akkppāṭu (p. 3) s. A disaster at sea, loss, or injury of the lading of vessels, மரக்கலச்சேதம்; ex பாடு, loss. (c.) 42)

ēr (p. 79) s. A particle of comparison, உவ மையுருபு. 2. Beauty, அழகு. (p.) 3. A team for ploughing, including the plough and other apparatus, உழுபடை. 4. A yoke of oxen, உழவுமாடு. 5. Ploughing the plough-as an occupation, உழவுத்தொழில். அவனிருப்பதேர்க்காரன். He is a person possessed of twenty yoke of oxen. காம்பேர்தோள். Shoulders beautifully rounded like a bamboo. கயலேர்கண்ணார். Carp-eyed beauties--ladies with eyes as beautiful as the carp-fish. சீரைத்தேடினேரைத்தேடு. If you desire wealth attend to agriculture. ஏரடிக்க--ஏருழ, inf. To plough. அவன் எத்தனையேருழுகிறான்--அவனுக்கெத்தனையே ருழும். With how many yoke of oxen does he plough (his land)? i. e. how many yoke of oxen has he? or how many acres of arable land does he possess? ஏராண்மை, s. Ploughing, tillage, agriculture, உழவு. ஏராளர், s. Husbandmen, agriculturists, உழவர். ஏரின்வாழ்நர்--ஏருழவர்--ஏருழுநர் --ஏர்த்தொழிலர், s. Ploughmen, those who live by the plough, உழவர். ஏருழக்க, inf. To practise husbandry, பயிர்செய்ய. ஏரெழுபது, s. A poem of seventy stanzas in praise of the plopugh by கம்பர், ஓர்நூல். See Ellis. p. 44. (குறள்). ஏரோட்ட, inf. To plough, உழ. ஏர்க்கால், s. The shaft of a plough, கலப்பையின்கால். 2. Shaft of a carriage, வண்டியேர்க்கால். ஏர்ச்சீர், s. Implements of husbandry. 2. The wealth procurable by husbandry. ஏர்ச்சீரில்லாதவன். One who has neither oxen, implements of husbandry, nor seed, corn, &c. ஏர்த்தாயம், s. Ploughing in season. ஏர்த்தொழில், s. Agriculture, husbandry, உழவுத்தொழில். ஏர்நாழி, s. A small circular piece of wood with a hole in the centre to receive the cord வடக்கயிறு by which the ploughman can regulate the depth of the furrows, கலப்பையினோருறுப்பு. ஏர்ப்பண், s. [prov.] The rope for attaching the oxen to the plough, or the plough-beam to the yoke, பூட்டாங்க யிறு. ஏர்ப்பூட்டு, v. noun. Ploughing for the first time in the season, on an auspicious day begun with appropriate ceremonies, ஏர்கட்டுகை. ஏர்ப்பூட்ட, inf. To yoke the oxen to the plough. ஏர்வாரம், s. A share of the produce allowed for the team and agricultural implements used in cultivating the land, ஏர்க்காகக்கொடுக்கும்வாரம். முன்னேர்க்குண்டை, s. The first or best yoke of oxen. பின்னேர், s. The second or hindermost yoke of oxen. பொன்னேர்கட்ட, inf. To plough for the first time in the season on an auspicious day begun with the appropriate ceremonies--as ஏர்ப்பூட்ட. 52)

kḷri (p. 100) s. A field of battle, போர்க் களம். 2. A jungle, காடு. 3. Blackness, கரு மை. 4. The neck, மிடறு. 5. Barren or brackish ground,களர்நிலம். 6. Uncultivated ground, பாழ்நிலம். (p.) 7. A circular area for dramatic performance, gladiatorial or gymnastic exhibitions, &c., an arena, நாடகசாலை. 8. An assembly, கூட்டம். களரிகட்ட, inf. To ingratiate one's self with the attendants, officers, &c., interest, அவையடக்கஞ்செய்ய. 2. To form an area for the performance of a play, நாடகசாலைகட்ட. 3. To prevent by magical spells from singing or acting in a play, கூத்தரைமந்திரத்தினாற்கட்ட. களரிக்கோழை, s. Bashfulness in a performer, preventing him from appearing in an area. சவைக்கோழை. களரியமர்த்த, inf. To seat the spectators round an area. 2. To silence the spectators by beating a certain time on a drum. களரிவிட, inf. To exhibit a play after training in full attire, சபையிலாட விட. 2)

kāppiri (p. 104) s. A Kaffir, or Negro of Africa. (c.) காப்பிரிக்கோழி, s. A fowl with a peculiar kind of feather having a tendency to curl up. காப்பிரிசல்லாது, s. A plant, Endive, Cichorium, L.; [ex காப்பிரி, et சல்லாது, salading.] காப்பிரிமிளகாய், s. A species of cayenne pepper, in pods; the chilly. 55)

kaivistārm (p. 143) s. Command of hand-as in dancing girls, painters, gladiators, smiths, &c. 67)

