iṭai (p. 45) s. Middle, midst, centre, நடு. 2. The middle of a body, the waist, மருங்குல். 3. As இடைச்சொல்--a particle. 4. Interval of time, &c., நடுநேரம். 5. (p.) Place, room, space, position, situation, இடம். 6. A form of the seventh or locative case, ஏழனுருபு. 7. The side of a thing, place, quarter, region, பக்கம். 8. An elephant, யானை. 9. Interim, opportunity, con venient season, season, சமயம். 1. The full moon, பௌரணை. 11. A measure of length, breadth, thickness, &c., நீட்டலளவையிலொ ன்று. 12. One of the three நாடி, or passages for the breath--that through the left nostril, the lunar nerve or vessel, திரிநாடி யிலொன்று. 13. One of the (நாடி) nerves or arteries, தசநாடியிலொன்று. (See நாடி.) 14. (misused for எடை) Weight, gravity நிறை. (See சுழிமுனை, and பிங்கலை.) நல்லாரிடைப்புக்கு. Associating with the good. இடைகலை, s. The breath of the left nostril--as சந்திரகலை. See பிங்கலை. இடைக்கட்டு, s. A girdle, sash. 2. The allowance made for the weight of a vessel before weighing any thing in it. இடைக்காடன், s. A Rishi or சித்தன்--one of the eighteen. இடைக்கிடை. Here and there, interspersed, நடுநடுவே. 2. Of like weight, even weight, equilibrium, நிறைக்குநிறை இடைக்குலநாதன், s. Vishnu as brought up by shepherds. இடைக்குறை, s. [in grammar.] A word shortened in the middle, syncope, elision; as ஓதி for ஓந்தி, camelion. (See விகாரம்.) 2. An island, blank space in a river, &c., ஆற்றிடைக்குறை. இடைக்கொள்ளை, s. Pillaging, plunder, free booty, plundering without regard to either party, நடுக்கொள்ளை. 2. (in Agastiar.) The ravages of an epidemic discase, கொள்ளைநோயான்வருமழிவு. இடைசுருங்குபறை, s. A small drum tapering in the middle, உடுக்கை. இடைசூரி, s. [prov.] Gold or silverbeads interspersed here and there between sacred or other beads, உருத்திராக்க முதலியவற்றிற்கிடையிற்கோத்திடுவது. இடைச்சனி--இடையெழுஞ்சனி, s. The eleventh lunar asterism, in which Saturn is considered very malignant. See கடையெழுஞ்சனி and முதலெழுஞ் சனி. இடைச்சன், s. The second child, இரண்டாம்பேறு. (c.) இடைச்சாதி, s. The second or middle tribe of வைசியர்--the third caste. இடைச்சேரி, s. A shepherd's village. இடைத்தட்டு, s. Getting profit indirectly by interposing between parties, &c. or by purchasing goods of one and selling them again from a distance. இடைநடு, s. The middle emphatically (a pleonasm in rhetoric.) இடைநரை, s. Hair or beard growing grey here and there. இடைநிலை, s. In verbs generally, the characteristics of tense, வினையிடைநிலை. 2. A neutral state, neutral or middle state, stagnation in business transactions, இருபுறத்திலுஞ்சாராமனிற்கை. 3. In some compound nouns, one of the component parts, பெயரிடைநிலை. இடைநிலைத்தீபகம், s. One of the beauties of poetry, விளக்கணிமூன்றிலொன்று. See தீபகம். இடைநிலைமயக்கு, s. [in orthography.] The proper combination of letters in the middle of a word, மொழியி லிரண்டெழுத்து மயங்கிநிற்கை--if the same consonant be repeated in the middle of a word, it is called, உடனிலைமெய்மயக்கு; if otherwise, it is called, வேற்றுநிலைமெய்ம யக்கு. இடைநீரினிற்க, inf. [prov.] To swim with the body erect and the water only up to the waist. இடைப்பட, inf. To interpose, happen in the interim, come in, between, among, &c., to happen, இடையிலுண்டாக. இடைப்படுதானம், s. Giving of a secondary order, bestowing through pity on the poor, the blind, மத்திமதானம். இடைப்பழம், s. Ripe fruits interspersed among the unripe. இடைப்பழம்பழுத்தல், v. noun. Ripening as fruits here and there. இடைப்பிறவரல், v. noun. Words intervening between any one word and another with which it makes sense--as between the noun and its attribute, &c., எழுவாய்முதலிய தொடரினுள் இடையிலேற்ற பிற சொல்வரல். இடைப்புழுதி, s. Land in a state for sowing, neither very moist nor very dry, காய்ந்துங்காயாதிருக்கிறபுழுதி. இடைப்புள்ளி, s. Marks scattered here and there--as in tobacco leaves, &c., fruits, &c. இடைப்பூட்டு, s. A truss, girdle, அரைப்பூட்டு. இடைப்போகம், s. An interior crop, out of season, இடையிற்புன்பயிர்விளைவு. இடைமடக்கு, s. Silencing one by vociferation, இடையிற்றடுக்கை. 2. Haughty speaking, இடக்குமடக்கானபேச்சு. 3. [in prosody.] The repetition of a word in the middle of a line with a varied meaning. See மடக்கு. இடைமுள், s. Small, new eruptions about a healing ulcer or bile, மறு முள்பாய்கை. 