன், வேன், எறிய, v. a. To throw, cast, fling, eject, discharge, emit, எறிய. 2. To pierce with a weapon, stab, cast so as to strike, குத்த. 3. To reject (as advice), cast off, cast away, throw away, தள்ள. 4. To slap. clap the hands, beat a drum, strike a bell, அறைய. 5. To toss, cast up waves--as the sea, அலை வீச. 6. To cut off, sunder, cut with a sword, வெட்ட. 7. v. n. To rise, roll over-as waves, அலையடிக்க. எறிசுடர்வாளால். With the ray-emitting sword. எறிசொல்லாச்சொல்லுதல். Speaking with displeasure, in an unconnected manner. எறிந்தகணக்காய்ப்போயிற்று. The property is scattered, nearly all gone. 2. The petition was rejected. எறியென்றெதிர்நிற்பாள்கூற்றம். She who opposes her husband, threatening blows, is as death, (நாலடி.) எறிவானேன்சொறிவானேன். Why insult one and then caress him? பாகெறிகளிறு. An elephant that casts off his driver. அவனென்மேற்கண்ணெறிந்தான். He placed his eyes upon me--he threw a side-glance at me. ஆடல்வேலெறிதலோடும். When the warlike dart severed (the mango tree). (ஸ்காந்.) எறிகடல்--எறிதிரைக்கடல், s. The wave-throwing sea, the billowing ocean. எறிகாலி, s. A kicking cow, உதை காற்பசு. எறிகால், s. A violent wind, பெருங் காற்று. (p.) எறிசக்கரம், s. The discus weapon, எறியுஞ்சக்கரம். எறிந்துபோட, inf. To cast, throw. 2. To reject a person, thing, advice, &c., to treat with disrespect. எறிந்துபோட்டாற்போலேபேசினான். He spoke contemptuously. எறிந்துவிட, inf. To cast off, reject. 2. To sow seed. எறிபடை--எறியாயுதம், s. A missile weapon. எறிமணி, s. A large circular metal plate for striking the hours, also used as a cymbal in a temple in daily worship, &c., சேமக்கலம். எறிமுத்து, s. Chicken pox, haub in pox, மாரிமுத்து. எறியீட்டி--எறிவல்லையம், s. A dart or lance--as a missile weapon, சவளம். எறிவலையம்--எறிவளையம், s. The discus weapon, சக்கராயுதம். வித்தெறிய, inf. To sow seed. எறி, v. noun. Throwing, a cast, எறிகை. 2. [prov.] A sarcasm, irony, a hint, allusion, insinuation, innuendo, குறிப்பாகச்சொல்லுகை. ஓரெறியெறிந்துவிட்டான். He threw out a hint, an insinuation. அதற்கோரெறியெறிந்துவைக்கவேண்டும். You must give a hint, throw in a word, &c., bearing on the object, take the first step toward it. எறிவு, v. noun. Throwing, casting. எறி, க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To shine brilliantly--as the sun; to emit rays; to glitter as jewels, ஒளிசெய்ய. இழைசுடரெறிந்தலானும். By the brightness of the jewels that blazed around. (நைட.) கதிரெறிக்குநன்மணி. Glittering precious gems. (நைட.) நல்லவெயிலெறிக்கிறது. The sun is burning. மேகம்மின்னெறிப்ப. While the clouds emit lightning-எறிப்பு, v. noun. Shining, brightness, glitter, splendor, பிரகாசம். 2. Sunshine, a hot sun, வெளிலெறிக்கை. 28)

