alppu (p. 28) கிறேன்--அலப்பினேன், வேன், அலப்ப, v. n. [vul.] To chatter, babble, talk in vain, வீண்பேச்சுப்பேச. (c.) அலப்பன், s. [impr. அளப்பன்.] A babbler, prattler. 4)

aḷ (p. 33) க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To measure, fathom, expore, estimate, அளவுசெய்ய. 2. To apportion, mete out, measure out, பங்கிட. 3. To extend, reach, எட்ட. விசும்பளந்தாண்டுநின்றிடுஞ்சிகரியை. The turrets which reached to the sky. மரக்காலைப்பாய்ச்சியளக்கிறான். He measures thrusting in the marcal; i. e. into the heap. பறைவெட்டியளக்கிறான்--பறைதட்டியளக்கிறான். He measures by striking off the excess of the grain. ஐயனளந்தபடி. As God allots. அளக்கை--அளத்தல், v. noun. Measuring. அளபு, v. noun. Measurement, அ ளவு. 2. The lengthening of the sound of a letter, அளபெடை. அளபெடுக்க, inf. To lengthen a letter, whether vowel or consonant, by the insertion of another short letter or mute, as the case may be, for the sake of the poetry, and sometimes for euphony, as, கழூஉ for கழு; மாத்திரைமிக் கொலிக்க. அளபெடை, v. noun. The lengthening of a letter chiefly for the sake of the verse. There are two ways of doing this. 1. உயிரளபெடை, the addition of a short vowel to a long one, either in the beginning, middle, or end of a word--as ஈஇ கை, gift--for ஈகை; படாஅ கை, banner--for படாகை; and குழூஉ, multitude--for குழு. Again this is divided into இயற்கையளபெடை, and செயற்கையளபெ டை. 2. ஒற்றளபெடை, the lengthening of the mutes, ங், ஞ், ண், ந், ம், ன், வ், ய், ல், ள், and ஃ by being repeated twice either in the middle or end of a word when they are placed after one or two short syllables, as அரங்கம், முரஞ்ஞ்சு, மண்ண்ணு, அம்ம்பு, கொள்ள்க, விலஃஃகி. அளப்பம்--அளப்பு, v. noun. Measuring, அளக்கை. 2. (fig.) Fate, destiny, ஊழ். 3. Needless repetition, chatter, அலப்பு. 4. Expressing dissatisfaction, முறுமுறுக்கை. வனிதையரளப்பிலர், The damsels are without number. அளப்பளக்க, inf. To repeat, use needless repetitions, prate, chatter, அ லப்ப. 2. To complain, grumble, express dissatisfaction, முறுமுறுக்க. அளப்பன், s. [prop. அலப்பன்.] A babbler, prater, chatterer, வீணாகப்பேசு வோன். 13)

ulmpu (p. 66) கிறேன், உலம்பினேன், வே ன், உலம்ப, v. n. To sound, exclaim, roar, cry out, முழங்க. 2. To blab, chatter, boast, அலப்ப. (p.) அட்டுலம்பினான். Slaying (his foes) he proclaimed aloud his bravery. (ஸ்காந்.) ஒல்காதார்வாய்விட்டுலம்புப. They who restrain not themselves give utterance to their thoughts and boast aloud. (நீதிநெ.) உலம்பல், v. noun. The act of sounding, ஒலித்தல். 4)