cāmāṉ (p. 177) s. (Arab.) Goods, furniture, tackling, materials, commodities, articles. things, பண்டங்கள். 2. Curry-stuffs. கறிச்சா மான். 3. Baggage, lading, பிரயாணச்சாமான். (c.) பேவார்சுசாமான், s. Unclaimed property, a law phrase. (R.) 41)

cirukku (p. 185) s. A spoon made of mangoleaves, &c., for lading ghee in the ஓமம் sacrifice, இலைக்கரண்டி. W. p. 96. SRUK. See சுருக்கு. 71) *

cilmpm (p. 186) s. Fencing, sword-playing, படைக்கலம்பயில்கை. 2. (fig.) Tricks, stratagem, தந்திரோபாயம். 3. Menace, threat, hector, பயப்படுத்துகை. See சிரமம். (c.) சிலம்பங்கட்ட, inf. To brandish sticks, in vaunting or sport. சிலம்பமடிக்க, inf. To fence, to play with sword. 2. (fig.) To play tricks. சிலம்பக்காரர், s. Fencers, gladiators. 2. Fencing masters, வஸ்தாதுகள். சிலம்பக்கூடம், s. Fencing school. சிலம்பக்கூத்தாடி, s. One who fences in sport. சிலம்பங்காட்ட, inf. To menace, threat, vaunt, அச்சுறுத்த. சிலம்பமாட, inf. [prov.] To fence, brandish, parry. சிலம்பம்பண்ண, inf. To fence, to ward off, parry, prandish. 2. To make the motions of a boxer, or warrior; to brandish sticks. சிலம்பம்பழக, inf. To learn to fence. சிலம்பம்பழக்க, inf. To teach fencing. சிலம்பவரிசை, s. The rule of fencing. கூத்தாட்டுச்சிலம்பம், s. See under கூத்து. 25)

cēmpu (p. 208) --சேம்பை, s. A kind of garden plant with esculent leaves and roots, ஓர்செடி, Caladium nymph&ae;ifolium, L. சேப்பங்கிழங்கு, s. The root of the சேம்பு. சேப்பங்கீரை, s. The large leaves of the சேம்பு. சேப்பந்தண்டு--சேப்பமட்டை, s. The stalk of சேம்பு. (M. Dic.) கல்லடிச்சேம்பு, s. An edible vegetable, an inferior kind of சேம்பு. நீர்ச்சேம்பு, s. A water plant, Sagittaria obtusifolia, L. வறட்சேம்பு, s. A garden plant, the dry சேம்பு. 20)

cōtaṉai (p. 212) s. (Sa. S'odhana.) Examination, usually for some particular object; inspection, proof, trial, sifting, search, investigation, ஆராய்வு. 2. Assaying metals, புடமிடுகை. 3. Experiment, problem, கணக் குச்சோதனை. 4. Divine trial--as affliction or other adverse providence; chastening, தேவசோதனை. 5. [prov.] A measure commonly liquid, முகத்தலளவு. 6. (Christ. use, note proper.) Temptation, இடர். (c.) சோதனைகொடுக்க, inf. To be examined, to pass examination, as baggage, or lading. 2. To pass examination, as candidates for office. சோதனைக்காரன், s. An examiner, inspector, scrutineer. 2. A searcher of a vessel, &c., at a custom house. 3. A censor. சோதனைபண்ண--சோதனைபார்க்க, inf. To examine, sift, scrutinize, search, try. 2. To try as the deity the sincerity of a worshipper by adversity, affliction or other means, தெய்வஞ்சோதிக்க. சோதனைபண்ணிப்பார்க்க, inf. To find out a result by experiment. நகரிசோதனை, s. Examination of a city. தேவசோதனை, s. Divine trial. தற்சோதனை, s. Self-examination. இந்தவருஷமெனக்குவந்தசோதனைமெத்த....This year I have met with many trials. 70)

tlai (p. 226) s. Head, சிரசு. 2. Chief, principal. தலைமை. 3. (fig.) A leader, தலைவன். 4. Origin, beginning, source, commencement, ஆதி. 5. Priority, precedence, superiority, பெருமை. 6. Point, top, end, apex, summit, நுனி. (c.) 7. Place, location, position, site, இடம். 8. The air, the etherial regions, ஆகாயம். 9. Space, surface, expanse, விரிவு. 1. Prong of a trident fork, சூலமுதலிய வற்றின்றலை. 