ilkku (p. 52) s. A mark, butt, object of aim, குறி. 2. An equal, that which is in opposition as a rival, a competitor, an opponent, the opposite party in games or trials of ability or strength, எதிரி. 3. Distinguishing marks or signs, அசாதாரணதருமம். 4. Direction, course, tendency, குறிப்பு. 5. Intention, purpose, the object in view, motive, எண்ணம். 6. Means, ability, expedient, contrivance, ஏது. 7. Seasonable opportunity, convenient time, சமயம். (c.) அவ்விடம்போக உனக்கிலக்குச்சொல்லுவேன். I will give you some marks by which you may find your way there. உனக்கிவனேயிலக்கு. He is a match for you. இலக்குப்பார்க்க, inf. To take aim, இலட்சியம்பார்க்க. இலக்குவைக்க, inf. To take aim in shooting. 2. (fig.) To wait for opportunity--generally to do evil. 3. To act covertly through another in doing evil to any one, making him appear as the principal.

upāyam (p. 62) s. Means, contrivance, expedient, device, good or bad, skill in accomplishing an object, சூழ்ச்சி. 2. Stratagem, artifice, craft, shift, art, cunning, shuffling, intrigue, தந்திரம். 3. The means for bringing an enemy to terms, of which four are enumerated, viz.: 1. சாமம், conciliatory measures. 2. பேதம், sowing dissension. 3. தானம், gifts, presents. 4. தண் டம், chastisement, punishment (by war), அரசர்க்குரியவுபாயம். 4. [vul.] Smallness, சொ ற்பம். Wils. p. 16. UPAYA. உபாயக்காரன்--உபாயி, s. An artful person, a schemer, contriver, தந்திரக்காரன். உபாயஞ்சூழ, inf. To contrive, scheme. உபாயஞ்சொல்ல, inf. To give counsel. உபாயதந்திரம், s. Devices, craftiness, subtility. உபாயமானவிளையாட்டு, s. Artful cheating in play. உபாயம்பண்ண, inf. To adopt stratagems, to contrive, employ address, use means. உபாயவிலக்கு, s. [in rhetoric.] Artfully endeavoring to prevent an act, by representing the evil which will happen to one's self--as when a wife dissuades her husband from leaving her by declaring that, in case he does, she must die, ஓரலங்காரம். உபாயோபாயம், s. Various means or artifices. 2. Cunning for cunning in retaliation, &c. மோட்சம்பெறுமுபாயம்--மோட் சோபாயம், s. Means for obtaining eternal bliss. 52)

ettṉm (p. 73) --எத்தினம், s. Effort, attempt, exertion, பிரயத்தனம். 2. Means, expedient, implement, instrument, utensil, tools, கருவி. 3. Preparation, promptitude, ஆயத்தம். See யத்தினம். 55)

kārakam (p. 104) s. Agency, causality, causation, காரணத்துவம். 2. Means, instrument, expedient, &c., to accomplish an action, கருவி. 3. A doing, an action, செயல். 4. [in grammar.] The agent, the subject of a verb, வினைமுதல். 5. The cases of nouns depending in construction on verbs, and not on nouns, வினைகொண்டுவேற்றுமை முடிவது. Wils. p. 213. KARAKA. The six grammatical காரகம் are: 1. கருத்தாகாரகம், nominative case to a verb--as சாத்தன்சேர்ந்தான். 2. கருமகாரகம், objective case, governed by a verb--as சாத்தானைச்சேர்ந்தான். 3. கருவிகாரகம், instrumental ablative, followed by a verb-as வாளால்வெட்டினான். 4. கோளிக்காரகம், dative case, depending on a verb--as சாத்தானுக்குக் கொடுத்தான். 5. அவதிக்காரகம், ablative of motion--as சாத்தனிற்பிரிந்தான். 6. இடக்காரகம், local ablative--as சாத்தனிடஞ்சென்றான். காரகக்கருவி, s. Any of the காரகவேது, in operation, as distinguished from ஞாபகக்கருவி. காரகத்துணைக்கருவி, s. Instruments, &c.