irattam (p. 49) s. Red, crimson, சிவ ப்பு. (p.) 2. Blood--as one of the seven தாது, or constituent parts of the body, உதிரம். Wils. p. 69. RAKTA. 3. (p.) Red coral, பவளம். இரத்தகதசுரம், s. A fever affecting the blood. இரத்தகாசம்--இரத்தடசயம், s. Spitting of blood, Hemoptysis, காசவியாதி யிலொன்று. இரத்தக்கட்டி, s. Clot or congelation of blood. இரத்தக்கண்ணன், s. A fierce, irascible man, கோபக்கண்ணன். இரத்தக்கலப்பு--இரத்தவுறவு, s. Consanguinity, இரத்தசம்பந்தம். இரத்தக்கலப்பிலேபெண்கொள்ளல். Taking a wife from among one's kindred. இரத்தக்கவிச்சு, s. [vul.] Offensive smell of blood, இரத்தநாற்றம். இரத்தக்கழிச்சல், s. Dysentery, bloody flux, இரத்தபேதி. இரத்தக்கறை, s. A stain of blood on cloth, dried gore in a wound, &c. 2. Blood extravasated and coagulated on the lungs. 3. A collection of blood in local inflammations, contusions, &c. இரத்தக்கனப்பு, s. Obesity, a full or morbid state of the blood, plethora, இரத்தமீறுகை. 2. (fig.) Pride, arrogance, கருவம். இரத்தக்காட்டேரி, s. A female demon. See காட்டேரி இரத்தக்கிராணி, s. Discharge of blood from the bowels, ஓர்வகையிரத்தபேதி. இரத்தக்கொதி, s. [prov.] Heat of blood in youth inflamed with sexual desires, lasciviousness. 2. Feverish state of blood, such a state of the system as induces anger, venery, derangement, &c., fulness of system, plethora. இரத்தக்கொழுப்பு, s. High mettle, wantonness, the state of being high-fed, voluptuousness, இரத்தபுஷ்டி. 2. (fig.) Pride, arrogance, &c., கருவம். இரத்தக்கோமாரி, s. A disease of cows producing a discharge of blood, மாட்டுக்குவருமோர்நோய். இரத்தங்கக்க, inf. To raise or eject blood whether from disease or injury. இரத்தங்கன்ற, inf. To turn black and hard--as a bruise or contusion. இரத்தங்குத்திவாங்க--இரத்தமெடு க்க, இரத்தம்வாங்க, inf. To bleed, to take blood from. இரத்தங்குபீரிட--இரத்தம்பீரிட, inf. To spring, flow or spout--as blood from a vein. இரத்தசாகம், s. The செங்கீரை plant. இரத்தசாட்சி, s. Martyrdom. (Christian usage.) இரத்தசூலை, s. Swelling in the abdomen from obstruction of the menses, operating as a preventive of pregnancy, சூதகவாயு. இரத்தச்சுரப்பு, s. Local inflammation, இரத்தவூறல். 2. Fulness of blood, இரத்தப்பெருக்கு. 3. Suffusion of blood from a bruise, இரத்தச்செறிவு. 4. (fig.) Insolence, haughtiness, இரத்தக்கொழுப்பு. இரத்தஞ்சாக, inf. To look aghast, appear pallid. இரத்தஞ்சிந்த, inf. To shed blood. 2. (fig.) To kill. இரத்தஞ்சுண்ட, inf. To have the blood dried--as in emaciation. 2. To turn pale by having the feelings wounded or mortified. 3. To be reduced in flesh by hunger, fasting, &c., be emaciated. இரத்தத்துடிப்பு, v. noun. Thrilling of the blood in seeing or hearing a near relation under suffering, also superstitiously supposed to take place on such an event, though not seen or heard of. இரத்தத்தொடர்வு, s. Relation, consanguinity, இரத்தசம்பந்தம். இரத்தநரம்பு, s. Vein, blood-vessel, இரத்தநாடி. இரத்தபலி, s. Libation of blood which it is supposed some of the deities partake, இரத்தஞ்சிந்தும்பலி. 2. Bloody sacrifice, இரத்தத்தோடுசெலுத்தும்பலி. 3. (fig.) Murder, கொலை. இரத்தபாத்தியம், s. Consanguinity, kin. இரத்தபாஷாணம், s. One of the thirty-two kinds of prepared arsenic. இரத்தபித்தம், s. The name of a disease, a vehement casting up or vomiting of blood. இரத்தப்பசப்பு--இரத்தப்பசுமை, Plumpness of body, fulness, sleekness, இரத்தபுஷ்டி. இரத்தப்பழி, s. Blood-guiltiness, revenge for blood-shed. இரத்தப்பிரமியம், s. A urinary passing of blood--as in bad cases of gonorrh&oe;a, ஓர்நோய். இரத்தப்பிரவாகம், s. A flood or deluge of blood, இரத்தப்பெருக்கு. இரத்தப்பிரவை, s. One of the seven hells, ஏழுநரகத்தொன்று. இரத்தப்பிரியன், s. A bloodthirsty man. இரத்தப்பீனசம், s. A species of inflammation in the head with discharges of blood. இரத்தப்புடையன், s. A species of the beaver snake, the bite of which speedily causes hemorrhage from the eyes, nose, mouth and other passages. இரத்தமண்டலி, s. A very venomous kind of snake whose bite causes the blood to issue from the pores. இரத்தமாடன், s. A demon fabled to be dreadfully cruel. இரத்தமாரணம், s. The காவிக்கல் --Reddle, red chalk. இரத்தமூலம், s. Hemorrhoids. இரத்தவலிப்பு, s. Convulsion by too great a fulness of blood. இரத்தவள்ளி, s. A species of red yam. இரத்தவாரி, s. Immoderate flow of menses. See துவாலை. இரத்தவிரியன், s. A species of beaver snake. இரத்தவெறி, s. Wanton cruelty, high mettle. 2. Fury from drinking blood. இரத்தாசயம், s. The heart--as the receptacle of blood. இரத்தாம்பரம், s. Red vestments, blood-colored cloth, சிவப்புச்சீலை; [ex அம் பரம், vesture.] இரத்தோற்பலம், s. The red waterlily, செங்குவளை, Nymph&oe;a rubra; [ex உற்பலம், lily.] Wils. p. 692. RUKTOTPALA. 15) *

uvvu (p. 67) s. Religious austerities, penance, self-mortifications, தவம். (p.) 6)

ēcṟu (p. 78) கிறேன், ஏசற்றேன், வேன், ஏசற, v. n. To regret, துக்கிக்க. (p.) எசறவு, v. noun. Regret, compunction on account of faults or misdeeds either one's own, or other's. 2. Repining at disappointment or unfair treatment, mortified feelings. 9)

