akngkārm (p. 1) s. Pride, self-consequence, கருவம். 2. One of the four intellectual powers, the energy which excites to action, அந்தக்கரணங்களிலொன்று. (See இந்தி ரியம்.) 3. Self-consciousness, individuality, regarding one's self as performing actions instead of the deity as operating within, நானெனுஞ்செருக்கு. 4. (p.) An operating cause of transmigration, பிறவிக்குமூலம்; ex அகம் myself, et காரம் that which acts. அகங்காரகிரந்தி--அகங்காரக்கிரந்தி, s. The bond of the three evil principles, மும்மலம், which bind the soul from eternity, and subject it to births. (p.) அகங்காரத்திரயம், s. The three அ கங்காரம், viz. முக்கியவகங்காரம், முக்கியாமுக்கி யவகங்காரம், and அமுக்கியவகங்காரம். (p.) அகங்காரி, s. A proud person. 16)

anantam (p. 14) s. [priv. அந்.] Immensity, eternity, &c., அளவின்மை. (See அனந் தம்--also for all the derivatives); ex அந் தம். (p.) Wils. p. 26. ANANTA. 15) *

anittam (p. 14) --அநித்தியம், s. [priv. அ.] That which is temporal, worldly illusion, transientness, time in opposition to eternity, நிலையின்மை; [ex நித்தம்.] Wils. p. 29. ANITYA. 2. Falsehood, பொய். அநித்தியகாலம், s. Limited time. 34) *

āṇvm (p. 38) s. Pride, arrogance, manliness, கருவம். 2. Self-importance, self-will, conceit of doing some thing one's self, instead of ascribing all transactions, to the deity; in which sense, it is one of the three evil principles or மலம், in which the soul is involved from eternity, and by which it is excited to the performance of moral actions and kept from union with the deity. These must be subjected and annihilated, for the soul's liberation, by the அருள் of the deity. It is used as a means of benefit to the soul, as the acid in fruit becomes a luscious juice, மும்மலத்தொன்று; [ex ஆள்.] 2. One of the thirty-two kinds of arsenic in its natural state, கோளகபாஷாணம். ஆணவப்பிணிப்பு, v. noun. The bondage of moral evil, original sin, ஆண வமலபந்தம். (p.) ஆணவமலம், s. One of the three kinds of மலம். ஆணவமறைப்பு, v. noun. The illusion or blindness in which the soul is held through the power of ஆணவம், மூல மலத்தடை. 20) *

iṭumpai (p. 45) s. Suffering, affliction, distress, calamity, துன்பம். 2. Evil, தீமை. 3. Fear, அச்சம். 4. Poverty, வறுமை. 5. Pride--as one of the eight evil dispositions, விகாரமெட்டிலொன்று. வேண்டுதல்வேண்டாமையிலானடி சேர்ந்தார்க்கியா ண்டுமிடும்பையில. To those who have adored, at the feet of him who is without desire or aversion, there shall be no suffering for eternity. 101) *

ūẕi (p. 71) s. The periodical termination of a great age, or the time of the universal deluge and destruction of all things, the end of the world, உகமுடிவு. 2. A very long time, நெடுங்காலம். 3. (p.) Lifetime, உறைகாலம். 4. The earth, பூமி. ஊழிபெயரினுங்கலங்காருரவோர். Though the world should come to an end, the sages will not deviate from their purposes. ஊழியுள்ளளவும். Through all eternity, lit. to the end of an age. உனக்கூழிவர. may you die--an imprecation. நீடுழிவாழ்க. May you live long. ஊழிகாலம், s. A very long time, ages without number, நெடுங்காலம். (சத. 2.) ஊழிக்காய்ச்சல், s. An epidemic fever, or pestilence supposed to be produced by a malignant demon, தொத்து சுரம். ஊழிக்காற்று, s. A destructive wind that prevails at the end of the world, யுகமுடிவிலுண்டாகுங்காற்று. 2. A demon, or bad vapor that causes epidemic diseases, pestilence, &c., விஷக்காற்று. ஊழித்தீ, s. The deluge, or submarine fire, usually described as a mare dwelling in the sea and breathing fire, by which, at the end of every quadruple age, the fire is consumed, வட வைத்தீ. ஊழிநீர், s. The water which prevails at the last deluge, described as rain poured down from the seven species of clouds united, also as the water of the circumfluent sea, உலகமுடிவிலுண்டாகுஞ்ச லப்பிரளயம். ஊழிநோய், s. A pestilence induced by a malignant demon, தொத்து வியாதி. ஊழியூழிகாலம், s. From age to age, eternity. 2)