--as the wheel of the potter, தொழிற் றுணைக்காரணம். காரகநிமித்தக்கருவி, s. The agent of an action, செய்கையின்நிமித்தகாரணம். காரகமுதற்கருவி, s. The proximate cause--as the clay for a pot, செய்கையின் முதற்காரணம். காரகவேது, s. The three causes in the performance of an action, as காரகக் கருவி. 2. [in rhetoric.] Assigning extraordinary causes in accounting for an event; one of the two kinds of ஏதுவலங் காரம், the other being ஞாபகவேது. காரகன், s. [in grammar.] The agent, a doer, an operator, செய்பவன். Wils. p. 213. KARAKA. காரடம்--காரடவித்தை s. (Tel. ாரமு.) Juggling, tricks. காரடன், s. A juggler, a double-dealer. 101)

kāriym (p. 104) s. Affair, thing, business, concern, matter, subject, occurrence, circumstance, incident, topic, event, transaction, கருமம். 2. An action, operation, a deed, process, செய்கை. 3. Object, purpose, design, விஷயம். 4. Effect, result, product, issue,--as apposed to காரணம், பயன். Wils. p. 215. KARYYA. 5. Expediency, fitness, profitableness, இலாபம். காரியகருமமில்லாதவன். One not concerned about any thing, not troubled with business. அதுனக்குக்காரியமல்ல, நீயேன்பேசுகிறாய். You have nothing to so with it, why do you speak? அதுகாரியமல்ல, இதுவே உனக்குக் காரியம். That is not expedient, but this will be profitable for you. காரணகாரியத்தைக்காட்டுகிறது. The effect shows or implies the cause. காரியகேவலம், s. Transient unconsciousness of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசகலம், s. Imperfect knowledge of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியசுத்தம், s. Clear and distinct perception of the living soul during its station in any of the five அவஸ்தை. காரியகர்த்தா, s. A maker, an accomplisher--as in educing, sustaining and destroying worlds, &c. 2. An agent, a superintendent. காரியகாரன், s. An agent, a commissioner, காரியம்பார்க்கிறவன். 2. An attorney, an advocate, காரியதுரந்தரன். 3. A man of business, one clever in business, வேலை யிலே சாதுரியன். காரியகுரு, s. A guru who seeks his own interest, whose living is his chief object-opposed to காரணகுரு. காரியக்கெட்டி, s. A man successful in his undertakings, adopting proper means; a business-like man. காரியசாதகம், s. Perseverance in an undertaking, காரியத்தில்முயலுகை. 2. Accomplishing an object, காரியசித்தி. Wils. p. 215. KARYASAD'HKA. காரியசாதனம், s. Means of effecting an object; instruments, implements, aid, காரியத்தைமுற்றுவிக்கும் ஏது. காரியசித்தி, s. Success in an undertaking, accomplishment, காரியங்கைகூடுகை. காரியதரிசி, s. Secretary, superintendent, manager, காரியத்தலைவன். காரியத்தலைவன், s. A superintendent, a manager. காரியந்துரந்தரன்--காரியஸ்தன், s. A competent manager, superintendent, agent, one who conducts business, காரியத் தில்வல்லவன். காரியத்தடை, s. An impediment or obstacle to business, கருமவிடையூறு. காரியத்தவறு, s. Failure in a business, வேலைத்தவறு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியத்தாழ்ச்சி, s. Ill success, கைகூ டாமை. 2. Loss; காரியநஷ்டம். காரியத்தாழ்ச்சிவராமற்பார்க்க, inf. To see that there be no failure of success. காரியத்துக்குத்தக்கதாய்ப்பேச, inf. To speak as the nature of a thing requires. காரியத்துக்குவர, inf. To answer the purpose; to be expedient, profitable; to be prosperous. காரியநிருவாகி, s. A manager, a superintendent, an advocate. காரியபாகம், s. Good management, frugality, economy, judicious or prudent direction. காரியபேதம், s. Disappointment in an affair, காரியம்வேறுபடுகை. காரியப்பட, inf. To be effected; to be produced, wrought or operated on, காரிய முண்டாக. 2. To succeed, to avail, கைகூட. காரியப்படுத்த, inf. To effect, to accomplish, காரியமுடிக்க. 2. To transact, to manage, காரியநடத்த. காரியப்பாடு, v. noun. Effect, result, production. காரியப்பிழை, Failure in an undertaking, காரியவழு. 