2. A disease, a kind of eruption, ஓர்கரப்பன். இடைமேடு, s. Rice-land of moderate height, நடுத்தரமானமேடு. இடையற, inf. To cease or terminate suddenly. இடையறாவன்பு, s. Never-ceasing love. இடையன், s. (fem. இடைச்சி.) A shepherd--as occupying a middle position. இடைப்புத்திபிடரியிலே. The shepherds have their wit in their nape; i. e. they have none. இடையன்கால்வெள்ளி, s. [prov.] The star Aldabaran in the constellation Aries, ஓர்விண்மீன். இடையாந்தரம், s. An intermediate space or time. அந்தவேலை யிடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று. The business was interrupted, spoiled in the interim. இடையாயர், s. Persons of a middling class in piety, excellence, &c. See தலை and கடை. இடையிட, inf. To intervene, be interspersed, to have intermediate spaces either of time or place, to intermit, happen intermediately, நடுவிற்றோன்ற. இடையிட்டுவந்தசெல்வம், s. Acquired wealth and prosperity, obtained during life, not derived from ancestors. இடையிட்டெதுகை, s. The எது கை or rhyming of the third letter in every other line. இடையிடை. From time to time, at intervals, intervening space. இடையிலேகொண்டுபோக, inf. To take by theft or force, to plunder fruits, furniture, &c. 2. To take off property at one's death--as persons who are not heirs. 3. To seize and carry off property from one who has stolen it--as a constable from a thief. (c.) இடையிலேவயிறுவளர்க்க, inf. To get a living at the expense of others, not reducing one's own stock. (c.) இடையினவெதுகை, s. One of the இனவெதுகை--that in which the second letter of each line is any of the medial letters. இடையீடு, s. Obstacle, impediment, frustration, விக்கினம். 2. Equivalent, equilibrium, ஈடு. இடையூறு, s. Frustration, interruption, disappointment, obstruction, hinderance, mishap, casualty, contingence, misfortune, disaster, இடர். (c.) இடையெண், s. A poem increasing and decreasing like the waves of the sea, அம்போதரங்கத்தொன்று. இடையொடுகடைமடக்கு, s. A figure in Rhetoric, repetition of a word or phrase in the middle and end of a line with different meanings, மடக்கணியி லொன்று. இடைவழக்கு, s. [prov.] A suit at law instituted by a new claimant while the previous one is going forward, கிளை வழக்கு. இடைவழக்காளி, s. An intervening party in a law-suit. இடைவழி, s. Midway. இடைவள்ளல், s. A term common to the second of the three classes of kings famed for liberality. (p.) இடைவாய், s. The degrees marked upon a steel-yard. இடைவிட, inf. To intermit, suspend, interrupt, leave intermissions, interstices, &c. இடைவிட்டுவிட்டு. Every other one. இடைவிடாமழை, s. Incessant rain. இடைவிடாமல், neg. v. part. Incessantly, constantly, without intermission. இடைவெட்டுப்பணம், s. A clipped or imperfectly stamped coin, மாறுமத் திரைவிழுந்தபணம். 2. [prov.] Profit made indirectly, பொறுக்கியெடுத்தபணம். இடைவெட்டுப்பேச்சு, s. Derision, ridicule. இடைவெளி, s. An intervening space, நடுவெளி. எட்கிடை--எள்ளிடை, s. The thickness of a rape-seed. (c.) நான்குவிரற்கிடை--நான்குவிரலி டை. Four fingers-breadth, thickness. முதலிடைகடை, Beginning, middle and end. 104)

iẕu (p. 55) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To draw, pull, haul, drag, tug, drag to justice, to drag along the ground, ஈர்க்க. 2. To attract--as a magnet, ஊசி முதலியவீர்க்க. 3. To attract--as a snare, to entice, allure, inveigle, seduce, draw over to one's interests, வசமாக்க. 4. To strain, stretch, lengthen or attenuate by pulling, to draw out, நெடுகச்செய்ய. 5. To drag one into an affair, to cite, force one to court, &c., to drag one's name, &c. in support of an argument or practice, வலிகக. 6. To upbraid, drag out one's faults to view, to cast reproaches, insults, &c., புறத்திலிழு க்க. 7. To draw into, swallow up, engulph --as a stream, a whirl-pool, a whirl-wind, சுழித்துவாங்க. 7. To absorb--as a sponge, to absorb humors from the body, to draw-as a medicine or plaster, உறிஞ்ச. 8. To draw out the voice, lengthen the sound properly in singing, to draw in speaking, reading, &c., நீட்டிப்பேச. 9. To strain muscularly, distort the features or limbs in spasms, &c., to have the cramp, to be convulsed; in this sense, it is often used impersonally, வலியிழுக்க. 1. v. n. To linger, to be protracted, தாமதிக்க. இழுத்துப்பாடு. Sing, dwelling on the notes. தாய்வருமளவும்பேச்சிழுத்தாள். She protracted, continued the conversation, till her mother came. அந்தவழக்குவெகுபணமிழுத்துப்போட்டது. That law-suit has swallowed up a great deal of money. காரியமிழுத்துக்கொண்டுவருகின்றது. The affair is protracted, the business is delayed, being involved in various intricacies. இப்படியிழுத்துக்கொண்டுநின்றாலொன்றுந்தீராது. If you protract the matter so carelessly, you cannot expect a happy result. வழக்கிலேயிழுத்துவிட்டார்கள். They have dragged the matter into court. ஊர்க்காரியங்களையிழுக்க To make a long story, unnecessarily talking of other people's affairs. உன்காரியத்திலென்னையிழாதே. Do not draw me into your affairs, as a witness, party, &c. காரியத்திலிழுத்துக்கொண்டுநிற்கிறார்கள். They pull against or away from each other-as two parties, &c., they dissent, are unsettled (fig.), from the idea of two beasts tied together. இழுத்துக்கொண்டுவர, inf. To put off from day to day. என்கடனைத்தீர்க்காமலிழுத்துக்கொண்டுவருகிறான். He delays to pay the debt he owes me. இழுத்துப்பேச, inf. To speak drawlingly. இழுத்துவலிக்க, inf. To draw in a rope, or cord--as attached to a net, paper-kite, &c. இழுத்துவிட, inf. To put off, to protract, to delay, continue putting off and never fulfilling. 