uḷai (p. 67) கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. To ache or suffer pain in the limbs from weariness, cold, rheumatism, நோவ. 2. To gripe, suffer pain--as persons with dysentery, வயிறுளைய. 3. To ache--as the gums in teething, பல்லுவலிக்க. 4. To suffer--as in bringing forth young, சூலுளைய. 5. To suffer either in mind, or body; to be in a state of suffering, வருந்த. In most of the meanings, a dragging or moving pain is implied. உனக்குமுதுகுளைகிறதா? Does your back ache? i. e. why do you behave so as to incur punishment? உளைந்துளைந்துபேச, inf. To express regret again and again from revolving in mind an injury received. மூக்குளைய, inf. To ache--as the nose. இடுப்புளைய, inf. To feel pain in the hips-as in child-bearing, or as persons in some diseases, or after a long walk. மனமுளைய, inf. To be pained in mind from unkind conduct or expressions. கால்கையுளைய, inf. To suffer pain in the arms and legs. வாயுளைய, inf. To be tired as the mouth by constant talking. வாயுளையுமளவுமலட்டினான். He chattered till his mouth ached. வயிறுளைய, inf. To suffer as in bringing forth young. 2. To suffer with dysentery. குடவளையினங்கள்வயிறுளைந்தீன்றகுருமணி. The bright pearls produced from the round conchs-- (நைட.) உளைமாந்தை, s. [vul.] An internal imposthume, கடுநோய். உளைவு, v. noun. Griping pain, throbbing, வலிப்பு. 2. Hard pain in the limbs, &c.--as from rheumatism, weariness, cold, &c., குடைவு. உளைவுகொள்ள, inf. To ache--as the limbs, with weariness, &c., வலிப்புற. உளைவெடுக்க, inf. To be attacked with griping, or rheumatic pains, வலிப் பெடுக்க. காலுளைவுகையுளைவு, s. Pains in the limbs--as from walking, labor, &c. பல்லுளைவு, s. Supposed distress in the teeth of a snake, or other animal, from the want of opportunity to gratify the disposition to bite, to discharge venom, &c. வயிற்றுளைவு, s. Dysentery. 49)

olku (p. 83) கிறது, ஒல்கினது, ம், ஒல்க, v. n. To become reduced, thin, slender, emaciated, to grow small, diminish, தளர. 2. To be subject to, to submit, be repressed, be contained, கீழ்ப்படிய. 3. To grow weak, faint, reduced or broken in mind, to pine, to be dejected, disheartened, குழைய. 4. To shrink from, be deficient, to fail in the performance of duties, குறைய. 5. To coil up, shrivel, contract as an elastic body, சுருங்க. 6. To waver, shake, &c., from weakness, or from being over-burdened, to be flexible, துவள. (p.) ஒல்காதார்வாய்விட்டுலம்புப. Those of unrestrained passions chatter and boast. (நீதி நெறி.) ஒல்குதேவியைத்தெளித்தொருப்படுத்தி. Consoling his distressed wife and prevailing upon her to consent to (the enterprise)-(ஸ்காந்.) ஒல்குமிடைநவ்வியும். The deer-like (damsel) having a slender waist-- (பாரத.) சிதைவிடத்தொல்காருரவோர். The wise will not be discouraged in adversity. (குறள்.) வல்லியினொல்கி. Being pliant (when agitated) as a creeper-ஒல்கல், v. noun. The state of fading or pining, குழைதல். 2. Slackness, தளர்தல். 3. The state of being flexible, துவளல். (சது.) 29)

kttu (p. 92) கிறேன், கத்தினேன், வேன், கத்த, v. n. To cry with a harsh continued noise, to scream, squall--as an infant, கூவ. 2. To croak--as a frog; to caw--as a crow; to chuck--as a partridge; to scream, screach or make a harsh sound--as some birds, &c.; to chatter--as monkeys in fear, to yelp--as young dogs; to growl--as a bear; to bray--as an ass; to chuck--as young birds; to bleat--as calves; to make a reiterative sound--as some snakes, விலங் குபறவைமுதலியகத்த. 3. To chatter, to babble, to jabber, to talk in vain, பிதற்ற. 4. To roar, முழங்க. கத்திக்கத்தித்தொண்டையடைத்துப்போயிற்று. I am grown hoarse by talking so much. நாய்க்குப்பயந்துகுரங்குகத்துகிறது. The monkey chatters for fear of the dog. காக்கைகத்துகின்றது. The crow caws. அவன்கழுதைபோலேகத்துகிறான். He brays like an ass. அணில்கத்துகிறபடியால்சமீபத்திலேபாம்பிருக்கவே ண்டும். The screaching of the squirrels indicates the proximity of a snake. மாரித்தவளைபோலேயேன்கத்துகிறாய். Why do you croak like a frog in the rainy season? --said of one who talks too much, or importunes unceasingly. கத்து, v. noun. Crying, bawling, கூப்பிடுகை. 2. Chattering, unmeaning or idle talk, vain babbling, nonsense, mere declamation, பிதற்றுகை.--Note. Exalted devotees use this term concerning the opinions, &c., of other sects or of those of the same sects, but inferior to themselves. சமயக்கத்து, s. The arguments or wrangling of religious disputants. 2. Religious tenets exclusive of the sublimer or experimental parts. In both meanings the usage is sarcastic, spoken by opponents or by those who have arrived at an exalted degree. பொய்ந்நூலாம்அச்சமயக்கத்தினாராதரிக்கத்தெய்வ ங்கள்வைச்சமயக்கத்தினார்வாழ்வு. (Tiruvancadum) is the residence of Vishnu who appointed various gods to please wrangling fanatics. (திருவேங்.) வீண்கத்து, s. Vain, insignificant words, prating. 22) *

