āṇ (p. 38) s. A male of the human race, or inferior animals, ஆண்பாற்பொது. 2. The male of human species, man, ஆண்மகன். 3. (p.) Manliness, eminence, superiority, தலைமை. ஆணங்காய், s. The branched spadix of the flowers of a palm tree, ஆண் பனையின்காய். (c.) ஆணரி, s. Male jackall, ஓரி. ஆணாப்பிறந்தவன், s. A male, one born a male. ஆணாள், s. [in astrology.] The male division of the lunar asterisms, observed in horoscopes, ஆண் நட்சத்திரம். ஆணெழுத்து, s. A short vowel, or a short animated consonant, குற்றெழுத்து. ஆண்கிரகம், s. In the Hindu system of astrology, any one of the three planets, Mars, Jupiter, or the Sun, ஆண் கோள். ஆண்குறி, s. Membrum virile. ஆண்கூத்து, s. A male character in the drama. ஆண்டகை, s. A king, அரசன். 2. A manly person, சிறந்தோன்; [ex தகை, befitting.] (p.) ஆண்டகைமை, s. Manliness, fortitude, inherent bravery, வீரம். (p.) ஆண்டொழில், s. Exploits, mighty deeds, heroism. (p.) ஆண்டொழின்மைந்தன், s. Arjuna, அருச்சுனன். (p.) ஆண்பறவை, s. The cock, the male of any bird, சேவல். ஆண்பனை, s. The male of the palmyra tree. ஆண்பன்றி, s. A hog, boar, ஒருத் தல். ஆண்பாடு, s. The male energy, ஆண்குணம். 2. Man's affair or work. ஆண்பாடுபெண்பாடுபட்டது. The man and woman labored. ஆண்பால், [in grammar.] The masculine gender, male sex, புல்லிங்கம். 2. Masculine qualities, ஆண்டன்மை; [ex பால், class, nature.] (p.) ஆண்பிள்ளை, s. A male child, a boy, a person of the male sex in general. 2. A man of priority, a head-man. 3. A clever man, or a man of capacity. ஆண்பிள்ளைசிங்கம், s. A bold, heroic, intrepid man, one who does bravely, signalizes himself--a term of applause, வீரன். ஆண்மகன், s. An eminent man. 2. A man. 3. A husband. 4. A son. (p.) ஆண்மரம், s. The class of trees whose interior is hard, solid and suitable for timber, உள்வயிரமுள்ளமரம். 2. The செம்மரம். ஆண்மாரி, s. A masculine woman, a scold, a termagant, an amazon. ஆண்மை, s. Manliness, courage, fortitude, intrepidity, energy, manhood. 2. Strength, vigor, virility. 3. (p.) Truth, certainty. நானென்றவாண்மை. Presumption, selfconceitedness, pedantry. ஆண்வழி, s. Family descent in the male line, any peculiarity in the male line. 26)

ām (p. 39) s. One of the poetic expletives, சாரியை. 2. An expletive, அசைநிலை. 3. A termination of the first person plural, in verbs of both classes, தன்மைப்பன்மைவி குதி. 4. A termination of the plural of verbs embracing the first and second person, உளப்பாட்டுத்தன்மைப்பன்மைவிகுதி. 5. A contraction of ஆகும், used to denote a quotation--as பெரியவனாம், it is said 'he is great.' 6. A contraction of the future of ஆ, in the third person neuter. 7. A particle of assent, yes; it is often doubled --as ஆம் ஆம், written, ஆமாம், and contracted to ஆமா. 8. A particle of comparison, ஓர் உவமவுருபு--as அல்லாங்குழலாள், a woman whose hair is black as darkness. (p.) வந்தாம். We came. பணியுமாமென்றும் பெருமை. Greatness is always humble. நானும் நீயுஞ்சென்றாம். I and you went. ஆங்காலம், s. The season when fortune favors and all things prove successful. ஆந்தனையும்--ஆமளவும். As much as possible. ஆமாறு, s. The proper manner of doing a thing, ஆகுமுறை. (p.) ஆமானவன், s. A worthy, competent respectable person, சிறந்தவன். (c.) ஆம்படி. In the manner which is agreeable to, or sufficient for. ஆம்புத்தி, s. Good or suitable advice, discrimination, cleverness, skill. ஆம்போலே. Agreeably to, possibly, perhaps. மண்ணாங்கட்டி, s. A clod. 10)