ēṟu (p. 79) கிறேன், ஏறினேன், வேன், ஏற. v. n. [also used with the impers. terminations.] To rise, rise--as the heavenly bodies-as a kite, &c.; to emerge, இவர. 2. To get upon, mount, to ride a horse, a vehicle, வாகனமேற. 3. To enter, to penetrate--as a nail, a probe, a thorn; as thoughts or advice into the mind, &c., தைக்க. 4. To embark, to get into a boat or vessel, to be laden--as cargo, கப்பலேற. 5. To be elevated, high, beyond, &c.; to exceed mediocrity, to be excessive, redundant, superfluous, உயர. 6. To exceed in number, weight, measure, to rise in price, quality, &c., தொகைமுதலியவதிகரிக்க. 7. To pervade, to be diffused through the blood--as poison, நஞ்சேற. ஏறுகாலிறங்குகால்பார்க்க. To trace the track of an animal up and down a hill, to or from the water, &c.--as a hunter. குதிரையேறிவந்தான். He came on horseback. பயிரேறிவிட்டது. The corn is grown up. சொன்னதுமனதிலேறவில்லை. It did not enter his mind, he did not take notice of what was said. மாவேறமலையேறும். Small sums make a large total, lit. mountains are formed from atoms. இந்தத்தோணியிலெவ்வளவேறும். What is the tonnage of this dhoney? ஏற. [inf. of ஏறு, used adverbially.] High, much more, exceeding, மிக. அரைப்படிக்கேறக்கொடு. Give me more than half a measure. இதேறப்பெறும். This is worth more. விலையேறப்பெற்றது. That which is obtained at a high price. 2. That which is valuable, precious. ஏறக்கட்ட, inf. To build up, to edify, உயரக்கட்ட. 2. To refuse selling that the price may be increased, தானிய மேறக்கட்ட. 3. To be restrained, or to withhold as the clouds from raining, or a cow from giving milk, மழைமுதலியபெய் யாதிருக்க. 4. [local.] To collect scattered grain in a heap, இறைந்ததானியத்தைக்கூட்டிச் சேர்க்க. வானம்மழையேறக்கட்டிவிட்டது. The heaven has withheld the rain. ஏறக்கட்டித்தூக்க, inf. To hang up a thing. 2. To hang one up by the hands--as a school boy, a slave, &c., in order to flog him. ஏறக்குறைய--ஏறத்தாழ, s. More or less, about right, nearly. ஏறக்குறையப்பேச. to insult, to abuse. நூறுபேருக்கேறக்குறைய. About one-hundred persons. ஏறச்செலவழிக்க, inf. To spend extravagantly. ஏறவாங்க, inf. To buy cheaper, நயமாகவாங்க. 2. to be drawn up, distorted--as the neck by cold, &c., கழுத்தேற வாங்க. ஏறவிட, inf. To keep off a vessel from shore, மரக்கலத்தைக்கரைக்குத்தூரவிட. 2. To keep near to the wind--as a vessel, காற்றுமுகமாய்விட. 3. To turn a vessel to the shore, கரைசேரவிட. ஏறவிட்டேணியைவாங்கினதுபோல். Like removing the ladder a person has ascended. ஏறவிறங்கப்பார்க்க, inf. To stare at one, to gaze at one from head to foot, கேசாதிபாதமீறாகப்பார்க்க. நடந்தேற, inf. To be accomplished, to succeed. கரையேற, inf. To land, disembark. 2. To attain the shores of final salvation. ஏறாங்கடைசி, s. [prop. ஏறுகடை.] The very end, அறமுடிவு. ஏறாமேடு, s. A height which one cannot reach, or to which water cannot rise, உயர்ந்தமேடு. 2. An enterprise above one's power, செய்யக்கூடாதகாரியம். 3. An inconvenient engagement, unsuitable contract, &c.--as an unequal marriage, ஒவ்வாமை-- in use, ஏறாங்கடை ஏறிக்கொள்ள, inf. To establish one's self in a high office, &c., to arrive at a high state or sanctity, or to attain a higher degree in religion. See நிலை or பாதம். சாதியிலேயேறிக்கொண்டான். [prov.] He has risen in caste by marrying in a higher family (spoken sarcastically). ஏறிட, inf. To stick into, to cause to enter, to pierce, புகப்பண்ண. 2. To place, set up, fix, ஏற்ற. வில்லைவளைத்துநாணேறிட்டு. Bending the bow and fixing on the bowstring. பருவிற்சலாகையையேறிட்டான். He introduced the probe into the sore. ஏறிட்டுப்பார்க்க, inf. To look up. 2. To attend to one when speaking. 