klumoleṉ (p. 96) inf. To chatter, clack, converse privately or in a low tone, ஒலிக்குறிப்பு. 264)

kḷkḷeṉl (p. 99) --களகளவெனல், s. Tingle, flow with the gentle sound, chatter, &c., ஈரடுக்கொலிக்குறிப்பு. (c.) களகளவெனக்்்கொதிக்க, inf. To sound--as water in boiling. களகளவெனவிரும, inf. To sound --as phlegm in the chest. களகளவெனவொலிக்க, inf. To roar--as water, multitudes. களகளவென்றுசிரிக்க, inf. To laugh, making a noise. 11)

kāṇi (p. 103) s. Propriety, right of possession, hereditary right, உரிமை. 2. (c.) Land, நிலம். 3. Landed property, estate, possession, காணியாட்சி. 4. A fractional part, the eightieth part, ஓரெண். 5. [in land measure.] Twenty-four grounds, ஓர் நிலவளவு. See மனை. காணிமந்தங்கோடிதுக்கம். The least delay may occasion the greatest sorrow. கைலாயங்காணியாகும். He will obtain Kaylasa as his inheritance. காணிக்காரன்--காணியாளன் s. A landlord, an owner or proprietor of land, காணியாட்சிக்காரன். காணித்தாயம்--காணித்தாயவழக்கு, [prov.] A quarrel between relations about land. காணித்துண்டு, s. A piece or strip of land. காணிபூமி, s. One's own land. காணியாட்சி, s. Hereditary right to land, an estate, a kingdom, &c., hereditary land, one's own possession, காணி யுரிமை. காணியாட்சியூர், s. An hereditary village or town. பங்குக்காணி, s. Land shared with others. செய்கைக்காணி, s. Made land, from tanks, &c., land newly broken up, &c. 2. Well-tilled ground. நன்கொடைக்காணி, s. Donated land. பிதிரார்ச்சிதக்காணி, s. Ancestral land, patrimonial estate, all the property acquired before marriage--as முது சொம். சிந்துக்காணி, s. Goods and chattels. முக்காணி, s. A fraction, the threefifths of a மாகாணி. உரிமைக்காணி, s. Hereditary land obtained from a near relation. மானியக்காணி, s. Land granted by government. அரைக்காணி, s. A half காணி, the one-hundred and sixtieth part. காணியரைக்காணி, s. A காணி and a half. பாரம்பரைக்காணி, s. Land possessed from ancestors. சீதனக்காணி, s. Dowry land. மாகாணி, s. One-sixteenth. 87)

kiṭukiṭu (p. 109) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. [vul.] To tremble, totter, shiver with cold; to shake--as a loose wall, &c.; to be rickety, நடுங்க. 2. To chatter--as the teeth with cold, பல்லோடுபல்லறைய. 3. To sound --as a thing loose, or the rolling of a carriage, ஒலிக்க. அவர்கிடுகிடுத்துப்போனார். He totters with age; he trembles with fear; he shivers with cold, &c. கிடுகிடுத்திருக்க, inf. To tremble, to shake with fear or cold. கிடுகிடு, s. Tremor, நடுக்கம். கிடுகிடாய்மானம், s. Tremor, அதிர்ச்சி. கிடுகிடெனல், v. noun. Sounding, &c., trembling, &c., ஒலிக்குறிப்பு. கிடுகிடென்றசைய, inf. To be loose-as a tooth; to tremble and shake. 11)

