āttumam (p. 38) --ஆத்துமா, s. The soul, life, சீவாத்துமா. 2. A living creature, an animate or sentient being, சீவசெந்து. Wils. p. 19. ATMA and ATMAN. ஆத்துமசன், s. A son, புதல்வன். Wils. p. 19. ATMAJA. (p.) ஆத்துமசுத்தி, s. Purity of the soul, freedom from sin, spiritual purity. Wils. p. 11. ADMASHUD'HI. ஆத்துமஞானம்--ஆத்துமபோதம், s. Individual consciousness. 2. Spiritual knowledge, instruction. Wils. p. 19. ATMAKGNANA and ATMABOD'HA. ஆத்துமதத்துவம், s. Faculties of the soul. Wils. p. 19. ATMATATVA. ஆத்துமதரிசனம், s. The soul's perception, spiritual illumination, a consciousness that the deity is the operator in the actions of the soul. Wils. p. 19. ATMADARSHANA. ஆத்துமநிவேதனம், s. Dedication of the soul. ஆத்துமயோனி, s. Brahma. 2. Siva. 3. Vishnu. 4. Kama; [ex யோனி.] Wils. p. 19. ATMAYONI. (p.) ஆத்துமார்த்தம், s. Any thing done for the sake of one's self, தற்பிரயோசனம். Wils. p. 11. ATMARTTHA. 2. Any thing done for the benefit of the soul, ஆத்துமலாபத்திற்குரியது; [ex அர்த்த, begged or gained.] (p.) மகாத்துமா, s. A patriarch, an illustrious, eminent, or holy person. Wils. p. 649. MAHATMAN. பரமாத்துமா, s. The supreme soul --God, கடவுள். Wils. p. 54. PARAMATMAN. சீவாத்துமா, s. The soul-the spirit of life. Wils. p. 352. JEEVATMAN. 88)

ilkkm (p. 52) s. Coruscation, brightness, illumination, splendor, துலக்கம். 18) *

īcuraṉ (p. 57) --ஈசுவரன்--ஈச்சுரன்-ஈச்சுவரன், s. God, the Supreme Being, கட வுள். 2. [commonly.] Siva, சிவன். Wils. p. 135. ISVARA. ஈசுரமூலி--ஈச்சுரமூலி, s. A medicinal plant--as பெருமருந்து, Aristolochia Indica, L. ஈசுரவிந்து, s. Quick-silver, பாத ரசம். ஈசுரன்பிரபுத்துவசாமர்த்தியகுணம் --3, s. The three characteristics of Siva. 1. கர்த்தத்துவம், creation. 2. அகர்த்தத்துவம், preservation of the visible universe and the order of events prescribed at the creation. 3. அன்னியதாகர்த்தத்துவம், government through subordinate agency. ஈசுரன்முகம்--5, s. The five faces of Siva; they are, 1. ஈசானம், charged with universal dominion. 2. தற்புருடம், with preservation. 3. அகோரம், with destruction. 4. வாமம், with brightness, illumination, 5. சத்தியோசாதம், with production, creation. ஈசுவரதரு, s. The கடம்பு, Barringtonia racemosa. ஈசுவரி, s. Parvati, பார்வதி. Wils. p. 136. EESVARE in EESVARA. ஈசுவரிநாதம்--ஈசுவரிபிந்து, s. Sulphur, கந்தகம். மகேசுரன், s. Siva, (lit.) Great God. கவீச்சுரன், s. A poet. See கவி. சனீச்சுரன், s. Saturn. பரமேசுரன், s. Siva, (lit.) the Supreme God. சருவேசுரன், s. Siva, (lit.) the Lord of the universe. 83)

kāṭviḷkku (p. 103) s. Lamps formed by putting oil and wicks in large vessels for illumination of great occasions, பெருவிளக்கு. (c.) 70)

kuṇam (p. 118) s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a quality, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Properties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, original principle, சத்து. 15. [in physics.] Varicties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good disposition. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who excel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him. குணகுணி, s. [in gram. and log.] Attribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி. குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Abstract noun and subjective noun. (நன்.) குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A pleasant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA. குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities. குணக்கேடு, s. Bad temper, bad disposition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி. குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person. குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms-as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean behavior. குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும். குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character. குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good characteristics. குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று. குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition. குணசீலன், s. One abounding in