2. To bring into court, indict, prosecute, expose to the public. மடியைப்பற்றியிழுக்க, inf. To seize one's lap and pull him. காலிழுத்துநடக்க, inf. To trail the leg in walking--as a lame man. இழுபறி, s. A scuffle, a struggle, strife, squabble, வாது. இழுப்பு, v. noun. Drawing, pulling, draught, a pull, a tug, a twitch, இழுக் கை. 2. Attracting, attraction, allurement, inviting, engaging. 3. Distortion of the limbs or features by convulsions, cramp, &c. 4. Absorption. 5. Draught or force of a current, wind, &c. 6. Procrastination, tardiness, protraction, suspense, uncertainty. The meanings of the verb generally are applicable also to the verbal noun. அதிலே முன்னிழுப்புப்பின்னிழுப்பில்லை. In that matter, there can be no dispute one way or the other. இழுப்பறை, s. A box in a case, a drawer. இழுப்பாட்டம், s. Tardiness, protraction, procrastination. இழுப்பாட்டியம், s. [prov.] Procrastination, protraction, tardiness, delay--used instead of இழுப்பாட்டம். இழுப்பாணி, s. [prov.] A delayer, postponer, lingerer. 2. A moveable peg that fastens the yoke to the beam of the plough. இழுப்புண்ண, inf. To be drawn unwillingly--as some persons when they are compelled to attend court; to be forced or dragged into an affair. 2. To be allured, seduced, decoyed; to be diverted from the business in hand, be tempted, be led away by lust, be ensnared, சிக்கிக்கொள்ள. இழுப்புப்பறிப்புப்பட, inf. [vul.] To scuffle, struggle, contend. 2. To pull one another--as persons intoxicated, or in play. இழுவல், v. noun. [prov.] The act of drawing. 2. Putting off, lingering, delaying, postponing. 3. One who neglects his own affairs and busies himself with those of others. அவனொரு இழுவல். He is a busy-body, drawn into every one's business. இழுவை, v. noun. A being drawn, draught, இழுப்பு. 2. Any thing drawn-as a draught of thorns, timbers, fishes, &c., இழுக்கப்பட்டவை. 3. A long rope for draught, இழுக்கும்வடம். 4. The mark or point made on the ground by a thing drawn, சுவடு. இழுவைகண்டாலடிப்பார்க்கிறதேன்? When the track in which the thing was dragged is plain, why look for footsteps? 37)

kuṟm (p. 132) s. The tribe of the குறவர், குறச் சாதி. 2. Palmistry, as practised by the women of this tribe, குறத்திசொல்லுங்குறி. 3. A kind of song, poem, குறத்திப்பாட்டு. குறக்கூடை, s. A kind of basket. குறக்கூத்து, s. The dance of the குற வர் tribe. குறச்சாதி, s. The tribe of basketmakers, mountaineers, fowlers, foresters, snake-catchers, &c. குறத்தி, s. A fortune-telling female of the குறம் tribe. குறத்திப்பாட்டு, s. A poem in which a குறத்தி is the heroine. See பிரபந்தம். குறமாயம், s. The tricks of a fortunetelling குறத்தி; gypsyism. குறவஞ்சி, s. A kind of poem, ஓர்பிர பந்தம். 2. A woman of the குறவர் tribe; a fortune-teller, &c., குறப்பெண். குறவர், s. (mas. குறவன். fem குறத்தி.) Tribes who live by the chase; mountaineers, foresters, hunters, fowlers, snake-catchers, basket-makers, &c., குற ச்சாதியார். குறவழக்கு, s. Intricate and difficult proceeding in a law-suit. பச்சைக்குறவன்--படுகுறவன், s. [prov.] A knavish, trickish fellow. குறவேஷம், s. The manners and habits of the குறவர் people. 11)

koṭi (p. 145) s. A creeping plant, a vine, a runner, படர்கொடி. 2. A standard, a banner, a flag, a streamer, துவசம். 3. A clothes' line, வஸ்திரம்போடுங்கொடி. 4. [prov.] A paper, or other kite, காற்றாடிப்பட்டம். 5. A string or chain for a person, கயிறு. 6. Length, நீளம். 7. A crow, காக்கை. 8. The dance of குமரன், குமரனாடல். 9. A rope or pole of a well-sweep, ஏற்றக்கயிறு. 1. The umbilical cord connected with the placenta, தொப்பூழ்க்கொடி. 11. Running veins, as in the eye, &c., கண்வரி. கொடிக்குச்சுரைக்காய்கனக்குமோ. Is the gourd too heavy for its stalk, i. e. Will not the mother find means to support her own children, how many soever they may be? கொடிகட்ட, inf. To erect a banner, standard, &c. 2. To tie a line across a house, &c. 3. To fasten a rope on the well-sweep. 