uṇr (p. 59) --உணரு, கிறேன், உணர்ந்தே ன், வேன், உணர, v. a. To be conscious, to feel mentally, to perceive, understand, comprehend, arrive at, or possess full and perfect knowledge, அறிய. 2. To discern, distinguish, பகுத்தறிய. 3. To think, reflect or consider, meditate, contemplate, நினைக்க. 4. To feel, perceive by the touch, பரிசித்தறிய. 5. To learn, acquire knowledge, கற்றறிய. 6. To become reconciled-as man and wife, be reunited after a love quarrel, ஊடறீர. 7. To become free from delusion, doubt, error, &c.--as in waking from sleep; recovering from languor; acquiring spiritual perception, &c., தெளிய. (p.) தெய்வப்புலவனுக்குநாவுணருஞ்சித்திரவோடாவிக்கு க்கையுணரும். The tongue of the inspired poet and the hand of the painter perform their functions intuitively. [prov.] உற்றுணரெங்களிலொருவன். One of us who have been initiated. (பாரதம்.) உணராமை, neg. v. noun. Stupor, want of perception, knowledge, feeling, &c., அறியாமை. 2. Insanity, intoxication, infatuation, bewilderment, உன்மத்தம். உணருமறிவு, s. Instinct, intuition. 2. Ready apprehension, cleverness. உணர்ந்தோர்--கற்றுணர்ந்தோர், s. The learned, persons of profound erudition, men of ability. உணர், v. noun. Feeling, perception, knowledge, intellect, உணர்வு. உணர்ச்சி, v. noun. Consciousness, feeling, intuition, perception, discernment, understanding, sensibility, knowledge, wisdom, judgment, experience, reason, learning, &c., acquiring knowledge, உணர்வு. என்காலிலேயுணர்ச்சியில்லை. My leg is devoid of feeling, affected by paralysis, &c. உணர்தல், v. noun. Being reconciled--as man and wife after a lovequarrel. ஊடலுணர்தல்புணர்தலிவைகாமங்கூடியார்பெற் றபயன். Disunion, reconciliation and the pleasures of love, those are the fruits of matrimony. (குறள்.) உணர்த்தி, s. [vul. prop. உணர்ச்சி.] Feeling. உணர்த்தியற்றவன், s. A man past feeling, one devoid of sensibility. உணர்த்தியுள்ளவன், s. A man of sensibility, one who is affected by the wants of others. உணர்வு, v. noun. Feeling, consciousness, intuition, perception, understanding, knowledge by means of the senses, உணர்கை. 2. Clear discernment, intellect, reason, தெளிவு. 3. Cessation from sleep, love quarrels, &c., ஊடலுந் துயிலுநீங்கல். 4. Acquiring of knowledge, learning, experience, acquaintance with science, &c., கற்றுணர்கை. 5. A sense, புலன். 6. Separation, நீங்கல். உணரவுணருமுணர்வுடையாரைப்புணரப்புணருமா மின்பம். To be united in friendship with the prudent who think of what they ought to think is productive of the highest felicity. (நாலடி.) உள்ளத்துணர்வுடையான். A man of great wisdom. உணர்வுகேடு, s. Forgetfulness, listlessness, inattention, உணர்ச்சியின்மை. 2. Want of understanding, அறிவீனம். நுண்ணுணர்வு, s. An acute perception. தேர்ந்தவுணர்வினன், s. A man of improved understanding. தளர்ந்தவுணர்வினன், s. A dull man, one slow of understanding. 114)

