arumai (p. 26) s. Rareness, scarceness, scantiness, அபூர்வம். 2. Preciousness, desirableness, pre-eminence. மேன்மை. 3. Difficulty, laboriousness, வருத்தம். 4. Impossibility, unattainableness, கூடாமை. 5. Delicacy, சிறப்பு.--Note. As an adjective, மை is dropped before a consonant with a change of that, when required in combination, and அரு may be changed into அரிய with or without து, or the last vowel may be dropped, and the first lengthened as in ஆருயிர், precious life. அருங்கலைநாயகன், s. Buddha, the lord of eminent sciences, புத்தன். அருங்கலைவினோதன், s. one devoted to learning; one whose time is spent in cultivating the arts and sciences. அருங்கிடை, s. Extreme hunger from long abstinence, &c., பட்டிணி. அருங்கிடைகிடக்க, inf. To be in a starving condition. அருங்கேடன், s. One who is imperishable, who will always prosper. (குறள்.) 2. (c.) A very treacherous man, a profligate wretch. அருங்கோடை, s. Vehement heat. 2. Severe drought. அருஞ்சிறை, s. Rigorous servitude, கடுஞ்சிறை. (Ram.) 2. Hell, நரகம். அருநரகம், s. A cruel hell. அருநிலை, s. Difficult standing said of a ford when impassable. அருநிழல், s. A slight shade. அருநெறி, s. A narrow or difficult way. 2. Gate-way or entrance. அருந்தமிழ், s. Elegant Tamil. அருந்தவம், s. Rigid austerities. அருந்தவர், s. Ascetics. அருந்தூதன், s. A tormentor, one who inflicts pain, வேதனைசெய்வோன். அருமருந்து, s. Nectar, அமிர்தம். In classical works, this in the form அருமருந்தன்னபிள்ளை is contracted to அருமந்த, precious as nectar, as, அருமந்தபிள்ளை. A very dear child, அருமந்ததேர். A very costly chariot. அருமறை, s. The sacred Vedas. Ell. 145. 4. அருமறைக்கொடியோன், s. A name of Dronácharya, the military preceptor of the Pandavas and Kurus, because of the Vedic device on his banner. அருமைப்படுத்த, inf. To make scarce, hard, difficult. 2. To impart reluctantly, make much of. அரும்பண்டம், s. A rare article, choice wares, valuable commodity. அரும்பிணி, s. An incurable disease. (நாலடி.) Ell. 118. அரும்பூட்டு, s. [prov.] A girdle, waist-string, necklace, &c., so short as scarcely to be brought to meet, a string, rope, &c., so short as to be tied with difficulty, a bow-string so short as to be liable to break if brought up too far, any thing too little, too short, too narrow, &c., எட்டாப்பூட்டு. 2. Difficulty in settling a negotiation, agreement, &c., இணக்கக்கூடாமை. 3. Entanglement, ensnarement, மோசத்திலகப்படுகை. 4. Forced connection in language, clauses disconnected or not joined naturally, difficult or unnatural; construction, தொடர்ச்சி யின்மை. சொற்களையரும்பூட்டாய்த் தொடுத்துப்பேசினான். He spoke in an unconnected manner. அரும்பொருள், s. Excellent advice, hard doctrine, a rare or difficult meaning. 2. A choice or precious article. அருவினை, s. A great sin. அருவினைகளைந்து. The five great sins. தெய்வமொருவனென்றேத்தி யொருமித்திருந்தால் அருவினைகளைந்துமறும். The five great sins will be forgiven him who worships the one God with singleness of heart. (கம்பன்.) 5)