4. To tie a shred of cloth on a new house--as carpenters. 5. To make a paper kite. 6. To tie the stem of a betel-berry to its stake. கொடிகட்டித்தியாகங்கொடுக்க, inf. To hoist a flag when about to give alms. கொடிகட்டிநிற்க, inf. [prov.] To stand or walk, holding by a line attached to a beam--as a woman in labor, a sick person, &c. கொடிகட்டிவாழ, inf. To hoist a flag, in token of prosperity and honor. கொடிக்கள்ளி, s. A small species of கள்ளி milk-hedge. கொடிக்கால், s. Stakes, sticks, set to support betel-plants. 2. Betel-runners or tendrils. கொடிக்கால்வெள்ளாளன், s. A particular class of vellalas who cultivate betel-gardens. கொடிக்கூடை, s. A wicker-basket. கொடிக்கையாந்தகரை--கொடிக்கை யான், s. A medicinal plant. See கையாந் தகரை. கொடிக்கொத்தான், s. A medicinal bushy creeper, the juice of which is used to thicken butter-milk, Cassyta filiformis. கொடிச்சண்பகம், s. A creeper with a very fragrant flower, a species of சண்ப கம். which see. கொடிச்சுற்றிக்கொண்டுபிறக்க, inf. To be born with the cord of the placenta round the neck--deemed ominous to the maternal uncle. கொடிச்சூரை, s. A creeper species of சூரை. கொடித்திரும்ப, inf. To pass the meridian--spoken of the sun or other heavenly body. கொடித்திரும்பினவுடனே. [prov.] As soon as the sun has passed the meridian. கொடித்தட்டு, v. noun. A contention with tow paper kites to see which will cut the other. கொடித்தக்காளி, s. A kind of creeping plant, ஓர்செடி. கொடித்திருப்பாடகம், s. A foot ornament of women, மாதர்காலணியிலொன்று. கொடித்துத்தி, s. A medicinal spreading shrub. See துத்தி. கொடித்தூக்க, inf. To hoist a flag. கொடிநரம்பு, s. Prominent veins. கொடிநாய், s. A grey-hound, சோணங் கிநாய். கொடிநாவல், s. A kind of நாவல் tree. கொடிநெட்டி, s. The sensitive plant. கொடிபறத்தல், v. noun. The displaying of a flag; a term used for asserting dominion. கொடிபோட, inf. To hoist a flag or standard--as a conquerer; or as a signal for battle. 2. (fig.) To be firmly determined on a thing. கொடிப்பசளை--கொடிவயலை--கொடி வசளை, s. A creeper whose leaves are edible. See பசளை. கொடிப்படை, s. The van of an army, the banner detachment, முன்னணிப்படை. கொடிப்பயறு, s. A kind of pulse that puts forth tendrils. கொடிப்பாசி, s. Creeping moss upon water. கொடிப்பாலை, s. A kind of creeper. See பாலை. கொடிப்பிள்ளை, s. The young of a crow. 2. A kind of goat, பள்ளையாடு. கொடிப்புலி, s. A species of tiger with a long and slender body like a greyhound. கொடிப்பூ, s. Flowers of creepers--one of the four varieties. see பூ. கொடிமரம்--கொடித்தம்பம்--கொடிக் கம்பம், s. A flag-staff. கொடிமல்லிகை, s. A running jasmine. கொடிமாதளை, s. A kind of pomegranate. கொடிமாடு, s. A bullock lank and long. கொடிமுடி, s. A shrubby plant whose branches intertwine. கொடிமுடிந்தவழக்கு, s. An intricate law-suit. கொடிமுடியன், s. [prov.] A dangerous snake, long and small, with a large flat head--as கொம்பேறிமூக்கன். கொடிமுந்திரிகை, s. The vine, grapevine, திராட்சக்கொடி. கொடிமுறுக்கு, s. Twist. கொடியத்தி, s. A kind of fig-tree growing near rivers with slender branches. கொடியரசு, s. A tree, ஓரரசு. கொடியறுகு, s. A kind of grass. கொடியாடு, s. A long legged goat. கொடியால், s. A kind of banian tree. கொடியாள்கூந்தல், s. A plant, as அம் மையார்கூந்தல். கொடியிலந்தை, s. A spreading kind of shrub, Zizyphus racemosus, L. ஓரிலந்தை. (Rott.) கொடியிறக்க, inf. To take down a flag. 2. To take down the temple flag, at the close of the ceremonies. 3. To take down a kite that is flying. கொடியெலுமிச்சை, s. A species of எலுமிச்சை. கொடியேற்ற, inf. To hoist a flag in the temple or a fort. 2. [prov.] To fly a kite. கொடியேற்றம், v. noun. Hoisting the temple-flag, at the commencement of a periodical festival. கொடியைக் கொழுகொம்பின்மேலேற்ற, inf. To support a climbing plant by a prop. கொடிவலிக்க, inf. [prov.] To draw in the string of a kite. 2. To draw out a withe for use. கொடிவேலி, s. A shrub, as கொடு வேலி. 36)

ciṇukku (p. 182) s. [vul.] Intricacy, tangle, knot, சிக்கு. See சிணுக்கு, v. சிணுக்குப்பட, inf. To be entangled. 2. To be involved in a law-suit. சிணுக்குமரம், s. [prov.] A frame for separating or confining cattle. சிணுக்கறுக்கி--சிணுக்குவாங்கி, s. A kind of comb. See சிக்கறுக்கி. (c.) 7)

tṭṭẕi (p. 222) கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. (a compound of தட்டு and அழி.) To be displaced, dislodged, unseated, unsettled; to be put out of order, be ruined, as a family, கெட்டுப்போக. 3. To lose one's self, to be confused, perplexed, disconcerted, திகைக்க. 4. To lose one's aim, to be defeated in a law-suit, in argument or in battle, தோற்க. 5. To be deranged, distracted, குழம்ப. 6. (fig.) To be rooted out, as sin, நிருமூலமாக. (c.) Compare தட்டுக்கெட. தட்டழிவு, v. noun. Confusion, derangement, perplexity, anarchy, defeat, கலக்கம். 31)