2. Ill success, கைகூடாமை. காரியப்பொறுப்பு, Responsibility. காரியாகாரியம், s. What is and what is not to matter. 2. Circumstances, affairs. காரியமாயிருக்க, inf. To be busy; to be useful. காரியமாய்ப்பேச, inf. To speak of a thing as important. காரியமாய்ப்போக, inf. To go on an errand. காரியமானபேச்சு, s. Important conversation; a speech well adapted to the occasion. காரியமுடிக்க, s. To accomplish, to execute. காரியமுடிப்பு, s. The sum and substance of a business, an affair, &c. காரியமுடிய, inf. to be accomplished --as an object; to terminate--as one's life, &c. காரியம்பலிக்க, inf. To succeed, காரி யஞ்சித்திக்க. காரியம்பார்க்க, inf. To do a business, to manage a business. காரியம்பெற, inf. To attain one's object. காரியம்பேதிக்க, inf. To change or alter--as an affair. 2. To be thwarted. காரியவாகுபெயர், s. Names in which the effect is by metonymy, used for the cause, as in அலங்காரம். காரியவிசாரணை, s. Superintendence, supervision. காரியவிரோதம், s. Opposition in an undertaking, rivalry. காரியவிலக்கணை, s. [in rhetoric.] Metonymy of an effect for the cause. காரியவிலக்கு, s. [in rhetoric.] The negation of a thing or event by the nonexistence of the effect, &c., or by the presence of contrary effects, ஓரலங்காரம். காரியாவத்தை--காரியாவஸ்தை, s. Subordinate, minor states or அவத்தை of the living soul, being five in காரியகேவலம், five in காரியசகலம். and five in காரியசுத்தம், and thus constituting fifteen காரியாவத்்தை. (சிவப்.) காரியானுமானம், s. [in logic.] A posteriori reasoning; inference from effect to cause--opposed to காரணானுமானம். (சிவ. சி.) காரிரத்தம்--காருன்னி s. A plant, ஆடு தின்னாப்பாலை. Aristolochia, L. 125) *

kūṭu (p. 133) கிறேன், கூடினேன், வேன், கூட, v. n. To join with, to combine, coalesce, பொருந்த. 2. To collect or crowd together, to assemble; to congregate, convene muster, கூட்டங்கூட. 3. To associate or consort with one, சங்கர த்தஞ்செய்ய. 4. To unite, knit--as broken bones, பொருந்த. 5. To cohabit, கூடிவாழ. 6. To meet--as rivers in confluence, or as roads, சந்திக்க. 7. To become reconciled, pacified, conciliated, இணங்க. 8. To be able, be possible, practicable, attainable, இயல. 9. To be lawful, expedient, proper, decent, தகுதியாக. 1. To be fit, to be serviceable, to be suitable, பிரயோசனப்பட. 11. To become possessed of, to attain, அடைய. 12. To accumulate, to hoarded or stored up, தொகை சேர. 13. To come to pass, to be brought about, to be effected, சித்திக்க. 14. To be annexed, superadded, அதனமாய்ச்சேர. 15. To come in conjunction--as planets, &c., கிரகங் கள்கூட. 16. To commence, to take place, தொடங்க. 17. v. a. (சது.) To pursue, follow out; to seek, தேட. பன்றியோடுகூடியகன்றும்பீதின்னும். A calf in company with a swine will learn to devour filth; i. e. a man will conform to his associates. இதுஅவனாலேகூடும். He is able to do it. இனிஅவன்கூடான். Henceforth, he will be good-for-nothing. இதுகாரியத்துக்குக்கூடும். This will serve the purpose. நடுவழியிலேகூடினான். He met me in the middle of the road. கூடிப்பிரியேல். Break not (old) friendships. (Av.) அமாவாசைகூடிவிட்டது. [prov.] The time of new moon has already come. ஆளோடேகூடிவிட்டான். He has begun to come into society (from obscurity or boyhood). 