uṟpatti (p. 68) --உற்பவம், s. Birth, origin, derivation, development, evolution, பிறப்பு. 2. Conception, கருவுண்டாகுகை. Wils. p. 143. UTPATTI. உற்பத்திக்கிரமம், s. Genealogy, வமிசவரிசை. 2. The different gradations of animated beings from men of five senses to the vegetable of one, பிறப்புவகை. உற்பத்திஸ்திதிநாசம்--உற்பத்திஸ்தி திலயம், s. The origin or evolution, continuance and destruction, or involution (of things). (உப. 252.) சீவோற்பத்தி, s. Animation, the act of enlivening. 2. Nativity. 27)

ulkm (p. 65) --உலகு, (Sans. லோக.) World, universe, உலோகம். 2. The earth, பூமி. 3. Country, territory, நாடு. 4. Region, திசை. 5. (fig.) The inhabitants of the world, உலகத்தார். 6. The sky, etherial regions, ஆகாயம். 7. The learned, the good, சான்றோர், 8. (fig.) Created beings or existences, every thing except the Supreme, சிருட்டிப்பொருள்கள். (தத். 37.) 9. Enjoyments, or sufferings apportioned to the soul in the present birth, உலோகானுபவம். (ஞா. 779.) 1. Earthliness, worldliness, secularity, உலகத்தன்மை. 11. A word auspicious to begin a poem, மங்கலச்சொற்களினொன்று. உலகஞ்சொல்லுகிறது. The country says so, such is the public opinion. உலகந்தோன்றிநின்றழிய. To appear, abide and perish periodically--as the universe-உலகசஞ்சாரம், s. Inhabiting the world, பூமியிற்சஞ்சரிக்கை. உலகசயன், s. Buddha, புத்தன். (p.) உலகநடை--உலகவழக்கம்--உலக வழக்கு, s. Fashion, custom, usage, உலகொழுக்கம். 2. Secularity, conformity to custom--as marrying, &c., உலகாசாரம். 3. [in grammar.] Colloquial language-as opposed to இயற்சொன்னடை, செய்யுள் வழக்கு, &c. உலகநாதன், s. The Supreme Being--as Lord of the world, கடவுள். 2. Bramah the creator of the world, பிரமன். (p.) உலகநீதி, s. Morality, நன்னெறி. 2. The rules, or customs of the world-as distinguished from those of religion, or of ascetic life, உலகநடை. 3. Natural law, இயல்பானநீதி. 4. The existing laws of the country, தேசவியற்கைநீதி. 5. Name of a work on morality, ஓர்நூல். உலகநேத்திரன், s. The sun, சூரி யன். (p.) உலகபயித்தியம், s. Worldly pomp, vanity, secularity--as opposed to the feelings and practice of the ascetic, உலக மயக்கம். உலகபாந்தவன், s. The sun, சூரிய ன். (p.) உலகப்பரப்பு, s. The world considered in its expanse, உலகவிரிவு. உலகப்பற்று, s. Attachment to the world, mundane, or sensual attachments, உலகபந்தம். உலகப்புரட்டன், s. One who holds opinions and acts contrary to the sentiments of the wise. உலகமலையாமை, s. One of the ten அழகு or beauties of language, classical usage, &c. See அழகு. உலகமலைவு, s. [in rhetoric.] Incongruity, impossibility, absurdity--as அலை கடல்களேழுந்தூர்த்தந்தாத்தினூடே--மலையனையமால் யானையோட்டிக்--கலவாரை--நீறுசெய்துவையநெ டுங்குடைக்கீழ்வாழ்வித்தான்--மாறாச்சீர்வையையார் கோன், the Pandian king of Madura of endless fame filled the seven seas with sand, drove his elephant through the sky, reduced his enemies to ashes, and brought the whole world under his sway. (அலங்.) உலகமாதா, s. The mother of the world--applied to Sarasvati, சரச்சுவதி. 2. Lukshmi, இலக்குமி. 3. Parvati, பார்ப் பதி. (p.) உலகமீன்றாள், s. Parvati the wife of Siva, the mother of the world, பார்ப்பதி. (p.) உலகமுண்டோன், s. Vishnu the world-eater, விட்டுணு. (p.) உலகரட்சகன், s. The saviour or protector of the world. உலகரட்சணியம்--உலகரட்சை, s. Protection, or salvation of the world. உலகர், s. Worldlings, those engrossed by worldly pursuits. (தீ. 