tāycci (p. 234) s. [prov.] [in combin. vul. தாச்சி.] Pregnant, being with young, கர்ப் பிணி. 2. A wet nurse, either the mother or another, முலைகொடுப்பவள். 3. [in games of ball, &c.] The head player on each side, விளையாட்டின்முன்நிற்பவன்; also called, உத்தி. (Beschi.) (c.) இந்தவழக்குக்குத்தாய்ச்சிஇவன்தான். He is the mover of this law-suit. தாய்ச்சித்தம்பலம், s. [prov.] A play among children. See கிச்சுக்கிச்சுத்தம்பலம். 24) *

tiṟm (p. 241) s. (a change of திரம்.) A kind, class. sort, division, வகை. 2. Quality, state, nature, தன்மை. 3. Party, side in a law-suit or combat, பக்கம். 4. Strength, vigor, power, force, வலிமை. 5. Robustness, hardiness, compactness, soundness, உறுதி. 6. Ability, competence, cleverness, dexterity, சாமர்த்தி யம். 7. Goodness, excellence, eminence, richness, superfineness, மேன்மை. 8. Opulence, wealth, good circumstance, ஐசுவரியம். (c.) 9. Largeness of wages, dowry, &c., அதிகம். 1. A kind of guitar with less than seven strings, குறைநரம்புள்ளவீணை. 11. Cause, as distinguished from effect, கார ணம். 12. [prov.] Midwifery, மருத்துவம். இதற்கதுதிறம். This is preferable to that. பலதிறமுஞ்சொன்னார்கள். They advised him many times. எத்திறத்து. In what respect? (நீதிநெறி.) திறங்காட்ட, inf. To display ability, powers, &c. திறங்கெட்டவன், appel. n. A stupid, lazy fellow, an incompetent man. திறத்தார், s. Party, as opposed to or distinguished from another party, பகுதி யார். இருதிறத்தாரும். Both parties. திறப்பட, inf. To improve, as soil, health, strength, &c., சீர்ப்பட. திறப்படுத்த, inf. [prov. v. noun. திறப் பாடு.] To improve soil, circumstances, &c., to strengthen, &c., to enrich. திறப்பிக்க, inf. [prov. com. ஸ்திரப்பிக்க.] To make firm, solid, to harden, consolidate, உறுதிப்படுத்த. திறமானசம்பளம், s. Good wages. திறவாளி--திறவான், s. An able man, a knowing man. சரீரத்திறம், s. Constitution or state of body to be known by a doctor in prescribing medicine, &c., சரீரக்கூறு. 2. Bodily vigor, தேகபலம். கல்வித்திறம், s. Great learning. திறனில்யாழ், s. A lute or fiddle used in maritime districts, நெய்தல்யாழ்த்திறம். 54)

tīr (p. 243) கிறது, ந்தது, தீரும், தீர, v. n. To end, terminate, he consummated, completed, முடிய. 2. To cease as pain or disease; terminate as a curse or its effects, நீங்க. 3. To be determined, decided, settled, as a law-suit or quarrel; to be passed as a sentence, தீர்மானமாக. 4. To be performed or completed as a duty; to be perfected, finished, நிறைவேற. 5. To leave, quit, cease, pass way, ஓய. 6. To be long, remote, to extend, நீள. 7. To be exhausted, used up, consumed, அற. 8. To expire as the allotted punishment for past deeds by the suffering and enjoyment of the soul, to be expiated as sin; to end as transmigration by absorption in the deity, ஊழொழிய. 9. v. a. (கிறேன், ந்தேன், வேன், தீர.) To polish or grind gems, clean gems, சா ணைதீர. 1. To fire off a cannon or musket, வெடிதீர. 11. To dye, stain, tinge, imbue with color, சாயந்தீர. 12. To finish, as the interlude between the stanzas in singing, playing, dancing, beating time, &c., தாளந் தீர. 13. To levy duty, assess a tax, &c. சுங்கந்தீர. 14. To solve a problem or make any mathematical calculation, கணக் குத்தீர. (c.) 15. (R.) To draw out in a line, as பார்தீர, to draw out troops in ranks. எனக்குவரத்தீராது. I cannot come. அவர்கள் பலவந்தம்செய்ததனால் தீராதென்று கொடு டுக்கவேண்டியிருந்தது. By their pressing (he said) it will not cease; it is necessary to give--Note தீராது, in such cases has a peculiar meaning. தாளந்தீர்ந்தான். He finished a tune. அதற்குவர்ணந்தீர்ந்தான். He painted it. இவன்தீர்ந்தசாமி. He is a brave fellow; (lit.) a brave god. (In irony.) தீர்கடை, s. The last end of a thing, termination, conclusion, முடிவு. 2. Absoluteness, entireness, முழுமை. தீர்ந்தகணக்கு. A settled account. தீர்ந்தகள்ளன், s. A finished rogue, a thorough villain, desperate thief. தீர்ந்தசரக்கு, s. (neg. தீராதசரக்கு.) Goods on which duty is paid. 2. Goods bargained for. தீர்ந்தபட்சம், s. The final settlement of accounts, disputes, &c. தீர்ந்தவன், s. A skilful, experienced man; an adept. (Commonly in a bad sense.) தீர்ந்தவேலை, s. A finished work. பட்டைதீர, inf. To give sides to a gem, to a piece of timber, or to a stone, in cutting or polishing. சாயந்தீர்கிறவன், s. A dyer. நவைதீருமாகமம், s. The faultless Agamas. (p.) தீர, inf. [used adv.] Altogether, entirely, perfectly, absolutely, thoroughly, completely, முழுவதும். தீரப்படித்தவனொருவனுமில்லை. There is none perfect in his studies. தீரமறக்க, inf. To forget entirely, altogether. தீராமை, v. noun. (neg.) That which cannot be obviated. தீராநோய்--தீராவியாதி, s. An incurable disease. தீராப்பழி, s. An unpardonable injury. 2. Implacable enmity. தீராவழக்கு, s. A law-suit or dispute which cannot be settled easily. தீராவழக்குக்குத்தெய்வமேசாட்சி. God only understands an intricate law-suit. தீர்வு, v. noun. Settlement, close, finish, termination. 29) *