kiẕmai (p. 111) --கிழம் s. Oldness, senility, decrepitude, old age, கிழத்தனம். இந்தமாடுமிகுந்தகிழம். This is a very old ox. கிழக்கதை, s. Old stories. 2. The chattering of old people, கிழவர்வார்த்தை. கிழக்குதிரை, s. An old horse. கிழக்கோலம். The appearance or marks of age. கிழடு, s. [vul.] An old thing, commonly said of animals, trees, and contemptuously of a person, வயதுமுதிர்ந்தது. கிழடன், s. An old man; an old chap, in contempt. கிழட்டுப்பசு, s. An old cow. கிழத்தனம், s. Old age; manners or habits of old people. கிழப்பிணம், s. An old fellow, in contempt; a living carcass. கிழமாடு, s. An old ox or cow. கிழவன், s. (pl. கிழவர்.) An old man, an aged man, மூப்புடையோன். 2. The second of the twenty-seven lunar asterisms or nacshatras, or the day during which the moon is in the nacshatra, பரணி. குடுகுடுகிழவன், s. A very old man. கிழவி, s. An old woman, மூப்புடைய வள். கிழவிக்கிழங்கு, s. [prov.] The previous year's root (esculent, &c.), old and useless; from which others have sprung, பழையகிழங்கு. கிழவிமஞ்சள், s. [prov.] old turmeric root of the previous year, பழமையான மஞ்சள். வன்கிழம்--வலுகிழம், s. A very old person, animal or thing, in contempt. 40)

koṟi (p. 147) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To work or force off the husks from grains of rice with the fore-teeth--as persons, or with the beak--as birds; to bite or nibble grain, &c., பல்முதலியவற்றாற் கொறிக்க. 2. (fig.) To pick, eat but little; to piddle, கொஞ்சங்கொஞ்சமாயுண்ண. 3. [prov.] To make a ticking, clucking sound, கட்டுவிட்டொலிக்க. 4. To chirp--as a lizard, &c., பல்லிமுதலிய கொறிக்க. கொறிநெற்பதமாயிற்று. The paddy is grown so ripe that the husk can be easily forced off. அவன் என் தலையைக் கொறிக்கப்பார்க்கிறான். He attempts to nibble my head, i. e. to injure me. ஏன்சும்மாகொறிக்கிறாய்? [prov.] Why do you chatter in vain? கொறித்துப்பார்த்தல், v. noun. Trying rice that has been for husking, by biting, to ascertain whether it is dry enough. 2. Looking staringly with impudence. கொறிப்பு--கொறித்தல், v. noun. The act of nibbling or nipping. 25)