3. To look or stare at a person. என்னையேறிட்டுப்பார்க்கவில்லை. He did not even cast a look at me, he took no notice of me. Amongst the Hindus it is not deemed respectful to look at a superior in the face; even when addressing him or receiving his directions. ஏறுகடை, s. The very end, the extremity, முடிவானகடை. ஏறுகுதிரை, s. A riding horse. ஏறுக்குமாறு--ஏறுமாறு, s. Improper, unruly, or vicious behavior, தாறுமாறு. ஏறுசலாகை, s. [prov.] In building, a large lath passing through the ends of rafters, கைமரங்கோக்குஞ்சலாகை. ஏறுதுறை, s. A port, place of embarkation, exportation, &c., துறைமுகம். ஏறுநெற்றி, s. A high forehead (regarded as a fortunate mark in a man, but unlucky in a female--as calculated to cause an untimely death to her husband), also a mark of a masculine, imperious and irrascible temper, அகன்ற நெற்றி. ஏறுபடி, s. An extra batta or allowance above the stated proportion, to a servant, for expenditure in the temple, for an entertainment, &c., அதிகப்படி. ஏறுபெட்டி, s. [prov.] A toddydrawer's basket for carrying toddy, கள் ளேறுபெட்டி. ஏறுபொழுது, s. The sun as it rises toward the meridian. ஏறுமிராசி, s. The constellation in the sun's path from the equator to the northern solstitial point, உச்சத்திற்கேறு மிராசி. See இறங்குமிராசி. ஏறுவட்டம், s. The difference, less or more than sixty Indian hours, in the passage of the moon through any of the asterisms, also the difference in the கர ணம் and யோகம் as affected thereby, நட் சத்திரமுதலியனநாழிகையேறுமுறை. 2. In the division of the inheritance of lands, trades, &c., the excess above or the deficiency in equal shares, பங்கினளவுக்கதிகமா னநிலமுதலியன. ஏறுவால், s. A long tail--a good sign in certain animals, நீண்டவால். பசுஏறுவாலுமெருதுகூழைவாலும். A long tail for a cow and a short one for a bull are desirable. ஏறுவெய்யில். Increasing heat or sunshine as the sun rises towards the meridian, காலைவெய்யில்--opp. இறங்குவெய் யில். ஏறெடுக்க, inf. To lift up the head, eyes, &c., மேலெடுக்க. 82)

ōmam (p. 84) s. A burnt offering, the casting of clarified butter, the nine kinds of grain, &c., into the sacred fire, accompanied with prayers, &c. It forms an essential part of the marriage ceremony and is performed at the அந்தியேட்டி, a chief ceremony for deceased persons and in the worship of the temple, &c. In poetry the burnt sacrifice of animals, யாகம். Wils. p. 98. HOMA. ஓமகுண்டம், s. A hole made in the ground for sacrificial fire. Wils. p. 78. HOMAKUNDA. ஓமசாந்தி, s. Mitigating, propitiating by fire, அக்கினிசாந்தி. 2. Burnt offering at a marriage to propitiate the god of fire who is thus invoked as a witness of the transaction, விவாகத்திற்செய்யுமோம சாந்தி. 