2. He is convalescent; he is getting around. ஆகக்கூடியதொகை. The total amount. கூடிக்கொள்ள, inf. To band together; to form an association, to take part in, to side with. 2. To meet together, to assemble. 3. To exceed, surpass. 4. To gain strength and vigor. கூடிவர, inf. To accompany. 2. To prosper, succeed. கூடிநாடித்திரிய, inf. To associate or consort with one, to be on terms of close friendship. கூடாநட்பு, s. False friendship. கூடாவுவமை, s. [in rhet.] A simile in which the comparison is made with a thing having only a hypothetical existence, ஓர்உவமையலங்காரம். கூடாவொழுக்கம், s. Immoral conduct --as of anchorets who in secret break their vows. கூடல், v. noun. Approaching, assembling, &c.; seeking, uniting, cohabiting, being possible, &c.--as the verb கூடு. See also கூடல். s. கூடாமை, neg. [v. noun.] Impropriety, indecorum, பொருந்தாமை. 2. Inability, impossibility, impracticability. கூட்டரவு, v. noun. Collection, aggregate, series, பொருட்கூட்டம். 2. Crowd, association, combination. கூட, inf. [adverbially.] Together, in company, collecting together. 2. Even, also; often in composition with உம். 3. More than due, more than enough, too much; additionally. 4. part. With, together with. எல்லாருங்கூடவாருங்கள். Come all together. குருவுக்குக்கூடப்பயப்படான். He is not afraid even of his guru. அவன்வீட்டிலேதண்ணீர்கூடக்குடியார்கள்.... They will not drink even water in his house--said in disparagement. நான்கூடஅறியேன். I also know it. அவனுக்குக்கூடக்கொடுத்துப்போட்டீர். You have given him too much. ஐந்துரூபாய்கூடத்தந்தார். He gave five rupees in addition. என்கூடவா. Come with me. கூடிய--கூடின, rel. part. Practicable, possible, convenient, proper, &c. என்னாற்கூடியபணிவிடைக்குக்காத்திருக்கிறேன். I am ready to do any service in my power. கூடியமட்டும்--கூடியமாத்திரம். As far or as much as possible; as much as one is able; to the utmost. கூடும். It is possible, proper, fit, practicable, lawful, &c. கூடாது. It is impossible, impracticable, inconvenient, improper, unlawful, unfit, &c. 2. Note to be done--either as command or an entreaty--according to the manner and tone of the speaker. கால்கைகூடாது. My hands and feet are worn out; i. e. with hard work. என்னாற்கூடாது. I cannot; I will not. கூடாதகாரியம். An impossible thing. கூடலர்--கூடார், s. Enemies, foes, aliens, பகைவர். 26)

catur (p. 159) s. (Sa. Chatur.) Four-fold. 2. [vul.] A party to witness dancing, &c.-as சதிர். 1,3. 3. Sagacity, &c.--as சதுரம். 2, 3, 4. 4. Propriety, suitableness, good, நன்மை. (p.) சதுரகராதி, s. A dictionary consisting of four divisions viz. 1. பெயரகராதி, the different signification of words. 2. பொ ருளகராதி, containing words of the same signification. 3. தொகையகராதி, containing collective nouns or generic words. 4. தொடையகராதி, a rhyming dictionary. சதுரங்கம், s. The aggregate of the four constituents of an army, elephants, horse, chariots and infantry, கச ரத துரக ப தாதி. 2. The game of chess, consisting of fingures representing the four kinds of force in an army, ஓர்விளையாட்டு; [ex அங்கம், member.] (c.) சதுரங்கத்துக்கடிபார்க்க, inf. To think of speculate at chess how to win, &c. 2. [loc.] To use various stratagems. 