excellent qualities. குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Natural disposition. குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை. குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivisions of தன்மையலங்காரம். குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and darkness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம். குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க. குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை. குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string. குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள். குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன். குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, insanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is changed for the worse. குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in disposition, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப. குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய. குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert. குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, whiteness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு. குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in disease, &c., அசாத்தியம். குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of qualities; abstract nouns; denotative nouns signifying attributes only--as கரு மை, அழகு--opposed to குணிப்பெயர்; பண்புப் பெயர். 2. Names either concrete or connotating, derived from abstractnouns --as கரியன், அழகன். குணமணி, s. One of an excellent disposition. குணமறிய, inf. To know one's disposition. 2. To understand or ascertain the symptoms of a disease. குணமாக்க, inf. v. a. To cure, heal; to restore to health. 2. To reform, to amend, to correct. குணமாயிருக்க, inf. To be whole, well, sound; to be well-conditional. 2. To be gratifying, pleasing, palatable. குணம்மாற, inf. To change--as temper, disposition, character, symptoms, either for the better or worse. குணமுங்குற்றமும், s. Good and bad, virtues and vices, beauties and defects, commendation and censure, &c. குணமுடையவன்--குணமுள்ளவன், s. A kind-hearted, good-natured, generous man. 2. A well-bred man. குணமுற்றவன், s. A good-natured man. குணமுற்றவன் மணமுற்றவன்; குணமற்றவன் மண மற்றவன். A good-natured man will be praised; but an ill-natured man, despised. குணரத்தினாகரன், s. One whose benevolence is like the sea; [ex இரத்தினாகரம்.] குணவதி, s. A very good natured person. Wils. p. 292. GUN'AVATI. குணவந்தன்--குணவான், s. A well-disposed person; one of a good disposition. குணவவநுதி, s. [in rhet.] A kind of அவநூதி figure, in which a prorperty or quality universally predicated of an object is apparently denied, by affirming the opposite, either ironically or ambiguously. குணவாகடம்--குணபாடல், s. A treatise on the signs and symptoms of diseases, ஓர்வைத்தியநூல். குணவாகுபெயர், s. [in gram.] Names of qualities or attributes, used by metonymy for objects possessing those qualities or attributes--as in நீலஞ்சூடினாள். குணவாக்கு, s. Peculiar temper or habit. குணவிலக்கு, s. [in rhet.] Negation of a property or quality in a person or thing from the presence of its opposite, ஓரலங்காரம். குணவுவமம்--குணவுவமை, s. [in rhet.] A species of simile; similitude, of qualities and properties. See பண்புவமை. குணன், s. A man of good qualities, generally found in compounds--as in அறுகுணன், சற்குணன். குணாதீதம், s. Freedom from all properties, குணங்கடந்துநிற்கை. குணாதீதன், s. God, He who is above all attributes; He whose attributes and perfections transcend our comprehension, கடவுள். Wils. p. 292. GUN'ATEE'TA. குணாலயன், s. The deity--as the seat and source of all perfections, கடவுள். இனியகுணம், s. A pleasant temper or disposition. நிர்க்குணன், s. The deity--as void of all properties, கடவுள். Wils. p. 474. NIRGUN'A. சத்துவகுணம், s. The first of the three principles, or properties in nature. 2. Nobleness of mind; magnanimity. 