uḷ (p. 67) . The root of a symbolic verb signifying being, which, in poetic usage is complete in its inflections--as உளேன், or உள்ளேன், I exist, &c. 2. The third person singular of the inferior class (see உண்டு), and the participle with its appellatives are the only parts in common use. --Note. The participle and its derivations are joined to nouns to form adjectives and appellatives and to show the possession of the quality indicated--as உள்ளகாரியம், a real thing, fact. உளர். They are--as அவருளர். உள்ள, rel. part. Existing, which exists, is real, genuine, essential. உள்ளகதை, s. A real story, an authentic narrative, a fact, a reality. உள்ளது, appl. n. The truth, it is true, உண்மை. 2. That which exists, உண் டானது. உள்ளதற்குள். Among the few there are. உள்ளதற்குள்ளேயிவன்சமர்த்தன். He is the most competent among them. 2. He is tolerably clever. உள்ளதுசொல்லு. Speak the truth. உள்ளதுரியதெல்லாம். The whole of one's property to the last mite. உள்ளதைமறையாதே. Conceal not the truth. உள்ளதோஇல்லதோ? It is true or not? உள்ளநாளுள்ளமட்டும். All this time, or always--a phrase indicating dissatisfaction. உள்ளபடி. Truly, really as to right, according to the actual state. உள்ளபடிமுடியும். It will end right. உள்ளபணிவிடைசெய்வேன். I will do whatever service you have. என்னாயிசுள்ளநாள்மட்டும். As long as I live. உள்ளபசுமை, s. Real truth, ஐய மற்றஉண்மை. 2. Real prosperity, மெய்வா ழ்வு. உள்ளபிள்ளை, [vul. prov.] A child of rich parents--the opposite to வறிய பிள்ளை. உள்ளமை, s. [prov. prop. உண்மை.] Truth, reality, sincerity, probity. உள்ளவன், s. A moneyed man, a rich person, பொருளுடையவன். 2. A proprietor, உரியவன். குணமுள்ளமனிதன், s. A man of good disposition. பணமுள்ளவன், s. A man of money. உள்ளளவும், [prop. உள்ளவளவும்.] For ever, as long as aught shall be, the whole period of the world's existence, இருக்குமட்டும்.--Note. In this and similar sentences formed with this word, terms of universality are implied. நானுள்ளளவுமும்மைப்பிரியேன். I will not forsake you as long as I live. உள்ளார், s. Those who are (present, &c.), இருப்போர். மண்ணுள்ளார், s. Terrestrial inhabitants. விண்ணுள்ளார், s. The celestials. 53)

karunāṭakam (p. 96) s. A country, ஓர்தே யம். 2. The peculiarities of the Canarese people. See கன்னடம். Wils. p. 196. KARNADAKA. கருநாடகம்படித்தவன். A person of rennement, blandishment, a clever, artful man, நாகரீகந்தெரிந்தவன். 148)