kḷimpu (p. 100) s. Verdigris, மலினம். 2. Rust, துரு. (Mat. Ind.) 3. The evil principle connected with the soul from eternity, leading to births and their sufferings and enjoyments, குற்றம். களிம்பற்றவன், s. A man of unimpeachable character. களிம்புதிக்க--களிம்புபட--களிம் புபிடிக்க, inf. To form a verdigris. களிம்பூற--களிம்பேற, inf. To form as verdigris in a slight degree. 2. To become spoiled--as whey, curds, &c., kept in a brass vessel. 23)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

catam (p. 158) s. A hundred, நூறு. W. p. 827. S'ATA. 2. W. p. 333. CH'HADA A leaf, இலை. 3. A wing, a feather, இறகு. 4. W. p. 829. S'ADA. Grain, vegetables, &c., cropped to prevent over-growth, அறுபடு பயிர். (p.) 5. [com. a contraction of சததம்.] Perpetuity, eternity, நித்தியம், நிலைமை. (சது.) நாமென்னசதமோ? What! are we eternal? சதமானவாழ்வா. Is this an everlasting life? சதமல்ல. Not durable; perishable. (p.) சதகோடி, s. A number, a thousand millions, நூறுகோடி. 2. A diamond weapon of Indra having a hundred sides; the thunderbolt, வச்சிராயுதம். சதகோடிசங்கம், s. [com. சகாகோடிசங் கம்.] A very numerous assembly. சதமுனை, s. Thunder-bolt, as சதகோடி, 2. சதக்கிரது--சதக்கிருதன்--சதமகன்-சதமதத்தான், s. Indra--as the performer of a hundred sacrifices, இந்திரன். சதசுலோகம், s. A work on Materia Medica in a hundred verses, ஓர்நூல். சதஞ்சீவி, s. A long lived person, as சிரஞ்சீவி. சதஞ்சீவியாயிரு. Long live--an expression of blessing. சதமாயிருக்க, inf. To be perpetual, durable. சதேசன், s. A chief of hundred villages. 37)

cācuvatam (p. 174) s. Perpetuity, eternity, endless duration, அழியாமை. W. p. 84. S'AS'VATA. (c.) 2. Certainty, ascertainment, நிச்சயம். 3. Immobility, steadfastness, அசையாநிலை. (சது.) 4. Eternal bliss, beatitude, liberation from births, மோட்சம். இந்தவாழ்வு ஒருவருக்குஞ் சாசுவதமாகாது. This prosperity will not always continue. 58)