3. The exalted disposition of an ascetic's mind by which he disdains worldly delights, greatness, honors, &c. சற்குணம்--சுகுணம்--நற்குணம், s. A good disposition, kindness, benevolence, virtue. சற்குணன்--சற்குணி, s. A virtuous person; a good-natured person. சாத்தியகுணம், s. [in medi.] The condition or state of being curable; favorable symptoms; hopeful case. குணி, s. One endowed with good qualities, a good-tempered person, நற்குண முடையான். 2. [in gram.] A subject, any thing which possesses attributes or qualities--as distinguished from குணம், also, the names of such things, பண்பி. 3. [ex குணம், bow-string.] A bow, வில். (சது.) குணிப்பெயர், s. [in gram.] Concrete or subjective noun; a denotative name which signifies a subject only and not an attribute or quality--as மதுரை, தாம ரை--opposed to குணப்பெயர். துர்க்குணம்--தீக்குணம், s. Bad disposition, ill-nature, vice. நாய்க்குணம், s. Doggedness, rudeness, cynicalness. பேய்க்குணம், s. Devilishness, foolishness. மழைக்குணம், s. Sign or appearance of rain. நாற்குணம், s. The four prevalent or prominent human qualities. These are subdivided, and four are ascribed to each sex. 1. ஆடூஉக்குணம், the masculine: 1. அறிவு, knowledge, intelligence, clear perception. 2. நிறை, equanimity, self-control. 3. ஓர்ப்பு, fortitude, firmness, deci sion. 4. கடைப்பிடி, confidence, full persuasion, perseverance. II. மகடூஉக்குணம், the feminine: 1. நாணம், shyness, coyness, bashfulness--with regard to the other sex. 2. மடம், simplicity, weakness of intellect, want of clear perception. 3. அச்சம், timidity, fear, diffidence. 4. பயிர் ப்பு, delicacy; modesty; shrinking from what is mean or vile. முக்குணம், s. The three principles in nature, Satva, Raja, and Tama, which are the ultimate source of all quality or character in man, and may be indefinitely developed and expanded. The more generic and prominent development is three-fold, making nine gunas. Satva-guna-- goodness, produces illumination and mildness in thought, word and deed. Operating in these directions, it becomes an 'unfailling and perfect light to the soul, arousing it and making it ready to eat the fruit of its own doings' Raja-guna--passion, produces for the soul the propensity to excessive occupation in thought, word and deed, and asperity in the same. By these means it prepares the soul to receive pleasure and pain, according to its karmma or the law of its fate. Tama-guna brings forth arrogance, that egotistic guna which says 'there is none like me,' &c., and wilfulness or depraved will. By these means it welcomes all sensual objects and brings them to the soul. The first stage in the soul's spiritual progress is a degree of self-knowledge by which it has a view of these gunas and its relations to them. To each of these gunas belong certain peculiar qualifications. I. சத்துவகுணம் or சாத்துவிகம். Ist. ஞானம், wisdom. 2d. அருள், grace. 3d. தவம், penance. 4th. பொறை, patience. 5th. வாய் மை, veracity. 6th. மேன்மை, greatness, excellence. 7th. மௌனம், silence, taciturnity. 8th. ஐம்பொறியடக்கல், restraint of the five senses. The Satva principle is the source of truth, and the predominance of it renders its possessor virtuous, gentle, devout, charitable, chaste, honest, &c. II. இரசகுணம் or இராசதம். 1st. மனவூக்கம், mental exertion. 2d. ஞானம், discretion. 3d. வீரம், fortitude. 4th. தவம், penance. 5th. தருமம், charity. 6th. தா னம், liberality. 7th. கல்வி, erudition. 8th. கேள்வி, inquiry, instruction. The Raja principle is the source of sensual desire, worldly covetousness, pride and falsehood, and is the cause of pain. III. தமகுணம் or தாமதம். 1st. பேருண்டி, rioting or banqueting. 2d. நெடுந்துயில், long sleep. 3d. சோம்பு sluggishness. 4th. நீதிவழு, deviation from justice. 5th. ஒழுக் கவழு, deviation from virtue. 6th. வஞ்சம். deceit. 7th. மறதி, forgetfulness. 8th. பொய், lying, falsehood. 9th. கோபம், anger. 1th. காமம், lust, lasciviousness. 11th. கொலை, murder. The Tama principle is the source of folly, ignorance, mental blindness, worldly delusion, &c.