oṭukku (p. 81) கிறேன், ஒடுக்கினேன், வே ன், ஒடுக்க, v. a. To reduce, compress, bring into a narrower compass, condense, to lessen, bring down--as another's pride, to keep down, keep under, அடக்க. 2. To press, oppress, tyrannize, vex, வருத்த. 3. To reduce the system by medicine or a sparing diet, உடம்பையொடுக்க. 4. To involve one in another--as the elements, cause to disappear--as the worlds, &c., at the close of an age, பூதங்களைலயிக்கச்செய்ய. 5. To close, to finish as a work, the harvest, &c., முடிக்க. 6. To pack in, to put in, to put things close in a bag, a box or other receptacle, செறிக்க. உலகப்பற்றையொவ்வொன்றாயொடுக்க. To relinquish worldly attachments one by one. ஒடுக்கிக்கட்ட, inf. To compress and tie a thing close. 2. To tuck up the skirts and fasten the end behind-as in wet weather. 3. To hem an ola basket, fan, &c. ஒடக்கித்தட்ட, inf. To make a metal utensil thicker and narrower by beating. ஒடுக்கித்தைக்க, inf. To make a garment smaller. ஒடுக்கிவெட்ட, inf. To hew timber reducing the breadth. ஒடுக்குவாய், s. Distorted mouth, கோணல்வாய். வீட்டையொடுக்கிக்கட்ட, inf. To build a house narrow. உடம்பையொடுக்க, inf. To reduce the body by eating sparingly. 2. To contract the body--as a tiger, a cat, &c., to reduce the body to a smaller compass --as in a leaping, sneaking, or creeping posture. செலவையொடுக்க--செலவையொ டுக்கிப்பிடிக்க. inf. To retrench expenses. 2. To live frugally, sparingly, &c. வயிற்றையொடுக்க, inf. To restrain the appetite, to reduce the quantity of food in order to save money. புலனையொடுக்க, inf. To restrain the senses--as ascetics or otherwise; to mortify the senses, passions, &c. 2. To call home the thoughts and fix them on divine things. ஒடுக்கு, v. noun. Contracting, closing, compression, narrowness, அடக் கம். 2. s. A corner to creep into, இடுக்கு. ஒடுக்கிடம், s. A corner, a narrow or confined place, மூலை. 2. A recess, a hiding place, மறைவிடம். ஒடுக்குச்சீட்டு--ஒடுக்குத்துண்டு, s. A receipt given by government for money, வரிச்சீட்டு. பணவொடுக்கு, v. noun. [prov.] A remittance of money. 48)

oṟu (p. 84) க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To reduce, suppress, subject, restrain the senses, desires, &c., to mortify the body, curb the appetites, to pinch, stint or deny one's self, to suppress the passions, அடக்க. 2. To afflict, distress, cause pain to one's self or others, அலைக்க. 3. To punish, chastise, தண்டிக்க. (கு. 964.) 4. To rebuke, reprove, கடிந்துகொள்ள. 5. To dislike, to be disgusted with, வெறுக்க. (p.) 6. v. n. To become scarce and dear, to fail or be scanty--as crops, rain, &c., to be sparing, குறைய. கொலையிற்கொடியாரைவேந்தொறுத்தல். Punishing the guilty by death--the prerogative of a prince. (குறள்.) அகமொறுக்கும். Corn will be scarce. அவனொருத்தருக்குமொறுக்கிறதில்லை. He submits to no one's reproof; he does not brook censure. கையொறாமற்கொடுக்கிறான். He gives liberally. அன்னத்தையொறு. Abstain from taking food. சற்றும்வாயொறுக்கிறானில்லை. He does not at all restrain himself (in speaking). 2. He does not conform to the prescribed diet. உடம்பினையொறுத்துநோற்பார். Those who mortify their bodies and do penance. (ஸ்காந்.) கொடுஞ்சொற்றாயரொறுப்பவும். When the mother rebukes with sharp language-ஒறுத்துக்கொண்டிருக்க, inf. To be afflicted. விலையொறுக்க, inf. [prov.] To become dear. மழையொறுத்தகாலம், s. A drought. வயிற்றையொறுக்க, inf. To pinch one's self. ஒறுப்பு, v. noun. Scarcity, dearness, ஒறுக்கை. 2. Restraint of the passions, self-mortification, self-denial, உட ல்வருத்துகை. 3. Chastisement, punishment, correction, தண்டிப்பு. 4. Rebuke, reproof, கடிவு. 5. Dislike, disgust, வெறு ப்பு. 6. Privation, deprivation, குறைவு. 22)

kṭai (p. 88) s. End, extremity, termination, conclusion, முடிவு. 2. A shop, bazaar, market, அங்காடி. 3. (p.) Inferiority, baseness, meanness, lowness, the least, lowest, or worst kind, &c., கீழ்மை. 4. Way, வழி. 5. Termination of a particle, வினையெச்சவி குதி. 6. Place, room, இடம். 7. A form of the seventh case used also with verbs, to express if, when, after, &c., ஏழனுருபு. 8. A door, a gate-way, வாயில். 9. The outer gate, புறவாயில். 1. The clasp or other fastening of a neck-ornament, பணிப்பூட்டு. 11. Side, பக்கம். நீத்தக்கடை. If he leave-- (குறள்.) ஈதலியையாக்கடை. If it be not possible to bestow-நள்ளிமுதற்கிள்ளிகடையாக. From Nalli to Killi (reigned sixty-four kings called சோழர்). நாயிற்கடையாநாயேனை. Me who am the most degraded of dogs-அவன்கடைச்சென்றான். He approached him. கடைகட்ட, inf. To close a shop, கடைசாத்த. 2. To suspend a work, to discontinue, to make an end of--spoken diminutively. கடைகாப்பாளர்--கடைகாவலர், s. Door-keepers, porters, வாயில்காப்போர். கடைகெட்டவன், s. [vul.] An abandoned person, a wretch, முழுதுங்கெட் டவன். கடைக்கண், s. The outside corner of the eye, கட்கடை. 2. A benign look, கடாட்சம். கடைக்கண்கிடைக்கவேண்டும். I am anxious to get a propitious look, glance of your eye. கடைக்கண்ணாற்பார்க்க, inf. To glance, look sidewise. 2. To cast a propitious or benignant look. கடைக்கண்பார்வை, v. noun. A side look, a glance. 