cantiraṉ (p. 159) s. Chandra, the moon as a planet or deity, திங்கள். (c.) 2. [in combination.] A pre-eminent or dignified personage--as இராமச்சந்திரன். சந்திரனைப்பார்த்துநாய்குலைத்தாற்போல. As if the dog had barked at the moon, i. e., mere chatter to no purpose. சந்திரகணம், s. One of the four auspicious feet with which to begin a poem --consisting of one நிரை and two நேர். See கணம். (p.) சந்திரகதி--சந்திரபுத்தி, s. The daily motion of the moon. சந்திரகலை, s. The phases of the moon. 2. The breath of the left nostril. (c.) See சூரியகலை. சந்திரகாந்தம்--சந்திரகாந்தச்சிலை, s. A kind of mineral gem, the moon-stone, said to emit moisture, when placed in the moon-light; and believed by some to be a congelation of the moon's rays. See சூரியகாந்தம். சந்திரகாந்திப்பூ, s. A moon-flower, a flower which turns towards the moon. சந்திரகாவி, s. A kind of radish color made from the செநதுருக்கம் flower or Bastard saffron. Carthamus tinctorius. Ains. v. 2. p. 364. 2. A reddish ochre, செங்காவிமண். 3. A kind of red cloth, ஓர்வகைப்புடவை. (c.) சந்திரகாவிப்பட்டு, s. Silk of a red colour. சந்திரகிரகணம், s. A lunar eclipse. See கிரகணம். சந்திரகும்பம், s. A sacred water-pot dedicated to the moon. See கும்பம். சந்திராதித்தர்--சந்திரசூரியர், s. The sun and moon. (c.) சந்திராதித்தருள்ளவரைக்கும். As long as the sun and moon exist. சந்திரசூடன்--சந்திரசேகரன், s. Siva, the moon crested. சந்திரதரிசனம், s. The first sight of the New Moon on an auspicious evening.-Note. If the time be not auspicious, the sight is avoided. 2. The ceremony of showing either the crescent or full moon to a child, for the first time, on an auspicious evening. சந்திரப்பிரவை, s. The moon's rays, moon-light. 2. [loc.] A sect for an image on festival occasions. 3. [com. சந்திரப்பிறை.] A female ornament. See சூரியப்பிரவை. சந்திரநாகம், s. A black serpent, இராகு; the dragon's head or ascending node, in Astronomy. சந்திரபீசம், s. The cochineal insect. சந்திரபுடம், s. Moon's longitude. சந்திரமண்டலம், s. The orb or disk of the moon, சந்திரவிம்பம். 2. The moon's halo, பரிவேடம். 3. [in the human body.] The head and the shoulders. (p.) சந்திரமத்திம்புத்தி, s. [in astron.] The mean motion of the moon in a fixed time --as a day, an hour, &c. சந்திரமானம், s. [in astron.] A calculation made from the motion of the moon in its orbit. See சாந்திரமானம். சந்திரமந்தோச்சம், s. [in astron.] The moon's apsis. சந்திரமுருகு, s. An ear ornament shaped like the crescent moon. (c.) சந்திரமோலி--சந்திரமௌலி, s. Siva, the moon crested. There are other compounds--as திங்கண்மோலி, மதிமோலி, &c. சந்திரரேகை--சந்திரலேகை, s. The moon's digits. சந்திரரோகம், s. A kind of leprosy, [in the gospels] lunacy, ஓர்குட்டம். (c.) சந்திரலவணம், s. A medicinal salt, Rock salt, இந்துப்பு. சந்திரலோகம், s. The region or sphere of the moon. சந்திரவட்டம், s. One of the three umbrellas of Argha. சந்திரவட்டக்குடை, s. A large white umbrella used in processions. சந்திரவருஷம்--சந்திரனாண்டு, s. Lunar year. சந்திரவமிசம், s. The lunar race, the race of kings from Chandra, his son Buddha, his son Purúravas, &c. சந்திரவலயம்--சந்திரவளையம், s. [prov.] A brass ring filled with pebbles and used as a small tabour. They are held one on each thumb, by public singers, கைச்சிலம்பு. சந்திரவாதம், s. A system of religion in which the moon is god. சந்திரவிம்பம், s. The disk of the moon. சந்திரனாள்--சந்திரனாட்கூறுபாடு, s. The phases of the moon, திதி. சந்திரோதயம், s. Moon-rise. (c.) 107)

cḷcḷ (p. 173) க்கிறேன், த்தேன், ப்்பேன், க்க, v. n. To be or grow wet, miry, muddy, sloppy, சேறாக. 2. To chatter, babble, prate, அலப்ப. 3. To sound as the falling of a stream, to rush--as rain, மழையடிக்க. 4. To grow too moist, watery, &c., as vegetable curries, கறிகுழைய. 5. To speak with the mouth too full of saliva, வாய்நீர்சளக்க. 6. [prov.] To be disconcerted, dispirited, or overcome in controversy, public speaking, &c., கோழையாய்ப்போக. (c.) சளசளத்தப்பேச்சு, s. Frothy talk, mere senseless prattle. சளசளப்பு, v. noun. Chattering, babbling, prating. 2. Muddiness, miriness, slipperiness. 3. Rushing, gushing. 22)

ciluciluttl (p. 186) --சிலுசிலெனல், v. n. [prov.] Sounding, as food when frying, ஒலி க்குறிப்பு. 2. Prattling, chattering sounds, படபடென்றுபேசுதல். 3. Detonating, crackling--as water in contact with a burning wick, சுறுசுறெனல். 4. Raining lightly, drizzling, தூறல். 5. Having a chilly sensation, as in incipient fever, சிலுசிலெனக்குளிர் வருதல். (c.) சிற்றுணர்வோரென்றுஞ்சிலுசிலுப்பர். They who have learned but little are always talking. (p.) 62)