--Note. These three gunas, according to the Agama school, are developed from Prakruti (மூலப்பிரகிருதி,) and constitute all those physical and psychical aspects, which, under the determining power of the will, form the functional qualities of an organized soul. (சிவ-சி.) In the Vedantic, idealist philosophy the gunas are the ideal attributes of Mula-Prakruti which, in its turn, is but an illusion or mistaken representation of Brahm. அறுகுணம்--இச்சுரன்முக்கியகுணம், s. The principal attributes of Isvara or God are six in number. 1. சர்வஞ்ஞத்துவம், omniscience. 2. சர்வேசுரத்துவம், supremacy. 3. சர்வநியந்திருத்துவம், pre-ordination. 4. சர் வாந்தரியாமித்துவம், omnipresence. 5. சர்வகற் பிதத்துவம், unlimited creative power. 6. சர்வ சத்தித்துவம், almightiness. (சது.) Another enumeration is-- 1. தன்வயத்தனாதல், selfexistence. 2. முதலிலனாதல், eternity. 3. உடம்பிலனாதல், immateriality. 4. எல்லாநல முளனாதல், benevolence. 5. எங்கும்வியாபகனா தல், omnipresence. 6. எவற்றிற்குங்காரணனா தல், being the Creator of all things.-Note. The latter enumeration is found in Roman Catholic writings. எண்குணம், s. The eight attributes of the deity. Authors differ in their enumerations and definitions of them. The enumeration of பரிமேலழகர், the commentator of the Cural, as agreeing with the Agamas, is:--1. தன்வயத்தனாதல், self-existence, independence. 2. தூயவுடம்பினனாதல், immaculateness. 3. இயற்கையுணர்வினனாதல், intuitive wisdom. 4. முற்றுமுணர்தல், omniscience. 5. இயல்பாகவே பாசங்களினீங்கிநிற் றல், freedom from the snares and illusions to which a derived intelligence is exposed. 6. பொருளுடைமை, unbounded kindness. 7. முடிவிலாற்றலுடைமை, omnipotence. 8. வரம்பிலின்பமுடைமை, infinite happiness. Another enumeration, as given in Jaina books, is--1. கடையிலாஞானம், infinite wisdom. 2. கடையிலாக்காட்சி, omniscience. 3. கடையிலாவீரியம், omnipotence. 4. கடையிலாவின்பம், boundless happiness. 5. நாமமின்மை, being nameless. 6. கோத்தி ரமின்மை, without descent. 7. ஆயுவின்மை, without age; eternal. 8. அந்தாரயமின்மை, unobstructed. 13)

caṭcu (p. 157) s. The eye, கண். W. p. 314. CHAKSHUS. See சக்கு. சட்சுதீட்சை, s. Spiritual illumination imparted to a disciple by the look of a Guru. (p.) See தீட்சை. 57)

camāti (p. 163) s. The last of the eight அ ங்கயோகம், or states and modes of silent, contemplative worship, அங்கயோகத்தொன்று. 2. One of the postures of the ascetic for silent meditation, being an upright, majestic position, as a fancied image of the deity, ஞானசமாதி. 3. The abstract contemplation of the ascetic in which the soul is supposed to be independent of the body and mind. (See யோகம்.) 4. Knowledge of the sublimest description--as of the deity, one's own spiritual nature, &c., acquired by supernatural illumination, without the aid of organs physical or mental, சமாதி தரிசனை. 5. A mode of interment, by placing the corpse in a sitting posture in imitation of the சமாதி worshipper, சமாதி யில்வைக்க,--Note. The வீரசைவர் sect are all burried in this manner, (it being deemed improper to burn them lest the linga previously worn should be burnt also,) and occasionally a monument of masonry is built around the corpse, as a linga, which thus becomes an object of worship. 6. A grave, a tomb, a sepulchre, பிணம் புதைக்குங்குழி. 7. [in rhet.] A species of personifications, a metaphor in which the quality or attribute properly belongs to the objects to which the metaphor refers, ஓரலங்காரம்--as பாயிருள்பருகிப்பகல்கான்றெழுதரு பருதி, the orient sun which swallows the darkness and pours forth the day; also, கன்னிமதில், virgin walls, i. e. imperishable, and குமரிஞாழல், the young rush, i. e. ever green. 8. Death, demise, commonly spoken of a devotee, மரணம். W. p. 896. SAMAD'HI. சமாதிக்குப்போக, inf. To betake one's self for a time to his cell, as an advenced devotee to secure uninterrupted, and protracted contemplation in silent worship. சமாதிக்குழி, s. The cell or grave of the devotee for interment, in an erect, sitting posture. 2. A grave. சமாதிபண்ண, inf. To sit in any of the postures of the Yogi. (p.) சமாதிபெற, inf. To receive of the Guru the degree of the Yogi, entitling the person to the privilege of sitting in the சமாதி postures. சமாதியடைய, inf. To sit in the ச மாதி posture in silent meditation. 2. To retire to the grave, to die. 3. To die in an erect posture--as a devotee. சமாதியில்வைக்க, inf. To bury a corpse in a sitting posture--as customary with some Hindus. (c.) சமாதியிருக்க, inf. To sit in a contemplative posture--as a silent devotee. 2. To betake one's self to his sepulchre --as an exalted devotee, on the approach of death, remaining without nourishment in a sitting posture until life is extinct. சமாதியுப்பு, s. A kind of medicinal salt formed from the corpse interred in a sitting posture, taken up after some years; also the salt cast into the grave at the interment to prevent putrefaction. 10)

