āytm (p. 40) s. The letter ஃ, so called from the indistinctness of its sound, or from the peculiarity and minuteness of its form. It is chiefly a consonant, but sometimes occurs as a vowel; yet it cannot be confounded with another letter, தனிநிலை. (p.) ஆய்தக்குறுக்கம், s. A contracted sound of the letter ஃ--as in the words, கஃறீது and முஃடீது, formed from கல்தீது and முள்தீது. ஆய்தப்புள்ளி, s. The letter ஃ. 15) *

klkku (p. 96) கிறேன், கலக்கினேன், வேன், கலக்க, v. a. To stir, mix, mix up liquids (not generally by shaking), agitate, perturb, ruffle, stir, shake, mix, &c., so as to make the liquid or matter all alike or equal in consistence, to puddle, குழப்ப, 2. To disconcert, discompose, disturb, disquiet, confuse, confound, perplex, embarrass, embroil, cause disturbance, tumultuate, கலங்கச் செய்ய. 3. To frighten, intimidate, distress, grieve, depress, abash, agitate, dismay, dishearten, dispirit, daunt, அஞ்சுவிக்க. 4. To bewilder, distract, திகைக்கச்செய்ய. குளத்தைக்கலக்கிப்பருந்துக்கிரைகொடுக்கவோ..... Why stir up tank, and give its fish to the hawks? i.e. why take pains to ruin a poor man for the sake of enriching others, or why labor and not liik after the profit. கலக்கிக்குடிக்க, inf. To mix and drink; i. e. stir up the sediment, wash off what adheres to the cup, &c.--as medicines. கலக்கிக்குடிக்கிறபதத்திளநீர். Cocoanut of an age proper to mix the kernel and drink it. கலக்கிவிட, inf. To beat one in dispute, to confute. 2. To threaten, intimidate. 3. To stir up, agitate--as water. 4. To cause a disturbance, uproar, tumult, &c. வயிற்றைக்கலக்க, inf. To feel uncomfortable in the bowels, inclined to go to stool. பேச்சிலேகலக்க, inf. To confound, perplex, puzzle one in controversy. 202)

klngku (p. 96) கிறேன், கலங்கினேன், வே ன், கலங்க, v. n. To be stirred up, be agitated--as water, to ruffle, நீர்கலங்க, 2. To be confused, be perturbed, disconcerted, discomposed, embroiled, குழப்ப, 3. To be embarrassed, perplexed, bewildered, distracted, மயங்க. 4. To be frightened, intimidated, depressed, daunted, cowed, dismayed, disheartened; to fear, dread, அஞ்ச. 5. To weep, அழ. 6. To be sad, to grieve, sorrow, to be depressed, துன்பமுற. கலங்கச்செய்ய, inf. To bewilder, distract, embroil. கலங்கடிக்க, inf. To discomfit, perplex, intimidate, cause consternation. கலங்காதநெஞ்சு, s. An undaunted heart. கலங்காதவீரன், s. A bold undaunted hero. கலங்காவரிச்சு, s. Rods tied along a roof at some distance from each other. கலங்கிப்போக, inf. To be perplexed or frightened. 2. To be troubled--as water. கலங்கியிருக்க, inf. To be vexed, troubled. கண்ணீர்கலங்க, inf. To swim--as the eyes through grief. 2. To have the eyes suffused with tears. கலங்கல்--கலங்குதல், v. noun. Weeping, அழுதல். 2. Perturbation, கதுவு தல். 3. s. Muddy water, கலங்கனீர். 4. Fear, அச்சம். கலக்கம், v. noun. Confussion, perturbation, disquietude, disorder, embarrassment. காரியமெல்லாங்கலக்கமாயிருக்கிறது. The whole affair is in a state of confusion. கலக்கம்பண்ண, inf. To trouble, disturb, agitate. கலக்கமாயிருக்க-கலக்கமுற்றிருக்க, inf. To be troubled, confused in the mind. கலக்கமாய்ப்பேச, inf. To speak confusedly, indistinctly. மனக்கலக்கம், Perturbation of mind. கலக்கடி, s. [prov. கலக்கம்.] Confusion, perturbation, trouble. கலக்கடிப்பட, inf. TO be in confusion, trouble, consternation, &c., to be confounded. கலக்கடிப்படுத்த--கலக்கடிபண்ண, inf. To confuse, trouble, perturb, perplex, bewilder, embarrass, &c. 2. To alarm, put in fear. 3. To agitate, distress. 203)