335.) (p.) உலகவழக்கம், s. The customs of the world. உலகவாசை--உலகவாஞ்சை, s. Ardent love of worldly, or sensual enjoyments, உலகவிருப்பம். உலகவாழ்வு, s. Temporal prosperity. உலகளந்தோன், s. Vishnu the measurer of the world, விட்டுணு. (p.) உலகாசாரம், s. Relative duties, the customs, rites or duties to be performed according to the country, caste, rank, relation, &c., of persons respectively. உலகாயிதம், s. A system of materialism, or atheistical epicurianism, அறுசமயங்களிலொன்று. See சமயம். (p.) உலகாள--உலகோம்ப, inf. To govern, protect his country--as one of the duties of a king. உலகாள்வோன், s. A monarch, உலோகாதிபன். உலகியல், s. The customs of the world, உலகநடை. உலகோம்பல், v. noun. Preserving the world--one of the six occupations of kings. See தொழில். உலகோற்பத்தி, s. The origin, or development of worlds. மேலுலகு, s. The upper worlds, which are seven in number, viz.: பூலோ கம், புவர்லோகம், சுவர்லோகம், மகாலோகம், சன லோகம், தபோலோகம், சத்தியலோகம். கீழுலகு, s. The lower worlds or regions; which are also seven, அதலம், விதலம், சுதலம், தராதலம், இரசாதலம், மகாதலம், பாதாளம். மூவுலகம், s. The three worlds, viz.: சொர்க்கம், மத்தியம், பாதாளம். மூவுலகாளி, s. God, (lit.) the sovereign of the three worlds, கடவுள். (p.) மூவுலகுணர்ந்தோன், s. He who comprehends the three worlds, God, க டவுள். 2. Argha, அருகன். (p.) மூவுலகேந்தி, s. God as the supporter of the three worlds, கடவுள். (p.) 79)

kuṭilai (p. 117) s. Primitive Maya its normal, incipient stage of development, and as operated upon by the Sakti power of the supreme deity. 3) *

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

cātākkiyam (p. 175) s. The third of the five degrees of development or attainment; in which there is an equilibrium between wisdom and works. See சிவதத்துவம். There are five different kinds. Viz.: 1. சிவசா தாக்கியம். 2. மூர்த்திசாதாக்கியம். 3. அமூர்த்திசா தாக்கியம். 4. கர்த்திருசாதாக்கியம். 5. கன்மசாதாக் கியம், or மலசாதாக்கியம். 15) *

tuvitm (p. 250) s. Doubleness, duality, இர ண்டு. 2. A sect, called also மத்துவம், at the head of which was Mad'hvacharya, who taught that the deity is distinct from the soul, and all creatures--oppos. to அத்து வீதம், the followers of Sancharacharya, who believe god and the soul to be one. துவிதகேந்திரம்--துவிதீயகேந்திரம், s. [in astron.] Twice equated argument of anomaly. துவிதீயபுடம், s. [in astron.] Twice equated longitude. துவிதபாவனை, s. [in the mystic philos.] Making distinctions, as between the operations or works of deity and the deity himself, viewing things as distinct from the deity instead of regarding them as parts or developments of himself, இரண்டாகப்பாவிக்கை. 2) *

nāṟṟm (p. 275) s. An offensive smell, stench, fetidness, putridness, துர்க்கந்தம். (c.) 2. Smell, scent, odor, fragrance, நற்கந்தம். 3. Toddy, கள். 4. (p.) Origin, rise, development, as தோற்றம்; [ex நாறு, v.] அவன்நாற்றமேகிட்டவந்தாலுமாகாது. I adhor him, with the utmost disdain. நாற்றமுமில்லை. Not even a scent of it, of his, &c. நாற்றங்கேட்டால், v. noun. [prov.] Being smelt. or perceived by smell. நாற்றமடிக்க--நாற்றம்வீச--நாற்றமெ டுக்க, inf. To rise and spread as a bad smell. 2. To cast a bad smell as a carcass, &c. நாற்றம்பிடிக்க, inf. To scent, to cach a smell--as a dog. See மோப்பம்பிடிக்க. 48)