11. A form of the ablative of place, ஏழனுருபு. தலைக்கொருபணங்கொடு. Give each one a fanam. தலைநில்லாப்பருவம். The time when the head cannot support itself; i. e. infancy. தலைக்குத்தலைபெரியதனம். Every one is master. தலைமறைவாயிருக்கிறான். He hides his head-is concealed. தலையிலைகடை. Beginning, middle and end. தலையாலேநடக்கிறான். He acts proudly, insolently, wickedly, &c. அவனுக்குத்தலைப்பத்தா. Has he ten heads? Is he equal to ten men? பெருந்தலைகளெல்லாமொன்றாய்கூடின. The great heads, big-wigs, are all collected together. தலையாலேமலைபிளப்பான். He would cleave a mountain with his head. தலைகட்ட, inf. To tie the hair. 2. To make selvedge of mats, cloth, &c. தலைகவிழ--தலைகவிழ்க்க, inf. To hang the head , either naturally, or through shame. See கவிழ், v. தலைகனத்துக்கொள்ள--தலைகனக்க, s. See கன, v. தலைக்கனம், s. Heaviness in the head. தலைகாட்ட, inf. To show the head, as a snake out of a hole. 2. To attend a festive ceremony, for a short time, out of respect. தலைகாட்டாதேஓடிப்போ. Don't step here, better go. தலைகீழ், s. Upside-down, topsy-turvy, inverted, out of order. தலைகீழாக--தலைகீழாய், adv. Head long, precipitately, as a flow of water. 2. Absurdly, improperly. தலைகீழாய்படம்பண்ணினான். He learnt his lesson perfectly. தலைகீழாய்நடக்க. To do things in a wrong way, &c., 2. To be haughty, arrogant, assuming, insolent, wicked. தலைகீழாய்நிற்க. To persist in an improper request. 2. To take extreme pains for a thing unattainable. தலைகுனிய, inf. To pay respect. 2. (lit.) As தலைகவிழ, to incline the head. தலைகொடுக்க, inf. To bear, to suffer, (commonly in the negative.) 2. To interpose assistance, to undertake the whole business. தலைகொய்ய, inf. To behead. (p.) தலைக்கடை--தலைக்கடைவாயில், s. Front gate, or entrance--oppos. to புழைக் கடை. தலைக்கட்ட, inf. To perform the ceremony of putting on the turban again after mourning. 2. To succeed, be completed, accomplished. 3. To prosper, thrive, grow powerful, கைகூட. எடுத்தகாரியந்தலைக்கட்டிவந்தது. The thing was accomplished. தலைக்கட்டு, v. noun. The first of a range of buildings. 2. The head of a family. (c.) 3. [loc.] The ceremony of putting on the turban, as above. தலைக்கட்டுக்கிரண்டுபணம்வரிவாங்கினான். He received two fanams tribute from each house in the first range. தலைக்கட்டுவரி, s. Tax on houses. தலைக்கருவி--தலைச்சீரா--தலைச்சோடு, s. A helmet. தலைக்கறுப்பு, s. The black appearance of the head; used to express the approach of some influential person. என்தலைக்கறுப்புக்கண்டமாத்திரத்திலெழும்புவான். He will rise as soon as he sees the back of my head. தலைக்காய், s. The first fruits of a tree, being the finest. தலைக்காவல், s. The chief or mainguard. தலைக்கிறுகிறுப்பு, s. Dizziness. தலைக்குடி, s. The chief family in a place. தலைக்குத்து, s. Headache. See குத்து. தலைக்குமேலே, Above, over, or upon the head. 2. Superior to one. 3. Exceeding all bounds--as price, anger, shame or pride. தங்களுடையசொல்என்தலைக்குமேலே. I take your word upon my head; i. e. shall obey. தலைமேற்றலையா. Is my head above you; i. e. can I disobey? தலைக்குலை. The first bunch of the season. 2. [prov.] The end of a bunch of fruit. தலைக்குறை, s. A headless body. See under குறை. தலைக்கூட, inf. To assemble. தலைக்கூட்ட, inf. To accomplish any object, as தலைக்கட்ட. தலைக்கெண்ணெய், s. Oil for the head, either for bathing or combing. தலைக்கொம்பு, s. The bent front of a palankeen pole. 2. The place occupied by the front man. 3. [prov.] (fig.) A superior person. See கொம்பாபிள்ளை. தலைக்கொள்ள, inf. To reach the head, as poison, madness, liquor, &c., 2. To get ahead, to overflow, as a torrent. 3. (with பாதம்.) To worship, reverence, as தலைமேற்கொள்ள. தலைக்கோடை, s. [prov. தலைச்சோழகம்.] Beginning, or head of the west wind. தலைக்கோலம், s. Head-dress, headornament, &c. தலைசாய்க்க, inf. To bow the head, in homage, &c. See சாய். v. a. தலைசீவ--தலைவார, inf. To comb the head. தலைச்சங்கம், s. The first college at Madura in former times, containing the sixty-four persons. தலைச்சன்--தலைச்சன்பிள்ளை, s. The first born, corresponding with இடைச்சன். தலைச்சன்பிள்ளைத்தாய்ச்சி, s. A woman pregnant for the first time. தலைச்சார்த்து--தலைச்சீலை, s. A headdress. 2. A form of head-dress of white cloth. 