caṟ (p. 173) adj. [A sanscrit prefix.] Good, right, excellent, virtuous, &c., நல்ல, உச்சித. W. p. 884. SAT. சற்கருமம்--சற்கன்மம், s. Good deeds, charitable or meritorious acts. See கரு மம். சற்கன்மபரிபாகம், s. The maturing of works of merit performed in previous births, supposed to promote the illumination of the soul, and to lead to the use of means for its deliverance from transmigrations. (p.) சற்கரிக்க, inf. To treat hospitably, to entertain, உபசரிக்க. 2. To be kind, polite, civil, obliging; [ex சற்காரம்.] சற்காரம், s. Kindness, beneficence, hospitality, civility, உபசாரம். W. p. 884. SATKARA. (p.) சற்காரியம், s. Good things, virtuous deeds, pursuits, &c., meritorious actions. சற்காரியவித்தை, s. The four incidents connected with births as necessary for the performance of actions, namely. 1. தனு, body for the performance of actions. 2. கரணம், intellectual faculties, the senses, &c. 3. புவனம், word, locality--as the theatre of actions. 4. போகம், suffering and enjoyment. (p.) சற்குணம், s. An obliging disposition, amiableness, good nature, benevolence, religion. (c.) சற்குணன், appel. n. An amiable, virtuous, obliging person. சற்குரு, s. A guru who seeks the good of his disciples, நற்குரு. 2. The deity--as the teacher of souls, according to their various states. (c.) சற்சங்கம், s. Good society. (p.) சர்சனர், s. [prop. சச்சனர்.] Good or pious men. (c.) சற்சலம், s. Good, pure water, நல்ல சலம். (p.) (சது.) சற்சூத்திரர், s. Superior sudras who have advanced to the கிரியை, or second degree in the Saiva religion; also called சைவர். (p.) சற்பாத்திரம், s. A good vessel, i.e. a worthy, pious, virtuous man, ஒழுக்க முடையோன். W. p. 885. SATPATRA. சற்பிரசாதம், s. A divine gift, a boon, தேவப்பிரசாதம். 2. A sacred offering, நிவே தனம். 3. [in Christ. usage.] Sacrament of the Lord's supper, நற்கருணை. See பிரசா தம். (c.) சற்புத்தி, s. Virtuous propensity, good disposition, நல்லறிவு. சற்புத்திரன், s. A dutiful son, நற்புதல் வன். (c.) 2. (fig.) A disciple dutiful to his Guru, சீஷன். 3. One of the second or கிரியை degree in the Saiva religion, or one faithful to his duties in the degree, கிரியையினிற்போன். சற்புத்திரமார்க்கம், s. Religious course of the second or கிரியை class in the Saiva system. See மார்க்கம். சற்புருடன், s. A moral, virtuous, good man, நல்லவன். 46)

cāti (p. 176) s. Sex, tribe, caste--as Hindu castes, குலம். 2. Lineage, race, family, மரபு. 3. Kind, class, sort, species, இனம். 4. Nutmeg, the tree, சாதிக்காய்மரம். 5. The right kind or best of the class, &c., சாதியி லுயர்ந்தது. (c.) 6. One of the ten modes of beating time, தாளப்பிரமாணம்பத்தினொன்று. W. p. 347. JATI. 7. (சது.) A tree in general, மரப்பொது.--Note. Hindu caste in the time of Menu. according to the சூடாமணிநிகண்டு was as follows 1. பிராமணர், Brahmans, the sacerdotal caste--reputed to have sprung from the face of the god Brahma; 2. சத்திரியர் or க்ஷத்திரியர், the royal or military caste--said to have sprung from his shoulders; 3. வைசியர், Vaisya caste as sprung from his thighs. This class is threefold; (a) கோவைசியர், herdsmen. (b) தனவைசியர், the mercantile caste including செட்டிகள். (c.) பூவைசியர், the agriculturalists embracing வேளாளர். 4. சூத்தி ரர், Sudra caste, embracing artificers and other servile tribes, supposed to have sprung from Brahma's feet. Of these eighteen are named, but the number is much greater. See குடிமை.--Note. 2. All the Tamil authorities, except the Nighandu, make the கோவைசியர் and பூவைசியர் including the வேளாளர் as the fourth or சூத் திரர் caste, and all inferior to these as சங்கர சாதி or mixed caste.