tīr (p. 243) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க. v. a. To finish, complete, conclude, முடிக்க. 2. To settle, decide, determine, predestinate, தீர்மானிக்க. 3. To adjust a quarrel, bargain, marriage contract, &c., திட்டஞ்செய்ய. 4. To arbitrate, decide a law-suit, pass sentence as a judge, தீர்ப்புச்செய்ய. 5. To remove moral or ceremonial defilement, to expiate, நீக்க. 6. To remove affliction, sorrow, pain; to terminate births, as the Deity, விடுக்க. 7. To satisfy hunger, desire, revenge, lust, &c., திருத்தியாக்க. 8. To accomplish, effect, fulfil, consummate, perfect, பூர்த்தியாக்க. (c.) தீர்த்தறுத்துக்கொள்ள, inf. To drop acquaintance, terminate intercourse or dealings. தீர்த்துக்கொடுக்க, inf. To settle the price and give up the commodity. தீர்த்துக்கொள்ள, inf. To settle an account. தீர்த்துப்போட--தீர்த்துவிட, inf. To settle a difference between parties. 2. To pay off. தீர்த்தல், v. noun. A causing to leave or to quit, போக்குதல். (நீதிநெறிவிள.) தீர்ப்பு, v. noun. Settlement, conclusion, completion, termination, consummation, முடிப்பு. 2. Decision, award. judgement, decree, sentence, நியமம். 3. Determination, resolution, தீர்மானம். 4. Clearance, removal, liquidation, remission, நிவிர்த்தி. 5. Antidote, atonement, expiation, பரிகரிப்பு. தீர்ப்பானபேச்சு, s. A decision, conclusion. தீர்ப்பானவிலை, s. A settled price--as தீர்மானமானவிலை. தீர்ப்புக்கட்ட, inf. To make a decision, settle a business, to finish, decide, fix. 2. To form an opinion, judgement, &c. தீர்ப்புக்காண, inf. To find out the result of a law-suit, &c. 2. To terminate, come to an issue--as a law-suit. தீர்ப்புச்சொல்ல, inf. To speak decidedly. 2. To pass sentence, pronounce judgement. 3. To suggest a remedy, antidote, &c., or counteraction of a curse. தீர்ப்புநகல், s. Copy of a decision. தீர்ப்பெழுத, inf. To record a sentence, award, &c., as a judge. 31) *

toṭr (p. 262) கிறேன், ந்தேன், வேன், தொடர, v. a. To succeed each other reciprocally as the tree and seed, the body and its actions, and vice versa. பீசவிருட்சநியாயமாத் தொடர. 2. To proceed or succeed each other--as letters in the formation of words, &c., எழுத்துமுதலியதொடர. 3. To follow continually, to continue, இடையறாதுவர. 4. To insist, to engage with energy, முயல. 5. To follow, to attend as on a great man, to pursue, பின்செல்ல. 6. To seek, to go in quest of to apply to from day to day, தேட. 7. To follow in order, in unbroken succession, &c., தொடர்ந்துநிற்க. 8. To prosecute, to claim in law, to sue வழக்காட. (c.) 9. To connect, to tie, to bind, கட்ட. 1. to assail, to attack, தாவ. கருமத்திற்றொடர்ந்துநிற்கிறான். He perseveres in his undertakings. தொடராமுறி, s. A deed of renunciation or relinquishment, an agreement not to prosecute to law, விடுதலைப்பத்திரம். (c.) தொடரி, appel. n. A kind of thorny shrub whose fruit is edible, Rhamnus circumissus, L. See முன்றொடரி and பின்றொடரி. தொடரெழுத்து, s. A letter elided or changed in the combination of words according to the rules of permutation, தொடர்ந்துநிற்குமெழுத்து, as அவனிருந்தான், for அவன் இருந்தான், and வந்தடித்தான்--for வந்து அடித்தான். தொடர்நிலைச்செய்யுள், s. A poem in which several connected actions are related, epic poetry, ஓர்வகைச்செய்யுள். தொடர்ந்தஅன்பு, s. Continued love, (R.) தொடர்ந்தார்--தொடர்ந்தோர், appel. n. (plu.) Friends, companions, மித்திரர். தொடர்ந்துதிரிய, inf. To be constantly about with one. 2. To pursue an object with unremitted application. (c.) தொடர்நதுபழிசெய்ய, inf. To injure one without provocation. தொடர்ந்துபிடிக்க, inf. To overtake, 2. To seek diligently and find. தொடர்ந்துபேச, inf. To continue speaking. தொடர்ந்துபோக, inf. To pursue, follow after one. தொடர்ந்தேற்றி, s. [prov.] Perseverance, persistence, repetition, விடாமுயற்சி. தொடர்ச்சி, v. noun. Pursuit, continuance. (met.) effect or consequence. (Beschi.) 2. Claim in law-suit, வழக்குத் தொடர்ச்சி. 