3. A square turban, said to have been introduced to imitate the form of the cross. தலைச்சீரா, s. A helmet. தலைச்சுமை--தலைமூட்டை, s. A load or burden for the head. 2. Carrying a burden on the head. 3. (fig.) An arduous duty, a burden. தலைச்சுருளி--தலைச்சுருள்வள்ளி, s. A kind of plant, ஈசுரவேர், Aristolochia Ind. தலைச்சுழல்--தலைச்சுற்றல்--தலைச்சுழ ற்சி, v. noun. [prov.] Vertigo, dizziness. swimming of the head. தலைச்சுற்று, v. noun. Dizziness. 2. [prov.] Circumference of the butt end of a tree for estimating its size, மரச்சுற்று. தலைச்செய்ய, inf. [prov.] To prosper, to flourish, சித்திக்க. (c.) தலைச்சேரி, s. The town called Tellichery, ஓரூர். தலைச்சேர்வை, s. A title, a heading. தலைச்சோடு, s. See தலைச்சீரா. தலைதடவ, inf. To do one an injury secretly. 2. To inveigle. to swindle. தலையைத்தடவிமூளையைஉறிஞ்சுகிறவன். One who sucks up the brain by stroking the head i. e. deceives and embezzles. தலைதடுமாற்றந்தந்துபுணர்ந்துரைத்தல், v. noun. Treating of subjects out of the usual order for some particular purpose, one of the தந்திரவுத்தி. தலைதடுமாற்றம், s. Confusion, derangement, disorder. தலைதட்ட, inf. To strike the measure with the hand. See தலைவெட்ட. தலைதலையாக, [adverbially.] Head by head, one by one. தலைதாழ, inf. To incline the head, in reverence, through shame, &c. தலைதீய, inf. [local.] To perish--used in cursing. தலைதுலுக்க--தலைகுலுக்க, inf. To shake the head as animals for sacrifice when the sacred water is poured on them. தலைதுவட்ட, inf. To wipe, and soak up the moisture from the head after bathing. தலைதெறிக்க, inf. To break off as the head; to be severed from the body. தலைதொங்க--தலைதூங்க--தலைநால. inf. To hang as the head of a person, sick, or dying; to droop as plants. தலைதொட, inf. To take an oath. 2. (Christ usage.) To become sponsor to a child in baptism. இல்லையென்றென்தலையைத்தொடு. Touch my head and swear that it is not so. தலைதோய, inf. [prov.] To bathe for ceremonial purification or for health, without the use of oil. தலைத்திமிர், s. Heaviness of the head through cold, &c. தலைத்திராணம், s. A helmet, தலைச்சிரா. (சது.) தலைநடுக்கம்--தலைநடுக்கு, v. noun. Dizziness, giddiness. தலைநடுங்க, inf. To be dizzy, giddy, to feel the head to swim. 2. To have the head in motion, from palsy, age, &c. தலைநாள், s. The first lunar asterism, அச்சுவினி. (சது.) 2. The first day. 3. Early times, former times. தலைநிமிர்த்த, inf. To raise the head as one prostrated, or in water. 2. (fig.) To improve one's circumstances. 3. To bring one up to manhood. 4. To establish one in business, &c. தலைநிமிர்ச்சி, v. noun. Carrying the head erect--a good sign in cattle. 2. Grown up, passed from childhood. 3. Superiority, notoriety, conspicuousness of characters. 4. Improving in circumstances. 5. Pride, superciliousness. தலைநீட்ட, inf. To stretch the head. 2. (fig.) To be forward in speaking, &c. தலைநோவு--தலைநோய், s. Headache. தலைபிரட்ட, inf. To agitate, to trouble. 2. To be in agitation as a torrent. தலைப்பட, inf. To unite. 2. To encounter, to attack, to assault. 3. To obtain, to attain. 4. To undertake, to begin. 5. To attempt, to try. 6. To come into an assembly, to enter, as a character on the stage. 7. To improve in circumstances. 8. To rise above others, above mediocrity, to excel. 9. To grow up, to thrive. 1. To attain bliss. திருடத்தலைப்பட்டான். He has begun to steal. தலைப்படுதானம், s. The first or highest kind of beneficence. See தானம். தலைப்பட்டை, s. A conical basket-cap, worn by fishermen. தலைப்பந்தி, s. The head of a row of guests, &c. தலைப்பற்று, s. [prov.] A large leaf of the talipot tree for an umbrella, &c. (See தளப்பற்று.) 2. A medicinal plaster for the head. See பற்று. (R.) தலைப்பனி, s. The commencement of the dewy season, முன்பனி. தலைப்பா--தலைப்பாகு--தலைப்பாகை. s. A turban. தலைப்பாடு, v. noun. Burden, responsibility, பொறுப்பு. 2. [prov.] Meeting, contact, junction, சந்திப்பு. இடந்தலைப்பாடு. Arrival at a place. தலைப்பாரம், s. Weight in the head, through cold, &c. 2. Weight of the head, compared with the body, as in an infant. 