3. Any additional sacrifice performed to obtain pardon for having omitted certain ceremonies in a sacrifice, யாகசாந்தி. ஓமஞ்செய்ய, inf. To perform a burnt sacrifice, அக்கினிகாரியஞ்செய்ய. ஓமதிரவியம், s. The requisites for a sacrifice including the firewood, &c., யாகஉபகரணம். ஓமப்பொடி, s. The ashes of the ஓமம்--deemed sacred, and used for smearing the person, யாகநீறு. ஓமமண்டபம், s. A sacrificial hall, யாகசாலை. ஓமம்வளர்க்க, inf. To kindle and feed the sacrificial fire which should never be suffered to go out; to attend to this is the special duty of the student or பிரமசாரி. ஓமவிறகு, s. Sacrificial fire-wood of different kinds. See சமித்து. ஓமாக்கினி, s. Sacrificial fire, ஓ மத்தழல். Wils. p. 18. HOMAGNI. ஓமல், s. [vul.] A rumor, report, spreading as a rumor, ஊர்ப்பேச்சு. ஊருக்கோமல்வீட்டுக்குவயிற்றெரிச்சல். He has the name of being a rich man, but in his house there is want and misery. ஓமற்படுதல்--ஊரோமல், v. noun. Spreading as a rumor, being rumored. உன்னாலிந்தாகசியம்ஊரோமலாச்சுதே. The secret has been bruited throughout the town by you. 98)

kṭukkeṉl (p. 87) v. noun. [prov.] Being grown up, increased in stature, வள ருதல். 2. Being tall, உயருதல். 3. Being increased in wealth or learning (sarcastically), மிகுதல். அவன்கடுக்கென்னநாட்செல்லும். It will be sometime before he is grown up. அதற்குள்அவன்கடுக்கென்றுவிடுவான். By that time he will be grown up. கடுக்கென்றபயிர், s. Corn grown up. கடுக்கென்றவன், s. A grown person, a young fellow. 2. A tall man. 81)

kṇṭi (p. 89) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To reprove, reprehend, chide, speak with severity, admonish, expostulate, censure, கடிய. 2. To speak with decision, precision, earnestness, impartiality, பாரபட்சமின்றிப்பேச. 3. To cut in pieces, chop, mince, slash, துண்டிக்க. 4. To sever, sunder, hew down, வெட்ட. 5. To divide, parcel, பகிர. 6. To correct, chastise, discipline, punish a child, &c., to bring to a proper state by discipline, தண்டிக்க. கண்டித்துக்கண்டித்துச்சொல்ல, inf. To particularize. கண்டித்துக்கேட்க, inf. To ask with earnestness, reproof, threats, &c. கண்டித்துச்சொல்ல, inf. To speak harshly, to command with severity, to reprove, insist on. 2. To speak plainly, impartially, exactly, pointedly, with precision, positively. கண்டிதம், v. noun. Reproof, rebuke, கண்டிப்பு. 2. Chastisement, correction, discipline, punishment, தண்டனை. 3. Strictness, rigor, severity, austerity, திட்டம். 4. Accuracy, exactness, particularity, precision, செவ்வை. 5. Certainty, assurance, உறுதி. 6. Cutting, sundering, துண்டிக்கை. கண்டிதக்காரன், s. A rigorous man. கண்டிதம்பண்ண, inf. To act rigorously. 2. To correct, chastise. கரார்கண்டிதமாகச்சொல்ல, inf. To say decisively. கண்டித்தல், v. noun. The act of cutting in pieces. 2. The act of hewing, வெட்டல். 3. The act of chastising. கண்டிப்பு, v. noun. Strictness, severity, rigor, கண்டிதம். 2. Exactness, accuracy, precision, திட்டம். 3. Earnestness, plainness, decisiveness, urging, stress, positiveness, உறுதி. 4. Reproof, reprehension, strictness, கடிந்திடுகை. 5. Materiality. corporeality, palpableness, சடத்தன்மை. (தீ. 515.) 6. Cutting, sundering, hewing, வெட்டுகை. 7. Chastisement, correction, castigation, தண்டிப்பு. கண்டிப்பாகச்சொல்ல, inf. To speak plainly, to tell the naked truth. 2. To speak pointedly, expressly, harshly. 3. To speak so as to wound the feelings. கண்டிப்புப்பண்ண, inf. To treat with strictness, severity, &c. கண்டிப்புள்ளசரீரம், s. A material body. கண்டிப்புள்ளவன், s. A strict man, one systematic, orderly, punctual. 35)