pañca (p. 290) --பஞ்சம், adj. Five-fold, ஐந்து. W. p. 493. PANCHAT or PANCHAN. பஞ்சகச்சஞ்சொருக, inf. To tuck up the cloth in five ways. See சொருகு, v. பஞ்சகச்சாயம், s. Five kinds of cakes. பஞ்சகதி, s. The five paces of the horse. See துரககதி. பஞ்சகந்தம், s. The five aromatics. See கந்தம். பஞ்சகம், s. Any thing of five parts. பஞ்சகம்மாளர், s. [also பஞ்சாளர்.] The five castes of mechanics. See கம்மாளர், under கம். பஞ்சகர்த்தாக்கள், s. The five deities, or forms of deity performing operations for the benefit of souls. 1. பிரமா, creator, or evolver of the universe; 2. விட்டுணு, preserver, who furnishes each soul with its allotted portion of jois, and sorrows, as the results of former actions; 3. உருத்திரன், destroyer, reducing souls and worlds to their primitive elements; 4. மகேசுரன், obscurer, darkening the understanding, that the soul may act, and work off its accumulation of moral evil, so as to become ripe for salvation; 5. சதாசிவன், enlightener of illuminator, who imparts divine grace, and prepares the soul for emancipation, and union with the deity. See பஞ்சகிருத்தியம், under கிருத்தியம். பஞ்சகலாத்தானங்கள், s. The five parts of the body touched by the gurus in giving தீட்சை. பஞ்சகலை, s. The five developments of the soul in its beatification are; நிவிர்தி, பிரதிஷ்டை, வித்தை, சாந்தி,சாந்தியாதீதம். (தத்துவ.) பஞ்சகல்யாணி, s. A horse whose feet and forehead are white. See கலியாணி. பஞ்சகன்னியர், s. The five famous women worshipped by females, as able to confer benefits. See கன்னிகை. பஞ்சகாவியம், s. The five ancient classic poems. See காவியம். பஞ்சகிருத்தியம், s. The five operations performed by five பஞசகர்த்தாக்கள். See ஐந் தொழில், கிருத்தியம். பஞ்சகுரோசஎல்லை, s. The distance of five calls of குரோசம், around Benares, within which no foreign religionist, or other unclean person, should come. பஞ்சகோசம், s. The five sheaths of the soul. See கோசம். பஞ்சகோணம், s. A pentagon. See ஐங்கோணம். பஞ்சகோலம், s. The mixture of five spices, சுக்கு, திப்பிலி, திப்பிலிமூலம், செவ்வியம், and சித்திரமூலம்; [ex Kola. pepper.] பஞ்சகௌடம், s. The five divisions of Bengal or the கௌடம் country. See கௌடம். பஞ்சகௌவியம், The five products of the cow, used in ceremonial purifications, viz. milk, curds, ghee, urine and dung, ஆனிடத்தைந்து. பஞ்சகௌவியம்கூட்டித்தெளித்தல். Mixing the five ingredients and sprinkling the the floor, &c.--Note. The same mixture is administered to the woman after child-birth; also sprinkled on the child at the time of purification. பஞ்சகொ?வியப்பிராசினம். Eating the above compound as a purification. பஞ்சசத்தி, s. The five saktis. See சத்தி. பஞ்சசயனம், s. The five kinds of beds. See சயனம். பஞ்சசிகை, s. The five parts of the body which the Shastras forbid to be shaved; the crown of the head, the two eye-brows, and the arms from the elbow to the hand. பஞ்சசுத்தி, s. The five purifications. See சுத்தி. பஞ்சணை, s. [com. for பஞ்சசயனம்.] The five kinds of mattresses, filled with silk-cotton, red cotton, white cotton, hair, or feathers. 