3. [prov.] The lading of a vessel when too much on the bow. தலைப்பாளை, s. The first spatha of the cocoa-nut and other palm trees. 2. [prov.] A kind of projecting head-ornament. தலைப்பித்தம், s. Giddiness of the head. தலைப்பிரட்டை, s. A tadpole, தவளைமீன். தலைப்பிரிய, v. n. To separate from, to leave, to depart, நீங்க. (p.) தலைப்பிரிக்க, v. a. To separate, cause separation; to disunite. தலைப்பிள்ளை, s. The first born child, as தலைச்சன். தலைப்புரட்டு--தலைப்பிரட்டு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance; intricacy of business. 2. Agitation, as of a river, or torrent. தலைப்புரட்டுக்காரன், s. A vexatious person, a disturber. தலைப்புரட்டுக்கொள்ள, inf. To be annoyed, to be troubled with an intricate business. தலைப்புரட்டையெறும்பு, s. A kind of ant. See எறும்பு. தலைப்புரள, inf. To roll, or flow impetuously, as the sea, a river, &c. (p.) தலைப்புறம்--தலைவளம், s. The head or front side. தலைப்புற்று, s. A kind of canker on the head. (Beschi.) தலைப்பெயல், v. noun. The first rains, the former rain, முன்மாரி. (p.) தலைப்பெய்ய, inf. v. n. To rain heads; i. e. To assemble in great numbers, ஒன் றாகக்கூட. 2. v. a. To bring together, to unite, கூட்ட. (p.) தலைப்போட--தலையிட, inf. [prov.] To engage in, to take on one's self. (c.) தலைப்போர், s. [prov.] First part of an action, event, process. 2. Front, extremity of a place, முகனை. தலைமகள், s. Eldest daughter, மூத்த மகள். (c.) 2. Lady, matron, எசமானி. 3. Wife, மனைவி. தலைமகன், s. Eldest or first born son, மூத்தமகன். 2. A gentleman, துரைமகன். 3. A young gentleman, இளமட்டம். 4. The hero of a poem, வீரன். 5. The head or chief of a place, தலைவன். 6. One of good caste, சாதிமான். 7. A husband, கணவன். தலைமக்கள், s. (plu.) Persons of the first rank in a place. (p.) தலைமடக்கு, v. noun. A repetition of the first word of a line, as ஆதிமடக்கு. 2. Grain given from the harvest, to a woman in care of a rest-house, which she ties up and carries away on her head. தலைமடங்க, inf. To hang the head. 2. To submit. 3. To bend as the ears of the corn, கதிர்சாய. தலைமடை, s. The place where a small channel branches off from a larger. 2. The head of a channel for irrigation, also the end where the water is laved out on plants. தலைமண்டை--தலையோடு, s. The skull. தலைமயக்கம்--தலைமயக்கு, v. noun Swimming of the head, intoxication. தலைமயங்க, inf. To come together, to be brought together, to unite. 2. To assemble, to join, to meet, கூடிவர. 3. To mix, to be amalgamated, கலங்க. (p.) தலைமயிர், s. Hair of the head. தலைமயிர்வாங்க, inf. To shave off the hair for the first time. தலைமறையவிருக்க, inf. To remain concealed. தலைமாடு, s. (Gen. தலைமாட்டின்.) The head of a bed, place for the head when a person is lying down. See கால்மாடு. தலைமாடுகால்மாடாகக்கிடக்கிறான். He lies with his head where his feet should be. தலைமாணாக்கர், s. Head scholars. (c.) தலைமாலை, s. The garland of skulls worn by Siva, சிவன்மாலை. தலைமுழுக, inf. To bathe one's self, head and all. அவன்தலைமுழுகிப்போனான். She has bathed, --that is, had a monthly course. தலைமுழுக்கு, v. noun. Bathing with oil. 2. A woman's monthly courses, catamenia, மகளிர்சூதகம். தலைமுறி, s. [prov.] Piece of a fish, yam, &c., near the head. தலைமுறை, s. Generation, lineal descent. தலைமுறைகண்டவன். An ancestor. தலைமுறைதலைமுறையாக. From generation to generation. தலைமுறையில்லாததாழ்வு. Extinction of a generation or family. (R.) தலைமுறைப்பட்டவன். A person of an ancient and high family. தலைமுறையிலில்லாதவழக்கம். A custom unknown to one's ancestors. தலைமூட்டை, s. A load for the head. See தலைச்சுமை. தலைமூட்டைக்காரன், s. A porter. தலைமூர்ச்சனை, s. Trouble, vexation, தீராதகலக்கம். தலைமூளை,s. Brain in the head in distinction from the marrow in the bones. தலைமேற்கொள்ள, inf. To take on the head; i. e. to obey implicitly. 