kttu (p. 92) கிறேன், கத்தினேன், வேன், கத்த, v. n. To cry with a harsh continued noise, to scream, squall--as an infant, கூவ. 2. To croak--as a frog; to caw--as a crow; to chuck--as a partridge; to scream, screach or make a harsh sound--as some birds, &c.; to chatter--as monkeys in fear, to yelp--as young dogs; to growl--as a bear; to bray--as an ass; to chuck--as young birds; to bleat--as calves; to make a reiterative sound--as some snakes, விலங் குபறவைமுதலியகத்த. 3. To chatter, to babble, to jabber, to talk in vain, பிதற்ற. 4. To roar, முழங்க. கத்திக்கத்தித்தொண்டையடைத்துப்போயிற்று. I am grown hoarse by talking so much. நாய்க்குப்பயந்துகுரங்குகத்துகிறது. The monkey chatters for fear of the dog. காக்கைகத்துகின்றது. The crow caws. அவன்கழுதைபோலேகத்துகிறான். He brays like an ass. அணில்கத்துகிறபடியால்சமீபத்திலேபாம்பிருக்கவே ண்டும். The screaching of the squirrels indicates the proximity of a snake. மாரித்தவளைபோலேயேன்கத்துகிறாய். Why do you croak like a frog in the rainy season? --said of one who talks too much, or importunes unceasingly. கத்து, v. noun. Crying, bawling, கூப்பிடுகை. 2. Chattering, unmeaning or idle talk, vain babbling, nonsense, mere declamation, பிதற்றுகை.--Note. Exalted devotees use this term concerning the opinions, &c., of other sects or of those of the same sects, but inferior to themselves. சமயக்கத்து, s. The arguments or wrangling of religious disputants. 2. Religious tenets exclusive of the sublimer or experimental parts. In both meanings the usage is sarcastic, spoken by opponents or by those who have arrived at an exalted degree. பொய்ந்நூலாம்அச்சமயக்கத்தினாராதரிக்கத்தெய்வ ங்கள்வைச்சமயக்கத்தினார்வாழ்வு. (Tiruvancadum) is the residence of Vishnu who appointed various gods to please wrangling fanatics. (திருவேங்.) வீண்கத்து, s. Vain, insignificant words, prating. 22) *

kuttiram (p. 121) s. Deceit, guile, dis-ingenuity, insincerity, craftiness, subtility, knavery, வஞ்சகம். 2. Lying, falsehood, பொய். Wils. p.229. KUDRA. 3. Cruelty, inhumanity, குரூரம். Wils. p. 266. KSHUDRA. 4. A hill, a mountain, மலை. Wils, p. 229. KUDHRA. 5. [vul.] Sarcasm, irony, any cutting remark, insinuation, or allusion, சுடுசொல். 6. (சது.) Celerity, speed; intensity, சீக்கிரம். 7. Hemp, சணல். (M. Dic.) குத்திரக்காரன்--குத்திரமுள்ளவன்--குத் திரன், s. A knave, a crafty fellow; one who uses sarcasm. குத்திரப்பேச்சு--குத்திரமானவார்த்தை, s. Sarcastic language. குத்திரவித்தை, s. Craftiness, subtleness, knavery. 2. Sorcery, magic. 10)

kuttu (p. 121) கிறேன், குத்தினேன், வேன், குத்த, v. a. To punc ure, prick, penetrate; to bore, perforate, ஊசிமுதலியவற்றாற்குத்த. 2. To stab, to thrust, to pierce, ஈட்டிமுதலியவற் றாற்குத்த. 3. To pound in a mortar, to comminute, உலக்கையாற்குத்த. 4. To crack, to crush, smash, நெரிக்க. 5. To strike with the fist; to cuff, buffet, box, கையினாற்குத்த. 6. To efface a writing by dotting it with a style, &c., கிறுக்கிக்குத்த. 7. To drop; to pour out a small quantity, எண்ணெய்முதலிய குத்த. 8. to