klai (p. 96) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To disperse, disorder, derange, break up, disorganize, scatter, confuse, disturb, rout, repulse, dissipate, defeat, drive away, dispel, chase away, குலைக்க. 2. To separate one from a company, to get one out, to detach, banish, exile, exclude, நீக்க. 3. To disunite, disjoin, part, பிரிக்க. 4. To get one dismissed from office, from school, &c., தள்ளுவிக்க. 5. To frustrate, thwart, எண்ணத்தைக்கலைக்க. 6. To put stringed instruments out of tune by use, சதிக லைக்க. 7. To distract or disturb the mind, மனதைக்கலைக்க. 8. To disturb a nest of birds, குருவிக்கூட்டைக்கலைக்க. ஈயைக்கலைத்துத்தேனெடுத்தான். He chased away the bees and took the honey. கூடினமேகங்களைக்காற்றுக்கலைத்தது. The wind has dispersed the clouds. எனக்குச்சகாயஞ்செய்யவிருந்தான்வேறொருவனவ னைக்கலைத்தான். When his intention was to assist me another dissuaded him. கலைத்துப்போட--கலைத்துவிட, inf. To confound, perplex. குடும்பத்தைக்கலைக்க, inf. To cause the breaking up of a family. காடுகலைக்க, inf. To beat the bush, &c., in order to start game. 2. To terrify by calling under officers, servants, &c., to a strict account. கலைத்தல்--கலைப்பு, v. noun. Dispersion. 274)

kiṟukiṟu (p. 112) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To go giddy, dizzy; to whirl, தலைகிறுகிறுக்க. 2. To be confounded, confused, disconcerted, தடுமாற. அவன்கிறுகிறுத்துப்போனான். He was confounded. கிறுகிறுப்பு, v. noun. Giddiness, dizziness, whirling of the head; momentary bewilderment, தலைச்சுழற்சி. 2. Pride, haughtiness, செருக்கு. அவன்கிறுகிறுப்படங்கிற்று. His pride is brought down. கிறுகிறெனல், v. noun. Being giddy, dizzy, கிறுகிறுப்பு. 2. Moving rapidly, விரை வுக்குறிப்பு. தலைகிறுகிறென்றுசுற்றுகிறது. I am giddy, my head whirls. கிறுகிறென்றுசுழல, inf. To whirl, to turn round rapidly; to feel giddy. கிறுகிறென்றுவர, inf. To be seized with giddiness. 2. To come in a great hurry. 27)

kullā (p. 127) -- குல்லாய், s. (Hind.) A kind of cap or turban; a night cap, தலைக்குல் லா. 2. [prov.] An out-rigger of a vessel, படவிற்குல்லா. 3. A boat or dhoney with an out-rigger, குல்லாத்தோணி. குல்லாப்போட, inf. To wear a cap. 2. [fig. local.] To confound and ruin one by artifice. கூர்ச்சுக்குல்லா--நெடுங்குல்லா, s. A high cap. தோற்குல்லா, s. A leathern cap. மொட்டைக்குல்லா, s. A flat cap. குல்லாத்தோணி, s. A dhoney with an out-rigger--as குல்லா. 58)