--Note. 3. Brahmans call the கோவைசியர் and the பூவைசியர், சற்சூத்தி ரர் or superior Sudras, and the சூத்திரர் they call தற்சூத்திரர் or real Sudras. எந்தச்சாதியாடுவேணும். What kind of sheep do you want? நான்குபதினெட்டுச்சாதி. A mixture of the castes, high and low, (lit.) the four and eighteen castes intermixed, in contempt. சாதிக்குத்தக்கபுத்தி. The different degrees of intellect that characterize the respective castes; commonly spoken of inferiors. சாதியந்தப்புத்திகுலமந்த ஆசாரம். Every caste, has its degree of intellect, and every tribe its peculiar habits, usages, &c.-spoken when one of low caste does wrong. சாதிகுலம், s. [prov.] High caste. 2. Caste. சாதிகெட்டவன், s. One of low caste. 2. One degraded from caste. சாதிக்கட்டு, s. Customs of caste. See கட்டு. சாதிக்கலப்பு, v. noun. A mixed caste. 2. See கல. v. a. சாதிக்கலாபம், s. Caste disturbance, commonly, the quarrel between இடங்கை and வலங்கை; the right and left hand castes. சாதிக்காரன், s. A person of good caste, of unmixed descent. 2. A genuine European, or one of pure European descent. அன்னியசாதி, s. Foreigners, low castes, tribes, &c. 2. (அள.) Foreign species, not of its own species, பிறவினம். கீழ்சாதி, s. Low caste. மேல்சாதி, s. High caste. ஈனசாதி, s. Degraded caste. See ஈ னம். தீண்டாச்சாதி, s. A degraded low caste person, not to be touched. தின்னாச்சாதி, s. Castes in whose houses, one of a better caste will not eat. பலபட்டடைச்சாதி, s. Mixed caste, mixed multitude of low castes. மிருகசாதி, s. The brute creation. 2. Stupid tribes, அறிவிலார். மடையசாதி--மடைச்சாதி, s. Ignorant people. 2. Low and ignorant tribes. சாதிகம்--சாதீகம், s. Customs peculiar to a tribe or caste. (p.) சாதிக்குணம், s. Habits, characters, disposition, &c., peculiar to a caste. சாதிசனம், s. Tribe and kindred. (c.) சாதிசாங்கரியம், s. Mixture of caste by marriage, சாதிக்கலப்பு. (p.) சாதிதருமம், s. Peculiar and prescribed duties, practices, employments, &c., of the respective castes, &c. See தருமம். சாதித்தலைமை, s. The chieftaincy over the tribe. 2. The chief, chieftain, &c. சாதிக்காரை, s. [prov.] Worthiness, competency, fitness, &c., in a disciple for a high degree of the illuminating தீட்சை of the Guru. (Limited.) சாதிப்பிரஞ்சகரம், s. Breaking caste, departure from caste-rules--one of the nine sins for which atonement is to be made; [ex பிரஞ்சம், injury.] (p.) சாதிபேதம்--சாதிவித்தியாசம்--சாதிவேற் றுமை, s. Diversity of castes, difference of caste. 2. The different castes. 3. Different kind, sorts, classes. சாதிப்பகை, s. Rancor or implacable hatred between different tribes, parties, &c. சாதிப்பண்பு, s. Traits, characteristics of a caste--commonly in a bad sense. சாதிப்பிரஷ்டத்துவம், s. Declension from the rules of caste--as சாதிப்பிரஞ்ச கரம், சாதிமுறைதப்பல். (p.) சாதிப்பிரஷ்டன், s. One of mixed caste, an out-caste, சாதியீனன். சாதிமார்க்கம்--சாதிசுபாவம், s. The manners of a tribe or nation. (R.) சாதிமானம், s. Regard for one's own caste, sympathy among those of the same caste; [ex மானம்.] சாதிமுறை--சாதிமுறைமை, s. The laws, usages, rules, &c., of a caste. சாதிமான், s. One of a superior caste. சாதியாசாரம், s. Habits, customs, manners, professions, &c., of the caste. சாதியீனன், s. One of low caste, an out-caste. சாதியையிழுக்க, inf. To expatiate or dwell upon the low parentage of another. சாதியைவிட, inf. To break caste. சாதிவருணாச்சிரமம், s. [com. சாதிவ ருணாச்சிரம்.] The caste, class, religious order, &c.,--Note. This word is sometimes used as synonymous with சாதியா சாரம். சாதிநீலம், s. A genuine sapphire.-Note. All the gems, metals, &c., are in like manner distinguished. சாதிக்குதிரை, s. A horse of fine breed. சாதிக்காய், s. Nutmeg, (lit.) the nut of the சாதி tree. சாதிக்காய்த்தயிலம், s. Oil of nutmeg. சாதிச்சரக்கு, s. Good commodities. See சரக்கு. சாதிப்பூ, s. Mace, சாதிக்காய்ப்பூ. சாதிமணி, s. A genuine gem. (p.) சாதிமரம், s. The nutmeg tree, as சாதி. சாதிமல்லிகை, s. An excellent kind of Jasmine. Jasminum grandiflorum, L. சாதிவெள்ளைக்காரன், s. A pure European. 9) *