makā (p. 338) adj. Great, high, exalted, dignified, noble, honorable, பெருமையான. 2. Immense, prodigious, stupendous, monstrous, extreme, அளவற்ற. 3. Superior, greater, paramount, superlative, உயர்ந்த. 4. Intense, மிகுந்த.--Note. This particle is sometimes repeated to express intensity, as மகாமகாப் பட்ட, the greatest. (Beschi.) Also sometimes contracted to மக, and மா, as மகராசா, மாசனங்கள்; [ex மகத்து.] அதுமகாஅரிது. It is very difficult. அதுமகாஅபூர்வம். It is very rare. மகராசன், s. A king, அரசன். 2. A rich or great or good man, சீமான். மகராசா, s. The king, the sovereign. மகராசி, s. A rich or benevolent lady; (lit.) a queen. மகரிஷி, s. An exalted Rishi, மகாரிஷி. மகாஅவதானி, s. A person who has excellent memory. மகாகருவம்--மகாகர்வம், s. Much arrogance. 2. Ten billions. மகாகற்பம், s. The great Kalpa, consisting of a vast period, probably the life time of Bramha, or 155,52,,, solar years, after which there will be a universal destruction.--Note. By analogy it would be only 1 கற்பம் of 4,32,, each or 43,2,, years; but கற்பம் is used very indefinitely. மகாகாசம்--மகாகாயம், s. The air, or ether at large; as distinguished from கடாகாசம், or air in a pot, the atmosphere, பெருவெளி. மகாகாலம், s. A great and long period of time, sometimes used for eternity, நெடுங்காலம். மகாகிதி--மகாக்ஷிதி, s. A certain number, one thousand trillions. மகாகோணி--மகாக்ஷோணி, s. Ten trillions. மகாகோரம், s. A division of hell, or Tartarus, நரகத்தினோரிடம். மகாசகை, s. A plant bearing an unfading flower, Gomphr&oe;na globosa, வாடா மல்லிகை. W. p. 652. MAHASAHA. மகாசங்கம், s. A hundred billions. 2. As மகாநாடு. மகாசங்காரம், s. The universal destruction. மகாசத்தி, s. The great and universally pervading female energy of deity. மகாசமுத்திரம், s. A number, usually one-hundred billions. 2. As மகோததி. மகாசனம், s. Great people, noble persons of high rank, உயர்ந்தோர். 2. Brahmans, பிராமணர். மகாசீனம், s. China proper. (adopted.) மகாசூரன், s. A very valiant man. மகாசேனன், s. A general, the commander of a large force, சேனாபதி. 2. Skanda, கந்தன். 3. Argha, அருகன். மகாசோபம்--மகாக்ஷோபம், s. A hundred-thousand trillions. மகாஸ்தலம்--மகாதலம், s. A sacred place. 2. Head quarters, the chief place, the court, நீதிஸ்தலம். மகாஞானி, s. One who has attained to the highest degree of religion. மகாண்டு, s. The Hindu cycle of sixty years; [ex ஆண்டு.] மகாதலம், s. The sixth of the nether worlds. See கீழுலகம். 2. As மகாஸ்தலம். மகாதிசை, s. Aggregate influence of the planets, counted according to the natal asterism for the horoscope. மகாதீவு, s. The Maldive islands, said to have been, in ancient times, one island. மகாதேவன், s. God, கடவுள். 2. Siva --as supreme, சிவன். 3. Epithet of god among various votaries, தெய்வம். 4. A god of the sea or waters, வருணன். மழையும்பிள்ளைப்பேறும்மகாதேவருக்குந்தெரியாது. Rain and child-birth are mysterious even to the gods. மகாதேவி, s. Parvati as the great goddess, பார்வதி. மகாதோஷம், s. Very great sin. மகாதோரை, s. A large number, ஓரெண். மகாத்தியாகம், s. [appel. n. மகாத்தியாகி.] Total and absolute abandonment of secularities, for abstract devotion and ultimate union with the deity. மகாத்துமா, s. [com. மகத்துமா.] An excellent man, (lit.) a great soul. மகாத்துமாக்களுடையலீலை, s. Superhuman exploits of Rishis. See இலீலை. மகாநசம். See மகானசம். மகாநவமி, s. The ninth phasis of the increasing moon in the month of September. See ஆயுதபூசை. மகாநாடு, s. The great council of a nation. மாநாடுகூடுதல், v. noun. Assembling --as the chiefs of a nation. மகாநிகற்பம், s. An inconceivable length of time, probably one-thousand கற்பம். மகாநிதி, s. One of Kuvera's treasures. See நிதி. மகாநுபாவன், s. [com. மானபாவன்.] An illustrious person. 