kūttu (p. 134) s. (from Sans. Goorda, play, Wils. p. 239.) Dance, dancing; action, performance; ball, நடனம். 2. Dramatic play, comedy, நாடகம். 3. Dance or sport of the deity--as the creation, preservation, and destruction of the universe are considered by Hindu philosophers, திருக் கூத்து. 4. Expression or exhibition of the feelings of the soul in its conscious states, as manifested in the actions and organic functions of the body, according to Hindu psychologists, ஆத்துமசேட்டை. 5. Frolicking, leaping and frisking about, like young boys and girls, விளையாட்டு. 6. Display, pomp, parade, &c.--as viewed by ascetics, பிரபஞ்சநடிப்பு. 7. A strange event or phenomenon, நூதனசெய்கை. 8. Presumption, assumption, vanity--as of young persons--one new in office, &c., spoken in contempt, கோலாகலம். 9. A droll or ludicrous action or performance--as a pantomime, &c., பரிகாசக்கூத்து. 1. (fig. little used.) The instigating or moving cause of an action, தூண்டுகாரணம். கூத்துக்குமீசைசிரைக்கவா. Why shave off the mustaches for mere play; i. e. why do a thing without an object? ஏதேனுங்கூத்துநடக்கும். [prov.] Some disastrous event will happen--said after a bad omen. நாலுநாட்கூத்து. A four day's dance-spoken of worldly prosperity, elevation to office, &c. கூத்தன், s. Dancer, actor, performer, comedian, &c., நாடகன். 2. Soul, life, spirit--as the directing cause of the various corporeal functions and actions, உயிர், ஆத்துமா. (நாலடி.) 3. The deity--as the operating cause in the universe, கட வுள். (p.) கூத்தாட, inf. To dance or play, to exhibit pranks, to take a part in play, நடனஞ்செய்ய. 2. To persist in an improper request, &c., சோலிபண்ண. 3. To be elated by promotion, wealth, &c.; to assume too much, &c., பெருமைகாட்ட. 4. (little used.) To act merely for form's sake, in religion, civilities, mourning, &c., ஒப்புக்குச்செய்ய. கூத்தாடி, s. (fem. கூத்தாடிச்சி.) A dancer, player, an actor, a comedian, நடன். 2. A pole-dancer, கழைக்கூத்தன். கூத்தாட்டு--கூத்தாட்டம், v. noun. Dancing, acting, playing, &c., நடிப்பு. கூத்தாட்டுச்சிலம்பம் படைவெட்டுக்குதவாது. The fencing of the actor will not do in battle. கூத்தி--கூத்திச்சி, s. A female actor or dancer; a dancing girl, நாடகப்பெண். 2. A courtezan, a strumpet, a prostitute, வேசி. 3. A concubine, கூத்தியார். கூத்துக்களரி, s. The area or hall for play; a ball room; a theatre; a circus, &c., நடனசாலை. கூத்துக்காரன், s. (fem. கூத்துக்காரி.) An actor, a dancer, கூத்தாடுவோன். 2. A dancing master, கூத்தாட்டுவோன். 3. A buffoon; a ludicrous, comical person; a mimie, விகடக்காரன். கூத்துப்பயிலிடம், s. A dancing school; a place where dancing is practised. கூத்துப்பாட்டு, s. Dancing tunes, and songs. கூத்துவகை--கூத்தின்விகற்பம், s. The two divisions of dancing, commonly by woman. 1. தேசிகம், modes of dancing in different countries. 2. மார்க்கம், modes of dancing--as laid down in the shastras. கூத்துப்பண்ண, inf. To make fun, sport, &c. 2. To do a droll, funny, action. 3. To confound; to derange. கூத்துவிட, inf. To introduce the actors in a play. 2. [prov.] To say something odd, or droll; to do a funny, humorous thing, pleasing to a company. கூத்துவைக்க, inf. To give a dance, or ball--modern. 7)

kēli (p. 139) s. [vul.] Fun, jesting, joking, pleasantry, பரிகாசம். 2. Buffoonery, mimicry, விகடம். 3. Ridicule, derision, mockery, நிந்தை. (Sans. Keli.) கேலிக்கதை, s. An amusing story, a piece of fun. 2. Ridicule, derision. 3. Low ribaldry; foul language. கேலிக்காரன், s. A jester, a buffoon, a mimic. 2. A derider, a mocker. கேலிபண்ண, inf. To deride, to mock, to redicule. 2. To joke, to jest. 3. To play the baffoon, to mimic. 4. To confound, shame, baffle, asperse, defame. கேலித்தனம், s. Meanness of character of conduct, ridiculousness, censoriousness; jesting. 59)

cuti (p. 193) s. The pitch or key-note in singing, சுருதி; [a contraction of Sa. Sruti.] 2. A fibre or string tied to the string of a guitar near the bridge to give a vibrating sound, the fret, யாழினரம்பு. (c.) சுதிகூட்ட, inf. To accompany the song by sounding the key-note, either with the voice or an instrument. சுதிக்கியானம், s. The knowledge or science of music, சுதிஞானம். சுதிபிடிக்க, inf. To accompany the song by sounding the key-note, either with the voice or an instrument. சுதியேற்ற, inf. To raise the tune, play high notes. சுதிமதிகெட்டவன், appel. n. [prov.] One who is deranged, one that confounds his arguments on any subject. (c.) 90)

curuṭṭu (p. 196) கிறேன், சுருட்டினேன், வேன், சு ருட்ட, v. a. To roll up, coil, curl, infold, twist, சுருளச்செய்ய. 2. To form waves as the sea, அலைசுருட்ட. (p.) 3. (fig.) To take up all at once, to sweep off, முழுதுங்க வர. (c.) [ex சுருள், v.] சுருட்டிக்கட்டிக்கொள்ள, inf. To roll and fasten leaves together as red ants and other insects. 2. To get business, persons, &c., under one's own control. சுருட்டிக்கொண்டுபோக, inf. To carry off, to pilfer, to remove by stratagem, கொள்ளையிட. சுருட்டிப்பிடிக்க, inf. To reduce a person--as disease. 2. To pinch the stomach, as excessive hunger, பசியினால் வருந்த. (c.) சுருட்டிமுடிக்க, inf. To fold and tie the hair. சுருட்டிவாங்க, inf. To have spasms. 2. To oppress, to be extortionate. சுருட்டிவாரிக்கொண்டுபோக, inf. To carry off, to sweep off, as an epidemic, inundation, a whirl-wind, fire, thieves, &c. (c.) சுருட்டிவைக்க, inf. To roll up and place mats, sails, &c. சுருட்டிமடக்க, inf. To pilfer. 2. To overcome in a struggle, debate, &c. 3. To win--as a suitor. சுருட்டியடிக்க, inf. To rush on--as a whirl-wind, or an epidemic. 2. to confound things in debate. முழுப்பாய்சுருட்டி, appel. n. (fig.) A swindler, a cheat. See முழு. சுருட்டு, v. noun. Curling, coiling, ம டக்குகை சுருட்டுவாள், s. A flexible kind of sword. 30)