2. See பஞ்சு. பஞ்சதந்திரம், s. [in politics.] The five means of accomplishing one's object; 1. மித்திரபேதம், sowing discord among friends; 2. சுகிர்லாபம், associating with equals; 3. சக்திவிக்கிரகம், associating with a foe and ruining him; 4. அர்த்தநாசம், spending one's property to gain an object; 5. அசம்பிரெட்சியம், acting without inquiry, examination, &c. பஞ்சதந்திரக்கதை, s. Panchatantra. பஞ்சதம்--பஞ்சதை, s. Death, dissolution og the five elements of whose aggregate the body consists, மரணம். பஞ்சதரு--பஞ்சதாரு, s. The five trees in Swerga. See ஐந்தரு, தரு. பஞ்சதன்மாத்திரை, s. The five grounds of knowledge by the senses. See தன் மாத்திரை. பஞ்சதாது, s. The five elements, earth, water, fire, air, ether. பஞ்சதாரை, s. (Tel. பசார.) Sugar, சருக்கரை. பஞ்சதிரவிடம், s. The five provinces of Southern India. See திராவிடம். பஞ்சதிரவியம், s. The five productions of the cow used in purification. See கௌவியம். பஞ்சநகம், s. An elephant. 2. A tortoise, ஆமை. W. p. 493. PANCHANAKHA. பஞ்சநகக்கூர்மையோன், s. A tortoise as having five divisions in its claws. பஞ்சநதி, s. The Punjaub having five rivers, as famous for sacred bathing. பஞ்சநிம்பம், s. The five parts of the Neem, or Margosa tree; the flowers fruit, leaves, bark and root; [ex நிம்பம், margosa.] பஞ்சபட்சி, s. The five birds for augury. See பஞ்சபட்சிக்காதல், under காதல். --The letters, அ, இ, உ, எ, and ஒ, are applied to the birds, and the following accidents, உண்டி, feeding, நடை, walking, அரசு, governing, தூக்கம், sleeping, and சாவு; dying. பஞ்சபட்சிக்காதல், s. A treatise on augury. பஞ்சபட்சிவேளை, s. Augury from the eating, sleeping, walking, governing and dying of the five birds, between the full and the new moon. 2. An auspicious hour, ascertained by augury. பஞ்சபர்வங்கள், s. Five religious ceremonial days in each fortnight. பஞ்சபாணம், s. [alsoஐங்கணை.] The five arrows of Kama consisting of five kinds of flowers; வனசம், lotus; 2. குதம், mango; 3. அசோகு, ashoka; 4. முல்லை, jasmine; 5. நீலம், blue water lily. பஞ்சபாணன், s. Kama, the god of love, as armed with the five arrows, காமன். பஞ்சபாணாவஸ்தை, s. The five effects produced by the arrows of Kama; சுப்பிரயோகம், thinking and talking of the person loved; 2. விப்பிரயோகம், sighing and lamenting; 3. சோகம், heat or feverishness, nausea and languishing; 4. மோகம், weeping and bewliderment of the faculties; 5. மரணம், death or suspension of the natural powers. பஞ்சபாணி, s. Parvati, as armed with five arrows, பார்வதி. பஞ்சபாண்டவர், s. [pl.] The five Pandavas. See ஐவர். பஞ்சபாதகம், s. [pl.] [also பஞ்சமாபாதகம்.] The five heinous sins; கொலை, murder; 2. காமம், lust; 3. களவு, theft or fraud; 4. கள்ளுண், drinking intoxicating liquor; 5. குருநிந்தை, abuse of the Guru. (சது) --Some Omit காமம், and others, குருநிந்தை. and give பொய், instead. பஞ்சபாதகன், s. One guilty of the five heinous. 2. One very oppers sive, and unjust, as பஞ்சமாபாதகன். பஞ்சபாத்திரம், s. A kind of vessel of five plates collectively, or made of five metals, used by advanced religionists, to hold water for purification, பஞ்சலோக பாத்திரம். 2. (R.) The centre piece of this vessel. பஞ்சபூதம், s. The five elements; earth, air, fire, water, and ether. பஞ்சபூதஅணு, s. The five atomic bases. See பரமாணு under பரமம். பஞ்சப்பிராணன், s. The five vital airs constituting life--commonly reckoned ten. See வாயு. பஞ்சமகதி, s. Final bliss, liberation from births and absorption in the deity --there being four other states, மோட்சம். பஞ்சமகாயக்கியம், s. The five special sacrifices or oblations. See யாகம்; [ex மகா et யக்கியம்.] பஞ்சமம், s. One of the five musical modes, ஓர்பண். 