2. To express submission. 3. To reverence. தலைமோதிக்கொண்டுதிரிய, inf. To walk about beating the head from sorrow or despair. தலையசைக்க, inf. To nod the head in approval, or shake it in displeasure. தலயடி--தலையடிப்பு, v. noun. Trouble, vexation, annoyance. 2. The first threshing of corn, by beating the head of the sheaf against the ground. தலையடிக்க, inf. To be troubled with, to be the cause of trouble to one. தலையணை, s. Pillow, bolster, cushion. தலையலங்காரம், s. A head-dress. See தலைக்கோலம். (c.) தலையழிதல், v. noun. Being ruined, perishing--used in cursing. தலையவதாரம்பண்ண, inf. [prov.] To behead. See அவதாரம். தலையழுக்கு, s. [prov.] Uncleanness of the head. 2. (com. modeste.) Catamenia, மகளிர்தொடக்கு. தலையளிக்க, inf. To preserve, காக்க. (p.) தலையாகுமோனை, s. Rhyming of the first letter in each line. See மோனை. தலையாகெதுகை, s. A rhyme. See எதுகை. தலையாடி, appel. n. The topmost part of the trunk of a tree, commonly of a palm as unfit for use. தலையாட்டம்--தலைநடுக்கம், v. noun. Shaking of the head from age, palsy, &c. தலையாயார், s. (plu.) Cheif persons, the eminent, பெரியோர். (நீதிநெறி.) தலையாய்ச்சல், v. noun. [prov.] The first process, time, &c., the front part. தலையாரி, s. Bailiff, peon, a village watchman, or any native officer to execute the commands of a Magistrate. அதிகாரிவீட்டிலே திருடித் தலையாரிவீட்டிலே வைத்தான். He stole from the headman and placed what he stole in the watchman's house. தலையாரிவசம்பண்ண, inf. To commit to the watchmen. தலையாறு, s. The source of a river. தலையான, adj. Principal, chief. தலையானவன், appel. n. A chief. தலையிட, v. a. inf. To engage in, to ventrue on, to undertake, to take on one's self, to meddle with, to intermeddle, to concern one's self in. அதிலேயேன்தலையிட்டுக்கொள்ளுகிறாய். Why do you interfere in that business? தலையிடி, s. (inf. தலையிடிக்க.) A throbbing headache. தலையிலெடுத்துவிட--தலையில்தூக்கி விட, inf. To assist another to take up a load. தலையிலெழுத, inf. To write one's destiny in his head; ascribed to Brahma. தலையிலேறப்பார்க்க, inf. To endeavor to lord over others, or to treat them with disrespect. தலையிறக்கம், v. noun. Hanging the head through grief, chagri &c. தலையீற்று, v. noun. The first calving, yeaning, &c. 2. The firstling of cattle. தலையீற்றுப்பசு--தலையீற்றுக்கடாரி, s. A cow that has calved but once. தலையுடைக்க, inf. To break the head; i. e. to rack the brains and take great trouble in calculations, intricate business, &c. எவ்வளவாய்த்தலையுடைத்துக்கொண்டாலுங்கே ட்கிறானில்லை. Though I break me head for him. ever so much, he does not regard me. தலையுவா,s. The new moon. (p.) தலையெடுக்க, inf. To rise in circumstances, to recover one's standing. 2. To return to the attack when beaten by force. 3. To become eminent, celebrated. distinguished. 4. (lit.) To raise the head. தத்திக்குத்தித்தலையெடுத்துக்கொண்டான். He has risen in life, after many misfortunes. தலையெடுப்பு, v. noun. Amendment of circumstance. 2. Recovery from ruin. 3. Growing up, and establishing one's self in life, as a youth. 4. Loftiness. eminence, superiority, distinction. 5. Holding the head erect. தலையெடுப்பாய்ப்பேசாதே. Don't be arrogant in your remarks. தலையெடுப்பானகோபுரம். A lofty tower. தலையெழுத்து, s. Destiny, fate, as supposed to be written in the head by Brahma, according to the actions of previous births, தலைவிதி. 2. Signature to a bond or instrument, inserted at the beginning. 3. The heading or title of a book. 4. The first or capital letter in a writing. தலையேறுதண்டம், s. [prov.] Punishment above what one is able to bear. 2. (fig.) Excessive trouble or labour; compulsory service, அநியாயதண்டம். தலையைக்கொடுக்க--தலைகொடுக்க, inf. To step forward in one's behalf, in a case of exigency. 