kāriym (p. 104) s. Affair, thing, business, concern, matter, subject, occurrence, circumstance, incident, topic, event, transaction, கருமம். 2. An action, operation, a deed, process, செய்கை. 3. Object, purpose, design, விஷயம். 4. Effect, result, product, issue,--as apposed to காரணம், பயன். Wils. p. 215. KARYYA. 5. Expediency, fitness, profitableness, இலாபம். காரியகருமமில்லாதவன். One not concerned about any thing, not troubled with business. அதுனக்குக்காரியமல்ல, நீயேன்பேசுகிறாய். You have nothing to so with it, why do you speak? அதுகாரியமல்ல, இதுவே உனக்குக் காரியம். That is not expedient, but this will be profitable for you. காரணகாரியத்தைக்காட்டுகிறது. The effect shows or implies the cause. காரியகேவலம், s. Transient unconsciousness of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசகலம், s. Imperfect knowledge of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசுத்தம், s. Clear and distinct perception of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியகர்த்தா, s. A maker, an accomplisher--as in educing, sustaining and destroying worlds, &c. 2. An agent, a superintendent. காரியகாரன், s. An agent, a commissioner, காரியம்பார்க்கிறவன். 2. An attorney, an advocate, காரியதுரந்தரன். 3. A man of business, one clever in business, வேலை யிலே சாதுரியன். காரியகுரு, s. A guru who seeks his own interest, whose living is his chief object-opposed to காரணகுரு. காரியக்கெட்டி, s. A man successful in his undertakings, adopting proper means; a business-like man. காரியசாதகம், s. Perseverance in an undertaking, காரியத்தில்முயலுகை. 2. Accomplishing an object, காரியசித்தி. Wils. p. 215. KARYASAD'HKA. காரியசாதனம், s. Means of effecting an object; instruments, implements, aid, காரியத்தைமுற்றுவிக்கும் ஏது. காரியசித்தி, s. Success in an undertaking, accomplishment, காரியங்கைகூடுகை. காரியதரிசி, s. Secretary, superintendent, manager, காரியத்தலைவன். காரியத்தலைவன், s. A superintendent, a manager. காரியந்துரந்தரன்--காரியஸ்தன், s. A competent manager, superintendent, agent, one who conducts business, காரியத் தில்வல்லவன். காரியத்தடை, s. An impediment or obstacle to business, கருமவிடையூறு. காரியத்தவறு, s. Failure in a business, வேலைத்தவறு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியத்தாழ்ச்சி, s. Ill success, கைகூ டாமை. 2. Loss; காரியநஷ்டம். காரியத்தாழ்ச்சிவராமற்பார்க்க, inf. To see that there be no failure of success. காரியத்துக்குத்தக்கதாய்ப்பேச, inf. To speak as the nature of a thing requires. காரியத்துக்குவர, inf. To answer the purpose; to be expedient, profitable; to be prosperous. காரியநிருவாகி, s. A manager, a superintendent, an advocate. காரியபாகம், s. Good management, frugality, economy, judicious or prudent direction. காரியபேதம், s. Disappointment in an affair, காரியம்வேறுபடுகை. காரியப்பட, inf. To be effected; to be produced, wrought or operated on, காரிய முண்டாக. 2. To succeed, to avail, கைகூட. காரியப்படுத்த, inf. To effect, to accomplish, காரியமுடிக்க. 2. To transact, to manage, காரியநடத்த. காரியப்பாடு, v. noun. Effect, result, production. காரியப்பிழை, Failure in an undertaking, காரியவழு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியப்பொறுப்பு, Responsibility. காரியாகாரியம், s. What is and what is not to matter. 2. Circumstances, affairs. காரியமாயிருக்க, inf. To be busy; to be useful. காரியமாய்ப்பேச, inf. To speak of a thing as important. காரியமாய்ப்போக, inf. To go on an errand. காரியமானபேச்சு, s. Important conversation; a speech well adapted to the occasion. காரியமுடிக்க, s. To accomplish, to execute. காரியமுடிப்பு, s. The sum and substance of a business, an affair, &c. காரியமுடிய, inf. to be accomplished --as an object; to terminate--as one's life, &c. காரியம்பலிக்க, inf. To succeed, காரி யஞ்சித்திக்க. காரியம்பார்க்க, inf. To do a business, to manage a business. காரியம்பெற, inf. To attain one's object. காரியம்பேதிக்க, inf. To change or alter--as an affair. 2. To be thwarted. காரியவாகுபெயர், s. Names in which the effect is by metonymy, used for the cause, as in அலங்காரம். காரியவிசாரணை, s. Superintendence, supervision. காரியவிரோதம், s. Opposition in an undertaking, rivalry. காரியவிலக்கணை, s. [in rhetoric.] Metonymy of an effect for the cause. காரியவிலக்கு, s. [in rhetoric.] The negation of a thing or event by the nonexistence of the effect, &c., or by the presence of contrary effects, ஓரலங்காரம். காரியாவத்தை--காரியாவஸ்தை, s. Subordinate, minor states or அவத்தை of the living soul, being five in காரியகேவலம், five in காரியசகலம். and five in காரியசுத்தம், and thus constituting fifteen காரியாவத்்தை. (சிவப்.) காரியானுமானம், s. [in logic.] A posteriori reasoning; inference from effect to cause--opposed to காரணானுமானம். (சிவ. சி.) காரிரத்தம்--காருன்னி s. A plant, ஆடு தின்னாப்பாலை. Aristolochia, L. 125) *

kūr (p. 135) --கூரு, கிறது, கூரும், கூர, v. n. To be sharp--as the edge or point of an instrument, ஆயுதமுதலியகூராக. 2. To become keen, acute, brilliant--as the intellect; to be sagacious, clever, penetrating, புத்திமுத லியகூர; [ex கூர், sharpness.] 3. To be abundant, copious, excessive, மிக; [ex கூர், abundant.] கூர்ந்தபுத்தி, s. Sharp wit, quick perception. கூர்ந்துபார்க்க, inf. To look with a sharp eye, to look intently. கூர்ப்பு, v. noun. Intenseness of passion; keenness of the faculties or senses; copiousness, abundance, excessiveness; greatness, eminence, உள்ளதுசிறக்கை. நினைவுகூர, inf. To remember. 8)