gore, கொம்பினால்முட்ட. 9. To pick or strike--as a stork, a crow, &c., பறவைகுத்த. 1. To mark by pricking, dotting, &c.; to dot, to point, புள்ளிகுத்த. 11. To stamp, to impress. முத்திரைமுதலியகுத்த. 12. To dig, dig up, dig out. கிண்ட. 13. (See the verb குறு.) To pluck, பறிக்க. 14. To ram down--as in a gun, துப்பாக்கியைக்கெட்டிக்க. 15. To bury in the ground--as certain seeds, விதையூன்ற. 16. To plant, set, place, நட, நிறுத்த, வைக்க. 17. To use sarcastic allusions, to employ invectives, சுடுவார்த்தை பேச. 18. To thwart, to defeat--as a design; to oppose--as a measure or scheme, தடங்கற்செய்ய. 19. [vul.] To coagulate milk, பிரைகுத்த. 2. v. n. To throb, to ache, வயிறு முதலியகுத்த. குத்தாமற்குத்திப்போட்டான். He has indirectly made a sarcastic allusion to me. அவன்கையைக்கொண்டே யவன் கண்ணிற் குத்தி னான், He has taken hold of his neighbor's hand, and thrust it into his eyes; i. e. he has employed his neighbor's means to injure him. குத்தித்தைக்க, inf. To sew through and through. குத்துக்கோல், s. A horse or ox goad. தாற்றுக்கோல். 2. A pike-staff, முட்கோல். குத்துமுள், s. A spur, குதிரைமுள். குத்துவாள். s. A dirk, a hand-dart or bayonet, உடைவாள். குத்தீட்டி, s. A poniard. குத்துவல்லையம், s. A hand-javelin--opposed to எறிவல்லையம். குத்தூசி, s. A kind of wooden needle, for roofing or hedging. அம்மைகுத்த, inf. To vaccinate. பச்சைகுத்த, inf. To tattoo; lit. to puncture and insert a blue dye. பல்லுக்குத்த, inf. To pick the teeth. மூக்குக்குத்த, inf. To perforate the nose. குத்திக்கொல்வோன், s. One who kills another by stabbing, an assassin. குத்துக்கொம்பு, s. [prov.] Perpendicular horns. குத்துக்கரணம், s. A somerset. நிலைகுத்த, inf. To be set in or fixed --as the eyes of one just breathing his last. சாந்துகுத்த, inf. To pound chunam or mortar. நெல்லுக்குத்த, inf. To pound paddy. பேன்குத்த, inf. To crack or crash lice. குரும்பைகுத்த, inf. [prov.] To pluck young cocoanuts, &c. அள்ளிக்குத்த, inf. [prov.] To give liquid food stintingly. 2. To drop a little water on plants, &c. குத்துவலி--குத்துக்குடைச்சல், v. noun. Throbbing or pinching pain, stitches. குத்திப்பேச, inf. To make a cutting remark. குத்தியள்ள, inf. To take up grain, &c., by thrusting the hands in perpendicularly. குத்தல், v. noun. Puncturing, pricking --as one of the eight kinds of impressions perceived by the sense of feeling. 2. Ramming; thrusting, stabbing, &c. குத்தார்க்கு, s. [local.] Withe, cord, &c., inserted in the hole of a குத்தூசி needle. குத்து, v. noun. Pounding in a mortar, உரலிற்குத்துகை. 2. A blow with the fist, a cuff, a buffet, a box, கைக்குத்து. 3. A thrust, a stab; a puncture, a prick, an incision, a goading, ஈட்டிமுதலியவற்றாற்கு த்துகை. 4. The peck of a stork, மூக்கினாற்கு த்துகை. 5. An acute, throbbing, twinging pain, ஓர்நோய். 6. A dot, a point, a tittle; a spot--commonly with a pointed instrument, புள்ளி. 7. A double handful of grain, &c., the hands being thrust in perpendicularly. 8. [prov.] A handful, ஓர் கையளவு. 