2. To expose one's self to danger for another. தலையைச்சுற்றியெறிய, inf. To detest utterly; to reject with disgust, disdain and scorn. தலையைநடுக்க, inf. To feel dizziness, sickness, slight intoxication--as from betel, tobacco, spirits, &c. தலையோடு, s. The skull. தலைவணங்க, inf. To do homage. 2. To fall or bend down--as corn in the field. See தலைமடங்க. தலைவரி, s. Poll-tax. 2. Heading. தலைவலி--தலைநோ, s. Headache. இதுதலைவலிதான். This is a task uselessly imposed. தலைவலியுங்காய்ச்சலுந் தனக்குவந்தாலல்லோதெ ரியும். Headache and fever, are know to the sufferer; i. e. each one knows his own trials. தலைவழிய, inf. To over-flow, as a cup or vessel. தலைவறை, s. A head land, cape, promontory. (Rare.) தலைவன், s. (plu. தலைவர், தலைவமார்.) A chief, a head man. 2. A king, a ruler, a governor. 3. An elder brother. 4. A husband. 5. A superior, a senior. (சது.) 6. A guru. 7. A master. தலைவாசகம், s. Introduction of a writing; preface, salutation, &c. முகவுரை. தலைவாசல்--தலைவாயில்--தலைவாய்தல், s. The main gate to a city, castle, house, &c. தலைவாரை--தலைவாரைப்பட்டை, s. [prov.] A basket cap, as தலைப்பட்டை. தலைவாழையிலை, s. The top leaf of a plantain tree. தலைவி, s. (mas. தலைவன்.) A lady, a mistress, a matron. 2. A wife, மனைவி. தலைவிதி, s. Fate written in the head. See தலையெழுத்து. தலைவிரிகோலம், s. Dishevelled locks of persons in a fright, in sorrow, &c. தலைவிரிச்சான், appel. n. One with matted hair, தலைமயிர்முடியாதவன். 2. A plant, சாரணை. 3. The plant செருப்படை. தலைவிரிச்சான்கூட்டம், s. A nickname given to the female sex, ஸ்திரீசனம். தலைவிரிச்சான் கூட்டந் தடியெடுத்தாலோட்டம். An effeminate mob is routed with a staff. தலைவிலை, s. The first or harvest price of grain, when it is plentiful, &c. தலைவிழுவான், appel. n. He (his head) will lie low--an expression of ill will. தலைவெட்ட, inf. To strike off the measure. 2. To behead, to decapitate. 3. (fig.) To do a treacherous act. தலைவெட்டுகிறவன். A villain. தலைவெட்டுங்காரியமோ. Is it a capital crime? தலைவெட்டு, v. noun. The first cutting. தலைவைக்க, inf. To engage in, to interfere, &c. See தலையிட. தண்ணீர்பாத்தியில்வந்துதலைவைத்திட்டதா. Did the water run into the beds. இளந்தலை, s. A young man. பெருந்தலை, s. A great man. நனந்தலை, s. A medium, the middle. குடுமித்தலை--கொண்டைத்தலை--சட்டித்தலை-சுட்டித்தலை--பரட்டைத்தலை--மொட்டைத்தலை, which see in their places. 9)

nṭai (p. 268) s. Walk, act of walking, நடப்பு. 2. Gait, mode of walking or going, pace, ஒயில். 3. Journey, voyage பிரயாணம். 4. Turn, time or bout, as once, twice, &c., முறை. 5. Entrance to a house, commonly between two raised verandahs, நடைகூடம். 6. Conduct, behavior, course of actions, career, good or bad manners, ஒழுக்கம். 7. Fluency in reading, வாசிப்பினோட்டம். (c.) 8. Succession, series of letters in a word, words in a sentence, எழுத்துநடைசொல்நடை. 9. Style or usage in language, idiom, பா ஷைநடை. 1. Custom, usage, fashion, வாடிக் கை. 11. Properity, influence, செல்வம். 12. Way, road, route, வழி. 13. A dance, கூத்து. 14. Course of a planet, கிரகநடை 15. Passage, transit, progress, motion, செல்லுகை. நடைநடையாய்வந்தான். He came without delay. கால்நடையாய்ப்போனான். He went on foot. வண்டி பாரமேற்றிக்கொண்டுமூன்றுநடையாய்வந்தது. The wagon taking in a load went three times. அன்னநடைநடக்கப்போய்க்காகந்தன்னடையுங்கெ ட்டது. The crow affecting the gait of the Swan lost even its own gait; i. e. affectation is ridiculous. நடைகாயம், s. A composition of vegetable stimulants continued for some months by a woman after confinement. (c.) நடைகிணறு, s. A well with steps down, as நடைபாவி. நடைகுறைய, inf. To decrease as a person's activity in walking, &c., 2. To diminish, as prosperity, influence, &c. நடைகூடம்--நடைக்கூடம், s. As நடை, 5. 