2. A propitious or benignant look, approbation, a token of favor. கடைக்கனல்--கடையனல், s. The final deluge-fire, ஊழித்தீ. கடைக்காப்பு, s. The last verse in the poem called பதிகம்--as an invocation, &c. கடைக்காரன், s. A shop-keeper. கடைக்குடல், s. The lower part of the bowels, கீழ்க்குடர். கடைக்குட்டி, s. The youngest child, a term of fondness, கடைப்பிள்ளை. கடைக்குறை, s. Elision in the termination of a word--as கோல், for கோ லம். கடைக்கூட்ட, inf. To effect, to produce a result--as the actions of a former birth are supposed to do, வினைப் பயனுறுவிக்க. 2. To unite man and wife, or a male and female of the brute creation, as former deeds are imagined to do. கடைக்கூழை, s. A species of rhyme, ஓர்தொடை. 2. The rear division of an army, படைப்பின்னணி. See கூழை. கடைக்கொள்ளி, s. A fire-brand burnt to the end, குறைக்கொள்ளி. கடைக்கோடி, s. [vul.] The very extremity, the utmost limit, ஈறு. கடைசால், s. [prov.] The finishing of a business, முடிவு. 2. Stern of a vessel--also written கடையால். கடைசாலொதுக்க, inf. To finish a business in hand. கடைச்சங்கம், s. The third and last of the ancient Madura colleges consisting of forty-nine literati, இறுதிச்சங் கம். கடைச்சரக்கு, s. Curry stuff, spices, &c., drugs, medicines, &c., sold in the bazaar, கடையில்விற்கப்படுஞ்சரக்கு. கடைச்சன், s. The youngest son, கடைப்பிள்ளை. கடைஞர், s. The laboring caste in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். கடைதலைப்பூட்டு, s. An inverted construction in poetry, by which the last word in a verse is connected with the first, விற்பூட்டுப்பொருள்கோள். கடைதிறப்பு, v. noun. Opening a door. In erotics, the section which relates to an application made for the opening of a door to a coming or expected lover; or in war poems, to a warrior returning in triumph after a victory, கதவுதிறக்கை. (p.) கடைத்தடம், s. Gate-way, வாயில். (p.) கடைத்தரம், s. The last class, the lowest or worst kind, கீழ்த்தரம். கடைத்தலை--கடைத்தலைவாயில்-கடைத்தலைவாய்தல், s. The outer gate, the outer court or yard, தலைவாயில். கடைத்தெரு, s. A market-street, a bazaar, கடைவீதி. கடைத்தேற, inf. [prop. கடத்தேற.] To be saved, to escape all afflictions. கடைத்தேற்றம், s. [prop. கடத்தேற் றம்.] Salvation. கடைநாள்--கடைமீன், s. The twenty-seventh lunar asterism, இரேவதி. (p.) கடைநிலை, s. A poem uttered by holy persons coming from a distance to the hero of the poem at the door of whose residence they stand and desire the door-keeper to inform his master of their arrival, ஓர்பிரபந்தம். (See பிரபந்தம்.) 2. An outside door, புறவாயில். (நீதிநெறி.) 3. The last letter of a word or verse, ஈற்றெழுத்து. (p.) கடைநிலைத்தீபகம், s. A word at the end of a sentence understood in other parts--one of the தீவகம். கடைநிலையளபெடை, s. The rhyme in which the last letter of each verse is lengthened. கடைநிலையெழுத்து, s. [in grammar.] Letters proper to end a word, இறுதிநிலை. கடைபோக, inf. To end, terminate, conclude, முடிய. 2. To be fulfilled, நிறைவேற. கடைபோட--கடைவைக்க, inf. To set up a shop, open a shop. கடைப்பட, inf. To be inferior, below mediocrity, to be last in quality or estimation, degree or order, இழிவாக. 2. To be practicable, capable of completion, நிறைவேற. என்னாலிதுகடைப்படாது. This will not be completed by me. கடைப்பாடு, s. Determination, தீர் மானிப்பு. 2. Inferiority, baseness, இழிவு. கடைப்பந்தி, s. The lower end of a dining table or of a row of guests, கடைசிப்பந்தி. கடைப்பிடி, s. Bearing in mind, remembering, ஞாபகம். 2. Indelible impressions of gratitude for benefits received, of duties to be performed, of the importance of virtue and religion, மறவா மை. 3. Certainty, ascertainment, established truth, தேற்றம். 4. Firm belief in the essentials of religion serving as the hope and support of the mind in reference to a future state, the last grasp of the soul, உறுதி. 5. Firm determination, firm resolve, either for good or evil, கரும முடிக்குந்துணிவு. 6. Doctrines, truth firmly believed as necessary to salvation, உறுதி யானகொள்கை. கடைப்பிடிக்க, inf. To ascertain clearly, to know certainly, தெளிய. 2. To determine, resolve firmly, be decided in purpose either in a good or evil course, துணிய. 3. To remember, to bear in mind benefits, to be grateful, &c., to be deeply sensible of one's obligations for favor received, மறவாமலிருக்க. 4. To have an abiding sense of the importance of virtue and religion, சன்மார்க்கத்திலுறுதியாயி ருக்க. 5. To have an unwavering faith in the essentials of religion, to embrace or take firm hold of religious instructions, &c., தேவபத்தியிலுறுதியாயிருக்க. 6. To grasp, resort to--as the soul for its last refuge, பற்ற. 7. To provide, be provident, be economical, வீண்செலவுசெய்யாது வைக்க. (p.) கதவிலரேதற்சார்ந்தார்வண்ணங்கடைப்பிடியாதார். Unkind are they who are forgetful of the situation of their friends. (காரிகையுரை.) மற்றதன்கள்ளங்கடைப்பிடித்தனன்று. It is important to have an abiding sense of the wiles of Yama. வாழ்க்கைக்குவேண்டும்பொருளறிந்துகடைப்பிடி த்தலும். Knowing and duly providing all things necessary for her household-(குறளுரை.) நன்மைகடைப்பிடி. Persevere in good works. (ஔவை). கடைப்பிறப்பு, s. The meanest species of birth in any class of beings, இழிந்தபிறப்பு. கடைப்புணர்முரண்--கடைமுரண், s. A species of rhyme when the last foot of every line is of opposite meaning, ஓர்தொடை. கடைப்புணர்வு--கடைப்பூட்டு, s. [in jewelry.] Clasp, hasp, அணியின்கடைப் புணர்வு. கடைப்புத்தி, s. [prov.] Stupidity, இழிந்தபுத்தி. 