cīvaṉ (p. 191) s. Life, vitality, the vital principle, உயிர். 2. The sentient soul; according to the Vedantic system, the emanation of the deity incorporated with the body, giving it life, motion and sensation; hence also called, சீவாத்துமா. It is opposed to the abstract state of the soul, or as identified with deity, பரமாத்துமா.--Note. According to the Agamas, the soul is eternal, but destined to obsorption in the deity, which is the ultimate object in view in furnishing it with bodies, and with various means for its illumination. 3. A living being, an animal, சீவசெந்து. 4. A name of Jupiter, வியாழம். 5. A magnet, காந்தம். (R.) 6. (fig.) Energy, spirit, life, animation, முயற்சி--used in the negative form. W. p. 351. JEEVA. சீவனும்பிராணனுமாயிருக்கிறார்கள். They are closely united, (lit.) as the life and the vital airs. சீவன்வந்தது. Life is restored--spoken of one whose fears are banished. நடக்கச்சீவனில்லை. Not life enough to walk. படிப்போடேசீவனைவிடுகிறான். He spends his life in learning. எனக்குப்பசியினாற்சீவன்போகிறது. I am ready to die of hunger. சீவனுண்டாய்ப்பேச, inf. To speak aloud. சீவனைக்கொடுக்க, inf. To impart life. 2. To prolong life--as pretended by one possessed. 3. To sacrifice one's life for another. 4. To save one from ruin, by giving the means of subsistence. 5. To inspire one with courage, தைரியப்ப டுத்த. சீவனைமாய்த்துக்கொள்ள, inf. To commit suicide, to lay violent hands on one's self. சீவனைவாங்க, inf. To take away life. 2. (fig.) To put one to great hardships. சீவனோடிருக்க, inf. To be alive, to live. சீவனோடுகூடியகாரியம், s. [prov.] (in divination.) A question, or matter connected with life, or with a living being. 2. A thing of vital importance. கிழட்டுச்சீவன்--கிழச்சீவன், s. An old person, man or woman. சீவன்முத்தன், s. (in Agama phil.) The soul freed from பாசம் before the death of the body, and no longer subject to births. (சிவ. போ.) 31)

cupam (p. 194) s. Fortunateness, propitiousness, auspiciousness, luckiness. (See அஷ்டசுபம்.) 2. Happiness, felicity, gratification, spiritula delight, பாக்கியம். 3. Goodness, excellence, favourableness, நன்மை. 4. Congratulation, benediction, வாழ்த்து. 5. One of the twenty-seven astrological yogas, இருபத் தேழுயோகத்தொன்று. W. p. 852. S'UB'HA.-Note. The opposite is அசுபம். சுபகதி, s. Bliss, beatitude; [ex கதி.] (p.) சுபகரன், s. (fem. சுபகரி.) A beneficent person, உபகாரன். (p.) சுபகருமம்--சுபகன்மம்--சுபகாரியம், s. Good, auspicious deeds, &c.--as சுகன் மம். சுபகாலம், s. [in astrol.] An auspicious time; a joyful, prosperous time, நல்லகாலம். சுபக்கிரகம், s. An auspicious or benign planet--as the Moon, Mercury, Jupiter, and Venus. (p.) சுபக்ஷேமம், s. Sound health--as சுக சேமம். சுபசகுனம், s. A good omen, நற்சகு னம். சுபசொரூபம், s. Benignant appearance or manifestation, &c. (p.) சுபசோபனம், s. Joyful tidings, or events--as of the birth of a child, or of a girl's becoming marriageable. (c.) சுபசேதி--சுபசெய்தி, s. Joyful tidings, happy events. (p.) சுபதினம், s. (Astrologically.) A fortunate day, நல்லநாள். 2. (R.) A mode of salutation somewhat like 'Good day' but in implies, that the meeting is fortunate. (Modern.) சுபத்தானம்--சுபஸ்தானம், s. [in astrol.] An auspicipus or favorable position of a planet; [ex தானம்.] (p.) சுபமங்களம், s. Auspicious benediction, by brahmans, &c. சுபமஸ்து, s. Salutation, success, prosperity; a sanscrit term of benediction at the opening of a treatise, &c., மங்களச்சொல்; [ex அஸ்து.] சுபமிருத்து, s. A good or auspicious death. (p.) சுபயோகம், s. Auspicious yogas, being eighteen out of twenty-seven. (See யோகம்.) 2. The conjunction of an auspicious day of the week, phase of the moon and lunar constellation. (p.) சுபவசனம்--சுபவாக்கு--சுபவாசகம் --சுபவார்த்தை, s. Auspicious language; agreeable, or propitious words. சுபவாதனை, s. Blissful experience of the soul; divine illumination, spiritual enjoyment. (p.) சுபவாரம், s. Auspicious days of the week. சுபாசுபம், s. Good and ill-luck, auspicious and inauspicious appearances, commonly in reference to weddings, and funeral, நன்மையுந்தீமையும்; [ex அசுபம்.] சுபாதிசயம், s. Favorable tidings, good news, சுபக்ஷேமம்; [ex அதிசயம்.] தங்கள்சுபாதிசயங்களை எழுதியனுப்பப் பிரார்த்திக்கி றேன். I beg to be informed of your welfare. 18) *