2. One of the seven musical notes, சத்தசுரத்தொன்று. W. p. 493. PANCHAMA. See நிஷாதம். பஞ்சமலம், s. The five evils attaching to the soul, ஐவகைமலம். பஞ்சமன், s. A low caste man; (lit.) a fifth man, one not belonging to either of the first four castes, ஐந்தாஞ்சாதியான். பஞ்சமாசத்தம், s. The five kinds of musical sounds; also the sources of the sounds. See கருவி. பஞ்சமாபாதகம், s. The five heinous sins, as பஞ்சபாதகம். பஞ்சமாபாதகன், s. A grievous sinner, one quilty of the five heinous crimes, பஞ்சபாதகன். 2. A very oppressive, unjust of cruel man, துஷ்டன். (c) பஞ்சமி, s. The fifth day of the moon, either in her increase or decrease, ஐந் தாந்திதி. 2. The last five of the lunar days; a death occurring on the first of these is portentous of death to five others in the house, or it vicinity; on the second day to four others, &., on which account, if the death occur on the first day, the corpse is carried out through a hole made in the wall, the house is vacated for months, and various ceremonies are performed to appease the incensed goddess, அவிட்டமுத லைந்துநாள், commonly தனிஷ்டபஞ்சமி. 3. The goddess Durga, துற்கை, அவிட்டபஞ்சமி. The last five lunar days, as பஞ்சமி, 2. பஞ்சமிதேவதை--பஞ்சமிப்பேய், s. [prov.] The tutelary deity of the five unlucky days. பஞ்சமியிற்செத்தவீடு, s. A house forsaken in consequence of a death occurring in one of the பஞ்சமி days. 2. பஞ்சமுகாஸ்திரம், s. A five pointed weapon; [ex முகம், et அஸ்திரம்.] பஞ்சமூலம், s. Five kinds of medicinal roots, of which there are two classes. See மூலம். பஞ்சமூலகஷாயம், s. A decoction of five different medicinal roots. See கஷாயம். பஞ்சயாகம்--பஞ்சவெச்சம், s. The five daily sacraments or oblations, as பஞ்சமாகாயக்கியம். See எச்சம். பஞ்சரத்தினம், s. Five precious stones. 2. The name of a treatise, ஓர்பிரபந்தம். பஞ்சராசிகம், s. Rule of five, ஐந்தொ கைவினா. பஞ்சராத்திரம், s. A sect of Vaishnuvas. பஞ்சலக்கணம், s. The five parts of Grammar. See இலக்கணம். பஞ்சலிங்கம், s. The five kinds of Linga, represented by the five elements. See இலிங்கம். பஞ்சலோகம், s. The five simple metals. See உலோகம். 2. A mixture of the five, ஐவகைலோகக்கலப்பு. பஞ்சவர்தூதன், s. Vishnu, once employed as a messenger for the five பஞ்ச வர், or Pandavas, விஷ்ணு. பஞ்சவர்னம், s. The five colors; white, black, red, yellow and green. பஞ்சவர்னக்கிளி, s. The finest species of parrot. See கிளி. பஞ்சவாசம், s. The five aromatics or spices. See பஞ்சகந்தம். பஞ்சவிஷயம், s. The object of the five senses; the whole material world See புலன். பஞ்சாக்கரம்--பஞ்சாக்ஷரம், s. The five lettered incantation, சிவாயநம, which see. பஞ்சாக்கினி, s. The five fires amidst which the devotee performs austerities. one toward each quarter and the sun over-head; or, according to others, a fire in the centre. 