2. A piece of folly, பின்புத்தி. கடைப்போக்கு, s. The flood-gate of tank. கடைமடக்கு, s. [in rhetoric.] Continued recurrence of the same words at the end of each line through a stanza, but with different meanings, சொல்லணி யிலொன்று. See மடக்கு. கடைமுறை, s. The last time, eventually, கடைசிமுறை. (நீதிநெறி. 48.) கடைமோனை--கடையாகுமோனை, s. (See மோனை.) A rhyme when the first letter of the last foot of every line is the same, ஓர்தொடை. (p.) கடையயல், s. [in grammar.] The penultimate, ஈற்றயல். (p.) கடையர், s. (fem. கடைசியர்--க டைச்சியர்.) Laboring classes in agricultural districts, மருதநிலமாக்கள். (p.) கடையழிய, inf. To be afflicted with a painful and lingering disease, to suffer extremely, வருந்த. 2. To be distressed with poverty, வறுமையுற. 3. To degenerate, கேடுற. கடையனல், s. The fire by which the world will finally be consumed. கடையன், s. A man of the lowest rank, இழிந்தோன். கடையாகெதுகை, s. A rhyme, ஓர்தொடை. (p.) கடையாட்டம், s. [prov.] Lingering in disease, excessive suffering from disease, வருத்தம். 2. Vexation, teasing, imminence, trouble, annoyance, உலைவு, lit. mean work. கடையாட்டப்பட, inf. To drudge, to be employed in mean work. 2. To linger in disease, suffer exceedingly, வ ருந்த. 3. To be vexed. harassed. &c.-as a nurse by troublesome children, உ லைய. கடையாணி, s. A linch-pin, அச் சாணி. 2. A peg or pin used to keep a tenon in a mortise, or for any similar purpose, பூட்டாணி. கடையாந்தரம்--கடையீறு, s. [vul.] The very last, the extremity, &c.--as கடைசி. கடையாயார், s. Persons of the lowest rank, இழிந்தோர். கடையால், s. Stern of a vessel, தோணியின்பிற்புறம். See கடைசால், usage. கடையிணைமுரண், s. A rhyme when the last two feet of a line are of opposite meanings, ஓர்தொடை. (p.) கடையிணைமோனை, s. A consonance of the first letters in the last two feet of each line in a verse. (p.) கடையீடு, s. Land of the poorest quality, கடைத்தரமானநிலம். கடையுணி, s. [prov.] A mean fellow who eats what he can beg or pick up-- a worthless being, இழிந்தோன். கடையுண்ண, inf. [prov.] To linger in disease, வருத்தப்பட. 2. To be stinted or weak in growth--as a child, நசுங்க. 3. To be neglected, abused, &c.-- as a book, a utensil, &c.; in this meaning it is a term of displeasure, இகழப்பட. கடையுவா, s. The full moon, பௌரணை. (p.) கடையெழுஞ்சனி, s. The twelfth asterism in which Saturn is considered malignant in his influence, உத்திரம். See சனி. கடைவழி, s. Final salvation, the last path. கடைவழிக்குதவும். It will avail for the salvation of the soul. காதற்றஊசியும்வாராதுகாணுங்கடைவழிக்கே. Be assured that even an eyeless needle will not accompany you in that sad hour. கடைவளர, inf. To be enlarged-said of the genitals of a cow, &c., before yeaning, ஈனுங்காலத்திற்குறிவிரிய. கடைவள்ளல், s. The last of the third class of liberal men--he who bestows charity from motives of ostentation, கேட்டபின்கொடுப்போன். கடைவாய், s. The corner or extremities of the mouth, வாயின்கடை. கடைவாய்நக்கி, s. A great miser, உலுத்தன், lit. he who licks the corners of his mouth. கடைவாய்ப்பல், s. The double teeth, the grinders, the back teeth. கடைவாய்வழிய, inf. To drivel at the corners of the mouth--as old people or persons asleep, வாய்நீரொழுக. கடைவிரிக்க, inf. To spread out goods for sale in a shop or market, கடைதிறக்க. கடைவீதி, s. A market-street. கடைவைக்க, inf. To place goods for sale in a shop or bazaar. 2. To open a shop on an auspicious day after the new-year, கடைதிறக்க. பலசரக்குக்கடை, s. A shop where commodities of various kinds are sold. மளிகைக்கடை, s. A wholesale ware-house. காசுக்கடை, s. An exchange. அடிக்கடை, s. The first shop in a market-street. மருந்துக்கடை, s. An apothecary's shop. கசாய்க்கடை, s. (Tel.) A butcher's shop. சாராயக்கடை, s. An arrack shop. கீரைக்கடை, s. A green-grocer's shop. சவுளிக்கடை, s. A cloth-merchant's shop. விரற்கடை, s. The breadth of a finger. மீன்கடை, s. Fish-market. 10)

kvr (p. 97) s. A bifurcated branch, மரக் கப்பு. 2. Divarication of branches, roads, rivers, &c., இரண்டாகப்பிரிகை. 3. Prong of a trident, fork, &c., tooth, tine, spike, சூலத்தி ன்கவர். 4. A cavity or a kind of mortice on the top of a gate or door post to receive a beam. 5. (p.) (சது.) A plantain tree, வாழை. கப்புங்கவருமானமரம். A tree with forked branches. கவராறு, s. The branching or junction of rivers. கவர்க்கால், s. A forked prop. 2. A tree with forked branches. கவர்க்குளம்பு, s. A cloven foot. கவர்க்கொம்பு, s. A bifurcated branch. கவர்த்தடி, s. A forked stick used as a pitch-fork, கவர்க்கோல். கவர்பட, inf. To be ambiguous-as language, இருபொருள்பட. 2. To hesitate, fluctuate, சிக்குப்பட. கவர்படுமொழி, s. An ambiguity, இருபொருள்படுமொழி. கவர்வழி, s. A place where a road divides itself into two, கிளைவழி. கவர்விட, inf. To grow forked, divaricate, diverge, கப்புவிட. 2. To be ambiguous--as words or language, இரு பொருள்பட. 3. To be undecided, சந்தே கமாயிருக்க. 4. To ramify or branch out --as a subject, கிளைக்க. கவர்ப்பு, v. noun. Forking, bifurcation, ramification.