iḷai (p. 56) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To tire, grow weary, be fatigued, exhausted, to languish, தொய்ய. 2. To grow emaciated, be lean, meagre, &c., மெலிய. 3. To be worn out with age, sickness, &c., to become decrepit, தளர. 4. To become poor, be worn out--as land by continued cultivation, want of manure, &c., சக்திகுறைய. 5. To grow weak and wanting in luxuriance or fruitfulness--as trees, rice, &c., to fade--as a color, வளங்குறைய. 6. To fail before a foe or rival, to yield to superior force, தோற்க. ஒருத்தனுக்கொருத்தனிளையான். One is not inferior to the other, one will not yield to the other (they will fight till they die, except they to parted). இளைத்தோய, inf. To be exhausted from over-exertion. இளைப்பு, v. noun. Weariness, fatigue, exhaustion, faintness, மெலிவு. இளைப்பறுதி, s. Recruiting, recovery from fatigue. இளைப்பாயிருக்க, inf. To be wearied. இளைப்பாற, inf. To rest, take rest, repose, இளைப்புத்தணிய. இளைப்பாறுமண்டபம், s. A room for rest or repose--1. For idols after a procession, before they are set in the usual place. 2. For kings, or other distinguished personages after journey. to wash their feet, &c. before entering their house, வசந்தமண்டபம். இளைப்பாற்ற, inf. To refresh, cause to rest, show civilities, &c. to travellers or weary persons, இளைப்பொழிக்க. வழியிளைப்பாற்ற, inf. To entertain and refresh travellers, offering them a seat, water to wash their feet, fanning them, &c. மன்றலந்தென்றல்வீசி வழியிளைப்பாற்றினாளே. She (the Ganges) refreshed them by causing the fragrant south wind to blow. (பாரதம்.) இளைப்பாற்றி, s. Rest, resting, repose, cessation, இளைப்புத்தணிகை. இளைப்புற, inf. To be fatigued, to grow weary. 10)

uẕu (p. 67) கிறேன், தேன், வேன், உழ, v. a. To plough, ஏருழ. 2. [with the impersonal terminations.] To root up--as pigs, நிலத்தைக்கிளைக்க. பன்றிநிலத்தையெல்லாமுழுதுபோட்டது. The hogs have ploughed up all the field. உழக்கோல், s. A goad used to drive oxen when ploughing. உழத்தி, s. (plu. உழத்தியர்.) A female of the ploughman caste. See உழவர். உழத்திப்பாட்டு, s. A kind of poem. See பள்ளு. உழுதகாடு, s. A ploughed highland. உழுதநிலம், s. Ploughed land. உழுதுண்போர், s. Those who cultivate fields belonging to others and subsist upon a share of the produce. 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். உழுதுண்டுவாழ்வாரேவாழ்வார்மற்றெல்லாந்தொ ழுதுண்டுபின்செல்பவர். Those who till the ground enjoy plenty and happiness, the rest being followers and servants of the great depend on their assistance. (குறள்.) தொழுதூண்சுவையிலுழுதூணினிது. To cultivate ground and live by it is more satisfactory than to procure maintenance from others by serving them. உழுதுபுழுதியாக்க, inf. To plough and harrow, to waste. உழுபடை, s. A plough, கலப்பை; [ex படை, implements.] உழுவளைப்பு, s. The turnings in ploughing, தொழுப்பு. உழவு, v. noun. Ploughing, உழு கை. 2. (fig.) (p.) Agriculture, husbandry, tillage, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவின்மிகுத்தஊதியமில்லை. There is no occupation which yields greater profit than agriculture. உழவடைக்க, inf. To make over to another a piece of land for purposes of cultivation. உழவர்--உழவோர், s. Ploughmen, cultivators, agriculturists, husbandmen, inhabitants of agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். 2. The fourth or Vellale caste, வேளாளர். 3. (p.) [ex உழப்பு.] Warriors, heroes, படைவீரர். உழவிடை, s. Cessation from ploughing. உழவீரம், s. Condition of the ground when it is sufficiently moist to be ploughed. உழவுகட்ட, inf. [prov.] To take the lead--as the first of several teams in ploughing, to mark the course, &c., முதற்சால்போக. உழவுகட்டி, s. Clods in a ploughed field, உழும்பொழுதுபெயருமண்கட்டி. உழவுகாலம், s. Ploughing season. உழவுகுண்டை--உழவுமாடு--உழ வெருது. Oxen trained to the plough. உழவுகோல், s. A ploughman's rod or staff, an ox goad, தாற்றுக்கோல். 2. A horse whip, குதிரைச்சம்மட்டி. உழவுகோல்கொண்டூர்ந்தனன். He drove (the horse) with a whip. உழவுசால், s. A furrow, படைச் சால். உழவுசெய்ய, inf. To plough, practise agriculture, உழ. உழவுத்தொழில், s. Ploughing, tillage, husbandry, பயிர்செய்யுந்தொழில். உழவுபொறுத்தமாடு, s. A powerful, well trained ox that works easily. உழவுமழை, s. Rain that falls in the ploughing and sowing season. உழுகை, v. noun. Ploughing, agriculture. உழுநர், s. Ploughmen, உழவர். 23)