cuvāṉupavam (p. 198) --சுவானுபூதி, s. [in Adwita philosophy.] Self-experience as one of the three means employed by the deity for illuminating the soul and ripening it for bliss (the other two are சுருதி, revelation, and குரு, oral instruction by the guru); [ex சுவ et அனுபவம்.] சுவானுபூதிகம், s. Knowledge acquired by experience, by the exercise of the mental faculties, &c., தன்னனுபவம். 24) *

cōti (p. 212) s. Light, splendor, luster, brightness, brilliancy, effulgence, பிரகாசம். (c.) 2. Star, asterism, வான்மீன். 3. The sun, சூரி யன். 4. Fire, தீ. W. p. 356. JYOTIS. 5. A luminary, any luminous body, ஒளியுள் ளது. 6. (a change of சுவாதி.) The fifteenth lunar asterism, சுவாதிநாள். 7. The Supreme Being, கடவுள். 8. Siva, சிவன். 9. Vishnu, விட்டுணு. 1. Argha of the Jainas, அருகன். (சது.) 11. A ground-worm, பூநரகம். 12. Camphor, தீபகர்ப்பூரம். 13. Vermilion, சாதி லிங்கம். (M. Dic.) 14. (p.) The divine principle in man, mental perception, mental illumination, உணர்வு. 15. [prov.] A crack, or break in walls, dams, or banks, இடிவு; (used in the Congu countries). சோதிக்குட்சோதி, s. The deity or the divine light dwelling in man; illumination of the soul. சோதிச்சக்கரம்--சோதிமண்டலம், s. Firmament, the starry heavens. சோதிநாயகன், s. The deity, கடவுள். சோதிப்பிழம்பு, s. [prov.] Streak or pillar of light. சோதிமயமான, adj. Full of light, of the nature of light. (c.) சோதிமயவேதி, s. A ground-worm. சோதிமின்னல், s. Lightning in the N. E. before the setting in of the S. W. monsoon. சோதிமின்னல்பார்க்க, s. To watch for that lightning. சோதிராத்திரி, s. Midnight. (c.) சோதிரூபம், s. Natural property or color of light--as in deity. சோதிவிட-சோதிவீச, inf. To emit rays, pour forth light, shine with great lustre. சோதிவிருட்சம், s. A kind of tree, said to shine in the dark, as இரவெரிமரம். சோதிவிழ, inf. [prov.] To be cracked, dimpled, &c., இடிய. பரஞ்சோதி, s. The heavenly light, God. 72)

taricaṉam (p. 225) --தரிசனை, s. Vision, sight, perception, view, பார்வை. 2. Aspect, appearance, தோற்றம். 3. A visit, visiting a sacred shrine, தரிசிக்கை. 4. Sight of a great personage, a deity, or an idol, காட்சி. 5. Dream, vision, trance, supernatural appearance, சொப்பனம். 6. (St.) A mirror or looking glass, கண்ணாடி. 7. Mental illumination, spiritual knowledge, intellectual perception, spiritual attainment or acquisition, மனக்காட்சி. W. p. 41. DARSANA. உமதுதரிசனத்துக்குவந்தார்கள். They are come to see you. ஆத்துமதரிசனம், s. [in the Agamas.] Spiritual sight. See under ஆத்துமம். குருதரிசனம், s. Visit, interview with, or sight of, a guru--or deity in human form--to illuminate the soul. சுவாமிதரிசனை, s. A sight of an idol. பாசதரிசனம், s. [in the Agamas.] A knowledge of Maya. See பாசம். தரிசனபேதி--தரிசனவேதி, s. A kind of drug, by which the iferior metals are said to be changed into gold; adduced as an illustration of the transforming effects on the soul of the presence of the guru or of the deity in human form. See பரிசனபேதி. தரிசனாவரணீயம், s. Imperfection in sight, one of the eight imperfections of creatures. See அஷ்டகுற்றம், or குற்றம். தரிசனையாக, inf. To be seen, to appear. தரிசி, appel. n. One who sees, a seer, தரிசிப்பவன். 31) *

tiṭṭi (p. 238) --திஷ்டி--திருஷ்டி--திருட் டி. s. Light, vision, பார்வை. 2. Eye. கண். 3. Wisdom, divine illumination, supernatural knowledge, ஞானம். W. p. 421. DRUSHT'I. 4. (c.) Blight of the eye, கண் னூறு. திட்டிபூரணமாய்ச்சாப்பிட்டேன். I ate to the full. திஷ்டிகழிக்க--திஷ்டிசுற்ற--திஷ்டிதோ ஷங்கழிக்க--திஷ்டிவாங்க. inf. To dispel the supposed effects of the blight of the eye, by waving certain things around. திஷ்டிக்கல்--திட்டிக்கல்--திஷ்டிமணி --திட்டிமணி, s. A stone called jet or agate, அஞ்சனக்கல். திஷ்டிசாஸ்திரம், s. Optics, the science which treat of vision, &c., நயனசாஸ்திரம். திஷ்டிதோஷம், s. Blight of the eye, கண்ணேறு. திஷ்டித்தம்பம்--திட்டித்தம்பம், s. The act of suspending the sight, கண்கட்டு வித்தை. See கலைஞானம். திஷ்டிபட, inf. To be fascinated by one's eyes, to be bewitched. திஷ்டிவிதை--திட்டிவிதை, s. A medicinal seed, ஓர்மருந்துவிதை. திஷ்டிவைக்க, inf. To look upon. 2. To esteem one. 23)