kāmam (p. 104) s. Amorousness, love of the sexes; sexual desire, ஆசை. 2. Libidinousness, lasciviousness, concupiscence, lust, காமநோய். It is one of the six உட்பகை. 3. Love, desire, அன்பு. 4. Semep virile, வீரியம். Wils. p. 21. KAMA. காமகமனம், s. A lascivious life, காமத் தின்வழியேநடக்கிறநடக்கை. காமகலிதம், s. Emission of semen. காமக்கவலை, s. Lasciviousness. 2. Sexual desire. காமக்காய்ச்சல், s. A venereal fever, Febris alba chlorosis. காமக்கிருமி, s. [prov.] Animalcul&ae; in the female pubic region causing itching, venereal feelings, &c. காமக்கிழத்தி, s. A kept mistress; a concubine, being the daughter of a குலப் பரத்தை. காமக்குறிப்பு, s. Signs of a love, amorous gestures. காமசலம்--காமோதகம், s. Semen virorum et mulierum. காமதேனு, s. The fabled cow in the world of the gods which supplies every want, தெய்வப்பசு. காமத்துப்பால், s. The third part of the Cural, which treats of love and its sufferings. காமத்துப்பாலோர், s. The lascivious, தூர்த்தர். காமத்துரோகி, s. One who hates lasciviousness, an ascetic, காமங்கடிந்தோன். காமநாசன், s. Siva as the mortifier of passions, சிவன். காமநீர், s. Semen virile, venereal secretions, venereal humours. காமநூல், s. Erotics--one of the sixtyfour கலைஞானம், மதனசாத்திரம். காமநோய், s. Love-sickness, மதன நோய். காமபோகி, s. A lascivious person. காமப்பற்று, s. Libidinous propensities, காமலிருப்பு. காமப்பால், s. The third section of the Cural--as காமத்துப்பால். காமப்பூ, s. A flower which excites venery, மதன காமேசுரப்பூ, Pergularia tomentosa. காமப்பேய், s. A wanton person, கா மாதூரன். காமப்பைத்தியம், s. Love-sickness, fascination and absence of mind from love, காமப்பித்தம். காமமரம், s. A palm tree, ஓர்மரம், Cycas circinalis. காமரூபி, s. The ஓந்தி lizard, the chameleon, பச்சோந்தி, Lacerta chameleon, L. 2. One able to assume any form at pleasure, வேண்டியஉருவங்கொள்பவன். காமலீலை, s. Libidinous sporting of the sexes together to excite or gratify sexual desire. காமவல்லி, s. A plant said to climb the Kalpa tree in the world of Indra, கற்பத்திற்படர்கொடி. காமவிகாரம், s. Irregular sexual desires, lasciviousness, lust. 2. Sexual love. காமவிகாரமாயிருக்க, inf. To be lustful, lecherous. காமவிகாரன்--காமவிகாரி s. A lascivious person. காமவிடாய், s. Vehement sexual desire. காமவெறி, s. Venereal infatuation. காமன், s. Kama, the Indian Cupid, மன்மதன். Wils. p. 21. KAMA. காமதகனன், s. Siva, as the burner of Kama, சிவன். (p.) காமற்காய்ந்தோன், s. Siva as the consumer of Kama, சிவன். 2. Argha, அருகன். காமன்மைத்துனன், s. Ganesa, as the maternal cousin of Kama, விநாயகன். காமன்றிருநாள்--காமன்பண்டிகை s. A festival to Kama, celebrated in some places in March, மன்மதோச்சவம். காமக்கினி, s. The fire of lust, venereal desire, the venereal principle seated and operative in the body, as one of the three fires of the animal system, காமத்தீ. Wils. p. 211. KAMAGNI. காமாட்சி--காமாக்ஷி, s. A name of Parvati, as having fascinating eyes, பார் வதி; [ex காமம், et. அக்ஷி.] காமாதுரன், s. (fem. காமாதுரி.) A libidinous person, விரகி. Wils. p. 211. KAMATURA. காமாந்தகன், s. Siva, as the destroyer of Kama, சிவன். 2. A lascivious person, one blinded by love, காமமிக்குடையோன். காமாரி, s. Siva as the enemy of Kama, சிவன். (p.) காமி--காமியன் s. A lascivious person, a voluptuary, காமாதுரன். காமுற, inf. To desire, wish for, விரும்ப. 2. To love sexually, ஆசைப்பட. 3. To lust for, to be lascivious, மோகமுற. (p.) 60)

kāṟṟu (p. 107) s. Wind, a breeze, the air, atmosphere, வாயு. 2. The wind that passes downward, அபானவாயு. 3. The fifteenth lunar asterism, or nacshatra, சோதிநட்சத் திரம். 4. A ghost, an apparition, a spectre, an evil spirit.--Note. This word is from the third person neut. sing. of a symbolic verb from கால், air. காற்றுள்ளபோதே தூற்று. Winnow while the wind blows; i.e. attend to a thing at a favorable time. காற்றசைகிறது, The wind moves (after a lull). காற்றடங்கிற்று--காற்றமர்ந்தது. The wind has subsided. காற்றடிக்கிறது, The wind blows. 2. The storm beats. காற்றருந்த, inf. To feed on wind--as snakes. 2. [vul.] To be gaping, listless, idle. காற்றாடவைக்க, inf. To air a thing; to expose it to the wind. காற்றாடி, s. A wind-whirl, a child's toy, கறங்கு. 2. A paper kite, காற்றாடிப்பட் டம். 