2. A magnanimous liberal man. W. p. 649. MAHANUB'HAVA. 3. One who has advanced to the highest degree in religion, மகாத்துமன். மகாபதுமம், s. A thousand billions, ஓரெண். 2. See நிதி. மகாபதுமன், s. One of the eight serpents that support the earth. See அஷ்ட நாகம், under நாகம். மகாபலன், s. A strong person, பலாஷ் டிகன். 2. Air, wind, காற்று. W. p. 65. MAHABALA. மகாபலி, s. [com. மாபலி, மாவலி.] A king dethroned by Vishnu in his Dwarf Avatar. See பலி. மகாபாதகம்--மகாபாவம், s. Crime of the highest magnitude. See பஞ்சமாபாத கம். மகாபாரதம், s. Mahab'harat, the great epic poem; so called from its having outweighed the four Vedas, when weighed by the Rishis in a scale. புகாபுண்ணியம், s. Great religious merit. மகாபுத்திமான், s. A very wise man. மகாபுருஷன், s. One who is distinguished for peculiar personal qualities. மகாபூதம், s. Elementary principles. மகாபூரி, s. Ten quintillions, ஓரெண். மகாபோகம், s. Great enjoyment, enjoyment of affluence and luxury. மகாப்பிரகாசசத்தி, s. Mica, as அப் பிரகம். மகாப்பிரதோஷம், s. The thirteenth evening from the new and full moon, a time in which the Saivas, expect particular benefits from their religious exercises. See பிரதோஷம். மகாப்பிரபு, s. A very great, illustrious, or holy person. மகாப்பிரபுக்கள்சபை, s. House of lords. (adopted.) மகாப்பிரளயம், s. The great deluge which destroys the universe at the end of each great Kalpa See பிரளயம். 2. (fig.) A number, ஓரெண். மகாமகம், s. [com. மாமகம்--colloq. மாமா ங்கம்.] The occurrence of the full moon in or about the asterism, மகம், with other astronomical incidents, which occur once in twelve years. Peculiar rites in honor of Siva, are then performed. The time is auspicious for bathing, especially at Combaconum. மகாமண்டபம், s. An open large court of temple, the fourth from the shrine. மகாமந்திரம், s. [com. மூலமந்திரம்.] An appropriate name of Deity. மகாமந்திரமூர்த்திகள், s. A class of souls of a superior order, consisting of seventy-five millions. Of these, thirty-five millions attain liberation when the work of creation is finished. மகாமந்திரி, s. The prime minister. மகாமாயி--மகாமாரி, s. [com. மகமாயி.] A name of Durga, துர்க்கை. மகாமாயை, s. Mother of the king of the Asuras, சூரபன்மன்தாய். 2. As மாமாயை. மகாமிருகம், s. The elephant, யானை. மகாமுத்திரை, s. One of the symbols of the Yoga system, யோகமுத்திரை. மகாமுனி--மகாரிஷி, s. A great Muni. 2. A name of Agastya, அகஸ்தியன். மகாமேரு--மகமேரு, s. The great Meru, or golden mountain, thought to be in the middle of the Central continent. மகாயக்கியம்--மகாயாகம், s. The first order of sacrifices. It is of five kinds; 1. பிரமம், or வேதமோதல், reading and learning Vedas; 2. தெய்வம், or ஓமம்வ ளர்த்தல், kindling a sacrificial fire; 3. பூதம், or பலியீதல், fragments of food left at an oblation; 4. பிதிர், or தர்ப்பணமுடித் தல், presenting water to the manes of persons deceased; 5. மானுடம், or இரப் போர்க்குணவீதல், gifts to beggars. மகாயுகம், s. The great age, the aggregate of the four ages, 4,32, years. மகாயோசனை, s. A large number. மகாரணியம், s. A very large forest, பெருங்காடு; [ex ஆரணியம்.] மகாரதன்--மாரதன், s. A charioteer commanding 11, chariots; any warrior of note, 11,--ந்தேருக்குத்தலைவன். மகாராசன்--மகாராசா, s. A great king, a monarch. W.p. 651. MAHARAJA. 