3. Met. To deliberate, யுத்திக்க. (R.) சதுரங்கசேனை--சதுரங்கதானை, s. As ச துரங்கம், 1. சதுரங்கதாரணை, s. One of the தாரணை. see நவதாரணை. சதுரங்கபட்டணம்--சதுரை, s. The town of Sadras, ஓரூர். சதுரங்கபந்தம், s. Verses arranged in fanciful figures. See மிறைக்கலி. சதுரங்கமாட, inf. To play at chess. சதுரங்கக்காய், s. Chess-men. சதுரங்கபலம்--சருதங்கதளம், s. A force composed of the four military constituents of an army. See சதுரங்கம். சதுரங்கயுத்தி--சதுரங்கவெத்து, s. Stratagem at chess. சதுர்முகன்--சதுராளன், s. Brahma, பிரமன். சதுர்க்காலம், s. The four different seasons of the year in northern countries. சதுர்க்கோணம், s. Quadrangular figure, a tetragon. சதுர்த்தசம், s. Fourteen, பதினாலு; [ex தசம், ten.] சதுர்த்தசபுவனம், s. The fourteen worlds. சதுர்த்தசி, s. The 14th day of the moon. See திதி. சதுர்த்தர், s. Sudras--the forth caste of the Hindus, சூத்திரர். சதுர்த்தி, s. The fourth day after the new or full moon. See திதி. சதுர்ப்பலன், s. Privilege, a good fortune (p.) சதுர்ப்பாகம், s. Four parts. 2. The fourth part. சதுர்ப்பாடு, v. noun. [prov.] Eloquence, skill, excellence. See சதுரப்பாடு. சதுர்ப்புயன், s. The god Vishnu, the four armed. சதுர்யுகம்--சதுரியுகம், s. A Maháyuga, being the aggregate of the four yugas or 4,32, years. சதுருபாயம்--சதுர்விதோபாயம், s. The four kinds of expedients for overcoming an opponent. See உபாயம். சதுர்வருணம், s. The four castes. சதுர்வேதம், s. The four vedas. See வேதம். சதுராச்சிரமம், s. The four orders or states of religious life. See ஆச்சிரமம். சதுரானவிலை, s. A low cheap price. சதுர்காண, inf. To be cheap, to be obtained at a low price. (R.) சதுர்விளையாட, inf. To dance as a dancing girl before an assembly. (Rare.) 32)

cātakam (p. 175) s. Birth, nativity, பிறப்பு. 2. Horoscope, an astrological prediction from the position of the constellations and planets at one's birth. 3. A written nativity, one of the ninty-six பிரபந்தம், சாதகப் பத்திரிகை. W. p. 347. JATAKA. 4. Natural disposition, பிறவிக்குணம். 5. [ex Sa. Sad'haka.] Constant perseverance and practice, addictedness, அப்பியாசம். (c.) 6. Means, expedient, method, medium, துணைக் காரணம். 7. Prosperity, success, காரியவாய்ப்பு. 8. Vouchers in evidence, பிரமாணம். 9. A vampire, a goblin, பூதகணம். 1. A skylark, வானம்பாடி. (சது.) 11. W. p. 322. CHA'TAKA. A kind of cuckoo, Cuculus melano-leucus, சாதகப்புள். (நிக.) அவனுக்கிதுசாதகமாய்ப்போய்விட்டது. This has become his habit; he has great experience in it. சாதககாரன்--சாதகன், s. One whose horoscope is calculated. 2. One practised in austerities, devotion, &c. சாதகக்குறிப்பு, s. A memorandum of the time of birth. சாதகசூசகம், s. The ceremonial impurity of child-birth, பிரசவாசூசம். (p.) சாதகதிசை, s. A period during which a soul is subjected to births, secular influences, &c.,--opposed to முத்தித்திசை; [ex திசை.] சாதகபலன், s. The result given in a nativity, good or bad, to be experienced in life. சாதகமெழுத, inf. To cast and write a horoscope, a nativity. சாதகவித்தை, s. A class of arts, or extraordinary dexterity acquired by long practice. சாகதவோலை, s. A written nativity on an ola. சாதகாசாரியன், s. An assistant guru. 2. One led by divine influence to take the priestly office; an efficient or authorized teacher. (p.) சாதகாலங்காரம், s. The name of an astrological treatise, சோதிடநூலிலொன்று. காரியசாதகம், s. Success in an undertaking; efficacy, efficiency. 2. A nativity which has proved true. (p.) 2)