ēr (p. 79) s. A particle of comparison, உவ மையுருபு. 2. Beauty, அழகு. (p.) 3. A team for ploughing, including the plough and other apparatus, உழுபடை. 4. A yoke of oxen, உழவுமாடு. 5. Ploughing the plough-as an occupation, உழவுத்தொழில். அவனிருப்பதேர்க்காரன். He is a person possessed of twenty yoke of oxen. காம்பேர்தோள். Shoulders beautifully rounded like a bamboo. கயலேர்கண்ணார். Carp-eyed beauties--ladies with eyes as beautiful as the carp-fish. சீரைத்தேடினேரைத்தேடு. If you desire wealth attend to agriculture. ஏரடிக்க--ஏருழ, inf. To plough. அவன் எத்தனையேருழுகிறான்--அவனுக்கெத்தனையே ருழும். With how many yoke of oxen does he plough (his land)? i. e. how many yoke of oxen has he? or how many acres of arable land does he possess? ஏராண்மை, s. Ploughing, tillage, agriculture, உழவு. ஏராளர், s. Husbandmen, agriculturists, உழவர். ஏரின்வாழ்நர்--ஏருழவர்--ஏருழுநர் --ஏர்த்தொழிலர், s. Ploughmen, those who live by the plough, உழவர். ஏருழக்க, inf. To practise husbandry, பயிர்செய்ய. ஏரெழுபது, s. A poem of seventy stanzas in praise of the plopugh by கம்பர், ஓர்நூல். See Ellis. p. 44. (குறள்). ஏரோட்ட, inf. To plough, உழ. ஏர்க்கால், s. The shaft of a plough, கலப்பையின்கால். 2. Shaft of a carriage, வண்டியேர்க்கால். ஏர்ச்சீர், s. Implements of husbandry. 2. The wealth procurable by husbandry. ஏர்ச்சீரில்லாதவன். One who has neither oxen, implements of husbandry, nor seed, corn, &c. ஏர்த்தாயம், s. Ploughing in season. ஏர்த்தொழில், s. Agriculture, husbandry, உழவுத்தொழில். ஏர்நாழி, s. A small circular piece of wood with a hole in the centre to receive the cord வடக்கயிறு by which the ploughman can regulate the depth of the furrows, கலப்பையினோருறுப்பு. ஏர்ப்பண், s. [prov.] The rope for attaching the oxen to the plough, or the plough-beam to the yoke, பூட்டாங்க யிறு. ஏர்ப்பூட்டு, v. noun. Ploughing for the first time in the season, on an auspicious day begun with appropriate ceremonies, ஏர்கட்டுகை. ஏர்ப்பூட்ட, inf. To yoke the oxen to the plough. ஏர்வாரம், s. A share of the produce allowed for the team and agricultural implements used in cultivating the land, ஏர்க்காகக்கொடுக்கும்வாரம். முன்னேர்க்குண்டை, s. The first or best yoke of oxen. பின்னேர், s. The second or hindermost yoke of oxen. பொன்னேர்கட்ட, inf. To plough for the first time in the season on an auspicious day begun with the appropriate ceremonies--as ஏர்ப்பூட்ட. 52)

kmm (p. 94) s. Fulness, entireness, நி றைவு. (p.) 2. [prov.] Field, a tract of land, farm, வயல். கமக்காரன், s. [prov.] A large cultivator, a farmer, கம்பத்துக்காரன். கமங்கட்ட, inf. To own a farm in cultivation. கமத்தொழில்--கமவேலை, s. [prov.] Tillage, cultivation, உழவுத்தொழில். கமம்புலம், s. Lands and fields. கமவாரம், s. A share of the produce of land allowed for the implements loaned for its cultivation.