2. An epithet of Kuvera. 3. One who possesses elephants, யானைகட்டிவாழ்பவன். மகாராட்டிரம், s. [Tamil மராடம்.] The original Maharatta country. See தேசம். 2. The Maharatta language. See பாஷை. மகாலட்சுமி, s. The great Lukshmi, goddess of felicity. மகாலயம், s. The world of Brahma, பிரமனுலகம். 2. A temple, கோயில். மகாலுத்தன்--மகாலோபி, s. A very great niggard. மகாலோகம்--மகலோகம், s. One of the seven upper worlds. See மேலுலகு. மகாவராகம், s. Vishnu in the hogincarnation, விஷ்ணு. மகாவற்புதம், s. A large number, ஓர் பேரெண்; [ex அற்புதம்.] மகாவாக்கியம், s. A mystic word in the Vedanta, a religious formule among the Saivas and others. மகாவிசுவம்--மகாவிஷீவம்--மகாவிடு வம், s. [in astron.] The moment of the sun's entering Aries, the vernal equinox, but varying several days from the European computation, மேடத்திற்சூரி யன்வருகை. W. p. 651. MAHAVISHUVA. மகாவியாகிருதி, s. The three mystical words, Bhur, Bhuva and Swer, the essential part with ஓம், of the Gayatri of the Brahmans, in their daily incantations, காயத்திரிமந்திரம். மகாவிந்தம், s. A number probably one thousand billions, ஓரெண். 2. A certain city, நளனுடையநகரம். 3. A residence of Vishnu, வைகுந்தம். மகாவிந்து, s. Mica or talc, as அப் பிரகம். மகாவிரதம்--மாவிரதம், s. One of the six approved or orthodox sects of the Saiva religion, சைவசமயத்தொன்று. மகாவிரதர், s. [sing. மகாவிரதி.] Professors of the above sect, சைவர்கள். மகாவெள்ளம், s. A great flood. 2. (fig.) A great number, ஓரெண். மகேசன்--மகேசுரன்--மகேசுவரன்-மகேச்சுரன்--மகேச்சுவரன், s. Siva--as Mahasuran, or obscurer of souls. See பஞ்ச கர்த்தாக்கள். His consort is called மகேசு வரி. மகேந்திரசாலம், s. Astonishing supernatural appearances by magic. See கலை ஞானம், சாலம். மகேந்திரம், s. A range of mountains. See சத்தகுலாசலம். W. p. 658. MAHENDRA. 2. A mountain, மலை. 3. [in mythol. also மகேந்திரபுரி.] A famous town said to have been inhabited by the Asuras but afterwards submerged in the southern ocean, ஓர்நகரம். மகேந்திரன், s. Indra, இந்திரன். மகைசுவரியம், s. [also மகதைசுவரியம்.] Great opulence. மகோததி, s. The ocean, the great sea, கடல்; [ex உததி, sea.] 2. [prov. also இரத் தினாகரம்.] The northern sea, from its connection with India; and the Ganges as being north of Ramisseram. மகோதயம், s. Final beatitude, emancipation from vitality, and absorption into the divine essence, முத்தியிற்கலப்பு. W. p. 653. MAHODAYA. 2. The rising of the sun and moon in conjunction, on a Monday, the sun being in Capricorn, in the month of January, and the moon in the twenty-second lunar asterism, in the seventh யோகம்--regarded as a most auspicious moment for sacred bathing; such is called மகோதயதீர்த்தம். Compare அத்தோதயம். மகோதரம், s. Dropsy of the belly, ascites, ஓர்நோய். 2. A large belly, பெரு வயிறு; [ex உதரம், belly.] மகோதரன், s. [in mythol.] The minister of Ravana; (lit.) the big bellied, இராவ ணன்மந்திரி. மகோபநிஷதம், s. One of the Upanishads. See உபநிடதம். மகோற்சவம், s. A great festival. மகோன்னதபலசாலிகள், s. Gigantic men, giants; [ex உன்னதம்.] 64)