cātaṉam (p. 175) s. A deed, a bond, a voucher, a charter, any legal instrument in writing. உறுதிப்பத்திரிகை. (c.) 2. Characters, distinctive marks or emblems of a religious sect--as sacred ashes, beads, &c., அடையா ளம். See சாசனம். 3. W. p. 916. SADHANA. Perseverance, effort, determined application, unwearied assiduity, persistence in any act or opinion, உறுதி. See சாதனை. 4. Means, method, instrument, materials, expedient, contrivance, எத்தனம். 5. [in log.] Premises in an argument, proof, in contradistinction to what is to be proved-opposite to சாத்தியம், ஏது. 6. An adaptation, fitness, suitableness, தகுதி. 7. Efficient instrumentality, necessary adjunct, துணைக்காரணம். W. p. 916. SADANA. 8. Place, a place of dwelling, இடம். 9. Town, village, ஊர். (p.) சாதனபத்திரம்--சாதனமுறி, s. A title deed, a deed of grant inscribed on copper, &c. சாதனம்பண்ண, inf. To maintain a practice, to persist in, to inure one's self to, சாதனைபண்ண. 2. To get a titledeed--as சாசனம்பண்ண. சாதனாந்தரம், s. An additional document; [ex அந்தரம்.] சாதனக்காணி, s. [prov.] A hereditary property in land. சிலாசாதனம், s. An instrument engraven on stone. See சிலை. தருமசாதனம், s. A deed of endowment to a temple, a person, &c. தருமசாதனப்பட்டையம், s. [loc.] A deed of endowment inscribed on copper. See பட்டையம். மரணசாதனம், s. A will and testament. சாதனசாத்தியம், s. The premises and conclusion, antecedent and consequent. சாதனாபாசம், s. [in log.] Fallacy in both or one of the premises; [ex ஆபாசம்.] சாதனசதுட்டயம், s. The four-fold qualification indispensable to a student of the Vedantic philosophy. 1. நித்தியா நித்தியவஸ்துவிவேகம். 2. இகபரபுத்திரார்த்தபரபோ கவிராகம். 3. சமாதிசட்கசம்பந்தி. 4. முமூட்சுத் துவம். (கைவல்.) புசிப்புக்குச்சாதனமானகருவிகள். The members and faculties of the body and soul adapted to experience good and evil, [as result of former actions.] (p.) 12) *

cūkkam (p. 198) s. Skill, address, ingenuity, expedient, minuteness, சூட்சம். (p.) 125)

cūṭcam (p. 199) s. [prop. சூக்ஷமம்.] Skill, address, dexterity, ingenuity, inventiveness, tact, யூகம். 2. Curiously, as displayed in a piece of workmanship, நூதனம். 3. Device, contrivance, expedient, உபாயம். 4. [a contraction of சூட்சுமம்.] Minuteness, subtility, fineness, நுட்பம். 5. Comprehensiveness, conciseness, சுருக்கம். 6. Artful scheming, dishonest cunning, தந்திரம். (c.) 7. A clue to a subject; a rule in science, சூத்திரம். சூட்சத்திலேமோட்சமா. Is it easy to gain heaven? சுண்ணாம்பிலேயிருக்கிறதுசூட்சம். The principal virtue is in the chunam; (to make the mouth red in chewing betel.) சூட்சத்தில்முடித்துக்கொண்டுவாரும். Have the business done with little cost. சூட்சக்காரன், s. A skilful, ingenious person. 2. A cunning, artful person. சூட்சபுத்தி, s. Great ingenuity, superior invention, genius. சூட்சமாகப்பண்ண, inf. To act, skilfully, display ingenuity, perform extraordinary deeds, to subtilize. 2. To practise stratagems, உபாயம்பண்ண. சூட்சமானவேலை, s. Nice, ingenious, skilful workmanship. சூட்சம்பண்ண, inf. To manage economically. நீசெவலைச்சூட்சம்பண்ணவேண்டும். You must curtail your expenses. சூட்சவழி, s. A short, skilful method in art or science. 