krmpu (p. 96) --கரம்பை, s. Hard and sterile ground, பாழ்நிலம். காடுவெட்டிக்கரம்புதிருத்திப்பயிரிடுகிறது. To clear woods for cultivation, to cultivate a sterile soil. காடுங்கரம்புமாயிருக்கிறது. It is sterile and full of jungle. அனாதிக்கரம்பு, s. Field not before cultivated. 84)

kūṭṭu (p. 133) கிறேன், கூட்டினேன், வேன், கூட்ட, v. a. To unite, conjoin, combine, connect, இணைக்க. 2. To collect together, to assemble, சேர்க்க. 3. To compound, mingle, commix, amalgamate, கலக்க. 4. To add, cast or sum up; to aggregate, தொகைப்படுத்த. 5. To increase--as interest, salary, allowance, price, &c.; to enhance, to augment, அதிகரிக்கச்செய்ய. 6. To add--as ingredients in food, medicine, &c., கூடச்சேர்க்க. 7. To receive, take, or admit one into a company, party, class, society, partnership, &c., சபை முதலியவற்றிற்கூட்ட. 8. To accumulate, hoard, to store up, to treasure up, சேகரிக்க. 9. To sweep; to gather--as sweepings, பெருக்க. 1. To draw one over to a party, to enlist, to engage; to proselyte, to convert, கட்சி முதலியவற்றிற்சேர்க்க. 11. To append, to attach, to annex, to subjoin, to superadd, கூட்டிவைக்க. 12. v. n. [prov.] To from-as pus &c., உண்டாக்க. கூட்டிக்கட்ட, inf. To gather and tie up--as hair, &c., சேர்த்துக்கட்ட. 2. To encroach on another's land, எல்லை கட்ட. 3. To tie together--as the hands, or the hands and feet; &c. கூட்டிக்கொடுக்க, inf. To give more --as salary, price, &c., to superadd. 2. To add interest to principal and pay it at once. 3. [low.] To pimp, &c. கூட்டிக்கொள்ள, inf. To add an ingredient to medicine or one's food. 2. To take one in company, admit into society, or receive to office, &c. இன்று போசனத்துக்கென்ன கூட்டிக்கொண் டாய். What have you eaten with your food rice to-day? கூட்டிக்கொண்டுபோக--கூட்டிப்போக, inf. To take in company, to take along; to carry, convey. 2. To gather up and take away. கூட்டிச்சேர்க்க, inf. To collect together. கூட்டிப்பிடிக்க, inf. To hold together --as things in the hand. 2. To encroach upon--as lands. 3. To grasp, take up, or thumb too much, in measuring cloth, &c. 4. [local] To receive, entertain, treat with kindness--as a repenting prodigal. கூட்டிமுடிக்க, inf. To gather up and tie the hair. 2. To accomplish, to bring about--as the deity, or as the actions of former births, producing their proper fruits--little used. கூட்டிவிட, inf. To pimp, to pander, (low.) 2. To send along. கூட்டிவைக்க, inf. To accumulate, to lay up, to deposit. 2. To cause to succeed. 3. To bestow enjoyments on one --as the deity in granting a wife, sexual enjoyment, &c. தெய்வங்கூட்டிவைக்கவேண்டும். May God send prosperity. கூட்டுவிக்க, inf. To join together, reconcile. 2. To cause to be swept, &c. இதழ்கூட்ட--சொண்டுகூட்ட, inf. [prov.] To join the lips in speaking. See under இதழ். கறிகூட்ட, inf. To mix ingredients for curry. சுருதிகூட்ட, inf. To tune the voice, or instruments before performing. 2.To accompany the singing by an instrument, or the voice sounding the key note. பறவைகூட்ட, inf. To become fledged; to attempt to fly--as a fledgeling; to assist to fly. மைகூட்ட, inf. To make ink or paint. 2. To make collyrium for the eyes. கூட்டல்கழித்தல், v. noun. Accepting and rejecting. 2. Adding and subtracting. கூட்டு, v. noun. A compound, medley, mixture, composition, aggregation, aggregate, கலப்பு. 2. Curry stuffs ground together, கறிக்கூட்டு. 3. [in arith.] Addition; generally in composition with கணக் கு--as in கூட்டுக்கணக்கு; [ex கூட்டு, mix, add, &c.] கூட்டரைக்க, inf. To grind curry stuffs. கூட்டுக்கறி, s. Compound curry, made of several vegetables. 2. Another kind of curry. கூட்டுக்கூட்ட, inf. To moisten ground curry stuffs. 2. To mix aromatic ingredients in grinding sandal. கூட்டுத்தட்டு, s. A salver with compartments for holding ground curry stuffs, கூட்டுவைக்குந்தட்டு. கூட்டுவர்க்கம், s. Mixture of odoriferous ointment. சந்தனக்கூட்டு, s. [prov.] Perfumery ground with sandal. பாக்குவெற்றிலைக்கூட்டு, s. [prov.] Spices mixed with chopped areca-nuts and used in chewing betel. முக்கூட்டெண்ணெய், s. A famous medicinal oil compounded of castor, margosa and rape-seed oils. கூட்டுக்கால்கட்ட, inf. To tie a beast's forelegs together. கூட்டாகுழப்பம், s. Confusion of things, affairs, &c., a clutter, தாறுமாறு. கூட்டுக்கச்சவடம்--கூட்டுவியாபாரம்-கூட்டுத்தொழில்--கூட்டுவர்த்தகம், s. A traffic in partnership. கூட்டுப்பயிர், s. Joint cultivation, joint culture. கூடியிருந்துபார் கூட்டுப்பயிரிட்டுப்பார். Try a man by, living with him, or by having a field in common. கூட்டுமூட்டு, s. Union or combination of persons for effecting an object-as the marriage of a destitute girl, &c. 2. League, confederacy, conspiracy. 3. Slander, aspersion, calumny. கூட்டெழுத்து, s. Double or compound letters--as , , . 2. Compound Sanscrit letters--as க்ஷ See under எழுத்து. கூட்டுக்கணக்கு, s. [in arith.] Addition. கூட்டுக்கழிவு, v. noun. Addition and subtraction; increasing and reducing. கூட்டிடைச்சொல், s. [modern.] A copulative conjunction. 30)