kūrmai (p. 135) s. [adjectively. கூர், by elision.] Keenness, sharpness, point, கூர். 2. Sharpness of sight or intellect, penetration, acuteness, subtility, wisdom, நுண்மை. கூராணி, s. A sharp nail, pin, &c. கூரியது, s. That which is sharp. கூர்க்கொம்பு--கூர்ங்கொம்பு, s. A sharppointed horn. கூர்ங்கணை--கூரம்பு, s. A sharp arrow. கூர்ங்கண், s. Sharp, piercing eyes. கூர்மூக்கு, s. A sharp-pointed nose. கூர்ம்பல், s. A sharp tooth. (p.) கூரியபுத்தி, s. Sharp intellect, penetration. கூரியன், s. A sharp, clever person, கூர் மையுள்ளவன். கூர்மைகாட்ட, inf. To show acuteness of intellect. கூர்மைபார்க்க, inf. To try the sharpness of an instrument. 2. To try one's ability. கூர்மைமழுங்க--கூர்மழுங்க, inf. To be blunted--as a point, or an edge. 2. To be blunted--as the intellect; to become obtuse. கூர்மையாய்ப்பார்க்க--கூர்ந்துபார்க்க, inf. To look intently. 2. To look or examine carefully. கூர்மையில்லோன், s. A stupid person; one of obtuse intellect. கூர்மையின்மை, s. Dullness of intellect. கூர்மையானபேச்சு, s. Subtle, accurate language, not easily controverted; wise discourse. 21)

keṭi (p. 137) s. Fame, greatness, glory, கீர்த்தி. 2. Terror, fright, alarm, dread, பயம். 3. Jurisdiction, province, the limits of a ruler's authority, அதிபத்தியம். 4. (Rott.) A hill-fort, துருக்கம். கெடியடிபட, inf. To be famed--as a great man. 2. To be dreaded. கெடியன், s. A bold, undaunted person, அஞ்சாதவன். 2. A man of valor, who spreads terror, கெடிவீரன். 3. A clever, skilful, competent person; a powerful speaker, திறமுள்ளோன். கெடிகொள்ள, inf. To be overwhelmed with fear. கெடிபண்ண, inf. To meanace threaten, frighten. கெடிமண்ட, inf. To be frightened, terrified; to be overwhelmed with fear. கெடிகலங்க, inf. To be agitated with fear. கெடிஸ்தலம், s. A notorious place or town. மரணக்கெடி, s. Dread of death. 5)

keṭṭi (p. 137) s. (Tel.) Firmness, robustness, strength, உறுதி. 2. Cleverness, expertness, ingenuity, skilfulness, சாமர்த்தியம். 3. Close-fistedness, உலோபகுணம். கெட்டி--கெட்டிதான். Well done, bravo! கெட்டிக்காரன், s. A clever, capable person; a smart, active man, &c. கெட்டிக்காப்பு, s. A braccelet not hollow but solid. கெட்டிச்சரீரம், s. A robust body. கெட்டித்தனம், s. Cleverness, dexterity, capableness. 2. (litle used.) Parsimony, close-fistedness. கெட்டிபண்ண, inf. To make firm, to harden. 2. To sublimate. 3. To strengthen medicines, liquors, &c. 4. To transact an affair, or conclude a business advantageously. கெட்டிபத்திரம், adv. Very secure, under lock and key, &c. 2. [as an order.] Be very careful, take great care. கெட்டிப்பாகு, s. Thick syrup. கெட்டியாய்ச்சோதிக்க, inf. To search or examine strictly. கெட்டியாயுச்சரிக்க, inf. To articulate distinctly, to pronounce correctly and loudly; to enunciate with proper inflection, emphasis and modulation. கெட்டியானவேலை, s. Skilful, nice work; nice workmanship. கெட்டி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To harden, strengthen; to make firm or compact--as by ramming the load of a gun, உரமாக்க. 12)

kaivllpm (p. 143) s. Dexterity of hand, cleverness in handicraft. 2. Power of arm. 48)