3. (fig.) A changeable person, a waverer, நிலையிலி. காற்றாடிக்கொள்ள, inf. To cool, to refresh one's self. காற்றின்சகாயன், s. Fire, lit. the helper of wind; that which invites wind for winnowing, as a fire. காற்றுக்கழிய--காற்றுப்பறிய, inf. To break wind. காற்றுக்காலம், s. The windy season. காற்றுக்கிளம்பிற்று. The wind has sprung up or risen. காற்றுக்கிளம்பவில்லை. No wind rises. காற்றுக்குமறைவிடம். A shelter from the wind. காற்றுச்சங்கை, s. Possession by a demon. காற்றுத்திரும்பிவிட்டுது--மாறிவிட்டுது. The wind has changed. காற்றுநாள், s. The fifteenth lunar asterism, சோதிநாள். காற்றுப்போகிறது, The air is escaping. காற்றுமுந்துநாள், s. The sixteenth lunar asterism, விசாகநாள். காற்றுமோதுகின்றது, The wind beats or puffs. 2. The monsoon is set in. காற்றுவாக்கு, s. [prov.] Leeward--used when a current of offensive effluvia is conveyed to one by the wind--as by a fisher-woman in passing, &c., காற்றுப் பக்கம். 2. Neglect of duty, சோம்பல். 3. Random, chance, கண்டபாடு. காற்றுவீசுகின்றது, The wind blows. காற்றெழும்புகிறது. The wind rises. காற்றொதுக்கு, s. A shelter from the wind, காற்றடைப்பு. காற்றோட்டி, s. A kind of shrub yielding bitter fruit of an unpleasant smell, said to expel flatulency. It is fried and eaten on some fasts as a mode of selfmortification, ஓர்முட்செடி, Obtuse-leaved hibiscus. இளங்காற்று, s. A gentle breeze. ஊதைக்காற்று--பனிக்காற்று, s. A cold wind, in the dewy season. எதிர்காற்று--எதிர்க்காற்று, s. A contrary wind. கீழ்காற்று, s. East wind. குளிர்காற்று, s. A cold wind. சிறுகாற்று, s. A gentle wind. சுழல்காற்று--சூறைக்காற்று, s. A whirlwind. சுழிக்காற்று, s. A whirl-wind, limited to a small space, and tearing up trees, &c., that stand in its way. தீக்காற்று, s. A scorching, blasting wind. தென்காற்று, s. South wind. நச்சுக்காற்று, s. A noxious air, miasma --as in time of epidemics. நல்லகாற்று, s. A favorable wind. பெருங்காற்று, s. A strong or violent wind. மேல்காற்று, s. West wind. வடகாற்று, s. North wind. 2)

kūṭu (p. 133) s. A nest, a hive; a cage, a coop, பறவைமுதலியவற்றின்கூடு. 2. A pen, a sty, a kennel, பன்றிமுதலியவற்றின்கூடு. 3. A small receptacle--as an inkstand, மைக்கூடு. 4. A recipient, a receptacle of the soul, சரீரம். 5. A case, a sheath, உறை. 6. A testaceous, or mud shell of some insects; a cocoon, புழுக்கூடு. 7. [in carpentry.] A mortise; also, groove, கழுந்துக்கூடு. 8. A case for catching fish, மீன்பறி. 9. A covering of a cart-- as கூடாரம். (Sans. Gut'ha, to envelope, screen.) கூட்டோடேபோச்சுது குளிருங்காய்ச்சலும். The fever and ague have gone off with the case (the body); i. e. the person has died. கூடுகட்ட, inf. To build nests, cases, &c.--as birds, caterpillars, bees, &c. 2. To make cages, hives, &c. 3. To put a case or covering on fruits, &c. கூட்டிலடைக்க, inf. To inclose in a cage, to encage, to coop up. 2. To enclose a charm, a talisman or an amulet in a casket. கூட்டுப்பல்லக்கு, s. [prov.] A palankeen with sliding doors. கூடுபோட--கூடுவிட, inf. To die; lit. to drop the body. கூடுவிட்டுக்கூடுபாய, inf. To leave its own body at pleasure and enter another, or an inanimate thing--as the soul is feigned to do; a magic art. கூடுங்கழுந்தும், s. Mortise and tenon. இழைப்புளிக்கூடு, s. The box of a joiner's plane. தேன்கூடு, s. A honey-comb. கூடாயிருக்க, inf. To be hollow, tubular. 25)

koṭuti (p. 146) s. [prov.] A peg for fastening a tenon in a mortise, &c., மரவாணி. 10)

cattinipātam (p. 159) s. [in the agamas.] The degree of spiritual advancement in which there is an utter mortification of self, and self-energizing principles, and a ripening of the soul for union with the deity; [ex சத்தி, self energy, et நிபாதம், prostration.] சத்திநிபாதர், s. Those in whom self will is subdued, and who tend toward the deity, மனதையடக்கித் தெய்வம்வழிபடுவோர். 60) *

cuṭu (p. 193) கிறேன், சுட்டேன், வேன், சுட, v. a. To warm, heat, scald, burn, ignite, தகிக்க. 2. To roast, toast, bake, அப்பமுதலியனசுட. 3. To cauterize, brand, scar, சூட்டுக்கோலாற்சுட. 4. To burn up, consume, எரிக்க. 5. To burn as bricks, chunam, tiles or earthern wares in a kiln, காளவாயிற்சுட. 6. To imbrown by heat, வெதுப்ப. 7. To fire a gun, canon, &c., வெடிசுட. 8. (fig.) To mortify scorch the feelings--by sarcasm, reproach, &c., நிந்திக்க. 9. To blight with the eye, கண்ணூ றுபடுத்த. 1. To blight with the tongue, நாவூறுபடுத்த. 11. To sublimate medicines, நீற்ற. அவனைச்சுட்டுப்போட்டான். He has shot him. நல்லோரைத்தீயோர்சொற்சுடுகிறது. The conversation of the wicked gives pain to (burns) the good. நாவினாற்சுட்டவடு. The wound produced by caustic language. (குற.) சுடுகலம், s. An earthen vessel, குயக் கலம். (சது.) சுடுகண், s. A fiery eye. See கொள் ளிக்கண். சுடுகாடு--சுடுநிலம், s. A place of cremation. 