2. The five mystic fires in the body, given as இராகம், கோபம், காமம், சடம், தீபனம். Compare தீ. பஞ்சாக்கினிமத்தி, s. The centre of an area in which are five fires, as a place for the performance of austerities. பஞ்சாங்கம், s. An almanac embracing five things; lunar days or phases of the moon, திதி; solar days or week, வாரம்; periods of the asterisms, நட்சத்திரம்; the yogas, யோகம்; and karnas, கரணம்; [ex அங்கம், member, அ becoming ஆ in combination.] பஞ்சாங்கங்கணித்தல்--பஞ்சாங்கம் எ ண்ணுதல், v. noun. Calculating an almanac. பஞ்சாங்கஞ்சொல்லுதல், v. noun. Notifying special days and periods, with the ceremonies to be performed, as the household priest to princes. பஞ்சாங்கதெண்டன்-பஞ்சாங்கநமஸ்கா ரம், s. Prostrating the five members of the body, the feet, hands and head to the earth. Compare சாஷ்டாங்கம். பஞ்சாங்கபலன், s. Astrological results for the year as given in the almanac. பஞ்சாங்கமானியம், s. Land held free by such a brahman for his duty. பஞ்சாங்கவாக்கியம், s. [in Hindu astron.] The table of the moon's given longitudes from apogee and daily motions for two hundred and fortyeight days. பஞ்சாங்குலம், s. The castor-plant whose leaves resemble the five digits, ஆமணக்கு; [ex அங்குலம்.] பஞ்சாசயம், s. The five receptacles in the body are: ஆமாசயம், the stomach; 2. இரத்தசயம், the heart; 3. கர்ப்பாசயம், the womb; 4. சலாசயம், the bladder; 5. மலாசயம், rectum. பஞ்சாக்ஷரம், s. As பஞ்சாக்கரம். பஞ்சாமிர்தம்--பஞ்சாமுதம், s. The five delicacies; milk, curds, ghee, sugar, and honey. (in Wils.) 2. (R.) A mixture of plantains, cocoa kernel, milk, sugar and honey, used in anointing an idol. பஞ்சாமிலம், s. An aggregate of the five acids, jujube. இலந்தை; pomegranate, மாதளை; sorrel, புளியாரை; emblica, நெல்லி, citron, எலுமிச்சை; [ex ஆமிலம்.] W. p. 494. PANCHAMILA. பஞ்சாயுதம், s. The five weapons of Vishnu; the discus, club, chank, bow and sword. 2. [prov.] A gold ornament worn by children or women, on the neck with the tali, bearing in relief the five weapons of Vishnu. It is of two kinds, அரசிலைப்பஞ்சாயுதம், one made in the form of fig-leaf; வட்டப்பஞ்சாயுதம், one in a circular form, ஓராபரணம். பஞ்சாயுதபாணி-பஞ்சாயுதன், s. Vishnu, as bearing the five weapons. பஞ்சார்க்கம், s. Five phenomena of the heavens constantly recurring in connexion with the planets; regarded as exerting planetary influence of an unpropitious character taken into account in astrological computation, viz.: 1. தூமம், smaoke; 2. விதிபாதம், one of twentyseven astrological yogas; 3. வில் or இந்திரவில், rainbow; 4. பரிவேடம், halo; 5. சேது, the descending node. பஞ்சார்க்கதோஷம், s. [in astrol.] Evil influence or result of any of the five அர்்க்கம். பஞ்சாவத்தை, s. The five states of the human intellect. See அவத்தை. பஞ்சாளர், s. [pl.] Mechanics--as பஞ் சகம்மாளர். பஞ்சானனன், s. Siva the five-faced, சிவன்; [ex ஆனனம்.] பஞ்சீகரணம், s. The operation of the five elements in the human body, by the varied union of which, according to the Tatwa philosophy, the different mental and physical actions are performed, பூதங்களாலுண்டானதேகஸ்திதி. பஞ்சேந்திரியம், s. The organs of sense, also of action. See இந்திரியம். 7) *

pūrāym (p. 331) s. Inquisitiveness, close investigation, ஆராய்வு. 2. [prov.] Curiousness, விசித்திரம். 3. That which engages attention as the first development of intellect in a child. பூராயக்கதை, s. An old story, பழங் கதை. பூராயமாய்க்கேட்க, inf. To hear attentively. பூராயமாய்விசாரிக்க--பூராயமிட, inf. To inquire closely. 13)

viyṭṭi (p. 395) --வியஷ்டி, s. [in philo.] Separation, development--oppos. to சமட்டி. வியட்டிரூபம், s. The visible form of things in nature, ஸ்தூலரூபம். 40) *