2. The vestibule of a palace. நடைகூலி--நடைக்கூலி, s. Hire or pay for walking to a place (to do a work, &c.) நடைக்காவணம், s. A shed with a flat roof into which the idol is taken to rest after passing round in procession. நடைக்குநடை. From time to time, from turn to turn. நடைசாரி, s. Gentle pace of a horse, குதிரையின்மந்தகதி. 2. [in burlesque.] Walking for pastime, உலாவல். 3. As நடைசாரி மேளம். See under சாரி, Sa. நடைச்சலங்கு--நடைப்படகு, s. A small boat, usually accompanying one larger, for lading, &c. நடைச்சாவடி, s. As நடைகூடம், 2. (R.) நடைபடி, s. [com. நடபடி.] Act, conduct, behavior, one's life, history, &c., நடத்தை. 2. Manner, custom, வாடிக்கை. ஊர்நடைபடி. Manners, customs, doings, practices of a country. நடைபடிபார்க்க, inf. To try one's conduct. (R.) நடைபழக, inf. To learn to walk, as a child. 2. [ironically.] To walk too slowly, creeping along. நடைபழக்குதல், v. noun. Breaking in a horse. (c.) நடைநீர், s. Water flowing through a channel. நடைபறிய, inf. [prov. impersonal, governing the dative.] To walk fast, விரைந் துநடக்க. நடைபாவாடை, s. White cloth spread for a great person, a newly married couple, &c., to walk on, நிலப்பாவாடை. (c.) நடைபாவாடைபோட, inf. To spread a நடைபாவாடை cloth. நடைபிறழ, inf. To deviate from morality, prescribed rites, ceremonies, &c. நடைப்பரிகாரம், s. Stores for traveling, பயணச்சாமான். (சது.) நடைமருந்து, s. Medicine that does not prevent one's usual occupation or food. நடைமுதல், s. The current year. (c.) நடையறிய, inf. To know the customs, manners, &c., of the country. நடையன், s. [in combin.] A walker, நடக்கிறவன். 2. A ploughing ox, riding horse, &c., உழவுமாடுகுதிரைமுதலியன. (c.) 3. [in cant.] Shoes, slippers, செருப்பு. நடையில்விட, inf. To trot a horse at a moderate pace. நடையுடைபாவனை, s. [prov. for நடை நடைபாவனை, which see.] நடைவாவி--நடைபாவி, s. A well with steps. See நடபாவி. நடைவீச்சு, s. Velocity or momentum of one's walk. 27) *

pṉiccai (p. 304) s. Hair-curls, plaited hair, as one of the five modes of dressing ladies hair. See பால், 5. 2. (R.) A swollen ulcer on the back of the head, ஓர்பிளவை. 21)

pāl (p. 313) s. Side, region, quarter, point of compass, பக்கம். 2. Part, portion, share, பங்கு--as பாலது. 3. Half, moiety, middle, பாதி. 4. [in gram.] Any of the five divisions of number and gender. See பால். 5. 5. Place, location, situation, இடம். 6. A sign of the ablative of place, ஏழனுருபு. 7. Nature, quality, property, குணம். 8. Right, title, propriety, உரிமை. (சது.) 9. Fate, destiny; fruit of actions, good or bad ஊழ். 1. Duty, obligation, கடமை, as ஏசு, பாலன், let him go; ஒழியற்பா லது, it should be omitted or excepted. 11. Modes of dressing ladies' hair. See பால், 5. (p.) எங்கள்பால், To us. எப்பாலும். Everywhere. அது பெரும்பாலும் வழக்கம். It is generally used. பால், 5. The five numbers, and genders, are, ஆண்பால், masculine singular; 2. பெண் பால், feminine singular; 3. பலர்பால், masculine or feminine plural;--of the உயர்திணை, or rational class; 4. ஒன்றன் பால், or ஒருமைப்பால், neuter singular; 5. பலவின்பால், or பன்மைப்பால், neuter plural --of the அஃறிணை, or irrational class. The five are distinguished by different words and terminations--as 1. ஒருவன், or அவன்; 2.ஒருத்தி, or அவள்; 3.பலர், or அவர்; 4. ஒன்று, or அது; 5. பல, or அவை. பால், 5. The five modes of dressing ladies hair are: முடி, tying it on the crown; 2. கொண்டை, knotting it on either side; 3. சுருள், carrying the lock up and folding it behind; 4.குழல், coiling and tying it up behind in a roll; 5. பனிச்சை, plaiting the hair and letting it hang down. பால்பகாவஃறிணைப்பெயர், s. Neuter nouns without distinction of number. பால்வழு, s. [in gram.] Misuse of number of gender. பான்முளை, s. The germ of fate, ஊழ் முளை. (நீதிநெறி.) பாலது, appel. n. It is the portion. See பாற்று. 19)

mkṭūu (p. 338) s. A female, a woman, பெண். (சது.) மகடூஉமுன்னிலை, s. The presence of ladies. (p.) 48) *