kōṭai (p. 149) s. The hot season, வேனிற் காலம். 2. The wind of the hot season, the land-wind in general, காற்று. 4. Sunshine, வெயில். 5. The செங்காந்தள். plant. 6. The வெண்காந்தள் plant. See காந்தள். 7. A kind of plant, the mealy root of which is used by the weaver for sizing warp. See கோடக்கிழங்கு. கோடைகாலம், s. The hot season. கோடைக்காற்று, s. West wind. As கோ டை 2. கோடைக்கிழங்கு--கோடங்கிழங்கு, s. The mealy root of the கோடை plant. கோடைக்குவாடான், s. A Medicinal shrub, ஆவிரை. கோடைச்செய்கை, s. Preparation of land in the dry season for the next rain. கோடைப்புரோசனம்--கோடைப்போ கம், s. [loc.] Crop grown in the hot season, 2. The produce of cultivation in the hot season. கோடைமழை, s. Rain in the hot season, deemed pernicious. (c.) 16) *

cñcāym (p. 157) s. [loc.] Work done for daily wages, in opposition to that by the job, குத்தகையல்லாதவேலை. 2. The cultivation of fields in shares for a part of the produce, குடிவாரம். 3. The management of lands, fisheries, &c., by the proprietor, without farming them, பண்ணைபார்த்தல். 4. Gratuity, இலவசம். சஞ்சாயத்திலெடுத்துக் கொள்ளப்பார்க்கிறான். He intends to get it on (favorable.) terms. சஞ்சாயக்குளி, s. The pearl fishery managed by the government itself. 11) *

ciṉēki (p. 189) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To love, chiefly as equals, to cultivate or exercise mutual friendship, to have affection for, சினேகஞ்செய்ய. 2. To be kind to, to treat kindly, பட்சமாய்நடத்த. (c.) சினேகிப்பு, v. noun. Friendship; the cultivation of mutual kindness and affection. 86)