2. (fig.) A desert, a place where victuals cannot be got. (c.) சுடுகாட்டுமணிபொறுக்கி, s. A bird. See under காடு. சுடுகோல், s. A rod for stirring the fire in burning a corpse. 2. A brand, an iron rod, சூட்டுக்கோல். சுடுசுண்ணம், s. Burnt lime. சுடுமருந்து, s. A chemical preparation, more commonly, எரிமருந்து. சுடுவனம், s. A place for cremation. சுடுகாடு. சுட்டுக்கொட்டைப்பரப்ப, inf. To devastate a town, and sow ot with seed. (Colloq.) சுட்டசாந்து, s. As சுடுசுண்ணம். சுட்டெரிக்க, inf. To consume by burning. சுட்டசெங்கல், s. Burnt bricks, opposite to பச்சைச்செங்கல். sun-burnt-bricks. சுட்டவிறைச்சி, s. See இறைச்சி. பழுக்கச்சுட, inf. To give a bright yellow color to gold ornaments, by immersing them in a boiling solution of sulphur, saltpetre, culinary salt, and turmeric. See பழு. v. சாடுவெட்டிச்சுட, inf. To clear and burn forest land. நாவிலேசுட, inf. To brand the tongue in restoring one to caste. நாவாலேசுட, inf. To blight with the tongue, &c. சுட்டுப்போட, inf. To consume by fire; to shoot; to blight. பிள்ளையைக்கண்ணாற்சுட்டுப் போட்டார்கள்.... They have blighted (lit. burnt) the child, with their eyes; incduced sickness. விரகங்கொண்டவரைச்சந்திரன்சுடுகிறது. The moon's rays inflame the lascivious. அவன் ஊரைச்சுட்டுப்போடுவான். He will burn the country, i. e. devastate it, &c. 31)

cēr (p. 208) --சேரு, கிறேன், ந்தேன், வேன், சேர, v. n. To join; unite or associate with, கூட. 2. To draw near, to arrive at; to approach, திட்ட. 3. To be near, adjacent, contiguous, அடுத்திருக்க. 4. To come together, assemble, collect, muster, ஒருமிக்கச்சேர. 5. To belong to, be dependent on, or attached to, be connected with, அடுக்க. 6. To fit, suit, be adapted to--as the mortise to the tenon, &c., இணங்க. 7. To be in close friendship or union, to have a liking for a person on account of congeniality of temper or from habit, &c., பொருந்த. 8. To mach, equal, correspond with, ஒக்க. 9. To be added, become aggregated, அதிகரிக்க. 1. To become mixed incorporated, blended, கலந்துபோக. 11. To be incident to, co-existent with, appertain to, as a quality--&c., உரித்தாக. 12. To be received or admitted into a society, or an institution, சம்பந்தப்பட. 13. v. a. To approach, to join, அணுக. 14. To unite in sexual embrace, புணர. 15. To attain, obtain, acquire, அடைய. 16. To have recourse to; to side with, ஓர்பட்சத்தைச்சேர. (c.) இதுஅதற்குச்சேராது. This will not be a suitable match to that. சேரிடமறிந்துசேர். Discriminate in your choice of places; i. e. associate with the wise. (Avv.) இவன்மனுஷரோடேசேருகிறதில்லை. He does not associate with others. அதெங்களைச்சேராது. That does not affect us. சேர, s. [used adverbially.] At once, altogether, wholly, ஏகமாக. 2. Along with, in company with, கூட. 3. Near to, அணித்தாக. சேரப்போ. Go near. 2. Go along with. சேரவாருங்கள். Come near. 2. Come together. சேரக்கட்ட, inf. To tie together, as the hands, &c., சேர்த்துக்கட்ட. 2. To deliver, give over, remit, transmit, செலுத்துவிக்க. சேரப்பார்க்க, inf. To seek admittance. 2. To find whether the parts of a frame work fit each other, பொருத்திப்பார்க்க. சேரமண்டலம், s. A small halo around the moon. (R.) சேரமண்டலந்தூரமழை,தூரமண்டலஞ்சேரமழை. A small halo denotes rain to be distant, a large one, indicates it to be near. சேராச்சேர்த்தி, s. [prov.] A disproportioned match, not a pair; inequality, as of a married couple, of ploughing bullocks. palankeen bearers, &c., இசைவின்மை. 2. Bad company, associating with improper persons beneath one's rank, &c., தகா தகூட்டுறவு. 3. Confusion, disorder, தாறு மாறு. சேருந்துறை, s. The destined port, the place to which one is bound. 2. (fig.) A person of rank, or dignity, worthy to be associated with in marriage, &c., one able to assist, &c. சேர்ந்தகைமை--சேர்ந்தலை, s. [prov. corrup. of சேர்க்கை.] Closeness of connexion, union of friends, of husband and wife, pairs of animals, &c. சேரும்பாடும், adv. [prov.] Promiscuously, altogether, in confusion, topsy turvy, higgledy piggledy, கூட்டாக்குழப் பமாய். சேரும்பாடுமாய்விழ, inf. To fall promiscuously on each other, as people in a quarrel, or as trees in a storm, &c. சேர்கால், s. [prov.] The hampered feet of beasts, தளைகால். சேர்காலிட, inf. To hamper. சேர்ந்த, (past rel. part.) Joined, united, belonging to, &c. அந்தநிலமவனைச்சேர்ந்தது. That land is his. சேர்ந்தமுதல், s. Stock. See முதல். சேர்ந்தவன், appel. n. An applicant for aid. 2. A person under one's protection, a dependant. 3. A relative. 