vastu (p. 374) s. [pl. வஸ்துகள், வஸ்துக்கள், poetice வத்து.] A thing, a being, a creature, பொருள். W. p. 744. VASTU. 2. [in cant.] Spirituous liquors, or any thing intoxicating, மயக்கவஸ்து. பராபரவஸ்து. The Supreme Being. ஏகவஸ்து. The one Being, God. வஸ்துதாரணை, s. One of the nine forms of things. See தாரணை. I. 8. வஸ்துநிச்சயம், s. The certainty of God's existence, கடவுள்நிர்ணயம். வஸ்துப்பரிச்சேதம், s. Certainty as to the thing specified. See பரிச்சேதம். வஸ்துலட்சணம், s. The properties of the Supreme Being. They are five as given in the Agamas. 1. சத்து, reality; 2. சித்து, spirit; 3. ஆனந்தம், bliss; 4. நித்தி யம், eternity; 5. பரிபூரணம், all pervading. 67) *

vētam (p. 402) s. The holy books of the Hindus--said to have been revealed by Brahma, but compiled from tradition by vyasa. They are four in number; 1. இருக்கு, Rig Veda, chiefly relating to ritual worship; 2. எசுர், Yajur Veda, concerning the ceremonies observed in sacrifices; 3. சாமம், Sama Veda, containing odes, hymns and chants; 4. அதர்வ ணம், Atharvan'a, with mantras or magical formulas, the least esteemed of the four. உபவேதம், s. The four secondary sciences. These are அருத்தவேதம், commentary on the Vedas; ஆயுர்வேதம், Physic; காந்தருவவேதம், music; தனுர்வேதம், archery. வேதகலாபம், s. Religious persecution. வேதக்காரர், s. Brahmans skilled in one or more of the Vedas. (R.) 2. [Heathen usage.] Roman Catholics. வேதக்கொடியோன், s. An epithet of Dron'acharya as the Veda-bannered, துரோணாசாரியன். (சது.) வேதசாஸ்திரம், s. The four Vedas and six Shastras collectively. 2. [corrup. usage.] Theology. வேதசாஸ்திரி, s. One learned in the Vedas and Shastras. 2. [not authorized.] A theologian. வேதசாட்சி, s. [R, C, usage,] A martyr. வேதசாரம், s. [lit. the essence of religion.] The title of a book. 2. A reed, நாணற்புல். வேதநாயகன், s. The Deity as lord of the Vedas, பிரமன், கடவுள். வேதநூல், s. A religious system. வேதபாரகர், s. Brahmans, பார்ப்பார். 2. Those who are well versed in the Vedas, See பாரகர். 3. [Chris. usage.] Scribes, expounders of the Jewish law. வேதபாராயணம், s. Study of the Vedas. வேதபுஸ்தகம், s. [Christ. usage.] The Bible. வேதப்புரட்டு, v. noun. Perversion of the Vedas. 2. [in Christ. usage.] Corruption of the true religion, heresy. வேதமாயாவாதம், s. A religious sect. வேதமுதல்வி, s. An epithet of Sarasvati, Lukshmi and Parvati. வேதமோத, inf. To recite the Vedas; [ex ஓது.] வேதரஞ்சகன், s. Brahma, பிரமன். வேதவியாக்கியானம், s. [Chris. usage.] Expounding the Scriptures. வேதவியாசர், s. Vyasa, compiler of the Vedas. வேதன், s. God, கடவுள். 2. Jupiter, வியாழம். 3. Argha, அருகன். வேதா, s. God, கடவுள். 2. Brahma, பிரமன். (சது.) வேதாகமம், s. Authoritative books corresponding with the Vedas. 2. [Chris. usage.] The Bible. வேதாக்கிரேசர், s. Chief teachers of the Vedas. வேதாக்கினி, s. A sacrificial fire. See அக்கினி. வேதாங்கம், s. Sciences subordinate to the Vedas, of which there are six: 1. மந்திரம், mantras; 2. நிகண்டு, vocabulary; 3. வியாகரணம், grammar; 4. சந்தோபிசிதம், prosody; 5. நிருத்தம், explanation of mystic words; 6. சோதிடம், astronomy, astrology.--According to Wils. சிட்சை and கற்பம், are given for the first two. வேதாந்தம், s. [lit. the end of the Vedas.] A refined system of philosophy taught by Vyasa in the Uttara-mimamsa, and reduced by himself to 5 stanzas. It was commented on by Madevacharya, Sankaracharya, and Ramanujacharya, severally in the Dwaita, Adwaita, and Visishta--adwaita systems. The first and last allow a distinct existence of matter, but not its eternity. The second denies the real existence of matter, and resolves all existence into God. The Vedanta, simply stated, is a system of Pantheism. See அத்துவிதம் and துவிதம். 2. The thirty-two Upanishads, or appendixes, to the Vedas. See சாஸ்திரம். வேதாந்தசூடாமணி, s. A metaphysical treatise by சிவப்பிரகாசதேசிகர். வேதாந்தமதஸ்தாபனம், s. Establishing the doctrines of the Vedanta system. வேதாந்தன்--வேதார்த்தன், s. God as the object of the Vedas, கடவுள். வேதாந்தி, s. [pl. வேதாந்திகள்.] One skilled in the Vedanta. வேதோக்தம், s. That which is scriptural or declared in the Vedas. 24) *