cey (p. 204) கிறேன், தேன், வேன், ய, v. a. To make, உண்டாக்க. 2. To practise, do, perpetrate, தொழில்செய்ய. 3. To perform, accomplish, effect, achieve, இயற்ற--Note. This word is joined with nouns, verbals. &c., to form compound verbs--as பாவஞ் செய்ய. செய்கபொருளை. Let one acquire property. (குற. chap. 76.9.) செய்யான். He will not do. செய்கடன், s. Moral duty, rites, ceremonies as devolving on one, filial or other relative duties. 2. Funeral obsequies, rites, &c., for the manes. 3. Obligations of friendship. செய்கரை, s. An artificial bank. See கரை. செய்காரியம், s. [prov.] A thing done, a deed, an act. 2. Economy, management, providence, industry, சமாளிப்பு. செய்குறை, s. Failure, non-performance of duty, &c., காரியப்பிழை. 2. Fault, error, mistake. 3. A thing incomplete, or in an unfinished state, குறைவேலை. செய்குற்றம், s. [prov.] Fault, error, commission of a fault. செய்குன்று, s. An artificial mount. See குன்று. செய்கூலி, s. Hire for work done. 2. Hire for personal labor. செய்தகாரியம், s. A thing done. செய்தபிழை, s. A fault committed. செய்பிழையைப்பொறுத்துக்கொள்ளும். I beg your pardon; pray forgive, &c. செய்தவம், s. Penance, austerities performed, either in the present or any former life. செய்துகாட்ட, inf. To teach or exhibit by practice, action, &c. (c.) செய்துகொடுக்க, inf. To do or make for another. (c.) செய்துபழக, inf. To exercise one's self. 2. To practice. செய்துமுடிக்க, inf. To accomplish, execute, finish. செய்நன்றி, s. Benefits done. செய்நன்றிகொன்றார், appel. n. The ungrateful; (lit.) murderers of benefits. (p.) செய்நன்றியறிதல், v. noun. Showing gratitude for favors received. (p.) செய்பயிர், s. Growing crops, produce of cultivation as differing from spontaneous productions; trees raised with care by cultivation, especially the வே ம்பு, இருப்பை, பனை and புளி. செய்பவன், s. [in gram.] The nominative case, கருத்தா. செய்பாகம், s. Proper means employed to effect an object. 2. Medical knowledge; or skill in preparing medicines, &c., 3. Methodical arrangement. 4. Experimental knowledge. செய்பாகங்கைபாகமறியவேண்டும். One must be acquainted with the preparation and prescription of medicines. செய்பொருள், s. [in gram.] The objective case, செயப்படுபொருள். செய்யாமற்செய்தஉதவி, s. A favor conferred where none has been received. (c.) செய்யுங்காரியம், s. A thing that ought to be done, a duty. 2. A proper or lawful act. செய்யுஞ்சடங்கு, s. Appropriate ceremonies. (c.) செய்வன, s. (plu.) Things fit suitable to be done (p.) செய்வனதிருந்தச்செய். Do things that are right, with all your might. (Avv.) செய்விக்க, inf. To get done, to cause to be done. (c.) செய்வினை, s. Work, business, undertaking, action, avocation, calling, செய் தொழில். 2. [in gram.] An active verb, இயற்றும்வினைமுதலானிகழும்வினை. 3. Witchcraft, sorcery, மாந்திரீகம். செய்வட்டம், s. (with கால்.) A fan, விசிறி. See under கால். செயவென்வாய்பாடு, v. noun. Infinitive mood. (R.) 53)