3. Cluster of flowers, bunch of flowers, பூங்கொத்து. 4. Perseverance, முயற்சி. 5. Demoniacal possession, பேய்த் தொடர்ச்சி. For other meanings, See தொ டர்பு. (c.) எனக்கும்அவருக்கும்ஒருதொடர்ச்சியுமில்லை. I have no connexion with him, I have no claim on him. தொடர்ச்சிக்காரன், s. [in law.] A claimant, a prosecutor, a plaintiff. தொடர்ச்சிபண்ண, inf. To prosecute in law, to claim, to sue. தொடர்ச்சியானகாரியம், s. An actionable matter. தொடர்ச்சியாய்ச்செய்துவர, inf. To persevere in an undertaking. தொடர்பு--தொடர்வு, v. noun. Continuance, succession, தொடர்ச்சி. 2. Series, tissue, train, range, chain, சங்கிலித்தொடர். 3. Friendship, constancy in friendship, attachment, சிநேகம். 4. Relationship, connexion by consanguinity, or affinity. உறவு. 5. Antiquity, hereditary suecession. 6. Lineal descent, பரம்பரைத்தொ டர்பு. 7. Regular succession following one another, முறைமை. 8. Reciprocal succession, as the tree and its seed, and the countrary, பீசவிருட்சநியாயமாய்த்தொடர்கை. 9. Connexion, as of liquid particles, &c., ஒட்டுகை. (c.) 1. Verse, poetry, பா. தொடர்மொழி, s. Compound words. See தொடர்ச்சொல். 33)

toṭu (p. 262) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To connect, to join, to communicate with, சேர்க்க. 2. To bind, to fasten, to tie; to link or tie together; to attach; to fix, to place, as the arrow in the bow; to discharge arrows, அம்புதொடுக்க. 4. [prov.] To exercise love, hatred, &c., to cherish, to foster, மனதில்வைக்க. 5. To set on foot, to commence, to enter on, தொடங்க. 6. To join slightly--as boards or threads; to do work superficially; to put on clothes negligently; to put on a garment or ornament, இலேசாய்த்தொடுக்க. 7. [in burtesque with விட.] To bring together a man and woman, commonly clandestinely, பொ ருத்த. 8. To put on or wear sandals, slippers or clogs, செருப்புத்தொடுக்க. 9. To carry on a licentious intrigue, பெண்ணோடுசம்பந் தஞ்செய்ய. (c.) 1. To frame, to form, உரு வாக்க. 11. To fabricate, to forge, to form, a false story, கட்டுக்கதைகட்ட. 12. To make verses, to compose poetry, பாத்தொடுக்க. 13. To bend, வளைக்க. அன்றுதொடுத்து. From, or ever since, that day. அவ்விடம்தொடுத்து. From that place. தொடுகயிறு, s. A rope used in ploughing. தொடுதோல், s. Sandals, slippers, as தொடுசெருப்பு. தொடுத்தபேச்சு, s. Connected speech, a sentence connected with the context. தொடுத்துக்கட்ட, inf. To fasten together, as beasts, &c., (c.) 2. To fabricate a story, கதைகட்ட. தொடுத்துவிட, inf. To fasten beasts together. 2. To unite persons irregularly in marriage. 3. To put out an apprentice, &c. தொடுத்துவைக்க, inf. To tie or fasten slightly. தொடுவழக்கு, s. An unjust claim, an unjust prosecution, அநியாயவழக்கு. (c.). தொடுவான்-தொடுவான்கயிறு, s. [prov.] A rope attached to a pole, with a swivel, in the threshing floor, to which the inner yoke of oxen is tied; the others being all tied ox to ox, பிணையடிமாட்டிலுள் ளணைக்கட்டுங்கயிறு. தொடுவிலங்கு, s. Fetters confining two persons to each other, இருவரைத்தளைக்கும் விலங்கு. சண்டைதொடுக்க, inf. To pick quarrels. வழக்குத்தொடுக்க, inf. To institute a law-suit. 2. To sue one on false grounds. தொடுப்பு, v. noun. A tie, bandage; fastening, joining, கட்டு. 2. Linking, joining by links. சங்கிலியிடுகை. 3. A loose joining, தளரக்கட்டுகை. 4. Illicit intercourse between the sexes, coupling persons in marriage, &c. clandestinely, தொடுசு. 5. Close intimacy, keeping company with, சேர்க்கை. 6. Pursuit, prosecution, தொடர்ச்சி. 7. Implements for ploughing, கலப்பைமுதலியன, (c.) 8. A fabrication, forgery, கட்டுக்கதை. 9. Slander, aspersion, வெறும்புறங்கூறல். 1. Sandals, பாதரட்சை. தொடுப்பெங்கே. Where is your paramour? தொடுப்புக்கத்தி, s. A sword with an iron guard to cover the arm up to the elbow, ஓர்ஆயுதம். (Old. Dic.) தொடுப்புக்காரன், s. [fem. தொடுப்புக் காரி.] A lecherous person. தொடுப்புண்டாயிருக்க, inf. To have illecit intercource. 42)