9. Perpendicularity, steepness--as in செங்குத்து. குத்துண்டுபோவாய்--குத்துண்பாய். May you be stabbed--an imprecation. ஒருகுத்துச்சோறு. A double handful of boiled rice, with the hands thrust in perpendicularly. குத்துமி, s. Husk--as separated from rice by pounding. குத்துவெட்டு, s. Stabbing and maiming. --either in scuffles, robbery or war. 2. Dots and strokes--as erasures, பிழைபட் டதைக்கிறுக்கித்தள்ளல். குத்துப்பாடு, v. noun. Censuring or charging one with a fault; violent contention; lit. piercing, retortion. அந்தவேலைமேற்குத்துப்பாடுசொல்லுகிறான். He finds fault with the work. குத்துக்காயம், s. A wound by a stab; a stab. அடப்புக்குத்து, s. [prov.] Stabbing in the ribs, விலாக்குத்து. தலைக்குத்து--மண்டைக்குத்து, s. Piercing pain in the head; head-ache. முலைக்குத்து, s. Piercing pain in the breast. முலைக்குத்தைஅறியுமாசவலைப்பிள்ளை. Does the babe know the mother's breast-ache? குத்துண்ண, inf. To be beaten, pierced, stabbed, &c. குத்துப்பட. குத்துணி, s. One stabbed, குத்துண்ட வன். 2. A mean, vagabond, shameless fellow. குத்துப்பட்டுவிழ, inf. To fall, or drop down pierced. குத்துக்குநிற்க, inf. To stand on points, each urging his own reasons; to contend, to oppose-as rivals. 2. To haggle in dealing. குத்துகால்-குத்துக்கால், s. The uprights of a frame-as of a car; a piece of furniture, support, தாங்குகால். குத்துக்காலிட, inf. To sit or lie with bent legs; [ex குந்து.] குத்துக்கால்நாட்ட, inf. To fix or plant the uprights. குத்தாய்நிற்கிறமலை, s. A mountain standing perpendicularly. குத்துவிளக்கு, s. Standing lamp, a brass candlestick. குத்துக்கல்-குத்்தாங்கல், s. A perpendicular stone. குத்துக்கல்லாய்வைக்க, inf. To build with bricks set upon the edge. குத்துக்குளம்பு, s. The hoof of oxen, horse, &c., falling perpendicularly, not spreading-regarded as a good species for speed. குத்துப்பாறை, s. Small, perpendicular heaps of stones in the vicinity of a rock. 2. [local.] The horizontal part of a rock where women pound paddy. குத்துப்போர், s. The first layer of sheaves of corn in a stack, placed with the ears uppermost, நிறுத்திட்டமாய் வைக்குஞ் சூடு. 2. Boxing, fisticuffs, மற்போர். குத்துப்புள், s. [prov.] The place where the புள் stick falls perpendicularly in the கிட்டிபுள்ளு game. குத்தெனவீழ, inf. [prov.] To fall headlong, தலைகீழாய்விழ. 2. To fall in a perpendicular position, நிறுதிட்டமாய்விழ. செங்குத்தானமலை, s. A perpendicular hill; a precipice. மூங்கிற்குத்து, s. A cluster of bamboos, consisting of some parent stems and saplings. குத்துச்செடி, s. Any low shrub. குத்துக்கரந்தை, s. See under கரந்தை. குத்துக்காரை, s. See under காரை. குத்துக்கோரை, s. A grass, ஓர்கோரை, Cyperus compressus, L. குத்துத்திராய், s. An edible herb, ஓர் கீரை, Mollugo stricta, L. குத்துப்பகன்றை, s. A plant, ஓர்செடி, Lechea verticillata, L. குத்துப்பசனி, s. A species of பசளி. 13)

kuṟḷai (p. 132) s. Dwarfishness, குள்ளம். 2. Tale-bearing, divulging secrets; asperson, backbiting, slander, கோள். 3. [prov.] Sarcastic expressions, slanderous accusations, நிந்தனை; [ex குறு.] குறளைக்காரன், s. A tale-bearer, an exposer or secrets. குறளைச்சொல், s. Tale-bearing. 2. Sarcaustic expressions. குறளைபேச, inf. To tattle, to expose secrets. 2. To revile, vilify, ridicule. 15)