caturam (p. 159) s. A square, சரிசதுரம். 2. Parallelogram, நீண்டசதுரம். 3. A quadrangle, நாற்கோணவடிவம். (c.) W. p. 315. CHATUR. 4. Sagacity, discretion, விவேகம். 5. Dexterity, cleverness, திறமை. 6. Property, polished manners, நாகரீகம். W. p. 315. CHATURA. சதுரகிரி, s. The Chatagherry mountains, near Trevandrum. சதுரக்கள்ளி, s. A species of கள்ளி shrub, the prickly pear, Euphorbia antiquorum; Triangular Spurge. சதுரக்கள்ளிப்பால், s. The milkey juice of the கள்ளி hardened and sold as a drug. சதுரப்பட, inf. To become, or be made square. சதுரப்பாடு, v. noun. Discretion, &c., as சதுரம். 2, 3, 4. 2. [prov.] Being four sided, square or oblong, சதுரம். (Limited.) சதுரர், s. [pl.] Inhabitants of a large city; the polite, the polished, நகரப்பதிவா ழ்வோர். 2. Clever, sagacious, eloquent persons, திறமுடையோர். 3. Fashionable persons, நாகரீகமுள்ளவர். சதுரன், s. [fem. சதுரி. sing. of சதுரர் as above.] [loc.] A covetous person, அர்த்த லோபி. (R.) 30)

camattu (p. 161) s. [prop. சமர்த்து] Strength, power, ability, skill, cleverness, expertness, adroitness, capability, competency, வல்லமை. (c.) W. p. 895. SAMARTHA. சமத்தன், s. [fem. சமத்தி.] A clever, competent, skilful person; a courageous man, a champion, வல்லவன். சமத்துக்காட்ட, inf. To make a display of one's strength, courage, power ability, skill, &c. சமத்துப்பார்க்க, inf. To try another's skill, strength, &c., in athletic exercises, or otherwise. 2. To try one's own strength, skill, courage--often in play. 16)

campiratāyam (p. 164) s. Tradition, traditional communications--as of a doctrine; knowledge transmitted orally from teacher to teacher and established as of divine authority--such as the meaning of the Vedas, Agamas and other sacred books, குருபாரம் பரியம். (சிவ. ஞா.) 2. Customs and manners --as of a tribe; usage, observance, குலாசாரம். (p.) W. p. 93. SAMPRADAYA. 3. Skill, dexterity, cleverness, address, சாமர்த்தியம். 4. [vul.] Artfulness, shrewdness, cunning management, சாதுரியம். (c.) சம்பிரதாயக்காரன்--சம்பிரதாயஸ்தன், s. A skilful man. 2. One who regards traditions. சம்பிரதாயமாய்ப்பேச, inf. To speak on a subject artfully so as not to entrap one's self, or be defeated by an opponent. சம்பிரதாயவழக்கு, s. Traditionary usage. (p.) சம்பிரதாயவித்தை, s. Art and cunning. சம்பிரதாயவிளக்கம், s. A treatise on Elocution, ஓர்பிரபந்தம். கைச்சம்பிரதாயம், s. Manual dexterity. குருசம்பிரதாயம், s. Oral instruction from a guru. See குரு. வாய்ச்சம்பிரதாயம், s. Cleverness in talking, eloquence--sometimes in reproach. வித்தில்லாச் சம்பிரதாய மேலுமில்லைக் கீழுமில்லை. Nothing above or below comes without seed (without a cause)--spoken of an ostentatious display of importance, or sagacity, without foundation from ancestry, &c. 37) *

cavaṭṭu (p. 171) கிறேன், சவட்டினேன், வேன், ச வட்ட, v. a. To destroy, subvert, அழிக்க. W. p. 833. S'ARVVA. (நிக.) 2. [a causative of சவள், v.] To bend, warp, make flexible; to distort, twist, sprain a limb, &c., வளைக்க. 3. W. p. 32. CHARVA. To chew, masticate, மெல்ல. 4. [in reproach.] To eat, munch, வாயைக்குதட்ட. 5. [prov.] To get the better of a thing, to swallow down, விழுங்க. 6. [loc.] To tread upon, மிதிக்க. (c.) அவன்காலைச்சவட்டிநடக்கிறான். He twists his leg in walking. சவட்டிப்பிடுங்கிப்போட்டார். [prov.] He has done cleverly. (Ironically.) 6)