4. A partisan, an ally, associate. இவன்நம்மைச்சேர்ந்தவன். He is on our side. சேர்ந்தார், s. Friends, partisans, connexions. 2. Relatives, உற்றார். சேர்ந்தார்க்கொல்லி, s. Fire, (lit.) that which kills those in contact with it, நெருப்பு. See கொல்லி. (சது.) சேர்ந்தார்சினேகிதர், s. Friends and associates. சேர்ந்துகழுத்தறுக்க, inf. To abuse and betray confidence. Compare சிரித்துக்கழுத் றுக்க. சேர்ந்துகாரியம்பார்க்க, inf. To associate with for one's own interest. சேர்ந்துகொள்ள, inf. To associate; to herd together--as beasts. 2. To be attached to--as a child to its nurse. 3. To take firm hold of--as disease. சேர்ந்துநடக்க, inf. To live or act in unity, concord, harmony and peace. சேர்ந்துவிட, inf. To unite as a broken bone, to knit. 2. To reach a place, as a traveller. 3. To be admitted into a class, company, society. 4. To come to hand, to be received, கைக்குவர. மனுஷரோடேசேர்ந்துவிட்டான். He is grown or risen so as to come into society. சேர்மானம், s. Union, combination, association, ஐக்கம். 2. Compound, commixture, கலப்பு. 3. Addition, a thing added, accompaniment, சேர்ந்தது. சேர்விலங்கு, s. [prov.] Fetters for the feet or hands. சேரல், v. noun. Drawing near, கிட் டல். 2. s. [prov.] Rice not well cleaned in pounding, கொழியலரிசி. சேரலர்-சேரலார்-சேரார், s. Enemies, பகைவர். (சது.) 42)

tṭṭu (p. 222) s. A salver of gold, silver or other metal, or wood, தட்டம். 2. A circle, வட்டம். 3. Lofts of a car, a floor of a carriage, range of a car, தேர்நடு. 4. A shelf, பரண்தட்டு. 5. A platform, gallery, balcony, piazza, மேன்முகப்புத்தட்டு. 6. Any flat surface--as of a palankeen, coach, &c., சிவிகைமுதலியவற்றின்தட்டு. 7. Upper loft of a house, மேனிலை. 8. The deck of a ship, or other vessel, மரக்கலத்தட்டு. 9. Area, plain surface, table land, &c., சம நிலம். 1. Divisions of a corn field, also of garden beds, சிறுசெய். 11. The surface of any diagram or figure, பரப்பு. 12. Squares formed on the ground for play. (See கிளித்தட்டு.) 13. Panel of a door, a pane of glass, &c., சன்னல்தட்டு. 14. Screen, folded or plain, மறைவுத்தட்டி. 15. [prov.] A thickness of dried palmyra jelly, பனாட்டுத்தட்டு. 16. [among tailors.] Any of the separate parts of the body of a waist-jacket, சீலைத்தட்டு. 17. Lamina, layer, stratum, அடுக்கு. 18. Any of the fourteen worlds, as ranged one above the other, உலகங்களினடுக்கு. 19. A broad, shallow basket of ratan, &c., தட்டுக்கூடை. 2. Winnowing or sifting fan, முறம். 21. A silver tea-board, tray, or any flat and shallow vessel, கமலத்தட்டு. 22. Scales of a balance, தராசுத்தட்டு. 23. A shield, a buckler, கேடகம். 24. A potter's wheel, குயவன்திரிகை. 25. The square pieces of an old necklace called உட்கட்டுத்தட்டு. 26. A small necklace of similar description or the pieces called தட்டுமணி. 27. A hand-mill, இயந்திரம். 28. A flat round cake of wax, மெழுகுத்தட்டு. 29. A square frame to which snares are fastened, to catch birds, வலைத்தட்டு. 3 Mortise or notch in the edge of a board to receive another, சட்டம். 31. An inferior countryhorse, or pony, மட்டக்குதிரை. 32. A curve, or bend, வளைவு. (c.) தட்டடித்தல், v. noun. Cutting out or making a notch or mortise in the edge of a board. தட்டுக்கொடி, s. [prov.] A kind of paper kite with eight angles. தட்டகப்பை, s. A spoon used in cooking rice-cakes. Compare சட்டகப்பை. தட்டுச்சுளகு, s. A broad, shallow, winnowing fan, commonly square. தட்டுச்சுற்று, v. noun. Waving a salver with burning camphor before an idol. சோற்றுத்தட்டு, s. A perforated cover for straining congy water from boiled rice. பூந்தட்டு, s. A salver for presenting flowers. தட்டுமணி, s. A necklace of ornamented squares of gold. தட்டுமூட, inf. To join a mortise, a seam, &c. தட்டுவைக்க, inf. To attach snares to the squares, to catch birds. 2. To give one a knock on the head, to give a tap. தட்டுக்கிளி--தட்டுக்கிழி, s. A kind of jumping play from square to square. 2. The squares of the play. தட்டுக்கிளிபாய--தட்டுப்பாய, inf. To jump in தட்டுக்கிளி play. தட்டுக்கூடை, s. A broad, shallow basket. தட்டுப்பனாட்டு, s. [prov.] Well dried cakes of palmyra jelly. தட்டுமுட்டு, s. Furniture, goods and chattels, articles of various kinds. 2. Apparatus, tools, Instruments, implements, utensils 3. Luggage, baggage. தட்டுருவ, inf. To pass through several things, folds, masses, &c., at once. 2. To penetrate, pass through, perforate. தட்டுவாணி, s. An inferior countryhorse. 2. A common woman, வேசி. தட்டோடு, s. Flat tiles. See ஓடு. 36)