2. A good, moral system, நன்னெறி. 3. A short road, சுருக் கவழி. See சுளுவானவழி. சூட்சக்கயிறு, s. The concealed strings of a puppet. சூட்சத்தைத்தட்ட--சூட்சந்தட்ட, inf. To give a tap to the working machine. சூட்சமறிய, inf. To get a clue to a subject, &c. சூட்சமானசெலவு, s. Economical expense. (c.) சூட்சம்போட, inf. To make a contrivance for the equilibrium of a kite in the air. சூட்சம்வைக்க, inf. To make some contrivance in mechanical adjustments, &c. சூட்சமாய்ப்பிழைக்க, inf. To be frugal in domestic expenditure. 2. To live at small expense. (c.) சூட்சமாயிருக்க, inf. To be artful or cunning. 2. To be very little, கொஞ்ச மாயிருக்க. சூட்சவிலை, s. A low price. சூட்சாதிசூட்சம், s. Great contrivance, past human conception--as in the construction of the human frame, &c., minute nicety. (c.) சூட்சானுசூட்சம், s. Concatenation of intricacies, niceties, mechanical adjustments, &c. 9)

cūẕcci (p. 201) s. Deliberation, ஆராய்வு. 2. Counsel, advice, consultation, ஆலோசனை. 3. Invention, ingenuity, sagacity, prudence, discretion, wisdom நுண்ணறிவு; [ex சூழ.] 4. (sometimes written சூட்சி.) Means, contrivance, expedient, device, scheme, stratagem, உபாயம். சூழ்ச்சிக்காரன், s. A man of invention, sagacity, &c., a good contriver. சூழ்ச்சித்துணைவர், s. King's counsellors, statesman--as சூழ்வோர். 20)

ceykai (p. 204) v. noun. Ant, action, deed, performance, achievement, operation, process, தொழில். 2. [prov.] Cultivation of land, manuring, tillage, labor--commonly agricultural, வேளாண்மை. 3. Artificial productions; those formed or modified by art, as drugs--opposed to விளைவு and இயல்பு, natural productions; constructed, produced, not natural, செயற்கை. 4. (c.) Moral deeds, good or evil doings, கிரியை. 5. A course of good conduct, நன்னடக்கை. 6. Witchcraft, sorcery, மாந்திரீகச்செய்கை. 7. Means, contrivance, art, expedient, resource, மனச்செய்கை. 8. [prov.] Forest land newly broken up, enclosed, cultivated, &c. held by grant, or permission, from government, செய்கைநிலம். அவரவர்செய்கையின்படி. According to one's deeds. செய்கைக்குத்தக்கபலன்காணும். The produce is according to the tillage; i. e. the reward will correspond with the (moral) actions. செய்கைகாண, inf. To be newly cultivated as land. See காண. செய்கைக்காணி, s. [prov.] Land held by a cultivator who renders a certain share of the produce to the owner. 2. Land held by a privilege from government, &c., சாசனக்காணி. செய்கைக்காரன், s. A cultivator being a sharer in the produce; a usufructuary. 2. A good cultivator. செய்கைக்குறைச்சல், s. [prov.] Deficiency in cultivation, manure, &c., 2. Misdeeds, failure in good conduct. (c.) செய்கைச்சரக்கு, s. Prepared or compound drugs. 2. [prov.] As கூட்டுச்சரக்கு. செய்கையாளர், s. Artificers as carvers, sculptors, &c., milliners. (p.) செய்கைச்சீட்டு, s. [prov.] A cultivation deed, a legal contract between the owner and cultivator, மேல்வாரச்சீட்டு. செய்கைசூத்திரம், s. A connective rule, one of the six. See சூத்திரம். செய்கைத்தளை, s. [prov.] Land well tilled, richly manured, &c. 2. Land held from government for cultivation, பட்டயக்காணி. செய்கைத்தாழ்வு--செய்கைத்தாழ்ச்சி, v. noun. Mismanagement. 