ceṟṟār (p. 206) s. (plu.) Enemies, பகைவர்; [ex செறு, v.] செற்றார்திறலழிக்க, inf. To confound the counsels of enemies. (p.) 26)

tiykkm (p. 238) --தியக்கு, v noun. Faintness, exhaustion, prostration, drooping from hunger or heat, சோர்வு. 2. Swoon, aberration of the senses, syncope, மயக்கம். 3. Bewilderment, illusion, delusion, கலக்கம். 4. Melancholy, dejection, pensiveness, சஞ்சலம். [ex தியங்கு.] (c.) தியக்கமயக்கமாய்க்கிடக்கிறான். He is confounded. தியக்கடி, v. noun. Faintness, drooping, exhaustion, தியக்கம். 105)

teṟi (p. 257) க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To break or snap off, short, முறிய. 2. To fly back, rebound, recoil, &c., உதைந்துமீள. 3. To spirt as drops or particles of water. &c., to splash up, top up, as spray, சிதற. 4. To spring or hop, as fleas, துள்ள. 5. To part, burst, asunder--as a knot, a rope, a fiddle string; to fly apart, burst in pieces, fly off or be struck off, as pieces or sparks, அற. (c.) 6. [prov.] To be broken off, as friendiship; become disunited, வேறுபட. 7. (fig.) To fail, to result unsuccessfully. தவற. முகத்திலிரத்தந்தெறிக்கப்பேசினான். He spoke in anger, the blood flying to his face. பருத்தெறிக்கிறது. The boil throbs; (lit.) jumps. நாக்குத்தெறிக்கப்பேசுகிறான். He speaks wickedly enough to make his tongue burst asunder. பிணிதெறித்துப்போயிற்று. The disease is remedied. பொறிதெறிக்கிறது. Sparks fly out. கண்தெறித்தது. The eye is suddenly blinded; (lit.) broken by lightning &c. தெறிபட்டுப்போயிற்று. It has failed, come to naught. தெறிப்பான். He will burst asunder; a curse. தெறிக்கடிக்க, inf. [prop. தெறிக்கஅடி க்க.] To scatter, disperse, as an army; to beat or hammer so as to cause bursting, or to make a part fly off, to confound, to puzzle in controversy. தெறிக்கப்பேச, inf. To speak so as to offend, to break up friendship. தெறித்தவன், appel. n. A man of cruel conduct; used in cursing. தெறித்துவிழ, s. To strike on some thing in falling. 2. To burst to pieces; spoken of one who so acts as to reader himself liable to a curse. தெறிபதம், s. Spirtling of medicinal oil when boiling. தெறி, v. noun. Spattering, splash, spirt, சிதறுகை. தெறிப்பு, v. noun. Rebound, recoil, flying back, resilence, உதைந்துமீள்கை. 2. Spirit, spatter, splash, dash, சிந்துகை. 3. Parting, bursting asunder, flying apart; snapping off, breaking, as a limb, முறிகை, 4. Shooting with the fingers, snapping. &c., சுண்டுகை. 5. Wicked conduct spoken of in cursing as exposing a person to bursting asunder. 23)

teṟipṭ (p. 257) inf. (with போக.) To be desolate, forsaken, forlorn, திக்கற. 2. To be discomfited and dispersed as an army, அணிகுலைய. 3. To stray and wander as cattle, சிதறுண்ண. 4. To be tossed about, as a mariner or vessel at sea, அலைந்துலைய. 5. To be puzzled, confounded, &c., கலங்க. (c.) தெறிபட்டவள், appel. n. A lewd woman, as எடுபட்டவள். 25)

nri (p. 270) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To be startled, confounded, பிரமிக்க. 2. v. a. To deride, to despise, நிந்திக்க. (p.) நரிப்பு, v. noun. Derision, contempt, இகழ்வு. (சது.) 83)