niyāyam (p. 277) s. Law, rule, precept, நீதி. 2. Place, இடம். (சது.) 3. Reason, propriety, fairness, equity, justice, right, நடு. 4. Argument, reasoning, வாக்குவாதம். 5. Morality, ethics, நன்னெறி. 6. A law-suit, வழக்கு. 7. Ground, foundation, principle, ஆதாரம். 8. Logic, logical conclusion, தருக் கம். 9. The Nyaya philosophy, one of the six religious systems of the north, நையா யிகம். 1. Constitution, கட்டுப்பாடு. 11. Plea, excuse, apology, போக்கு. W. p. 489. NYAYA. (c.) நியாயஇலக்கணம், s. Elements of logic. நியாயக்காரன், s. A moral man, a man of equity, a just dealer, &c., நீதிமான். 2. Judge, justice, நியாயாதிபதி. 3. A lawyer, வழக்குப்பேசுவோன். நியாயக்கேடு--நியாயத்தப்பு, v. noun. Unreasonableness, unfairness, injustice அநியாயம். நியாயங்காட்ட--நியாயங்கொடுக்க--நி யாயஞ்சொல்ல. inf. To show reason, adduce argument, to account for a thing. நியாயங்கேட்க, inf. To hear a complaint, to try a case. நியாயசபை--நியாயஸ்தலம், s. Court of justice, a tribunal. நியாயசாஸ்திரம், s. Jurisprudence, law, ethics, நீதிசாஸ்திரம். 2. Logic, dialectics, தருக்கம். நியாயசாஸ்திரி, s. A logician, a follower of the Nyaya philosophy. நியாயதுரந்தரன், s. [in law.] An advocate, a proctor, a lawyer, நியாயவாதி. 2. A pleader, a defendant, a reasoner, நியா யம்பேசுவோன். 3. A maintainer of justice, one just in his dealings, நீதியுள்ளவன். See துரந்தரன். நியாயத்தப்பு--நியாயத்தவறு--நியாய ப்பிழை, s. Unfairness, injustice, நீதிக்கேடு. நியாயத்தீர்ப்பு, v. noun. Judgment--of which are mentioned: 1. குருட்டுநியாயத் தீர்ப்பு, a judgment passed by an incompetent person. (lit.) blind. 2. மர்க்கடநியா யத்தீர்ப்பு. a corrupt judgment, (lit.) monkey's. 3. மார்ச்சாலநியாயத்தீர்ப்பு, a partial judgment, (lit.) cat's 4. பித்திகா மார்ச்சாலநியாயத்தீர்ப்பு, a dubious judgment, (lit.) of a cat upon a wall. 5. பிபீலிகா நியாயத்தீர்ப்பு, a correct judgment (lit.) of ants, i. e. in order. நியாயத்தீர்ப்புகொடுக்கிறவன், appel. n. One who gives judgment, a judge. நியாயத்தீர்ப்புநாள், s. [in Chris. usage.] The judgment-day. நியாயநிஷ்டூரம், s. Injustice, unreasonableness, severity, அநியாயம். நியாயநூல், s. A code of laws, நீதி நூல். 2. Ethies, morality as a science, தருமநூல். நியாயந்தீர்க்க, inf. To decide a case, to judge. நியாயபரிசோதகர், s. A Competent judge. ) நியாயபோதனை, s. A precept. நியாயபோதினி, s. A work on logic, ஓர் தருக்கநூல். நியாயப்படி--நியாயமானபடி, adv. Agreeably to justice, justly, equitably. 2. Reasonably, fairly. நியாயப்பிரமாணம், s. Law, divine or human, நீதிச்சட்டம். 2. Edicts, statues, code of laws, as நியாயநூல். நியாயப்பிரமாணி--நியாயப்பிரமாணிக் கன், s. An upright man, conformed to the law. நியாயமுத்தரிக்க, inf. To argue, &c. See உத்தரி. நியாயம்பார்க்க, inf. To observe equity in conduct. 2. To examine the justness or propriety of a thing. நியாயம்பார்த்துநடக்க, inf. To act with due regard to justice. நியாயம்பேச, inf. To discuss a lawsuit. 2. To give judgment as a friend between contending parties. நியாயம்பிடிபட, inf. To be comprehended as the merits of a case. நியாயவாதி, appel. n. A pleader, an advacate, வழக்குப்பேசுவோன். நியாயவான், s. A moral, equitable, just man, நீதிமான். 2. [prov.] A judge, நியாயாதிபதி. 3. A lawyer, வழக்குப்பேசு வோன். நியாயவிசாரணை, s. Judicial trial, inquiry, examination, &c. நியாயவிதாயகன்-நியாயம்விதிக்கிறவன், s. A law-giver. நியாயவிரோதம், s. Violation of justice contrariety to reason. நியாயாசனம், s. Judgment-seat, tribunal. See ஆசனம். நியாயாதிபதி, s. A judge. 80) *

neṭuku (p. 279) கிறேன், நெடுகினேன், வேன், நெ டுக, v. n. To extend, be lengthened, protracted, delayed, நீடிக்க. 2. To grow tall, high, long, to become too tall, உயர. 3. [prov. in burlesque.] To run away, to be gone, as a thing lent or lost, மறைந்துபோக. 4. To die, சாக. நெடுக. inf. [adverbially.] Lengthwise, longitudinally. 2. Straight on, forward, progressively. 3. Protractedly continuously. (c.) நெடுகக்கிடந்துமாய்தல். Being long occupied by a troublesome engagement. நெடுகப்போயுலாவித்திரிதல். Walking about idly. நெடுகஇருத்தல், v. noun. Sitting or extending in a row. 2. Lasting long, enduring. 3. Waiting long. நெடுகஇழுக்க, inf. To drag a great distance. 2. To put off, commonly with some pretence. 3. To lengthen a sound in singing or reading, to drawl. 4. To linger, as a disease, be lengthened, as a law-suit. நெடுகநடக்க, inf. To walk straight along. 2. To last long as power, influence, prosperity. நெடுகப்பிடிக்க, inf. To continue as rain, &c. 2. To pass on without stopping at the usual places. 3. To be long delayed, as rain. 4. [prov.] To waste away, as property. 5. v. a. (c.) To strect or hold a thing at full length. 6. To occupy, or take up time. 7. To protract a speech, an action, &c. நெடுகப்போய்வர, inf. To walk back and forth. 2. To go about idly. நெடகப்போய்நெடுகவந்தால்சோறாகப்படுமா. If you only go and come directly, will there be rice? நெடுகவளர்தல், v. noun. Growing tall as a person or tree. நெடுகவிட, inf. To let out a cord, to veer. 2. To put off a thing, as நெடுக இழுக்க. நெடுகினகாரியம், s. [prov.] A protracted, tedious, wearisome business. 2. A desperate matter. 56)

moẕuppu (p. 368) v. [for மழுப்பு.] To protract a business, delay a law-suit, or put off payment of frivolous pretences. 20)