ceykai (p. 204) v. noun. Ant, action, deed, performance, achievement, operation, process, தொழில். 2. [prov.] Cultivation of land, manuring, tillage, labor--commonly agricultural, வேளாண்மை. 3. Artificial productions; those formed or modified by art, as drugs--opposed to விளைவு and இயல்பு, natural productions; constructed, produced, not natural, செயற்கை. 4. (c.) Moral deeds, good or evil doings, கிரியை. 5. A course of good conduct, நன்னடக்கை. 6. Witchcraft, sorcery, மாந்திரீகச்செய்கை. 7. Means, contrivance, art, expedient, resource, மனச்செய்கை. 8. [prov.] Forest land newly broken up, enclosed, cultivated, &c. held by grant, or permission, from government, செய்கைநிலம். அவரவர்செய்கையின்படி. According to one's deeds. செய்கைக்குத்தக்கபலன்காணும். The produce is according to the tillage; i. e. the reward will correspond with the (moral) actions. செய்கைகாண, inf. To be newly cultivated as land. See காண. செய்கைக்காணி, s. [prov.] Land held by a cultivator who renders a certain share of the produce to the owner. 2. Land held by a privilege from government, &c., சாசனக்காணி. செய்கைக்காரன், s. A cultivator being a sharer in the produce; a usufructuary. 2. A good cultivator. செய்கைக்குறைச்சல், s. [prov.] Deficiency in cultivation, manure, &c., 2. Misdeeds, failure in good conduct. (c.) செய்கைச்சரக்கு, s. Prepared or compound drugs. 2. [prov.] As கூட்டுச்சரக்கு. செய்கையாளர், s. Artificers as carvers, sculptors, &c., milliners. (p.) செய்கைச்சீட்டு, s. [prov.] A cultivation deed, a legal contract between the owner and cultivator, மேல்வாரச்சீட்டு. செய்கைசூத்திரம், s. A connective rule, one of the six. See சூத்திரம். செய்கைத்தளை, s. [prov.] Land well tilled, richly manured, &c. 2. Land held from government for cultivation, பட்டயக்காணி. செய்கைத்தாழ்வு--செய்கைத்தாழ்ச்சி, v. noun. Mismanagement. 2. Deficiency in labor, &c. (c.) செய்கைத்தேர், s. [prov.] A kind of car used in processions. செய்கைபண்ண, inf. [prov.] To cultivate land, till, manure. செய்கைபூண, inf. [prov.] To be cultivated, tilled, &c., as land. Compare செய்கைகாண. செய்கைப்பங்கு, s. [prov.] The cultivator's or planter's share; usufruct. செய்கைப்பிழை, s. As செய்கைத்தா ழ்வு. 2. Trespass in regard to health, diet, religion or morals; neglect of one's proper calling, &c. (c.) செய்கையாட்சி, v. noun. [prov.] Possession of land by privilege from government, with the title of a cultivator merely. செய்கையுப்பு, s. [prov.] Salt formed by art. செய்கையொப்பம், s. A written grant by government for cultivation. 54)

talam (p. 226) --ஸ்தலம், s. Place, site, position, location, space, room, இடம். 2. Holy place, a sacred shrine, தெய்வஸ்தலம். (See ஏழ்புரி.) 3. [prov.] A chief or principal place, as the metropolis, head quarters, the court, that part of a town where the authorities reside, &c., இராச தானி. 4. A region or part of the body. (See அடித்தலம்.) 5. Land under cultivation, commonly designated by some peculiarity, as having trees, hills, rocks, &c., பயிர்த்தலம். (c.) 6. The earth, பூமி. 7. The world in general, either of the fourteen worlds, உலகப்பொது. 8. A place of refuge, புகலிடம். 9. [in composition.] Identity, as பூதலம், the earth itself, கைத்தலம், the hand, செவித்தலம், the ear, கண்தலம், the eye, &c. தலத்திலேகாரியமேறிவிட்டது. The matter is known to the prince, the authorities, &c. [prov.] ஒருதலத்திலேயிறங்கிவிட்டார்கள். They have attained the shore, they have become settled. தலசுத்தி, s. Cleansing a place. 2. Ceremonial purification of a house after the birth of a child, a death, &c. 3. Sweeping the parts about a temple, one of the duties of the சரிதைக்காரன். தலதரிசனம், s. Visiting a sacred places. தலத்தார், s. (plu.) Inhabitants of a place. 2. The inhabitants or chief persons of a sacred place. தலந்தோறும். Every places. தலபுராணம், s. A Purana written to extol a sacred place or a temple. தலபேதம், s. Difference of places as affecting health. 2. difference of sacred places. தலமகிமை--தலமகத்துவம், s. The excellence of a sacred places. தலவிசேஷம், s. The advantages of one sacred place over others. 2. Specialities of a place as to miraculous occurrences. தலவாரி, s. Enumeration of cultivated lands. (Government usage.) தலவாரிக்கணக்கு, s. A schedule of such places. 4)

nñcai (p. 267) s. [corruption of நன்செய்.] Wet cultivation, paddy fields, கழனி. (c.) 32)

nṭṭẕivu (p. 268) s. Loss in cultivation after transplanting, நடவுசேதம். (c.) 35)