2. Deficiency in labor, &c. (c.) செய்கைத்தேர், s. [prov.] A kind of car used in processions. செய்கைபண்ண, inf. [prov.] To cultivate land, till, manure. செய்கைபூண, inf. [prov.] To be cultivated, tilled, &c., as land. Compare செய்கைகாண. செய்கைப்பங்கு, s. [prov.] The cultivator's or planter's share; usufruct. செய்கைப்பிழை, s. As செய்கைத்தா ழ்வு. 2. Trespass in regard to health, diet, religion or morals; neglect of one's proper calling, &c. (c.) செய்கையாட்சி, v. noun. [prov.] Possession of land by privilege from government, with the title of a cultivator merely. செய்கையுப்பு, s. [prov.] Salt formed by art. செய்கையொப்பம், s. A written grant by government for cultivation. 54)

tku (p. 220) கிறேன், ந்தேன், or தக்கேன், வேன், தக, v. n. To be fit, meet, suitable requisite, proper, decent, adequate, practicable, consistent, தக்கதாக. (c.) 2. To be worthy, eligible, ஏற்க. 3. To be proportionate, according to, commensurate with, பொருத் தமாயிருக்க. 4. To be lawful, just, equitable, right, உரிமையாக. 5. To be peculiar to, appertain to, be proper for, இயல்பாயிருக்க. எண்டகுசெல்வம். Requisite prosperity. வியத்தகுகல்வி. Admirable erudition. (p.) தகுந்தாற்போல. As convenient, as proper. செய்யத்தகுங்காரியம். The thing proper to be done. 2. A possible or practicable thing. தகுந்தமட்டும். As far as in one's power. தகாத, adj. Improper, unsuitable, unfit. தகாதது, appel. n. That which is unfit. தகாதவன், s. An improper, unsuitable, indecent, unfit, incompetent or despicable person. தகாமை, v. noun. (neg.) Unfitness, unsuitableness, inadequacy, impropriety, inability, unworthiness, incompetency, inexpediency, incongruity, தகு தியின்மை. தகுந்தகாதென்றறிய, inf. To know whether a thing is proper or not. தகுமானபுள்ளி--தகுமானமனிதன், s. A worthy, responsible, competent man; a man of substance or wealth. (c.) தகுந்த அவுழ்தம், s. Proper remedy. தகுந்தசெலவு, v. noun. Proper expenditure. தகுந்தபிராயம், s. Proper age. தகுமானஏது, s. A reasonable cause. தகுமானவேளை--தகுந்தவேளை, s. Due time, proper time. தகும, (third per. neuter.) It is proper, necessary. தகும்படி, adv. Properly, decently, orderly, &c. 2)

tantiram (p. 223) s. W. p. 365. TANTRA. Stratagem, device, subtlety, scheme, dissimulation, பித்தலாட்டம். 2. Means, contrivance, pretext, expedient, உபாயம். (c.) 3. Action of the hand in performing sacrifices, பூசையிற்செய்யுங்கைத்தொழில். 4. (for தந் திரி.) Wire or string of a lute, guitar, &c., யாழ்நரம்பு. 5. Treatise--scientific, literary or religious, நூல். 6. A set of religious works of the Siva sect, the Tantras, inculcating rites and ceremonies, ஆகமநூல். 7. Army, troops, detachments, forces, படை. தந்திரகலை--தந்திராகமம், s. One of the divisions of the Agamas, treating on rites, &c. (See மந்திரம் and உபதேசம்.) 2. Study of the Agamas, with attachment, confidence, and understanding. தந்திரகாரன், s. (com. தந்திரக்காரன்.) A cunning man, one scheming and wily. தந்திரக்கதை--தந்திரகதை, s. A cunningly devised story. தந்திரபாலன், s. General of an army. தந்திரபுத்தி, s. Dissimulation, scheming. தந்திரபேச்சு, s. Cunning or artful language. தந்திரர், s. (plu.) Gantharuvas, or celestial musicians, கந்தருவர். தந்திரவாதம், s. The art of disputation. தந்திரவாதி, s. An expert, dexterous person, a subtle man. தந்திரவித்தை, s. Cunning art. தந்திரவுத்தி, s. Approved methods of teaching on a subject embracing chiefly thirty-two particulars. See உத்தி. தந்திரன், s. A schemer, a plotter, a subtle, crafty, designing person. 51) *